ရန္ကုန္ကေန ည(7)နာရီမွာ စထြက္လာတာ။ စစ္ကိုင္းကားႀကီးကြင္းကို မနက္ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာေရာက္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြပါလာတယ္ လာႀကိဳၾကဆိုၿပီးဖုန္းဆက္ထားတာမို႔ ႐ြာကသူငယ္ခ်င္းေတြက ေရာက္ႏွင့္ေနၾကၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သုံးေယာက္မို႔ ဆိုင္ကယ္သုံးစီးလာႀကိဳတယ္။ ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူတူစီးခ်င္တယ္လို႔ဂ်စ္တယ္။ အဲ့တာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ေမာင္ထူးက တစ္စီးျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကအေရွ႕ကေမာင္း၊ ေမာင္ထူးကအေနာက္ကထိုင္။
ေမာင္ထူးက အေနာက္ကေန ကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုဖက္ၿပီးလိုက္လာတယ္။ အစကေတြးထားတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုလာႀကိဳတဲ့ေကာင္ေတြထဲက ဆိုင္ကယ္အကြၽမ္းဆုံးေကာင္ေနာက္ကေန ကြၽန္ေတာ္လိုက္မယ္လို႔။ ဒါမွ ဆိုင္ကယ္လဲမွာေတြ ဘာေတြမျဖစ္မွာ။ အခုေတာ့ ေမာင္ထူးဂ်စ္တာနဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ထူးနဲ႕အတူ ဆိုင္ကယ္စီးရတာလည္း စိတ္မရဲဘူး။ မေတာ္လို႔ ဆိုင္ကယ္ဘီးထဲ ေျခေထာက္ထည့္လိုက္မွျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ပါ မသာေပၚေနမယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ဘီးထဲေျခေထာက္ထည့္ဖို႔ ေတြးမေနနဲ႕ေနာ္ ငါမေသခ်င္ေသးဘူးဆိုၿပီး သတိေပးလိုက္ေတာ့ ေမာင္ထူးကရယ္တယ္။
နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းၿပီးေတာ့ ႐ြာကိုေရာက္တယ္။ အေမက ထမင္း၊ဟင္းေတြခ်က္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ေန႕လယ္ (11)နာရီထိုးမွ နိုးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နိုးေတာ့ ေမာင္ထူးတို႔က အိပ္တုန္းရွိေသးတယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္လည္းေရာက္ေနၿပီမို႔ သူတို႔ကိုပါႏွိုးလိုက္တယ္။
ဧည့္သည္ေတြပါလို႔ထင္ပါတယ္ အေမဟင္းခ်က္ထားတာ ရွယ္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ ငါးေရက်ိဳခ်က္ပါတယ္။ ဝက္သားသုံးထပ္သားခ်က္၊ င႐ုတ္သီးငံျပာရည္ခ်က္၊ အတို႔အျမဳပ္၊ အခ်ဥ္သုပ္။ စုံလို႔။ ေမာင္ထူးနဲ႕ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ဇြန္း၊ခရင္းနဲ႕စားေနက်ဆိဳေပမယ့္ အိမ္မွာေတာ့ ဇြန္းပဲရွိတာမို႔ ဇြန္းနဲ႕ပဲစားခိုင္းလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ အေမ့လက္ရာကို လက္နဲ႕အားရပါးရစားပစ္မယ္။
