🖤🖤🖤
Masaya ako na sumama siya sa akin pero kinakabahan ako at the same time. Kinakabahan ako na baka magkamali ako sa ipinaglalaban ko. Na baka mamaya biglang lumabas si Yoshikawa sa akin at masaktan ko lamang siya. I need to control myself. I need to show them that I can take care of her, and that she is safe with me. I had enough hearing that I am bad for her.
I fell asleep and she fell asleep beside me too. Humiwalay ako sa pagkakayakap niya sa akin nang mag ring ang cellphone ko. Puchang Brandon 'to! Wala pa yatang isang oras akong natutulog. I know he is the one who is calling dahil siya lang ang may alam ng bagong number ko.
"Gago, ano?" I answered and I went out of the room.
"Lumabas ka ng bahay. Gago." Napangiti ako nang marinig ko ang boses ni Luke. Magaling talaga ang isang 'to.
I went outside and I saw him with Brandon and Jayden. Mukhang nagkamali ako na kay Brandon pa ako nagpatulong. Nahuli ang gago.
"Bubu mo, Brandon." Tumatawa na sabi ko sakaniya.
"Ryoga, what do you think are you doing?" Luke asked.
"I'm living with my woman."
"Iuwi mo na siya. Raine is getting fucking crazy. He's worried about her."
"So you didn't tell him yet?" Tanong ko at ngumiti ako nang pagkatamis tamis sakaniya.
"H-hindi." Sagot niya at nag iwas siya ng tingin sa akin.
"Huwag mong sabihin. Let us live here alone. She wants this too."
"Kailangan nilang mag usap, Ryoga. Huwag sana matigas ang ulo mo. Hayaan mo munang magkaayos ang dalawa."
"Para ano? Para ilayo niya siya sa akin? I can't even believe how did he manage to say that to his own sister. Kung pasakit para sakaniya si Reginy, then I'll take care of her." I said.
Though I know Raine. He won't say that. Pakiramdam ko mali talaga ang pagkakarinig niya e. O 'di naman kaya ay hindi niya lang narinig ng buo?
"Rej didn't hear it all. Alam mo namang hindi kayang itaboy 'yan ni Raine. Bumalik na kayo ron."
"Babalik ako ron kapag gusto niya ng bumalik. Pero habang ayaw niya pa, dito lang kami."
Napakamot siya sa buhok niya at sinabunutan niya pa ito. Sinamaan niya ako ng tingin and I know how much frustrated is he now. Ang cute niya. I know Luke. He understands me now.
"May bahay pa ba rito na pwede kong tirahan?"
"Oo meron. Ayun oh." Turo ko. "Kapit bahay tayo."
"I'll stay here with you two. Remember this, Ryoga. I am watching you."
"Okay, stalk us too if you want."
Luke and Jayden started living with us. Sa kabilang bahay sila nakatira na medyo nakalayo naman sa amin. Brandon went back to our city dahil baka makahalata si Raine. Siya rin mismo ang mag babantay sa mga ginagawa ni Raine doon.
Bago magising si Reginy ay nagluto ng pagkain namin si Luke. Hinatiran niya kami ng ulam.
"Walang laway 'to?" I asked while laughing.
"Putangina mo." Mura niya atsaka niya ako tinalikuran nang makuha ko na ang ulam.
"I love you too." I said but he just raised his middle finger to me. Ang bastos! Fingerin ko siya sa pwet e. Eww!
Pumasok ako sa loob at hinanda ang mga pagkain. I sat on the table and stared at the food which he cooked. I couldn't help but to smile. I am really lucky to have Luke as my bestfriend. Kahit siya pa ang kauna unahang nag hinala at galit na galit noon, look at him. He is helping us. He is helping me in this battle.
"One day, I'll return all the good things that you've done to me, Luke. One day."
Hindi ko naman maiwasang hindi magselos nang kaunti nang matikman ni Reginy ang luto ni Luke. Ganon niya ba kagusto ang kaibigan ko para malasahan na luto niya 'yon? Buti nalang magaling ako mag deny.
