ဒီေန႔ထမင္းဝိုင္းမွာ ေမာင္ထူး၊ ေမာင္မႉးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ သံုးေယာက္တည္းပဲ။ အန္တီတို႔ကေရာ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့ Straight ၿမိဳ႕ကိုအေဖနဲ႔ အလည္ခဏလိုက္သြားတယ္တဲ့ ေမာင္ထူးကေျဖတယ္။
"Straight ၿမိဳ႕"
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ေရရြတ္မိတယ္။
"Sorry, မေကြးၿမိဳ႕ကိုေျပာတာ အေဖေခၚလို႔ ခဏအလည္လိုက္သြားတာ"
"ေျသာ္..."
သူတို႔မိသားစုနဲ႔က်မွပဲ မေကြးၿမိဳ႕လည္း နာမည္မ်ိဳးစံုျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီမ်ား ေခၚေနျကတာလားမသိ။
ခါတိုင္းဆို ေမာင္ထူးရဲ႕မိဘေတြကေမး၊ က်န္တဲ့လူေတြကေျဖနဲ႔ ညံေနတဲ့ထမင္းဝိုင္းက အခုေတာ့တိတ္ဆိတ္လို႔။ ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတယ္။
"ညက်ဇာတ္ကားၾကည့္ရေအာင္"တဲ့ ေမာင္ထူးက ေမာင္မႉးကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ "ေမေမက မၾကည့္ေစနဲ႔လို႔မွာသြားတယ္"တဲ့ ေမာင္မႉးကျပန္ေျဖတယ္။
ျပန္တိတ္ဆိတ္သြားျပန္တယ္။
ဆရာႀကီးတို႔ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာျပတဲ့ ေမာင္မႉးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုစကားစတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထူးကိုၾကည့္ေတာ့ သူကလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းေျပာခ်င္ေနတာနဲ႔အေတာ္ပဲ။ ကိုယ့္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာရမယ္ဆို တက္ႂကြလို႔...
ကြၽန္ေတာ္ အဟမ္းဆိုၿပီး လည္ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္႐ွင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ တရပ္စပ္ ေျပာေတာ့တာပဲ....
ကြၽန္ေတာ္က စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕က။ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ကိုမွ ရြာဘက္ကဆို ပိုမွန္တယ္။ ရြာကေန ၿမိဳ႕ထဲကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဆို နာရီဝက္ေလာက္သြားရတယ္။ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕က အရမ္းသာယာတယ္။ ဘုရား၊ ေစတီပုထိုးေတြေပါမ်ားလြန္းလို႔ ဒုတိယပုဂံလို႔ေတာင္ တင္စားထားတဲ့ၿမိဳ႕ေလး။ စစ္ကိုင္းမွာ အေပါဆံုးကေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး၊ သီလ႐ွင္ႀကီးေတြ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အလႉအတန္းလုပ္တဲ့လူေတြ ေပါမ်ားၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာက စစ္ကိုင္း-မင္းကြန္းလမ္းမေပၚမွာ တည္႐ွိတယ္။ အေ႐ွ႕ဘက္က ဧရာဝတီျမစ္။ ျမစ္ေဘးမွာက လယ္ကြင္းေတြ႐ွိတယ္။ လယ္ကြင္းေတြရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ။ ရြာရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာက်ေတာ့ စစ္ကိုင္းေတာင္တန္းႀကီး႐ွိတယ္။ ရြာက ေတာင္ေျချမစ္ေဘးေလးမွာျဖစ္တာမို႔ ေဆာင္တြင္းဆို အရမ္းေအးတယ္။ ေႏြဆိုလည္း သိပ္မပူဘူး။ အလြန္ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ေဒသ။
ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့ကို ေငးေနတယ္။ ကိုယ့္ဇာတိအေၾကာင္းေျပာေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာက ျပံဳးေနမယ္ထင္တယ္။ ေမာင္ထူးက ေငးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့႐ွက္သလိုပဲ။
အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အျပင္မွာ မိုးက႐ုတ္တရက္ရြာခ်လာတယ္။ နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ (7)နာရီအတိ။
"မိုးေတြတအားရြာေနတယ္ မင္းဘယ္လိုျပန္မလဲ"
ေမာင္ထူးကကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီးေမးတယ္။
"အရင္ေန႔ေတြတုန္းကလိုပဲ မင္းလိုက္ပို႔မွာမလား...နည္းနည္းပါးပါးစိုတာရတယ္... ငါအေဆာင္ေရာက္မွ အက်ႌ လဲလိုက္မယ္"
"ကားေသာ့ေမေမသိမ္းသြားတယ္"
"ဟမ္..."
