Zawgyi ver.
အခုခ်က္ခ်င္းပဲ လုပ္ျကရေအာင္..
ထိုခဏ၌ ယူေ႐ွာင္မိုေတြးလိုက္မိသည္မွာ လင္းေ႐ွာင္သည္ sex အ႐ူးအမူးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ဟူ၍ . . ။
တစ္ခ်က္မ်ွ မထိရေသးပါပဲ သူအား ျမင္လိုက္ရံုမ်ွႏွင့္ပင္ လင္းေ႐ွာင္၏ အေပါင္းအပါသည္ ထိုကဲ့သို႔ ထႂကြလာသည္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ား ထိုမ်ွအထိ ျပင္းထန္ေနေၾကာင္း ျမင္လိုက္ရသည့္အခါ ယူေ႐ွာင္မို ေသခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္သြားရ၏၊ သူ ေရသံမ်ားအား ၾကားလိုက္ရကတည္းက လင္းေ႐ွာင္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးေနမွန္း ရိပ္မိခဲ့ဖို႔ေကာင္းသည္၊ ယခုမူ မရိပ္မိသည့္အျပင္ကို တစ္စကၠန္႔မ်ွေတာင္ မစဥ္းစားပဲ က်ားခံတြင္းဝအထိ ကိုယ့္ေျခေထာက္နဲ႔ကိုယ္ ဆင္းလာခဲ့ေသးသည္ ။
ယူေ႐ွာင္မို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ လင္းေ႐ွာင္မွ သူ႔အားေတာင္ပစြာ ျပံဳးလ်က္ၾကည့္ေနၿပီး ထိုအျပံဳးမွ သူ႔အား အေတာ္ဆိုးရြားသည့္ ခံစားခ်က္ႀကီးအား ေပးစြမ္းေနသည္၊ ထို႔ေနာက္ ႐ုတ္တရက္ လက္တစ္ဖက္ ဆန္႔ထြက္လာကာ တံု႔ျပန္ခ်ိန္ပင္ မရလိုက္ပဲ သူ၏ခါးမွ ဆြဲေပြ႔သြားေလေတာ့၏ ။
" အင့္ . . "
ခုခံခ်ိန္္ မရလိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ႏွာေခါင္းသည္ လင္းေ႐ွာင္ရင္ဘတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္သြားၿပီး နာက်င္လြန္းသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား ဝဲတက္လာရ၏ ။
ထို႔ေနာက္ ယူေ႐ွာင္မို လင္းေ႐ွာင္၏ ဖက္တြယ္မႈေအာက္မွ စတင္႐ုန္းကန္ေလသည္၊ လင္းေ႐ွာင္သည္လည္း ယူေ႐ွာင္မို၏ ခါးသိမ္သိမ္အား ပို၍တင္းၾကပ္စြာ ဆြဲေပြ႔ထားၿပီး ယူေ႐ွာင္မို၏တစ္ကိုယ္လံုးအား သူ၏လက္ေမာင္းေအာက္၌ ညႇပ္ထားေလ၏၊ လင္းေ႐ွာင္၏ ပ်ားရည္ေရာင္အသားအရည္သည္ ယူေ႐ွာင္မိုႏွင့္ အလြန္ နီးကပ္စြာ ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ အဝတ္မ်ားျခားထားသည္ ျဖစ္ေသာ္ျငား အတြင္းမွ ဆႏၵမ်ား၏ တျဖည္းျဖည္း ပူေလာင္လာမႈအား မတားဆီးႏိုင္ပဲ ႐ွိေန၏ ။
ယူေ႐ွာင္မို၏ ႐ုန္းကန္မႈသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ကာ သူ၏ေျခေထာက္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့ေခြလာရသည္၊ သူ၏ ႏွာေခါင္းဝ၌လည္း လင္းေ႐ွာင္၏ အနံ႔မ်ား စြဲကပ္ေနကာ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသား ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ျမဴဆြယ္ဖ်ားေယာင္းေနေသာ ေဟာ္မုန္းနံ့မ်ားသည္ သူ႔အား စိတ္ပါလာေစရန္ မနားတမ္း ဆြဲေဆာင္ေနေပေတာ့၏ ။
ယူေ႐ွာင္မိုတစ္ေယာက္ ထိပ္ထိပ္ပ်ာပ်ာျဖစ္ကာ လင္းေ႐ွာင္၏ရင္ဘတ္အား တြန္းထုတ္ရန္ ျပင္လိုက္၏၊ သို႔ေသာ္ သူခံစားမိသည္မွာ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေနေသာ လင္းေ႐ွာင္၏ အေရျပားပင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မို ႐ွက္လြန္းသျဖင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ရဲတက္လာကာ ..
" ဒီေလာက္အထိ ဆြဲကပ္ေနစရာမလိုပါဘူး .. ကြၽန္ေတာ္ အသက္႐ွဴၾကပ္လာပီ "
ထိုအခါ လင္းေ႐ွာင္မွ ျပံဳးလ်က္ပင္ ျပန္ေျဖ၏ ။
" ကိုယ္လည္း မင္းရဲ႕ႏွာေခါင္းကို အုပ္မထားရပါဘူးေနာ္ . . ဘာလို႔မ်ား အသက္႐ွဴ ျကပ္လာရတာပါလိမ့္? "
ယူေ႐ွာင္မို ထူပူသြားေလသည္!
ငါေလးက အဲ့လိုဟာမ်ိဳးကို ဘယ္လိုလုပ္ ေျပာထြက္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ! ဘယ္လိုလုပ္ပီးမ်ား ေျပာထြက္မလဲ! ငါေလးသာ အမွန္တိုင္း ထုတ္ေျပာလိုက္ၾကည့္ လင္းေ႐ွာင္ ေသေလာက္ေအာင္ ထန္လာလိမ့္မယ္ .. ငါအဲ့လို ေစာက္႐ူးအလုပ္မ်ိဳးေတာ့ တစ္သက္လံုးမလုပ္ဘူး!
" တစ္ခုခု ေျပာပါဦး . . . "
လင္းေ႐ွာင္မွ သူ႔အား အေရာက္ပို႔ေလ၏၊ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ လင္းေ႐ွာင္၏ လက္မ်ားသည္ ယူေ႐ွာင္မို၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ အႏွံ႔ ေျပးလႊားေနကာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အဝတ္မ်ားေအာက္သို႔ ေရာက္႐ွိလာ၏ ။
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ ထိုလက္မ်ားအား လ်င္ျမန္စြာဖမ္းလိုက္ကာ ပါးစပ္မွလည္း အလ်င္စလို ေျပာခ်လိုက္၏၊
" ေနပါဦး . . အျပင္မွာ ခင္ဗ်ားကို လူေတြအမ်ားႀကီး ေစာင့္ေနတယ္မလား . . ပီးေတာ့ . . ေန႔ခင္းဘက္ျကီး လုပ္တာလဲ မေကာင္းဘူးေလ .... "
" ဒါေပမယ့္ ..... ဒီမွာ ထေနပီေလကြာ "
လင္းေ႐ွာင္သည္ သူ၏ေခါင္းအား ယူေ႐ွာင္မို႔လည္တိုင္ဆီသို႔ ႏွစ္ထားလိုက္ရင္း တပ္မက္ျခင္းအျပည့္ပါေသာ မတိုးမက်ယ္ ႐ႈိက္သံတစ္ခုအား ျပဳေလ၏၊ ပူေႏြးေသာ ဝင္သက္ထြက္သက္တို႔သည္ ယူေ႐ွာင္မို႔လည္ပင္းသို႔ ထိစပ္သြားရကား ယူေ႐ွာင္မိုတစ္ေယာက္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အနည္းငယ္ ေကာ့တက္သြားမိ၏ ။
ထို႔ေနာက္ ယူေ႐ွာင္မို ဆက္မလႈပ္ရဲေတာ့ပဲ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္ေနကာ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးလဲ ပူထူလြန္းသျဖင့္ နီရဲေနေပ၏ ။
" ဒါမွမဟုတ္ရင္ . . . . ခင္ဗ်ား . . နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံထားလိုက္လို႔ မရဘူးလားဟင္? "
ထိုအခါ လင္းေ႐ွာင္သည္ ယူေ႐ွာင္မို၏ လက္ေမာင္းမ်ားအား ဆြဲဖယ္ကာ ယူေ႐ွာင္မို႔ အဝတ္အစားမ်ားေအာက္သို႔ သူ၏လက္မ်ား ထိုးထည့္လိုက္၏၊ ထို႔ေနာက္ ယူေ႐ွာင္မို၏ မေပ်ာ့မမာျဖစ္ေနေသာ အရာေလးအား သူ၏လက္အတြင္း ဆုပ္ကိုင္ကာ ႐ုတ္တရက္ ညႇစ္ခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မို႔ထံမွ ညည္းသံေသးေသးကေလးတစ္ခု သူ၏နားအတြင္းသို႔ ႐ိုက္ခတ္လာ၏၊ လင္းေ႐ွာင္သည္ မေနႏိုင္ပဲ ရယ္မိသြားကာ ..