I've been living the perfect life that I've been dreaming of. A normal life that I always want ever since. Buhay na walang pinoproblema. Buhay na malayong malayo sa tunay na estado ko, at buhay kung saan pwede kong itanggi sa mga tao na ako si Ryoga. I am living a life like how normal people do. What it makes more perfect ay dahil kasama ko si Reginy. Siya lang talaga ang kailangan ko.
"Psst!"
Napahawak ako sa ulo ko nang makaramdam ako ng kirot. Putangina sinong nambato sa akin?!
"Ryoga."
Sumilip ako sa taas ng puno at bigla akong natawa nang makita ko ron si Luke. He looks like a monkey. Saging nalang ang kulang.
"Mukha kang unggoy."
"Gago. Napatago ako rito dahil muntik na akong makita ni Reginy."
"Bakit ba?"
"Alam na ni Raine na kasama ko kayo. Na magkakasama tayo."
"Bumaba ka na nga riyan." Utos ko dahil nangangawit ako sa pagtingin sa ibabaw.
"Sapuhin mo 'ko."
"Pucha naman 'to."
Bigla siyang tumalon at sinapo ko siya gamit ang dalawang kamay ko. Muntik pa kaming matumba.
"Sinabi mo ba sakaniya?"
"Oo, sinabi ko noong umuwi ako. Hindi ko na kayang itago sakaniya. Pinaliwanagan ko siya at sinabing hayaan na muna kayo."
Bigla akong kinabahan. Kinabahan ako habang hinihintay kung anong naging reaksyon niya. Galit ba siya? Susugod ba siya? Kukunin niya na ang kapatid niya sa akin?
"W-what did he say?" I asked. "Will he come here?"
"He said he would give you time. Time to prepare."
"Prepre for what?"
"Prepare to face your family, him, the issue and your problem."
My heart beat doubled because of it.
"Raine wants you to tell everything to Reginy once you two go back. Hahayaan ka niyang makasama ang kapatid niya sa ngayon, pero hindi pang habang buhay. You need to face the real problem."
I acted fine in front of Reginy. I acted as if I am not scared of what will happen in the future. Umakto ako ng parang wala akong problema na dapat kong harapin kasama siya. I looked at her face and touched her cheeks. Dinampian ko ng halik ang mapula niyang labi at hindi ko maiwasang malungkot.
"Can't we stay like this forever?" I asked while she's sleeping. "Bakit ang hirap ng mga problemang kailangan nating malampasan? Ang easy lang nung sa iba pero sa atin sobrang hirap. Hindi ba tayo favorite tayo ni God?"
She wrapped her arm on my waist and I smiled because of that. She's so clingy to me, and I could feel that she really loves me.
"Hmm, Ryoga." She whispered while she's sleeping. She's sleep talking. Nagwe-wet dreams pa yata siya tungkol sa akin. Shet!
"Bakit?" Sagot ko pabalik habang nakangiti.
"M-miss ko na ang kuya ko." He whispered and my smile faded away. Hindi pala siya nagwe-wet dreams. Sayang.
Alam ko naman kung gaano niya kamahal si Raine. She loves him so much too, ofocurse. Hindi naman pipwedeng hindi sila magkita. We need to go back and I need to give her back to him in time. Kailangan ko na lamang lubusin ang mga oras na kasama ko siya.
Bigla akong nagising at napahawak ako sa dibdib ko. I was gasping for air because of the nightmare that I had. I looked at Reginy who is still peacefully sleeping beside me. I hugged her so tight while I am crying.
"B-baby, I'm sorry. I'm sorry." I whispered while hugging her.
Alam ko sa sarili ko na hindi ko siya kayang iwan, pero bakit sa panaginip ko pinagtatabuyan ko siya? She was crying and begging to me not to leave her.
"What would be the reason for me to push you away?"
We continued living here normally. We made friends like Mikmik and Margo. Itong dalawang taong 'to na parehas pa na in denial sa nararamdaman nila para sa isa't isa. Mga parang ewan e.