ေမာင္ထူးက ဘာဟင္းေတြႀကိဳက္မွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။ လူေလးက ငါးမႀကိဳက္ဘူးလားဆိုတဲ့ အေမ့အသံၾကားမွ ငါးဟင္းထည့္မစားမွန္းသိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ အားနာသြားတယ္။ ေမာင္ထူးတို႔အိမ္မွာဆို အၿမဲတမ္းကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တာေတြခ်ည္းပဲ ခ်က္ေကြၽးခဲ့တာ။ ငါးဟင္းမႀကိဳက္ဘူးလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့ ေမာင္ထူးက ေခါင္းခါျပတယ္။ ၿပီးမွ အရိုးဆူးမွာစိုးလို႔မစားတာပါတဲ့ ျပန္ေျဖတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ထမင္းပန္းကန္ထဲကို ငါးဖက္ေတြ ဆယ္ထည့္လိုက္တယ္။ အေမက မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးတာကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အရိုးႏႊင္ေနလိုက္တယ္။ ႏႊင္ၿပီးသား အသားေတြကို ေမာင္ထူးပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ပါးစပ္ကေနလည္း စိတ္ခ်လက္ခ် စားလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ တကယ္လည္းစားေစခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီက ငါးက ျမစ္ငါးစစ္စစ္ျဖစ္တာမို႔ အရမ္းခ်ိဳတယ္။ ေမြးျမဴေရးငါးေတြနဲ႕ ဘာဆိုဘာမွမဆိုင္ဘူး အရသာက။ ေမာင္ထူးက ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ ရတယ္ ကိုယ့္ဘာကိုယ္စားလို႔လည္းေျပာတယ္။ အံၾသေနတာကအေမ။ ေဘးကေန မ်က္လုံးျပဴးႀကီးေတြနဲ႕ လိုက္ၾကည့္ေနတာ။
"ေအးမာေရ... လွန္းထားတဲ့အဝတ္ေတြသြား႐ုတ္စမ္း"
ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႕ထေအာ္လိုက္တဲ့အေမ့ေၾကာင့္ ေမာင္ထူးတို႔ေတာင္လန႔္သြားရတယ္။ မမက အခန္းထဲကထြက္လာၿပီး ဘာျဖစ္လို႔လဲအေမလို႔ ေမးေတာ့ ေလႀကီးမိုးႀကီးက်လိမ့္မယ္တဲ့ အေမကျပန္ေျဖတယ္။
ေမာင္ထူးနဲ႕ကိုေဇာ္ေဇာ္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရယ္။
"အေမေရ..."
ကြၽန္ေတာ္ေအာ္မိသြားတယ္။ မမက ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုၿပီး အနားလာထိုင္တယ္။
ဒီမွာေလ ညည္းေမာင္က ငါးရိုးႏႊင္ေပးေနတယ္တဲ့ အေမကျပန္ေျပာေနတယ္။ မမကလည္း အံ့ၾသဘနန္းနဲ႕ တကယ္ႀကီးလားတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ငိုခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္။ အရွက္ေတြကြဲေတာ့မယ္လို႔လည္း ခံစားေနရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အေမနဲ႕မမ ထမင္းစားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေမာင္ထူးတို႔ကိုေခၚၿပီး ၿခံထဲက ကြပ္ပစ္ေလးေပၚမွာ သြားထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္က အသားအိမ္ကိုမွ ႏွစ္ထပ္ျဖစ္ၿပီး ၿခံကလည္းက်ယ္တယ္။ ၿခံထဲမွာ ေဂြးေတာက္စင္ႀကီးထိုးထားတယ္။ အဲ့စင္ရဲ႕ေအာက္မွာ လူေတြထိုင္ဖို႔ ကြပ္ပစ္ထိုးထားတာ။ အခုကြၽန္ေတာ္တို႔က အဲ့ေဂြးေတာက္စင္ေအာက္က ကြပ္ပစ္ေပၚမွာ။
