Unicode
အရှင့်အလိုတော်အတိုင်း(6)
"ကနာ..ကိုယ်တို့ ထွက်ပြေးကြရအောင်...".
Kao၏ စကားကြောင့် ကနာ ဆွဲ့အလျက်...
တကယ်တမ်းသာဆိုလျှင် အကိုတော်ရဲ့ လက်ကိုဆွဲပြီး ရေမြေအဆုံးထိ ထွက်ပြေးချင်မိတယ်..သိုသော်လည်း....ကနာ လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး
"ကနာ မလိုက်နိုင်ဘူး အကိုတော်..."
"ဘာလို့လဲ ကနာ...ဒီလိုမှ ထွက်မပြေးရင် ကိုယ်တို့ ဝေးရတော့မှာ....မင်းသိရဲ့လား...."
ကနာ Kao ကို ကျောခိုင်းလိုက်ပြီး ကျလာတဲ့ မျက်ရည်ကို သုတ်လိုက်၏။
"ကနာ သိပါတယ်...ဒါပေမယ့် ကနာ တို့အတွက်နဲ့ အပြစ်မဲ့
သူတွေရဲ့ အသက်နဲ့ အဖေနဲ့ အမေရဲ့ အသက်ကို မစတေးနိုင်ဘူး အကိုတော်..."
Kao ကနာ၏နောက်ကျောကို ဖက်လိုက်ပြီး...ကနာ ပခုံးထက် မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။
"ကိုယ် ကနာကို ချစ်တယ်...ကနာလည်း ကိုယ်ကိုချစ်တယ်မလား"
ကနာ Kao ဘက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး ပြန်လည်ပွေ့ဖက်လိုက်၏။
"ကနာ အချစ်ဆုံးက အကိုတော်ပါ ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲသွားမဲ့ အမှန်တရားပါ..."
"ကိုယ်တို့ ဒီလိုပဲ ဝေးရတော့မှာလား....ကိုယ် ကနာကို
အဆုံးရူံး မခံနိုင်လို့ပါ...."
"အကိုတော် ကနာကို ဘယ်တော့မှ မဆုံးရူံးပါဘူး....ကနာ နှလုံးသားထဲမှာ အကိုတော် တစ်ယောက် တည်းပါ.."
ဒီစကားလေးကိုတော့ ထာဝရအတွက်ဖြစ်စေချင်တယ် ကနာ.....
........
မင်းကြီး ညီလာခံ ပြီးကတည်းက စာဖတ်ဆောင်တွင် လျှောက်တင်လွှာများကို ဖတ်နေသည်။
"Lhong ဘယ်ချိန်ရှိပြီလဲ..."
မင်းကြီးက မေးလိုက်တော့
"ညနေစောင်း ချိန် ရောက်နေပါပြီ မင်းကြီး..."
မင်းကြီးလည်း..လျှောက်တင်လွှာများကို ချကာ အဆောင်တော်လှမ်းရန် အပြင်....
အပြင်အစောင့်မှ..."မင်းကြီး အမတ်ချုပ် ဝင်ခွင့်တောင်းပါတယ်..."
"ဝင်ခိုင်းလိုက်...."
"ကျွန်တော်မျိုး မင်းကြီးကို ဂါဝရပြုပါတယ်..."
မင်းကြီး က လက်ရမ်းပြီးသာ ရပြီ ဆိုပြီး အချက်ပြလိုက်တယ်...
"ဘာအကြောင်း လျှောက်တင်မှာမို့ ညီလာခံအထိတောင်.
မစောင့်နိုင်ဘဲ လာရတာလဲ..."
"ကျွန်တော်မျိုး အချိန်လွတ်နှောင်းမူအတွက် ခွင့်လွှတ်ပါ
မင်းကြီး...ကျွန်တော် လျှောက်တင်ရမှာက တောင်းပိုင်းက
ရေဘေးအတွက် စေလွှတ်ထားတဲ့ အရာရှိများ လာဘ်စားတဲ့ စာရင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးပါ....."
......
အနီရောင်တွေ ဆင်မြန်းထားတဲ့ အဆောင်တော်ရဲ့ အလယ်မှာ ကနာ တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ထိုင်ကာ..
မင်းကြီးကို စောင့်နေရတယ်...