"Pssstt!"
"Putangina." Mura ko at napahawak ako sa dibdib ko nang may mambato nanaman sa akin.
I held my chest because I was surprised! Inugali na talaga ni Luke 'tong pag akyat akyat niya sa puno. Puputulin ko 'to, kapag ako ang nainis. But on the other hand, huwag na pala. Mababawasan ang taga sipsip ng baha. Baka bahain kami kapag umulan.
Lumapit ako sa may puno atsaka ako tumingala. I saw Luke while eating Hershey's chocolate. Hindi pa kaya siya nabobored dito? Si Jayden lang ang kasama niya at wala siyang masyadong nakakausap.
"Para kang gago. Inuugali mo na 'yang pagiging unggoy mo."
"Umakyat ka rito." He said at napairap ako.
Sinunod ko na lamang ang gusto niya at umakyat sa puno. Umupo ako sa kabilang sangay at inabutan niya ako ng isang tsokolate na kinain ko rin naman agad.
"Nasaan si Rej?"
"Nasa loob. Naglalaro sa ipad ko."
"Nagustuhan niya ba 'yung niluto ko?"
"Malamang nagustuhan niya 'yon lalo na't alam niya na ako ang nagluto."
Paniwalang paniwala siya na ako ang nagluluto ng mga ulam namin. Hindi niya alam na si Luke lahat ang nagluto non at hinahatiran lang kami. Nagsasaing lang naman ako e. At oo, ako lahat ang gumagawa ng gawaing bahay dahil ayaw ko siyang mapagod. Dapat ako lang ang pumapagod sakaniya.
"Tumawag si Raine sa akin."
"Anong sabi? Bakit kasi sa'yo pa kasi siya tumatawag? Ba't hindi nalang ako ang tawagan niya?"
"Galit sa'yo 'yung tao bobo."
"Utot niya ma pride." I said atsaka nalamang ako umiling.
"Pinapatanong niya kung nagpipills daw ba si Rej?"
Bigla kong nailuwa ang chocolate na kinakain ko. Pucha! Oo nga pala. Gago ampotek hindi yata?! Hindi ako sigurado kung umiinom pa ba siya nong binigay ko?
"Tangina mo, Ryoga kapag 'yon nabuntis mo hayop ka."
"Binigyan ko siya ng pills noon. Hindi ko alam kung iniinom niya pa rin ba."
"Edi tanungin mo! Painumin mo ulit. Nakita ko kayo nong nakaraan. Nagsex kayo sa kweba hayop ka. Napakawalang hiya mo!" Binato niya ako ng bato at muntik pa akong mahulog dahil sa pag iwas ko.
"Inggit ka lang." Pang asar ko sakaniya. "Virgin ka pa kasi."
"Anong virgin? Tae mo virgin."
"So may nakasex kana talaga? Ha? Lancie pa more. Unloyal shit." I said atsaka ako tumawa.
"Seryoso man. Huwag ka munang magbiro. Raine is fucking worried that you might get his sister pregnant."
"It is not possible that she'll get pregnant if she's not taking the pills."
Nakikita ko siyang umiinom ng gamot pero hindi naman ako sigurado kung 'yung isa ba ron ay pills.
"Tanungin mo mamaya. Pucha. Kapag 'yan nabuntis mo, ewan ko nalang talaga."
"I'll ask her later. Huwag ka ngang kabahan. Paninindigan ko naman siya kung mabuntis man siya."
"Hindi tungkol sa paninindigan ang problema ko dahil alam ko namang hindi mo siya tatakbuhan. Ang kinakatakot ko ay si Yoshikawa. Dahil kung buntis siya, at hindi ka pa okay ay baka madamay ang bata."
Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Nag isip na lamang ako ng mga bagay na pwede kong gawin. On the other hand, I think it's really better if she's not pregnant. Fuck.
Noong gabing rin 'yon ay hinintay ko siyang uminom ng mga gamot niya. I saw her taking four tablets of medicine. She's taking vitamins and maintenance for her heart.