" ေတြ႔လား . . မင္းလည္းအခု မာေနတာပဲေလ . . အဲ့ဒါေျကာင့္ ကိုယ္က . . အခုခ်က္ခ်င္းပဲ လုပ္ၾကဖို႔ အၾကံေပးခ်င္တာ ....... "
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ သူ၏လက္မ်ားအား လင္းေ႐ွာင္လည္ပင္းထက္သို႔ သိုင္းဖက္လိုက္သည္၊ သူ၏ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း လင္းေ႐ွာင္လက္မ်ားအတြင္း ဂ်ယ္လီဖတ္ကဲ့သို႔ ေပ်ာ့ေခြေနေလျပီ၊ သူသည္ လင္းေ႐ွာင္နားနားသို႔ကပ္၍ ..
" ဒါေပမယ့္ .... အျပင္က လူေတြ ..... "
" စိတ္ပူမေနနဲ႔ . . သူတို႔ေစာင့္ခ်င္သပဆိုေတာ့လည္း ဝဝလင္လင္ေစာင့္ခိုင္းလို႔ရတာေပါ့ .... "
" ... ... "
ထိုစကားအား လင္းေ႐ွာင္သည္ အျပံဳးတစ္ခုျဖင့္ ေရရြတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယူေ႐ွာင္မိုအား နံရံသို႔ကပ္ေစကာ ယူေ႐ွာင္မို၏ ေဘာင္းဘီမ်ားအား ဆြဲခြၽတ္ျခင္းျဖင့္ အလုပ္မ်ားေန၏ ။
၎အေျခအေနသည္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ခုအား ပုန္းလ်ိႈဳးကြယ္လ်ိွဳး ျပဳလုပ္ေနသကဲ့သို႔ ခံစားရေစေသာေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မိုတစ္ေယာက္ စိတ္လႈပ္႐ွားသျဖင့္ ႏွလံုးအခုန္ျမန္လာရသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ လင္းေ႐ွာင္၏ လည္ပင္းအား ဆြဲခ်ကာ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းထက္သို႔ အနမ္းမ်ား စြန္႔ၾကဲေစလိုက္၏ ။
လင္းေ႐ွာင္ ျပံဳးလိုက္မိသည္၊ သူသည္ ထိုအနမ္းအား မေတာင္းဆိုပဲႏွင့္ ရခဲ့ေသာေၾကာင့္ မၿပီးဆံုးေစပဲ ပို၍နက္႐ိႈင္းေစလိုက္ကာ ယူေ႐ွာင္မို အသက္မ႐ႈႏိုင္ေတာ့ေသာ အခါမွသာ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္သည္၊ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဆြဲစုပ္ထားေသာေၾကာင့္ နီရဲေနေသာ ယူေ႐ွာင္မို၏ ႏႈတ္ခမ္းကေလးမ်ားဆီသို႔ အၾကည့္ေရာက္မိသည့္အခါ လင္းေ႐ွာင္၏ လိုအင္ေလာဘမ်ား ပို၍ပင္ ႀကီးထြားလာေတာ့သည္ ။
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ သူ၏ ဗိုက္ေအာက္ပိုင္းအား ပြတ္တိုက္လ်က္႐ွိေသာ လင္းေ႐ွာင္၏အရာ ပို၍ ပူေလာင္လာေၾကာင္း ခံစားမိသည္၊ ထိုအရာသည္ သူ၏ ေအာက္ပိုင္း႐ွိ လိုအင္ဆႏၵမ်ားအား အစပ်ိဳးေပးေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မို သူ၏ ေျခေထာက္မ်ားအား ေျမႇာက္လိုက္ကာ လင္းေ႐ွာင္၏ တင္ပါးအထက္နား၌ ခ်ိတ္ထားလိုက္၏၊ သူ၏ ဆႏၵမ်ား အလြန္ ေတာက္ေလာင္လာေနၿပီျဖစ္ကာ ညည္းသံမ်ားကိုလည္း ယခုထက္ပို၍ ထပ္မံ ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ေတာ့.... ။
လင္းေ႐ွာင္ သူ႔အား အသာ ထိန္းကိုင္ထားေပးလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ယူေ႐ွာင္မိုအား လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေျဖေလ်ာ့ေပးၿပီးေသာအခါ သူ၏အရာအား အေပါက္ဝတြင္ေတ့၍ တစ္ခ်က္တည္း တိုးဝင္လိုက္ေလသည္၊ သူ၏အရာအား တင္းက်ပ္စြာ ရစ္ပတ္ထားခံရေသာ ခံစားခ်က္သည္ အလြန္သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ရကား ေက်နပ္စြာ ညည္းျငဴလိုက္မိ၏ ။
႐ုတ္တရက္ တိုးဝင္ခံလိုက္ရမႈေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မို ပင့္သက္႐ိႈက္ကာ အသက္ေအာင့္ထားမိသည္၊ အဆံုးစြန္အထိ ဆြဲျဖဲခံလိုက္ရေသာ ခံစားခ်က္ႀကီးသည္ အသက္႐ွဴရပ္မတတ္ပင္ ခံစားရ၏၊ ေတာ္ပါေသးသည္ လင္းေ႐ွာင္မွ ခ်က္ခ်င္း မလႈပ္႐ွားေသးပဲ သူ႔အား ေနသားက်ေစရန္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ေပးထား၏ ။
" ကိုယ္ စလို႔ရပီလား .... "
လင္းေ႐ွာင္မွ ယူေ႐ွာင္မို႔နားသို႔ကပ္ကာ ေမာဟိုက္ေနေသာအသံျဖင့္ ေျပာေလသည္ ။
သို႔ေသာ္ ထုိစကားသည္ သူ႔ထံမွ ခြင့္ေတာင္းေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ အသိေပးျခင္းႏွင့္သာ ပိုတူေနေတာ့၏၊ ၎ေနာက္တြင္ မုန္တိုင္းကဲ့သို႔ေသာ မရက္မနားႏိုင္သည့္ အသြင္းအထုတ္မ်ား ကပ္ပါလာကာ ထူထဲလွေသာ နံရံႀကီးပင္လ်ွင္ ၎တို႔၏အေလးခ်ိန္အား ဆက္လက္ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ေပ ၊ ယူေ႐ွာင္မိုသည္ တစ္ကိုယ္လံုးအား ေရေႏြးပူပူထဲ ႏွစ္ထားသကဲ့သို႔ ခံစားေနရကာ ခႏၶာကိုယ္၏ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းမွ ဆႏၵျပင္းျပလြန္းသျဖင့္ ေလာင္ၿမိဳက္ေနေလေတာ့၏ ၊ သူ၏ ေျခေထာက္တစ္ဖက္သည္လည္း လင္းေ႐ွာင္၏ ခါးထက္၌ ခ်ိတ္လ်က္႐ွိေနကာ ထိုသူ၏ လႈပ္႐ွားမႈ တစ္ခ်က္ျခင္းစီတိုင္းသည္ မုန္တိုင္းၾကား၌ လူးလြန္႔ေနေသာ ေလွကေလးတစ္စင္းကဲ့သို႔ ခံစားရသည္၊ ယူေ႐ွာင္မိုသည္ အစပိုင္း၌ ထိုအရာႀကီးအား ေကာင္းစြာ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ေသာ္ျငား သာယာမႈမ်ားက အလံုးအရင္းႏွင့္ ေနရာယူ ဝင္ေရာက္လာသည့္အခါ ထိုခံစားခ်က္မွာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားရၿပီး သူ၏ ပါးႏွစ္ဖက္လံုးသည္လည္း နီရဲကာ မို႔တက္ေနေတာ့သည္တည့္ ။
အခန္းတြင္း အပူခ်ိန္မ်ား ျမင့္တက္လာကာ ေပါင္းစပ္ေနၾကေသာ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုသည္လည္း ဆြဲခြာ၍ မရေလာက္ေအာင္ ပူးကပ္လိမ္ယွက္ေနၾကၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ အျပင္၌ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးသည္ အျပတ္အသတ္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈခံထားရ၏ ။
