"Kai, nasaan na si Xanley?" I asked my cousin.
Siya kasi 'yung madalas na kumukuha kay Xanley dito sa amin. Ayaw namang sabihin sa akin ng isang ito kung saan ba niya dinadala ang anak ko.
Si Xanley naman ay ayaw din sabihin sa akin kung saan siya dinadala ng tito niya, sa palagay ko ay binilan ni Kai ng laruan ng anak ko kaya ganoon.
Mabuti na lamang at nasuhulan ko si Xanley ng mas magandang regalo kaya walang nagawa ang bata kundi ang sabihin sa akin kung saan nga ba siya dinadala ni Kai.
"Sa taas ata o kaya ay kasama ni Uno."
"You should seriously stop bringing my son at the hospital. Baka mamaya ay mahawa ng sakit 'yon doon." Pangaral ko dito.
Ang sabi kasi ni Xanley ay sa ospital siya dinadala ni Kai para makapagpa check up sa isang magandang doctor na sa tingin ko ay pinopormahan niya.
Talagang dinamay pa talaga niya ang anak ko sa mga kalokohan niya!
Umasim ang mukha niya. "I knew Xanley's gonna talk. I should've brought another child." Bulong niya sa sarili kaya natawa ako.
"Saan ka ba pupunta?" Tanong ni Legion ng makita akong bihis na bihis.
"Sa project ko lang. Tapos na naman iyon, iche-check ko lang dahil baka may kulang pa."
Ang araw na nag-usap kami ni Jordan noong nakaraan ay ang araw din na huli kaming nagkita.
Mabuti na lamang at kumatok ang kaniyang sekretarya sa office kaya natigil ang pag-uusap namin. Pagkatapos noon ay dali-dali na akong umalis.
Talagang dinoble ko ang mga trabahador ng bahay niya upang matapos agad. I badly want to get this project done as soon as possible.
"I-check ko lang po 'yung bahay." Paalam ko sa guard ng bahy ni Jordan.
Sa tingin ko ay kilala na naman ako ng guard ng bahay na ito dahil ilang linggo na akong pabalik-balik dito para sa pag-aayos ng bahay niya.
Hindi kami nagkaka-abutan ni Jordan sa bahay niya noong nakaraan dahil sinabihan ko ang kaniyang sekretarya na sabihin sa akin kung kailan bibisita si Jordan para tignan ang kaniyang bahay.
Sa tuwing ite-text ako ng sekretarya niya na papunta na si Jordan ay umaalis na muna ako at 'saka lamang ba-balik kapag sigurado na wala na siya sa bahay.
I know, It is unprofessional but I really want to lessen our encounters as much as possible to prevent any outbursts.
To: Xanley
Where are you?
I sent the send button. Hindi ko na talaga alam kung sino ang kasama ni Xanley sa mga pinsan ko.
Ayaw ko naman na pag bawalan itong lumabas dahil mukhang nasisiyahan siya. Isa pa ay kasama naman niya ang aking mga pinsan kaya nakasisigurado ako na ligtas siya.
Tuloy-tuloy akong pumasok sa mga kwarto sa second floor ng bahay. Malinis na iyon dahil pagkatapos na pagkatapos maayos ng mga mangagawa ang mga kwarto ay pinalinis ko na agad iyon.
Pulido ang pagkakaayos ng mga kwarto at katulad na katulad sa mga sketches ko. Tamang-tama lamang na kinontrata ko ang kumpanya ng isa kong kaibigan upang gawin ito.
Mayroon na ring mga furnitures ang mga kwarto na iyon dahil kasama ito sa kontrata ko kay Jordan. Kagaya ng napag-usapan namin ay simple lamang ang mga iyon at hindi masakit sa mata.
Nang papunta na ako sa huling silid upang tignan iyon ay nakarinig ako ng mga hakbang. Napakunot ako agad dahil dito.
Inilibot ko ang aking paningin sa aking paligid at nakita na ako lang naman ang tao rito. Sa pagkakatanda ko ay mayroong tatlong kasambahay ang nagbabantay dito at dalawang guard sa front gate.
Siguro ay isa sa mga kasamabahay ang nandito sa kwarto. Baka mayroong nililinis ito kaya ganoon.
Ipinagsawalang bahala ko na lamang ang mga yapak na narinig at pinihit na ang doorknob upang makapasok.
Isang sulyap ko pa lamang sa tao na nasa loob ng kwarto ay gusto ng magwala ng kung ano sa aking tyan.
Isasarado ko na sana ang pinto ng makita si Jordan na humarap sa aking kinakatayuan habang seryoso.
Napalunok ako ng nagtama ang aming mga mata.
"I'm so s-sorry, I didn't know you were h-here." Sabi ko sa isang maliit na boses.
Pinagpawisan ako ng makita siyang naglalakad papunta sa aking pwesto. Katulad noon ay nakasuot siya ng long sleeves na nakatupi hanggang siko.
"That's the main reason I am here. 'Cause I know you won't be able to avoid me." His voice thundered in the big room.
"W-what do you mean?" Kabado akong tumawa sa akusasyon niya- na totoo naman.
Hindi ko alam kung saan nang galing ang kaba ko ngayon. Ang alam ko lang ay talagang may kung ano na nagwawala sa aking loob.
Hinawakan niya ang door handle kaya napatingin ako doon. Nabitawan ko ang pagkakahawak sa pinto ng buksan niya iyon ng malaki.
Ipinagsawalang bahala niya ang tanong ko. "You're checking the rooms right? Maybe you should come in."
"N-no, I can check this room tomorrow." Tanggi ko.
