"အီး...အဟင့္...အဟင့္...႐ႊတ္..႐ႊတ္..အဟင့္..
လူယုတ္မာႀကီး မုန္းတယ္...မုန္းတယ္..အဟင့္..."
"ေဒါက္! ..ေဒါက္!..."
"ငယ္ေလး...ဘာျဖစ္တာလဲ?...
ငယ္ေလး မႀကီးတို႔ိကုိတံခါးဖြင့္ေပးဦး..."
"႐ႊတ္...သားဘာမွမျဖစ္ဘူး...
မႀကီးတို႔မလာလည္းရတယ္...႐ႊတ္..."
"မငယ္တို႔ကိုစိတ္ပူေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ ငယ္ေလးရယ္...တံခါးဖြင့္ေပးစမ္းပါ..."
"က်စ္...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုမွ.."
ငိုေနတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမငိုရဘူး..
အမေတြရဲ႕စိုးရိမ္မႈေတြလြန္းကဲမႈေၾကာင့္..ငိုခ်င္တဲ့စိတ္ကို ခဏေဖ်ာက္ထားလိုက္ၿပီး..တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္...။
တံခါးလည္းဖြင့္ေပးလိုက္ေရာ..အမ၃ေယာက္လံုး အခန္းထဲတိုးဝင္လာကာ...
"ဘာျဖစ္တာလဲ ငယ္ေလး...
ငယ္ေလးကို ဘယ္သူအနိုင္က်င့္လို႔လဲ?.." ဆိုၿပီး အမ၃ေယာက္လံုးရဲ႕တၿပိဳင္နက္ေမးမႈေအာက္မွာ...
"သား...သားဇာတ္ကားၾကည့္ေနတာပါ...႐ႊတ္.."
"ဟင္း...ငယ္ေလးရဲ႕ အလန္႔တၾကားနဲ႔...
မႀကီးမွာ လန္႔သြားတာပဲ.."
"ဟုတ္ပါ့...ငယ္ေလးရယ္...
မလတ္မွာ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအေပၚတက္လာခဲ့ရတာ..."
"သားေတာင္းပန္ပါတယ္...
သားဇာတ္ကားထဲေမ်ွာသြားတာ...ဟီးဟီး..."
"ဟင္း...ေနာက္တစ္ခါ ေအာ္မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္..."
"ဟုတ္ မႀကီး..."
"ဟင္း...အဲ့တာဆို မလတ္တို႔သြားေတာ့မယ္...
ေစာေစာအိပ္...ဇာတ္ကားကို ညဥ့္နက္ေအာင္ၾကည့္မေနနဲ႔..."
"ဟုတ္..."
အမ၃ေယာက္လံုးထြက္သြားေတာ့မွ..တံခါးကို ေသခ်ာပိတ္ကာ...ေစာင္ကိုေခါင္းၿမီွးၿခံဳလိုက္ၿပီး..ငိုေနလိုက္တယ္..။
"အယုတ္တမာႀကီး..နွာဘူးႀကီး..ဘဝဆက္တိုင္းမိန္းမမရပါေစနဲ႔..."
.........................................
"ကေလးေလးေရ..ဦးရူးေတာ့မယ္...
ဟူး....."
ကေလးနဲ႔စကားမေျပာရတာ..ဒီေန႔နဲ႔ဆို ၃ရက္ရွိၿပီ...။ ဒီေန႔ကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္..ရူးေတာ့မွာပဲ..။ ေက်ာင္းကိုလိုက္သြားၿပီး သြားေတြ႕ေတာ့လည္း..အေတြ႕မခံဘဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကေန လိုက္သြားတယ္..။
လိုက္သြားတာေတာင္ ရုိးရိုးလိုက္သြားတာမဟုတ္ဘူး...ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး သု႔သူငယ္ခ်င္းပခံုးကိုကိုင္သြားတယ္..။ မ်က္ေစာင္းထိုးတာေလးကိုခ်စ္ေပမဲ့..သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုသူရဲ႕ပခံုးကို ကိုင္သြားတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လံုးဝမႀကိဳက္ဘူး..။
"ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?...