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ သာယာမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာေသာ အလြန္႐ွက္ဖြယ္ေကာင္းသည္ အသြင္သ႑ာန္အား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မ႐ွိေတာ့ေပ၊ သူ၏ခႏၶာကိုယ္သည္ သူ႔အား ဦးေဆာင္ထားသည့္ လူသားထံ၌သာ လံုးဝ ေပ်ာ္ဝင္ေနေပေတာ့သည္၊ ယူေ႐ွာင္မိုမွ ဤကဲ့သို႔ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ျပဳမူဖူးသည္မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပင္ ျဖစ္တန္ရာသည္၊ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမွလည္း သာယာေသာ ညည္းသံမ်ား အဆက္မျပတ္ ထြက္က်ေနကာ အသံတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းသည္ သူ၏အေ႐ွ႕မွလူသားအား ပိုမိုဆာေလာင္လာေစ၏၊ အျပဳအမူတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းကလည္း သူ႕အေ႐ွ႕မွလူသားအား မလံုေလာက္ေသးဟန္ျဖင့္ ထပ္မံေတာင္းဆိုေနသေယာင္ ထင္ရကာ လႈပ္႐ွားမႈမ်ား တစ္စထက္တစ္စ ပိုမိုျပင္းထန္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္လ်က္ ႐ွိေပ၏ ။
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ လင္းေ႐ွာင္အား ပို၍ အ႐ွိန္ျမန္လာေစလိုေသာေၾကာင့္ သူ၏အေနာက္ေပါက္ကေလးမွာ ေနရာလပ္မ႐ွိ အလြန္ ျပည့္က်ပ္ေနသည့္တိုင္ သူ၏ေျခေထာက္အား လင္းေ႐ွာင္ခါးထက္သို႕ ပိုတိုး၍ ခ်ိတ္တြယ္လိုက္၏၊ ၎တို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိစပ္ေနေသာေနရာမွ လိမ့္တက္လာေသာ ပူေႏြးမႈႏွင့္ သာယာမႈအား ပိုတိုး၍ ခံစားမိေသာအခါ လင္းေ႐ွာင္မ်က္ဝန္းထဲ႐ွိ လိုအင္ဆႏၵမ်ား ပိုမိုနက္႐ိႈင္းလာသည္ကို ျမင္ေတြ့ရ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မို၏ ေခါင္းအား ဆြဲကိုင္လိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီသို႔ အနမ္းၾကမ္းမ်ား ေႁခြခ်ေလေတာ့သည္၊ ထို႔ေနာက္ ယူေ႐ွာင္မို၏ ေအာက္ပိုင္းအား ထိန္းကိုင္ကာသူ၏ အ႐ွိန္အား အျမင့္ဆံုးသို႔ ျမင့္တင္လိုက္သည္၊ ထို့ေနာက္တြင္မူ ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံတစ္ခုႏွင့္အတူ ပူေႏြးေႏြးအရည္မ်ား ယူေ႐ွာင္မို႔အတြင္းသို႔ ထုတ္လႊတ္လိုက္ေလေတာ့၏ .... ။
ယူေ႐ွာင္မိုမွာ အေစာကတည္းက ၿပီးႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လင္းေ႐ွာင္၏ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားေပၚ၌ သူ၏ ျဖဴပ်စ္ပ်စ္အရည္မ်ား ေပက်ံေနေလသည္၊ ထိုျမင္ကြင္းအား ျမင္လိုက္ရသည့္အခါ ယူေ႐ွာင္မိုအား ပို၍အ႐ွက္သည္းသြားေစၿပီး သူ၏ရင္ဘတ္သည္လည္း အဆမတန္ ခုန္ေပါက္လာခဲ့ေလ၏ ။
ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ အခ်င္းခ်င္းေပြ႔ဖက္ကာ သာယာမႈႏွင့္ စိတ္ေက်နပ္မႈတို႔အား အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ခံစားေနျက၏၊ ယခုတစ္ေခါက္သည္ အရင္တစ္ေခါက္ကထက္ပို၍ အၿပီးျမန္သည္၊ ယခုတြင္ တစ္ခ်ီသာ လုပ္ခဲ့ျကသည္ ျဖစ္ေသာ္ျငား နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္မ်ွ ၾကာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမန္သည္ဟုလည္း မဆိုႏိုင္သလို ေႏွးသည္ဟုလည္း ဆို၍မရ၊ ၿပီးေနာက္ လင္းေ႐ွာင္မွ သူ႔အား ေအာက္ခ်ရန္ ျပင္ေသာအခါ သူ၏ေျခေထာက္မ်ား အားမ႐ွိေတာ့သကဲ့သို႔ ေခြယိုင္က်သြားေသာေၾကာင့္ လင္းေ႐ွာင္မွ သူ႔အား ေပြ႔ထားသည္ကို လက္ခံရန္သာရႇိေတာ့သည္ ။
ေရခ်ိဳးစည္အတြင္း႐ွိ ေရမ်ားအားလံုး ေအးစက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား လင္းေ႐ွာင္မွ သူ႔အဝတ္အစားမ်ားအား ခြၽတ္ကာ ေပြ႔ထားလ်က္ျဖင့္ပင္ စည္အတြင္းသို႔ ထိုင္ခ်ေလ၏၊ ထို႔ေနာက္ အတြင္း႐ွိ အႂကြင္းအက်န္မ်ားအား ေျပာင္စင္ေအာင္ ေဆးေၾကာေပးကာ ေရေျပာင္ေအာင္သုတ္၍ အဝတ္အစားအသစ္ တစ္စံုထုတ္ကာ လဲလွယ္ေပးထား၏ ။
ယူေ႐ွာင္မိုတစ္ေယာက္ ႐ွက္သည္ေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း ေခါင္းမူးသည္ကတစ္ဖံု ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လင္းေ႐ွာင္မွ သူ႔အားေပြ႔ခ်ီလ်က္ပင္ အျပင္သြားရန္ ျပင္သည္၊ သို႔ေသာ္ အျပင္၌ ရပ္ေစာင့္ေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးမွ ၎တို႔အား တစ္မ်ိဳးထင္သြားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မိုမွ ခ်က္ခ်င္း အျပင္မထြက္ေသးရန္ ေျပာလာသည္၊ လင္းေ႐ွာင္သည္ စိတ္ခ်မ္းသာေနေသာေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မိုဘာေျပာေျပာ ျဖည့္ဆည္းေပးမည္သာျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အျပင္မထြက္ေသးပဲ အေဆာင္တြင္း၌သာ ခဏတစ္ျဖဳတ္ နားေနလိုက္ၾကသည္ ။
အျပင္၌ ရပ္ေစာင့္ေနၾကရေသာ လူအမ်ားသည္ စိတ္မ႐ွည္ၾကေတာ့ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕မွာ ထြက္သြားၾကၿပီျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဇြဲေကာင္းစြာ ေစာင့္ေနၾကေသးသည္၊ ထိုအထဲ၌ ႐ွဳယြင္းလည္း ပါသည္၊ ယူေ႐ွာင္မို ဝင္သြားၿပီးေနာက္ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာသည္အထိ ထြက္မလာၾကေသးသျဖင့္ ႐ႈယြင္းတစ္ေယာက္ အလြန္အမင္း ပူပင္လ်က္႐ွိကာ အကာအကြယ္စည္းသာမ႐ွိပါက ထိုအထဲသို႔ ေျပးဝင္သြားၿပီးေလာက္ၿပီဟု ေတြးေနသည္၊ ၎ေဘး၌ ရပ္ေနၾကေသာ လူမ်ားသည္ ႐ႈယြင္းတစ္ေယာက္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ကာ ယူေ႐ွာင္မိုအား ျပႆနာသြား႐ွာမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ၎အား စိတ္႐ွည္သည္းခံပါရန္ ဝိုင္းဝန္းေျဖာင္းဖ်ေနျကသည္၊ ခ်ိဳင္အိမ္ေတာ္၏ သခင္ေလးသည္ပင္ ယူေ႐ွာင္မို႔အေ႐ွ႕၌ စုတ္ျပတ္သတ္သြားရကား ႐ႈယြင္းကဲ့သို႔ေသာ သခင္ေလးတစ္ေယာက္က ယူေ႐ွာင္မိုအား ဆန္႔က်င္ရန္ အဘယ္သို႔ေသာ အာဏာ႐ွိပါလိမ့္မည္နည္း ၊ သို႔ေသာ္ျငား ၎တို႔မသိသည္မွာ ၎တို႔က ယူေ႐ွာင္မိုအား သြားမထိရန္ ေျဖာင္းဖ်ေလေလ ႐ႈယြင္းတစ္ေယာက္ ပို၍ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္လာေလေလပင္ ျဖစ္သည္ ။