အချိန်သာ လစ်နှောင်းသွားတယ်....မင်းကြီး ရောက်မလာ။
ကနာ ကုတင်ပေါ် ထိုင် အိပ်ငိုက်နေသော်လည်း မအိပ်ရဲ။
ကနာ ဘေးနားမှ အေစခံ ကောင်လေး ဟာလဲ အိပ်ငိုက်နေသည်။
ဒီလိုနဲ့ မိုးသာ လင်းသွားတယ်...မင်းကြီး ရောက်မလာ...
မနက်မိုးလင်းခါနီးတော့ အထိန်းတော်နှင့်တကွ အစေခံများ ရောက်လာပြီး ကနာအား ရေချိုး သန့်ရှင်းပေးကြသည့။
အပြင်နန်းဆောင်မှာ အစေခံမလေးတွေ တစ်ရောက်တစ်ပေါက် ပြောနေကြသည်။
"မင်းကြီး က မနေ့က အဆောင်တော်ကို ခြေတစ်လှမ်း မကြွဘူး..."
"ငါ့တို့ ကြင်ယာတော်ကတော့ သနားဖို့ကောင်းတာ ပထမဆုံးနေ့မှာ တင် ..."
"မင်းကြီးရဲ့ ချစ်မြတ်နိုးမှုသာ မရရင် ငါ့တို့ နန်းဆောင်က
ရေခဲ နန်းဆောင်နဲ့ ဘာကွားခြားမှာလဲ..."
စသည်ဖြင့် အစေခံမလေးများ ပြောနေကြသည့်အသံကို အဆောင်တွင်းမှ ကနာ ကြားသော်လည်း ပြုံးပြုံးလေးသာ
"ကြင်ယာတော်...ဘာကြောင့် သူတို့ပြောတာကို စိတ်မဆိုးရတာလဲ...'လို့ Yo က မေးတော့
"ဘာလို့ စိတ်ဆိုးရမှာလဲ.....သူတို့ ပြောတာလဲ မှန်နေတာပဲကို...."
.......
ကနာ နန်းတွင် ဝင်တာ တစ်လရှိနေပေမယ် မင်းကြီးကို
မတွေ့ရသေး။မင်းကြီးကို မတွေ့ရသော်လည်း...ကနာ..စိတ်မကောင်းမဖြစ်ယ
ကနာ ဖတ်ဖူးသော် ဝတ္ထုစာအုပ်တွေမှာ မင်းကြီးအချစ်ခံရရင်
ကောင်းတဲ့ အဆုံးသတ်တော့ မဟုတ်။
"ကြင်ယာတော် ဒီနေ့ နေသာတယ်...ကျွန်တော်တို့ ဥယျာဉ်တော်ကို လမ်းလျှောက်ထွက် ရအောင်နော်..နော်..."
ကနာ ငြင်းချင်သော်လည်း Yo ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက မျက်နှာ
ငယ်လေး ဖြစ်သွားကြောင့် ကနာ လိုက်ပါခဲ့ရ၏။
နန်းတွင်း ဝင်စချိန်က စပြီး အဖေနဲ့အမေကိုလဲလွှမ်းသလို
အကိုတော်ကို လဲ သတိရနေခဲ့တယ်...
ဒါပေမယ့် နန်းတွင်း ဟာ ရှုပ်ထွေးတာကြောင့် သတိရရင်တောင် လွတ်လပ်စွာ တွေ့ခွင့်မရှိ...
ကနာ ဥယျာဉ်တော်အတွင်း..လမ်းလျှောက်ရင်းနဲ့
အရင်က အကိုတော်နဲ့ အတူ နှင်းစက် စုခဲ့တာကို သတိတရဖြစ်မိပြန်တယ်....
လေထဲမှ မြားတစ်စင်း ကနာဆီကို လာနေခဲ့တယ်
ရုတ်တရက် လှမ်းဆွဲလိုက်သော် လက်တစ်စုံကြောင့်
ကနာ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားခဲ့တယ်...
ကနာ မော့ကြည့်လိုက်တော့....
.......
😘
Zawgyi
အရွင့္အလိုေတာ္အတိုင္း(6)
"ကနာ..ကိုယ္တို႔ ထြက္ေျပးၾကရေအာင္...".
