"ပါပါး အဲ့လံုး...အဲ့လံုး..."
"ဟာ...သားသားကလည္း ၂လံုးရေနၿပီေလကြာ..ေတာ္ၿပီေပါ့...
မင္းေဖေဖျပန္လာေတာ့မွာ...
မိရင္၂ေယာက္လံုးအဆူခံရမွာ..."
"ဟင့္အင္း...ဟင့္အင္း...
အဲ့တစ္လံုးခူးေပးဦး..."
"က်စ္...ငါေတာ့ ငယ္ငယ္ကေမႊခံသမ်ွ ျပန္ခံေနရတာပဲ...ဟြန္း..."
"ပါပါးမခူးေပးရင္ ဒီ၂လံုး မစားရဘူး...
သားသားပဲစားမွာ..."
"ေအာင္မာ...ငါခူးေပးထားတဲ့၂လံုးကိုမ်ား...
ဒီတစ္လံုးခူးၿပီးရင္ ေတာ္ၿပီေနာ္...
မင္းေဖေဖလာရင္ ပါပါးကိုဆူလိမ့္မယ္..."
"ဟုတ္...ဒီတစ္လံုးရရင္ မေအးကိုငရုတ္သီးဆား သြားလုပ္ခိုင္းမယ္.."
"ေအးေအး...ၿပီးက်ရင္ အတူတူမယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္...."
သူရဖုန္းျမင့္လည္း သားသားကိုေျပာၿပီးတာနဲ႔..မာကလာကိုင္းေသးေသးေလးဆီ ေျခလွမ္းလိုက္တယ္..။ မာလကာပင္က ကိုင္းေတြျဖာထြက္ေနကာ..ဂြဆံုမွာ ကားရပ္ေနရာကေန..မာလကာသီးအၾက္ီးၾက္ီးသီးေနတဲ့ ကိုင္းဆီေျခလွမ္းလိုက္သည္..။
"သားသား...မင္းအလံုးကို ပါပါးမမွီဘူးကြ...
ကိုင္းကႀကိဳးေတာ့မယ္..."
"ပါပါးကလည္း..ေရွ႕ေလး နည္းနည္းတိုးလိုက္..."
"ေအးေအး..."
သူရဖုန္းျမင့္လည္း သားသားေျပာတဲ့အတိုင္း..အေရွ႕ကိုလွမ္းလိုက္တာ..ကိုင္းက ကြၽတ္ခနဲ ျမည္သံနဲ႔အတူ သူရဖုန္းျမင့္လည္း ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားသည္..။
"အံမယ္ေလး..." "ပါပါး..."
ညကအရွိန္နဲ႔ဆို ျပဳတ္က်လိုက္ရင္ေတာ့..ငါ့ရဲ႕တင္ပါးေတာ့ သြားပါၿပီ လို႔ေတြၿပီးဟမ်က္လံုးလည္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေရာ..
"အံမယ္ေလး...ဥ..."
"ဘာမွမဥဘူး...
ေျပာ...အပင္ေပၚဘာတက္လုပ္တာလဲ?..."
"သားသားေလ...သားသား...
ဟင္...ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ?..."
အေရးထဲကို ဖုန္းျမင့္အေသးစားက ထြက္ေျပးၿပီ...ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့သား...
"ရွာမေနနဲ႔ ဦးကိုေတြ႕တာနဲ႔ေျပးၿပီ..."
"ေတာ္ေတာ္အားကိုးရတဲ့သား...
လာမွ ထိပ္ကိုေခါက္ျပစ္ဦးမယ္..."
"သားသားကိုေခါက္တာ ေနာက္ထား...
ဒီအပင္ေပၚ ဘာတက္လုပ္တာလဲ?..."
"အဲ့တာ သားသားေလ...
မာလကာသီးစားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ တက္ခူးေပးတာ...ဟီးဟီး..."
"သားသားစားခ်င္တာလား ကေလးစားခ်င္တာလား..."
"သားသားေရာ ကေလးေရာ...ဟီးဟီး..."
ေပြ႕ထားလ်က္နဲ႔ပင္..ကြၽန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးျပကာ ကေလးကိုၾကည့္ၿပီး အသဲယားလာတာမို႔..တင္ပါးကို ဖတ္ခနဲ ရိုက္လိုက္သည္..။
"အ!...နာတယ္...