အေဆာင္တြင္းမွ ယူေ႐ွာင္မိုထြက္လာခ်ိန္တြင္ ႐ႈယြင္းကိုယ္အတြင္း႐ွိ ေဒါသမ်ား တစ္ဝက္ခန္႔ ေျပေပ်ာက္သြားရ၏၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ၎ေဘး႐ွိ ေခ်ာေမာခန္႔ညားလွေသာ လင္းေ႐ွာင္ေၾကာင့္ပင္.. ၊ ထို႔ေနာက္ လင္းေ႐ွာင္၏ အၾကည့္တစ္ခ်က္ျဖင့္ ႐ႈယြင္းတစ္ေယာက္ ယူေ႐ွာင္မို႔အေပၚထားေသာ ေဒါသမ်ား ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ လြင့္စင္သြားၾကရ၏ ။
လင္းေ႐ွာင္သည္ တံု႔ဆိုင္းမႈစိုးစဥ္းမ်ွ မ႐ွိပဲ သားရဲမ်ား ပံုထားေသာေနရာသို႔ တစ္ခါတည္း တန္းလ်ွာက္သြားသည္၊ ထိုအခါ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးသည္ လင္းေ႐ွာင္အတြက္ အလိုက္တသိ လမ္းဖယ္ေပးၾကေလ၏၊ အမဲလိုက္ရာ၌ သူ႔အား ကူညီမည့္သူမ်ား ပါသြားေသာ္ျငား ဤမ်ွပမဏ မ်ားစြာအား တစ္ႀကိမ္တည္းႏွင့္ ဖမ္းမိေအာင္ စီမံႏိုင္ခဲ့ေသာ လင္းေ႐ွာင္သည္ ေက်ာင္း၏ သမိုင္း၌ တစ္ဦးတည္းသာ ႐ွိေပလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္ ။
" မိတ္ေဆြလင္း .. ဒီအေကာင္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားပါသလဲခင္ဗ်? "
ေတာနက္ထဲသို႔ လင္းေ႐ွာင္ႏွင့္အတူ အမဲလိုက္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္မွ လင္းေ႐ွာင္အား ေမးျမန္းေလသည္၊ သူ၏ေလသံအတြင္း၌ လင္းေ႐ွာင္အား ေၾကာက္ရြံ႕မႈႏွင့္ ေလးစားမႈမ်ား ေရာယွက္ပါဝင္ေနေၾကာင္း ခံစားမိ၏၊ လင္းေ႐ွာင္ဆင္ေပးခဲ့ေသာ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားေၾကာင့္သာ မဟုတ္လ်ွင္ ၎တို႔အေနျဖင့္ ဤမ်ွေလာက္ ပမာဏအား ဖမ္းမိႏိုင္ဖို႔ရာ ဘယ္နည္းႏွင့္မ်ွ မျဖစ္ႏိုင္ပါေပ ။
လင္းေ႐ွာင္မွ ပံုမွန္အတိုင္း ဆက္လက္ ၫႊန္ၾကားသည္ ။
" အရင္တုန္းက လုပ္ေနက်အတိုင္းသာလုပ္ပါ.. ပီးရင္ အားလံုးသိေအာင္ .. ငါတို႔ဆီမွာ သားရဲေတြ အမ်ားႀကီးေရာင္းဖို႔႐ွိလို႔ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆို ေစ်းေပးဖို႔ ဒီကိုလာၾကလို႔ ေၾကညာလိုက္ .. "
ထို႔ေနာက္ မၾကာမီတြင္ ၎၏အဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ အေလာင္းေကာင္မ်ားအား စတင္႐ွင္းလင္းၾက၏၊ ေမွာ္အိတ္မ်ား၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ႐ွင္းလင္းရသည္မွာ အလြန္လြယ္ကူၿပီး ေသြးညႇီနံ႔မ်ားလည္း လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္၊ ထို႔အျပင္ လင္းေ႐ွာင္၏ သတင္းသည္ လူအမ်ားၾကား ပ်ံ႕ႏွံံ႕ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစ်းေရာင္းမည့္ သတင္းကိုလည္း အထူးတလည္ လိုက္ေၾကညာေနစရာ မလိုေတာ့ေပ ။
ယူေရႇာင္မိုသည္ မ်ားျပားလွေသာ သားရဲမ်ားအား လင္းေ႐ွာင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဖမ္းလာရသည္အား နားမလည္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူသံသယ႐ွိသည္မ်ားအား ထုတ္ေမးလိုက္၏ ။
ထိုအခါ လင္းေ႐ွာင္မွ ျပံဳးကာ..
" အမွတ္ေတြ မ်ားမ်ားစုဖို႔ေပါ့ .. မဟုတ္ရင္ ဘာလို႔ လုပ္ရမွာလဲ .. "
ထိုစကားအား ၾကားေသာ္ ယူေ႐ွာင္မို ဆြံ႕အသြားရကာ..
" ခင္မ်ား အဲ့ေလာက္ေတာင္ မြဲေတေနလို႔လားဗ် .. "
ထိုအခါ လင္းေ႐ွာင္မွ ျပံဳးေနရင္းျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ေလ၏ ။
" ဟုတ္တယ္ .. အဲ့ဒါေၾကာင့္ အမွတ္ေတြမ်ားမ်ား စုရမယ္ "
" ဒီမွာ ၿပိဳင္ပြဲကြင္းတစ္ခုလံုး ႐ွိေနတာပဲဟာ .. အမွတ္ေတြ႐ွာဖို႔ အဲ့ဒါကို ဘာလို႔မသံုးတာလဲ? "
လင္းေ႐ွာင္မွာ သူ၏ပထမဆံုးတိုက္ပြဲျဖင့္ပင္ အမွတ္ႏွစ္ရာ ႐ွာႏိုင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ၿပိဳင္ကြဲကြင္း၌ အမွတ္႐ွာရန္ကိစၥမွာ သိပ္အခက္ႀကီးမဟုတ္ေလာက္ဟု ေတြးမိသည္ ။
" ေႏွးလြန္းတယ္ "
လင္းေ႐ွာင္သည္ သူ၏ေခါင္းအား ခါရမ္းလိုက္ကာ စိတ္ပ်က္ေနေသာ ေလသံျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္ ။
" ပီးေတာ့ ကိုယ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တိုက္ဖို႔ စိန္ေခၚလိုက္ရင္ေတာင္ သူတို႔မွာ ကိုယ္နဲ႔ယွဥ္တိုက္ဖို႔ သတၱိ႐ွိၾကမွာ မဟုတ္ဘူး "
" ဟင္ . . . ဘာလို႔လဲဗ်? "
" ဘာမွေတာ့ အေထြအထူးႀကီး မဟုတ္ပါဘူး.. သူတို႔က ဒီအတိုင္းပဲ . . ကိုယ္ အမွတ္ေတြအမ်ားႀကီး ေလာင္းေၾကးေခၚတာကို မႀကိဳက္ၾကလို႔ ေနမွာပါ "
" ခင္ဗ်ားက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေလာင္းေၾကးေခၚထားတာ မို႔လို႔လဲ? "
" မမ်ားပါဘူး .. တစ္ခါတိုက္ရင္ အမွတ္ သံုးရာ အနည္းဆံုးလို႔ပဲ ေျပာထားတာ.. "
" ဟင္း .. ခင္ဗ်ားနဲ႔ တိုက္မယ့္လူမ႐ွိတာ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္! "
တကယ္ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္... အမွတ္ႏွစ္ရာေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပီကို တစ္ပြဲကို အမွတ္သံုးရာတဲ့!
