ထူးေအာင္က တစ္ေန႕တစ္မ်ိဳးမရိုးရဘူး။ သခ်ာ္ေတာ္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ညညဆိုကုန္း႐ုန္းတြက္။ မနက္စာစားရင္းနဲ႕လည္းတြက္။ သီအိုရီေတြ႐ြတ္။ တစ္ခါတေလဆို ေက်ာင္းပါဖ်က္ၿပီး စာေတြတြက္ေနတယ္။
မၾကာဘူး သူ႕ညာဖက္လက္က ေညာင္းၿပီးကိုက္ပါေလေရာ။ လက္ကိုက္တာေတာင္ ရိုးရိုးမကိုက္ဘူး။ သူ႕လက္ျဖတ္ရပါေတာ့မယ္ဆိုၿပီး တမွိုင္မွိုင္တထိုင္ထိုင္နဲ႕လုပ္ေနတာ။ ေဘးကၾကည့္ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တကယ္ စိတ္မခ်မ္းသာ။
စာေတြအဆက္မျပတ္လုပ္ေနေတာ့ လႈပ္ရွားမႈမ်ားၿပီး ေညာင္းကိုက္ေနတာပါ...ျဖတ္စရာမလိုပါဘူးလို႔ေျပာလည္းမရဘူး။ အခုထိကိုက္ေနတုန္းပဲမို႔ ျဖတ္ရမွာေသခ်ာတယ္တဲ့။ သူကဘယ္သန္မဟုတ္လို႔ ညာဖက္မရွိရင္ေတာ့ ဒုကၡိတျဖစ္ၿပီတဲ့။ ဘာေဆးမွျဖင့္ မလုပ္ဘဲနဲ႕ ေျပာေနတယ္။ ေဆး႐ုံလိုက္ပို႔ရမလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ မေနနိုင္တဲ့အဆုံး ကြၽန္ေတာ္ကပဲ အကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆးေတြတိုက္၊ အေညာင္းညာေျပေဆးေတြလိမ္းေပး၊ ႏွိပ္ေပးနဲ႕ လုပ္ေပးလိုက္ရတယ္။ သူကေတာ့ လုပ္ေပးလို႔လည္းမေျပာသလို ႐ုန္းလည္းမ႐ုန္းဘူး။ မ်က္ႏွာေသနဲ႕ပဲ။
ေနာက္ေန႕အိပ္ယာထေတာ့ ထူးေအာင္က သူ႕လက္သူၾကည့္ေနတာ။ အံ့ၾသမႈအျပည့္နဲ႕။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ သူ႕လက္ႀကီးေကာင္းသြားလို႔တဲ့။ မေန႕က ေဆးေတြလုပ္ထားမွေတာ့ ေကာင္းၿပီေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဆးလိမ္းလိုက္တာေလးနဲ႕ေပ်ာက္သြားတာ တကယ္အံ့ၾသစရာႀကီးတဲ့ ျပန္ေျပာတယ္။ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕။ မင္းတစ္ခါမွေဆးလိမ္း၊ ေဆးေသာက္မလုပ္ဖူးဘူးလာဆိုေတာ့ မယုံလို႔တစ္ခါမွမသုံးဖူးဘူးတဲ့ေလ။ ေကာင္းေရာ။
-----------------------------
ဒီေန႕ေတာ့ထူးေအာင္က အေစာႀကီးအိပ္သြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ေသး။ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ဇာတ္ကားၾကည့္ဖို႔ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သတ္တာျဖတ္တာေတြ ၾကည့္ရတာႀကိဳက္တယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္ စိတၱဇလူသတ္ကားေတြပဲ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ အိမ္ကေတာ့ၾကည့္တာမႀကိဳက္ၾကဘူး။ ထူးေအာင္အိပ္ေနၿပီဆိုေတာ့ နားၾကပ္တပ္ၿပီးပဲၾကည့္ေတာ့မယ္။ နို႔မို႔ဆို အသံေတြၾကားၿပီး သူနိုးသြားလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လုံးကသာ ဇာတ္ကားေရာက္ေနတာ စိတ္ကေတာ့ ဟိုေန႕ကထူးေအာင္နဲ႕ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို ျပန္ေတြးမိေနတယ္။ ဘာလို႔ သိပၸံပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္တာလဲ ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ ဘာတဲ့ Teleportation တီထြင္ခ်င္လို႔တဲ့။ သူၾကည့္ဖူးတဲ့ဇာတ္ကားထဲက မင္းသားက တစ္ခုခုကိုမ်က္လုံးထဲမွာပုံေဖာ္လိုက္တာနဲ႕ အဲ့ေနရာကိုေရာက္သြားတယ္တဲ့။ သူလည္းအဲ့လိုျဖစ္ခ်င္လို႔တဲ့။ သူသာအဲ့တာကိုထြင္နိုင္သြားရင္ ကားေတြ၊ ေလယာဥ္ေတြေနခဲ့ေတာ့ သူ,သူေဌးျဖစ္ၿပီတဲ့။ အေတြးထဲမွာပုံေဖာ္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပေနတာထင္တယ္။ အားရေက်နပ္ေနတဲ့႐ုပ္နဲ႕။ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ အ႐ူးလို႔လည္း မေျပာရက္ဘူး။
