TINA'S POV
Last day na ng challenge namin ngayon. Binigyan ng Mapa bawat partner para sa huling challenge na aming kahaharapin. Ito ay ang Puzzle Game.
Kailangang hanapin namin ang mga nawawalang piece ng puzzle sa tulong ng mga mapang ibinigay sa 'min. Ang puzzle ay ang logo ng school namin.
Ilang minuto pa ay nagsimula na ang amazing run, ay! Ang Puzzle Game pala. Ano pa ba ang bago? Siyempre magkasama kami ngayon ng engkantong lalaking ito.
"Akin na nga yang mapa!" Galit siya? Anyare? Hindi na lang ako umimik.
Tungkol sa pagkasabi niya ng Thank You? Ewan ko anong pumasok sa isip niya. Sinaniban siguro ng masamang espirito kaya ganun.
FLASHBACK..
"Hoy bakulaw!" tawag ko sa kanya habang nangingisda kami sa ilog. Eh? Survival ba 'to? Ayoko ng ganitong buhay. Sa bahay nga prinsesa ako dito naghahanap ako ng sarili kong makakain? Kumusta naman kaya ang mga nahuli ko? Kawawa naman kayong mga isda.
Nakailang tawag na ako sa damuhong nilalang na iyon ay hindi pa rin siya lumilingon. Tinawag ko ng monster, Ceasar, Unggoy, Engkanto, kwago, at kahit ano pang ugly creatures pero hindi talaga ako pinansin?
"Hoy Tristan!" Lumingon siya nang marinig niya ang pangalan niya. Nyek? Masiyadong choosy ang lalaking ito.
"Yes?" hinarap niya ako. Nagpapacute pa talaga. Eh hindi naman cute.
Tsaka, hindi naman bagay sa kanya ang pangalang Tristan eh mas bagay sa kanya ang pangalang Ceasar. Mas bagay sa kanya kung sasabihin niya ang linyang 'Ceasar is home.' Laughtrip.
"Oh? Aaminin mo na bang crush mo 'ko?".. Siya lang ata ang nakita kong mangingisdang naka-shades, ang arti.
"In your dreams! Kanina pa kita tinatawag. Nagbibingi bingihan ka lang eh."
"Eh? Tinatawag mo'ko? Ngayon ko lang narinig pangalan ko eh. Akala ko nga nasasaniban ka na ng bad spirit kasi panay pagtawag mo ng mga not like ours creature." Inaasar ba ako ng bwisit na'to?
"Damuho kang lalaki ka! Bakulaw!" Asar na ako e.
"Ano na naman ba? Tigilan mo nga ako sa pagtawag niyan Clumsy Leggings girl na kalahi ni Tweety Bird."
"Kailan ko pa naging kalahi si Tweety Bird? Aber?" Dinuro duro ko pa siya ng hawak kong taga sa mga isda. Bigyan ba naman ako ng kalahi?
"Whoah! Easy ka lang Miss Clumsy." Natatawa ba siya? Pinipigilan niya eh.
"Ikaw lang nakakaalam niyan. Bakit mo naman itatanong sakin?" nang aasar talaga ito e!
"Wala kang kwentang kausap!" sigaw ko sa kanya saka tumalikod.
Tumahimik na lang ako at nagpatuloy sa paghahanap ng isda. Gutom na kaya ako. Ayaw ko siyang kausap! Gusto ko lang naman sanang itanong kung para saan yung Thank You niya kagabi.
"Yung thank you pala." panimula niya.
Luuhh? Nabasa niya ang iniisip ko? Edward Cullens is that you? Gawin mo na akong vampire ngayon din.
"Thank you kasi..." kasi?
"Kasi kahit papano eh may naitulong kang tama sa challenge natin kahapon. Yung tungkol dun sa bugtong? Hindi ko alam na magaling ka pala sa bugtong?"
Eh? Yun na yun? Nang dahil sa bugtong? Hindi ito ang inaasahan kong dahilan. Akala ko sasabihin niyang Thank You kasi ikaw kasama ko sa mga challenges. Baliw na nga ata ako. Ipa-check ko kaya sa specialist itong pag-iisip ko.
"Kaya salamat ha?" pagkasabi niyang iyon ay agad siyang tumalikod at naglakad palayo sakin.
Malala na nga ang taong ito. Hindi pa niya kayang sagutin yung bugtong? Itinanim dito doon tumubo. Flashlight diba?
END OF FLASHBACK..
"Yan ka na naman eh. Natutulala sa kagwapuhan ko. Aminin mo na kasing Crush mo 'ko." sabay kindat sakin. Hindi rin siya mahilig kumindat no? Ano siya? Dreamdad? Kindat ng kindat. Hindi naman bagay. Tse!
"Excuse me no! Hindi ako magka-crush sa isang tulad mo!" Talaga! Over my dead, beautiful and sexy body.
"Talaga? okey sabi mo eh." Bipolar talaga ang Ceasar na'to. Lakas ng tama e. Kanina ininsist na crush ko siya ngayon naman hindi na. See? Bipolar talaga.
