ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး(အတြဲ၄) ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး(အတွဲ၄)

စာစဥ္ ၃၉ ( ၁၇ - ၂၅ )

💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book. : 39
Chapter. : 17 - 25
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၁၇ ။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ ့ကို က်ိတ္ေၾကြေနတာလဲ

ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ေခါက္က စီရီဟန္ ရုတ္တရက္ၾကီး ေသြးတုိ ့ ေထြးအန္ခဲ့စဥ္တြင္ စီမင္းလိသည္ သူမအား ဒုကၡေပးခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ ။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ စီရီဟန္ သူမအား တစ္ခါက ၿပခဲ့ဖူးသည့္ ေက်ာက္စိမ္းလက္ေကာက္၀တ္နွင့္ လက္စြပ္ကို သူနွင့္တစ္ပါတည္း ယူလာကာ သူနွင့္အတူ ထြက္သြားဖို ့ သူမအား စည္းရံုးခဲ့၏ ။

သို ့ေသာ္ ရွဲ ့က်ဲ့က်ီ ရုတ္တရက္ၾကီး ေပၚလာသည္ကပင္ သူမအတြက္ ေရွာ့ရစရာၿဖစ္ေနသၿဖင့္ သူ ့ေနာက္က လုိက္မသြားမိခဲ့ပါေပ ။

သို ့ေပမည့္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ စီရီဟန္၏အမိန့္ကုိ နားေထာင္ရဦးမည္ၿဖစ္ၿပီး သူမအား အတင္းမရမက ေခၚေဆာင္သြားမည္ကို သူမ ေကာင္းေကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ေန၏ ။

ထို ့ၿပင္....
ထိုကဲ့သုိ ့ေသာအေၿခအေနမ်ိဳးေအာက္တြင္ သူမအေနၿဖင့္ လ်ွိဳထားသည့္ ဒိုင္ကြက္တုိ ့ကို သံုးရရံုသာ ရွိခဲ့၏ ။

သုိ ့ၿဖင့္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ သူမအား အတင္းအက်ပ္ေခၚသြားမည္ဆုိပါက... စီရီဟန္သာ မေသဘူးဆုိလ်ွင္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ သူမအား က်ိတ္ခ်စ္ေန သည္ဟု စီရီဟန္ကို ၿပန္ေၿပာမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း...ထို ့ၿပင္ သူသည္ ဒီလုိေန ့ေရာက္လာ မည္ကို ေစာင့္ဆုိင္းေနၿခင္းၿဖစ္ၿပီး...ေရာက္လာသည္နွင့္ သူမနွင့္ လက္တြဲ နုိင္ဖုိ ့ က်ိတ္ၾကံစည္ေနၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းကုိပါ စီရီဟန္ကို ၿပန္ေၿပာၿပပစ္မည္ဟု သူ ့အား ေၿပာပစ္လုိက္ရ၏ ။

သူမ ေတြးထားသည့္အတုိင္း ရွဲ့က်ဲ့က်ီ၏အမူအရာမွာ အိုးတုိ့အန္းတန္း ၿဖစ္သြားခဲ့ေလသည္...

သူမ၏အၾကံသည္ အေတာ္ေလးေဘာင္ေက်ာ္လြန္းသည္ ဆုိေသာ္ၿငားလည္း သူ ့အား ဘာမွမတတ္နုိင္ဘဲ လက္ေလ်ွာ့သြားေစနုိင္ဖုိ့ လံုေလာက္သြားခဲ့ေလ သည္ ။

အဆံုးသတ္တြင္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီကုိ သူမ အမွန္ပင္ ေၿခာက္လွန္ ့ပစ္နုိင္ခဲ့ပါ၏ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီအား လံုး၀လ်စ္လ်ဴရႈထားလုိက္ၿပီး
သူ ေနာက္ေၿပာင္ေနသည္ဟုသာ သေဘာထားကာ
တန္တန္နွင့္ ဆက္လက္စားေသာက္ေနေလသည္ ။

ရွဲ ့က်ဲ့က်ီက တဖက္စြန္းတြင္ တင္ထားသည့္ ေသာက္စရာအား လက္လွမ္း ယူလာသည္ ။ ထိုခ်ိန္ မေတာ္တဆ ပုလင္းမွာ ေစာင္းသြားၿပီး စီရီဟန္ေပၚကို
၀ုိင္တုိ ့ ဖိတ္က်သြား၏ ။

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက အၿပစ္မရွိသလုိ မ်က္နွာၿဖင့္ ေၿပာဆိုလာသည္ ။
"အာ..က်ြန္ေတာ္ မေကာင္းတာပါ"

စီရီဟန္သည္ သူ ့အၾကည့္နွင့္ ေတ့ဆံုမိလိုက္သည္နွင့္ ရွ့ဲက်ဲ့က်ီက မ်က္စိအခ်က္ၿပလုိက္ရာ ။ ထုိ ့ေနာက္ မတ္တပ္ထရပ္လုိက္ၿပီး...
"ကုိယ္ သန္ ့စင္ခန္းသြားလုိက္ဦးမယ္"

ရွဲ့က်ဲ့က်ီလည္း သူ့ေနာက္က လုိက္ထလုိက္ၿပီး...
"ငါလည္း လုိက္မယ္"

သူတုိ ့နွစ္ေယာက္ သန္ ့စင္ခန္းဘက္ သြားေနသည္ကုိ ၾကည့္ေနရင္း ရီ၀မ္၀မ္မွာ တူကို ကိုက္ထားမိေနေလၿပီ ။

ငါ ဘာလုိ ့ ရွဲ့က်ဲ့က်ီ တမင္သက္သက္လုပ္ေနတာလုိ ့ ထင္ေနမိတာလဲ ။

သန္ ့စင္ခန္းထဲက လမ္းအဆံုးတြင္ ၿပတင္းေပါက္၌ ။

စီရီဟန္သည္ သူ့မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္တြင္ ရွိေနသည့္ မေကာင္းဆုိး၀ါးဆန္ဆန္မ်က္နွာၿဖင့္ ေယာက္က်ား္အား စိတ္မရွည္လက္မရွည္ဟန္ၿဖင့္ ၾကည့္လုိက္ရင္း...
"ကိစၥရွိလုိ့လား"

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက တိတ္တိတ္ေလးသက္ၿပင္းခ်လာသည္ ။
"အရမ္းကို ေအးလုိက္တာ...သားၾကီး..မင္းေကာင္မေလးကို ငါ က်ိတ္ခ်စ္ေနတယ္လို ့ေတာ့ မင္း တကယ္ၾကီးမထင္ေနပါဘူးေနာ္"

စီရီဟန္၏အၾကည့္တုိ့မွာ အဆေပါင္းမ်ားစြာပင္ ပုိလုိ ့ေအးစက္လာ ေလၿပီ။

ရွဲ့က်ဲ့က်ီ ။ "က်ိတ္ခ်စ္ၿခင္းခ်စ္ရင္ကြာ...မင္းေကာင္မေလးက ငါ့ကို က်ိတ္ခ်စ္ေနတာပဲၿဖစ္မွာ၊ ငါ ေၿပာတာ မဟုတ္ဘူးလား"

ထိုသုိ ့ေၿပာလုိက္သည္နွင့္ တစ္ေယာက္ေသာသူူ၏မ်က္နွာမွာ ပိုလုိ့ပင္ မ်က္နွာပ်က္ယြင္းလာေပၿပီ ။

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက လက္ေၿမွာက္အရံႈးေပးသည့္ဟန္ၿဖင့္
သူ ့လက္အား ေၿမွာက္ၿပလာကာ...
"ေအးပါကြာ၊ ေအးပါ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းက ငါ ေကာင္းေကာင္း မကိုင္တြယ္နုိင္ခဲ့မိဘူးဆုိတာကို ၀န္ခံပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအတြက္က ငါ့ဆီမွာ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ တာ၀န္ရွိတယ္ ။ က်န္တဲ့ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းက မင္းမိန္းမမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ ။ မင္းသာ တကယ္ၾကီး ေသသြားလုိ ့ရွိရင္ ေတာ္ေသးရဲ့ ။ မေသဘူးဆုိရင္ ငါ့မွာ အဲ့ေကာင္မေလး ေခ်ာက္ခ်တဲ့ဘ၀ထဲမွာ ဆက္ေနသြားရေတာ့မွာေလကြာ။ ဒီေတာ့ ငါ့မွာ သူမကုိ ေခၚသြားနုိင္ဖို ့အတြက္ဆုိ မင္း တကယ္ေသမေသကို ေသခ်ာဖုိ ့ ့လုိေသးတယ္ေလ"

ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ ခ်က္က်လက္က်ရွင္းၿပေနသည္ ။

"ဒါနဲ ့ အဲ့ကေလးက ဘယ္ကေန ေရာက္လာတာလဲ ။
မင္းကေလးေတာ့ မၿဖစ္နိုင္ဘူး၊ ငါ ေၿပာတာမွန္လား"
ရွဲ့က်ဲ့က်ီက စကားလမ္းေၾကာင္းေၿပာင္းပစ္လုိက္၏ ။

စီရီဟန္က အမူအရာကင္းမဲ့စြာၿဖင့္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"လူတစ္ေယာက္ကို ကူၿပီးေတာ့ သူ ့ကို ရက္ပိုင္းေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတာ"

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက ခပ္ေသာ့ေသာ့ေလးၿပံဳုးလာသည္ ။
"ဒါကေတာ့ အဲ့ဒီေကာင္မေလး လုပ္တတ္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးပါပဲ..."

စီရီဟန္သည္ ထုိသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည့္အခုိက္
ခ်က္ခ်င္း အမူအရာပ်က္သြား၏ ။

ရွဲ့က်ဲ့က်ီမွာ ကူကယ္ရာမဲ့သလို ခံစားမိေနဆဲ ။
"မင္း အဲ့ဒီခ်ီးဗဒံုးေကာင္ လင္းေခ်ြ ့ကို ဖံုးထားခ်င္ဖံုးထားလုိ ့ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုေတာ့ မရဘူး။ ငါ့ကုိ သူ ့လုိမ်ိဳး မစဥ္းစားတတ္တဲ့ေကာင္ လုိ ့မ်ား ထင္ေနလား ။ ရုိးရုိးသားသားေၿပာရရင္ အစပုိင္းကေတာ့ ငါလည္း အရူးလုပ္ခံရေတာ့မလို ့ပဲ...စီ မိသားစုကို သြားၿပီးေတာ့ သူမကို သြားမေခၚထုတ္ခင္အထိေပါ့... ဒီလုိ အရာရာကို ကိုင္တြယ္တတ္တဲ့ စတုိင္ မ်ိဳး - နည္းနည္းေလးမွ ေနာက္မတြန္ ့ဘဲ စိတ္ထဲကေန လုပ္ခ်င္လာရင္ လုပ္ခ်ပစ္လုိက္တာမ်ိဳး - ဒါမ်ိဳးက ေသခ်ာေပါက္ကို..."