အိမ္ပဲလုိက္သြားလိုက္ရင္ေကာင္းမလား..
မျဖစ္ေသးပါဘူး..."
ေနမင္းဧကရာဇ္...မင္း လက္မသရမ္းသင့္ဘူး..။ မင္းရဲ႕လက္သရမ္းမႈေၾကာင့္..အခုေတာ့ ကေလးက မုန္းသြားၿပီလားေတာင္ မသိဘူး..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ကိုယ္အရင္ကိုင္လိုက္ရတဲ့အရာေလးအတြက္ ေက်နပ္တယ္..ဟိဟိ..
ႀကံစမ္း...ႀကံစမ္း...ကေလးစိတ္ေျပေအာင္ ဘယ္လိုသြားေခ်ာ့ရင္ေကာင္းမလဲ?...
တေနကုန္ ကုတင္ေပၚမွာသာ လွိမ့္ၿပီးေတြးေနတာ..အခုခ်ိန္ထိ ထြက္မလာဘူး...
မေကာင္းတဲ့အေတြးဆိုရင္ အဲ့ေန႔ကခ်က္ခ်င္းထြက္တယ္..။
"အာ....ဟုတ္ၿပီ...
အစားႀကိဳက္တဲ့ကေလးကို အစားနဲ႔ပဲေခ်ာ့ရမယ္...ဟုတ္တယ္..." လို႔ ေတြးၿပီး..ကားေသာ့ကိုယူကာ ကေလးရွိရာအရပ္ကို ေမာင္းနွင္လာခဲ့တယ္..။
...............................
"သူရဖုန္းျမင့္...သူရဖုန္းျမင့္..."
"ဗ်ာ...ေမေမ..."
"ဗ်ာကိုေနာက္ထားခဲ့...
လူအရင္လာ.."
"ဟုတ္..."
အိမ္မွာေနၿပီး ေကာင္းေကာင္းေနရမလားေအာက္ေမ့တယ္..။ ဘာခိုင္းဦးမလို႔လည္းမသိဘူး..ၿပီးက်ရင္ အေကာင္းလည္းအေျပာမခံရဘူး..ဟြန္း....
"သား...ေရာက္ၿပီ ေမေမ..."
"လမ္းထိပ္မွာ မဆလာသြားဝယ္ခဲ့..ေရာ႕..."
"ဟြန္း...အျပင္မထြက္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ..."
"အျပင္မထြက္ခ်င္ရေအာင္ မင္းကဘာဟုတ္လို႔လဲ?...သြား..ျမန္ျမန္သြား ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့..."
"ဟုတ္...ပိုတာမုန္႔ဝယ္စားခဲ့မွာေနာ္..."
"မင္းကေတာ့ေလ...ျဖတ္စားဖို႔ပဲတတ္တယ္..."
"သြားၿပီ...သြားၿပီ..." လို႔ ေမေမ့ကိုျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး လမ္းထိပ္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္..။
လမ္းထိပ္ေရာက္ခါနီးမွ ကိုယ့္ကိုၾကည့္မိတယ္..။ အေပၚက ဝတ္ထားတဲ့စြပ္က်ယ္က ဝတ္တာၾကာလို႔ ေအာက္ကိုတြဲက်ေနၿပီး ေအာက္ကဝတ္လာတဲ့ေဘာင္းဘီတိုကိုေတာင္ ဖံုးေနတယ္..။
အဟက္...ဒါက သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕fashionပဲ...ဟီးဟီး...
.............