လင္းေ႐ွာင္ အမွတ္ေတြစုရင္း ႐ူးသြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား?!
# 26.9.2020
Suprise 🎉🎉
စာလံုးေပါင္း အမွားေလးေတြ႐ွိရင္ အားမနာတမ္း ေထာက္ျပေပးၾကပါဦးေနာ္ ♥
______________
Unicode ver.
အခုချက်ချင်းပဲ လုပ်ကြရအောင်..
ထိုခဏ၌ ယူရှောင်မိုတွေးလိုက်မိသည်မှာ လင်းရှောင်သည် sex အရူးအမူးတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ဟူ၍ . . ။
တစ်ချက်မျှ မထိရသေးပါပဲ သူအား မြင်လိုက်ရုံမျှနှင့်ပင် လင်းရှောင်၏ အပေါင်းအပါသည် ထိုကဲ့သို့ ထကြွလာသည်၊ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ လိုအင်ဆန္ဒများ ထိုမျှအထိ ပြင်းထန်နေကြောင်း မြင်လိုက်ရသည့်အခါ ယူရှောင်မို သေချင်စိတ်ပင် ပေါက်သွားရ၏၊ သူ ရေသံများအား ကြားလိုက်ရကတည်းက လင်းရှောင်တစ်ယောက် ရေချိုးနေမှန်း ရိပ်မိခဲ့ဖို့ကောင်းသည်၊ ယခုမူ မရိပ်မိသည့်အပြင်ကို တစ်စက္ကန့်မျှတောင် မစဉ်းစားပဲ ကျားခံတွင်းဝအထိ ကိုယ့်ခြေထောက်နဲ့ကိုယ် ဆင်းလာခဲ့သေးသည် ။
ယူရှောင်မို ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ လင်းရှောင်မှ သူ့အားတောင်ပစွာ ပြုံးလျက်ကြည့်နေပြီး ထိုအပြုံးမှ သူ့အား အတော်ဆိုးရွားသည့် ခံစားချက်ကြီးအား ပေးစွမ်းနေသည်၊ ထို့နောက် ရုတ်တရက် လက်တစ်ဖက် ဆန့်ထွက်လာကာ တုံ့ပြန်ချိန်ပင် မရလိုက်ပဲ သူ၏ခါးမှ ဆွဲပွေ့သွားလေတော့၏ ။
" အင့် . . "
ခုခံချိန်် မရလိုက်သောကြောင့် သူ၏နှာခေါင်းသည် လင်းရှောင်ရင်ဘတ်နှင့် မိတ်ဆက်သွားပြီး နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်ရည်များ ဝဲတက်လာရ၏ ။
ထို့နောက် ယူရှောင်မို လင်းရှောင်၏ ဖက်တွယ်မှုအောက်မှ စတင်ရုန်းကန်လေသည်၊ လင်းရှောင်သည်လည်း ယူရှောင်မို၏ ခါးသိမ်သိမ်အား ပို၍တင်းကြပ်စွာ ဆွဲပွေ့ထားပြီး ယူရှောင်မို၏တစ်ကိုယ်လုံးအား သူ၏လက်မောင်းအောက်၌ ညှပ်ထားလေ၏၊ လင်းရှောင်၏ ပျားရည်ရောင်အသားအရည်သည် ယူရှောင်မိုနှင့် အလွန် နီးကပ်စွာ ရှိနေသောကြောင့် အဝတ်များခြားထားသည် ဖြစ်သော်ငြား အတွင်းမှ ဆန္ဒများ၏ တဖြည်းဖြည်း ပူလောင်လာမှုအား မတားဆီးနိုင်ပဲ ရှိနေ၏ ။
ယူရှောင်မို၏ ရုန်းကန်မှုသည် အချည်းနှီးဖြစ်ကာ သူ၏ခြေထောက်များ တဖြည်းဖြည်း ပျော့ခွေလာရသည်၊ သူ၏ နှာခေါင်းဝ၌လည်း လင်းရှောင်၏ အနံ့များ စွဲကပ်နေကာ အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ မြူဆွယ်ဖျားယောင်းနေသော ဟော်မုန်းနံ့များသည် သူ့အား စိတ်ပါလာစေရန် မနားတမ်း ဆွဲဆောင်နေပေတော့၏ ။
ယူရှောင်မိုတစ်ယောက် ထိပ်ထိပ်ပျာပျာဖြစ်ကာ လင်းရှောင်၏ရင်ဘတ်အား တွန်းထုတ်ရန် ပြင်လိုက်၏၊ သို့သော် သူခံစားမိသည်မှာ မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင် ပူပြင်းတောက်လောင်နေသော လင်းရှောင်၏ အရေပြားပင်၊ ထို့ကြောင့် ယူရှောင်မို ရှက်လွန်းသဖြင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲတက်လာကာ ..
" ဒီလောက်အထိ ဆွဲကပ်နေစရာမလိုပါဘူး .. ကျွန်တော် အသက်ရှူကြပ်လာပီ "
ထိုအခါ လင်းရှောင်မှ ပြုံးလျက်ပင် ပြန်ဖြေ၏ ။
" ကိုယ်လည်း မင်းရဲ့နှာခေါင်းကို အုပ်မထားရပါဘူးနော် . . ဘာလို့များ အသက်ရှူ ကြပ်လာရတာပါလိမ့်? "
ယူရှောင်မို ထူပူသွားလေသည်!
ငါလေးက အဲ့လိုဟာမျိုးကို ဘယ်လိုလုပ် ပြောထွက်နိုင်မှာတဲ့လဲ! ဘယ်လိုလုပ်ပီးများ ပြောထွက်မလဲ! ငါလေးသာ အမှန်တိုင်း ထုတ်ပြောလိုက်ကြည့် လင်းရှောင် သေလောက်အောင် ထန်လာလိမ့်မယ် .. ငါအဲ့လို စောက်ရူးအလုပ်မျိုးတော့ တစ်သက်လုံးမလုပ်ဘူး!
" တစ်ခုခု ပြောပါဦး . . . "
လင်းရှောင်မှ သူ့အား အရောက်ပို့လေ၏၊ ထင်သည့်အတိုင်းပင် လင်းရှောင်၏ လက်များသည် ယူရှောင်မို၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အနှံ့ ပြေးလွှားနေကာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အဝတ်များအောက်သို့ ရောက်ရှိလာ၏ ။
ယူရှောင်မိုသည် ထိုလက်များအား လျင်မြန်စွာဖမ်းလိုက်ကာ ပါးစပ်မှလည်း အလျင်စလို ပြောချလိုက်၏၊
" နေပါဦး . . အပြင်မှာ ခင်ဗျားကို လူတွေအများကြီး စောင့်နေတယ်မလား . . ပီးတော့ . . နေ့ခင်းဘက်ကြီး လုပ်တာလဲ မကောင်းဘူးလေ .... "
" ဒါပေမယ့် ..... ဒီမှာ ထနေပီလေကွာ "
လင်းရှောင်သည် သူ၏ခေါင်းအား ယူရှောင်မို့လည်တိုင်ဆီသို့ နှစ်ထားလိုက်ရင်း တပ်မက်ခြင်းအပြည့်ပါသော မတိုးမကျယ် ရှိုက်သံတစ်ခုအား ပြုလေ၏၊ ပူနွေးသော ဝင်သက်ထွက်သက်တို့သည် ယူရှောင်မို့လည်ပင်းသို့ ထိစပ်သွားရကား ယူရှောင်မိုတစ်ယောက် မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပဲ အနည်းငယ် ကော့တက်သွားမိ၏ ။
ထို့နောက် ယူရှောင်မို ဆက်မလှုပ်ရဲတော့ပဲ တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေကာ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ပူထူလွန်းသဖြင့် နီရဲနေပေ၏ ။
" ဒါမှမဟုတ်ရင် . . . . ခင်ဗျား . . နည်းနည်းလောက်ဖြစ်ဖြစ် သည်းခံထားလိုက်လို့ မရဘူးလားဟင်? "
ထိုအခါ လင်းရှောင်သည် ယူရှောင်မို၏ လက်မောင်းများအား ဆွဲဖယ်ကာ ယူရှောင်မို့ အဝတ်အစားများအောက်သို့ သူ၏လက်များ ထိုးထည့်လိုက်၏၊ ထို့နောက် ယူရှောင်မို၏ မပျော့မမာဖြစ်နေသော အရာလေးအား သူ၏လက်အတွင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ရုတ်တရက် ညှစ်ချလိုက်သောကြောင့် ယူရှောင်မို့ထံမှ ညည်းသံသေးသေးကလေးတစ်ခု သူ၏နားအတွင်းသို့ ရိုက်ခတ်လာ၏၊ လင်းရှောင်သည် မနေနိုင်ပဲ ရယ်မိသွားကာ ..