ထူးေအာင္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ညားမွ သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကို တစ္ခုမက်န္လိုက္ပို႔ပစ္ဦးမယ္။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုခ်ိတ္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္က အထုတ္ပိုးေတြသယ္။ နိုင္ငံအႏွံ႕ေလွ်ာက္သြားၾက။ ေလယာဥ္ေပၚေတြမွာဆို ထူးေအာင္ကမ်က္ေမွာက္ကုတ္ၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနမယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးရင္းနဲ႕အူေတြယားလာၿပီး ေခါင္းအုန္းကိုထုရိုက္မိေနတယ္။ ၿပီးမွ ထူးေအာင္နိုးသြားမွျဖင့္ဆိုၿပီး ရပ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ထူးေအာင္နိုး၊မနိုး သြားေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္။ မနိုးလာလို႔။
-----------------------------------------------------------
အခုတေလာ ထူးေအာင္ကိုၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးပဲ။ အိမ္မက္ဆိုးေတြလည္း မက္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ လန႔္လန့္ၿပီး နိုးလာတတ္တယ္။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲေမးေပမယ့္ သူက မေျဖဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ေရွာင္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူအခန္းေျပာင္းသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ေျပာင္းသြားတာလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္မ်ား အမွားတစ္ခုခုလုပ္မိထားလား။ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုေမးခ်င္တယ္။ ဘာလို႔အခန္းေျပာင္းသြားတာလဲ။ ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနတာလဲဆိုတာကို။ ဒါေပမယ့္ မေမးရဲဘူး။ ေမးဖို႔လည္း အခြင့္အေရးမရခဲ့ဘူး။
အရိပ္ရတဲ့အပင္ႀကီးေအာက္မွာ ထူးေအာင္ထိုင္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္စကားသြားေျပာရင္ ေကာင္းမလားဆိုၿပီး ခ်ီတုံခ်တဳံျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေျပာမယ္လို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စကားမရွိ စကားရွာၿပီး ဟိုဒီေလွ်ာက္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မၾကာဘူး ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ထူးေအာင္ဆီက အသံထြက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အင္းလို႔ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္ကထိုင္ေနရာကေန ထရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ဖို႔လွည့္တယ္။ ထူးေအာင္က ဒီလိုပဲထြက္သြားေတာ့မွာလား။ ကြၽန္ေတာ္ ကေယာင္ေျခာက္ျခားနဲ႕ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမိသြားတယ္။ သူကျပန္လွည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကို ငုံ႕ၾကည့္လိုက္တာေၾကာင့္ သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ အၾကည့္ခ်င္ဆုံတယ္။
ရင္ေတြတုန္ေနလို႔ ကြၽန္ေတာ္ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာနိုင္ခဲ့ဘူး။ ထူးေအာင္ကေတာ့အေဝးမွာ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီ....