ေမာင္ထူးရဲ့ကားေသာ့ကို သူ႔အေမကသိမ္းသြားတာလား။ အန္တီအိမ္မွာမ႐ွိရင္ ေမာင္ထူးက ကားမသံုးရဘူးလား။
အန္တီက သေဘာေကာင္းမယ့္ပံုပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကို လိုက္မပို႔ခ်င္လို႔ ေမာင္ထူးကအေၾကာင္းျပတာေနမွာ။ မယံုပါဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထူးကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးက သူ႔ညီကိုျပန္ၾကည့္တယ္။
"ေမေမက ကိုႀကီးကိုစိတ္မခ်လို႔ ခရီးေတြဘာေတြသိပ္မထြက္ဘူး။ ထြက္ရင္လည္း ကားေသာ့သိမ္းထားခဲ့တယ္။ ေမေမခရီးထြက္ေနရင္ ကိုႀကီးက ကားမေမာင္းရဘူး"
ေမာင္မႉးက ႐ွင္းျပတယ္။
ဘာလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေမးေတာ့ စိတ္မခ်လို႔တဲ့ ျပန္ေျဖတယ္။ ေမာင္ထူးတို ့ရပ္ကြက္ကသူေဌးရပ္ကြက္မို ့အငွါးကားေတြ ့ဖို႔ကမလြယ္ဘူး။ အခုလိုမိုးေတြရြာေနေတာ့ ပိုဆိုးမယ္။ ေမာင္ထူးကလည္း လိုက္ပို႔လို႔မရဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...
"ဒီမွာပဲ အိပ္သြားလိုက္ေလ မနက္မွျပန္ေပါ့" ေမာင္ထူးကေျပာတယ္။ အဲ့တစ္နည္းပဲ႐ွိေတာ့တာဆိုေတာ့လည္း အင္းေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ ထမင္းဝိုင္းကိုလည္း လက္စသတ္လိုက္ၾကတယ္။
------------------------------------
အိမ္ထဲကို လူတစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ မိုးေရေတြလည္း စိုရႊဲလို႔။ ေမာင္ထူးက အဲ့လူဆီထသြားတယ္။ စကားခဏေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့လူက အိမ္အေပၚထပ္ကို တက္သြားၿပီး ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေမာင္မႉးထိုင္ေနတဲ့ဆီကို ျပန္ေလ်ွာက္လာတယ္။ တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ အေပၚထပ္တက္သြားတဲ့လူ ျပန္ဆင္းလာတယ္။ ေရစိုေနတဲ့အဝတ္ေတြ သြားလဲခဲ့တာထင္တယ္။
အနားေရာက္လာမွ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ အဲ့လူက ကိုေဇာ္ေဇာ္ျဖစ္ေနတယ္။ အေဆာင္မွာ ေမာင္ထူးနဲ႔မေနခ်င္လို႔ ကြၽန္ေတာ္အခန္းလဲလိုက္တဲ့အကို။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လည္း နည္းနည္းခင္တာမို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ သူကလည္းျပန္ႏႈတ္ဆက္တယ္။
အကိုျပန္ရင္ ကြၽန္ေတာ္လမ္းၾကံဳလိုက္ခဲ့ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္ထူးတို႔အိမ္မွာ အိပ္မွာတဲ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ျပန္ေျပာတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အဲ့ေလာက္ေတာင္ရင္းႏွီးေနၿပီလား။
"ကိုေဇာ္ေဇာ္ဇာတ္ကားၾကည့္ရေအာင္"တဲ့ေမာင္ထူးကေျပာျပန္တယ္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ေမာင္ထူးကိုျပန္မေျဖပဲ ေမာင္မႉးကိုၾကည့္တယ္။ ဘယ္လိုလဲဆိုတဲ့သေဘာ။ မ်က္ခံုးကိုပင့္ျပတယ္။ သူတို႔ၾကည့္မွာ ဘာကားမို႔လို႔လဲ။ ေမာင္မႉးဆီကို ခြင့္ေတာင္းေနရေအာင္။ ေမာင္မႉးက ကိုေဇာ္ေဇာ့္ကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္။ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။
"ထူးေအာင္လည္း႐ွိေနတာပဲ...စိတ္ခ်လို႔ရပါတယ္ကြ...ျပီးေတာ့အန္တီတို႔မ႐ွိတုန္းေလး ၾကည့္ရတာမို႔ ၾကည့္ခိုင္းလိုက္ပါ"
