"ဟမ္....တကယ္ႀကီးလား..."
"တိုးတုိးေျပာစမ္းပါကြာ...မင္းကလည္း..."
ကန္တင္းမွာထိုင္ေနရင္း..မေန႔ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွအေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပေနရင္း..အသံက်ယ္လာတဲ့ ေဝလင္းကို တိုးတိုးေျပာဖို႔ေျပာရေသးတယ္..။
"အဲ့ေကာင္ ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတာပဲ.."
"ဘယ္သူလဲ?...
မင္းကလည္း အစမရွိအဆံုးမရွိနဲ႔..."
ဟုတ္တယ္ေလ..သူေျပာေနတဲ့ပံုစံက ဦးကိုေျပာတာမွန္းမသိ ဟိုေခြးေကာင္ကိုေျပာတာမွန္းမသိ...
"ထြန္းလင္းေဇာ္ကိုေျပာတာပါကြာ...
ဦးေနမင္းဧကရာဇ္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး...
ရွည္တာကြာ..ေမာလိုက္တာ..ဟူး......." လို႔ ေျပာၿပီး ေဝလင္းက အေအးကိုငုတ္ေသာက္ေနတယ္...
"အဲ့ေကာင္ ငါ့ေရွ႕ေပၚလာလို႔ကေတာ့...
ဆြဲထိုးျပစ္မွာ...
မင္းကခ်ဳပ္ေပး...ၾကားလား.."
"ေၾသာ္...ေအး...
ငါ့ကိုလူမိုက္ငွားေန..."
"မင္းကို ငါကေယာက္ဖေတာ္ထားတာေလ..
မင္းကဒါေလးေတာင္မလုပ္ေပးခ်င္ဘူးလား..."
"ဟာ....သူရ ေယာက္ဖကလည္း...
ငါမေျပာမိပါဘူး...
ငါ့ေယာက္ဖကိုမေကာင္းႀကံထားတဲ့ေကာင္ကုိ ငါလည္းဝိုင္းခ်ေပးမွာေပါ့..ေနာ္ေလ..."
"ဟင္းဟင္း.....ဒီလိုမွေပါ့.."
"ဒါနဲ႔..မင္း ဦးေနမင္းဧကရာဇ္ကို ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ?..."
"ဟင္း...မသိေတာ့ပါဘူးကြာ...
ငါလည္း ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး..."
"မင္း သူ႔ကို မခ်စ္ဘူးလား..."
"မသိဘူး....ငါမသိဘူး...
ငါနဲ႔ဦး ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္က ဘယ္ေလာက္မွမၾကာေသးဘူး...
ငါ ဦးကို ခ်စ္လား မခ်စ္လား..ငါ့ကိုယ္ငါ မသိဘူး..ဟူး........."
"အဲ့တာဆို..မင္းသူနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?..."
"မေတြ႕ေအာင္ ေရွာင္မွာေပါ့...
ငါ့ကို ဒီရက္ေတာတြင္း ဆိုင္ကယ္အႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးပါကြာ...
ငါဦးနဲ႔ရင္မဆိုင္ရဲေသးဘူး..."
"ပို႔တာက ပို႔ေပးလို႔ရပါတယ္..
မင္း ဦးေနမင္းဧကရာဇ္အေပၚ ခ်စ္လားမခ်စ္လား..ကိုယ့္ဟာကို ေသခ်ာဆန္းစစ္ၾကည့္လို႔ပဲ ငါေျပာခ်င္တယ္..."
"ေအးပါကြာ...ငါနားလည္ပါတယ္...
ဦးက ငါ့အေပၚေကာင္းပါတယ္..."
ကားေပၚမွာ နမ္းလိုက္တဲ့ကိစၥမပါရင္ေပါ့...
"ငါခ်စ္တဲ့အခ်စ္က ေယာက္်ားေလးရယ္မိန္းကေလးရယ္လို႔ မရွိပါဘူး...
ငါ့အေပၚမွာ တကယ္ေကာင္းတဲ့သူကိုပဲ ငါေ႐ြးခ်ယ္မွာ...
ဒါေပမဲ့..ငါ့ရဲ႕ပထမဦးဆံုးအခ်စ္ကို လက္လြတ္စပယ္ေတာ့မေပးလိုက္ခ်င္ဘူး..."
"ဟုတ္ပါတယ္...မင္းလည္း ေသခ်ာစဥ္းစားေပါ့..
ငါအဲ့ေန႔က မင္းနဲ႔အတူမရွိေနနိုင္တဲ့အတြက္ေတာ့ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္.."
"ရပါတယ္ကြာ...ငါလည္း ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး..."
