Ελένας POV
Ξημέρωσε μια νέα μέρα. Όλα μου φαίνονται πιο όμορφα πιο γλυκά. Έχω αισθήματα για τον Ζαν και πλέον αισθάνομαι παγιδευμένη στην αγάπη μου για εκείνον και στην αγάπη μου για την χώρα μου. Φοράω ένα από τα φουστάνια που έχω στην ντουλάπα μου , βάφομαι , φοράω τα τακούνια μου και βγαίνω έξω από το δωμάτιο για να πάω στον Μορέιρα. Δουλεύω για αυτόν και δεν πρέπει να το ξεχάσω.
Μόλις φτάνω στο γραφείο του χτυπάω την πόρτα αν και οι φρουροί επέμεναν να μου ανοίξουν. Σέβομαι τον προσωπικό του χώρο και δεν θα το έκανα.
- Περάστε!, ακούω την γνώριμη φωνή του.
Μπαίνω μέσα και το πρόσωπο του λάμπει από το χαμόγελο του.
- Ελένα!, λέει με ενθουσιασμό.
Χαμογελάω και υποκλίνομαι.
- Έλα να κάτσεις δίπλα μου.,μου λέει δείχνοντας μου μια καρέκλα ακριβώς δίπλα από την δική του πίσω από το γραφείο.
- Μα εγώ ....δεν θα μπορούσα., του λέω. Εκείνος ξεφυσαει.
- Έλα να κάτσεις Ελένα., σχεδόν με διατάζει.
Πηγαίνω και κάθομαι.
- Γιατί να καθίσω δίπλα σου όταν δεν είμαι τίποτα σημαντικό?,τον ρωτάω.
Με κοιτάζει και το πρόσωπο του σκοτεινιάζει.
- Μην το ξαναπείς αυτό Ελένα. Ίσως να υποτιμάς τον εαυτό σου. Υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους είσαι πολύ σημαντική.
- Όπως?,τον ρωτάω.
- Σε εμένα.,μου λέει. Εντάξει.... αυτό δεν το περίμενα να το ακούσω όπως ούτε από τον Ζαν περιμένω να μου πει "Σε αγαπάω".
Παρόλα αυτά η αλλαγή του Μορέιρα με κάνει να χαίρομαι και να εκπλησσομαι ταυτόχρονα. Είναι όμορφο να βλέπεις να αλλάζει κάποιος προς το καλύτερο.
- Λοιπόν ? Τι θα κάνουμε σήμερα?,τον ρωτάω για να αλλάξουμε συζήτηση. Γέρνει προς το μέρος μου.
- Δεν έχω κάτι να κάνω σήμερα. Πρακτικά Αγγλιδουλα μου είμαι όλος δικός σου.,μου λέει. Τι κάνει? Τον κοιτάζω και έπειτα απομακρύνω το βλέμμα μου κοιτάζοντας αλλού.
- Εμ....τι υποτίθεται πως πρέπει να απαντήσω?,τον ρωτάω.
Τώρα έχω την πλήρης προσοχή του.
- Να μου πεις να βγούμε.,μου απαντάει.
- Μα νόμιζα ότι μόλις το πρότεινες εσύ.,του λέω.
Μου χαμογελάει.
- Το έκανα αλλά άφησε την επιλογή του μέρους σε εσένα.,μου απαντάει.
Χαμογελάω και κοιτάζω τα πλεγμένα μου δάχτυλα πάνω στο ύφασμα του φορέματος μου.
- Μορέιρα εγώ.... Δεν είμαι έτοιμη να κάνω παρέα με κάποιον που σε λίγο καιρό θα σκοτώσει όσους ξέρω και θα καταστρέψει την χώρα μου. Δεν προτιμάω τον πόλεμο .... Σε..... εκτιμάω αλλά μου είναι αδύνατον να είμαι κάτι παραπάνω από σύμβουλος σου.,του εξηγώ.
Σηκώνομαι από την καρέκλα. Γυρίζω να τον κοιτάξω και τον βλέπω σκεπτικό.
Πάω να πιάσω το πόμολο.
- Τοξοβολία., μου λέει.
Σταματάω και τον κοιτάζω πάλι.
- Ορίστε?
- Τοξοβολία. Να πάμε να κάνουμε τοξοβολία.,μου λέει.
- Δεν....
- Σε διατάζω . Δεν στο ζητάω.,μου λέει.
Σηκώνεται και με πλησιάζει. Μου προτείνει το χέρι του και περνάω το χέρι μου μέσα από το δικό του μπράτσο.
Λίγα λεπτά αργότερα βρισκόμαστε στον κήπο του και εκείνος έχει στα χέρια του το τόξο του.
Το πρόσωπο του φαίνεται χαρούμενο.
- Τι είναι τόσο αστείο?,τον ρωτάω γεμάτη περιέργεια.
- Εγώ είμαι αστείος.,μου λέει.
Από την έκφραση του προσώπου μου καταλαβαίνω πως θέλει και πάλι να γελάσει.
- Δεν ορίζουμε πάντα την καρδιά μας.,μου λέει.
Πιάνει ένα βέλος και το τοποθετεί στο τόξο του. Τραβάει την χορδή του τόξου προσπαθόντας να εντοπίσει το κέντρο και να συγκεντρωθεί.
