🖤🖤🖤
Ryoga's POV
Parang binibiyak ang ulo ko habang binubuksan ang mga mata ko. Hahawakan ko na sana ito, pero napatingin ako sa mga kamay ko nang makitang nakatali ito. Nakita kong may kadenang nakatali sa mga kamay ko pati sa mga paa ko. Bilanggo ba ako? Ano 'to? Pucha!
"The fuck is this? What the hell?"
Sinubukan kong tumayo at kumawala pero hindi ko magawa. Sobrang higpit nang pagkakatali sa akin at parang sinisiguro ng gumawa nito na hindi ako makawala.
"Hoy! Pakawalan niyo ako rito!" Sigaw ko at patuloy parin ako sa pagpupumiglas.
Bumagsak ang mga luha sa mata ko nang bigla kong maalala ang mga nangyari sa bahay nila Raine. Tristan, my Mom, Tito and Tita, Reginy and Jowana. My pain tripled when that memory played in my mind non-stop. Parang isang malaking bangungot ang lahat.
"Alisin niyo 'to! Tangina niyo!"
Biglang bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok doon ang tatay ko, kasama ang Kuya ko.
"Bakit ako nakakadena?! Alisin niyo nga 'to!"
Parehas lamang silang tahimik at nakatitig sa akin habang inoobserbahan ako. Anong problema ng mga 'to?! May mga sapi ba sila?
"Red! Alisin mo 'to! Ano ba?!" Sigaw ko sakaniya.
"Sino ka?" Tanong niya at parang bigla kong gustong suntukin ang mukha niya. Ginagago niya ba ako?
"Gago ka ba?! Alisin niyo sabi 'to! Dad!"
Tinignan ko ang tatay ko na nakatitig lamang. Ano bang pakulo nila?! Hindi ito ang tamang oras para igapos nila ako rito! I need to find that fucking Tristan!
"Who are you?" My dad asked and I swear I want to punch his face. Kahit pa na tatay ko siya ay sasapakin ko talaga siya.
"Ako si Ryoga!" Sagot ko at pinatulan ko na lamang ang tanong nila.
"Galit ka ba kay Reginy?"
"Ano?! Anong galit?! Nasaan siya?! Kailangan ko siyang puntahan! Okay ba siya? Ligtas na ba siya?!" Sunod sunod na tanong ko habang may takot na nararamdaman sa puso ko.
"He is not him. He's back." Dad said at lumapit siya sa akin at inalis ang kadena na nakatali sa katawan ko.
"Two weeks. Two weeks siyang nawala." Red said.
Umupo ako sa kama at inayos ang sarili ko. I stood up and faced them both.
"Dad, I need your help. That fucking Tristan killed them."
"Ryoga, you need to know something first."
"Ang ano? Ang tungkol kay Jowana? Alam ko na, Red. Anak siya ni Tristan. She betrayed me." I said and my voice cracked in the end.
I met her in Cali kung saan ako nagtitreatment dahil sa nangyari kay Tita Serenity. I witnessed how she was killed in front of me. Jowana was a patient there too. A faked patient to be exact. Pineke niya lang pala ang lahat para mapalapit sa akin na nangyari naman talaga.
I fell inlove with her, at noong okay na ako ay inaya ko siyang umuwi rito sa Pilipinas. 'Yun pala ay may binabalak na siya na kung ano sa akin, sa amin ng pamilya ko at ng mga tinuturing kong pamilya.
She was a spy. A spy that his father sent to me. I loved her with all my heart and I can't accept the fact that she did that to me. Nalagay sa peligro ang nanay ko, ang pamilya ni Raine dahil sakanila ng ama niya. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin ngayon, sa lahat nang 'to.
"Nasaan na pala siya? Kailangan niyang pagbayaran ang ginawa nila ng ama niya."
"Hey, you don't remember?" Tanong ni Red.
"Ang ano?"
"She's dead, Ryoga."
"W-what?"
"Jace raped and killed him in front of you and Reginy."
Unti-unting nanlamig ang katawan ko at nanginig ang mga kamay ko. Bumagsak ang mga panibagong luha sa mga mata ko dahil doon.