ရွဲ့က်ဲ့က်ီ၏ဆက္ေၿပာေတာ့မည့္စကားတုိ့မွာ စီရီဟန္၏ေအးစက္ၿပီး မည္းေမွာင္ေနသည့္အၾကည့္ေအာက္တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏ ။

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက ေတြးဆဆၿဖင့္ ဆက္ေၿပာလာသည္ ။
"တကယ္ေတာ့ င့ါရဲ့သံသယေတြကို ေသခ်ာသြားေအာင္ လုပ္တဲ့သူက သူမ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းပဲ"

သူသည္ စီရီဟန္အား ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္နားလည္ထား၏ ။ ထို ့ေၾကာင့္ပင္ ဟုိးအစကတည္းက သူသည္ ရီ၀မ္၀မ္အား သံသယ၀င္ေနခဲ့ ၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။

............................................................

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၁၈ ။ လွပမႈကြာၿခားခ်က္

ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ ေၿပာေနၿခင္းကို ရပ္တန္ ့သည့္တုိင္ စီရီဟန္၏အမူအရာ မွာ မေၿပာင္းလဲသြားေပ ။
သူ ၿပန္ေၿပာလာသည္ ။

"သူမက ေသသြားၿပီ"

သူသည္ ဘာကိုမွ ၀န္ခံမည့္ဟန္ မရွိသၿဖင့္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီမွာ ပုခံုးသာ တြန္ ့ၿပ လုိက္ၿပီး ဘာမွဆက္မေၿပာေတာ့ဘဲ ထြက္သြားေတာ့မည္အလုပ္ ။

"ေဟး ေဟး..မင္းတို ့နွစ္ေယာက္ က်ိတ္က်ိတ္က်ိတ္က်ိတ္နဲ ့ ဘာေတြေၿပာေနၾကတာလဲ ။ ရွဲ့က်ဲ့က်ီ...မင္း အကို ၉ ကို တမင္ပထုတ္သြားတယ္ဆုိတာကို ငါ အေစာကတည္းက ရိပ္မိတယ္"

လင္းေခ်ြ ့က ေဒါၾကီးေမာၾကီးၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
"မင္းတို ့နွစ္ေယာက္ ဘာေတြလ်ိဳ ့၀ွက္ထားၾကတာလဲ ။
ငါ့ကိုေတာင္ မေၿပာၾကဘဲ ထိန္ခ်န္ထားၾကတယ္ေပါ့ေလ ။ အဲ့ဒီကေလးကိစၥကေရာ ဘယ္လုိၿဖစ္တာလဲ"

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက လင္းေခ်ြ ့အား ၾကည့္လာသည္ ။
"ရီ ေလးက တၿခားတစ္ေယာက္ကိုယ္စား ရက္ပိုင္းေလာက္ ကူေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတာ ။ မင္းရဲ့အစ္ကုိ ၉ က ယာယီအေဖပဲ ရွိေသးတယ္"

လင္းေခ်ြ ့ခမ်ာ ကမ႓ာၾကီးတစ္ခုလံုး ေဇာက္ထုိးမုိးေမ်ွာ္ၿဖစ္သြားသလုိ ခံစားသြားရ၏ ။
"ေသာက္က်ိဳးနဲ..ဒါၾကီးက အရမ္းမမ်ားလြန္းဘူးလား ။ ၿပီးေတာ့ အစ္ကို ၉ ကလည္း သူမ လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ လုပ္ခြင့္ေပးေနတာပဲလား"

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက အသာေလးၿပံဳးၿပလာသည္ ။
"မင္းအစ္ကုိ ၉ တြဲေနတဲ့သူက သူမ လား ဒါမွမဟုတ္ မင္းလား"

"ငါ အရင္ကဆုိ မေၿပာပါဘူးကြာ ။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကုိ ၉ ရဲ့ အေခ်ာအလွၾကိဳက္လာတာက အရမး္ၾကီး မလြန္လြန္းဘူးလား..."
လင္းေခ်ြ ့က ပြစိပြစိေၿပာေနခ်ိန္ ရုတ္တရက္ တစ္ခုခုကို အမွတ္ရမိသြား သည္ ။ ခနေလာက္ ရပ္တန္ ့သြားၿပီး ဆက္ေၿပာလာသည္ ။
"ၿပီးခဲ့တဲ့လတုန္းက...မီးလ်ွံေက်ာင္းက ဒီမြန္းရဲ့သိုင္းပညာ အဆင့္ကုိ တၿခားတစ္ေယာက္က ၀င္ယူသြားၿပီ..."

စီရီဟန္၏အၾကည့္မွာ လင္းေခ်ြ ့၏စကားတုိ့ ကုိ ၾကားေနရသည့္တုိင္ေအာင္ တည္ၿငိမ္လို ့ေနဆဲသာ ။

ရွဲ့က်ဲ့က်ီက ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"မ်ိဳးဆက္သစ္တုုိင္းမွာ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြဆိုတာက ရွိစၿမဲပဲေလ ။ ဒီလုိေလာကမ်ိဳးဆုိ ပိုဆုိးတာေပါ့ကြာ ။ ဘယ္စံခ်ိန္မဆို ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခ်ိဳးပစ္နုိင္တဲ့ေန့ဆုိတာက ရွိေနစၿမဲပဲ"

လင္းေခ်ြ ့သည္ ေတာ္ေတာ္ေလးမႈန္သုန္ေနေလၿပီ ။
သုိ ့ေသာ္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီ ေၿပာလုိက္သည့္စကားအား သူ မလြန္ဆန္နုိင္ေပ ။ တုိးတုိးတိတ္တိတ္သာ ေၿပာဆုိလာသည္ ။
"အရင္အဖြဲ့ေခါင္းေဆာင္ၾကီးဆီကေန ဘာသတင္းမွ မရေသးဘူး ။ အခုတေလာ ေနမ၀င္အင္ေမာ္တယ္ရဲ့ အေၿခအေနက အေတာ္ေလး ဆိုးလာတယ္..."

ထိုအခုိက္တြင္ ေလွ်ာက္လမ္းဆီကေန ေၿခသံထြက္လာသည္ ။ ရီ၀မ္၀မ္သည္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး သံုးေယာက္သား ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ ေဆြးေႏြးေနၾကသည္တို ့ကို အကဲခတ္ေနသည္ ။
"ရွင္တုိ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြၿဖစ္ၿပီးေတာ့ သန္ ့စင္ခန္း သြားတာ ဘာလုိ ့မ်ား အဖြဲ ့လုိက္ၾကီးသြားရတာလဲ"

ဤနွစ္ေယာက္ တန္တန္အေၾကာင္း ေမးေနၾကၿခင္းၿဖစ္မည္ကုိ သူမအေနၿဖင့္ စဥ္းစားၾကည့္ေနစရာပင္ မလုိေပ ။

သို ့ေသာ္ သူမမ်က္၀န္းထဲတြင္ သံသယတုိ ့ ၿဖတ္ေၿပးလာသည္ ။
ငါ အခုနက ဘာၾကားလိုက္တာလဲ...။

"ေနမ၀င္အင္ေမာ္တယ္..ဟုတ္လား"

"ရွင္တုိ ့ေတြ ဘာအေၾကာင္း ေၿပာေနၾကတာလဲ ။ ဘာအင္ေမာ္တယ္...လဲ"

စီရီဟန္၏မ်က္လံုးတို ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ မႈန္သုန္လာသည္ ။
သူမေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားလုိက္ၿပီး...
"မင္း ကုမၸဏီအေၾကာင္း ေၿပာေနတာ"

လင္းေခ်ြ ့သည္ စီရီဟန္၏ေအးစက္စက္အၾကည့္အား
ပုခံုးတြန္ ့ၿပလုိက္သည္။

"ဟုတ္လား...။ က်ြန္မကုမၸဏီ ဘာၿဖစ္လုိ ့လဲ"
ရီ၀မ္၀မ္ နားမလည္လုိက္ေပ။

ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ မၿမန္လြန္း၊ မေနွးလြန္းေသာအသံၿဖင့္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"ေနာက္ဆုိရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က မင္းကို ၿပသနာရွာလာၾကမွာပဲ ။ ဒီေတာ့ ထုတ္လုပ္ေရးဘက္မွာ မင္း လူမ်ားမ်ားရွာထားတာက အေကာင္းဆံုး ၿဖစ္လိမ့္မယ္"

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ရွဲ့က်ဲ့က်ိ၏အၾကံေပးလာသည့္စကားအား သံယယတစ္ခ်က္ ၿဖစ္လာ၏ ။ သုိ ့ေသာ္ သူမ ၿပန္ေၿဖလုိက္သည္ ။
"သိပါၿပီ ။ သတိေပးလုိ ့ ေက်းဇူးပဲ"

သူမသည္ ဤအနုပညာရပ္၀န္းထဲတြင္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ၾကီး တုိးတက္လာသူ ၿဖစ္ေလသည္ မဟုတ္ေလာ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္
သူမအား မနာလုိၾကသည့္ ၿပိဳင္ဘက္တုိ ့ ရွိေနၾကသည္သာ ။ ထိုအေၾကာင္းၿပခ်က္တစ္ခုနွင့္တင္ သူမသည္ ဤအခ်က္ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားပင္ ။

သို ့ေသာ္ ရွဲ့က်ဲ့က်ီသည္ ရုတ္တရက္ၾကီး သူမအား ထုိသုိ ့ သတိေပးလာလိမ့္မည္ကိုေတာ့ သူမ ေတြးမထားမိခဲ့ေပ ။

စီရီဟန္ေၾကာင့္ ၿဖစ္လိမ့္ေပမည္...

"ဟုတ္သားပဲ...ေဘာ့စ္ ရီ..က်ြန္ေတာ္ ေၿပာထားတာကို ေတြးေပးဦးေနာ္"
ရွဲ့က်ဲ့က်ီက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ၿပံဳးၿပေနသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ။ "..."

ဤကိစၥမွာ သူမ စဥ္းစားစရာပင္ မလုိသည့္ကိစၥ ၿဖစ္၏ ။ ကုမၸဏီတုိင္းက ရွဲ့က်ဲ့က်ီကုိ အလုိရွိၾကသည္ ။ သူမသည္လည္း ထုိ ့အတူသာ ၿဖစ္၏ ။ သို ့ေသာ္ ၿပသနာမွာ သူမ၏ကုမၸဏီအေသးေလးသည္ သူ ့လုိ ၾကယ္ပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္အတြက္ ေနလို့ရနုိင္သည့္အိမ္မ်ိဳး မဟုတ္ေနပါ ေခ်...

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အာရံုလံုး၀ေၿပာင္းသြားၿပီၿဖစ္သၿဖင့္
စီရီဟန္ စိတ္ေအးသြား၏ ။ သို ့ေသာ္ သူ ့ပံုစံမွာ တင္းမာမႈန္သုန္ေနဆဲပင္ ။

....

