(Enjoy Reading!)
This chapter is dedicated to Anarinsan
Thanks a lot for voting! Love lots!
~0~
Xian
"How dare you?!" napabalikwas ako sa pagkakahiga nang marinig ang isang sigaw.
Napabangon ako kaagad, nakita ko si Tangerine na lumuluha at galit na galit. Napatingin tuloy ako sa aking sarili.
T-Teka, bakit naka boxers lang ako? B-Bakit katabi ko si Amber sa kama? Anong nangyari? I immediately wore a shirt and faced the woman I love, shouting to my face.
"Mag-uusap tayo hindi ba? Magpapaliwanag ka! Pero ano 'to? T*ngina naman Xian! Hindi ka na bata para maglaro! At lalong-lalo na hindi ang puso ang pinaglalaruan!"
Tumayo ako at lumapit sa kanya para sana pakalmahin siya pero mas tumalim ang tingin niya sa akin, ngunit hindi pa rin ako natinag. Ayoko ng ganito, ayokong nakikita siyang ganito. Pero anong gagawin ko, wala akong alam sa nangyari.
"Hey, baby. Let me explain please, I don't know what happened." nanginginig ang aking boses sa sinabi ko. Hahawakan ko sana siya sa kamay ngunit lumayo siya at sinampal ako ng pagka-lakas lakas, napatagilid ang ulo ko sa lakas nito. Ramdam ko lahat ng kaniyang galit at sakit. Pero hindi ko magawang magalit. Dahil alam kong nasasaktan siya sa nakita niya.
"F*ck you! Explain?! Explain na naman?! Hindi ko kailangan ng t*nginang paliwanang mo! sawang sawa na ako! Hindi ka pa ba nakuntento sa ginawa mo sa akin noon?! Kulang pa ba?! Ano?! Sabihin mo!" sigaw niya sa akin at pinaghahampas niya ang dibdib ko, kahit na pilit kong hinahawakan ang mga kamay niya.
"Tangerine baby, Please calm down." sabi ni ko, masama niya naman akong tiningnan at itinulak kaya napaatras ako ng bahagya.
"Don't f*cking call me with that endearment! Nakakasuka! Paano ako kakalma?! Hindi ka na nga nahiya! Dito pa talaga kayo gumawa ng milagro sa kwarto natin noon! Wala ka ring respeto ano? Kakalma ako? Paano? Sabihin mo nga?!" sigaw niyang muli.
I don't know what happened but how can I explain if she's mad? Mad like this?
"Tangerine Amara, Please..." banngit ko pang muli sa kaniyang pangalan pero hindi niya na lang siya pinasin at bumaling kay Amber na nakahiga sa kama.
"At ikaw! Malandi ka talaga no? May tinatagong kalandian naman pala ang paborito nila Mama at Papa! Malandi ka!" Singhal niya at sinampal si Amber.
Hindi ko na nagawa pang awatin siya dahil alam kong mas magagalit siya sa akin. At ang tanging alam ko lang ay karapat-dapat si Amber sa galit ngayon ni Tangerine dahil siya ang may pakana ng lahat ng ito.
"Hindi mo na inisip na may pamilya kami! Nakikisawsaw ka pa! Wala kang konting respeto para man lang sa akin! Hindi ka nahiyang humiga dyan sa kama namin ni Xian. Ano?! Lahat nalang aagawin mo sa akin?! Makati ka! Ahas ka! Sana hindi na lang kita naging kapatid." galit na sigaw niya kay Amber.
"F*ck both of you! I f*cking hate you both! Nandidiri ako sa inyo!" sigaw niya at nagmamadaling bumaba. Kaagad ko siyang sinundan, nakita ko naman sina Manang Marcela at Rigel na nakatingin sa amin. Kitang-kita ko ang gulat sa mata ni Manang at ang humihikbing si Rigel.
Lumuhod naman si Tangerine at hinawakan ang mukha ni Rigel. Mas nakaramdam ako ng kaba.
"Baby, Gusto mo bang sumama kay Mommy?" tanong ni Tangerine sa anak namin.
"Y-Yes po" sagot ni Rigel at yumakap kay Tangerine, Binuhat niya naman ito at hinarap sa akin.
"Baby please, listen to me. Please, I'm begging you!" sabi ko at lumuhod sa harapan niya. Patuloy na rin ang tulo ng luha ko. Hindi ko kayang mawala siyang muli sa akin, hindi ko kayang dalawa na silang mawawala sa akin, mababaliw ako. Nagsisimula pa lang akong ayusin at buuin ang lahat, bakit binabawi kaagad sa akin? Bakit ganito ang nangyayari, hindi ito ang gusto kong mangyari.
"Kukunin ko na ang anak ko, at utang na loob, wag ka nang umalma. Ayokong nandito ang anak ko sa bahay na ito kung saan kayo gumagawa ng kababuyan! Maging masaya sana kayo sa mga ginawa niyo. Nadurog niyo na naman ako sa ikalawang pagkakataon, binabati ko kayo. Tandaan mo Xian, hindi lang ako ang niloko mo kung hindi pati ang anak mo." sabi niya at patuloy na lumabas.
But I didn't fool you. I didn't cheat. I will never do that to you.
Susundan ko na sana siya ng pigilan ako ni Manang, niyakap ako nito at tinapik tapik ang balikat ko.
"M-Manang, hindi ko kaya, H-Hindi ko kayang wala siya, W-Wala silang dalawa. B-Bitawa mo po a-ako. Hahabulin ko s-sila..." humihikbing sabi ko.