"She sacrificed herself instead of Reginy being raped by that fucking asshole."
"N-niloloko niyo ba ako? Huwag kayong magbiro."
"I think you forgeot that part because of Yoshikawa."
"Yoshikawa? That's my second name. What are you talking about?"
"Ryoga, you have a DID. You were with us for two weeks pero hindi ikaw ang kasama namin. It was your alter ego that was born during that time. Noong ginagahasa si Jowana sa harapan niyo."
"What?"
"And Reginy suffered a lot because of it."
"W-why?"
"Your alter ego despise Reginy. Yoshikawa wants to do the same thing that happened to Jowana."
Wala akong maintindihan sa mga sinasabi nila kahit na sobrang talino ko na. DID? Yoshikawa? Ako?
"We'll let you watch some videos we recorded during the past two weeks."
Napasabunot ako sa buhok ko sa lahat nang 'to. Hindi ako naniniwala sa mga sinasabi nila. Natutulog lang ako ah?!
"Nasaan siya?" Tanong ko kay Raine na tahimik na nakatulala sa sala.
Nandirito kami kina Luke dahil dito pala sila tumutuloy muna. Kinuha sila ni Tito Ade at Tita Laura para may makasama.
"Ryoga, huwag na. Naaawa na ako sa kapatid ko." Bigla siyang umiyak at umiwas ako ng tingin sakaniya.
Ayaw niya akong papasukin kanina sa gate, at ngayon ay ayaw niyang ipakita sa akin si Reginy.
"I just want to see her, Raine. I want to check her."
"She doesn't want to see you! She's scared of you!" Bulyaw niya sa akin.
As time goes by ay mas lalo kong naiintindihan ang kalagayan na meron ako. Kapag nawawalan ako ng malay ay pumapalit si Yoshikawa sa katauhan ako. He'll stay for two weeks in my body and that is so fucking crazy. Dahil kapag lumalabas siya ay pakiramdam ko'y tulog lamang ako. Pero hindi, dahil siya ang gumagamit ng katawan ko.
"Ryoga, pakiramdaman mong maigi ang sarili mo kapag palagay mong lalabas ulit si Yoshikawa. The last time he came out he went straight to Reginy. We couldn't let it happen again. She fainted because of him. She was very scared. Raine doesn't know what to do anymore. Mabuti nalang at nandiyan ang pamilya ni Luke. Awang awa na kami sakanila." Mahabang sabi ni Red sa akin habang nakatulala lamang ako.
Ni hindi ko na nakikita si Reginy. Ni hindi ko na alam kung kamusta na siya? Kung okay lang ba siya? Pinagbawalan nila ako dahil nagwawala siya sa takot kapag nakikita niya ako. It's Yoshikawa who can see him only dahil kada lalabas ito ay gumagawa siya ng paraan para mapuntahan si Reginy.
"Okay, I will. I'll try." I said.
"It's better if you move out of the country habang ikaw si Ryoga ngayon."
"W-why? What happened?" I massaged my temple because of the pain in my head.
Kakagising ko lang at palagay ko'y lumabas nanaman siya. Damn that fucking alter ego!
"Yoshikawa forced her."
"W-what?"
"You fucking hurt her. Good thing, Luther was there and he called us right away."
Kinwelyuhan ko si Red dahil sa sinabi niya. I didn't like the pronoun that he used.
"You? That's not me!" I shouted atsaka ko siya tinulak.
Bakit niya sasabihin na ako 'yun?! Hindi ako ang may gawa non! Yoshikawa was just using my body but it is not me! I will never ever do that to Reginy!
"Enough." Bawal sa amin ni Dad. "Pack your things and you'll leave this country tonight."
"Hindi ako aalis habang hindi ko siya nakikita."
"She can't see you. She's scared of you." Red said.
"You'll see her tonight. We will go there."
Hindi ako mapakali habang papunta kami sa bahay nila Luke. All my things are packed and I just need to see her before I go and leave the country. The car stopped in front of their house and the three of us went out. Pumasok kami sa loob at dumiretso sa living room nila.
