ကြၽန္ေတာ္႐ြာျပန္ေနတာ။ ရန္ကုန္-မႏၱေလး အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚမွာအခု။ ညဘက္ႀကီးဆိုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ေဘးမွာေမာင္ထူးကအိပ္လို႔။ ကြၽန္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ေန႕ေတြတုန္းက အေၾကာင္းေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေမာင္ထူးကို ရွလူးခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုပဲ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုဆို အဲ့တာကအမွန္တရားပဲ။ သက္ေသေတြလည္းရွိတယ္ဆိုေတာ့။
ေနာက္ေန႕ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးၾကတယ္။ (၃၇၇) ရွိေနတာကို ဒီလိုမ်ိဳးလက္ထပ္လို႔ရတယ္ေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ နားလည္မႈနဲ႕လုပ္ေပးတယ္တဲ့ ေမာင္ထူးကျပန္ေျဖတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထူးနဲ႕ လက္ထပ္လိုက္တာကို ဘယ္သူမွမသိဘူး။ ေမာင္ထူးမိသားစုနဲ႕ ကိုေဇာ္ေဇာ္ပဲသိတယ္။ အဲ့တာလည္းေကာင္းပါတယ္။ နို႔မို႔ဆို ရွက္တာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေသမွာ။
ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထူးအိမ္ေျပာင္းၿပီး ေမာင္ထူးနဲ႕အတူေနရတယ္။ ဘာမွေတာ့ထပ္မျဖစ္ပါဘူး။ ညဘက္အိပ္ရင္ေတာ့ ေမာင္ထူးလက္ေမာင္းေပၚကို ေခါင္းအုံးၿပီး အိပ္ေပးရတယ္။ မင္းလက္ေမာင္းေတြ နားေနမယ္လို႔ေျပာလည္းမရဘူး။ ညတိုင္း သူ႕လက္ေမာင္းေပၚမွာအိပ္ေပးတဲ့။ အိပ္ေပးဆိုေတာ့လည္း အိပ္ေပးလိုက္တာေပါ့။ မနက္ခင္း ကြၽန္ေတာ္နိုးလာတိုင္းေတာ့ ေမာင္ထူးကဖက္ထားတာပဲ။ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေပမယ့္ ေမာင္ထူးအိပ္ရာက သက္ေသာင့္သက္သာရွိလို႔ ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ လက္ထပ္ထားတယ္မလား ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ေလ။
နားထဲမွာ အေမေျပာခဲ့တဲ့စကားသံကို ျပန္ၾကားေယာင္ေနတယ္။ ငါ့သားႀကီးလာရင္ ခ်မ္းသာမွာတဲ့။ ကိုယ္တိုင္မခ်မ္းသာရင္ေတာင္ ခ်မ္းသာတဲ့လူနဲ႕ရမွာတဲ့။ မွန္လိုက္တာ။ အခုကြၽန္ေတာ္ခ်မ္းသာေနၿပီ။ ခ်မ္းသာတဲ့လူနဲ႕လည္း ညားေနၿပီ။ မိန္းမ မဟုတ္တာေလးတစ္ခုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ေယာက္်ားရသြားတာကို အေမသိရင္ဘယ္လိုေနမလဲ။ ေသြးတက္ၿပီး ေမ့လဲသြားမလား။ မိဘကိုအရွက္ခြဲတဲ့အေကာင္ အိမ္မလာခဲ့နဲ႕ဆိုၿပီး ႏွင္ထုတ္မလား။ ဘာလုပ္မလဲမသိဘူး။ သိလည္းမသိခ်င္ဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထူးနဲ႕ယူထားတယ္ဆိုတာကို ေျပာဖို႔လည္းအစီစဥ္မရွိဘူး။ ေမာင္ထူးကိုလည္း မေျပာဖို႔မွာထားတယ္။ ဒီတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အလည္လိုက္လာမယ္လို႔ပဲ ေျပာထားတယ္။
ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ရွိေနရင္ သူ႕ကိုယ္သူထိခိုက္ေအာင္ဘာမွမလုပ္ဘူးဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မခ်လိဳ႕ထင္ပါတယ္ ကိုေဇာ္ေဇာ္ပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕လိုက္လာတယ္။ ကားေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲထိုင္ရတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ေမာင္ထူးက အတူတူထိုင္ၿပီး ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေတာ့ ဟိုဘက္ခုံမွာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လွမ္းလွမ္းၿပီး အကဲခတ္ေနတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ေမာင္ထူးကိုလွမ္းၾကည့္တာေနမွာပါ။ ေမာင္ထူးကမွန္ဘက္မွာမို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ကြယ္ေနတာ။