ကိုေဇာ္ေဇာ္က ေမာင္မႉးကိုေျပာတယ္။ ေမာင္မႉးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။ ေနပါဦး။ ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္ကေနပါလာရတာလဲ။ သူတို႔ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကိုလည္း ဘာမွနားမလည္ဘူး။
တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ကိုေဇာ္ေဇာ္တာဝန္ယူမလားတဲ့ တာဝန္ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကည့္တဲ့ ေမာင္မႉးကေျပာလိုက္တယ္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကလည္း တာဝန္ယူမယ္တဲ့။ အဲ့တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေလးေယာက္ အေပၚထပ္က ဧည့္ခန္းကိုေရာက္လာၾကၿပီး TV ၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္။
ေမာင္မႉးဆီက ခြင့္ေတာင္းထားရတဲ့ ဇာတ္ကားဆိုေတာ့ ဘာကားမ်ားျဖစ္မလဲ။ သိခ်င္ေနတယ္။ အစပိုင္းေတာ့ လူငယ္ေလးေတြ အေပ်ာ္ခရီးသြားၾကဖို႔ လူစုေနၾကတယ္။ အတြဲႏွစ္တြဲရယ္။ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္၊ မိန္းကေလးသံုးေယာက္။ အားလံုးေပါင္း ကိုးေယာက္။ ခရီးထြက္ၾကတယ္။ ေတာထဲက အိမ္တစ္အိမ္ကို။ အဲ့ကိုေရာက္ေတာ့ အခန္းခြဲၾက၊ စာဖို႔ေသာက္ဖို႔လုပ္ၾကနဲ႔။
ညဘက္ေရာက္ေတာ့ အတြဲတစ္တြဲက ႐ွလူးၾကတယ္။ စိတ္ႀကိဳက္႐ွလူးၿပီး ေကာင္ေလးက သူ႔ဆႏၵေတြလည္းျပည့္ေရာ ေကာင္မေလးကို အခန္းထဲမွာပစ္ထားခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ဝမ္းနည္းတယ္ထင္ပါရဲ႕။ အိပ္ယာေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ လွဲေနတယ္။
အဲ့ေကာင္မေလးအခန္းထဲကို လူတစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ ေကာင္မေလးက သူ႔ရည္းစားလို႔ပဲ ထင္ေတာ့ အေရးမစိုက္ဘူး။ ေက်ာေတာင္ေပးအိပ္လိုက္ေသး။
ေကာင္မေလးရည္းစာ အခန္းထဲကိုျပန္ဝင္လာေတာ့ ေကာင္မေလးကမ႐ွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ မသိဘူး။ ေကာင္ေလးက သူ႔ရည္းစားေပ်ာက္ေနတယ္ဆိုၿပီး တျခားလူေတြကိုေျပာလိုက္တယ္။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေတြကိုယ္စီယူၿပီး ထြက္႐ွာၾကတယ္။ ႐ွာရင္းနဲ႔မွ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ထပ္ေပ်ာက္တယ္။
႐ွလူးတဲ့ေကာင္ေလးကို အေနာက္ကေန တစ္ခုခုနဲ႔႐ိုက္လိုက္တယ္။ ေနရာမွာတင္ ေမ့လဲသြားတယ္။
သူသတိရလာေတာ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနတယ္။
ေဘးဘီကိုေလွ်ာက္လို႔ၾကည့္တယ္။ အခန္းက မသတီစရာႀကီး။
ေနာက္ေတာ့ အဲ့အခန္းထဲကိုလူတစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္။
ေကာင္ေလးက ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ၊ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲလို႔ ေမးလိုက္ေပမယ့္ ဟိုလူကမေျဖဘူး။ သူလုပ္စရာ႐ွိတာေတြကို ဆက္လုပ္ေနတယ္။ ေကာင္ေလးက စိတ္တိုလာၿပီး ဆဲလိုက္တယ္။ သူ႔ကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားတာမို႔ ဘာမွေတာ့လုပ္မရဘူး။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဒီဇာတ္ဝင္ခန္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္သိေနသလိုႀကီး ခံစားလာရတယ္။
သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကိုကိုင္ၿပီး ဟိုလူက ေကာင္ေလး႐ွိရာဆီလာေနတယ္။ အနားေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ပုခံုးေအာက္နားေလးကို ထိုးခ်လိုက္တယ္။
"အ့..."