-------------------------------------------------------
ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေျပာတယ္ ထူးေအာင္ေလးက အလုပ္ရွာေနတယ္တဲ့။ အဲ့တာဘာသေဘာလဲ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ႐ြာမျပန္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာလား။ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထေတာင္ကခ်င္သြားတယ္။ ထူးေအာင္နဲ႕ေတြ႕ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။
ညေနထမင္းဝိုင္းက ဒီေန႕ေတာ့လူစုံတတ္စုံပဲ။ အေဖကလည္း လူႀကီးမရွိတဲ့ၿမိဳ႕ကေန မနက္ကပဲျပန္ေရာက္တာဆိုေတာ့ ထမင္းဝိုင္းက ညံလို႔။ ထူးေအာင္အလုပ္ရွာေနတဲ့အေၾကာင္း အေဖတို႔ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။ အေဖကေမးတယ္ သူတို႔ ဘာလုပ္ေပးရမလဲတဲ့။ သူ႕႐ုံးမွာအလုပ္ေပးရမလားတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ျငင္းလိုက္တယ္။ ႐ုံးမွာလုပ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေတြ႕ရေတာ့မလဲ။ ေတြ႕ခ်င္တာပါဆိုမွ။ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႕ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္မႉးကိုစာသင္ေပးဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ထူးေအာင္မင္းတို႔အိမ္မွာ စာသင္ကိုသင္ေစရမယ္တဲ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ကတိေပးတယ္။ ရေအာင္သူလုပ္ေပးမယ္တဲ့။ တကယ္လည္းရတယ္။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာစာသင္ဖို႔လက္ခံတယ္။ အစကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အရင္လိုေရွာင္ေနမလား စိုးရိမ္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေရွာင္ေတာ့ဘူး။ ညေနဆို ညစာအတူတူစားတယ္။ သူကေအးေတာ့ အေမတို႔ကလည္း သေဘာက်ၾကတယ္။
------------------------------------------------------
ဒီတစ္ေခါက္အေဖျပန္လာေတာ့ ထူးေအာင္အတြက္ပါ လက္ေဆာင္ပါလာတယ္။ ထူးေအာင္က အဲ့လက္ေဆာင္ကို အေတာ္ႀကီး သေဘာက်တာထင္တယ္။ ဝိုင္ပုလင္းကို တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕။
အေဖျပန္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကားစမ္းေမာင္းခိုင္းတဲ့အေနနဲ႕ ထူးေအာင္ကိုလိုက္ပို႔ရတယ္။ ထူးေအာင္က တကယ့္ဗ႐ုတ္ေလး။ ေရဒီယိုမွာလာေနတဲ့ သီခ်င္းေတာင္း အစီစဥ္ကိုသေဘာေတြက်ေနတာ။ ဟိုကဖုန္းနံပါတ္ေျပာေတာ့ အျမန္လိုက္ရိုက္ၿပီး ရေအာင္ေခၚတယ္။ ဘာသီခ်င္းမ်ားေတာင္းမလို႔လဲေပါ့။ ၿပီးမွ သူေတာင္းတဲ့သီခ်င္းက ဟသၤာတထြန္းရင္ရဲ႕ စိန္နားကပ္နဲ႕ပဲႀကီးေလွာ္တဲ့။ ဘယ္သူ႕အတြက္လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္တဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရယ္ရခက္ခက္ ငိုရခက္ခက္နဲ႕။ တကယ့္ဟာေလး။
-----------------------------------------------------
ဒီေန႕မိုးေတြ႐ြာေနတယ္။ တိတ္မဲ့ပုံလည္းမေပၚဘူး။ ေကာင္းလိုက္တာ ထူးေအာင္ျပန္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ အေမကလည္း အေဖနဲ႕လိုက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ညီအကိုႏွစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ်လိဳ႕ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေတာ့ ညလာအိပ့္ေပးမယ္တဲ့။
ထူးေအာင္ကကြၽန္ေတာ္နဲ႕မအိပ္ခ်င္ဘူးတဲ့ ျငင္းတယ္။ ေမာင္မႉးနဲ႕ကိုေဇာ္ေဇာ္က ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းသိေတာ့ သူတို႔နဲလည္း အအိပ္မခံၾကဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ပဲ လာအိပ္လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခ်င္ရင္ခ်ိဳးလို႔ရတယ္လို႔ ထူးေအာင္ကိုေျပာလိုက္တယ္။ ထူးေအာင္က မခ်ိဳးေတာ့ဘူးတဲ့ ေခါင္းယမ္းျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခ်ိဳးမွျဖစ္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးေနတုန္း မီးပ်က္သြားတယ္။ ထူးေအာင္ကေၾကာက္တတ္တယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္းဆို ေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ ထူးေအာင္ေရလို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ကြၽန္ေတာ္ အသံေပးလိုက္တယ္။ ဘာမွျပန္ေျပာသံ မၾကားရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဆက္ကာဆက္ကာေခၚေပမယ့္ ဘာအသံမွထြက္မလာဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ထူးေအာင္ကို စိတ္ပူလာတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ခါးေအာက္ပိုင္းကို တဘက္အျမန္ပတ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ ထူးေအာင္က အခန္းထဲမွာမရွိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ထူပူၿပီး သူ႕ကိုလိုက္ရွာမိတယ္။ ေအာက္ထပ္မွာ မီးေရာင္လိုလိုမ်ိဳးျမင္လိုက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ေဟာ...ေတြ႕ပါၿပီ။
ထူးေအာင္က ဖုန္းမီးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး အဲ့ေနရာမွာပဲ ခဏၾကာေအာင္ရပ္ေနတယ္။ သူဘာလုပ္မလို႔လဲဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူကတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကိုသြားေနတယ္။ ဗိုက္ဆာလို႔တစ္ခုခုယူစားမလို႔လား။ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ေနာက္ကေန လိုက္လာလိုက္တယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္။ ဘယ္သူလဲ။ အေမလား။ ထူးေအာင္ကသူ႕ကိုရပ္ၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ဟုတ္တယ္ အဲ့တာအေမပဲ။ ဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္ေနတာပါလိမ့္။ အေမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ ထူးေအာင္းအနားေရာက္ေတာ့ ရပ္သြားၿပီး လက္လွမ္းလိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ထူးေအာင္ရဲ႕ ေမာင္ထူးဆိုတဲ့ေအာ္သံနဲ႕အတူ ကြၽန္ေတာ့္ကိုတိုက္မိၿပီး လဲက်သြားတယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္ ကြၽန္ေတာ္အျမန္ထိန္းကူလိုက္လို႔။
မီးေတြျပန္လင္းလာတယ္။ ထူးေအာင္က အေမ့ကိုတစ္ခုခုထင္ၿပီး ေၾကာက္သြားတာထင္တယ္။ အေမ့ကိုျမင္ေတာ့ ဦးေလးနဲ႕မေကြးလိုက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ ေမးလိုက္တယ္။ အေမတို႔က မိုးေတြ႐ြာေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မခ်ျဖစ္ၿပီး ျပန္လာၾကတာ။ ခဏၾကာေတာ့ ထူးေအာင္က သူ႕ပါးသူရိုက္ထည့္လိုက္တယ္။ အိမ္မက္လား လက္ေတြ႕လားလို႔ စမ္းသပ္တာလားမသိဘူး။
ဘာျဖစ္တာလဲေမးေတာ့ ရယ္လ်က္ေခါင္းယမ္းျပတယ္။
------------------------------------------------------
ထူးေအာင္က ႐ြာျပန္ခ်င္လို႔တဲ့ ခြင့္ေတာင္းတယ္။ မျပန္ေစခ်င္ဘူး။ မဟုတ္ရင္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚသြား။ ေခၚမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ အေမကေတာ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကို တားခိုင္းၾကည့္မယ္တဲ့။
အရင္က ထူးေအာင္ကို ခ်စ္တယ္လို ဖြင့္ေျပာဖူးတယ္။ အခုအေျဖေတာင္းလိုက္ရင္ေရာ။ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားရင္ေတာ့ သူတို႔အိမ္ကို အလည္လိုက္လို႔ရေလာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေျပာတယ္ သူအကဲခတ္မိသေလာက္ေတာ့ ထူးေအာင္က st8 စစ္စစ္တဲ့။ မင္းကိုျပန္ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဘာလုပ္ရမလဲ။ အပိုင္ႀကံပစ္လိုက္ရင္ေရာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမ်ားမုန္းသြားမလား။ မုန္းခ်င္မုန္းပါေစ။ အဓိက,ကပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ပဲ။ ဟုတ္တယ္ အပိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္။
---------------------------------------------
ထူးေအာင္ကို ဘယ္လိုသိမ္းရင္ေကာင္းမလဲ ကြၽန္ေတာ္အခ်ိန္တိုင္းေတြးေနတယ္။ ထူးေအာင္က ေၾကာက္တတ္တယ္။ တစ္ခုခုဆို အၿမဲတမ္း တဆုံးေတြးတတ္တယ္။ အားနာတာေတြဘာေတြမရွိဘူး သူက။ ကြၽန္ေတာ္သာ သူ႕ကိုအပိုင္သိမ္းပစ္လိုက္ရင္ မနက္နိုးတာနဲ႕ ေထာင္ထဲတန္းေရာက္ေလာက္တယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလုပ္ခိုင္းလိုက္ရင္ေရာ။ သူကမေဂးေတာ့ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