နွင္းဆီအိမ္ေတာ္ေလးတြင္ ။

ညစာစားၿပီးၾကသည့္ေနာက္ အိမ္ကို ၿပန္သြားၾက၏ ။ ရီ၀မ္၀မ္သည္ တန္တန္အား အိပ္ရာသို ့ ေပြ ့ခ်ီသြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ စီရီဟန္အား စကားေၿပာ၏ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ။ "လူၾကီးမင္း မူ က ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ေရာက္လာမွာလဲ"

စီရီဟန္ ။ "သဘက္ခါ"

ရီ၀မ္၀မ္ ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္သည္ ။
"အာ...ဒါဆို က်ြန္မ ၿပင္ဆင္ထားရေတာ့မွာေပါ့"

စီရီဟန္ ။ "မလုိဘူး"

သူ ့ကို ေမးမိၿခင္းသည္ကား သူ ့ကို လံုး၀ မေမးမိၿခင္းနွင့္ ထပ္တူညီေပသည္။

ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လုိက္ၿပီး စီရီဟန္အား ၾကည့္လုိက္သည္ ။
"ဘာၿဖစ္လုိ့လဲ ။ ရွင္ ဒီည တစ္ခုခုၿဖစ္ေနသလုိပဲ ။ စိတ္ညစ္စရာေတြ ရွိေနတာလား"

စီရီဟန္၏မ်က္နွာအမူအရာမၿပသည့္ မ်က္နွာအား ဖတ္ၾကည့္တတ္သူမွာ ရီ၀မ္၀မ္ တစ္ေယာက္သာလွ်င္ ရွိလိမ့္ေပမည္ ။ သူ့မွာ စိတ္ညစ္စရာေတြ ရွိေနသလားဆုိသည္ကိုပင္ သူမ သိနုိင္ေနေလၿပီ...

............................................................

စာစဥ္ ၃၉ ၊ အခန္း ၁၉ ။ ကိုယ္ အဆင္ေၿပတယ္

စီရီဟန္ အ့ံအားသင့္သြား၏ ။ သို ့ေသာ္ ၿပန္ကားမေၿဖလာေပ ။ ထိုအစား သူမေလးဘက္သို ့ လွည့္လုိက္ကာ နဖူးၿပင္ထက္ အနမ္းတစ္ပြင့္ ညင္ညင္သာသာေလး ခ်ေပးလိုက္၏ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ သူမ၏နဖူးကို စမ္းၾကည့္လုိက္ၿပီး စိတ္အလုိမက်စြာ ပြစိပြစိေၿပာလာသည္ ။
"ရွင္က က်ြန္မကို ဒါေလးနဲ ့ ေခ်ြးသိပ္ဖုိ ့ ၾကိဳးစားေနတာလား..."

စီရီဟန္၏အၾကည့္တို ့တြင္ ကူကယ္ရာမဲ့မႈတစ္ခု ေပၚထြက္လာၿပီး သူမေလး၏ႏႈတ္ခမ္းလႊာထက္ ထပ္နမ္းရိႈက္လုိက္ရ၏ ။

သူမေလးအား ကုိင္ထားသည့္အခ်ိန္ သူမေလး၏ကိုယ္မွ
ကုိယ္ေငြ ့ေႏြးေႏြးေလးကိုပင္ သူ ခံစားနုိင္ေလသည္ ။
စီရီဟန္သည္ သူမေလး၏နားနား ကပ္ကာေၿပာလာသည္ ။

"ကိုယ္ တကယ္အဆင္ေၿပပါတယ္"

.....

ညဘက္၊ အင္ပါရီယာၿမိဳ့ေတာ္က အိမ္ေတာ္တစ္ခုတြင္ ။

ခ်င္းဖုန္းသည္ သူ ့အေရွ့မွ မိန္းကေလးအား မႈန္ကုတ္စြာ ၾကည့္ေနသည္ ။
"သဘက္ခါ လူၾကီးမင္း မူ ေရာက္လာေတာ့မယ္ ။
ရူရွီ...သမီးရဲ့ ၿပင္ဆင္ ထားတာေတြေကာ ဘယ္လုိလဲ"

ခ်င္းရူရွီသည္ လံုး၀ကို အက်ိန္းေသၾကီး ယံုၾကည္ခ်က္ၿပတ္သားေနပံု ေပၚသည္ ။
"အေဖ...စိတ္မပူနဲ့ ။ အကုန္ စီစဥ္ထားၿပီးသားပါ"

ခ်င္းဖုန္းသည္ တစ္ကုိယ္လံုးအနက္ေရာင္ သုိင္း၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားသည့္ သူ ့သမီးအား ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ ေက်နပ္အားရစြာၿဖင့္ ေခါင္းညိတ္ၿပလာ၏။
"အင္း....လူၾကီးမင္း မူ က တရုတ္ရုိးရာသုိင္းကုိ အရူးအမူးကို နွစ္သက္ တာ ။ သမီးရဲ့တုိက္ခုိက္နိုင္တဲ့အစြမ္းအစနဲ ့ဆို လူၾကီးမင္း မူ သမီးကို ေတြ ့တာနဲ ့ အထင္ၾကီးသြားမွာ ေသခ်ာတယ္"

ခ်င္းဖုန္း ဆက္ေၿပာသည္ ။
"တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပဲ နုိင္ငံတကာသိုင္းၿပိဳင္ပြဲၾကီးက တရုတ္နုိင္ငံမွာ က်င္းပေတာ့မယ္ ။ လူၾကီးမင္း မူ လည္း တက္ေရာက္လိမ့္မယ္ ။ အဲ့ဒီအခါက်ရင္ သမီးနဲ ့အတူ သုိင္းတတ္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီး ေခၚသြား"

ခ်င္းရူရွီ ။ "ဟုတ္ကဲ့..အေဖ"

"အခုတေလာ ဟုိမိန္းမဘက္က ဘာေတြလုပ္ေနလဲ"
ခ်င္းဖုန္း ေမးသည္ ။

"အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဇာတ္ကားတစ္ကားရုိက္ဖို ့ လုပ္ေနပါတယ္" ခ်င္းရူရွီက ၿပန္ေၿဖလုိက္သည္ ။

"အဟတ္..." ခ်င္းဖုန္းမ်က္နွာမွာ မဲ့ရြဲ့လာသည္ ။
"အဲ့လုိမိန္းမမ်ိဳးက ဘယ္ေတာ့မွ လူၾကီးမင္း မူ ရဲ့ စိတ္၀င္စားမႈကို ရမွာမဟုတ္ဘူး ။ ငါလည္း ေတာ္ေတာ္ကို အုိေနလုိ ့သာ မိသားစုေခါင္းေဆာင္က ဒီလုိမ်ိဳး ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ ့ လုပ္ခ်င္သလို စြတ္လုပ္ေနခြင့္ ေပးထားရတာ"

....

ေနာက္တစ္ေန ့မနက္၊ ဒက္ဇလင္းမီဒီယာတြင္ ။

၀န္ထမ္းမ်ားသည္ သံုးေယာက္တစ္ဖြဲ ့ ငါးေယာက္တစ္ဖြဲ ့ ဖြဲ့ၿပီး အတင္းတုပ္ေနၾကေလသည္ ။

"ဒုဥကၠဌ ရီ က အံ့ၿသစရာေကာင္းလုိက္တာ ။
ကုမၸဏီ ဖြင့္တာမွ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးဘူး ၊
အခုဆုိ အနုပညာေလာကထဲမွာ သူ ့နာမည္အရမ္းၾကီးေနၿပီ"

"အင္ပါယာစကုိင္းအင္တာတိိန္းမန္ ့ကေတာင္မွ ဘာမွမလုပ္နုိင္ဘူး ။ သူတို ့ကမ်ား သူ ့ကို သြားၿပီးတရားစြဲခ်င္ၾကေသးတယ္ ၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ကိုယ့္ေပါင္ကုိယ္ လွန္ေထာင္းသလို ၿဖစ္သြားတာပဲ"

"အံ့ၿသစရာအေကာင္းဆံုးအခ်က္ကဟာ အင္ပါယာစကုိင္းဘက္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ လူသိရွင္ၾကားၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားခဲ့လုိက္သလဲ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့လည္း ဒုဥကၠဌ ရီ ကို အခမဲ့ေၾကာ္ညာခြင့္ ေပးလုိက္ရသလုိမ်ိဳး ၿဖစ္သြားတာပဲ"

"ဒုဥကၠဌ ရီ သာ ဒက္ဇလင္းမွာ ရွိေနဦးမယ္ဆုိရင္... နွေၿမာစရာေကာင္းလုိက္တာ.."

ထိုအခုိက္အတန္ ့ အၿပင္ဘက္ကေန ခ်ိဳင္းယံုရွန္းသည္
သူ ့လက္ေထာက္နွင့္အတူ ၀င္လာေလသည္ ။

နွစ္ေယာက္သားသည္ သူတုိ ့က်ိတ္တုပ္ေနသည့္စကားတုိ ့အား ၾကားသြားၾကပါ၏ ။

လက္ေထာက္က ခ်က္ခ်င္းပင္ သူတို့အား ေငါက္ငမ္းလာေတာ့သည္ ။
"နင္တုိ့အားလံုး လုပ္စရာမရွိၾကဘူးလား ။ ဒီမွာ အတင္းေတြပဲ စုေၿပာေန ၾကတယ္ေပါ့...ဟုတ္လား ။ နင္တို ့ လစာအၿဖတ္ခံခ်င္ေနတာလား"

ခ်ိဳင္းယံုရွန္းသည္ သူတုိ ့အား မည္းပုတ္ေနသည့္မ်က္နွာၿဖင့္ ၾကည့္လာသည္။

ကမ္းမၿမင္လမ္းမၿမင္ အတင္းတုပ္ေနခဲ့ၾကသည့္ ၀န္ထမ္းတို့မွာ အခုေတာ့ အသံတစ္သံပင္ မထြက္၀ံ့ၾကေတာ့ ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရံုးခန္းၾကီးတစ္ခုလံုး ေသမတတ္တိတ္က်သြားေလသည္ ။

ခ်ိဳင္းယံုရွန္းက အလိုမက်မည္းပုတ္ေနသည့္ မ်က္နွာထားၿဖင့္ သူ ့ရံုုးခန္းထဲသို ့ ၀င္သြားသည္ ။

"အခုနက ရီပုိင္အေၾကာင္း ေၿပာတဲ့သူေတြ အကုန္လံုးကို အလုပ္ၿဖဳတ္လုိက္"
ခ်ိဳင္းယံုရွန္းက ေဒါသတၾကီးၿဖင့္ ေၿပာဆုိလာသည္ ။

လက္ေထာက္ေလးမွာ အေနရက်ပ္ေနဟန္ ေပၚလာသည္ ။
"ဒါက...ဒါရုိက္တာ ခ်ိဳင္း...အလုပ္ထြက္သြားၾကတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနၿပီ ။ ကုမၸဏီထဲမွာ ၀န္ထမ္းေတြ မေလာက္ငေတာ့ဘူး ။ သူတို ့ကုိပါ ထပ္ၿဖဳတ္ပစ္ဦးမယ္ဆုိရင္..."