ဘာလို႔ အဲ့ေနရာကိုလာရိုက္တာလဲ?...
ညက အရွိန္ေၾကာင့္ နာေနေသးတာဟာကို...
အဖိုးၾက္ီး စားၿပီးနားမလည္ လာလုပ္ေနတာလား..."
"sorry sorry...ဦးေမ့သြားလို႔..."
"အေမ့ေကာင္းပဲ...
ဝင္မယ္ အခန္းထဲကို...ခ်ီသြား..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...ခ်ီသြားပါ့မယ္..."
"ဟီးဟီး...ဟာ...မညႇစ္နဲ႔ေလ..."
"ကေလးက မရိုက္နဲ႔ပဲေျပာတာ မညႇစ္နဲ႔လို႔ေျပာတာမွမဟုတ္တာ..."
"အဖိုးႀကီး..."
"ေခၚၿပန္ၿပီလား..."
"အ!...မညႇစ္နဲ႔လို႔..."
"အဖိုးႀကီးေခၚတာနဲ႔ ညႇစ္မွာပဲ..."
"နစ္နာမယ္..."
"ဟားဟား...ဟားဟား..."
................
"ရွဴးရွဲ...ပါပါး ေရ ေရ..."
"ေရာ႕..သားသား ရွဴးရွဲ...."
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်က်နနထိုင္ကာ..ငရုတ္သီးဆားနဲ႔နယ္ထားတဲ့ မာလကာသီးသုတ္ပန္းကန္ကို လက္နဲ႔ယူစားေနတဲ့သားဖ၂ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး..ေနမင္းဧကရာဇ္မွာ ေမ်ွာ္ၾကည့္ေနရသည္..။ ေမ်ွာ္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကေတာ့..စားခ်င္လြန္းလို႔မဟုတ္..ေရလိုရင္ ေရယူေပးလို႔ရေအာင္...အစပ္ေျပေအာင္ သၾကားလံုးယူလို႔ရေအာင္ ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္..။
"ဦး..စားဦးမလား...႐ႊတ္..." ဆိုၿပီး စပ္လြန္းလို႔နွာရည္ထြက္ေနတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေခၚေနတဲ့ကေလးေၾကာင့္ မၾကည့္ရက္ေတာ့တာမို႔တစ္ရွဴးယူၿပီး သြားသုတ္ေပးရသည္..။
"ေက်းဇူး...ဟီးဟီး..႐ႊတ္..."
"ေဖေဖ...သားသားေရာ...႐ႊတ္.." ဆိုၿပီး သားသားကပါ မ်က္နွာကိုေမာ့ေပးလာသည္..။ ဆိုလိုတာကေတာ့..သူ႔ကိုပါနွာရည္သုတ္ေပးဆိုတဲ့သေဘာ...
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...
၂ေယာက္လံုးမေတာ္ေသးဘူးလား...ဗိုက္နာမယ္ေနာ္...
သားသား မနက္ျဖန္ေက်ာင္းသြားရမွာေနာ္...
ေတာ္ေတာ့..."
"နည္းနည္းေလးပဲ ထပ္စားေတာ့မယ္...
အဲ့ဒါၿပီးရင္ ေတာ္ၿပီ...႐ႊတ္..."
"ဟင္း...အဲ့တာဆို ကေလးကေရာ..."
"နည္းနည္းပိစိေလးပဲေလ..ဟီးဟီး..႐ႊတ္..."
ေျပာလို႔လည္း မရတာေၾကာင့္..ေျပာမေနေတာ့ဘဲ ထိုင္သာၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္..။ တစ္ေယာက္တည္းေတာင္မနိုင္တာ အဆိုးေလး၂ေယာက္ဆိုေတာ့..ဒီတုိင္းထိုင္ၾကည့္ရုံကလြဲ၍ ဘာမွမတတ္နိုင္...။
....................................
မေန႔က မာလကာသီးေတြစားထားတဲ့အက်ိဳး..အခုေတာ့ သားဖ၂ေယာက္လံုး ဗိုက္နာေနၾကၿပီေလ..။
"ကဲ...အခုေတာ့ ဗိုက္နာေနၾကၿပီမလား..."
"ဦးကလည္း ဗိုက္နာမွန္းသိရင္မစားဘဲေနမွာေပါ့..."
"ေၾသာ္...ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ...