"Baby." I called her and she looked at me.
Humiga siya sa tabi ko at mabilis niya akong yinakap.
"I'm sleepy." Bulong niya at yinakap ko siya pabalik.
"Ano 'yung mga gamot na iniinom mo?" Tanong ko at pinag laruan ko ang buhok niya.
"Vitamins tsaka maintenance ko." Inaantok na sabi niya.
"'Yon lang?"
"Yeah, why?"
Putragis! Bigla akong pinagpawisan ng malagkit. Jusko! Patawarin mo 'ko, Raine!
"You're not taking the pills?"
"Pills?"
"Oo. 'Yung binigay ko noon."
"Hindi na. Nakalimutan kong dalhin e. Why?" Nakapikit na sabi niya.
"Wala. Hehe. Tulog ka na. I love you. Goodnight."
"I love you too. Good night." She kissed my lips bago niya binaon ang sarili niya sa leeg ko.
Oh, fuck. What would I do now?
I woke up early and cooked breakfast before leaving the house. Pagkatapos kong magluto ay mabilis akong pumunta sa bahay kung nasaan sila Luke at Jayden. I saw them sleeping on the bed at hinila ko patayo si Luke.
"The fuck?" Mura niya habang kinakamot nito ang ulo niya. Nakapikit siya at inaantok pa.
"Man, what will I do? She's not taking the pills!" Kinakabahan na sabi ko.
"Sino?"
"Si Reginy!"
I always cum inside her because I knew it was safe because of the pills. But last night, she told me that she's not taking it anymore. So the possibility of getting pregnant is high! We are here for more than one week at baka mamaya buntis na pala siya, hindi ko lang alam.
"She told me last night that she's not taking it anymore because she forgot to bring it."
"Oh, gago. Congrats sa'yo." Luke said and went back to the bed.
Lumabas na lamang ako at bumalik ulit ng bahay namin. I will just ask her again later if when is she expecting her period para mamonitor ko.
But damn, why do I feel excited thinking that she's pregnant? Parang mas sasaya pa nga yata ako kung buntis siya at magiging ama ako. I know she's still young for that. She's only 19, but I just love the idea of having a child with her. That she'll be a mom and I'll be the dad.
"Oh, ano? Nagkaroon na ba siya?" Tanong ni Luke habang nandirito nanaman kami sa ibabaw ng puno at nag uusap.
"Hindi pa." Masaya na sabi ko habang kumakain ng chocolate na bigay niya.
"Ba't parang masaya ka?"
"Man, I think I want to be a dad." I told him at binato niya nanaman ako ng bato. "Tangina, saan mo ba galing 'yang mga bato na 'yan, ha?!"
"Ryoga, hindi ko na talaga maintindihan 'yang tumatakbo sa kokote mo! Bakit bigla gusto mo nanamang maging tatay?!"
"Because I want to be a good dad. Gusto kong iparamdam sa magiging anak ko ang mga bagay na hindi ipinaramdam ng tatay ko sa'kin."
All my life, I wanted to feel a father's love pero 'yung ka isa isang bagay na gusto ko ay ipinagkakait sa akin ng ama ko. Ewan ko ba ron. Ginawa akong sabik sa pagibig ng isang ama. Kaya kada gusto kong maramdaman 'yon, I always run to Tito Ade which is Luke's father. Before it was Raine's father who makes me feel that. But since he was gone, si Tito Ade naman ang pumalit.
"You can be a father, man. Huwag lang muna ngayon. Hindi pa maayos ang lahat. Ayusin muna natin ang mga problema bago tayo pumasok sa ganyang usapan. Ni hindi pa nga nakakagraduate ng highschool 'yang gusto mong anakan!"
"We made love last night and I cummed inside her multiple times." Pagamin ko sakaniya.
"Ang usapan, huwag mong buntisin. Bakit ang ginagawa mo ngayon ay parang binubuntis mo pa lalo?!"
I shrugged my shoulders to him. Actually, I have another reason why I wanted to get her pregnant but I will just keep it to myself.