ရီပုိင္အား ခ်ိဳင္းယံုရွန္း ကန္ထုတ္ပစ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဒက္ဇလင္းမီဒီယာ၏ လ်ိဳခ်န္း၊ ကုန္ရႊီ နွင့္ ဖီးလစ္သည္ပင္လ်ွင္ သူနွင့္အတူ လုိက္ထြက္သြားၾက၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကမ႓ာေက်ာ္ သရုပ္ေဆာင္ ဟန္ရွန္းယြီသည္ပင္လ်ွင္ လုိက္ထြက္သြားခဲ့၏ ။

အရာအားလံုးသည္ ကုိင္တြယ္ရခက္လာသၿဖင့္ ဘုတ္အဖြဲ ့က ခ်ိဳင္းယံုရွန္း၏ရာထူးကို ၿဖဳတ္ခ်ပစ္လုိက္ရ၏ ။

သို ့ေသာ္ တစ္လပင္ မၿပည့္ေသးေပ ။
ခ်ိဳင္းယံုရွန္းသည္ ဒက္ဇလင္းမီဒီယာသုိ ့ ၿပန္ေရာက္လာၿပီး အေထြေထြမန္ေနဂ်ာၿဖစ္လာကာ ဒက္ဇလင္းမီဒီယာအား အရင္ထြန္းလင္းေနသည့္ေခတ္ကို ၿပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ရမည္ဟု အမိန္ ့ထုတ္လာသည္ ။

ခ်ိဳင္းယံုရွန္းက စားပြဲကုိ ဘုန္းခနဲ ရုိက္ခ်ပစ္လုိက္၏ ။
"ေသာက္က်ိဳးနဲ...ရီပုိင္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ ဒက္ဇလင္းက ဒီလုိ ၿဖစ္လာစရာအေၾကာင္း မရွိဘူး"

ဒက္ဇလင္းမီဒီယာသည္ အစတုန္းက အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ ့ အသားတစ္ၾကီးတစ္တံုးနွယ္ ၿဖစ္ေနခဲ့၏ ။ သို ့ေသာ္ အခုေတာ့ အရုိးေပၚအေရတင္ ၿဖစ္ေနေလၿပီ ။
မည္သို ့ပင္ဆုိေစ သူ ့အေနၿဖင့္ ထုိသည္ကုိ ၾကိတ္မွိတ္ကာ ၿမိဳခ်ရေတာ့မည္သာ ။

သူ ့အား ပို၍ ေဒါသအထြက္ေစဆံုးေသာအရာမွာ ဒက္ဇလင္းမီဒီယာမွ ထြက္သြားၿပီးသည့္ေနာက္ ရီပုိင္သည္ နာမည္ရသထက္ရလာေနၿခင္းပင္ ။ ထုိသည္မွာ သူ့မ်က္နွာကို ၿဖတ္ရုိက္ပစ္ၿခင္းနွင့္ မတူေပေလာ ။

............................................................

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၂၀ ။ မင္း ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္ကူးရုိင္းနုိင္မလဲ

အထူးလက္ေထာက္က သူ၏လုပ္ရပ္တုိ ့ကို ၿမင္လုိက္သည့္အခ်ိန္တြင္ မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လာၿပီး ခ်ိဳင္းယံုရွန္း၏နားနားကပ္ကာ ေၿပာလာသည္ ။
"ဒါရုိက္တာ ခ်ိဳင္း...ရီပုိင္ နဲ့ ၿပိဳင္ရတာက အဲ့ေလာက္ထိ စိတ္ရႈပ္ခံေနစရာ မလုိပါဘူး ။ ဒီေန ့ေခတ္ အနုပညာေလာကထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့လူတုိင္းမွာ အနည္းဆံုးေတာ့ အဆက္အသြယ္ေတြ ရွိေနၾကတာခ်ည္းပဲ ။ ရီပုိင္ ကေတာ့ ဘာအင္အားမွ မရွိသလုိ ဒီၿမိဳ့ထဲက ဘယ္သူ့ကုိမွလည္း မသိဘူး ။ သူ ့မွာ ရွိတာဆုိလို ့ သူ ့ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္းေလာက္ပဲ ။ က်န္း ၃ ကို အကူအညီေတာင္းၾကည့္လုိက္ပါလား ။ ရီပုိင္ရဲ့ရုိက္ကူးေရးကို သြားၿပီးေတာ့ ၿပသနာရွာခုိင္းလုိက္ရင္ သူတို ့ ဇာတ္လမ္းရုိက္လုိ ့ေတာင္ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး..."

ခ်ိဳင္းယံုရွန္း တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး သူ ့မ်က္လံုးတို ့က ၀င္းပလာသည္ ။

စိတ္ကူးေကာင္းတယ္ ။ ငါ ဘာလုိ ့မ်ား ဒါကို မစဥ္းစားမိပါလိမ့္ ။

ဤကိစၥအား စံုစမ္းစစ္ေဆးလာၾကမည္ဆုိလ်ွင္ေတာင္ သူနွင့္ ပတ္သက္ေနမည္ကုိ မည္သူကမွ ေတြးမိၾကမည္မဟုတ္ေပ ။

"က်န္း ၃ က သေဘာတူပါ့မလား"
ခ်ိဳင္းယုံရွန္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနသည္ ။

အထူးလက္ေထာက္က သူ ့အား သတိေပးလာသည္ ။
"ဒါရုိက္တာ ခ်ဳိင္း..ေမ့သြားၿပီလား ။ က်န္း ၃ က ကုန္ရႊီ နဲ ့ရန္စရွိဖူးတယ္ေလ ။ အခု ကုန္ရႊီက အားလံုးကို ပစ္ၿပီးေတာ့ ကမ႓ာ့အင္တာတိန္းမန္ ့ကေန ထြက္သြားတာ ။ ဒါရိုက္တာကသာ ဒါကို မေတာ္တဆလႊတ္ထြက္သြားသလုိ မ်ိဳ က်န္း ၃ ကုိ ေၿပာနုိင္မယ္ဆုိရင္ သူ စိတ္၀င္စားလာလိမ့္မယ္ ။ သူ ့စရုိက္အရဆုိ ဒီအခြင့္အေရးကုိ သူ လက္လႊတ္ခံမွာမဟုတ္ဘူး"

ထုိသည္ကုိ ၾကားလုိက္ရသည့္အခါ ခ်ိဳင္းယံုရွန္း၏စိတ္မွာ ပုိၾကည္လင္လာေပသည္ ။
"မင္း ေၿပာတာမွန္တယ္ ။ က်န္း ၃ နဲ့ ေတြ ့ရေအာင္ သြားၿပီး စီစဥ္လုိက္"

"ဟုတ္ကဲ့ ဒါရိုက္တာ ခ်ိဳင္း ။ အခုပဲ သြားၿပီး စီစဥ္လုိက္ပါမယ္"

ထိုညက အင္ပါရီယာၿမိဳ့ေတာ္ထဲက ၾကယ္ေၿခာက္ပြင့္ဟုိတယ္တြင္ ။

ဗိုက္ၾကြက္သားတုိ ့ အၿပည့္ရွိသည့္ ၊ အနက္ေရာင္စြပ္က်ယ္ကို ၀တ္ဆင္ထားေသာ ဗလေတာင့္ေတာင့္ေယာက်ား္ တစ္ေယာက္သည္ စိတ္မရွည္စြာၿဖင့္ ေမးလာသည္ ။
"ဘာကိစၥလဲ ။ တစ္ခုခု လုပ္ေပးေစခ်င္တာ ရွိလို ့လား"

မိန္းကေလးသရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္သည္ ခ်ိဳင္းယံုရွန္းအတြက္ ၀ုိင္ငွဲ့ေပးေနရင္း ေလးေလးစားစားၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"အစ္ကုိ က်န္း...က်ြန္ေတာ္ အစ္ကုိ ့ဆီက အကူအညီတစ္ခု ေလာက္ ေတာင္းစရာရွိပါတယ္ ။ က်ြန္ေတာ္ ဒီတေလာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ကို နားမလည္တတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ ့ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္ ။ အစ္ကုိ သူတုိ ့ကို ပညာၿပေပးဖုိ ့ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္..."

က်န္း ၃ က ေအးစက္စက္ရယ္ခ်လာသည္ ။
"အေထြေထြဒါရိုက္တာ ခ်ိဳင္း..ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ခင္ဗ်ားရဲ့ေနာက္လုိက္ေခြး လုိ သေဘာထားေနတာလား"

ခ်ိဳင္းယံုရွန္းက ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"အစ္ကို က်န္း ဘယ္လုိေၿပာလုိက္တာလဲဗ်ာ ။ အစ္ကုိ က ဘယ္လုိလူဆိုတာကို အင္ပါရီယာၿမိဳ့ေတာ္ထဲကလူတုိင္း အသိပဲဟာ ။ ကမ႓ာ့အင္တာတိန္းမန္ ့က အစ္ကုိ ့အေပၚမွာ လံုးလံုး မူတည္ေနလို ့ပါ"

က်န္း ၃ သည္ အစက တရုတ္လက္ေ၀ွ့အဖြဲ ့၏နည္းၿပၿဖစ္ခဲ့၏ ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုအလုပ္ကေန ထြက္ကာ လူမိုက္ဂိုဏ္း ေထာင္ခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ၏မသန္ ့ရွင္းသည့္ အရိပ္ကို ေဆးေၾကာဖုိ ့ရာအတြက္ လံုၿခံဳေရးကုမၸဏီတစ္ခု ေထာင္ပစ္လုိက္၏ ။ ကမ႓ာ့အင္တာတိန္းမန္ ့တြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ လံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္း အားလံုးမွာ သူ ့ကုမၸဏီကေန ေခၚငွားထားသူမ်ား ၿဖစ္ၾကေပသည္ ။

က်န္း ၃ မွာ ထုိသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည့္အခ်ိန္ အမူအရာေႏြးပ်လာသည္ ။

ခ်ိဳင္းယံုရွန္းက ဆက္ကာေၿပာသည္ ။
"အစ္ကုိ က်န္း..အစ္ကုိ့ကို လူေတြအမ်ားၾကီးေရွ့မွာ အရွက္ခြဲခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီေခြးေကာင္ ကုန္ရႊီကို မွတ္မိလား ။
အစ္ကုိ သူ ့ကုိ ဒီလိုပဲ လႊတ္ေပးထားေတာ့မွာလား ။ ဒီေလာက္လြယ္လြယ္နဲ့ေတာ့ လႊတ္မေပးဘူးမဟုတ္လား"

