I woke up when I felt my phone vibrates. But first I look at my surrounding knowing that I fall asleep while sitting on the ground. Back to my phone I answer the call.
"Okay be there in minute." I said half asleep. Tumayo ako at hinilot ang leeg ko, nangalay dahil sa sleeping position ko kanina. I look at the time its already 2:50 am nakatulog lang ako ng almost three hours
I look at the man whose lying in the bed sleeping peacefully. Sinipat ko yung noo niya, medyo bumaba na ang lagnat niya.
"What will you do if I'm not here?" Bulong ko, habang inayos ang comforter niya. Pumasok muna ako sa cr and do something after I finish lumabas na ako doon.
Hawak ang batok na lumabas ako sa kwarto ko tsaka dumiretso sa kusina . I just cook tinola and rice then eat a little. Nagiwan din ako ng sticky note doon kung sakaling magising siya.
I drove back to the hospital and go straight to the ward.
"Doc she's now stable, sorry my intern just panic and called you."
"No it's okay." I just said, I look at her and she's sleeping peacefully in the bed.
Dumiretso lang ako sa office dahil ayaw ko na umuwi, kinuha ko ang cellphone ko tsaka tinext siya.
To: Unggoy
I cook something, eat it. Get well soon.
Ps. Stay at my condo and rest! Wag matigas ang ulo.
Ibinaba ko na ang cellphone tsaka sumandal sa swivel chair ko. I am looking at the papers that laying on my table, I checked it and it's my students reports. The other are from the interns and one is from the resident.
On time huh? Nagpuyat ata talaga sila para lang mapasa ito ng sa oras. I am strict in time gusto ko lahat nasa oras. Hindi naman ako ganun maperfect pero as soon as posible ayoko ng late. Except for emergency.
Doon ko nalang ginugol ang oras ko tutal wala pa naman akong gagawin at maaga pa, para pumasok ako. May emergency lang kasi kanina.
"Aray! Ano ba?" Nagulat ako sa nabunggo ko, I look at her and say sorry. Hindi ko naman sinasadya.
"Sorry talaga." I said, and once again look at her. Inirapan niya ako tsaka umalis sa harap ko. Anong problema nun sa akin? O sadyang badtrip lang talaga?
Dumiretao na ako sa meet up, cafeteria lang kami dahil medyo busy ang iba. Hondi naman ako natagalan at nakita ko agad sila.
"Anong nangyari sa mukha niyan?" Tanong ko kay Jhaziel.
"Badtrip wag mo muna kausapin." Tumango ako tsaka na umupo, maya maya dumating na si Akira. Ang tagal din niyang nawala ah, hindinsiya pumasok ng ilang weeks kasi nga inalagaan niya si Kurt.
"Oh ikain mo yang badtrip mo." Sabi niya, kumuha ako ng akin tsaka kinain yon.
"By the way thanks Aquill, alam kong wala kang tulog dahil sa schedule ko." Sabi niya.
"Buti alam mo?" Taas kong kilay sa kanya, tumawa lang siya tsaka kumain.
"Dapat talaga hindi ka na pumasok, buntis ka kaya gurl!" Sabi ni Mele. Nakatanggap siya ng batok kay Selena. Tsk!
"Mas maganda nga yun para may exercise siya tsaka sa office lang naman yan, sinabihan ko na."
"Ang bayolente mo Selena."
Hindi ko sila pinansin magbangayan. Wala akong oras. Kinuha ko ang cellphone ko ng may nagtext doon.
From: Unggoy
Thank for the meal.
Nireplyan ko siya.
To: Unggoy
Kumain ng marami!
Sent!
"Una na ako may surgery pa ako eh." Sabi ko tsaka tumayo na.
"Hoi eat and run ka eh noh!" Inirapan ko sila tsaka umalis na doon. Sila naman nag aya kumain anong masama doon?
Nagpalit ako ng scrub suit ko tsaka nagsuot ng surgical mask. Dumiretso ako sa OR at handa na ang lahat.
"The patient is already under anesthesia doc." Imporma nito sa akin. I look at everyone in the room. And started the operation.
The operation went well in the end, the bleeding is severe but thankfully we stop the bleeding kung hindi pa iyon matigil baka hindi nakaligtas ang pasyente.
We just inform the family about the operation, ofcourse we told them what happened inside.