Nandirito silang lahat sa living room. Nilibot ko ang paningin ko at huminto ang mga mata ko kay Reginy na nakaupo habang hawak hawak niya ang kamay ni Raine. My tears started to flow down while I am staring at her.
She looks so fragile. She looks so weak that I couldn't recognize her face anymore. Mukha siyang walang buhay at matamlay, malayo sa Reginy na kilala kong masigla at palaging masaya.
"Rej." Tawag ko sakaniya at nang magtama ang mga mata namin ay bigla siyang umiyak.
"N-no." She said at yinakap niya nang mahigpit si Raine na nasa tabi niya.
She hid herself to her brother as if she saw a monster in me. It pains me. I was the person she adores the most, but now she's scared as hell.
"Bakit nanaman siya nandirito?! Paalisin niyo siya! Kuya!"
"Ssshhh. Wala siyang gagawin sa'yo, Rej." Pag aalo ni Raine sakaniya. I walked towards her and kneeled myself in of front her.
"Baby, please ako 'to. Si Kuya Ryoga mo."
"Get out! Please, paalisin niyo siya! Tito Ade! Make him leave!"
"R-Rej." Umiiyak na sabi ko.
I hate her seeing like this. I hate her for making herself feel like this towards me, but I hate myself more. I badly hate myself. Bakit hinayaan ko ang sarili kong magkaroon kami nang ganitong sitwasyon at mauwi kami sa ganitong klase ng relasyon?
I felt a hand on my shoulder and when I looked at it, it's Tito Ade. Umiling siya sa akin, making me stop from forcing Rej to look at me. Tumayo ako at tumingin ako sa itaas at pinunasan ang mga luha ko.
"He s-slapped my face. He c-choked me. He kissed my l-lips and it bleed as hell. It was so painful!" Umiiyak na sabi niya at hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya.
"Yoshikawa did that?" Red asked her.
"He did!" Sigaw niya habang yakap yakap pa rin si Raine. Raine is just hugging her back at pinapatahan niya ito.
"This is the first time she talked about it." Bulong sa akin ni Luke. "Nakatulala lamang siya palagi at ngayon lang siya naglakas loob na magsalita tungkol kay Yoshikawa."
"What else he did? Luther told us but he didn't know everything that happened."
"He said he will hurt me! He said he will kill me just like how Ate Jowana died! He will do the same thing to me! B-bata pa ako! Hindi pipwede 'yon!"
"That will never happen." Raine whispered to her.
"He will take revenge for her girlfriend. I didn't kill her girlfriend! I didn't!"
Gusto kong saktan ang sarili ko sa pagkakataong ito. Parang gusto ko nalang mawala para matapos ang paghihirap na meron siya. She was traumatized. She had enough that night pero dinadagdagan ko pa.
I walked out of the living room because I couldn't handle it anymore. I couldn't see her like that. She's so young to experience this. She's so young to lose her parents, to witness a crime, and to be a sexual assualt victim. No one deserves that. She deserves the best but I was giving the opposite one. I'm giving her worst nightmare. I am a pain in her ass.
"Ryoga." Tawag sa akin ni Luke nang sumunod siya sa akin.
"What did I do to her? How can I do this to her?"
"It's not your fault."
"Ang hina hina ko. Ang hina hina nito." Tinuro ko ang ulo ko. "Ba't hindi ko malabanan? Bakit ko hinayaang may isang anyo na lalabas sa akin at magpapaka demonyo kay Reginy?"
"Biktima ka lang din."
"How can I even make this right, Luke? Huh? Sabihin mo nga sa akin."
"Hindi ko rin alam. Masyado pa tayong bata para sa ganitong problema. Hayaan nalang muna natin ang mga magulang natin na magdesisyon sa lahat nang 'to."
"My dad wants me to leave. I am leaving tonight." I said but he wasn't surprised.
"I think that's the best thing to do. You leaving us."
"Pero ayoko. Ayoko siyang iwan nang ganyan."
Paano maaatim ng konsesnya kong umalis sa kalagayan niyang 'yan? I will be living a real fucking hell thinking about her. Lalo na't lalayo ako sakaniya. I want to be with her at her worst. I want to stay with her, and be with her in this nightmare.
"Gusto mong manatili?"
"Oo."