ထ...သားဖ၂ေယာက္လံုးေဆးေသာက္ၾကမယ္..."
"ဘာေဆးလဲ ခါးခါးႀကီးဆိုရင္မေသာက္ဘူးေနာ္.."
"ျငင္းမေနနဲ႔...ထေတာ့...
ေဆးက မခါးဘူး ခ်ိဳခ်ိဳေလး..
သားသားေတာင္အထြန္႔မတက္ဘူး...ထ၂ေယာက္လံုး..."
"ဟြန္႔...သားသားကိုအရင္တိုက္..."
"ဟင္း....ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ...
ထ သားသား...ေဖေဖေဆးတုိက္မယ္..."
"ဟုတ္..."
သားသားကမွ ေဆးကိုမေၾကာက္ဘဲ ထေသာက္ေသးတယ္..ေဘးကဂ်စ္တူးကေတာ့ သားသားေသာက္ေနတာကိုၾကည့္ေနတယ္..။ သားသားကေဆးမေၾကာက္တာမို႔..ေတာ္ရံုေဆးဆို ဘာမွမျဖစ္ဘူး..။
"သားသား ခါးလား..."
"ဟင့္အင္း..." ဆိုၿပီး သားသားကေခါင္းခါျပကာ ျပန္ေမွးေနတယ္..။
"ကဲ ေသာက္လို႔ရၿပီေနာ္..."
"ဟြန္း...မေသာက္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ..." ဆိုၿပီး ေဆးကိုမယူခ်င္ယူခ်င္ယူၿပီးေသာက္ေနသည္..။
"အား!...ခါးလိုက္တာ...
ေျပာေတာ့ ခ်ိဳတယ္ဆို...အဟင့္..."
"ေဟ့...ဘာလို႔ငုိေနတာလဲ?..တိတ္...
သားေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး...
ခဏေလး ျပန္အိပ္ေနေတာ့..."
"ဟြန္႔...ေခ်ာ့သိပ္ေပး...
မအိပ္ခ်င္ဘူး..."
သားသားေတာင္ သူ႔ဘာသာဟိုက္ဘက္လွည့္ၿပီး..တဖက္ေစာင္းအိပ္ေနၿပီ...
ဒီက အဆုိးေလးပ ေခ်ာ့သိပ္ေပးပါတဲ့...
ကေလးပဲရေနၿပီ သူရဖုန္းျမင့္က ဆိုးလို႔ေကာင္းတုန္းရွိေသးတယ္...။
"ဟင္း....လာခဲ့..."
သားသားနဲ႔ကေလးရဲ႕ၾကားမွာဝင္လွဲလိုက္ၿပီး..ကေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္သည္..။ ေက်ာေလးကိုပုတ္ေပးေနလိုက္ေတာ့..ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးက ၿပံဳးၿပံဳးေလးၿငိမ္ၿပီးေမွးေနတယ္..။
တမင္စခ်င္တာနဲ႔..မက္မြန္သီးကိုဆြဲညႇစ္လိုက္ေတာ့...
"အ!...ေက်ာကိုပုတ္ေပးခိုင္းတာေလ နွာဘူးႀကီးရဲ႕...အ!...အဖိုးႀကီး လႊတ္ေပး...မကိုင္နဲ႔ေတာ့..."
"ဟားဟား...ဟားဟား..."
"နွာဘူးႀကီး...ဘယ္လိုအျမတ္ထုတ္ရမလဲပဲစဥ္းစားေနတယ္ ဟြန္း...
ျပန္ပုတ္ေပး..." လို႔ ေျပာၿပီး..ဦးရဲ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီး ေက်ာကိုတင္ေပးလိုက္တယ္..။
"အိပ္ေတာ့မွာေနာ္...
ၿငိမ္ၿငိမ္မေနရင္ ေနာက္ညေတြ ညစာမေကြၽးဘဲ အငတ္ထားျပစ္မွာ...သူရဖုန္းျမင့္အေၾကာင္းသိတယ္ေနာ္..."
"ေတာ္ၿပီ...မစေတာ့ဘူးေနာ္...