အေမတို႔က ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းေကြၽးခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး ထူးေအာင္ကိုဖိတ္ေပးတယ္။ အခုထိကြၽန္ေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို မသိေသးဘူး။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ အေဖက LGBT အေၾကာင္းေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ထူးေအာင္ကို မသိမသာအကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ LGBT ကိုမုန္းတဲ့အရိပ္အေယာင္ မျမင္ရဘူး။ ပုဒ္မ(၃၇၇) အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ထူးေအာင္ကဝင္ေမးေသးတယ္။ အဲ့မွာကြၽန္ေတာ္အႀကံရသြားၿပီး သူ႕ကို ဝိုင္ေတြတစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ငွဲ႕ေပးလိုက္တယ္။ မူးပါေစ။ ထူးေအာင္မူးေတာ့ အခန္းထဲေခၚခဲ့လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္က မူးမူးနဲ႕ ငါ့ကိုတစ္ခုခုလုပ္လို႔ကေတာ့ ေထာင္ခ်ပစ္မယ္တဲ့။ ငါမလုပ္ဘူး မင္းကလုပ္မွာလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ အေမတို႔တံခါးလာမပိတ္ခင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသြားၿပီး လက္ညွိုးထိပ္ေလးကို ဓားနဲ႕လွီးလိုက္တယ္။ ထြက္လာတဲ့ေသြးေတြကို ထူးေအာင္ရဲ႕ဟိုဟာေလးမွာသုတ္လိုက္တယ္။ ေသြးမတိတ္မခ်င္း။
----------------------------------------------
ကြၽန္ေတာ္ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ သူ ကြၽန္ေတာ္ဆီကေန ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ မလြတ္နိုင္ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကို လက္ထပ္ရတာပဲ။ အခုေတာ့ ထူးေအာင္ကို ကြၽန္ေတာ္ပိုင္သြားၿပီ။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ျဖစ္ၿပီ။ အခ်စ္ကိုလုပ္ယူလို႔ရတယ္တဲ့။ အဲ့စကားကို ကြၽန္ေတာ္ယုံတယ္။ ထူးေအာင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လာေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားမယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်စ္လာေအာင္လုပ္မယ္။
-------------------------------------------------------
ထူးေအာင္က ႐ြာျပန္ခ်င္လို႔တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကေန ခြင့္ေတာင္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရာလိုက္မယ္ဆိုေတာ့ မလိုက္ရဘူးတဲ့။ မလိုက္ရရင္ မသြားရဘူးလို႔ေျပာလိုက္မွ မေခၚခ်င့္ေခၚခ်င္နဲ႕ လိုက္ခဲ့လို႔ေခၚတယ္။ သူ႕အေမကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕သူလက္ထပ္ထားတာကို မေျပာပါနဲ႕တဲ့။ အဆင္ေျပပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ သူနဲ႕အတူတူလိုက္ရရင္ၿပီးတာပဲမို႔။
အေမက ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မခ်လိဳ႕ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကိုပါ ထည့္လိုက္တယ္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ပါေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႕သြားရေအာင္ေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ထူးေအာင္ကလက္မခံဘူး။ express ကားနဲ႕ပဲ သြားမယ္တဲ့။ express မစီးခ်င္ရင္ ေနခဲ့တဲ့။ အဲ့တာနဲ႕ express နဲ႕ပဲလိုက္လာခဲ့ရတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႕ မျပန္ခ်င္ရတာလဲ ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘာျပန္ေျပာတယ္ထင္လဲ။ ရန္ကုန္-မန္းေလး အျမန္လမ္းမႀကီးက ဒီေလာက္ကားေတြ ခဏခဏေမွာက္ေနတာ
ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႕ဆို ငါရယ္၊ မင္းရယ္၊ ကိုေဇာ္ေဇာ္ရယ္ သုံးေယာက္တည္းပဲျဖစ္ေနမွာ express နဲ႕ဆိုေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲေလ။ သရဲျဖစ္ရင္ေတာင္ပ်င္းစရာမေကာင္းေတာ့ဘူးတဲ့....သရဲျဖစ္တာေတာင္ အေဖာ္မက္ေနေသးတယ္။