Jema's POV
"Iba ka talaga Jemalyn! Biruin mo napa-impress mo agad yung CFO ng Wong's Travelamo Visight." Proud na saad ni Kyla.
Kakatapos ko lang kasing maikwento sa kanila ang naging usapan namin kahapon ni CFO De Leon. We are currently waiting here in the conference room dahil may importanteng sasabihin daw si Papa samin.
Baka siguro tungkol dun sa partnership with the Wong's Travelamo Visight.
"At first, I felt nervous and uncomfortable kasi syempre I just met her pero nung medyo tumatagal, nagiging magaan na yung loob ko lalo na't hindi siya katulad ng iba ko nang nameet na strikto at seryoso." Sabi ko sa kanila sa naging experience ko kahapon.
"Atsaka sa dinami-rami na ng pinagdaanan ko dito at sa mga nakasalamuha ko, sisiw na lang sakin yun." Pagmamayabang ko naman.
"Wow!" Kenneth reacted.
"Ang taas naman nun Jems! Di ko ma-reach." Umakto pa si Eya na parang may inaabot na ikinatawa namin.
"Aba aba, nawawala na yata ang pagiging humble ng kaibigan natin ah." Ate Jia stated and giggled.
Agad naman akong napasimangot.
"Hindi kaya! Tsaka nagbibiro lang naman ako e. Ikaw naman Ate Jia hindi ka talaga mabiro." Pagpapalusot ko. "And always stay humble nga dba."
"That's right!" They replied and pointed me.
"But wait, ano nga ulit pangalan nung CFO ng company nila?" Pag-iiba ng usapan ni Mika.
"Bea De Leon daw." I answered.
"I want to meet her!" Nagagalak na saad ni Ej.
"You guys will meet her once na tinanggap na nila yung partnership with our company." I explained to her.
Tumango-tango lang sila at nang saktong matahimik kami ay ang pagdating naman ng aking ama.
We immediately stood up and greeted him.
"Good afternoon, CEO Galanza." We stated in unison.
He just nodded and told us to take our seats again at pumunta naman siya sa kanyang usual seat dito suot-suot ang napakaseryoso niyang mukha lalo na ang cold presence niya.
I gulped.
"I just want to tell you that the CEO of the Wong's Travelamo Visight has accepted the partnership with our company." He said that made us shock.
"Is this true, sir?" Fhen unbelievably asked.
"Yes and fortunately, their CEO want to meet the one who presented to CFO De Leon yesterday." Tukoy sakin ni Papa.
Ako? Gustong mameet ng CEO nila? Bakit kasi hindi siya yung nakipagkita sakin kahapon? Ay sabagay, busy person nga pala ang mga CEO.
Naramdaman ko naman siniko ako ni Kyla kaya agad ko siyang tinignan at sinamaan ng tingin.
"Ikaw Galanza ha, may hindi ka sinasabi." Taas babang kilay niyang wika.
"What do you mean? Nasisiraan ka na nga yata ng bait Ky." I rolled my eyes.
"Tsk. Whatever." Tumigil na siya sa pakikipag-usap sakin at muking binalingan si CEO Galanza na patuloy lang sa pagsasalita tungkol sa magiging partnership namin sa WTV.
"At ang lagi kong sinasabi sa inyo, always do your best specially now. Mas malaking kumpanya ang makakasama natin ngayon compare sa mga nagdaang taon. I know that all of you can handle this partnership so don't disappoint me." Seryoso niyang wika na may pagbabanta.
"We will not let you down, sir." Confident na sabi ko.
"Okay then. Pwede na kayong umuwi dahil alam kong masyado na kayong maraming ginagawa dito. You can take a rest for now." Sabi niya kaya kuminang at sumaya ang mga mata ng mga kasama ko.
Ayan e. Dyan sila magaling. Pagdating sa pahinga, ang galing galing. Pero kapag sa trabaho na, wala pang isang oras pagod na agad. Nako.
"Thank you sir!" Mika thanked him.
"No problem. The rest of you may go." My father replied and looked at me.
Uh oh. Don't tell me may ginawa na naman akong hindi niya nagustuhan.
"And you Jema, please come to my office." Sabi niya.
Tumango lang ako at lumabas na siya sa conference room. Ito namang mga kasama ko ay nag-aalalang tumingin sakin.
"Hoy Jessica! May ginawa ka na naman ba ha?" Tanong sakin ni Ate Jia na agad kong itinanggi.
"E bakit na naman nun pinapunta sa opisina niya?" Tanong naman ni Fhen.
"I'm also curious about it guys. Hindi ko malalaman kung hindi pa ako pupunta sa office niya at patuloy lang kayo sa pagtatanong sakin." I said in a sarcasm way.