ေက်ာေလးကိုပုတ္ေပးမယ္...အိပ္ေတာ့ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
သူရဖုန္းျမင့္အေၾကာင္းသိေနတဲ့..ေနမင္းဧကရာဇ္ကေတာ့ ဆက္မစေနေတာ့ဘဲ..ေက်ာေလးကိုပုတ္ေပးေနလိုက္တယ္..။ ညစာေတာ့ အလြတ္မခံနိုင္ဘူးေလ..ဟဲဟဲ....
.........................
"အဟင့္...စာေတြျပန္ကူးရေတာ့မွာ...
အဲ့တာ ပါပါးေၾကာင့္..."
"ဘာ!...မင္းစားခ်င္လို႔ပါပါးကသုပ္ေကြၽးရတာေလ..."
"သိဘူး သိဘူး...အဲ့တာ ပါပါးေၾကာင့္..."
ေက်ာင္းပ်က္ရက္၂ရက္အတြက္ စာကူးရေတာ့
မယ္ဆိုၿပီး..ပြစိပြစိေျပာေနတဲ့သားသားေၾကာင့္ TVၾကည့္ေနတဲ့သူရဖုနး္ျမင့္ နားၾကားျမင္းကပ္ေနပါသည္..။ မူႀကိဳတက္ေနတဲ့ဟာကို ကိုယ္ေတာ္က ဘယ္စာကိုျပန္ကူးခ်င္ေနလဲမသိဘူး..။
"မင္းTVမၾကည့္ဘူးလား...
မၾကည့္ရင္ သင္ထားတဲ့စာေတြသြားျပန္က်က္ေန..."
"နိုးစ္စ္....."
"တံေတြးစင္တယ္ကြာ...ေျပာလည္းမေျပာတတ္ဘဲနဲ႔..."
အမွန္ေတာ့..သားသားက ေျပာတတ္ေပမဲ့..ေရွ႕သြားေလးေတြကက်ိဳးေနကာ..ေလထြက္ေနတာေၾကာင့္ တံေတြးေတြက လာစင္ျခင္းျဖစ္သည္..။
"ေျပာတတ္ပါတယ္..ဟြန္း..."
"သားသားကေျပာတတ္ပါတယ္...
ဒါေပမဲ့ ေရွ႕သြားေလးကက်ိဳးေနေတာ့ ပါပါးကိုတံေတြးေတြလာစင္တာေပါ့...အဟက္..."
"သားက သြားက်ိဳးေနေပမဲ့...သားကိုေခ်ာတယ္လို႔ အတန္းထဲကေကာင္မေလးေတြက ေျပာၾကတယ္ ဟြန္း..."
"ဟုတ္လား...အဲ့ကေလးမေလးေတြက မ်က္မွန္ေလးေတြနဲ႔လား..."
"ပါပါး!...အီး..အဟင့္...ဟင့္...႐...
ေဖေဖ...သားကိုမေခ်ာဘူးလို႔ ပါပါးကေျပာေနတယ္...အဟင့္...႐ႊတ္..."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုမနိုင္ေတာ့..ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ဦးဆီကိုေလ်ွာက္လာၿပီး..ဦးရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာထိုင္ကာ သူ႔ေဖေဖကိုစစ္ကူေတာင္းေနတယ္..။
"ေအးေအး...ဟုတ္ပါ့ ေဖေဖ့သားေလးကဘယ္လိုေနေနေခ်ာေနတာကို..ပါပါးက မသိလို႔ေျပာေနတာ..."
"အီး...ဟုတ္တယ္...႐ႊတ္..."
"အဟက္..."
"ကေလးရယ္ သားကိုစမေနပါနဲ႔...
သားသားက သြားက်ဳိးေလးျဖစ္ေနလည္းေခ်ာေနတာကို..."
"ဟုတ္ပါတယ္...ပါပါးသားေလးက ေခ်ာၿပီးသား..ပါပါးက ခ်စ္လို႔စတာေနာ္...႐ႊတ္႐ႊတ္..."
"႐ႊတ္....ၿပီးေရာ..."
"အား...ခ်စ္လိုက္တာေနာ္...
လာခဲ့...သြားက်ိဳးေလးကိုအာဘြားေပးခ်င္လို႔..."
"ပါပါး ယားတယ္...ဟီးဟီး ဟီးဟီး..."
ငိုသံေတြတိတ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္..တစ္ခန္းလံုး သားသားနဲ႔အေဖေတြရဲ႕ရယ္သံေတြ ျပန္႔လြင့္သြားပါေတာ့သည္..။