"Hangang sa huling ngiti"
Dedicated to @Riihii WP
At sa wakas, lumitaw na ang buwan sa aking harapan.
Ang gabi-gabing sinisilip sa munting bintana ng tahanan.
Naalala ko tuloy ang aking minamahal na mga kaibigan.
Nawa'y maayos lang ang kalagayan kahit nasa gitna ng pademya.
•
Nakakatuwang alalahanin kung paano nagsimula ang lahat.
Sa simpleng ngiti, unang ngiti, kung aking maitatawag—
Ay nabuo ang samahan ng isang grupo na nagmamahalan.
Kahit hindi magkasama, alalahanin na ako ay nandito lang.
•
Unang ngiti ang alamat ng ating pagkakaibigan.
Unang ngiti, na sa unang araw ng klase ko nasilayan.
Unang ngiti, na sa una ako ay nagaalangan na suklian.
Hindi ko makalimutan ang unang ngiti sa akin ng aking mga kaibigan.
•
Ang unang ngiti natin ay nasundan ng dalawa, tatlo, umabot ng sampu hangang sa 'di ko na mabilang kung ilan na sa ngayon.
Naging makabulohan ang buhay ko sa hayskol dahil sa inyo.
Naging makulay, kwela at maingay ito, salamat sa inyo.
Kayo ang nagsilbing inspirasyon hangang sa nagtapos.
•
Inaamin kong hindi lang ngiti ang nakaguhit sa labi noong mga araw na iyan.
Hindi lang saya ang ating pinagsaluhan ng magkasama.
May lungkot sa labi at luha sa mga mata rin tayo na naranasan.
Kagaya ng ngiti ng buwan na naglalaho tuwing tag-ulan.
•
Marami man tayong kantahan, kwentuhan, tawanan at kalokohan.
Naranasan rin nating mabigo, mag-away, lumuha at makasakitan.
Gayunpaman ay masaya ako sa naging samahan.
Hindi kasi natibag sa kabila ng ating pinagdaanan.
•
Gusto ko nang masilayang muli—
Ang ngiti sa ating mga labi.
Mga nakakahawang halakhak, kelan kaya muling maririnig.
Ako ay nangungulila sa inyo mga kapatid.
•
Ngunit huwag mag-alala at tumingala lang sa buwan.
Ako ay iyong maaalala, isang kaibigan na hinding-hindi ka kakalimutan.
Umasa na sa muli nating pagkikita, ngiti sa aking labi ay hindi mabubura.
Kaya tayo ay ngumiti! hangang sa huli nating ngiti.
✍️Writer_Lhey