ကြၽန္ေတာ္က ကားစီးရင္ဘယ္ေတာ့မွ မွန္ဘက္မွာမထိုင္ဘူး။ အခုလိုညဘက္ကားစီးရမယ္ဆို ပိုစိုးတာေပါ့။ မေတာ္လို႔ အျပင္ဘက္ကေန စိမ္းစိမ္းႀကီးကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က အျပင္ကေန ကားမွန္ကိုခဲနဲ႕ထုလိုက္ရင္ေရာ။ မွန္ကြဲၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာထိေနရင္ဒုကၡ။ အဲ့တာေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မွန္ဘက္မွာမထိုင္ဘူး။
ေမာင္ထူးပါလာတာေကာင္းတယ္။ ေမာင္ထူးက သရဲလည္းမေၾကာက္သလို ခဲမွန္မွာလည္းမေၾကာက္ဘူးေလ။ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနဦးမွာ။
ေမာင္ထူးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္တုန္းပဲ။ နားၾကပ္ႀကီးကလည္း တန္းလန္းနဲ႕။ ဘာေတြမ်ား နားေထာင္ၿပီး အိပ္ေနတာလဲ။ ေမာင္ထူးနားၾကပ္ကိုယူၿပီး ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"မနက္ခင္းေလးအိပ္ယာနိုးရင္...
နင့္အၿပဳံးေလးနဲ႕အတူနိုးခ်င္...
အလွဆုံးေသာမင္းကို ေငးၾကည့္ရင္း...
နင္ျပင္ေပးတဲ့မနက္စာေလးနဲ႕ ငါ့တစ္ေန႕တာမ်ားကိုအစျပဳခ်င္..."
ဘန္နီၿဖိဳးရဲ႕ ခ်စ္သူအနားဆိုတဲ့သီးခ်င္းကို နားေထာင္ေနတာပဲ။ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လိုက္တာ။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕နားၾကပ္ကိုျဖဳတ္ၿပီး သီခ်င္းကိုပိတ္ေပးလိုက္တယ္။ တစ္ညလုံးနားေထာင္ေနရင္ နားေတြထိခိုက္ကုန္လိမ့္မယ္။
ေမာင္ထူးနဲ႕အတူတူ ႐ြာျပန္ရေတာ့ ဟိုသီခ်င္းကိုေတာင္ သြားသတိရမိတယ္။ ဘာတဲ့။ "ေမာင့္လက္ကိုတြဲ....ေမာင္နဲ႕မခြဲ...စိတ္ခ်ပါအၿမဲ...ေမာင္နဲ႕မခြဲ...ေဆြျပၿမိဳ႕ျပ မ်က္ႏွာပန္းလွလွ သြားၾကမယ္...သြားၾကမယ္ ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း"
ကြၽန္ေတာ္တို႔က ႏွစ္ေယာက္တည္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ပါ ပါတယ္။
ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႕ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ခ်င္လာၿပီ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားတာထင္တယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၾကည့္ေနတယ္လို႔ခံစားရမွ ကြၽန္ေတာ္ျပန္နိုးလာခဲ့တယ္။ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ထူး။ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးပြင့္လာတာျမင္ေတာ့ ၿပဳံးျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မ်က္ေမွာင္ကုတ္လိုက္တယ္။ အခုတေလာေမာင္ထူးက ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ ၿပဳံးရယ္လာရတာလဲ။
အခုမွေသခ်ာစဥ္းစားမိတယ္။ ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေနတာမလား။ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႕ မခြဲမခြာအတူတူေန,ေနရမွေတာ့ ၿပဳံးၿပီေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ထူးက ခရီးတစ္ခါမွမထြက္ဖူးဘူး။ ေမာင္ထူးကခရီးတစ္ခါမွမသြားဖူးလို႔ ဂ႐ုစိုက္ေပးပါဦးေနာ္တဲ့ အန္တီကမွာလိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးရဲ႕ပထမဆုံးခရီးက ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းမွာေသခ်ာတယ္။ ဘာလိုဆို ေဘးမွာ သူအရမ္းခ်စ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ပါေနတယ္ေလ။ ေဘးမွာပါလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး တစိမ့္စိမ့္နဲ႕ၾကည္ႏူးေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
"ဟားဟား...."
