" hyung ខ្ញុំទៅរកប្រពន្ធខ្ញុំហើយ " ជុងហ្គុកនិយាយទៅកាន់បងប្រុសរបស់គេពេលដែលលឺថានាងតូចបានរត់ចេញទៅទាំងយំសស្រាក់បែបនេះ
" អេ៎ឈប់ !! នេះយកទៅនេះគឺជារបស់ដែលដាហ្វីកាន់មកបម្រុងនិងអោយឯង " ថេយ៉ុងហ៊ុចប្រអប់កាដូដែលដាហ្វីកាន់មកទៅអោយជុងហ្គុកនៅពេលដែលគេឃើញកាដូនោះហើយគេក៏លូកដៃទទួលយកទាំងមានអារម្មណ៏ដឹងខុសនេះនាងមករកគេទាំងមានកាដូមកធ្វើអោយគេភ្ញាក់ផ្អើលតែអ្វីដែលគេអោយទៅនាងវិញមិនផុតពីការឈឺចាប់នោះទេ ។ នៅពេលទទួលយកហើយជុងហ្គុកក៏ដើរចេញពីក្រុមហ៊ុនទៅយកឡានដើម្បីដើររកប្រពន្ធរបស់គេ
~~ភូមិគ្រឹះJeon~~
ជុងហ្គុកបានបើកឡានមកដល់ភូមិគ្រឹះរបស់គេរួចក៏រត់ចូលទៅក្នុងដោយដៃរបស់គេកាន់ប្រអប់កាដូរបស់នាងជាប់មិនព្រមលែង
" ហ្វី " នៅពេលមកដល់ខាងក្នុងភ្លាមជុងហ្គុកបានស្រែករកនាងឡើងផ្អើលភូមិគ្រឹះធ្វើអោយនាក់បម្រើទាំងអស់ចេញមកមើល
" ហ្វី !! អូននៅឯណា៎ " ជុងហ្គុកនៅតែបន្តស្រែកហៅសព្វនាមរបស់ភរិយាម្ដងហើយម្ដងទៀតរួចក៏មានអ្នកបម្រើម្នាក់រត់មកប្រាប់
" លោកប្រុស !! អ្នកស្រីមិនទាន់មកវិញទេចាស៎ " អ្នកបម្រើស្រីនោះនិយាយហើយជុងហ្គុកក៏សម្លឹងទៅកាំជណ្ដើររួចក៏រត់ឡើងទៅជាន់ខាងលើចូលបន្ទប់គេងរបស់ពួកគេ ។ ជុងហ្គុកដើរមើលគ្រប់ចន្លោះតែមិនឃើញសូម្បីតែស្រមោលរបស់នាង
" ហ្វី !! អូនកុំលេងបិទពួនជាមួយបងណា៎ "ជុងហ្គុកដាក់គូទអង្គុយលើពូកទាំងបបូរមាត់ស្រែកដង្ហើយហៅនាង
" ហ្វី !! ឆាប់ចេញមកឈប់លេងទៀតទៅនេះយប់ហើយណា៎!!អូនមិនគិតគេងទេហេស៎ " ជុងហ្គុកនៅតែបន្តស្រែករកនាងម្ដងហើយម្ដងទៀតតែមិនលឺរសូម្បីសម្លេងសើចសម្លេងយំរបស់នាងទឹកភ្នែកកូនប្រុសមួយតំណក់ក៏ស្រក់ចុះមកទាំងមិនដឹងខ្លួនជុងហ្គុកញញឹមខ្សាវៗរួចនិយាយតិចៗ
" អូននៅឯណាទៅហ្វី " គេនៅតែនិយាយដដែលៗបន្ទាប់មកក្រសែភ្នែកក្រសម្លឹងទៅតាមបង្អួចផ្ទៃមេឃកំពុងតែងងឹតទៅងងឹតទៅហើយតែមិនឃើញស្រមោលរបស់នារីជាទីស្រឡាញ់មកដល់ទៀតឃើញបែបនេះជុងហ្គុកក៏ចុះទៅខាងក្រោមវិញរួចក៏រត់សំដៅទៅរកឡានរបស់គេពេលនោះផ្ទៃមេឃក៏ស្រាប់តែបង្អុលទឹកភ្លៀងចុះមកយ៉ាងខ្លាំងដូចជាកំពុងខឹងមិនសុខចិត្តនិងអ្វីមួយអីច្ចឹង
ឌាំង~~ឌាំង~~
សម្លេងផ្គររន្ទះបូករួមជាមួយនិងសម្លេងតំណក់ទឹកភ្លៀងធ្វើអោយអ្នកដែលកំពុងបារម្ភពីភរិយាជាទីស្រឡាញ់នោះកាន់តែបារម្ភខ្លាំងឡើងនាយរៀបនិងឈានជើងដើរចូលក្នុងរថយន្តដើម្បីជិះទៅរកភរិយាទៅហើយតែស្រាប់តែមានសម្លេងទូរស័ព្ទមួយបានកាត់ចង្វាក់របស់គេជុងហ្គុកក៏ទាញទូរស័ព្ទចេញពីក្នុងហោប៉ៅក៏ឃើញថាអ្នកដែលខលមកគេនោះគឺជីមីនទើបទទួល
(អាឡូhyung) ជុងហ្គុក
(អាហ្គុកឯងនៅឯណាហ្នឹង)ជីមីន
(ខ្ញុំកំពុងចេញឡានតាមរកហ្វី !! ព្រោះនាងមិនទាន់មកដល់ផ្ទះទេ៎ ) ជុងហ្គុក