"Why not now? Nandito ka na rin naman. Are you avoiding me Reign?" Lumapit siya sa aking pwesto.
Nanunumbat ang kaniyang mga mata habang tinitignan ako.
"No, I am not avoiding you. Why would I?" Finally, I was able to come up with real words without any stutter.
"I wonder why too?"
Upang mawala ang kung ano man sa kaniyang isip ay pumasok na ako sa kwarto upang i-check ito.
Tinignan ko ang aking cellphone upang tignan kung mayroon bang mensahe mula sa kaniyang sekretary ngunit wala naman.
I started walking around the room ngunit kahit na ganoon ay hindi ako makapag-pokus sa pagtingin dahil nararamdaman ko ang kaniyang mata sa akin.
"Are you really not avoiding me Reign?" He stated for the fourth time.
Huminga ako ng malalim. Kanina ko pa siya sinasagot tungkol doon but he does not seem satisfied with my answer, it's like he knew I was lying.
"Hindi nga!" Medyo iritado kong sagot dito.
"Why are you mad?" Narinig kong problemadong bulong niya. "If you are not avoiding me, then let's go out today." Biglang bulalas niya.
"What?" Pagak na tawa ko rito.
Like hell, I will go out with him.
"Come to dinner with me today." Mas madiin niya bigkas.
He doesn't have any humor in his eyes making me feel nervous again.
"Why would I?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"Because you are not avoiding me, right?" Pabalik na tanong nito sa akin.
"I am not avoiding you so there is no need to have a dinner outside." Sinikap ko huwag maging sarkastiko.
"It really seems to me that you are avoiding me Reign. Was it because of what happened at our last meeting? Hm..." Malamig na ani nito at nagsimulang maglakad papalapit sa akin.
Kahit na ansa malayo ay inatake na agad ng kaniyang pabango ang aking ilong.
When I felt him closing our distance ay umatras ako upang hindi magpang-abot ang aming katawan. But with my every stepback, he moves forward to close our distance.
"Let's forget about that. How about we become friends?" Alok nito.
"I don't need a friend."
I felt him fully closing our distance by putting both of his arms on my side to lock me in place.
"W-what are you doing?"
"Hm..." Bigla niyang inilapit ang kaniyang bibig sa aking tenga. "Lover, perhaps?"
Parang naubos ang lahat ng hangin sa aking paligid.
Why is he so blunt?
Nag-init ang aking buong mukha dahil doon. Idagdag mo pa ang aming posisyon kung saan ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa kaniyang katawan.
I awkwardly laugh at his remark. "When did you become so blunt Jordan?"
Kahit na kinakabahan ay nagawa kong ilagay ang aking kamay sa kaniyang dibdib.
This is what you want right? You can't play with me, not anymore.
I felt him stiffened because of our little body contact. Lihim akong napangiti.
I gathered all of my strength to slowly push him back. I was really surprised when I saw him moving backwards.
"Just so you know, I am not avoiding you Jordan. Do we need to get this close so I can prove it to you?" Bulong ko dito.
I made it sure to myself that my lips would touch a little bit of his skin on the neck.
This jerk.
If he thinks I am gonna fall back then fuck him because no.
I smirked at him. Humiwalay ako mula sa kaniya at tinaasan siya ng kilay.
His eyes softened a bit while looking at me. Iyong tingin niya sa akin noon... noong kami pa ay katulad ng tingin niya sa akin ngayon. Ngunit ang kaibahan lamang ay mayroon na itong halong sakit.
"I know that this is all of my fault. I hurt you. So fuck me."
He lick his lower lip. Bigla siyang nagmukhang iritado at mukhang pinipigilan ang sarili na mayroong gawin.
"Fuck." He cursed. Mariin niyang pinikit ang kaniyang mata. "Yeah, fuck it. Will you go out with me Reign?" Seryosong ani nito sa akin.
Umawang ang aking labi. Mabuti na lamang ay agad akong nakabawi dito.
"Don't tell me you still like me Jordan?" A smirk was plastered on my lips.
I was trying to tease him. Alam ko naman na hindi niya na ako gusto dahil kung gusto pa niya ako ay noon pa man ay susundan niya na ako sa ibang bansa pero hindi niya ginawa.
Most probably, the reason why he is like this is because of guilt or pride. Guilt because I know that deep inside of him, he knew that he did me wrong by making me his other girl. Pride because I left him without saying anything.
It's just either of the two. Love will never come to my mind because he is Jordan. We may have loved each other before but that's over now. If he truly loves me then he would cut his ties with Jane before but he didn't because I know that deep inside of him, he still cares about Jane.
I am out of the picture when it comes to Jane. Katulad noon.
So what's the difference from before? I don't want to get hurt by him anymore because I know that once I let myself to be open, he might hurt me again.
"I do, Reign. I still fucking like you or maybe not like? I never did like you." Umiling siya. "I've always loves you Reign. Ngayon, bukas at sa susunod pang mga taon."
Umiling ako sa mga salita na lumalabas sa kaniyang labi.
"Jordan that is just guilt."
Umiling siya.
"Fuck guilt Reign, It's love. I'm really sorry, I know that you don't want to talk about what happened before and I respect that but I hope that in the future, we will be able to talk about it. So, Reign go out with me and I'll prove that this is not guilt."
Kinagat ko ang aking labi upang pigilan ang luha na gustong lumabas sa aking mga mata.
"Please Reign, can't we try a-again?" I heard his voice broke.
His eyes were also turning red.
"I'll do anything to get you back and to prove myself to you and if... If you still don't want me back after all of that then I will... stop. I will stop, Reign. Just give me this chance."