ကြၽန္ေတာ္ေယာင္ယမ္းၿပီး အျပင္မွာပါရယ္မိသြားတယ္။ ေမာင္ထူးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအ႐ူးလို႔ထင္ေတာ့မွာပဲ။ သူကြၽန္ေတာ့္ကို အခုထိၾကည့္ေနေသးလာလို႔ မ်က္လုံးေဒါင့္ကပ္ၿပီး မသိမသာနဲ႕ ခိုးၾကည့္လိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးက အခုထိ ၾကည့္ေနတုန္းပဲမို႔ ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာျမန္ျမန္ျပန္လႊဲလိုက္ရတယ္။
ႏြေးကနဲျဖစ္သြားတဲ့ ပါးတစ္ဖက္နဲ႕အတူ အရမ္းခ်စ္တာပဲဆိုတဲ့ ေမာင္ထူးအသံကိုပါ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေလး ေတာင့္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာေတြပူလာတယ္။ အခုေမာင္ထူးဘာလုပ္လိုက္တာလဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးကိုနမ္းၿပီး ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာလား။
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွ ရည္းစားမထားဖူးဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ေျပာလည္းမေျပာဖူးသလို ၾကားလည္းမၾကားဖူးခဲ့ဘူး။ အရင္ကေမာင္ထူးတစ္ခါေျပာတာၾကားဖူးေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္နားၾကားမွားတယ္လို႔ပဲ ထင္ေနခဲ့တာ။
အခုလို႐ုတ္တရက္ႀကီး ခ်စ္တယ္အေျပာခံလိုက္ရေတာ့ လူကဘယ္လိုေနရမယ္မွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ရွက္ေနတာေတာ့မျဖစ္နိုင္ေလာက္ဘူး။ ရွက္ရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္က အပ်ိဳျဖန္းေလးလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါဆိုဘာျဖစ္ေနတာလဲ။
ရည္းစားမထားခဲ့ဖူးတာနာတာပဲ။ ရည္းစားထားရင္ ပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးတာနဲ႕ တစ္ခါမွာမထားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ကပ္ေစးႏွဲလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္ မတရားလို႔ပါ။ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္ကိုလည္းဝယ္ရတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္းစားဖို႔ မုန႔္ေတြ၊ အေအးေတြကိုလည္းဝယ္ရတယ္။ တကယ္ဆို ႏွစ္ေယာက္အတူတူၾကည့္တာပဲ။ ႏွစ္ေယာက္မွ်ခံေပါ့။ အခုေတာ့ ေနရာတကာ ေယာက္်ားေလးဘက္ကခ်ည္းပဲ။ ေလွ်ာက္လည္ရင္လည္း ေယာက္်ားေလးကပဲ အကုန္ခံရတယ္။ ဆိုင္မွာခ်ိန္းလို႔ သြားေတြ႕ရင္လည္း သူစားထားတာကိုပါ ရွင္းေပးရေသးတယ္။ ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ မၾကာမၾကာ လက္ေဆာင္ကဝယ္ေပးရေသးတယ္။ လက္ေဆာင္ေပးျပန္ေတာ့လည္း ေဈးနည္းတာေလးေပးရင္ ေကာက္ေတာ္မူေသးတယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူေတာင္ မသာထာဘူးဘာညာနဲ႕။
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ပိုက္ဆံေခြၽတာတဲ့အေနနဲ႕ ေကာ္ဖီအေရာင္ေလးပါရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ တစ္ရာတန္ကို ငါးရက္ခြဲေသာက္ေနရတာ။ အလကားေနပိုက္ဆံကုန္ေပါက္ျဖစ္တဲ့ ရည္းစားမထားတာက သဘာဝေတာ့က်ပါတယ္။ မယားတြက္စိန္နားကပ္ အေမ့တြက္ ပဲႀကီးေလွာ္ေတာ့ မျဖစ္မခံနိုင္ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ ေမာင္ထူးတို႔လို gay အတြဲေတြၾကေတာ့ေရာ ဘယ္သူကပိုက္ဆံရွင္းတာပါလိမ့္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေယာက္်ားေလးေတြဆိုေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္ထူးကရွင္းတာပဲအကုန္။ သူကခ်မ္းသာတာကိုး။
ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ႕ဘက္ဆြဲၿပီးဖက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။ ႐ုန္းေတာ့လည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေနတဲ့။ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး ဘာေတြမ်ားေတြးေနတာလဲတဲ့ ေမာင္ထူးကေမးတယ္။ ဘာမွမေတြးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ေမာင္ထူးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေနတယ္။ ေယာက္်ားတို႔ဘုန္းလက္႐ုံးဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က လာထိရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ မႀကိဳက္ဘူး။ ဦးေခါင္းဆိုတာ အျမင့္ျမတ္ဆုံးအရာလို႔ လက္ခံထားတာမို႔။ လူတစ္ေယာက္မွာ ဘုန္းတန္ခိုးဆိုတာရွိတယ္တဲ့။ အဲ့ဘုန္းတန္ခိုးဆိုတာက ဦးေခါင္းမွာေနတာလားမသိဘူး။
အဲ့တာေၾကာင့္ ထဘီေအာက္ေတြဘာေတြမဝင္ရဘူး။ ဝင္ရင္ဘုန္းနိမ့္တယ္တဲ့။ အေမေျပာေနက်စကား။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မျမင္ဖူးလို႔မယုံပါဘူး။ ထဘီေအာက္ေတြဘာေတြ လိုက္ဝင္ေနမွာစိုးလို႔ ေျပာတာလို႔ပဲထင္တယ္။ ထဘီေအာက္ေတြေတာ့ ဘယ္သူကလိုက္ဝင္ေနမွာလဲေလ။ ရွက္စရာေကာင္းေအာင္။
ဘုန္းတန္ခိုးဆိုတာ ဘယ္လိုပုံစံလဲ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို လူပုံသ႑ာန္ပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေရာင္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးလား။ မ်က္စိနဲ႕မျမင္ရဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာတာပဲ။ နတ္ေတြဘာေတြကေတာ့ ျမင္ရေလာက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘုန္းတန္ခိုးဆိုတာ အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႕တစ္ခုခုလို႔ေတာ့ထင္တာပဲ။ သူကအဲ့လူေနာက္ကိုကပ္လိုက္ေနမယ္။ ဟိုလူက ထဘီေအာက္ဝင္ေတာ့ သူကပါလိုက္ဝင္မယ္။ ထဘီနဲ႕ဘုန္းတန္ခိုးက မတည့္ေလာက္ဘူး။ ထဘီေအာက္ေရာက္သြားေတာ့ အရပ္ကပုသြားတာထင္တယ္။ အဲ့မွာပဲ ဘုန္းနိမ့္တယ္ဆိုတာျဖစ္လာေရာ။
ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့ ဘုန္းတန္ခိုးအရမ္းႀကီးရင္ ဘုရင္ျဖစ္တယ္တဲ့။ ဘုရင္ေတြရဲ႕ဘုန္းတန္ခိုးကေတာ့ ဝဝရွည္ရွည္ႀကီးေနမွာ အႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ေလ။ အထင္မႀကီးပါဘူး။ ဘုရင္ေတြအားလုံးက ႏွာဘူးေတြခ်ည္းပဲ။ ယူလိုက္တဲ့မိန္းမ။ ထားလိုက္တဲ့ ကိုယ္လုပ္ေတာ္။ အက်င့္ကလည္းမေကာင္းၾကဘူး။ ျပည္သူေတြၾကေတာ့ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္လုပ္ခိုင္းၿပီး သူတို႔ၾကေတာ့ ပိုးဆိုးပက္စက္ယူ။ မိန္းမေတြအမ်ားႀကီးယူခ်င္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အမ်ိဳးက တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကို တန္ဖိုးထားတဲ့အမ်ိဳးပါ။ သာမန္လူေတြၾကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းယူရင္ ေခြးဇာတ္ခင္းတယ္တဲ့။ သူတို႔ဘုရင့္အမ်ိဳးေတြၾကေတာ့ ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲဖိတ္တို႔ ဘာတို႔။ စိတ္ဓာတ္ပဲ...