"Tahan na anak, may mga ganiyan talagang pangyayari sa buhay. Tanggapin mo muna ang galit ng asawa mo, bigyan mo siya ng panahon dahil kitang-kita kong sobra-sobra siyang nasaktan." sabi niya at humiwalay sa pagkakayakap sa akin.
"Xian! Nasaan na si Tangerine? How dare her to do that to me!" sigaw ni Amber na nakapagpataas ng dugo ko, galit at yamot ko sa kanya.
"You! B*tch! What the f*ck did you do huh? Do you think I will let you pass this time? No f*cking way!" Sigaw ko sa kanya at mahigpit na hinawakan ang braso niya.
Nagdidilim ang paningin ko, galit na galit ako, dahil kung hindi dahil sa kanya, hindi mangyayari ito.
"Let go of me! Why do you care about that worthless substitute huh? Didn't you enjoy our sexy time?" Hindi ko na napigilan at nasampal ko siya. I was mad, kinakain ako ng galit ko. I know hurting a woman physically is so damn wrong but I just can't do nothing.
"I know you did something! I will not let you touch me if I'm conscious, I will let you pay for this! I f*cking now that you're just fooling me, I know my body. My body only knows Tangerine Amara. Stop dreaming, b*tch!" sigaw ko at umakyat sa kwarto.
I grabbed all the furnitures inside the room and wrecked it with my bare hands. Sumasabog na ako. Naputol na ang tali ng pasensiya ko. If I won't release this, my heart will surely die.
I thought after explaining the kiss accident, we'll be finally okay. Akala ko magiging maayos na kami. Akala ko uuwi na siya sa akin.
Her twin sister is driving me mad, very mad that I don't want to see her f*cking face so I won't be able to hit it. I don't practice hurting woman, so I need to maintin my patience.
But f*ck, kahit anong gawin ko naalala ko ang galit at luha niya. Patuloy na pinupunit ang puso ko sa alaalang iyon na parang sirang plaka na paulit-ulit na nasa utak ko.
I tried to cut my wrists with a broken glass, hoping that the suffocating feeling will vanish and fade. But nothing happens. I am a whole mess.
The room became a whole mess. Broken glasses from vases and figurines, broken woods from the furniture, ripped clothes and fabrics. I created this whole mess as it represents my whole f*cking life.
And then, I suddenly felt my head spinning and my vision was turned into black.
I woke up because of the sound of an air conditioner, I slightly opened my eyes and travel around the place.
"Son, are you okay now?" nang maaninag ko ang tao sa gilid ko ay mas idinilat ko na ang mga mata ko.
Umubo ako bago sumagot. "I-I'm f-fine.."
"Why did you cut your wrists? You almost died! If Manang Marcela didn't followed you in your room, you're surely dead by now." sabi ni Mommy, napaiwas naman ako ng tingin.
"I w-wish I just did. It feels so suffocating again." sabi ko at ipinikit ang mata.
"What the hell are you talking about?! We're so worried about you!" sigaw ni Mommy sa akin pero hindi ko nalang ito pinansin pa.
"Mom, let me talk to Rythe please." sabi ko at bumangon ng kaunti. Kitang-kita ko ang gasa sa aking pulsuhan at iilang mga pasa. Napangiti ako ng mapait. I'm still glad that I managed to release what I feel.
How I miss my beautiful angels.
"Fine, nandiyan lang sila sa labas." sabi ni Mommy at lumabas sa kwarto ko at tinawag ang mga kaibigan ko.
Isa isang pumasok sila Hydrus, Corvus, Rythe, Khael at Quade. Nagtaka naman ako dahil wala si Lucas.
"Bakit kayo lang? Nasaan si Lucas?" Tanong ko sa kanila.
"Lucas and Gabrielle got into an car accident a while ago. Nandito rin sila sa ospital." sabi ni Corvus na ikinagulat ko.
"What?!" nagulantang ako sa narinig ko. I just saw him last night and then now he's on a hospital bed?
"Don't stress yourself bro, doctors take care of them. They are both stable but still unconscious." Sabi ni Hydrus.
"What do you want from me, man?" tanong ni Rythe sa akin.
Bumuntong hininga muna ako bago sumagot. "Help me. Help me to find my wife and daughter, I know you have a lot of connections. Please..." pakikiusap ko.
"Sure man. I got your back. But please this time fix your f*cking mess." sabi ni Rythe sa akin.
Seeking for another chance this time. Oo, ang kapal nga ng mukha ko. Wala akong hiya para ipagpilitan pa na makasama sila. This time, I won't let anyone ruin it. Kahit sino pa, kahit kadugo niya pa mismo o maging kadugo ko. Kakalabanin ko para lang mapatunayan na karapat-dapat pa rin ako sa kapatawaran niyang dapat sana ay makukuha ko na kung walang humadlang. I am selfish for this, for asking for another chance. I can't let them run away, because I think that the moment they are far away from me, my breathing slowly stops. I hope destiny will help me through this. Sana ay bumawi siya sa pagkakataong ito sa kabila ng lahat ng paglalaro niya sa amin.
~0~
Please don't forget to vote and comment for more updates! Every vote and comment will be highly appreciated!
NO PLAGIARISM. PLAGIARISM IS A CRIME.
(I worked hard for this. So you better work on your own story.)
@_Sodaaaaa | 2020