လမ္းထိပ္ကဆိုင္က..မဆလာဝယ္ၿပီးလို႔ ပိုတဲ့၂၀၀ကို စုပ္လံုးဝယ္ခဲ့ကာ..စုပ္လာလိုက္တယ္..။
"တီ!...တီ!...တီ!.." ဆိုတဲ့ အေနာက္ကကားဟြန္းတီးသံၾကားလို႔ေဘးကိုကပ္ကာ ေရွာင္လိုက္တယ္..။
ကားကိုေရွာင္လိုက္ေပမဲ့..ထိုကားကဆက္မသြားဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ပိတ္ရပ္ေနတယ္..။
"ေသမလို႔ပိတ္ရပ္လိုက္တာလား..." လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီး..ေရွ႕က ကားကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္မွ..နွာဘူးႀကီးရဲ႕ကားပဲ...
ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုကားနားမွ အျမန္သြားဖို႔ျပင္လိုက္တယ္..။ ဒီလူႀကီးနဲ႔မ်က္နွာခ်င္း မဆိုင္ခ်င္ဘူး..။
"ကေလး...ေနပါဦး...
ကေလး ကိုယ္ေျပာေနတယ္ေနာ္...ေနဦးလို႔..." ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုလွမ္းဆြဲထားတဲ့လူေၾကာင့္...
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဆြဲထားတာလဲ?..
လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ...ခင္ဗ်ားမရွက္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ရွက္တယ္.."
"မဆြဲေစခ်င္ရင္...ကားထဲလိုက္ခဲ့..."
"ခင္ဗ်ားေခၚတိုင္းလိုက္စရာလား..မလိုက္ဘူး.."
ဟုတ္တယ္ေလ..လုိက္စရာလား...
သူကေျပာလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး...ဟိုေန႔ကလို႔ မလုပ္ဘူးလို႔ေျပာလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး...
"ကိုယ္ ဟိုေန႔ကလိုထပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး...
တကယ္ေျပာတာ promiseကြာpromise...
မလိုက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ကအိမ္ေရာက္တဲ့အထိ လိုက္ေျပာေနမွာ..."
"ဟင္း.....ၿပီးေရာ...
ကြၽန္ေတာ့္အသားကိုလာမထိနဲ႔ေနာ္..."
"အင္းအင္း...ကိုယ္မထိဘူး..."
"ၿပီးေရာ..." ဆိုျပ္ီး ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕ကေနကားေပၚတက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး အသဲတယားယား
"ျမန္ျမန္ေျပာ...ေမေမကေနာက္က်ရင္ ဆူလိမ့္မယ္..."
"အင္းပါ....
ကေလးေလး ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား..."
ခ်က္ခ်င္းေလသံေျပာင္းသြားတဲ့အေရွ႕ကလူႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး..ဆိုးခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး...
"သိေနရင္ ဘာလို႔ေျပာေနေသးလဲ?..."
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ...
ကိုယ္အဲ့ေန႔က နည္းနည္းလြန္သြားတယ္.."
"ဘာ!!...နည္းနည္းဟုတ္လား.."
"အာ...မ်ားမ်ားပိစိ...ဟီးဟီး...
ကိုယ့္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...
အဲ့ေန႔က ကိုယ္စိတ္နည္းနည္းလြတ္သြားတယ္..
ကုိယ့္ကို အရင္ကလိုေခၚေခၚေျပာေျပာျပန္ေနေပးပါလားဟင္...
ကိုယ္ကေလးအတြက္ပီဇာဝယ္ခဲ့တယ္ေလ...
စိတ္ဆိုးေျပပါေတာ့ေနာ္..."
"ဟြန္း.....ခင္ဗ်ား အခုေျပာေနတဲ့သေဘာက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမုန္႔ေကြၽးၿပီးေျဖသိမ့္လိုက္ရင္ ရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာလား..."
"ဟာ..မဟုတ္ပါဘူး..မဟုတ္ပါဘူး...
ကိုယ္က အဲ့သေဘာနဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး.."
"ကြၽန္ေတာ္က အစားေပးလိုက္လို႔ စိတ္ဆိုးေျပေပးလိမ့္မယ္လို႔ထင္ေနတာလား...