Ilang oras na kaming naglalakad sa gitna ng kagubatang ito pero kahit ni isa wala pa kaming nakitang piece ng puzzle. Sa group namin, napagkasunduan naming tigtatatlo ang hanapin naming puzzles since 24 lahat ang pieces of puzzle.
"Ano ba yan!" sigaw ng bakulaw. "Kanina pa tayo naglalakad wala pang puzzle na lumilipad."
Ha? Tama ba ang narinig ko? Puzzle na lumilipad? Wagas ang imagination ng lalaking ito.
"Malas ka talaga Miss Clumsy Leggings.Tawagin mo kaya si Tweety Bird at nang matulungan tayo sa paghahanap." Ang lakas din ng loob niya ah.
"Bakit hindi mo tawagin yung mga kalahi mong unggoy lalo na si Ceasar total dun ka naman magaling diba? Sa pag-akyat ng mga puno?"
Hah! Akala mo ikaw lang marunong mang asar?
"Sa gwapo kong ito? Kahit ikumpara mo man ako sa unggoy na Ceasar na yun atleast Genius kasi marunong siyang magsalita. Eh ikaw? Anong alam ng mga kalahi mo? Ang dumakdak ng dumakdak."
Nang aasar talaga ang lalaking ito! Masisiraan ako ng bait dito. Tweety Bird? Ilipad mo ako palayo sa Monkey Monster na ito. Luhh? Tinawag ba naman si Tweety Bird?
"Akin na nga yang mapa! Maghahanap akong mag isa kesa kasama ang Monster na katulad mo!" Padabog akobg tumalikod sa kaniya at nag-umpisang humakbang palayo. Ako mag isa ang maghahanap ng mga puzzles kesa kasama ang bwisit na yun! Nakakatuyo ng dugo e.
Wala akong narinig na pagtutol mula sa kanya. Dahil sa inis at asar ko hindi ko na alam kung saan ako napunta.
"Hmp! Hindi man lang ako sinundan. Maligaw sana siya! Bwisit na Ceasar yun.!" pagmamaktol ko sa kawalan.
Teka? Hindi na ako familiar sa lugar na'to...Bakit parang ako yung naliligaw? Bessy? No! Ayokong mangyari ang nanyari noong elementary days ko.
Tama! Ang tanga ko talaga meron naman akong mapa a. Bobita talaga ako paminsan minsan. Binuklat ko ang dala dala kong Mapa.
"Hmm.. itong dilaw na'to ang puzzle." Tinuro ko ang mga kulay yellow sa mapa. "Sabi ng Committee kanina eh hanapin namin ang yellow spot na'to at nandun ang mga puzzles. Malalaman mo kung nasa mismong lugar ka na kung may makikita kang yellow na telang nakasabit sa sanga ng mga puno." Nag-isip akong mabuti. "Okey! so, yung mga tela ang hahanapin ko."
Tiniklop ko ang Mapa at ipinasok sa bulsa ko at naglakad hawak hawak ang napulot kong hindi kalakihang sanga.
Kanina pa ako naglalakad pero wala talaga akong mahanap na telang dilaw. Tinignan ko ang suot kong relo. "2:26pm. Ilang oras na lang at matatapos na ang challenge namin. Kailangang within 4pm ay makabalik na kami sa assembly area namin. Bahala na," bulong ko sa sarili ko.
Nagpatuloy ako sa paghahanap ng mga tela. Binuklat ko uli ang mapa at hindi ko na maintindihan ang mga naka-drawing. Hala! Anong nanyayari? Naliligaw na ata ako.
Ohno! Naliligaw na nga ako. Ayokong mangyari ang nangyari sakin noon. Tiningnan ko ulit ang oras. 3:10pm na.
Nagpatuloy ako sa paglalakad. Unti-unti nang tumutulo ang mga luha ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Kuya? Bessy? Gabby? Please tulungan niyo ako. Hindi ko na mapigilan ang mga luha ko at napaiyak na ako ng husto.
Patuloy lang ako sa paglakad. Hindi ko na alam kung nasan ako.Wala narin akong pakialam sa mapang dala ko. Wala na akong maaninag. Blurred na ang paningin ko dahil sa mga luhang umaagos mula sa mga mata ko. This can't be happening... again.
Dahil sa luha, hindi ko na makita ang dinadaanan ko. Feeling ko, katapusan ko na. Napatingin ulit ako sa relo ko. 4:30 na. May narinig akong kaluskos sa paligid.
Natatakot na ako!
"Sino yan? Please don't scare me. Natatakot na ako." Ngunit walang sumagot.
Maya maya pa'y may kaluskos na naman akong narinig. May nakita akong gumagalaw na sanga ng kahoy na sa tingin ko'y doon nanggagaling ang kaluskos. Umatras ako ng dahil sa takot.
"Help! I need help!" sigaw kong pagkalakas-lakas. "Sana may makarinig sa'kin. Please help me Lord. Kahit na hindi ako mabait." Napahagulgol na ako.
"Bakulaw ikaw ba yan?" sigaw kong nanginginig na sa takot. "Tristan? Hindi ka na nakakatuwa. Natatakot na ako. Please." Walang sumagot.
Umatras ako nang umatras hanggang sa...
"Aaahhhh!"
****
Enjoy reading guys. (^O^)