"Trust me, Luke. I know what I am doing."
"Pabago bago 'yang takbo ng isip mo. Masyado kang magulo."
"Parang bulbol ano? Magulo?" I said and I laughed out loud.
"Anyway, hindi mo ba nararamdaman si Yoshikawa? Anong petsa na ah." He said and I stopped laughing.
"About that, can you put CCTV in our room? Tatakpan ko nalang 'yung camera kapag nag nagiging porn star na kami."
"Why?"
"I just want to make sure that he doesn't go out without my notice again." I said.
"Bakit?"
"Rej asked me this morning. She was asking me about a thing that I did but I couldn't even remember." Seryoso na sabi ko.
"A-ano raw?" Natatakot na sabi ni Luke.
Even me, I feel scared a little. But I shouldn't feel scared about myself. Ako lang din naman 'to.
"This."
Inabot ko sakaniya ang isang papel na may sulat kamay ko.
"Rej asked me when did I write that."
"Yoshikawa and Reginy soon? Putangina mo, Ryoga. Ito na nga ba ang sinasabi ko! Umuwi na tayo!"
Umiling ako sakaniya atsaka na lamang ako natawa. Yes, I am scared pero hindi ko na dapat dibdibin pa 'yan.
"Sabihan mo si Jayden na bantayan ako kapag nasa loob ako ng bahay with the help of CCTV. Ikaw naman ang magbabantay sa akin kapag nasa labas ako. Gusto kong malaman kung paano niya nagagawang makalabas nang hindi ko nalalaman."
"Man, I'm telling you. Umuwi nalang tayo."
"No, Luke. May kailangan pa akong patunayan sa'yo at sa mga taong naghihintay sa atin na bumalik. I need to prove that I can protect Reginy at all cost. That I am not a threat to her. Na kaya ko ang sarili ko."
After that talk, I couldn't sleep properly. I am checking myself always if I'm still Ryoga. Ni hindi ko magawang pumikit minsan dahil natatakot ako na baka pag dilat ko ay si Yoshikawa na ang nandirito. I looked at the hidden cameras that Luke and Jayden put in our room. May camera rin sa iba't ibang sulok ng bahay na hindi alam ni Rej.
"B-ba't hindi ka pa natutulog?" Napatingin ako sakaniya at mukhang na alimpungatan ito.
"Hindi pa ako inaantok."
"Go to sleep. Anong oras na e." She said and I just hugged her.
"Baby..."
"Hmm?"
"No matter what happens in the future, please don't hate me." I whispered and some things are running now in my mind.
"That will never happen." She answered and I smiled sadly.
I hope so. I hope she'll never hate me. Even though I can feel that she will in the future.
I woke up with a slight headache. Tinignan ko ang katabi ko but she's not here anymore. Where did she go? Umupo ako sa kama at napahawak ako sa ulo ko. Damn, it's so painful! What just happened? Hindi naman ako nalasing para sumakit ang ulo ko. I looked at the wall clock and it's 1 pm already.
"Oh? Gising ka na pala ulit." Rej said when she entered our room.
"Ulit?" Tanong ko.
"Oo. Nagising ka kaninang 7 am tapos natulog ka ulit ng mga lagpas 8. Kanina pa kita ginigising ayaw mo naman."
"Ah? Ganon ba."
"Labas lang ako saglit. Bibili lang ako sa tindahan."
My smile faded when Reginy went out of the room. Mabilis kong kinuha ang cellphone ko and dialled Luke's number.
"Man." I said when he answered.
"I know it wasn't you. From 7 am until 8:12 am." Sagot niya at naikuyom ko ang kamao ko.
"What did I do?"
"You're just staring at her the whole time while she's cooking breakfast."
"May iba pa ba akong ginawa?" My heart started to race.
"Aside from making out with her in the kitchen, wala na."
I punched the bed out of my frustration. What does he want now?! Why is he suddenly showing up nang hindi ko nararamdaman?!
"Man, you can't control yourself now. It's better if you should go back." He said and I couldn't answer.