Kao၏ စကားေၾကာင့္ ကနာ ဆြဲ႕အလ်က္...
တကယ္တမ္းသာဆိုလွ်င္ အကိုေတာ္ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး ေရေျမအဆုံးထိ ထြက္ေျပးခ်င္မိတယ္..သိုေသာ္လည္း....ကနာ လက္ကို ျဖဳတ္ခ်လိဳက္ၿပီး
"ကနာ မလိုက္နိုင္ဘူး အကိုေတာ္..."
"ဘာလို႔လဲ ကနာ...ဒီလိုမွ ထြက္မေျပးရင္ ကိုယ္တို႔ ေဝးရေတာ့မွာ....မင္းသိရဲ႕လား...."
ကနာ Kao ကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ၿပီး က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ကို သုတ္လိုက္၏။
"ကနာ သိပါတယ္...ဒါေပမယ့္ ကနာ တို႔အတြက္နဲ႕ အျပစ္မဲ့
သူေတြရဲ႕ အသက္နဲ႕ အေဖနဲ႕ အေမရဲ႕ အသက္ကို မစေတးနိုင္ဘူး အကိုေတာ္..."
Kao ကနာ၏ေနာက္ေက်ာကို ဖက္လိုက္ၿပီး...ကနာ ပခုံးထက္ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္သည္။
"ကိုယ္ ကနာကို ခ်စ္တယ္...ကနာလည္း ကိုယ္ကိုခ်စ္တယ္မလား"
ကနာ Kao ဘက္သို႔ လွည့္လိုက္ၿပီး ျပန္လည္ေပြ႕ဖက္လိုက္၏။
"ကနာ အခ်စ္ဆုံးက အကိုေတာ္ပါ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲသြားမဲ့ အမွန္တရားပါ..."
"ကိုယ္တို႔ ဒီလိုပဲ ေဝးရေတာ့မွာလား....ကိုယ္ ကနာကို
အဆုံး႐ူံး မခံနိုင္လို႔ပါ...."
"အကိုေတာ္ ကနာကို ဘယ္ေတာ့မွ မဆုံး႐ူံးပါဘူး....ကနာ ႏွလုံးသားထဲမွာ အကိုေတာ္ တစ္ေယာက္ တည္းပါ.."
ဒီစကားေလးကိုေတာ့ ထာဝရအတြက္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ ကနာ.....
........
မင္းႀကီး ညီလာခံ ၿပီးကတည္းက စာဖတ္ေဆာင္တြင္ ေလွ်ာက္တင္လႊာမ်ားကို ဖတ္ေနသည္။
"Lhong ဘယ္ခ်ိန္ရွိၿပီလဲ..."
မင္းႀကီးက ေမးလိုက္ေတာ့
"ညေနေစာင္း ခ်ိန္ ေရာက္ေနပါၿပီ မင္းႀကီး..."
မင္းႀကီးလည္း..ေလွ်ာက္တင္လႊာမ်ားကို ခ်ကာ အေဆာင္ေတာ္လွမ္းရန္ အျပင္....
အျပင္အေစာင့္မွ..."မင္းႀကီး အမတ္ခ်ဳပ္ ဝင္ခြင့္ေတာင္းပါတယ္..."
"ဝင္ခိုင္းလိုက္...."
"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မင္းႀကီးကို ဂါဝရျပဳပါတယ္..."
မင္းႀကီး က လက္ရမ္းၿပီးသာ ရၿပီ ဆိုၿပီး အခ်က္ျပလိုက္တယ္...
"ဘာအေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္မွာမို႔ ညီလာခံအထိေတာင္.
မေစာင့္နိုင္ဘဲ လာရတာလဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး အခ်ိန္လြတ္ႏွောင္းမူအတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ
မင္းႀကီး...ကြၽန္ေတာ္ ေလွ်ာက္တင္ရမွာက ေတာင္းပိုင္းက
ေရေဘးအတြက္ ေစလႊတ္ထားတဲ့ အရာရွိမ်ား လာဘ္စားတဲ့ စာရင္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးပါ....."
......
အနီေရာင္ေတြ ဆင္ျမန္းထားတဲ့ အေဆာင္ေတာ္ရဲ႕ အလယ္မွာ ကနာ တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ ထိုင္ကာ..