ကြၽန္ေတာ္တို႔စားေသာက္လို႔ၿပီးေတာ့..အိမ္ျပန္ဖို႔အတြက္ ကန္တင္းကေန ထြက္လာခဲ့တယ္..။ ေက်ာင္းအျပင္ဘက္ေရာက္ေတာ့..ရပ္ထားတဲ့ဦးရဲ႕ကားကိုေတြ႕ရတာမို႔..
"ေဝလင္း...ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ့...
အေရွ႕မွာ ဦးကား..."
"ဟမ္...ေအးေအး.." ဆိုၿပီး ေဝလင္းက အေယာင္ေယာင္အနနနဲ႔ဆိုင္ကယ္ကိုဟအျမန္ေမာင္းတယ္..။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဦးကိုမၾကည့္ရဲ႕တာမို႔ ေဝလင္းရဲ႕ပခံုးနဲ႔မ်က္နွာကိုကပ္ထားလိုက္တယ္..။ ဦးနဲ႔ေက်ာ္လာၿပီဆိုမွပဲ မ်က္နွာကိုခြာလိုက္တယ္..။ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ၾကည့္မွန္ကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ဦးက ကားေပၚကေနဆင္းကာ ကြၽန္ေတာ္တု႔ိဆိုင္ကယ္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္..။
"ဟူး.........
ငါ့လုပ္ရပ္က မွန္တယ္မလား...ေဝလင္း..."
အေရွ႕ကဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနတဲ့ေဝလင္းကေတာ့..သဲသဲကြဲကြဲမၾကားရလို႔ပဲလားေတာ့မသိဘူး 'ေအး´ ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္..။
....................................
"ဟူး..........."
ဒီတစ္ခါ တကယ္ရူးခ်င္ေနၿပီ..။ ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ေျပာလိုက္မိတာက မွန္သလား မွားသလားေတာင္ မစဥ္းတတ္ေတာ့ဘူး..။ ကေလးစိတ္ထဲမွာ..ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခြင့္အေရးသမားလို႔ ထင္သြားၿပီလားမသိဘူး..။
ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္းမကိုင္..စာပို႔ေတာ့လည္းမျပန္..ကုိယ့္ကိုဒီတစ္ခါ တကယ္ရက္စက္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕..။
ကြၽန္ေတာ့္ေန႔တိုင္းသြားႀကိဳေနက်ေနရာမွာ သြားေစာင့္ေနတာေတာင္..ကေလး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာ ကြယ္ကြယ္သြားသည္မွာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို ၃ရက္ရွိၿပီ..။
ကေလးအိမ္ေရွ႕မွာ သြားသြားေစာင့္ေသာ္လည္း..ကေလးက အျပင္ကိုထြက္မလာဘူး..။ ကြၽန္ေတာ္တကယ္မေနနို္င္ေတာ့ဘူး..။
"ဟူး......." ဆိုၿပီး ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ကာ သက္ျပင္းေတြသာ အခါခါခ်ေနမိတယ္..။
...............
"တင္!.." ဆိုတဲ့ ဖုန္းထဲမက္ေဆ့ခ်္ဝင္လာတာမို႔..ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးဆီက..
// ကေလး...ကို္ယ္ ကေလးတို႔ၿခံနားမွာ ကားရပ္ထားတယ္..
ကိုယ့္ဆီကို ခဏေလာက္လာခဲ့ေပးပါ...
ကေလးမလာမခ်င္း ကိုယ္ေစာင့္ေနမွာမို႔..ကိုယ့္ဆီကို လာခဲ့ေပးပါ...Please! //
"ဟူး...ငါဆင္းေတြ႕လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား...
ရူးခ်င္တာပဲ..."
ဦးနဲ႔မ်က္နွာခ်င္းမဆိုင္တာ ၃ရက္ေလာက္ရွိၿပီမို႔..ကြၽန္ေတာ္လည္း ဦးကိုေတြ႕ခ်င္ပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့..ကြၽန္ေတာ့္ကို ဦးတကယ္ခ်စ္လား မခ်စ္လား သိခ်င္တာမို႔..အခုလိုမေတြ႕ဘဲ ေနေနရျခင္းျဖစ္သည္..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ...သြားေတြ႕မယ္ဆိုၿပီး ေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္..။
"သားငယ္...ဘယ္လဲ?.." ဆိုၿပီး ေမေမ့ရဲ႕ေမးသံေၾကာင့္...
"သား ၿခံထဲခဏဆင္းမလို႔..."
"ေအးေအး..." ဆိုၿပီး ေမေမကTVကိုသာ ျပန္ၾကည့္ေနတယ္..။
ကြၽန္ေတာ္လည္း..ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္လာလိုက္ၿပီး..ၿခံျပင္ကိုထြက္လာလိုက္တယ္..။ ကြၽန္ေတာ္တို႔႔ၿခံရဲ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကားရပ္ထားတာေတြ႕တာမို႔..ကားဆီကို အျမန္ေလ်ွာက္လာၿပီး ကားေပၚတက္လိုက္တယ္..။
"ဟင္....ကေလး..."