"Pero paano ka mananatili kung ikaw mismo ay may problema rin sa sarili? Ayusin mo muna ang sarili mo saka ka bumalik kapag palagay mo'y ayos ka na."
"So you want me to leave?"
"Honestly, ayokong umalis ka pero mali kung mananatili ka. If all of us will let you to stay, we're just putting Rej in a big problem. Sarili mo ang kalaban mo rito, Ryoga hindi ang ibang tao. Kapakanan ni Reginy ang iniisip naming lahat dito."
That night, I went out of the country with a heavy heart. Hindi ako nagparamdam sakanila at namuhay nang tahimik sa California. Kasama ko ang kapatid kong si Ritsumi at siya ang naging ka agapay ko. Ritsumi is still young that time but she already had the responsibility to be with me.
I received a lot of treatments and therapies and it helped me a lot. Since I came here ay hindi na ganoong kadalas na lumalabas si Yoshikawa sa akin. My doctors also taught me how to control it and what should I do. Everytime that he would come out, I have the symptoms of breathing so heavily at matinding pagsakit ng ulo ko.
"Sure ka na nauuwi ka?" Ritsumi asked while I am packing my things. She's also packing hers dahil babalik na siya ng Japan. She will live there.
"Yeah. It's almost two years." I said.
"Sige, ingat ka. Kita nalang tayo ulit."
I went home in the Philippines without telling them. Only my dad knows about it. Hindi ko sinabi sa mga bestfriends ko ang paguwi ko at tahimik lang din si Ritsumi at hindi niya rin ito sinabi kay Red.
"Manang Aryan, nasaan si Dad?"
"Umalis siya, iho. Binilin ka na lamang niya sa akin."
"Bakit siya umalis? E alam niyang uuwi ako ngayon?"
"Hindi ko rin alam, anak."
Maybe he doesn't want to see me. Dahil kapag nakikita niya ako ay naaalala niya lamang ang ginawa nila ng nanay ko sa asawa niyang si Tita Seren.
"E si Red?"
"Ay nandoon siya kina Luke. Birthday ngayon ni Luther. Hindi ka ba nila inimbita? Akala ko pa naman ay kaya ka umuwi dahil doon."
"They are celebrating?"
"Oo. Ito ang unang pagkakataon na magsasaya sila matapos ang nangyari."
Hindi na lamang ako kumibo pa at umakyat sa kwarto ko para magbihis. I want to see them. Especially her.
I drove myself at Luke's house and I feel so nervous. Hindi ko alam kung tama ba 'tong pag uwi ko. Hindi ko alam kung tama rin na puntahan ko sila at magpakita sakaniya. It's been a year and a half. Is she okay? Is she still scared to me?
I stopped my car in front of the house and I went out. Nagdoor bell ako at naghintay na pagbuksan nila ako ng gate. Dinig ko ang tawanan nila rito tanda na nagsasaya sila. I feel jealous though. They are partying without me na noon ay never nangyari. I was always present in every event. Ako pa nga ang taga balot ng shanghai.
The gate opened and I smiled when I saw Luke. His eyes widened and he even got taller than before. Gumwapo ang gago. Nagbibinata na rin. Glow up kung glow up.
"R-Ryoga."
"Ako nga. Ano? Hindi mo ba ako papapasukin?"
"Ryoga!" He shouted and hugged me so tight.
Halos hindi ako makahinga dahil sa pagkakayakap niya. This fucking gay! I pushed him to breathe.
"Kailan ka pa nakauwi?!"
"Ngayon lang."
"Bakit hindi ka nagpasundo?!"
"Ba't hindi mo muna kaya ako papasukin? Ayaw mo yata e. Uuwi nalang ako." Kunwari ay nagtatampo na sabi ko. Hinila niya ang kamay ko at kinaladkad ako papasok ng bahay nila.
"May shanghai ba kayo?" Tumatawa na tanong ko.
"Raine! Nandito si Ryoga!" Tili niya.
Kaunti nalang talaga iisipin kong bayot 'to. Huminto kami sa living room at ngumiti ako nang maabutan ko ron sila Tito at Tita. Raine is sitting on the sofa with Brandon.