(តែនេះភ្លៀងខ្លាំងណាស់ !! វាមិនសុវត្ថិភាពនោះទេដែលឯងចេញទៅពេលនេះ ) ជីមីននិយាយទូរស័ព្ទដោយមិនភ្លេចបើកសម្លេងអោយបងប្អូនរបស់គេលឺរដែរព្រោះថាពេលនេះពួកគេកំពុងតែនៅជាមួយគ្នា
(ចុះហ្វី !! នាងមានសុវត្ថិភាពទេ៎បើភ្លៀងខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះ ) ជុងហ្គុកតបទៅកាន់ជីមីនធ្វើអោយគេគាំងនិយាយមិនចេញរួចសម្លឹងមុខបងប្អូនរបស់គេ
«យើងគួរប្រាប់គេយ៉ាងម៉េចទៅ»ថេយ៉ុងសួរទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្នា
«បងថាកុហកគេសិនទៅដើម្បីអោយគេចេះប្រយត្នជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួន»ជីន
(គឺចេះទេ៎ បើយើងប្រាប់ទៅឯងកុំភ្ញាក់ផ្អើលអោយសោះណា៎ )ជីមីន
(មានរឿងអីមែនទេhyung)ជុងហ្គុកសួរទៅកាន់អ្នកជាបងពេលដែលលឺសម្ដីប្លែកៗរបស់គេបែបនេះ
( ដំបូងមុននិងយើងប្រាប់ឯងត្រូវតែដើរចូលផ្ទះរួចក៏ឡើងទៅលើបន្ទប់របស់ឯងសិន ) ជីមីន
(យ៉ាងម៉េចទៀតទៅhyung ) ជុងហ្គុក
(ឯងដើរដល់ណាហើយ) ជីមីន
(មាត់ទ្វារបន្ទប់ ) ជុងហ្គុក
(ដើរចូលទៅអង្គុយលើពូកសម្រួលអារម្មណ៏អោយបានល្អ ) ជីមីន
(មានរឿងអីអោយប្រាកដទៅhyung) ជុងហ្គុកសួរទៅជីមីនទាំងឆ្ងល់នេះគេកំពុងតែបារម្ភពីប្រពន្ធសឹងស្លាប់ជីមីនបែរជាមកអោយគេធ្វើអីប្លែកបែបនេះ
(ធ្វើតាមយើងប្រាប់ទៅ ) ជីមីន
( ធ្វើហើយ ) ជុងហ្គុកឆ្លើយតបទៅគេទាំងបង្ខំចិត្តធ្វើតាមសម្ដីរបស់ជីមីនគ្រប់យ៉ាង
( អឺ !! សម្រួលអារម្មណ៏អោយបានល្អណា៎ កុំភ្ញាក់ផ្អើលអោយសោះលឺរទេ ) ជីមីន
( ឆាប់និយាយមក hyung ) គេតបទៅកាន់ជីមីនទាំងចិត្តអន្ទះអន្ទែង
(គឺថា......ហ្វីបានបើកឡានអ្លាក់ជ្រោះពេលនេះប៉ូលីសរកសាកសពនាងមិនទាន់ឃើញទេ ) ជីមីនពោលពាក្យកុហកជុងហ្គុកយ៉ាងសមធ្វើអោយនាយកម្លោះ៥នាក់ទៀតបើកភ្នែកធំៗពេលដែលលឺពាក្យកុហកខុសពីការពិត៩៩%របស់ជីមីនហើយ
«អាមីន»ណាមជូនហៅឈ្មោះជីមីនតិចៗ
( hyung ថាម៉េច !! ខ្ញុំស្ដាប់ច្រឡំត្រូវដែរទេ៎ hyung ប្រាប់ខ្ញុំមកថាខ្ញុំស្ដាប់ច្រឡំទេគ្មានអ្វីកើតឡើងចំពោះហ្វីនោះទេ )
( ឯងស្ដាប់មិនច្រឡំទេនេះគឺជាការពិត ) ជីមីននិយាយចប់ភ្លាមទូរស័ព្ទដែលនៅក្នុងដៃរបស់គេក៏ធ្លាក់ពីក្នុងដៃទៅលើការ៉ូទឹកភ្នែកកូនប្រុសក៏ចេះតែរមៀលស្រក់ចុះជុងហ្គុកស្រែកយំទាំងក្រវីក្បាលមិនចង់ជឿនៅរឿងទាំងអស់នេះអ្នកណាក៏បានដែរមកប្រាប់គេបន្តិចមកថាវាមិនពិតទេ
"កាពិតដែលចេញពីពាក្យប្រឌិតរបស់ផាក ជីមីនត្រូវដែរទេ " ណាមជូន
" hyung ខ្ញុំគ្រាន់តែកុហកគេនោះទេ"
" យើងដឹងតែថាវារាងជ្រុលបន្តិចហើយហា៎ " ណាមជូន
" hyung មិនបាច់បារម្ភទេនិយាយបែបនេះទៅគេនិងមិនចេញទៅរកដាហ្វីទាំងកណ្ដសលភ្លៀងបែបនេះទេ៎ "
" តែ...." ណាមជូន
" មិនអីទេhyung" ជីមីន
ក្រឡែកមកមើលជុងហ្គុកនៅពេលដែលគេនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយជីមីនហើយក៏បានតែត្រឹមអង្គុយយំ....