" တွေ့လား . . မင်းလည်းအခု မာနေတာပဲလေ . . အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ်က . . အခုချက်ချင်းပဲ လုပ်ကြဖို့ အကြံပေးချင်တာ ....... "
ယူရှောင်မိုသည် သူ၏လက်များအား လင်းရှောင်လည်ပင်းထက်သို့ သိုင်းဖက်လိုက်သည်၊ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း လင်းရှောင်လက်များအတွင်း ဂျယ်လီဖတ်ကဲ့သို့ ပျော့ခွေနေလေပြီ၊ သူသည် လင်းရှောင်နားနားသို့ကပ်၍ ..
" ဒါပေမယ့် .... အပြင်က လူတွေ ..... "
" စိတ်ပူမနေနဲ့ . . သူတို့စောင့်ချင်သပဆိုတော့လည်း ဝဝလင်လင်စောင့်ခိုင်းလို့ရတာပေါ့ .... "
" ... ... "
ထိုစကားအား လင်းရှောင်သည် အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ရေရွတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး ယူရှောင်မိုအား နံရံသို့ကပ်စေကာ ယူရှောင်မို၏ ဘောင်းဘီများအား ဆွဲချွတ်ခြင်းဖြင့် အလုပ်များနေ၏ ။
၎င်းအခြေအနေသည် အချစ်ဇာတ်လမ်းတစ်ခုအား ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး ပြုလုပ်နေသကဲ့သို့ ခံစားရစေသောကြောင့် ယူရှောင်မိုတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားသဖြင့် နှလုံးအခုန်မြန်လာရသည်၊ ထို့ကြောင့် လင်းရှောင်၏ လည်ပင်းအား ဆွဲချကာ သူ၏ နှုတ်ခမ်းထက်သို့ အနမ်းများ စွန့်ကြဲစေလိုက်၏ ။
လင်းရှောင် ပြုံးလိုက်မိသည်၊ သူသည် ထိုအနမ်းအား မတောင်းဆိုပဲနှင့် ရခဲ့သောကြောင့် မပြီးဆုံးစေပဲ ပို၍နက်ရှိုင်းစေလိုက်ကာ ယူရှောင်မို အသက်မရှုနိုင်တော့သော အခါမှသာ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်သည်၊ အချိန်ကြာမြင့်စွာ ဆွဲစုပ်ထားသောကြောင့် နီရဲနေသော ယူရှောင်မို၏ နှုတ်ခမ်းကလေးများဆီသို့ အကြည့်ရောက်မိသည့်အခါ လင်းရှောင်၏ လိုအင်လောဘများ ပို၍ပင် ကြီးထွားလာတော့သည် ။
ယူရှောင်မိုသည် သူ၏ ဗိုက်အောက်ပိုင်းအား ပွတ်တိုက်လျက်ရှိသော လင်းရှောင်၏အရာ ပို၍ ပူလောင်လာကြောင်း ခံစားမိသည်၊ ထိုအရာသည် သူ၏ အောက်ပိုင်းရှိ လိုအင်ဆန္ဒများအား အစပျိုးပေးနေသကဲ့သို့ ဖြစ်သောကြောင့် ယူရှောင်မို သူ၏ ခြေထောက်များအား မြှောက်လိုက်ကာ လင်းရှောင်၏ တင်ပါးအထက်နား၌ ချိတ်ထားလိုက်၏၊ သူ၏ ဆန္ဒများ အလွန် တောက်လောင်လာနေပြီဖြစ်ကာ ညည်းသံများကိုလည်း ယခုထက်ပို၍ ထပ်မံ ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့.... ။
လင်းရှောင် သူ့အား အသာ ထိန်းကိုင်ထားပေးလိုက်သည်၊ ထို့နောက် ယူရှောင်မိုအား လုံလုံလောက်လောက် ဖြေလျော့ပေးပြီးသောအခါ သူ၏အရာအား အပေါက်ဝတွင်တေ့၍ တစ်ချက်တည်း တိုးဝင်လိုက်လေသည်၊ သူ၏အရာအား တင်းကျပ်စွာ ရစ်ပတ်ထားခံရသော ခံစားချက်သည် အလွန်သက်သောင့်သက်သာဖြစ်ရကား ကျေနပ်စွာ ညည်းငြူလိုက်မိ၏ ။
ရုတ်တရက် တိုးဝင်ခံလိုက်ရမှုကြောင့် ယူရှောင်မို ပင့်သက်ရှိုက်ကာ အသက်အောင့်ထားမိသည်၊ အဆုံးစွန်အထိ ဆွဲဖြဲခံလိုက်ရသော ခံစားချက်ကြီးသည် အသက်ရှူရပ်မတတ်ပင် ခံစားရ၏၊ တော်ပါသေးသည် လင်းရှောင်မှ ချက်ချင်း မလှုပ်ရှားသေးပဲ သူ့အား နေသားကျစေရန် အချိန်အနည်းငယ် ပေးထား၏ ။
" ကိုယ် စလို့ရပီလား .... "
လင်းရှောင်မှ ယူရှောင်မို့နားသို့ကပ်ကာ မောဟိုက်နေသောအသံဖြင့် ပြောလေသည် ။
သို့သော် ထိုစကားသည် သူ့ထံမှ ခွင့်တောင်းနေခြင်းမျိုးမဟုတ်ပဲ အသိပေးခြင်းနှင့်သာ ပိုတူနေတော့၏၊ ၎င်းနောက်တွင် မုန်တိုင်းကဲ့သို့သော မရက်မနားနိုင်သည့် အသွင်းအထုတ်များ ကပ်ပါလာကာ ထူထဲလှသော နံရံကြီးပင်လျှင် ၎င်းတို့၏အလေးချိန်အား ဆက်လက်ထိန်းမထားနိုင်တော့ပေ ၊ ယူရှောင်မိုသည် တစ်ကိုယ်လုံးအား ရေနွေးပူပူထဲ နှစ်ထားသကဲ့သို့ ခံစားနေရကာ ခန္ဓာကိုယ်၏ အစိတ်အပိုင်းတိုင်းမှ ဆန္ဒပြင်းပြလွန်းသဖြင့် လောင်မြိုက်နေလေတော့၏ ၊ သူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်သည်လည်း လင်းရှောင်၏ ခါးထက်၌ ချိတ်လျက်ရှိနေကာ ထိုသူ၏ လှုပ်ရှားမှု တစ်ချက်ခြင်းစီတိုင်းသည် မုန်တိုင်းကြား၌ လူးလွန့်နေသော လှေကလေးတစ်စင်းကဲ့သို့ ခံစားရသည်၊ ယူရှောင်မိုသည် အစပိုင်း၌ ထိုအရာကြီးအား ကောင်းစွာ လက်မခံနိုင်ခဲ့သော်ငြား သာယာမှုများက အလုံးအရင်းနှင့် နေရာယူ ဝင်ရောက်လာသည့်အခါ ထိုခံစားချက်မှာ ပြောင်းပြန်ဖြစ်သွားရပြီး သူ၏ ပါးနှစ်ဖက်လုံးသည်လည်း နီရဲကာ မို့တက်နေတော့သည်တည့် ။
အခန်းတွင်း အပူချိန်များ မြင့်တက်လာကာ ပေါင်းစပ်နေကြသော ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုသည်လည်း ဆွဲခွာ၍ မရလောက်အောင် ပူးကပ်လိမ်ယှက်နေကြပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အပြင်၌ စောင့်ဆိုင်းနေကြသော လူအုပ်ကြီးသည် အပြတ်အသတ် လျစ်လျူရှုခံထားရ၏ ။