"Ay gago." Gulat na sabi ni Brandon at nailuwa niya pa ang pagkain sa bibig niya.
Gwapo si Brandon pero dugyot. Mabilis siyang tumayo atsaka siya lumapit sa akin at yinakap ako.
"Nandito ka na nga!" He shouted.
I pushed him dahil ang higpit din ng yakap niya sa akin. Tumingin ako kina Tito at Tita at nagmano ako sakanila. Tita Laura hugged me with her teary eyes.
"Welcome back. Ang tagal mong hindi nagparamdam."
"Nagpamiss lang po."
Nang humiwalay siya sa akin ay yinakap din ako ni Raine. He started crying while hugging me. This gay. The fuck?
"Miss mo ba ako? Iyak ka ah."
"I missed you, asshole."
Okay. I will normalize this thing now. Hindi lang naman mga babae ang pwedeng gumawa at makaramdam nang ganito, 'di ba? Namiss niya ako e.
"I missed you too." I said and I hugged him too. I missed them all actually.
"Kuya Raine! Kinain ni Luther 'yung hotdog ko! Nakakainis! Sinubo niya lahat pati 'yung mallows! Ang takaw!"
My body froze when I heard her voice. My heart started to beat so fast because this is the first time that I'm gonna see her again.
"Kuya Luke! Sinaksak ako ng stick ni Reginy sa braso!"
Humiwalay sa pagkakayakap sa akin Raine at bigla akong nakaramdam ng takot. Takot na baka ayaw niya pa rin akong makita at takot na baka bigla bigla nalang lumabas si Yoshikawa sa akin.
Napalunok ako nang makita ko siya. Pulang pula ang mukha niya at nakasimangot ito. My tears started to form in my eyes but I control myself not to cry. She got taller.
"Reginy! Bumaon 'yung stick!" Nag aalalang sabi ni Luke.
"E kasalanan niya Kuya e! Nang aagaw ng hotdog. May hotdog naman siya!"
"Birthday ko ngayon! Bwisit ka!" Umiiyak na sabi ni Luther but I didn't bother to look at him. I am just staring at Reginy with her stubborn face.
"Anak, bakit mo kasi inagaw 'yung pagkain niya?" Tita Laura asked pero lumapit ito kay Reginy.
"Mas masarap kasi 'yung kinagatan niya e."
"Ikaw naman, Reginy. Bakit mo sinasaksak ng stick? Masama 'yun."
"Nadala lang po ako ng galit."
"Ah, these kids."
"Rej, come here." Raine called her at lumapit ito sa Kuya niya na nasa tabi ko.
"Bakit?"
"I want you to meet my bestfriend."
"Bestfriend? Hindi ba't si Kuya Luke lang ang bestfriend mo?"
What? Bestfriend din ako ni Raine ah. Teka nga, bakit ako ipapakilala ni Raine sakaniya e kilala naman niya ako?
"May isa pa. Siya."
Inakbayan ako ni Raine at napatingin sa akin si Reginy. Bumilis ang tibok ng puso ko sa pagtitig niya sa akin na para bang ineeksamina nito ang buong pagkatao ko.
"Sino siya?"
"Hindi mo ako kilala?" Tanong ko at ramdam ko ang paghigpit ng kamay ni Raine sa braso ko.
"Hindi. I wouldn't ask if I know you. Who are you? What's your name?"
Hindi ako agad nakasagot dahil naguguluhan ako. Ano 'to? Prank ba 'to?
"Sabihin mo pangalan mo." Bulong sa akin ni Raine.
"Ah! Ryoga. Ako si Ryoga. Ang gwapong bestfriend ng kuya mo."
Sinulyapan ko sila Tito, Tita, Luke at Luther at nanonood lamang sila sa amin.
"Ako naman si Reginy." Masayang sabi nito. "Ako ang prinsesa ng Kuya Raine ko. Nice to meet you!" Sabi niya at yumakap siya sa akin.
Mabilis kong pinunasan ang tumulo na luha sa mukha ko at yinakap siya pabalik.
"N-nice to meet you baby."