က်န္း ၃ မွာ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး သူ ့မ်က္လံုးတို ့မွာ မႈန္မိႈင္းလာေလၿပီ ။ အရင္တုန္းက သူသည္ မိန္းကေလးသရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္အေပၚ မ်က္စိက်ခဲ့ၿပီး သူမကုိ အတင္းၾကံခဲ့၏ ။ သုိ ့ေသာ္ ထုိေကာင္စုတ္ေလး ကုန္ရႊီသည္ သူ ့ရဲ့အစီအစဥ္တုိ ့ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ၿပီ သူ ့အား လူေရွ့သူေရွ့တြင္ ေသာက္ရွက္ခြဲပစ္ခဲ့၏ ။

သို ့ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ကုန္ရႊီသည္ ကမ႓ာ့အင္တာတိန္းမန္ ့၏လက္ေအာက္က ၿဖစ္ေလသည္ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ခ်ဴးဟုန္ဂြမ္းက သူတို ့နွစ္ေယာက္ၾကား ၀င္ဖ်န္ေဖ်ေပးခဲ့၏ ။ ထို ့အၿပင္ ကုန္ရႊီတြင္
သူ ့အေဖၾကီးက အေနာက္ကေနေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ၿပဳေပးထားသည္လည္း ၿဖစ္သၿဖင့္ သူ ့မွာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္သာ ေနပစ္ခဲ့ရ၏ ။

ခ်ဳိင္းယံုရွန္းသည္ က်န္း ၃ ၏ေၿပာင္းလဲလာသည့္အမူအရာကို သတိၿပဳမိလုိက္ၿပီး သူ ့လက္ေထာက္အား အၾကည့္တစ္ခ်က္ ေပးလာသည္ ။

အထူးလက္ေထာက္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေငြသားအၿပည့္ပါသည့္ လက္ဆြဲအိတ္ၾကီးတစ္လံုးကို သယ္ခ်လာသည္ ။

က်န္း ၃ မွာ လက္ဆြဲအိတ္ကို ေၿဖးေၿဖးခ်င္း ၾကည့္လုိက္ၿပီး...
"ရပါတယ္ဗ်ာ ။ က်ြန္ေတာ့္ဘက္က ဥကၠဌ ခ်ဴး ကို မ်က္နွာသာ ေပးရမွာေပါ့"

ခ်ိဳင္းယံုရွန္းက ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ဖန္ခြက္ခ်င္း တုိက္လုိက္ၿပီး..
"ေက်းဇူးပါဗ်ာ..အစ္ကုိ က်န္း ။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကုိ သတိၾကီးၾကီးေတာ့ ထားရလိမ့္မယ္ေနာ္ ။ အဲ့ဒီေခြးေကာင္ ရီပုိင္က အရမ္းေကာက္က်စ္ၿပီး အရမ္းလည္း ဥာဏ္မ်ားတယ္"

ခ်ိဳင္းယံုရွန္းက သတိေပးလုိက္သည္ ။

က်န္း ၃ သည္ သူ ့ဖန္ခြက္ထဲက ၀ုိင္တုိ ့ကို တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ေသာက္ပစ္လုိက္၏ ။
"စိတ္ေအးေအးေနစမ္းပါ ။ ဒီတစ္ေခါက္ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သြားရွင္းမယ္"

ခ်ိဳင္းယံုရွန္း အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္သြား၏ ။
"အစ္ကုိ က်န္း...အစ္ကုိ ကိုယ္တုိင္ သြားမယ္ဆိုရင္
ဒါဆုိ ဘာၿပသနာမွ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"

ဟားဟား...အဲ့ဒီေခြးေကာင္ ကုန္ရႊီ ကိုပဲ ငါ ေက်းဇူးတင္ရမယ္ ။ မဟုတ္လုိ ့ရွိရင္ က်န္း ၃ ကိုယ္တုိင္ ဒါကို ကိုင္တြယ္မွာမဟုတ္ဘူး ။

အဟတ္...ရီပုိင္...မင္း ရုိင္းစုိင္းနုိင္ဦးမလား ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ ။

............................................................

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၂၁ ။ ဆရာနဲနဲေလာက္ကို သိထားတယ္

ထုိည ၊ ေသၿခင္းနွင့္ရွင္ၿခင္းၾကား ရုိက္ကူးေရးတြင္ ။

ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားစြာၿဖင့္ ရုပ္ရွင္ရုိက္ေနၾကသည့္အခ်ိန္ ပိတ္ထားသည့္ေနရာကေန ဆူဆူညံညံအုံးအံုးက်ြတ္က်ြတ္
အသံမ်ား ထြက္လာသည္ ။

ရီမူဖန္က သူ ့အလုပ္သမားမ်ားကို ေမးၾကည့္လုိက္၏ ။
"ဘာေတြၿဖစ္ေနတာလဲ"

၀န္ထမ္းမ်ားသည္ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္မိၾကၿပီးေနာက္ ၿပန္ေၿဖလာၾကသည္ ။
"ပရိသတ္တခ်ိဳ ့ အတင္းတုိး၀င္လာၾကၿပီး လံုၿခံဳေရးသမားေတြ တားေနတဲ့ပံုပါပဲ ။ အဲ့လုိသာဆုိရင္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို ့ ဆူခံထိၿပီးေတာ့ ၿပသနာေတြ ၿဖစ္လာေတာ့မယ္..."

ရီမူဖန္သည္ ထုိဆူညံေနသည့္ေနရဆီ ေလ်ွာက္သြားေလသည္ ။
ထုိုစဥ္ ရင္းနွီးေနသည့္မ်က္နွာတုိ ့ကို ေတြ ့လုိက္ရ၏ ။

ရီမူဖန္၏မ်က္နွာ ကြက္ခနဲ မည္းပုတ္သြားသည္ ။
"ဒီလူေတြက ဖန္ မဟုတ္ဘူး..."

သူ အမွတ္မမွားပါလ်ွင္ ဤလူတို ့သည္
က်န္း ၃ ၏ငယ္သားမ်ား ၿဖစ္ၾကရေပမည္ ။

ထုိသုိ ့ဟုတ္ရုိးမွန္ပါက သူတို ့ ဒီကို ေရာက္လာၿခင္းမွာ ၿပသနာလာရွာၿခင္းသာ ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။

အနုပညာေလာကထဲတြင္ ဤကဲ့သုိ ့ၿဖစ္ရပ္မ်ိဳး ၿဖစ္ၾကသည္ခ်ည္းသာ ။ ၿပိဳင္ဘက္မ်ားသည္ အၿမဲတေစ ဘာမဟုတ္သည့္ကိစၥကုိ ၿငွိဳးကာ
ထိုသုိ ့ေသာ လူမိုက္မ်ားငွားရမ္းၿပီး တစ္ဖက္သားကုိ ၿပသနာရွာတတ္ ၾကသည္ခ်ည္း ၿဖစ္၏...

သူတုိ ့အတြက္ ရုိက္ကူးေရးေနရာသည္ တစ္ေန ့ခတစ္ေန ့ ရွင္းေပးရ သည္ ၿဖစ္၏ ။ အကယ္၍မ်ား တစ္ေန ့ေလာက္ ရုိက္ကူးေရးၾကန္ ့ၾကာ သြားပါလ်ွင္ ရက္အပိုေၾကး ထပ္ေဆးပုိေပးရမည္သာမက ဇာတ္လမ္းရုိက္ကူးေရး ၿပီးစီးမည့္ေန ့လည္း ေနွာင့္ေနွးၾကန္ ့ၾကာသြားေပလိမ့္မည္ ၊ ထို ့အၿပင္ အေကာင္းဆံုးရုိက္ကူးေရးေနရာကို ရုိက္ကူးနုိင္မည့္ ေန ့ရက္တုိ ့ပါ လြဲသြားနုိင္ေပသည္ ။
ထိုသုိ ့ၿဖစ္သြားပါက မေမွ်ာ္မွန္းရဲေလာက္ေအာင္ ဆံုးရႈံးမႈၾကီးၾကီးမားမားၾကီး ရင္ဆုိင္ရေတာ့မည္သာ ၿဖစ္၏ ။

ကုမၸဏီအၾကီးၾကီးမ်ားမွာ ထုိသုိ ့ၿပသနာမ်ိဳးနွင့္ ရင္မဆုိင္ၾကရ ေသာ္လည္း ကုမၸဏီအေသးစားမ်ားကမူ မၾကာခနဆုိသလုိ ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ ့ရသည္သာ။

ရီမူဖန္ ေလ်ွာက္သြားလုိက္သည္ ။
"အစ္ကုိ က်န္း...အစ္ကုိ ဒီေန ့ အခ်ိန္ရေနလို ့ ဒီကို လာလည္တာလား ။ က်ြန္ေတာ္တို ့ တစ္ေနရာမွာ သြားထုိင္ၿပီး စကားသြားေၿပာရေအာင္ပါ"

အကယ္၍ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းနုိင္မည္ဆုိလ်ွင္ ထုိၿပသနာကို ပုိက္ဆံနွင့္ ေၿဖရွင္းနုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ထုိအရာသည္ အေကာင္းဆံုးပင္ ၿဖစ္ေပလိမ့္ မည္...

က်န္း ၃ မွာ မထီမဲ့ၿမင္ရယ္ေမာလာၿပီး ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္းေၿပာခ်လာသည္ ။
"ေဆြးေႏြးစရာမရွိဘူး ။ ထြက္သြားစမ္း"

"မင္း...."
ရီမူဖန္၏မ်က္နွာ ခ်က္ခ်င္း ပ်က္ယြင္းသြားရသည္ ။

က်န္း ၃ သည္ ထုိုသုိ ့ေၿပာၿပီးသြားသည့္ေနာက္ အနီးနားကကုလားထုိင္တစ္လံုးကို ဆြဲထိုင္ပစ္လုိက္ရင္း...
"အဲ့ဒီေခြးေကာင္ ကုန္ရႊီကို ငါ့ကုိ လာေတြ ့ဖုိ ့ ေၿပာလုိက္စမ္း"

ရီမူဖန္၏မ်က္နွာထက္ သံသယတစ္ခ်ိဳ ့ ေရးေရးေလး တက္လာသည္ ။ ထုိ ့ေနာက္ ကုန္ရႊီ၏လက္ေထာက္ၿဖစ္သူ တံုက်ဳိက္အား အမိန္ ့ေပး လုိက္၏ ။
"ကုန္ရႊီကို ေစာင့္ၾကည့္ထား ။ သူ ့ကို ထြက္မလာေစနဲ့"

အဓိကသရုပ္ေဆာင္သာ အနာတရၿဖစ္သြားလ်ွင္ ဇာတ္လမ္း ဆက္ရုိက္၍ ရနုိင္မည္မဟုတ္ေပ ။

ရီမူဖနသည္ က်န္း ၃ အား စကားေၿပာေတာ့မည္အၿပဳ
သူ ့ဖုန္း ၿမည္လာ၏ ။ ရီ၀မ္၀မ္ ေခၚေနၿခင္းပင္ ။

"၀မ္၀မ္..ေၿပာ" ရီမူဖန္သည္ တစ္ဖက္ကုိ ေလ်ွာက္သြားၿပီး ဖုန္းကိုင္လုိက္ၿခင္းပင္ ။

"ကုိကို...ဒီေန ့ ညီမေလး..."