I went straight to the ICU and check the progress of my patients. Most of them already transferred to the ward and others are under observation. But its okay they are all good.
Its time for my out patients kaya dumiretso ako sa opisina ko sa baba. Most of the professors kasi ang main office is nasa taas.
I greet most of them and started seeing patients. I just check them up and talk about my schedules so that I can admit them to the hospital until for my last patient.
"Yes of course maam, the nurse will tell you the other details outside." I said, I look at nurse Joy at tinanguan ito.
"You can have your break guys." I said to my residents here inside my office. Nagkahiyaan pa sila pero hinayaan ko nalang.
Nang lumabas na sila kinuha ko ang cellphone ko tsaka tinignan kung may nagtext ba. Nagreply siya.
From: Unggoy
Yes maam!
From: Unggoy
I'm gonna watch in your Netflix ha!
From: Unggoy
Your watching Romantic doctor pala? Kdrama.
From: Unggoy
You must be busy take your time.
Nagulat ako sa sunod sunod na text niya, parang walang sakit ah. Pag to sininat dahil sa paggamit ng gadget tutoktokan ko to.
To: Unggoy
Yeah, busy doing something in here.
Ps. Wag ka na magreply pag sininat ka lagot ka saken!
Sent!
Ibinaba ko na ang cellphone ko tsaka lumabas na sa office ko. Bumalik ako sa taas para makakuha ng kaunting tulog para sa susunod na surgery ko mamaya. I just need sleep masakit din ang ulo ko eh. Itutulog ko na lang.
I lay my body on my couch here in my office and felt relax, I just want to feel my bed later. I just lay there and have a staring contest with my ceiling until I felt my eyelids slowly going down then I fell asleep.
"I'm sorry but your wife.... is already a brain dead Sir."
I look away when I saw tears running out of his eyes. It must be hurt for your love once to lost someone they really love.
"I.... found this in my wife's wallet, she... she wants to donate her organs..." he can't process what he's saying but I accept the ID.
A donor ID once a patient is announce as brain dead patient. Her organs will be a great help to others.
"I will take care of it sir, If that's what she want." I said.
I am looking at my patient today as we were going to donate her organs today.
"Doc we are waiting for your signal, she's your patient." One of the doctor said, I saw some doctors waiting outside of the operating room waiting for the organs. I sigh as I open my eyes and look at the doctor in charge.
"Yes you may start."
I just stand there until I heard a flat line sound on the ECG monitor.
"You look like someone died." Puna sakin ni Jade, siya nga ang mukhang namatayan eh.
"Look at your face first before you ask me." I said straight on her face.
"Wala, nagaway lang kame." Tumango ako sa sinabi niya.
"Ikaw? Problema mo?" Napailing ako sa tanong niya. "My patient died. Just now." I said. I sip on my coffee and sigh.
"There are people whose luck is not on their side Aquil."
"I know that. Nakakapanghinayang pa din." I said, hinayaan niya lang ako. Hanggang sa naubos ko na ang coffee ko.
"Your going home early?" She ask, I just nodded then left. May naghihintay sa akin sa condo
I just drive home and saw him sleeping in the sofa. Its already 7 pm, umuwi talaga ako ng maaga dahil sa taong to. Sinipat ko ang noo niya and in my relief his fever are now gone. Nagising siya ng inalis ko ang kamay ko sa noo niya. I just look at him and smile.
"Your fever is gone, you can go home tonight if you want." I said and went to the kitchen.
"I wanna stay here."
"Sure you can."
"I wanna live here."
"Yeah sure—"
I look at him with disbelief, I even stop chopping the garlic.
"You said I can" he said with a twinkling eyes, I rolled my eyes on him.
"Tsk! No you can't! You have your own condo Jacob!" Sabi ko dito, sinasamantala niya kabaitan ko ngayon ah.
"But you said I can! I record it on my phone. Walang bawian!" He said and raise his phone on me.
"Hoy namumuro ka na sa akin ah! Sasapakin kita!" Banta ko dito, tinuloy ko ang pagluluto hanggang sa matapos ako at hinintay nalang iyon. Naghugas ako ng kamay tsaka siya nilapitan.
"Hindi porket mabait ako ganyan ka na." Duro ko dito, parang nanay lang napinapagalitan ng ina.
"But you s—"
"Shut up!"