အျပင္ကေန ထူးေအာင္ေရဆိုၿပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္သံၾကားေတာ့ ေမာင္ထူးကေခါင္းေထာင္ၾကည့္တယ္။ ဒါႏြယ္နီ႕အသံပဲ။ သူကအဲ့လိုပဲ လူမေရာက္ေသးဘူး အသံကအရင္။ ႏြယ္နီက အားရပါးရေအာ္ၿပီး ၿခံထဲကိုဝင္လာတယ္။ ေမာင္ထူးတို႔ကိုျမင္ေတာ့ တိခနဲ႕ရပ္သြားတယ္။ အသံေရာေျခလွမ္းေရာ။ ၿပီးေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္နဲ႕ ဧည့္သည္ေတြေရာ ပါလာတာလားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးတယ္။ အင္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ ေမာင္ထူးနဲ႕ကိုေဇာ္ေဇာ္ကို ႏြယ္နီနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္။ တစိမ္းေတြေရွ႕မို႔ထင္ပါတယ္ ႏြယ္နီကခါတိုင္းလို႔ စကားတအားမေျပာဘူး။ ခဏၾကာေတာ့ ငါျပန္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ထိုင္ရာမွထတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုၿခံဝထိ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္တယ္။
"ဟဲ့...နင့္ဧည့္သည္ေတြက ေခ်ာတယ္ေနာ္"တဲ့ႏြယ္နီက စကားစတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထူးတို႔ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးက ဆံပင္ေထာင္ေကနဲ႕။ မ်က္ႏွာကရွည္ၿပီး ရွင္းက်ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ ေမာင္ထူးမ်က္လုံးက အေနေတာ္ပဲ။ မ်က္ခုံးကလဲ အေနေတာ္ပဲ။ ႏွာေခါင္းကေျဖာင့္ၿပီး နည္းနည္းခြၽန္ေနတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးၿခဳံၾကည့္ရရင္ေတာ့...အင္း။ ေခ်ာတယ္။ တကယ္ေခ်ာတယ္။
ႏြယ္နီက ျပန္ဖို႔အေရးကို မျပန္ဘဲ ေမာင္ထူးကိုတၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ လုပ္ေနတယ္။ ၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့။
"ဘူးမေနနဲ႕ သူကအိမ္ေထာင္သည္"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ ႏြယ္နီက မယုံဘူး။ ဟုတ္လို႔လားတဲ့။ မယုံတဲ့ပုံစံနဲ႕ျပန္ေမးတယ္။ မယုံရင္သူ႕သြားေမးလို႔ျပန္ေျပာလိုက္မွ ဟင္...ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာကို ႏွေျမာစရာႀကီးတဲ့။ ျဖစ္ရမယ္။ ဟိုကလူသာငယ္တာ။ ဟိုဟာမငယ္ဘူး။ ဟမ့္...ေနပါဦး အဲ့လိုေျပာရေအာင္ ငါကျမင္ဖူးလို႔လား။
မူးေနတာနဲ႕ ဘာမွမသိလိုက္ဘူး။ ေနာက္မ်ားမွ ႀကဳံရင္ေသခ်ာၾကည့္ရမယ္။
ႏြယ္နီက မျပန္ခ်င့္ျပန္ခ်င္နဲ႕ ျပန္သြားတယ္။ သူျပန္သြားေတာ့ ေမာင္ထူးတို႔ဘက္ကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္သြားလိုက္တယ္။ အဲ့ေကာင္မေလးက ဘာလဲတဲ့ ေမာင္ထူးကေမးတယ္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလ ခုနကပဲမိတ္ဆက္ေပးထားတာကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ၿခံဝမွာ တိုးတိုး,တိုးတိုးနဲ႕ ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲတဲ့ ေမာင္ထူးကထပ္ေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့။