ရီ၀မ္၀မ္ စကားေၿပာေတာ့မည္ၿပဳခ်ိန္ ရီမူဖန္၏အၿခမ္းကေန ဆူဆူညံညံအသံတုိ့ ထြက္လာသၿဖင့္ သူမ လ်င္လ်င္ၿမန္ၿမန္ ေမးလုိက္၏ ။
"ကုိကို ့ဘက္မွာ ဘာေတြၿဖစ္ေနတာလဲ ။ ဘာလုိ ့ အဲ့ေလာက္ထိ ဆူညံေနတာလဲ"

"ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး"

ရီမူဖန္သည္ ထိုလူတစ္သုိက္အား တစ္ခ်က္လွမ္း ၾကည့္လုိက္ရင္း နဲနဲေ၀းေ၀းကို ထပ္ေလ်ွာက္သြားလုိက္၏ ။
ထုိ ့ေနာက္ စကားလမ္းေၾကာင္း ေၿပာင္းပစ္လုိက္ေလသည္ ။
"ညီမေလး အေစာက ဘာေၿပာမလို ့လဲ"

"တစ္ေယာက္ေယာက္ ၿပသနာလာရွာေနတာလား"
ရီ၀မ္၀မ္သည္ တည္ၿငိမ္စြာပင္ ေမးလာသည္ ။

သူမသည္ မေန ့ကအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနရံုသာ ရွိေသးသည္ ။
ဒီေန ့တြင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၿပသနာလာရွာလိမ့္မည္ဟုကား ထင္မထားမိခဲ့ေပ ။

"ကုိကုိ...အေလာသံုးဆယ္မလုပ္မိေစနဲ ့ ။ သရုပ္ေဆာင္ေတြအားလံုးကုိ ၿပန္ခုိင္းလုိက္ပါ ။ အထူးသၿဖင့္ ကုန္ရႊီ ပဲ ။ သူက အရမ္းစိတ္ရွည္တတ္ တဲ့သူ မဟုတ္ဘူး ။ ကုိကို သူ ့ကို ရေအာင္တား၊ သူ ့ကို အေလာသံုးဆယ္ လုပ္ခြင့္မေပးနဲ ့ ။ ညီမေလး အခုပဲ လူေတြလႊတ္ေပး လုိက္မယ္" ရီ၀မ္၀မ္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ေၿပာလုိက္သည္ ။

"လူေတြ...ဟုတ္လား ။ ဘယ္သူ ့ကို အကူအညီေတာင္းမလို ့လဲ" ရီမူဖန္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လာသည္ ။

"မထင္မွတ္ပဲ ညီမေလး ဆရာတစ္ခ်ိဳ ့နဲ ့ သိထားတယ္ ။
အရင္ဆံုး အေၿခအေနကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းထားေပး...
ညီမေလး အခုခ်က္ခ်င္းပဲ သူတုိ ့ကို လႊတ္ေပးမယ္"

ရီမူဖန္ ။ "ဆရာ...ဟုတ္လား ။ ၀မ္၀မ္...က်န္း ၃ ရဲ့ လူေတြက တရုတ္လက္ေ၀ွ ့သမားေတြခ်ည္း ဆုိတာကို ညီမေလး မသိဘူး ။ အဲ့ဒီလူေတြက သာမန္လူေတြမဟုတ္ဘူး ။ ဒီေလာကထဲမွာ က်န္း ၃ ရဲ့ ၿသဇာကလည္း အရမ္းၾကီးတယ္..."

"ကုိကုိရာ..ညီမေလး ကိုယ့္အကန္ ့အသတ္ကို ကိုယ္ သိပါတယ္ ။ ကုိကုိသာ အရင္ဆံုး အေၿခအေနကို ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းထား ၊ ဘာမွ အေလာတၾကီး မလုပ္လိုက္နဲ့"

ရီမူဖန္အား ေနာက္ထပ္တစ္ခါ သတိေပးစကားဆုိလုိက္ၿပီးေနာက္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ရီ၀မ္၀မ္ ဖုန္းခ်ပစ္လုိက္သည္ ။

နွင္းဆီအိမ္ေတာ္ေလးထဲတြင္ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ငါးေယာက္အဖြဲ ့အား လွမ္းေခၚလုိက္သည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ။ "ငါ မင္းတုိ ့ကုိ လုပ္ခုိင္းစရာရွိတယ္"

ထုိအဖြဲ ့မွာ ေၾကာင္အမ္းသြားဟန္ ေပၚလာသည္ ။
"သခင္မ..ဘာၾကီးပဲၿဖစ္ၿဖစ္ က်ြန္ေတာ္တုိ့ကို အမိန္ ့သာ ေပးလုိက္ပါ"

"ရုိက္ကူးေရးဘက္မွာ ၿပသနာလာရွာေနတဲ့အဖဲြ ့ရွိတယ္ ။
ေနာက္ကေန ကာကြယ္ေပးမဲ့သူ လုိေနတယ္"
ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။

ထုိအလုပ္အတြက္ မည္သူသည္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးၿဖစ္မည္ကုိ
သူမ စဥ္းစားလုိက္၏....

...............................................................

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၂၂ ။ အမိန္ ့အတုိင္းပါ သခင္မ

ေဟဒီမွာ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ အက်ီၤလက္ကုိ ပင့္တင္လာသည္ ။
"သခင္မကို ဘယ္သူက ၿပသနာလာရွာရဲတာလဲ"

သုိ ့ေသာ္ အခုခ်ိန္တြင္ သခင္မသည္ သူမ၏သရုပ္မွန္ကုိ ဖံုးကြယ္ထားသည္ၿဖစ္ေလရာ ထိုကဲ့သုိ ့ တစ္စံုတေယာက္က ၿပသနာလာရွာ၀ံ့သည္မွာ အဓိပၸာယ္ရွိေပသည္ ။

"ဘယ္သူ ့ကုိ လႊတ္ရမလဲ..."

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ငါးေယာက္သားအား ၾကည့္ေနရင္း တုိးတိုးေလးရြတ္ေနသည္ ။

"သခင္မ...ေက်ာက္ေက်ာက္ကို လႊတ္၊ ေက်ာက္ေက်ာက္ကုိ လႊတ္ ။ ေက်ာက္ေက်ာက္ကို လႊတ္ေနာ္ ။ သခင္မ သတ္ခ်င္တဲ့သူတုိင္းကို ေက်ာက္ေက်ာက္ သြားသတ္ေပးမယ္ ။ နာမည္သာ ေၿပာလုိက္ပါ"

ရီ၀မ္၀မ္ စကားပင္ၿပန္မေၿပာထြက္ေတာ့ ။
သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းတုိ ့သာ မဲ့ရြဲ ့သြားမိေလသည္ ။
"မင္းကုိ ၿပသနာသြားေၿဖရွင္းဖုိ ့ပဲ လႊတ္မွာ ။ သြားသတ္ဖုိ ့ ေၿပာေနတာ မဟုတ္ဘူး..."

ရီမူဖန္၏ေလသံအရ အေၿခအေနမွာ နည္းနည္းေလးေတာ့ ပုိၿပီးၿပင္းထန္ မည့္သေဘာ ရွိ၏ ။ သူတို ့၏ၿပိဳင္ဘက္မွာ တရုတ္လက္ေ၀ွ ့အဖြဲ ့မွ ယခင္လက္ေ၀ွ့သမားမ်ား ၿဖစ္ေလသည္ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သူမအေနၿဖင့္ ပိုၿပီး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရကာ ပိုၿပီးတာ၀န္ ယူတတ္သည့္သူမ်ိဳးကုိ လႊတ္လုိက္ၿခင္းက ပိုေကာင္းေပလိမ့္မည္ ။

ငါးေယာက္အဖြဲ ့ထဲတြင္ အေတာ္ဆံုးတုိက္ခုိက္ေရးသမားမွာ ေက်ာက္ေက်ာက္ ၿဖစ္၏ ။ သုိ ့ဆုိရာ အဘယ္ေၾကာင့္ ေက်ာက္ေက်ာက္ကို မလႊတ္ဘဲ ေနရမည္နည္း ။

ထုိ ့ေၾကာင့္ ရီ၀မ္၀မ္ အမိန္ ့ထုတ္လုိက္၏ ။
"ေက်ာက္ေက်ာက္..အဲ့ကုိ သြားေၿဖရွင္းလုိက္"

ေက်ာက္ေက်ာက္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ စကတ္ကို မလုိက္ၿပီး ၀မ္းသာအားရၿဖင့္ ၿပန္ေၿဖလာ၏ ။
"အမိန္ ့အတုိင္းပါ သခင္မ"

ရီ၀မ္၀မ္မွာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးမွ စိတ္ထဲေနာင္တရမိသြား၏ ။
ငါ့နွယ္..ေက်ာက္ေက်ာက္ကမွ အၾကမ္းဆံုးသူ မဟုတ္ဘူးလား ။

သုိ ့ေပမည့္ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္ၿခင္းသည္လည္း
သူ ့နည္းသူ ့ဟန္ ၿဖင့္ ေကာင္းသည္ပင္ ။

ရုိက္ကြင္းတြင္

"ဖ်က္စီးစမ္း...အကုန္လံုးကို ဖ်က္စီးပစ္လုိက္စမ္း"

ေနရာတစ္ခုလံုး မဆံုးနိုင္ေသာေအာ္သံဟစ္သံတုိ ့ ေပၚထြက္ေနသည္ ။

လ်ိဳခ်န္း စိုးရိမ္လာ၏ ။
"အေစာနက ဖုန္းထဲကသူက အစ္ကုိ ရီ မလား ။
အစ္ကုိ ရီ ဘာေၿပာလဲ"

ရီမူဖန္သည္ စိတ္ရႈပ္လက္ရႈ႔ပ္ၿဖင့္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"ကူညီေပးဖုိ ့ လူလႊတ္ေပးမယ္တဲ့..."