" ហឹក ហឹកៗៗ ហ្វី...បងសុំទោស..ហ្វីអូនកុំកើតអីណា៎..ហឹកៗៗ ហ្វី... " ជុងហ្គុកទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយលើឥដ្ឋផ្អែកខ្នងនិងជញ្ជាំងទឹកភ្នែកចេះតែស្រក់ចុះបបូរមាត់ចេះតែស្រែកនិយាយពាក្យសុំទោសទៅកាន់ភរិយាជាទីស្រឡាញ់ដែលបានចាកចេញពីគេកាន់តែឆ្ងាយទៅៗ
" ហ្អឹកៗៗ វាមិនមែនជាការពិតទេត្រូវដែរទេហ្វី...អូនកំពុងតែនៅតាមផ្លូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញត្រូវដែរទេហ្វី..ហ្អឺកៗៗៗ ....ហ្វី!! " ជុងហ្គុកនៅតែស្រែកយំហៅឈ្មោះភរិយាគេមិនគិតទេថានាងទៅចោលគេ!!គេគ្រាន់តែគិតថា..នាងគ្រាន់តែទៅដើរលេងនាងចង់លំហែកាយដោយសារតែនាងនៅផ្ទះស្ត្រេសពេកប៉ុណ្ណោះនាងមិនបានទៅចោលគេនោះទេ
" ហ្វី!!ហ្វីអូននៅឯណាទៅហេតុអីក៏អូនទៅដើរលេងយូរម្លេះ..ហ្អឹកៗៗ..ហ្វី..ឬក៏អូននៅជ្រកភ្លៀងសិន..អូននៅជ្រកភ្លៀងមែនទេហ្វី....ហ្អឹកៗៗ " គេនៅតែស្រែកហៅឈ្មោះនាងមិនព្រមឈប់រហូតដល់យប់ជ្រៅពាក់កណ្ដាលអាធ្រាតក៏គេនៅតែមិនព្រមឈប់ស្រែករកនាងគេចង់អោយនាងមកអោបគេ..គេចង់គេងអោបនាងដូចរាល់យប់ដែលគេងជាមួយគ្នាតើពេលនេះនាងនៅទីណាទៅហេតុអីក៏មិនត្រឡប់មកផ្ទះវិញគេកំពុងតែអង្គុយចាំអោបនាងនិងអាលបានគេងទាំងពីរអ្នកតែនាងបែរជាមិនទាន់ត្រឡប់មកទៀត
" បងកំពុងតែរងចាំអូនណាហ្វី!!គ្មានអូនបងគេងមិនលក់នោះទេហ្វី..អូនដឹងទេបងកំពុងតែចាំអោបអូន..ហ្អឹកៗៗហ្វី...បងចង់អោបអូន..ហឹកៗៗមើលចុះហ្វី...ហឹកៗៗ..អូនមើលចុះភ្លៀងកាន់តែខ្លាំងហើយមិនព្រមរាំងសោះ...ហឹកៗៗ..អូនរងាទេហ្វី..អូនរងាទេ..បើរងាអូនត្រឡប់មកផ្ទះវិញមកបងនិងអោបអូនអោយបាត់រងា...ហ្អឹកៗៗ ហ្វី " ជុងហ្គុកស្រែកហៅឈ្មោះរបស់ភរិយាផងស្រែកសួរផងតែវាមិនបានអ្វីមកវិញសោះវាមានត្រឹមតែសភាពស្ងាតជ្រងំនៅក្នុងបន្ទប់ដែលងងឹតឈឹង
" ហ្វី!! បងគេងមិនលក់ទេពេលដែលគ្មានអូនហ្វី..." ជុងហ្គុកនិយាយខ្សាវៗរួចក៏បើកថតទូយកថ្នាំងងុយដេកដែលគេទិញមកទុកសម្រាប់ផឹកពេល
ស្ត្រេសគេងមិនលក់នោះចេញមកពីរគ្រាប់រួចក៏ដាក់ចូលមាត់
[អូននៅឯណាទៅហ្វី!!]
_______________________
សូមរងចាំអានភាគបន្ត🦋❤️
ខមិននិងlike album ម្នាក់មួយមកណា៎អ្នកអាន✨❤️
𝙹𝙴𝙶シ