"Sige na pumunta ka na dun. We will just wait for you sa may lobby." Ate Jia said but I shook my head.
"No Ate. Kaya ko na. Wag niyo na akong hintayin. Kailangan niyo ring magpahinga." I told her pero syempre hindi siya pumayag.
Mas mapilit siya eh at hindi yan nagpapatalo whenever we're having an argument.
"Whether you like it or not, hihintayin ka namin kaya alis na. Shoo!" Pagtataboy niya sakin kaya nakisama na rin ang mga kaibigang ko.
Bagsak-balikat naman akong umalis ng conference room at tumungo sa office niya.
*Knock knock*
"The door is open. You may come in." I heard him replied so I opened the door and I saw him playing his pen on the table.
Hindi pa man ako totally nakakalapit sa kanya nang bigla niyang bitawan ang ballpen atsaka tumayo.
"S-sir?" I nervously asked.
"Jessica, come here my daughter." Hindi na siya ganun kalamig makipag-usap sakin ngayon.
Ginawa ko naman ang sinabi niya pero nagulat ako nang bigla niya akong yakapin.
Oh fuck! I miss my father's hug. Iba pa rin talaga ang pakiramdam na yakap-yakap ka ng iyong ama dahil dito mo talaga mararamdaman na safe and secured ka.
"Congratulations anak. Hindi nila tatanggapin ang offer natin kung hindi mo ginalingan. You made Papa proud, again." Malamig niyang sabi.
I felt my tears falling in to my cheeks.
He called me daughter, anak and he said that I made him proud, again.
Totoo ba ito?! Kung hindi, ayoko nang gumising.
"P-papa." Yan lang ang salitang lumabas sa bibig ko.
"Oh why are crying?" Natatawang tanong niya at kumalas mula sa pagkakayakap.
"I c-cant believe this is h-happening." I replied.
"I know na mahirap paniwalaan anak. Pero totoo lahat ng ito. Hindi ko akalain na gagawin mo pa rin ang lahat para lang mapahanga ako pagkatapos ng nagawa ko sayo noon." Naging malungkot naman ang boses niya ngayon.
Alam ko ang tinutukoy niya. Yung panahong sinayang ko yung pagkakataon na mapasok ang kumpanya namin sa top 10 companies in the whole world dahil lang sa isang pagkakamali ko. Doon ako sinisi ng sinisi ni Papa pero hindi yun naging hadlang para tumigil ako sa pagta-trabaho dito. Kahit na medyo hindi kami naging okay noon, lahat ng yun ay tiniis ko mabawi lang yung nasayang na opportunity noon.
"I'm sorry *sob Papa. Sinabi ko *sob naman po sa inyo na *sob babawi ako." Naiiyak kong sabi.
Nakita ko naman siyang ngumiti at unti-unting pinupunasan ang mga luha ko.
"Just forget about it anak. Alam kong nasaktan kita at mali ako sa part na yun. Lahat ng tao ay nagkakamali. Masyado nang naging mataas ang tingin ko sa sarili ko simula nung lumago ang business natin at yung ang pinagsisisihan ko dahil hindi ko na nakakasama ang pamilya ko at hindi ko na naipaparamdam sa inyo kung gaano ko kayo kamahal." Lumuluha na rin siya habang nagsasalita but he afford to smile. "Babawi ako sa inyo anak. Patawarin mo ako."
Hindi na ako nakapagsalita at niyakap na lang siya.
"Matagal na po kitang pinatawad Papa. Mahal na mahal po namin kayo." I sincerely said.
Hinalikan niya ang aking noo.
"I love you more, Jessica." Mas hinigpitan ko pa ang pagkakayakap sa kanya.
My family will always be my motivation to continue living in this world. Thank you Lord!
"Tama na ang drama." He chuckled. "Gusto ko nang simulan ngayon agn pagbawi ko sa inyo. Umuwi na tayo."
Napangiti lang ako sa sinabi niya. Inayos muna niya ang kanyang mga gamit bago tumungo sa office ko para kunin ang mga gamit ko. Sunod naman ay pinatawag niya si Mafe.
"Yes CEO Galanza?" Pormal na tanong ng kapatid ko pero tinawanan lang namin siya ni Papa.
Alam kong iniisip niyang nababaliw kami dahil nakakunot ang noo niya sabay taas ng isang kilay.
"You're too formal anak." Sabi ni Papa na mas pinagtakahan ni Mafe.
"Ate, did Papa just called me 'anak'?" Hindi makapaniwalang tanong niya.
Hindi ako sumagot.
"Oo. At kung magtataka ka pa dyan, baka maghintay pa ng matagal ang Mama ninyo sa bahay." Si Papa ang sumagot.
Tumayo naman ako at may ibinulong kay Mafe.