I don't know what to think. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isipan ni Yoshikawa, kahit sarili ko lang din naman 'to. Kalaban ko ang sarili ko at hindi ibang tao. It's too hard to fight with your own self especially if you're a competitive one.
"W-what would I tell her, Luke? I always ask her if she wants to go back but she always says no. Paano ko siya mapapayag na bumalik at umuwi?"
"Just talk to her. Mas maaga, mas maganda. Huwag mo nang antayin na dumating nalang bigla na nasa harapan na natin si Yoshikawa at wala na tayong magawa."
I've been thinking the whole day about it. Habang nagsasaka ako ay hindi ko maiwasang mag isip ng mga bagay bagay. Yawang utak na 'to. Ba't kase ganito?! Sinipa ko ang putik sa sobrang inis ko.
"Ivan, iho? May problema ka ba?" Tanong ni Lolo Carding. "Pansin ko simula kanina ay parang ke lalim ng iniisip mo."
"Paano mo po kakalabanin ang sarili mo?" I asked and I saw confusion in his eyes.
"Huh?"
"Kalaban ko po ang sarili ko at hindi ko alam kung paano ko maipapanalo ang laban na 'to."
"Bakit mo kailangang kalabanin ang sarili mo? Sarili mo 'yan."
Paano ko ba mai-explain sakaniya nang maayos nang hindi sinasabi ang kalagayan ko?
"Ivan, iho. Minsan may mga bagay tayong dapat tanggapin patungkol sa mga sarili natin. Sarili mo 'yan, dapat mahalin mo. Tanggapin mo kung sino ka at ang mga bagay bagay na nangyari sa'yo. Hindi 'yong kakalabanin mo ang mga bagay na patungkol sa'yo dahil hindi mo gusto."
"Ah, sige po."
Tinalikuran ko na lamang si Lolo at pinagpatuloy ang ginagawa ko. Sana pala hindi nalang ako nanghingi ng advice. Ano ang tatanggapin ko? Si Yoshikawa? Utot niya porpol! Hinding hindi ko tatanggapin 'yon!
Umuwi ako pagkatapos ng trabaho namin ni Lolo Carding sa sakahan. Naabutan ko si Reginy na nagluluto ng pagkain namin. Probably for our dinner. She's learning how to cook dahil palagi ang panonood niya sa youtube. Nanghingi pa nga ako ng kopya ng mga recipes ni Luke na pinasulat ko sakaniya at binigay kay Rej na siyang pinag aaralan niya rin.
Dumiretso muna ako ng CR at naligo. Paglabas ko ay busy pa rin siya sa ginagawa niya. I saw her clothes na paulit ulit niya na lamang na sinusuot.
"Baby."
"Hmm?"
"Mall tayo bukas. Bili tayo ng mga damit mo."
"Hindi naman na kailangan 'yon. Okay lang."
"Ayokong ulit ulit ang damit mo. Bukas na bukas ay bibili tayo."
"Oo nalang."
The next day, we prepared ourselves. Tinawagan ko si Margo kagabi at magpapasama kami sa mall sakanila. Sakanilang dalawa ni Mikmik. I don't want Reginy to wear the same clothes. Medyo tama naman ang dala niyang damit, but still I want to provide more for her. Atsaka aanhin ko ang mga pera ko kung hindi ko ilalaan para sakaniya?
Sumakay kami ng kotse ko at tumulak papuntang Mall. I held her hand and I am smiling while holding her. I always love touching her. Kung pwede nga lang ay tinali ko na siya sa akin.
I was about to speak when my head suddenly started pounding at kasabay nito ang pagbilis ng tibok ng puso ko. What the fuck is happening?!
"A-aray ko...Kuya, 'yung kamay ko!"
Biglang inagaw ni Rej ang kamay niya sa akin at halos mapamura na ako sa isipan ko. Hindi ako makatingin sakaniya sa takot na umuusbong ngayon sa puso ko.
"S-sorry." I said and I held the steering wheel tighthly.
"Okay ka lang ba?"