မင္းႀကီးကို ေစာင့္ေနရတယ္...
အခ်ိန္သာ လစ္ႏွောင္းသြားတယ္....မင္းႀကီး ေရာက္မလာ။
ကနာ ကုတင္ေပၚ ထိုင္ အိပ္ငိုက္ေနေသာ္လည္း မအိပ္ရဲ။
ကနာ ေဘးနားမွ ေအစခံ ေကာင္ေလး ဟာလဲ အိပ္ငိုက္ေနသည္။
ဒီလိုနဲ႕ မိုးသာ လင္းသြားတယ္...မင္းႀကီး ေရာက္မလာ...
မနက္မိုးလင္းခါနီးေတာ့ အထိန္းေတာ္ႏွင့္တကြ အေစခံမ်ား ေရာက္လာၿပီး ကနာအား ေရခ်ိဳး သန႔္ရွင္းေပးၾကသည့။
အျပင္နန္းေဆာင္မွာ အေစခံမေလးေတြ တစ္ေရာက္တစ္ေပါက္ ေျပာေနၾကသည္။
"မင္းႀကီး က မေန႕က အေဆာင္ေတာ္ကို ေျခတစ္လွမ္း မႂကြဘူး..."
"ငါ့တို႔ ၾကင္ယာေတာ္ကေတာ့ သနားဖို႔ေကာင္းတာ ပထမဆုံးေန႕မွာ တင္ ..."
"မင္းႀကီးရဲ႕ ခ်စ္ျမတ္နိုးမႈသာ မရရင္ ငါ့တို႔ နန္းေဆာင္က
ေရခဲ နန္းေဆာင္နဲ႕ ဘာကြားျခားမွာလဲ..."
စသည္ျဖင့္ အေစခံမေလးမ်ား ေျပာေနၾကသည့္အသံကို အေဆာင္တြင္းမွ ကနာ ၾကားေသာ္လည္း ၿပဳံးၿပဳံးေလးသာ
"ၾကင္ယာေတာ္...ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ေျပာတာကို စိတ္မဆိုးရတာလဲ...'လို႔ Yo က ေမးေတာ့
"ဘာလို႔ စိတ္ဆိုးရမွာလဲ.....သူတို႔ ေျပာတာလဲ မွန္ေနတာပဲကို...."
.......
ကနာ နန္းတြင္ ဝင္တာ တစ္လရွိေနေပမယ္ မင္းႀကီးကို
မေတြ႕ရေသး။မင္းႀကီးကို မေတြ႕ရေသာ္လည္း...ကနာ..စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ယ
ကနာ ဖတ္ဖူးေသာ္ ဝတၳဳစာအုပ္ေတြမွာ မင္းႀကီးအခ်စ္ခံရရင္
ေကာင္းတဲ့ အဆုံးသတ္ေတာ့ မဟုတ္။
"ၾကင္ယာေတာ္ ဒီေန႕ ေနသာတယ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ ရေအာင္ေနာ္..ေနာ္..."
ကနာ ျငင္းခ်င္ေသာ္လည္း Yo ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက မ်က္ႏွာ
ငယ္ေလး ျဖစ္သြားေၾကာင့္ ကနာ လိုက္ပါခဲ့ရ၏။
နန္းတြင္း ဝင္စခ်ိန္က စၿပီး အေဖနဲ႕အေမကိုလဲလႊမ္းသလို
အကိုေတာ္ကို လဲ သတိရေနခဲ့တယ္...
ဒါေပမယ့္ နန္းတြင္း ဟာ ရႈပ္ေထြးတာေၾကာင့္ သတိရရင္ေတာင္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ႕ခြင့္မရွိ...
ကနာ ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္း..လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕
အရင္က အကိုေတာ္နဲ႕ အတူ ႏွင္းစက္ စုခဲ့တာကို သတိတရျဖစ္မိျပန္တယ္....
ေလထဲမွ ျမားတစ္စင္း ကနာဆီကို လာေနခဲ့တယ္
႐ုတ္တရက္ လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာ္ လက္တစ္စုံေၾကာင့္
ကနာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြားခဲ့တယ္...
ကနာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့....
.......
😘