"အင္း....ဦး..."
"ကေလး..ကိုယ့္ကို ေရွာင္ေနတာလား.."
"......"
"ကိုယ့္ဖြင့္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္လား...
အဲ့တာေၾကာင့္ဆို ကိုယ့္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလး...
ကုိယ့္ကို အခြင့္အေရးသမားလို႔ ထင္သြားၿပီလားဟင္..."
"......."
"ကိုယ့္ကို စကားေတာင္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့..
ကိုယ္နားလည္ပါတယ္...
ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားက ကေလးနဲ႔ကိုယ့္ရဲ႕ၾကားမွာ အကြာအေဝးတစ္ခုလိုေဝးကြာသြားေစမယ္ဆ္ုိတာသာ ကိုယ္သိခဲ့ရင္ ကိုယ္ဖြင့္မေျပာခဲ့ပါဘူး..."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာမွမေျပာဘဲ အျပင္ကိုဘဲၾကည့္ေနတာေၾကာင့္..ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မိတယ္...
"........"
"ကိုယ့္ကိုအခုလို မေခၚမေျပာဘဲ မေနပါနဲ႔ကြာ..
ကိုယ္တကယ္မေနနိုင္လို႔ပါ...
ကိုယ္ဖြင့္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို ျပန္ရုတ္သိမ္းေပးဆိုလည္း..ကိုယ္ျပန္ရုတ္သိမ္း...အု......"
ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြ မဆံုးေသးခင္..ကြၽန္ေတာ့္နႈတ္ခမ္းေပၚေရာက္လာတဲ့ ကေလးရဲ႕နႈတ္ခမ္းေၾကာင့္..ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြ ရပ္တန္႔သြားတယ္..။ စုပ္ယူနမ္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစကားဆက္မေျပာေတာ့ေအာင္..ပိတ္လိုက္သလိုမ်ိဳးျဖစ္သည္..။
"ကေလး..."
"အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔...
ဦး သားကို မခ်စ္ဘဲမေနပါနဲ႔...
သားနဲ႔ဦးက ေတြ႕တာမၾကာေသးတာမို႔..
ဦး သားကို တကယ္ခ်စ္မခ်စ္ သိခ်င္လို႔..သား ဦးကို မေတြ႕ဘဲေနတာပါ...
သားဘက္ကလည္း ဦးကိုခ်စ္သလား မခ်စ္သလား ေသခ်ာမသိေသးတာမို႔..ဦးဘက္က သားကို အခ်ိန္ခဏေလာက္ေလး ေစာင့္မေပးနိုင္ဘူးလားဟင္..."
"ဟင္...အဲ့တာဆို ကေလးေျပာခ်င္တာက...
ဦးကို မခ်စ္နိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္..."
"အင္း.."
"အင္းအင္း...ကေလး ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္..
ဦးေစာင့္ေပးနိုင္တယ္..."
"ဟုတ္...
ဟို...ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ သားတို႔စာေမးပြဲရွိတာမို႔..
ဦး သားကို မနက္ျဖန္ကစၿပီး စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးညအထိ လာမေတြ႕ပါနဲ႔..."
"ဟမ္...အဲ့တာႀကီးက်ေတာ့ ကိုယ္.."
"ဦး မလုပ္ေပးနိုင္ဘူးလား..."
"အင္းပါ...အင္းပါ...
ကို္ယ္ေစာင့္နိုင္ပါတယ္..
ေနာက္ဆံုးေန႔က်ရင္ေတာ့ လာႀကိဳ္မယ္ေနာ္...
ဦးအတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျဖကိုပါ ယူေဆာင္လာမေပးမယ္လို႔ ဦးေမ်ွာ္လင့္ေနမယ္.."
"အင္း...ႁပြတ္...
ဒါက မေတြ႕ရတဲ့ရက္ေတြအတြက္ ႀကိဳေပးထားတာ..ႁပြတ္.." ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္နႈတ္ခမ္းကိုနမ္းကာ ဆင္းေျပးသြားတဲ့ကေလးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ခ်က္ခ်င္းအၿပံဳးပန္းေတြေဝဆာလာတယ္..။
"Yessss!...ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ ကေလး.." လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီး ကေလးအိ္မ္ထဲဝင္သြားတာၾကည့္ၿပီးမွ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္..။
အား!...ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ကြၽနေ္တာ္ ဒီညေတာ့အိပ္မက္လွလွမက္မယ္ထင္တယ္..