After that, Tito and Tita explained to me everything what happened when I was not in the country. Nagdedisyon pala sila na ipalimot kay Reginy ang nangyari. Sila ni Dad. Kaya pala hindi niya ako kilala at wala siyang maalala patungkol sa akin.
"It's for the best, Ryoga. It's better if she doesn't know what happened that night. We'll let her live a life that she deserves." Tita Laura said.
"Naiintindihan ko po, Tita."
"So, let just live like nothing happened to her in the past. Let just make new happy memories for her."
"O-opo."
"E ikaw? Kamusta ang kondisyon mo?"
Ngumiti na lamang ako sakanila bilang sagot. Dahil hanggang ngayon, nandirito pa rin siya sa akin. Yoshikawa is still existing in my head and I still don't know how to get rid of him.
I continue my life in the Philippines. I studied and live a normal life with my friends. Pinipilit kong mamuhay na parang wala akong masalimoot na nakaraan. Na parang wala akong nasaksihan na napakasamang pangyayari noon.
"Ryoga, may crush daw sa'yo 'yun oh."
"Sino?" Tanong ko kay Jayden na kaibigan din namin.
"Hoy Miss! Ito na 'yung crush mo!" Sigaw niya at natawa na lamang ako.
"Para kang gago, Jayd." Bawal sakaniya ni Luke.
May lumapit na babae sa amin and I looked at her from head to toe. She's pretty and sexy. Typically my type.
"G mo na." Pang uuto sa akin ni Jayd.
"Hi." Bati ko sakaniya and her face heat up. Oh, cute.
"H-hi. Ako nga pala si Nicole."
"Ryoga."
Inabot ko ang kamay sakaniya and we did shake hands. I pressed her hand even more making her feel that I want her. She smiled at me and I know that smile. Hindi na ako nagdalawang isip pa at inakbayan na siya at nagpaalam sa dalawa. Luke just rolled his eyes at me.
"Date tayo? Saang hotel mo gusto?" I asked and the woman just laughed.
I became a womanizer at paiba iba ako ng babae. I don't take them seriously because it is my way of forgetting her. Forgetting the first woman whom I loved and broke my heart. Sometimes, I just found myself crying in my bed thinking about her and our memories.
"Bakit kaya pinagtatagpo pa ang mga taong hindi naman para sa isa't isa?" Tanong ko habang nag iinuman kaming tatlo.
"Do you still think about her? About Jowana?"
"Every time." I answered Luke and drank the beer.
"Napatawad mo na ba siya?" Tanong ni Raine atsaka ako ngumiti nang mapakla.
"If it's not because of her, your parents are still alive. My real mom would still be here chasing my father."
"But she died too."
"And I hate myself for that. Big time."
Sumandal ako sa upuan atsaka ko pinikit ang mga mata ko. I smiled when I saw her face in my mind. Smiling at me and telling how much she loves me.
"Noong nalaman kong anak siya ng kaaway ng mga magulang natin, noong kinidnap ako ng ama niya sa loob ng isang linggo, akala ko hindi niya ako mahal. Akala ko ginamit niya lang ako pero mali ako."
"Why?"
"Napatunayan kong totoo ang pagmamahal niya nang iaalay niya ang sarili niya para kay Reginy. Kung hindi niya ako mahal, hindi niya ililigtas ang mga taong malapit sa akin."
"She loves you. I saw that when you brought her here."
"Ang sakit lang sa akin na nagtapos kami nang hindi man lang nag uusap. Nang hindi man lang siya nagpapaliwanag. Namatay siya nang hindi ko man lang nasabi kung gaano ko siya..." I paused when my voice broke. "Kung gaano ko siya kamahal. I hated myself for not saving our parents and I hated myself more when I couldn't save the woman that I love."
And that was the time I told to myself that I will find ways in every problem that I have. I promised to myself that kind of thing will never happen again.
"Just trust the process. Your heart will heal in time."
"Kahit hindi na 'yung puso ko. Kahit 'yung utak ko na lamang." I answered.
I badly want to be okay and I'm still waiting for it. I'm still waiting for the time that I can get rid of him.
"Hoy! Umiinom nanaman kayo!"