Inis kong sabi dito, mangungulit pa eh. Palabasin ko siya ng di oras dito tsk!
Ano bang nanyare dito? Bat parang bata siya umakto? Epekto ba to ng sakit niya? Sana pala lagi nalang siya nagkakasakit. Para lagi siyang isip bata pero mas nakakainis nga lang.
Tinawag ko na siya sa hapag para kumain na. I just cook adobo para madali lang at makakain agad. Inilapag ko na ang pagkain sa mesa tsaka umupo kaharap niya.
"You look sad." Pansin niya, I just smiled.
"I'm okay, this happens all the time." I said tsaka sumandok ng kanin. Tahimik lang siyang kumuha ng ulam at kanin. Hindi tuloy ako sanay pero okay na den, mas okay pag tahimik siya at hindi nanggugulo.
"Hey I'm thinking, your parents know me as your boyfriend. Pero kailan mo talaga ako babalikan?" Tanong niya. Napatigil ako, hindi pa yan sumagi sa isip ko.
I look at him, no words coming on my mouth. I want to answer but at the same time I can't.
"Sorry, I shouldn't brought that out." He just said and stay quite again. Ibinaba ko ang kutsara tinidor ko na nagbigay ng ingay sa plato ko. Nakuha ko ang atensiyon niya sa ginawa ko.
"I'm not sure about this but.... can you wait? I mean...."
"No, I can wait. As long as your here, I can wait." Putol niya sa sinasabi ko. I just look at him whose happily eating.
Should I hold on to that? Pwede naman diba? I mean were both busy but at the same time we can buy each other some time together.
"Hey, just eat. Wag ka na magisip diyan." Sabi niya tsaka ako tinignan. Ang lalim na pala ng iniisip ko.
Inubis ko nalang ang pagkain ko tsaka siya ang naghugas. Nagprisinta siya syenpre pinayagan ko na.
"Nga pala san ka kumuha ng damit mo?" Tanong ko nang matapos soya maghugas napansin kong iba na ang damit niya.
"Nagpakuha ako sa kaibigan ko. Ilan lang naman bukas uuwi na ako okay na naman ako eh. Balik trabaho na din, alam kong madami akong gagawin kase hindi ako pumasok ngayon."
"Don't over work yourself kakagaling mo lang."
"Yes maam!" Tsaka siya sumaludo sa akin. Umiling lang ako tsaka pumasok sa kwarto ko at nagbihis ng pambahay. Lumabas ako sa sala para sana manood ng kung anong palabas dito.
"Are you comfortable with me here?"
Tinignan ko siya, bakit niya naman natanong yan?
"Why do you ask?"
"I mean man and woman staying in the same roof." Nakuha ko ang ipinahihiwatig niya. Okay naman sa akin eh.
"Your being a perverted jerk, don't think anything and just be comfortable!" Inis kong sabi sa kanya.
"Well hindi mo ako masisisi lalaki ako eh." Nagkibit balikat siya tsaka umupo sa tabi ko. Nagbigay siya ng space sa gitna namin careful to not make any contact with me. What is his problem?
"What's your problem? Para akong may nakakahawang sakit ah!" Inis kong tanong sa kanya.
"No! Wala ah hahahaha!" Awkward siyang tumawa pero hindi pa din lumalapit sa akin.
"Hoy! Be honest with me! Tinitigasan ka na noh?" Taas kilay kong sabi tsaka napangisi inaasar siya.
I saw his face darkened and I almost hear my heart beat because of that. Wrong question Aquill! Madaling mawawala ang iniingatan mo dahil sa katangahan mo!
"What if I tell you that it is? May gagawin ka ba para pakalmahin to?" He said almost a whispher. But I can hear it loud and clear.
"Sabi ko nga nagbibiro lan—Shit" muntik na ako mapatalon ng lumapit siya sa akin.
"Wag mo ako subukan."
Tumayo siya agad tsaka pumasok sa guest room katabi ng kwarto ko. Anong nangyare? Bat ka kase nagtanong? Bwisit ka! Hala pero totoo? Awkward akong bumalik sa panood ko kanina, kahit ni isa ay wala talaga akong naintindihan.
》》》》》》》》》》》》》》》》》》
New chapter is up! SAna magustuhan niyo. I'll make the update longer that it is before. Thanks! You can vote if you want haha para ganahan naman ako tenchuu! Muah!
Lablots!