ယူရှောင်မိုသည် သာယာမှုကြောင့် ဖြစ်တည်လာသော အလွန်ရှက်ဖွယ်ကောင်းသည် အသွင်သဏ္႑ာန်အား ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ၊ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် သူ့အား ဦးဆောင်ထားသည့် လူသားထံ၌သာ လုံးဝ ပျော်ဝင်နေပေတော့သည်၊ ယူရှောင်မိုမှ ဤကဲ့သို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပြုမူဖူးသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ဖြစ်တန်ရာသည်၊ သူ၏ နှုတ်ခမ်းမှလည်း သာယာသော ညည်းသံများ အဆက်မပြတ် ထွက်ကျနေကာ အသံတစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် သူ၏အရှေ့မှလူသားအား ပိုမိုဆာလောင်လာစေ၏၊ အပြုအမူတစ်ခုချင်းစီတိုင်းကလည်း သူ့အရှေ့မှလူသားအား မလုံလောက်သေးဟန်ဖြင့် ထပ်မံတောင်းဆိုနေသယောင် ထင်ရကာ လှုပ်ရှားမှုများ တစ်စထက်တစ်စ ပိုမိုပြင်းထန်လာအောင် ဆွဲဆောင်လျက် ရှိပေ၏ ။
ယူရှောင်မိုသည် လင်းရှောင်အား ပို၍ အရှိန်မြန်လာစေလိုသောကြောင့် သူ၏အနောက်ပေါက်ကလေးမှာ နေရာလပ်မရှိ အလွန် ပြည့်ကျပ်နေသည့်တိုင် သူ၏ခြေထောက်အား လင်းရှောင်ခါးထက်သို့ ပိုတိုး၍ ချိတ်တွယ်လိုက်၏၊ ၎င်းတို့ အချင်းချင်း ထိစပ်နေသောနေရာမှ လိမ့်တက်လာသော ပူနွေးမှုနှင့် သာယာမှုအား ပိုတိုး၍ ခံစားမိသောအခါ လင်းရှောင်မျက်ဝန်းထဲရှိ လိုအင်ဆန္ဒများ ပိုမိုနက်ရှိုင်းလာသည်ကို မြင်တွေ့ရ၏၊ ထို့ကြောင့် ယူရှောင်မို၏ ခေါင်းအား ဆွဲကိုင်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ အနမ်းကြမ်းများ ခြွေချလေတော့သည်၊ ထို့နောက် ယူရှောင်မို၏ အောက်ပိုင်းအား ထိန်းကိုင်ကာသူ၏ အရှိန်အား အမြင့်ဆုံးသို့ မြင့်တင်လိုက်သည်၊ ထို့နောက်တွင်မူ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံတစ်ခုနှင့်အတူ ပူနွေးနွေးအရည်များ ယူရှောင်မို့အတွင်းသို့ ထုတ်လွှတ်လိုက်လေတော့၏ .... ။
ယူရှောင်မိုမှာ အစောကတည်းက ပြီးနှင့်ပြီးဖြစ်သောကြောင့် လင်းရှောင်၏ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများပေါ်၌ သူ၏ ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်များ ပေကျံနေလေသည်၊ ထိုမြင်ကွင်းအား မြင်လိုက်ရသည့်အခါ ယူရှောင်မိုအား ပို၍အရှက်သည်းသွားစေပြီး သူ၏ရင်ဘတ်သည်လည်း အဆမတန် ခုန်ပေါက်လာခဲ့လေ၏ ။
ထို့နောက်တွင် ၎င်းတို့နှစ်ယောက်သည် အချင်းချင်းပွေ့ဖက်ကာ သာယာမှုနှင့် စိတ်ကျေနပ်မှုတို့အား အချိန်အတော်ကြာ ခံစားနေကြ၏၊ ယခုတစ်ခေါက်သည် အရင်တစ်ခေါက်ကထက်ပို၍ အပြီးမြန်သည်၊ ယခုတွင် တစ်ချီသာ လုပ်ခဲ့ကြသည် ဖြစ်သော်ငြား နာရီဝက်ကျော်ကျော်မျှ ကြာခဲ့သောကြောင့် မြန်သည်ဟုလည်း မဆိုနိုင်သလို နှေးသည်ဟုလည်း ဆို၍မရ၊ ပြီးနောက် လင်းရှောင်မှ သူ့အား အောက်ချရန် ပြင်သောအခါ သူ၏ခြေထောက်များ အားမရှိတော့သကဲ့သို့ ခွေယိုင်ကျသွားသောကြောင့် လင်းရှောင်မှ သူ့အား ပွေ့ထားသည်ကို လက်ခံရန်သာရှိတော့သည် ။
ရေချိုးစည်အတွင်းရှိ ရေများအားလုံး အေးစက်နေပြီဖြစ်သော်ငြား လင်းရှောင်မှ သူ့အဝတ်အစားများအား ချွတ်ကာ ပွေ့ထားလျက်ဖြင့်ပင် စည်အတွင်းသို့ ထိုင်ချလေ၏၊ ထို့နောက် အတွင်းရှိ အကြွင်းအကျန်များအား ပြောင်စင်အောင် ဆေးကြောပေးကာ ရေပြောင်အောင်သုတ်၍ အဝတ်အစားအသစ် တစ်စုံထုတ်ကာ လဲလှယ်ပေးထား၏ ။
ယူရှောင်မိုတစ်ယောက် ရှက်သည်ကြောင့်တစ်ကြောင်း ခေါင်းမူးသည်ကတစ်ဖုံ ဖြစ်သောကြောင့် လင်းရှောင်မှ သူ့အားပွေ့ချီလျက်ပင် အပြင်သွားရန် ပြင်သည်၊ သို့သော် အပြင်၌ ရပ်စောင့်နေကြသော လူအုပ်ကြီးမှ ၎င်းတို့အား တစ်မျိုးထင်သွားမည် စိုးသောကြောင့် ယူရှောင်မိုမှ ချက်ချင်း အပြင်မထွက်သေးရန် ပြောလာသည်၊ လင်းရှောင်သည် စိတ်ချမ်းသာနေသောကြောင့် ယူရှောင်မိုဘာပြောပြော ဖြည့်ဆည်းပေးမည်သာဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့် အပြင်မထွက်သေးပဲ အဆောင်တွင်း၌သာ ခဏတစ်ဖြုတ် နားနေလိုက်ကြသည် ။
အပြင်၌ ရပ်စောင့်နေကြရသော လူအများသည် စိတ်မရှည်ကြတော့သောကြောင့် အချို့မှာ ထွက်သွားကြပြီဖြစ်ပြီး အချို့ကတော့ ဇွဲကောင်းစွာ စောင့်နေကြသေးသည်၊ ထိုအထဲ၌ ရှုယွင်းလည်း ပါသည်၊ ယူရှောင်မို ဝင်သွားပြီးနောက် တစ်နာရီကျော်ကြာသည်အထိ ထွက်မလာကြသေးသဖြင့် ရှုယွင်းတစ်ယောက် အလွန်အမင်း ပူပင်လျက်ရှိကာ အကာအကွယ်စည်းသာမရှိပါက ထိုအထဲသို့ ပြေးဝင်သွားပြီးလောက်ပြီဟု တွေးနေသည်၊ ၎င်းဘေး၌ ရပ်နေကြသော လူများသည် ရှုယွင်းတစ်ယောက် စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ ယူရှောင်မိုအား ပြဿနာသွားရှာမည် စိုးသောကြောင့် ၎င်းအား စိတ်ရှည်သည်းခံပါရန် ဝိုင်းဝန်းဖြောင်းဖျနေကြသည်၊ ချိုင်အိမ်တော်၏ သခင်လေးသည်ပင် ယူရှောင်မို့အရှေ့၌ စုတ်ပြတ်သတ်သွားရကား ရှုယွင်းကဲ့သို့သော သခင်လေးတစ်ယောက်က ယူရှောင်မိုအား ဆန့်ကျင်ရန် အဘယ်သို့သော အာဏာရှိပါလိမ့်မည်နည်း ၊ သို့သော်ငြား ၎င်းတို့မသိသည်မှာ ၎င်းတို့က ယူရှောင်မိုအား သွားမထိရန် ဖြောင်းဖျလေလေ ရှုယွင်းတစ်ယောက် ပို၍ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်လာလေလေပင် ဖြစ်သည် ။