"Masama yata ang pakiramdam ko?" I excused.
I don't want to tell her that I'm fucking nervous right now. Nakasunod kaya sa amin si Luke? I looked at the side mirror and I saw his car following us. Nakahinga ako nang maluwag dahil doon. Atleast, he's here. He's with us, sila ni Jayden.
"Kung ganon, huwag na tayong tumuloy. Dapat kanina mo pa sinabi para hindi na tayo umalis. Umuwi na tayo."
"No. It's okay. I can manage." He said.
"Umuwi nalang tayo, Kuya. May bukas pa naman."
"Kaya ko." Seryosong sabi ko.
I can control myself. I won't let Yoshikawa controls me.
When we arrived at the mall, I kept keeping ny distance to her. I don't want to touch her and I don't want her to touch me, because it might just trigger Yoshikawa. Napansin niya rin ang pag bitaw ko sa pagkakahawak niya sa akin. I even told her na namamawis ang kamay ko kahit na sa totoo lamang ay nanlalamig ang buong katawan ko.
Margo and Mikmik arrived. They are with us. I'm still controlling myself and I didn't manage to answer all of their questions. Kapag kinakausap nila ako ay tanging pagtango na lamang ang ginagawa ko. Fuck. I feel like I'm about to faint here.
I saw how Rej is trying her best to talk to me. Alam kong nakakahalata na rin siya and I don't want her to get upset. So, I decided to go. Hindi ko na kaya. I can't feel my hands anymore. I feel numb.
I went home with Luke. Iniwan namin si Jayden sa Mall para sundan si Reginy. We can't leave her alone kahit pa na may kasama siya ron.
"What's wrong?" Luke asked me and I sat on the bed. I started crying like a fool. I wiped my tears at sinabunutan ko ang buhok.
"Y-Yoshikawa is coming out." I said. I can feel it. He's trying to come out.
"Ano?! Anong gagawin natin?! May gamot ka ba riyan?!" Aligaga na tanong niya at pinagkakalkal niya ang bag ko.
Hinila ko ang drawer atsaka ako kumuha ng gamot. I took two tablets and swallowed it without water. My phone suddenly rings and Mikmik's number appeared. I answered it but I didn't speak. I'm just breathing heavily.
"Kuya Ivan? Nasaan ka na?"
"Uuwi na ako. Ihahatid ako nila Mikmik."
"Kuya?"
"O-okay." Sagot ko. "I'm already home." I finally answered.
"I'll be home. Take a rest first. Wait for m-." Hindi ko na siya pinatapos pa at pinatayan ko na siya ng cellphone. Dumoble ang sakit na nararamdaman ko sa dibdib ko dahil pakiramdam ko ay wala akong magawa.
"Man."
"I'll make her go. Iuwi niyo na siya."
"Man, akala ko ba kaya mo? Akala ko ba lalabanan mo 'yan?"
"Can't you see?! I can't! I fucking can't control it!" Sigaw ko at binato ko ang unan.
I feel so frustrated as fuck! Binibida ko sakaniya na kaya kong kontrolin ang sarili ko. Na kaya kong lampasan 'to at protektahan si Reginy but I think I can't. Nilunok ko lahat ng mga sinabi ko at pakiramdam ko'y bigong bigo ako sa gusto kong patunayan sakanila.
"Umalis na kayo habang kinakaya ko pa. Ilayo niyo na siya sa akin."
"So are you telling me that you're giving her up?"
I looked away and I put my hands on my face. I covered my face because I don't want him to see me like this.
"Ryoga, masasaktan mo si Reginy. She really loves you."
I feel disappointed at myself. So disappointed that I think Rej doesn't really deserve me. Tama silang lahat. Hindi ako karapat dapat sakaniya. Paano ako magiging karapat dapat kung hindi ko kayang kontrolin ang sarili ko?
"Tama kayo. Tama kayong lahat. Hindi ako mabuti para sakaniya."
"Man."
"Bakit hindi mo sinabi sa akin na sinubukan siyang saktan ni Yoshikawa?" I asked him and he looked surprised. "Bakit, Luke?"