"I'll just tell you when we got home." I whispered. "Tara na po Papa."
Mafe had no choice but to follow us. When we reached the lobby, my friends are waiting for me.
Lalapitan sana nila ako nang makita nilang kasama ko ang CEO ng kumpanya.
"S-sir, kasama niyo po pala si Je—este COO Galanza po pala." Kabadong sabi ni Ate Jia.
"Aba syempre naman. Gusto kong makasama ulit ang mga anak ko." Sagot ni Papa na nagpanganga sa kanila.
"Stop this formality. Tapos na ang trabaho." Dugtong pa ni Papa.
"So we can call you 'Tito' again po?" Kyla asked and my father nodded.
"Yun oh! Just like old times." Masayang sabi ni Mika.
"Osya, pasensya na kung pinaghintay kayo nitong anak ko pero sasabay na siya samin ni Mafe na umuwi." Papa told them and smiled. "Magsiuwi na rin kayo ha. Marami pa kayong tatrabahuhin bukas."
"Sige po Tito. Salamat po ulit." Sabay-sabay nilang sagot.
Pagkalabas namin ng building, bumungad samin ang kotse ni Papa. Si Mafe ang sumakay sa passenger seat samantalang nasa backseat kami ni Papa. He told the driver to drive us to our house.
It just took 30 minutes drive when we arrived. Pagbubuksan sana ng driver si Papa pero naunahan siya nito. Si Papa ang nagbukas para sakin at kay Mafe. Napapangiti na lang ako dahil hindi pa rin talaga ako makapaniwala na nangyayari ulit ang naging pagsasama namin noon.
"Mama!" Tawag ko nang makapasok ako sa bahay at mapansing walang tao dito sa sala.
"Jema? Nandito ako sa dining area!" Dali-dali kaming tumungo sa pinanggalingan ng boses.
Abalang-abala siya sa pag-aayos ng mga niluto niyang pagkain.
"Oh Jema, kasama mo ba ang Pa—" Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin dahil nagulat siya nang makita nang kasama ko si Papa at Mafe na umuwi.
"Magandang gabi, aking mahal." Bati sa kanya ni Papa na medyo ikinatawa namin ni Mafe.
Medyo cringe hehe.
"Jesse." Naluha na si Mama sabay yakap kay Papa.
Another dramatic scene.
"Napaaga yata ang uwi ninyo?" Tanong ni Mama habang pinupunasan ang kanyang luha.
"Eh sa gusto kong magkasama ang mag-iina ko. It's been a while since nagkasama-sama tayong kumain ng sabay-sabay." Sagot ni Papa atsaka umupo.
Umupo na rin kami.
"Maria Fe, anong kinain nitong tatay mo? Bakit parang bumalik ba yata siya sa dati ha?" Tanong ulit ni Mama na nagpasimangot kay Papa samantalang kami naman ni Mafe ay natawa.
"Ma naman, kinakawawa mo naman si Papa e. Baka maging seryoso at strikto na naman yan." Pananakot ni Mafe.
"Hay, kayo talagang tatlo parang wala ako dito ah." Singit ni Papa. "I just realized that I was taking everything too seriously especially when it comes to business. Nawalan na ako ng panahon at oras sa pamilya ko kaya gusto kong makabawi. At sana ay mapatawad niyo ako sa naging asal ko nung mga nakaraang araw."
"Naku, kalimutan mo na yun mahal. Ang importante ay magkakasama na tayo ulit." Sagot ni Mama atsaka ngumiti.
"Oo nga po. And please? Let's stop this drama na. Masyado nang cringe at cheesy e." I told them and acted like nandidiri pa pero tinawanan lang nila ako.
=====
| Few Days Later |
Nandito ako sa mall ngayon at kasama ko sina Kyla at Ate Jia na mamili ng mga personal stuffs kasi matagal-tagal na rin kaming hindi nakakagala. Napagpasyahan muna naming maghiwa-hiwalay dito aa H&M para agad kaming makapili ng damit at makauwi agad dahil may trabaho pa kami bukas.
I am currently looking for some casual clothes when I accidentally bumped someone. Napangiwi naman ako nang mapaupo ako sa sahig.
"Ouch!" I groan.
Naalerto lang yung nakabangga sakin nang marinig niya ang daing ko.
"Oh god! I'm sorry miss." She immediately held my hand and helped me to stand up. Medyo may naramdaman akong kuryente nung magkahawak kami.
Halata naman sa boses niya na babae siya pero kung manamit siya ay parang lalaki. Nakablack hoodie, black ripped jeans and black shoes kasi siya tapos nakamask pa. Balot na balot na akala mo magnanakaw.
"It's okay. It's my fault naman." I told her and she just nodded.
Nagkatitigan pa kami bago niya naisipang umiwas at umalis.
Weird.