အဆောင်တွင်းမှ ယူရှောင်မိုထွက်လာချိန်တွင် ရှုယွင်းကိုယ်အတွင်းရှိ ဒေါသများ တစ်ဝက်ခန့် ပြေပျောက်သွားရ၏၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော ၎င်းဘေးရှိ ချောမောခန့်ညားလှသော လင်းရှောင်ကြောင့်ပင်.. ၊ ထို့နောက် လင်းရှောင်၏ အကြည့်တစ်ချက်ဖြင့် ရှုယွင်းတစ်ယောက် ယူရှောင်မို့အပေါ်ထားသော ဒေါသများ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် လွင့်စင်သွားကြရ၏ ။
လင်းရှောင်သည် တုံ့ဆိုင်းမှုစိုးစဉ်းမျှ မရှိပဲ သားရဲများ ပုံထားသောနေရာသို့ တစ်ခါတည်း တန်းလျှာက်သွားသည်၊ ထိုအခါ လာရောက်ကြည့်ရှုကြသော လူအုပ်ကြီးသည် လင်းရှောင်အတွက် အလိုက်တသိ လမ်းဖယ်ပေးကြလေ၏၊ အမဲလိုက်ရာ၌ သူ့အား ကူညီမည့်သူများ ပါသွားသော်ငြား ဤမျှပမဏ များစွာအား တစ်ကြိမ်တည်းနှင့် ဖမ်းမိအောင် စီမံနိုင်ခဲ့သော လင်းရှောင်သည် ကျောင်း၏ သမိုင်း၌ တစ်ဦးတည်းသာ ရှိပေလိမ့်မည် ဖြစ်သည် ။
" မိတ်ဆွေလင်း .. ဒီအကောင်တွေကို ဘယ်လိုလုပ်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားပါသလဲခင်ဗျ? "
တောနက်ထဲသို့ လင်းရှောင်နှင့်အတူ အမဲလိုက်ခဲ့သော ကျောင်းသား တစ်ယောက်မှ လင်းရှောင်အား မေးမြန်းလေသည်၊ သူ၏လေသံအတွင်း၌ လင်းရှောင်အား ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် လေးစားမှုများ ရောယှက်ပါဝင်နေကြောင်း ခံစားမိ၏၊ လင်းရှောင်ဆင်ပေးခဲ့သော ထောင်ချောက်များကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ၎င်းတို့အနေဖြင့် ဤမျှလောက် ပမာဏအား ဖမ်းမိနိုင်ဖို့ရာ ဘယ်နည်းနှင့်မျှ မဖြစ်နိုင်ပါပေ ။
လင်းရှောင်မှ ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်လက် ညွှန်ကြားသည် ။
" အရင်တုန်းက လုပ်နေကျအတိုင်းသာလုပ်ပါ.. ပီးရင် အားလုံးသိအောင် .. ငါတို့ဆီမှာ သားရဲတွေ အများကြီးရောင်းဖို့ရှိလို့ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆို ဈေးပေးဖို့ ဒီကိုလာကြလို့ ကြေညာလိုက် .. "
ထို့နောက် မကြာမီတွင် ၎င်း၏အဖွဲ့ဝင်များသည် အလောင်းကောင်များအား စတင်ရှင်းလင်းကြ၏၊ မှော်အိတ်များ၏ ကျေးဇူးကြောင့် ရှင်းလင်းရသည်မှာ အလွန်လွယ်ကူပြီး သွေးညှီနံ့များလည်း လျင်လျင်မြန်မြန် ပျောက်ကွယ်သွားကြသည်၊ ထို့အပြင် လင်းရှောင်၏ သတင်းသည် လူအများကြား ပျံ့နှံံ့ပြီးဖြစ်သောကြောင့် ဈေးရောင်းမည့် သတင်းကိုလည်း အထူးတလည် လိုက်ကြေညာနေစရာ မလိုတော့ပေ ။
ယူရှောင်မိုသည် များပြားလှသော သားရဲများအား လင်းရှောင် အဘယ်ကြောင့် ဖမ်းလာရသည်အား နားမလည်နိုင်သောကြောင့် သူသံသယရှိသည်များအား ထုတ်မေးလိုက်၏ ။
ထိုအခါ လင်းရှောင်မှ ပြုံးကာ..
" အမှတ်တွေ များများစုဖို့ပေါ့ .. မဟုတ်ရင် ဘာလို့ လုပ်ရမှာလဲ .. "
ထိုစကားအား ကြားသော် ယူရှောင်မို ဆွံ့အသွားရကာ..
" ခင်များ အဲ့လောက်တောင် မွဲတေနေလို့လားဗျ .. "
ထိုအခါ လင်းရှောင်မှ ပြုံးနေရင်းဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်လေ၏ ။
" ဟုတ်တယ် .. အဲ့ဒါကြောင့် အမှတ်တွေများများ စုရမယ် "
" ဒီမှာ ပြိုင်ပွဲကွင်းတစ်ခုလုံး ရှိနေတာပဲဟာ .. အမှတ်တွေရှာဖို့ အဲ့ဒါကို ဘာလို့မသုံးတာလဲ? "
လင်းရှောင်မှာ သူ၏ပထမဆုံးတိုက်ပွဲဖြင့်ပင် အမှတ်နှစ်ရာ ရှာနိုင်လိုက်သောကြောင့် ပြိုင်ကွဲကွင်း၌ အမှတ်ရှာရန်ကိစ္စမှာ သိပ်အခက်ကြီးမဟုတ်လောက်ဟု တွေးမိသည် ။
" နှေးလွန်းတယ် "
လင်းရှောင်သည် သူ၏ခေါင်းအား ခါရမ်းလိုက်ကာ စိတ်ပျက်နေသော လေသံဖြင့် ပြန်ဖြေသည် ။
" ပီးတော့ ကိုယ်က တစ်ယောက်ယောက်ကို တိုက်ဖို့ စိန်ခေါ်လိုက်ရင်တောင် သူတို့မှာ ကိုယ်နဲ့ယှဉ်တိုက်ဖို့ သတ္တိရှိကြမှာ မဟုတ်ဘူး "
" ဟင် . . . ဘာလို့လဲဗျ? "
" ဘာမှတော့ အထွေအထူးကြီး မဟုတ်ပါဘူး.. သူတို့က ဒီအတိုင်းပဲ . . ကိုယ် အမှတ်တွေအများကြီး လောင်းကြေးခေါ်တာကို မကြိုက်ကြလို့ နေမှာပါ "
" ခင်ဗျားက ဘယ်လောက်တောင် လောင်းကြေးခေါ်ထားတာ မို့လို့လဲ? "
" မများပါဘူး .. တစ်ခါတိုက်ရင် အမှတ် သုံးရာ အနည်းဆုံးလို့ပဲ ပြောထားတာ.. "
" ဟင်း .. ခင်ဗျားနဲ့ တိုက်မယ့်လူမရှိတာ နည်းတောင်နည်းသေးတယ်! "
တကယ် နည်းတောင်နည်းသေးတယ်... အမှတ်နှစ်ရာတောင် တော်တော်များနေပီကို တစ်ပွဲကို အမှတ်သုံးရာတဲ့!
လင်းရှောင် အမှတ်တွေစုရင်း ရူးသွားတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား?!
# 26.9.2020
Suprise 🎉🎉
စာလုံးပေါင်း အမှားလေးတွေရှိရင် အားမနာတမ်း ထောက်ပြပေးကြပါဦးနော် ♥