- Εσύ θα έπρεπε να το ξέρεις καλύτερα πως η καρδιά μας δίνει εντολές και όχι εμείς σε αυτήν.,μου λέει αφήνοντας το βέλος του να φύγει μακριά με αποτέλεσμα να χτυπήσει στο κέντρο του στόχου.
Γυρίζει και με κοιτάζει.
Μου δίνει το τόξο του και εγώ το πιάνω στα χέρια μου.
Πιάνει ένα βέλος και έρχεται και μου το δίνει.
Έρχεται από πίσω μου για να με βοηθήσει.
Αποτραβιέμαι.
- Θέλω να δοκιμάσω μόνη μου.,του λέω.
Τοποθετώ το βέλος στο τόξο κοιτάζω και στοχεύω με προορισμό στο κέντρο. Το πέτυχα. Όταν τον κοιτάζω φαίνεται άφωνος.
- Κάπως έτσι καταλήγουμε να πέφτουμε θύματα ωραίων γυναικών.
- Αμαζόνα., λέει μια άλλη αντρική , γνώριμη φωνή από πίσω μου. Ω θεέ μου! Είναι ο Ζαν . Ελπίζω να μην θύμωσε που έκανα τοξοβολία με τον Μορέιρα.
- Βασιλιά μου!, λέει και υποκλίνεται.
- Τι συμβαίνει Ζαν?,τον ρωτάει. Βλέπω τον έμαθε. Αυτό ίσως να είναι καλό αλλά ίσως να είναι και κακό.
- Ήρθε αυτό για εσάς.,του λέει και του το δίνει.
Ο Μορέιρα το πιάνει το γράμμα στο χέρι του και με κοιτάζει.
- Ελένα ,ο Ζαν έγινε στρατηγός σήμερα το πρωί. Έχει εντυπωσιακές ικανότητες που με έκαναν να τον κάνω στρατηγό και εκπαιδευτή του στρατού μου.,μου εξηγεί.
Κοιτάζω τον Ζαν.
- Τι λέει το γράμμα?, ρωτάει ο Μορέιρα τον Ζαν.
- Αφορά την αγνοούμενη πριγκίπισσα. Πολύ λένε ότι ίσως να βρίσκεται εδώ αλλά από έγκυρες πηγές μου δεν είναι. Ταξιδεύει από εδώ και από εκεί. Ξέρετε κακομαθημένη., λέει. Όταν τον κοιτάζω παγώνω από το βλέμμα του επάνω μου. Μήπως ξέρει? Όχι αποκλείεται.
Μου χαμογελάει και αυτό που κάνει ζεσταίνει την τρομαγμένη μου καρδιά.
Του χαμογελάω και εγώ.
- Τέλεια! Προσπαθώ να μην κάνω κακό στους Άγγλους και κάτι τέτοιο θα ήταν ένα εμπόδιο. , λέει γυρίζοντας στον στόχο και πιάνοντας ένα βέλος. Πάλι πετυχαίνει κέντρο.
Του αρπάζω το τόξο και πιάνω δύο βελοι. Βάζω το πρώτο στο τόξο και το άλλο το δίνω στον Ζαν. Ρίχνω το πρώτο βέλος στο κέντρο και αρπάζω και το δεύτερο κάνοντας ακριβώς το ίδιο.
Κοιτάζω τον Μορέιρα γεμάτη νεύρα.
- Είσαι πολύ σκληρός με ανθρώπους που σε σέβονται. Εύχομαι να μην είχα αναθεωρήσει για τον χαρακτήρα σου. Να ξέρεις πως όταν ξεκινήσει ο πόλεμος η πρώτη που θα πεθάνει θα είμαι εγώ. Βλέπεις τις ικανότητες μου και ξέρεις και εμένα. Μπορεί να έχω αδύναμη καρδιά αλλά αυτή είναι γεμάτη με αγάπη. Λυπάμαι που θα είσαι εσύ η καταστροφή της. Νόμιζα πως είχες αλλάξει.,του λέω πετώντας το τόξο κάτω με δύναμη και φεύγοντας από μπροστά του.
Δεν θέλω να ξέρω αν τα λόγια μου πλήγωσαν τον Μορέιρα. Δεν με ενδιαφέρει. Ελπίζω να μην θύμωσε ο Ζαν. Ποτέ δεν θα έβλεπα τον Μορέιρα ερωτικά αλλά ως φίλο θα μπορούσα. Αυτό είναι η αλήθεια. Νόμιζα πως είχε αλλάξει αλλά μένει ο ίδιος.
Δεν με ενδιαφέρει αν συμπαθεί μόνο εμένα . Πραγματικά αδιαφορώ.
Τρέχω στο παλάτι και μπαίνω στο δωμάτιο μου. Κλείνω την πόρτα και πέφτω στο έδαφος. Με έκανε σύμβουλο για να με ταπεινώσει. Τον μισό. Πώς μπόρεσε να πιστέψει πως θα στεκομουν ως το τέλος να βλέπω τον λαό μου να υποφέρει?
Είμαι η πριγκίπισσα της Αγγλίας. Δεν θα μπορούσα να αφήσω αυτούς που προστατεύουν οι γονείς μου να πάθουν κακό ή να πάθουν τίποτα τα αδέλφια μου. Δεν θα τον αφήσω.
*******************★******************
Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα!!!
Ελπίζω να σας άρεσε!!!
Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας!!!
Ευχαριστώ πολύ!!!
😁❤️