"Man, I just don't want you t-"
"Luke, I was holding a knife. While making out with her, I was holding it behind her back ready to stab her."
"H-how did you know?" Gulat na tanong niya.
Hinagis ko ang cellphone ko sakaniya and he looked at it. There was a video on my phone that I have just watched while driving. Yoshikawa set an alarm reminding me to watch the video saved on my e-mail. He took a video while he was with Rej.
"That was an enough reason, right? To leave her behind."
"Man, baka hindi kayanin ni Reginy. Labanan mo."
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan niya para itago sa akin ang tungkol don.
"She'll get through with this. Kaysa naman ako mismo ang makapatay sakaniya, 'di ba?"
"Mahal mo siya, man. Mahal na mahal ka rin niya. Kinalaban niya pa ang kuya niya para sa'yo. Para sumama rito."
"Pero hindi 'yon sapat. Hindi sapat para ipagpilitan ko 'to. Ayan na, Luke! Ayan na sa harapan natin mismo! Hihintayin ko pa ba na masaktan ko siya?!"
I held my head when it started to pain again. I took a deep breathe atsaka ako humiga. I am trying to fight back.
"Ryoga, she's here." Luke said and he's looking at the window.
"Get out. Pumasok kayo ni Jayden kapag papaalisin ko na siya."
Mabilis na umalis si Luke at naiwan akong mag isa rito. I put my hands on my forehead, trying to calm myself. Pinagpawisan na ako ng malagkit habang pilit na nilalabanan ang sarili ko.
"Fuck you, Yoshikawa. Fuck you." Bulong ko.
"Kuya?" I heard her voice.
Damn it. Mas lalong sumasakit ang ulo ko dahil sa boses niya. Mas lalo akong kinabahan nang umupo siya sa tabi ko. Fuck! Can't she just go? I want her gone here.
"Masakit ba ang ulo mo?"
She removed my hands and she looked surprise when she saw my face. Probably my eyes are fucking red now because of my high fever.
"Shocks. Ang init mo! Humiga ka na muna Kuya. Kukuha lang ako ng bimpo at tubig." Aligaga na sabi niya.
Gusto kong kiligin because she looks so fucking worried pero hindi ko dapat muna maramdaman 'to. She stood up and was ready to go when I grabbed her hand.
"Reginy." I called while I was looking on the floor. I can't look at her.
"Bakit? Humiga ka na. Baka mapano ka pa."
"Umuwi ka na." I said and my heart ached because of that. Fuck this love!
"Huh?"
"Umuwi ka na sa inyo. Umuwi ka na sa kuya mo." I looked at her. "Dapat hindi na kita dinala pa rito."
That was a lie. I don't want her to go. I don't want her to leave me here, I will always love to bring her here. Dito, walang may tutol sa amin. Dito, lahat magagawa namin. We can show our love to each other without other people telling us to stop.
"W-what are you talking about? Are you out of your mind?"
Napanganga ako nang biglang kumirot ng sobra sobra ang ulo ko. I held my head and fuck! I think my nerves are going to explode!
"Kuya, are you okay?" She asked and I groaned because it's really painful.
"F-fuck!" I shouted and stood up. I hit my head on the wall at para na akong maiiyak.
Please, Yoshikawa. I am begging. Not now. Hayaan mo muna akong paalisin siya. Nagmamakaawa ako.
"Kuya, stop it!"
My knees felt so weak. I need my medicine! I badly need it!
"'Y-yung gamot k-ko! Aaahhh!" Sigaw ko.
"R-rej, 'yung g-gamot ko! S-sa cabinet! Sa f-first aid kit!" Pag uulit ko.
"Syringe?" I heard her saying.
I looked at him at mabilis kong inagaw ang isa. I immediately injected it to myself and I closed my eyes.
I started calming myself and I am stopping my tears from my eyes because of pain.
Kailangan niya nang umalis, at isa lang ang ibig sabihin non. Kailangan ko siyang saktan para iwan ako.