ကြၽန္ေတာ္ေအာ္မိသြားတယ္။ ေမာင္ထူးတို႔သံုးေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္လာၾကတယ္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ဒီလိုေသြးသံရဲရဲကားေတြကို ကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ရဲဘူး။ သူတို႔ၾကည့္ေနၾကတာက စိတၱဇလူသတ္ကားႀကီး။ စိတၱဇလူသတ္ကားကိုမွ အေဆာင္မွာ ေမာင္ထူးၾကည့္တဲ့ဇာတ္ကားဆို ပိုမွန္တယ္။ အဲ့တုန္းက ေမာင္ထူးပံုစံကို ျပန္ၿပီးျမင္ေယာင္လာတယ္။ အခုက်ေတာ့ အဲ့တုန္းကလိုပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္။ လူေတြ႐ွိေနလို႔လားမသိဘူး။
ဇာတ္ကားက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၿပီးေသးဘူး။ အေဆာင္မွာေမာင္ထူးၾကည့္တုန္းက ခုနက အခန္းၿပီးေတာ့ ၿပီးသြားတာလို႔ထင္ေနတာ။ တကယ္ကမဟုတ္။ ေနာက္ကိုေတာ္ေတာ္က်န္ေသးတယ္။ ဒါဆို ေမာင္ထူးက မၿပီးပဲပိတ္ပစ္လိုက္တာေပါ့။
-----------------------------------------------
ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႔အခန္းမွာ လာအိပ္ခိုင္းတယ္။ မအိပ္ခ်င္ဘူး။ ေမာင္မႉးနဲ႔ပဲ အိပ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲအိပ္တတ္တာတဲ့ ေမာင္မႉးကျငင္းတယ္။
ကိုေဇာ္ေဇာ္နဲ႔အိပ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့လည္းမရ။ အခန္းပိုမ႐ွိဘူး။ သူနဲ႔ပဲအိပ္ရမယ္တဲ့။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေမာင္ထူးနဲ႔ပဲအတူအိပ္လိုက္ပါတဲ့ ဝိုင္းေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ခံလိုက္ရတယ္။
ေသာ့ေတြေသခ်ာခတ္ရဲ႕လား သြားစစ္ရေအာင္တဲ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ေသာ့ေတြလိုက္စစ္တယ္။ မီးဖိုးခန္းကို ေသာ့ခတ္တယ္။ မီးဖိုးခန္းႀကီး ဘာလို႔ခတ္ေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ စိတ္ခ်ရေအာင္လို႔တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ထူးအခန္းထဲကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစမယ့္ ပစၥည္းေတြယူမသြားနဲ႔တဲ့။ အိပ္ရင္လည္း ႏိုးႏိုးၾကားၾကားအိပ္ပါတဲ့။ ကိုေဇာ္ေဇာ္က သတိေပးတယ္။
သူေျပာမွ ကြၽန္ေတာ္ပိုေၾကာက္လာတယ္။ ေမာင္ထူးက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့ မင္းကိုဘာမွမလုပ္ပါဘူးတဲ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ေျဖတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တကယ္သိခ်င္တယ္။ ေမာင္ထူး... သူက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ....