"ေနမင္း...သား ဒီနွစ္သၾကၤန္ ဦးဇင္းဝတ္မယ္မလား...
ေမေမ မေန႔က ဘုန္းဘုန္းကိုေလ်ွာက္ခဲ့တယ္.."
"ဗ်ာ..."
"ဟုတ္တယ္ေလ...မင္းဝတ္ေနက်ဆိုေတာ့ ေမေမလည္းဝတ္မယ္ဆိုၿပီးေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္...
ဘာလဲ မင္းကမဝတ္ခ်င္ဘူးလား..."
ေမေမေနာ္ ေမေမ..ေလ်ွာက္ၿပီးမွေတာ့ မဝတ္ခ်င္လို႔ဘယ္ရေတာ့ပါ့မလဲ?...
ဒီနွစ္သၾကၤန္ ကေလးနဲ႔ေလ်ွာက္လည္မယ္လို႔ေတြးထားခဲ့တာ...
အခုေတာ့ သာသနာ႔ေဘာင္ဝင္ၿပီး တရားအားထုတ္ရေတာ့မွာေပါ့...
"မဟုတ္ပါဘူး ေမေမရယ္...
ကြၽန္ေတာ္ ဦးဇင္းဝတ္မွာပါ..."
"ေအးေအး...ၿပီးတာပဲ...
ေဖႀကီးေရာ ဝတ္မွာလား..."
"ကိုယ္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး သီလပဲယူေတာ့မယ္...
ကိုယ္ပါဝတ္လိုက္ရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲက်န္ေနခဲ့ေတာ့မွာေပါ့..."
"ရွင္ကေတာ့ ေျပာေတာ့မယ္...
အိမ္မွာမေအးတို႔လည္းရွိတာပဲ...ဝတ္ခ်င္ဝတ္ေပါ့..."
"ဟို...ကိုယ္က ရပ္ကြက္ထဲမွာလူႀကီးေလ..
ရပ္ကြက္ထဲကကိစၥတစ္ခုခုျဖစ္တယ္ဆို ဥကၠ႒နဲ႔အတူကိုယ္ပါရွိေနရမွာေလ...
အဲ့..အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ေလ..."
"ေတာ္ပါ...ကြၽန္မမသိဘူးလို႔ထင္ေနတာလား...
ရွင္ ဘုန္းဘုန္းဆူမွာေၾကာက္လို႔မဟုတ္လား..."
"မ..မဟုတ္ပါဘူး မိန္းမရာ..."
"အပိုေတြ...ရွင့္အေၾကာင္း ကြၽန္မမသိဘူးဆုိေတာ့...
ဘုန္းဘုန္းက ရွင့္ကိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလာခဲ့ဖုိ႔ေတာင္ မိန္႔လိုက္ေသးတယ္..."
"သြားလိုက္ပါမယ္ကြာ..."
"ၿပီးတာပဲ...
အဲ့တာဆို..ေနမင္း ေမေမ ျပင္ထားစရာရွိတာျပင္ထားေတာ့မယ္..."
"ဟုတ္...ေမေမ..."
ကြၽန္ေတာ္ ဦးဇင္းဝတ္မယ့္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက..ေမေမ့အကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးေလးေက်ာင္းျဖစ္တာေၾကာင့္..ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အစဥ္မေျပစရာေတာ့မရွိပါဘူး..။ နွစ္တိုင္းလည္း ဝတ္ေနက်ျဖစ္သည္..။
ဒီနွစ္ကိုေတာ့ မဝတ္ေတာ့ဘူးလို႔ စဥ္းစားထားေပမဲ့..ေမေမက ဘုန္းဘုန္းကိုေလ်ွာက္ခဲ့ၿပီးၿပီဆိုေတာ့..ကြၽန္ေတာ္က မဝတ္ေတာ့ဘူးလို႔ျငင္းလိုက္ရင္ ဘုန္းဘုန္းကဆူေတာ့မွာ..
ေဖေဖေတာင္ ဘုန္းဘုန္းဆူမွာကိုေၾကာက္လို႔..ဦးဇင္းေတာင္မဝတ္ရဲသည္အထိ...
"ဟူး........"
ဆိုၿပီး သက္ျပင္းသာအခါခါခ်ေနမိေတာ့သည္..။ သၾကၤန္တြင္းမွာ ဟိုကေလးကိုလည္း..အိမ္မွာေနခိုင္းလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး...
အပူေတြ...အပူေတြ...
ကေလးနဲ႔ေတြ႕မွ အျပင္မထြက္ဖို႔ကို ေကာင္းေကာင္းနားခ်ရမယ္...။
............................
"အဲ့တာဆို..ဦးက ဦးဇင္းဝတ္မွာေပါ့ဟုတ္လား...
သားက ဦးနဲ႔ေလ်ွာက္လည္မယ္လို႔ေတြးထားတာ...ေဝလင္းကိုေတာင္ ကားစီစဥ္ခိုင္းတာ..
ဟူး.......
ဘုရားတရားလုပ္တာပဲ သားမဖ်က္ေတာ့ပါဘူး.."
"ဟင္း....ဦးလည္း ကေလးနဲ႔ေလ်ွာက္လည္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားတာ...
ေမေမက ဘုန္းဘုန္းကိုေလ်ွာက္ၿပီးၿပီေလ...
မဝတ္ရင္ ဘုန္းဘုန္းက ဦးကိုဆူမွာ..."
"ဟုတ္ပါတယ္ေလ...
ဦးလည္း အသက္ႀကီးေနၿပီပဲ..ဘုရားတရားလုပ္သင့္တာေပါ့..."
"ဘာေျပာလိုက္တယ္...ကိုယ့္ကို အိုေနၿပီလို႔ ေျပာခ်င္တဲ့သေဘာေပါ့ေလ..ဒီက ၃၀ေတာင္မျပည့္တာေသးတာကို...
လာခဲ့..ကိုယ့္ကို အိုေနၿပီလို႔ေျပာတဲ့ကေလးကို အျပစ္ေပးရမယ္.." လို႔ ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ကေလးရဲ႕ကိုယ္ေလးကို ေပါင္ေပၚဆြဲတင္လိုက္ၿပီး..ကလိထိုးလိုက္တယ္...
"ခစ္ခစ္...ခစ္ခစ္...ဟားတယ္...
ဦး မလုပ္နဲ႔ေတာ့..ယားတယ္ဆို...ခစ္ခစ္..."
"အဲ့တာဆို..ဦးကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာ..."
"ခစ္ခစ္...ခ်စ္တယ္...ခ်စ္တယ္လို႔...ေတာ္ေတာ့..." လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့မွပဲ ကလိထိုးေနတာကို ရပ္ေပးေတာ့တယ္..
"ေနာက္တစ္ခါ အိုေနၿပီေျပာလို႔ကေတာ့...ဒီလိုကလိပဲထိုးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး...ဟင္းဟင္း..."
"လူယုတ္မာအသံႀကီးနဲ႔...
ကလိပဲထိုးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့..ခင္ဗ်ားက ဘာလုပ္ခ်င္လဲေျပာ...ဟမ္..." ဆိုၿပီး မ်က္နွာကိုေမာ္ကာေျပာလာတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္...
"သိခ်င္တယ္ေပါ့ေလ..ဟင္းဟင္း..." လို႔ေျပာလိုက္ၿပီး ကေလးကိုထိုင္ေနတဲ့ဆိုဖာေပါ့လွဲခ်ကာ...
"ဦး...ဘာလုပ္..အု...အြတ္...အြန္း..."
"မရုန္းနဲ႔ေလးကြာ...ဦးက နမ္းရံုပဲနမ္းမွာ..."
"အင္း...ၿပီးေရာ..."
"မေတြ႕ရမယ့္ရက္ေတြအတြက္..အခုထဲက ႀကိဳ ၿပီးယူထားရမယ္.." လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ကေလးရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးကို စတင္နမ္းလိုက္တယ္..။
အေပၚနႈတ္ခမ္း ေအာက္နႈတ္ခမ္း တလွည့္စီစုပ္ယူနမ္းၿပီး...လည္တုိင္ေဖြးေဖြးေလးကို အဆင့္တက္မိတယ္..။ လည္တိုင္ကေနတဆင့္ ရင္ၫြန္႔ရုိးထိပါေရာက္လာေတာ့..ကေလးဆီက အသံေတြထြက္လာတယ္...
"အင္း!...အာ့!..ဦး မကိုက္နဲ႔...အာ့!...
အရာေပၚလိမ့္မယ္...အာ့!...အင္း!.."
ဆိုတဲ့ ကေလးရဲ႕အသံကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္မိဘဲ...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ေတြက ကေလးရဲ႕ေက်ာျပင္တေလ်ွာက္ကို ပြတ္သပ္ေနမ္ိတယ္..။ ကြၽန္ေတာ့္လက္က ေဘာင္းဘီတိုဝတ္လာတဲ့ကေလးရဲ႕ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးက္ုိ ပြတ္သပ္မိလိုက္တဲ့အခ်ိန္....
*မရဘူး...မရဘူး...ေနမင္းဧကရာဇ္ မင္းဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူး...
ကေလးအေပၚကို မင္းအခြင့္အေရးမယူသင့္ဘူး...
ခ်စ္သူရည္းစားဘဝမွာ မင္းဒီလိုအဆင့္မေက်ာ္သင့္ဘူး...
ဟုတ္တယ္..မင္း လူႀကီးလူေကာင္းဆန္သင့္တယ္...
ကေလးက မင္းကိုခ်စ္တာ ျဖဴျဖဴစင္စင္ခ်စ္တာ..
မင္းမွာအခုလို ညစ္ႏြမ္းတဲ့စိတ္မ်ိဳးမထားသင့္ဘူး...ဟုတ္တယ္..*
"ဟုတ္တယ္..."
"ဦး...ဘာျဖစ္လို႔လဲ?..."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအုပ္မုိးထားကေန..မ်က္လံုးႀကီးမွိတ္ၿပီး တစ္ခုခုကိုေရ႐ြတ္ေနတာမို႔...ကြၽန္ေတာ္ေမးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္..။
"ဟင္....ေၾသာ္...ႁပြတ္....နမ္းလို႔ၿပီးၿပီ...
ထ...မုန္႔စားၾကမယ္..."
"အင္းအင္း.." ဆိုၿပီး သူဝတ္လာတဲ့ ဂ်ိဳင္းျပတ္အနီေလးကို ေသခ်ာျပင္ဝတ္ၿပီး ကုန္းထလာတဲ့ကေလးကေတာ့..ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြကို မသိရွာေလဘူး...
"ဦး...သား ထမင္းလိပ္ဝယ္လာတယ္..."
"ဟာ...ဘာလို႔ဝယ္လာတာလဲ?...
စားခ်င္ ဦးဝယ္ေကြၽးမွာေပါ့...
အဲ့တာေၾကာင့္..လာႀကိဳပါမယ္ဆိုေတာ့လည္း ေမေမကလိုက္ေမးေနတယ္ဆိုၿပီး မလာခိုင္း...
အခုလည္း ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ဝယ္လာတယ္..
ကေလး မုန္႔ဖိုးေတြကုန္ေတာ့မွာေပါ့..."
"မကုန္ပါဘူး...
ဒီပိုက္ဆံက ေအာက္ဆိုဒ္ရထားတာ...ဟဲဟဲ..."
"ေအာက္ဆိုဒ္?..."
"ဟုတ္တယ္...ရပ္ကြက္ထဲက အတြဲ၁တြဲကိုေအာင္သြယ္ေပးလိုက္တာ...အခုႀကိဳက္သြားၾကၿပီ...အဲ့တာ ေအာင္သြယ္ခေပးတာ..."
"ဟင္း...ကေလးရာ...
ကေလးမုန္႔စားခ်င္ရင္ ကိုယ္ဝယ္ေကြၽးမယ္ေနာ္...ေနာက္တစ္ခါ အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ၾကားလား...
သူတို႔အိမ္က မိဘေတြမႀကိဳက္ရင္..ၾကားထဲက ကေလးပဲ ျပသနာတက္မွာ...
ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုမလုပ္ရဘူးေနာ္..."
"အင္းပါ...ဒါေနာက္ဆံုးပဲေနာ္..."
"အင္းအင္း...ဦးရဲ႕သည္းငယ္ေလးက လိမၼာတယ္..." လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးလိုက္တယ္..
"ဘာ!!!...ဘယ္က သည္းငယ္ေလးလဲ?...
ဦးေနမင္းဧကရာဇ္...
ဒါ ခင္ဗ်ားဘယ္နွေယာက္ေျမာက္ကိုေခၚတဲ့နာမည္လဲ?..." လို႔ ေျပာၿပီး ဗိုက္ေခါက္က္ုဆြဲလိမ္လာတဲ့ကေလးေၾကာင့္...
"အ!...အ!...မဟုတ္ပါဘူး ကေလးရာ...
ဒါ ကေလးကိုခ်စ္စနိုးနဲ႔ေခၚတာပါ...
မယံုရင္ ဦးဖုန္းရဲ႕ contact nameကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ..."
"မဟုတ္လို႔ကေတာ့..မလြယ္ဘူးမွတ္..."
ဦးရဲ႕ဖုန္းကိုစဖြင့္လိုက္ေတာ့...ေပၚလာက ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေနတဲ့ပံု...
"password ေျပာ.."
"၅၂၉၈ (5298) "
ဟြန္႔...passwordေတာင္ အသားယူထားေသးတယ္...ဦးေျပာတဲ့အတိုင္းနွိပ္လိုက္ေတာ့..ေပၚလာတာက ကြၽန္ေတာ္တ္ုိ႔၂ေယာက္တြဲရုိက္ထားတဲ့ပံု...
contact nameကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ထပ္ဆံုးကေပၚလာတာက ဦးေျပာတဲ့ သည္းငယ္ေလး
ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲ့သည္းငယ္ေလးကိုေခၚလိုက္ေတာ့...ေဘးနားမွာခ်ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဖုန္းက ထျမည္လာတယ္...
"ဟြန္း...သက္သာသြားတယ္မွတ္...
အဖိုးႀကီး ေနာက္မီးလင္းလို႔ကေတာ့ေနာ္...
သူရဖုန္းျမင့္အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိသြားမယ္..."
"မလင္းရဲ႕ပါဘူးဗ်ာ...
ဒီတစ္ေယာက္ေတာင္ခ်စ္မဝျဖစ္ေနတဲ့ဟာကို.."
"ၿပီးတာပဲ...
အဟမ္း...ဒါနဲ႔...သားကို ခုနကလိုပဲေခၚ...
သားသေဘာက်တယ္.."
"ဘာကို....ေၾသာ္...သည္းငယ္ေလးလား..."
"အင္း..."
"အား!...ခ်စ္လိုက္တာ ကေလးရာ...
အယ္ မွားလို႔ သည္းငယ္ေလးရာ...႐ႊတ္..႐ႊတ္..." လို႔ေျပာၿပီး ကေလးရဲ႕ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္...
"အင္းအင္း..သားလည္း ခ်စ္တယ္..." လို႔ ေျပာၿပီး အျပစ္ကင္းစြာ ထမင္းလိပ္ကိုယူစားေနတယ္...။
ဒီေလာက္အျပစ္ကင္းတဲ့ကေလးအေပၚမွာေတာင္...မင္းဘာလို႔ မေကာင္းတဲ့စိတ္ထားခဲ့ရတာလဲ?...ေနမင္းဧကရာဇ္ရာ....