ဒါနဲ႕ ေရွးေရွးတုန္းကေရာ အခုလို gayၾကလားမသိဘူး။
Gay ရင္လည္း gay ၾကမွာေပါ့။ ဘုရင္ေတြကေရာ။ မင္းတုန္းမင္းကေတာ့ မေဂးတာေသခ်ာတယ္။ သူသာေဂးေနရင္ မန္းေလးသူေတြရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ဆိုၿပီး ေျပာတတ္တဲ့အက်င့္က ရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး။
"အူယားလို႔ေသေတာ့မယ္"
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖ်စ္ညွစ္ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ေမာင္ထူးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးကိုလာၿပီးနမ္းျပန္တယ္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ..."
စိတ္မၾကည္စြာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ခ်စ္လို႔..."တဲ့ေမာင္ထူးကျပန္ေျဖတယ္။ မင္းေရာငါ့အေပၚ ဘယ္လိုလဲတဲ့။ အကြက္ခ်ၿပီး ရေအာင္ယူလိုက္တဲ့အတြက္ စိတ္ဆိုးလားတဲ့ သူကေမးတယ္။
"ဒီလိုပါပဲ...
အေဖမေသခင္တုန္းက ခဏခဏေျပာဖူးတယ္။ ေယာက္်ားဆိုတာ တာဝန္ယူမႈရွိရတယ္။ လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရမယ္တဲ့။ မင္းက အကြက္ခ်ၿပီးယူတာမွန္ေပမယ့္ ငါမွားတာက မွားတာပဲေလ။ မင္းကိုမုန္းလားဆိုေတာ့ မမုန္းပါဘူး။ ခ်စ္လားဆိုေတာ့လည္း မခ်စ္ဘူး။ ဒီတိုင္းပဲ
ငါ့အမွားတြက္ ငါတာဝန္ယူတာ။ ငါ့ဖူးစာေပါ့။ ငါ့ဖူးစာကိုက မင္းနဲ႕ညားဖို႔ပါလာတာ ထင္ပါတယ္"
----------***----------
ေမာင္ထူးဖတ္ၿပီး ကိုယ္ပါထူးသြားၿပီဆိုတဲ့ reading list ေလးေတြ႕လိုက္တယ္။ လူကေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထခုန္မတက္ဘဲ😅။ ေမာင္ထူးကိုေနရာတစ္ေနရာေပးတဲ့အတြက္ တကယ္ေက်းဇူးပါေနာ္။
ၿပီးေတာ့ အပိုင္းတိုင္း ဝင္မန႔္တဲ့သူေတြ။ အပိုဒ္တိုင္းလိုလို မန့္ေပးတဲ့သူေတြေရာ။ wp cb မွာ စကားလာေျပာတဲ့သူေတြေရာ။ review ေရးေပးတဲ့သူေတြေရာ။ အရမ္းကိုေက်းဇူးတင္ၿပီး ခ်စ္ပါတယ္လို႔😘။
Edit~ ေမာင္ထူးတို႔အတြက္ သီးသန့္ RL ေလးေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရတဲ့အတြက္ တကယ္ကို ေက်းဇူးတင္ၿပီးခ်စ္ေနပါၿပီ❤