"မင္းကိုေခ်ာတယ္ဆိုၿပီးေျပာေနလို႔ မင္းကအိမ္ေထာင္နဲ႕မို႔ ပစ္မွားမေနနဲ႕လို႔ ျပန္ေျပာေနတာေဟ့...ရၿပီလား"
ဟုတ္တယ္။ စိတ္ကမရွည္ေတာ့ဘူး။ ေမာင္ထူးက ဘာကိုသေဘာက်လိဳ႕လဲမသိဘူး ရယ္ေနတာတခြီးခြီးနဲ႕။
--------------------------------------------------------
ညဘက္ေရာက္ေတာ့ အေမရယ္၊ မမရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔သုံးေယာက္ရယ္ ဝိုင္းဖြဲ႕ထိုင္ၿပီး စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ြာက ေတာဆိုေပမယ့္ မီးေတာ့ရွိတယ္။ အခုကေတာ့ မီးပ်က္ေနတာပါ။ မီးပ်က္ေနေပမယ့္ လေရာင္ကထိန္လို႔။ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ကို သဲသဲကြဲကြဲျမင္ရတဲ့အျပင္ အေမလုပ္ေကြၽးထားတဲ့ ကန္စြန္းဥယိုနဲ႕ လက္ဖက္ကိုပါ ေကာင္းစြာျမင္ေနရတယ္။
ႏြေရာသီဆိုေပမယ့္ သစ္ပင္ေတြေပါမ်ားတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ြာက တအားမပူ။ တခ်က္တခ်က္ တိုက္ခတ္လာတတ္တဲ့ ေလေလးေၾကာင့္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ အရမ္းေကာင္းတယ္။ အိမ္အျပင္ဘက္ ၿခံထဲမွာထိုင္ေနၾကတာမို႔ ေကာင္းကင္မွာ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြကိုလည္း ျမင္ေနရတာေၾကာင့္ အရမ္းအရမ္းကိုသာယာေနတယ္။
အေမတို႔က ေမာင္ထူးနဲ႕စကားေတြေျပာေနၾကတယ္။ မိဘေတြအေၾကာင္း ဘာဘာညာညာေျပာေနၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ကဘယ္လို ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း ေရာက္သြားလဲမသိဘူး။ အေမကေျပာေနတယ္။
"ထူးေအာင္က သားတို႔နဲ႕ေတာ့ ဘယ္လိုလဲမသိဘူး...အိမ္မွာေတာ့ ပ်င္းလိုက္တာလြန္ေရာ..."
"ဘယ္မွာပ်င္းလို႔လဲ" ကြၽန္ေတာ္ဝင္ေျပာလိုက္တယ္။
အေမက ကြၽန္ေတာ့္မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေဖာက္သည္ခ်တယ္။ မမက ေဘးကေနေထာက္ခံေနတယ္။
"ထူးေအာင္က စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကႀကီးတယ္ေနာ္"တဲ့ ေမာင္ထူးက အေမ့ကိုေျပာလိုက္တယ္။ အေမကျပန္ေျပာတယ္။
"အင္း...သူ႕အဖြားဆီကအေမြေပါ့။ သူ႕အဖြားက အရမ္းစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကႀကီးတာေလ။ ဟိုသြားခ်င္လို႔ဆိုလဲ မသြားရဘူး။ ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုလဲ မလုပ္ရဘူး။ ဘာဆိုဘာမွ စိတ္ခ်တယ္လို႔မရွိဘူး။ သူ႕သားသမီး၊ ေျမးျမစ္ေတြကို တအားစိုးရိမ္တာ။ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကတာခ်င္းတူေပမယ့္ ထူးေအာင္နဲ႕ေတာ့ နံ႕သာျဖဴနဲ႕အီး။ ဆီနဲ႕ေရပဲ။ အဖြားက သူ႕ေသြးသားေတြကိုစိုးရိမ္တာ ထူးေအာင္ကက်ေတာ့ သူ႕ကိုယ့္သူစိုးရိမ္တာ။ တျခားလူေတြ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ အဓိက,က သူဘာမွမျဖစ္ဖို႔ပဲ။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းသမား။ စိတ္ဓာတ္မေကာင္းဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္ ေန႕လယ္က သားကိုငါးအရိုးႏႊင္ေပးေနတာျမင္ေတာ့ အရမ္းကိုအံၾသသြားတာ"
အေမ့ရဲ႕စကားကို မမကလည္း ဝင္ေထာက္တယ္။
"ဟုတ္တယ္ေမာင္ေလးေရ။ ထူးေအာင္က သူ႕ကိုယ္သူကလြဲရင္ ဘယ္သူ႕မွခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး။ သူ႕ကိုယ္သူေတာ့ တအားခ်စ္တာေနာ္။ ေတြးလိုက္ရင္လည္း တဆုံး။ သူ႕ေတြးသမွ်တိုင္းက သူေသရင္ေသ မေသရင္ခ်မ္းသာ ဒါပဲ။"
သားအမိႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖဲ့ေနလိုက္ၾက။ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ ဝင္ေျပာမေနေတာ့ဘူး။ ဟုတ္လည္းဟုတ္ေနတာပဲဆိုေတာ့။ ထင္ပါတယ္ ေန႕လယ္ကတည္းက အရွက္ကြဲေတာ့မယ္လို႔။
"အေတြးဆိုလို႔ သူ႕အေတြးေတြေျပာျပဦးမယ္။ ထူးေအာင္ငယ္ငယ္ကေပါ့။ သားေရ အေမ့ကိုမီးျခစ္ေလး ဝယ္ေပးပါဦးဆိုေတာ့ သူမ်က္စိကန္းမွာစိုးလို႔တဲ့ မဝယ္ေပးဘူး။ မ်က္လုံးကဘာလို႔ကန္းရမွာလဲ သြားဝယ္ေခ်ဆိဳေတာ့ သူကမီးျခစ္ဝယ္လာၿပီး ေမွာက္လ်က္လဲမယ္တဲ့။ သူေမွာက္လ်က္လဲေတာ့ မီးျခစ္ကလြင့္သြားမယ္ေပါ့။ အဲ့လြင့္သြားတဲ့မီးျခစ္ကို ကားကတက္ႀကိတ္၊ မီးျခစ္ေပါက္ကြဲၿပီး သူ႕မ်က္လုံးကိုလာစင္ၿပီး မ်က္စိကန္းမွာစိုးလို႔တဲ့ ဘယ္လိုမွဝယ္ခိုင္းလို႔မရဘူး"
အေမကကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားကိုထပ္ဆက္ျပန္တယ္။
"ၿပီးေတာ့ရွိေသးတယ္။ ေဆာင္းရာသီေတြဘာေတြဆို
ေရဖိုးေတြတအားမကုန္ေအာင္ ေန႕လယ္ေန႕ခင္ျမစ္ထဲသြားခ်ိဳးပါဟက္ဆိုတာကို သူေရခ်ိဳးေနတုန္း ေရသရဲဆြဲမွာစိုးလို႔တဲ့ ဘယ္လိုမွခ်ိဳးခိုင္းလို႔မရဘူး။ စိတ္ကုန္တယ္တကယ္"
ကိုေဇာ္ေဇာ္နဲ႕ေမာင္ထူးက တဟီးဟီး တခြီးခြီးနဲ႕ရယ္ေနၾကတယ္။ အဲ့တာဘာမွားလို႔လဲေလ။ ႐ြာေတာင္ပိုင္းက အေဒၚႀကီးကိုေတာင္ ေရသရဲေျခာက္လိုက္ေသးတာကို။ ျမစ္ထဲသြားခ်ိဳးၿပီပဲထားပါေတာ့။ ျမစ္ထဲဆိုေတာ့ ေခါင္းကေတာ့ငုတ္မွာပဲ။ ေခါင္းငုတ္ေနတုန္း အဲ့ေရသရဲက ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ႀကီး ဆြဲသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေရငုတ္ေနတုန္းဆြဲသြားတာမို႔ တျခားလူေတြက ခ်က္ခ်င္းသိၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲ့မွာကြၽန္ေတာ္ေသေရာ။ ေရနစ္ၿပီးေသတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ပါ ေရသရဲျဖစ္သြားမွာ။ ေရသရဲဆိုေတာ့ ေရထဲပဲေနရမွာ ေအးကေအးနဲ႕ မေနခ်င္ပါဘူး။