ဟြန္း....ကြၽန္ေတာ့္ကိုအစားေပးၿပီး စိတ္ဆိုးေျပခိုင္းလို႔မရဘူး...
အခု ခင္ဗ်ားကိုစိတ္ဆိုးေျပတယ္...
ေနာက္တစ္ခါလုပ္ရင္ေတာ့မလြယ္ဘူး...
ေနာက္တစ္ခါ ေျပာခဲ့မယ္...ကြၽန္ေတာ္က အစားမက္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး...ဟြန္႔......." လို႔ ေျပာၿပီး ကားတံခါးကိုဖြင့္ၿပီးထြက္သြားသူေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာအေၾကာင္သားနဲ႔ ၾကည့္ေနမိတယ္..။
"ေနပါဦး...ကေလးက အခုစိတ္ဆိုးေျပတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာလား...
အား.....ကေလးေလးရယ္...
ဘယ္လိုေတာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနရတာလဲ?.."
"ေဒါက္!..ေဒါက္!..." ဆိုၿပီး ကားမွန္ကိုေခါက္ကာ ကားထဲကိုတစ္ဖန္ျပန္ဝင္လာတဲ့ကေလးေၾကာင့္..ကြၽန္ေတာ္ ဒီတိုင္းသာ ၾကည့္ေနမိတယ္္...
"ဟို....ဟို.....ပီဇာပါတယ္ဆို..."
"ဟမ္!..."
"ဟုတ္တယ္ေလ...ဦးပဲ ပီဇာဝယ္လာတယ္ဆို...
ဲ့ဝယ္လာတဲ့ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းေပး...အဲ့တာဆို ယူမယ္...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးေျပေစခ်င္လို႔ ယူလာတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုစားေစခ်င္လို႔ ယူလာတာ လို႔ ေျပာၿပီးေပး..."
"အဟက္...အင္းပါ...အင္းပါ...
ကိုယ္က ကေလးကို စားေစခ်င္လို႔ဝယ္လာေပးတာ..." လို႔ ေျပာၿပီး ေပးလိုက္ေတာ့...
"ေက်းဇူး...ေက်းဇူး...
စားခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ...ဟီးဟီး..." ဆိုၿပီး ပီဇာဘူးကိုကိုင္ကာ ကားေပၚကဆင္းေတာ့မယ့္ကေလးရဲ႕လက္ကိုင္လွမ္းကိုင္လိုက္ကာ..
"ေနဦး...အက်ႌကို ေကာင္းေကာင္းမြန္းမြန္ဝတ္လာတာမဟုတ္ဘူး...
ေအာက္ကိုေတာင္တြဲက်ေနတဲ့ဟာကို..." လို႔ ေျပာၿပီး ကေလးရဲ႕တြဲက်ေနတဲ့အက်ႌကို ပခံုးကေနထံုးၿပီခ်ီေပးလိုက္တယ္..။ ဘယ္လိုဟာေလးမွန္းမသိဘူး အက်ႌကတြဲက်ေနတာ အတြင္းသားေတြကိုေတာင္ လံုေအာင္မဖံုးနိုင္ေတာ့ဘူး..။
"ၿပီးၿပီမလား...သြားေတာ့မယ္..." ဆိုၿပီး ကားေပၚကဆင္းေျပးသြားတဲ့ ကေလးကိုၾကည့္ၿပီး အသဲတယားယားနဲ႔ ဆြဲမြလိုက္ခ်င္ေပမဲ့..ဆႏၵကိုသိကၡာနဲ႔ထိန္းရမည္ မဟုတ္လား..။ ေနာက္တစ္ခါထပ္လုပ္မိရင္ ကေလးတသက္လံုးမေခၚမေျပာဘဲေနမွ ကြၽန္ေတာ္ပဲရင္က်ိဳးရမွာ..ဟူး.........။