Napaupo ako nang maayos sa sofa nang biglang sumigaw si Reginy. She sat beside me and I hugged her right away on her waist. Our relationship became okay too. She's never scared of me. We became closed even more than before.
"Luh? Lasing ka? Manyak mo ah. The moves ka riyan."
"Ito naman naglalambing lang e!"
"Bagay mo kambing. Turuan mo nga ako. May assignment ako sa Math."
"Ge. Matalino ako e."
Tumayo siya at sumunod ako sakaniya. We went to her room and I sat on her bed while she's busy looking for her books. Tinitigan ko ang likuran niya. I started staring from her nape, going down to her back, down to her ass and down to her legs.
"Dalaga kana talaga no?"
"Syempre 16 na ako!"
"17 ka na." Pagtatama ko sakaniya.
"Luh? Lasing. Oh, heto! Sagutan mo. Masakit ang ulo ko."
"Tamad ka lang kamo."
Umayos ako ng higa at binasa ko ang mga tanong sa libro niya. Tumabi siya sa akin at nakisilip rin. I can smell her baby scent and I stop breathing because I can feel something in my stomach. The fuck?
"Umusog ka nga. Hindi ako makapag concentrate."
I looked at her when she moved closer to me. Fuck. What I meant was to moved away not closer! Mas lalo ko tuloy naamoy ang mabangong amoy niya. Putangina. Posible palang mangamoy baby ang isang 17 years old?
"Ano? Massage na rin ba kita para makapag isip ka?"
"Sige." I answered but that wasn't the answer I wanted to say!
Binasa ko ulit ang mga tanong at para akong mababaliw nang maramdaman ko ang kamay niya sa likuran ko. I bit my lower lip to control myself. Fuck! What is this?!
"Ang hirap naman ng tanong. Wala bang mas madali rito?"
"Hala. Hindi mo rin alam sagutan? Bobo ka na?"
"Kuya mo ang bobo. Hindi ka nga maturuan."
"Sagutan mo na. Minamasahe ka na nga e!"
I focused myself answering the questions but it took me so long to answer them. Hindi ako umaabot nang ganito katagal sa pagsagot but hell! Bakit ako nahihirapan?! Pucha. Nasaan na ang mala Einstein na utak ko?
"Oh tapos na." I said at nang akmang iaabot ko na sakaniya ang libro niya ay napahinto ako nang makitang natutulog na siya.
Nakapikit ang mga mata niya habang ang isa niyang kamay ay nasa likuran ko. Dahan dahan akong umupo sa tabi niya at tinitigan ang mukha niyang natutulog.
Inalis ko ang ilang hibla ng buhok niya sa mukha niya at napatitig ako sa mga labi niyang mapula. I touched it using my index finger and my heart started to beat so fast when I felt that it is soft.
Napalunok ako at parang naglalaban ang katinuan at kabaliwan ng isip ko. I want to kiss her. Her lips is like inviting me to do so. I moved my face to her and our lips are only 1cm away with each other. I stopped myself when reality hit me. Fuck! Nababaliw na ba ako? Bakit ko ginagawa 'to?!
I was about to go when she suddenly moved. My eyes widened when our lips met and I felt very strange inside me. I feel like there's a fireworks that exploded with in me.
Mabilis akong humiwalay at tumayo mula sa kama niya. No. This is wrong! Binato ko sakaniya ang libro niya at dali dali akong lumabas ng kwarto niya. Dumiretso ako sa baba and I drank the tequilla straight.
"Napano ka? Ba't ang pula ng tenga mo?" Tanong ni Luke at muntik pa akong mabulunan.
"Natatae yata ako. Tae muna ako." I said and I ran straight in the bathroom.
Mabilis kong hinilamusan ang mukha ko para mahimasamasan. Ganito na ba ako kamanyak para maramdaman 'to sa kapatid ng kaibigan ko? Hindi lang siya basta kapatid ni Raine! She's Reginy!
Reginy Raven Mendoza who has a terrible memory loss about me!
Author's note: Hello everyone! Happy new year! I just want to thank you all for being part of my 2020. I hope this year will be a good year to us! Love youuu.
PS: Belated happy birthday to Cheruss Ann Arjona! More birthdays to come. Love you always. 😘