တံုက်ိဳက္ ေမးလာသည္ ။
"အစ္ကုိ ရီ က လူလႊတ္လုိက္မွာလား ။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့က လူေတြအမ်ားၾကီးပဲ ။ ပုိဆုိးတာက က်န္းေ၀ကိုယ္တုိင္ ေရာက္ခ်လာတာပဲ ။ လ်န္ရွင္းဒံု လာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူ က်ြန္ေတာ္တုိ ့ကို လႊတ္ေပးေလာက္ပါတယ္"

ရီမူဖန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္အေပၚတြင္ မည္သည့္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မွ ထားေနဟန္ မတူ ။ သူမသည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သာ ၿဖစ္၏ ။ တုိက္ခုိက္တတ္သူနွင့္ သူမ မည္သုိ ့ ခင္မင္နုိင္ပါမည္နည္း ။

"ငါ ဖုန္းဆက္ၾကည့္လုိက္ဦးမယ္"
ရီမူဖန္က အသက္ကို ၿပင္းၿပင္းရွဴရိႈက္ရင္း ေၿပာလာသည္ ။

ဤေလာကနွင့္ ပတ္သက္လ်ွင္ သူ ့ထံ၌ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနွင့္ အဆက္အဆံ ရွိခဲ့ဖူးပါ၏ ။ သို ့ေသာ္ သူ ့အေဖ ရာထူးၿပဳတ္သြားသည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူသည္ သူတို ့အား ထပ္ကာအဆက္အသြယ္လုပ္မိၿခင္း မရွိေတာ့ေပ ။

သုိ ့ေသာ္လည္း သူ ့အေနၿဖင့္ စမ္းၾကည့္ခ်င္ေသး၏...

က်န္း ၃ ၏ အဖြဲ ့သည္ အလြန္ရမ္းကားလာေနသၿဖင့္
ရီမူဖန္မွာ ဆက္ေတြေ၀ေနခ်ိန္မရွိေတာ့ဘဲ
ၿမန္ၿမန္သြက္သြက္ပင္ ဖုန္းေခၚလုိက္ေတာ့သည္ ။

ဖုန္းသည္ တတီတီၿဖင့္ ၀င္ေနသည္ ။
ေနာက္ဆံုးတြင္မွ တစ္ေယာက္က သူ ့ဖုန္းအား ကိုင္လုိက္၏ ။

"ဟယ္လုိ..အစ္ကုိ လ်န္..."

"ဟယ္လုိ..ဘယ္သူလဲ မသိဘူး"

ရီမူဖန္သည္ အတတ္နုိင္ဆံုးေလးေလးစားစား ေၿပာဆုိလုိက္၏ ။
"အစ္ကုိ လ်န္...မေတြ ့ၿဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီေနာ္ ။ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဖုန္းဆက္ရတာ အားနာပါတယ္ ။ က်ြန္ေတာ္ ရီမူဖန္ပါ ။ အစ္ကုိ ့ကို အကူအညီေလး ေတာင္းခ်င္လုိ ့ပါ ။ က်ြန္ေတာ္ အခု က်န္းေ၀ နဲ့ ၿပသနာနဲနဲတက္ေနလုိ ့..အဲ့ဒါ...အစ္ကုိမ်ား က်ြန္ေတာ္တို ့ကို ကူညီၿပီးေတာ့ ၀င္ဖ်န္ေဖ်ေပးလုိ ့ရနုိင္မလား သိခ်င္လုိ ့ပါ..."

ဖုန္းတစ္ဖက္ကသူသည္ သူ ဘယ္သူဆုိသည္ကို အခုမွ အမွတ္ရသြားဟန္ၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
"ဟာဗ်ာ..ဘယ္သူမ်ားလဲ မွတ္တယ္ ။ လတ္စသတ္ေတာ့ င့ါရဲ့ တူအလိမ္မာေလး ရီ ၿဖစ္ေနတာကိုး ။ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ... ငါ မင္းကို မကူညီခ်င္လုိ ့ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ ငါ နုိင္ငံတကာ သုိင္းပညာၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ငါ့လူေတြကို သင္ေပးေနရတယ္ ။ ဒီလုိကိစၥ ေသးေသးေလးထဲ ၀င္ပါေပးဖို ့ အခ်ိန္မရွိ ၿဖစ္ေနတယ္ကြာ ။ တကယ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး..."

ဖုန္းတစ္ဖက္ကလူမွာ ရီမူဖန္၏အေၿပာကိုပင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ေၿပာၿပီးသြားသည္နွင့္ တန္းၿပီးဖုန္းခ်ပစ္လုိက္ေလသည္ ။

ရီမူဖန္သည္ ရီ မိသားစု၏အဖိုးတန္ သခင္ငယ္ေလး မဟုတ္ေတာ့သၿဖင့္ တစ္ဖက္လူမွာ က်န္း ၃ နွင့္ကိစၥအား ၀င္မပါေပးလုိၿခင္းမွာ သိသာလွ၏ ။ သူ၏လက္ရွိအဆင့္အတန္းအရ ရီမူဖန္သည္ လ်န္ရွင္းဒံုအတြက္ ၀င္ကူညီေပးရေလာက္ေအာင္ ၿသဇာလႊမ္းသူ မဟုတ္ေတာ့ ။

ရီမူဖန္သည္ အံကိုတင္းေနေအာင္ ၾကိတ္ထား၏ ။
သို ့ေသာ္လည္း
သူ ့အေနၿဖင့္ တၿခားလုပ္ေနတာမရွိေတာ့ေပ ။ သူ ့အေနၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္ အေပၚတြင္သာ အားကိုးရေတာ့ေပမည္...

၀မ္၀မ္သည္ အေၿပာင္းလဲၾကီးေၿပာင္းလဲလာခဲ့သလုိ ယခင္က ရွိခဲ့ဖူး သည့္ မိုက္ေမာတံုးအမႈတို ့ မရွိေနေတာ့ ။ ဖုန္းထဲတြင္ သူမသည္ အလြန္တရာ ပုိင္နုိင္မႈရွိေနၿပီး သူမ အမွန္တကယ္ပင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ရွာေတြ ့ထားၿခင္း မွာ ၿဖစ္နုိင္ေလာက္ေပသည္...

ရီမူဖန္ ရင္ထဲတြင္ ေလာင္ေနခ်ိန္ ကုန္ရႊီသည္ သူ ့အေနာက္ဘက္ကေန ေဒါသတၾကီးၿဖင့္ ေၿပးထြက္လာေလၿပီ

"ေသာက္တလြဲေတြ ။ ေဟ်ာင့္...က်န္းမ်ိဳးရုိးနဲ ့ေကာင္..မင္း ငါ့ေၾကာင့္ ဒီလုိ လုပ္ေနတာမွတ္လား ။ ငါပဲ တာ၀န္ယူမယ္...မင္း ၿပသနာရွာခ်င္ရင္ ငါ့ဆီကိုပဲ လာစမး္ပါ"

.........................................................

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၂၃ ။ င့ါေဘာ့စ္ လာရင္ မင္းတုိ ့ ေသၿပီ

က်န္းေ၀၏မ်က္နွာ မည္းကြက္သြားသည္ ။
"ေအာ္..သခင္ေလး ကုန္...အရမ္းၾကီး စိတ္မရွည္မၿဖစ္စမ္းပါနဲ ့ဗ်ာ ။ ေသခ်ာတာေပါ့ က်ြန္ေတာ္ မင္းကို ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ"

ဒီေန ့တြင္ သူသည္ ထုိေကာင္စုတ္ေလးေၾကာင့္ က်ရံႈးသြားခဲ့သည့္ နာမည္တုိ ့ကို ၿပန္အဖတ္ဆယ္ရေတာ့ေပမည္ ။

ရီမူဖန္က စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးၿဖင့္ သူ ့အား ေငါက္ေတာ့၏ ။
"ကုန္ရႊီ...မင္းကို ဘယ္သူက ထြက္လာခုိင္းတာလဲ"

ကုန္ရႊီသည္ သူ၏ဂ်က္ကတ္အက်ီၤကို ေဘးကုိ လႊတ္ပစ္လုိက္၏ ။
"ေသာက္ေခြးတဲ့မွပဲ...သူတို ့က က်ြန္ေတာ္တို့မ်က္နွာကို လာတက္နင္း ေနတာ...က်ြန္ေတာ္ အထဲမွာပဲ ပုန္းေနေပးရမွာလား ။ ခ်ဆုိလည္း ခ်တာေပါ့ ။ ေယာက်ာ္းပဲ ဘယ္သူ ့ေၾကာက္ေနရမွာလဲ ။ လက္သီးခ်င္း ခ်ၾကတာေပါ့"

ရီမူဖန္မွာ အလြန္တရာပင္ စိတ္ပင္ပန္းေနေလၿပီ ။ ဤေကာင္ေလး၏စိတ္ေနစိတ္ထားသည္ကား မီးရွဴးမီးပန္းလုိပင္ ။ မီးညွိလုိက္ၿပီဆုိသည္နွင့္ ၀ူးခနဲ အေပၚသို ့ လႊတ္တက္သြားသူသာ ၿဖစ္၏ ။

ရီမူဖန္သည္ အံကို တင္းေနေအာင္ၾကိတ္ထားရင္း..
"မင္းရဲ့အစ္ကုိ ရီ က ေၿပာတယ္ ။ မင္းကုိ လိမ္လိမ္မာမာနဲ ့
အထဲမွာပဲ ေနခုိင္း၊ အၿပင္ကို ထြက္မလာခုိင္းနဲ့တဲ့"

ကုန္ရီႊသည္ ပတ္ပတ္လည္က အပ်က္အစီးတုိ ့ကို ၾကည့္လုိက္ရင္း သူ ့မ်က္နွာမွာ မည္းေမွာင္လာေလသည္ ။
"ဒီတစ္ေခါက္ အစ္ကုိ ရီ နဲ့ကိုင္ေပါက္ရင္ေတာင္မွ အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူး"

ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ ့ၾကီးတစ္ဖြဲ ့လံုးကုိ သူ ့ေၾကာင့္နွင့္ ယခုလုိ အၿဖစ္မခံနုိင္ပါေပ....

ကုန္ရႊီသည္ သူတစ္ေယာက္တည္း ကိုင္တြယ္လုိစိတ္ ပိုလို ့ပင္ ၿပင္းထန္လာေလၿပီ ။

ထိုအခုိက္ ေဘးနားတြင္ ရပ္ေနသည့္ လ်ိဳခ်န္းက ေၿပာလာသည္ ။
"အစ္ကုိ ရီ က မင္းကို ဂရုစိုက္တာ ။
မင္း အနာတရၿဖစ္သြားမွာကို စုိးရိမ္ေနတာ"

"အစ္ကုိ ရီ က မင္းကို ဂရုစုိက္တာ" ဆုိသည့္စကားကို ၾကားလုိက္ရခ်ိန္တြင္ ကုန္ရႊီ၏ေၿခလွမ္းတို ့ တန္ ့ခနဲ ရပ္သြား၏ ။

လ်ိဳခ်န္းသည္ ဤအခြင့္အေရးကို ယူၿပီး သူ ့အား အေနာက္သို ့ ၿပန္ဆြဲေခၚ လုိက္ကာ ဆက္ေၿပာလာသည္ ။
"မင္းကုိယ္မင္း နာမည္ေက်ာ္သရုပ္ေဆာင္ဆုိတာ မေမ့နဲ ့ဦး ။ မင္းသာ အနာတရၿဖစ္သြားရင္ ရုိက္ကူးေရးၾကီးတစ္ခုလံုး အထိနာသြားလိမ့္မယ္ ။ အဲ့ဒီပစၥညး္ေတြ အ၀တ္အစားတန္ဆာေတြ ပ်က္စီးသြားတာက အေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး ။ ဒီေနရာမွာ မင္း ဘာမွမၿဖစ္ဖုိ ့ကသာ အေရးအၾကီးဆံုးပဲ ။ မင္း နားလည္လား"

ရီမူဖန္ ထုိသည္ကို ၾကားလုိက္သည့္အခ်ိန္ ငိုခ်င္ခ်က္မၿဖစ္သြား၏ ။
ၾကည့္..ၾကည့္...လ်ိဳခ်န္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နားလည္သိတတ္မႈ ရွိလိုက္သလဲ ။

ကုန္ရႊီ...မင္း နဲနဲေလးေလာက္ စိတ္ေလးထိန္းပါဦးလား ။

ကုန္ရႊီသည္ ေရွ့ထြက္လာရင္းမွ ရပ္တန္ ့သြားသၿဖင့္
က်န္းေ၀မွာ ပါးစပ္ရမ္းကားလာေတာ့သည္ ။
"မင္း ငါ့ေကာင္မေလးကုိ ခိုးသြားတုန္းကေတာ့ အရမ္းေတြ သတိၱေကာင္းေနတာ မဟုတ္ဘူးလား ။ ဘာလဲ...အခုေတာ့ ငေၾကာက္တစ္ေကာင္ ၿဖစ္သြားၿပီလား"

"မင္းကသာ ငေၾကာက္ကြ"
ကုန္ရႊီက ေဒါၾကီးေမာၾကီးၿဖင့္ ၿပန္ပက္ေလသည္။

ရီမူဖန္ခမ်ာ ကုန္ရႊီ စိတ္မထိန္းနုိင္ေတာ့မည္စုိးသၿဖင့္
ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ သူ ့အား သြားေခ်ာ့ေမာ့ရၿပန္၏ ။

"ကုန္ရႊီ...ခနေလးပဲ ေစာင့္ပါ ။
ရီပိုင္ အခုဆို သူ ့လူေတြေခၚၿပီး လာေနေလာက္ၿပီ"

ကုန္ရႊီသည္ အသက္ကို ၿပင္းၿပင္းရွဴရိႈက္လုိက္ရင္း...
"က်န္းမ်ိဳးရုိးနဲ ့ေကာင္..မင္း ေစာင့္ၾကည့္ေန"

က်န္းေ၀က တဟားဟားရယ္ခ်လာေတာ့သည္ ။
"မင္း ရူးတုန္းပဲလား ။ မင္းကုိမင္း ကုန္ မိသားစုရ့ဲ ဒုတိယသခင္ေလးလုိ ့ ေတြးေနေသးတယ္ေပါ့ ။ ဒီအဘုိးၾကီးက ေၿပာၿပေပးပါရေစ ။ မင္းရဲ့ဖားသားၾကီး ဒီမွာ ေပၚလာရင္ေတာင္မွ သူ ဒီေန ့ မင္းကို ကာကြယ္ေပးနုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး"

ကုန္ရႊီက ေရွ့သုိ ့ ခုန္သြားၿပီး ၿပန္ေအာ္လုိက္ၿပန္သည္ ။
"ခင္ဗ်ားဘုိးေအၾကီးပဲ လာ..။ ငါ မင္းကို လ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္တစ္ခု ေၿပာၿပလုိက္မယ္ - အခု ငါ့ရဲ့ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံက ငါ့ရဲ့ ဖားသားၾကီး ထက္ေတာင္မွ ပုိၿပီးေတာင့္ေသးတယ္ကြ ။ မင္း ေစာင့္ၾကည့္ေန..။ ငါ့ေဘာ့စ္ ေရာက္လာလို ့ရွိရင္ မင္းေတာ့ ေသၿပီပဲ"

ရီမူဖန္ ။ "..."

ဒီေကာင္...

သူ့အေဖသာ သူ ေစာနက ေၿပာသြားတဲ့စကားကို ၾကားလုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေသြးတက္သြားလိမ့္မလဲ...

က်န္းေ၀ခမ်ာ အရယ္ပင္မရပ္ေတာ့ေလၿပီ ။
"ဟားဟားဟားဟား...ေအာင္မေလး..ေၾကာက္လုိက္တာဗ်ာ"

သူ ့ရဲ့ေနာက္လုိက္တုိ ့သည္လည္း စတင္ကာ ရယ္လာေလၿပီ ။
"ဒုသခင္ေလး ကုန္...ခင္ဗ်ားရဲ့ေဘာ့စ္က ဘယ္သူမ်ားလဲ ။ ဟုိေကာင္ေခ်ာေလး ရီပုိင္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္"

"ဟားဟားဟားဟားဟားဟား....ရယ္ရတာ ဗိုက္ေတာင္နာတယ္ကြာ"

က်န္းေ၀သည္ သူ ့ထုိင္ခံုေပၚတြင္ ၿပန္ထုိင္ခ်လုိက္ေလၿပီ ။
"ေကာင္းၿပီေလ...ငါ ထုိင္ေစာင့္ေနမယ္ ။ မင္း ေၿပာေနတဲ့ ငါ့ကို နုိင္ေအာင္ခ်နုိင္မယ့္ေဘာ့စ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သန္မာလဲဆုိတာ ငါလည္း ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္"

က်န္းေ၀၏မ်က္နွာထက္တြင္ ေၾကာက္ၿခင္းလန္ ့ၿခင္းတစ္လံုးတစ္ပါဒပင္ မရွိပဲ ေထ့ေငါ့ရိပ္ ၊ သေရာ္ရိပ္တုိ ့သာ စြန္းေနသည္ ။

ထုိအခုိက္အတန္ ့တြင္ မ်ားစြာေသာ၀န္ထမ္းတုိ ့မွာ ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းေၿမာက္စြာ ၿဖင့္ ေအာ္ေၿပာလာၾကေလၿပီ ။
"သူ ေရာက္လာၿပီ..ေရာက္လာၿပီ ။ အစ္ကုိ ရီ ေရာက္လာၿပီ"

"ေကာင္းတယ္...အစ္ကုိ ရီ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္
အားလံုး ေအးေဆးသြားၿပီ"

၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာသံမ်ားၾကားကေန အၿဖဴေရာင္ကားေလး တစ္စင္းသည္ လမ္းေဘးတြင္ ထုိးရပ္လုိက္ေလၿပီ ။

ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ ့ထဲက လူတုိင္းမွာ ထုိကားရွိရာဘက္ကုိ ရႊန္းစားေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္ အားကိုးတၾကီးၾကည့္ေနၾကေလၿပီ ။

လ်ိဳခ်န္း၊ ကုန္ရႊီနွင့္ တံုက်ိဳက္တုိ ့ အားလံုးသည္ ရီပုိင္နွင့္ အခ်ိန္အၾကာၾကီးၾကာေအာင္ အတူတူၿဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကသူမ်ား ၿဖစ္ၾကသည္ ။ သူတို ့ရင္ထဲတြင္မူ ရီပုိင္သည္ အရာရာကို စြမ္းေဆာင္နုိင္သူၿဖစ္၏ ။ မေၿဖရွင္းနုိင္သည့္ၿပသနာဟူ၍ မရွိသူ ၿဖစ္ေပ၏ ။

ထုိ ့ေၾကာင့္ပင္ ရီပုိင္၏ကား ေရာက္လာသည္ကို ၿမင္လုိက္ရသည္နွင့္ အားလံုး စိတ္ေအးသြားၾကၿခင္း ၿဖစ္ေလသည္ ။

က်န္းေ၀ခမ်ာ သူတုိ့၏အမူအရာတုိ ့ေၾကာင့္ မ်က္လံုးတို ့ ၿပဴးက်ယ္သြား၏ ။ ထိုရီပုိင္ဆုိသူမွာ အစပုိင္းတြင္ ဒက္ဇလင္းတြင္ ရွိခဲ့သူ ၿဖစ္၏ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သူသည္ ရီပုိင္အေၾကာင္းကုိ အၿပည့္အ၀နားလည္ထားၿခင္း မရွိေသာလည္း ရီပုိင္သည္ နတ္ဆုိးၾကီးနွင့္တူသည္ဆုိသည့္ သတင္းသဲ့သဲ့ကုိမူ သူလည္း ၾကားေနခဲ့ရပါ၏...

တကယ့္ဖုိက္တာသမားၾကီးကုိ သူ ငွားနုိင္ခဲ့သည္မ်ား ၿဖစ္နုိင္မည္လား ။

...............................................................

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၂၄ ။ ရြာတစ္ရြာကို စစ္တပ္ၾကီးက သြားၿဖိဳၿခင္း

နွင္းဆီအိမ္ေတာ္ေလးတြင္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ေက်ာက္ေက်ာက္ကို လႊတ္လုိက္ၿပီး
တန္တန္အား ဆက္ကာအေဖာ္ၿပဳေနေလသည္ ။

သုိ ့ေသာ္လည္း သူမရင္ထဲတြင္ေတာ့ ပူပန္ေနဆဲပင္ ။

"ေက်ာက္ေက်ာက္တစ္ေယာက္ထဲကို လႊတ္လုိက္တာက ၿပသနာတက္နုိင္မလား"
ရီ၀မ္၀မ္က စိတ္ပူစြာၿဖင့္ ေမးလုိက္၏ ။

သူမနံေဘးတြင္ ရွိေနသည့္ ဖက္တီးက ေခါင္းညိတ္ၿပလာသည္ ။
"ၿပသနာတစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္..."

"ဘာၿပသနာလဲ" ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္ေမးလုိက္ၿခင္း ။

ဖက္တီးက အသာေခ်ာင္းဟမ့္လုိက္ကာ...
"အသက္ေတြ...ဆံုးရႈံးရနုိုင္တယ္..."

"လူေတြ ေသမယ္...ဟုတ္လား"
ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြား၏ ။
ေက်ာက္ေက်ာက္သည္ အံ့ၿသစရာေကာင္းေလာက္သည့္ တုိက္ခုိက္ေရးသမားတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္ဆုိလ်ွင္ေတာင္မွ တဖက္လူသည္လည္း အေခ်မဟုတ္ေၾကာင္းကို သူမ ထည့္မေတြးဘဲေတာ့ မရနုိင္ဘူးမဟုတ္ေလာ...

စုန္ ့ခ်န္းက ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"သခင္မ...ေက်ာက္ေက်ာက္က စၿပီးေတာ့ တုိက္ခုိက္လုိက္ၿပီဆုိတာနဲ ့ လက္စကို ထိန္းလုိ ့မရေတာ့တာခ်ည္းပဲ..."

ေဟဒီကလည္း ၀င္ေမးလာသည္ ။
"ဒါနဲ့...သခင္မ...တစ္ဖက္ကလူက ဘယ္သူမို့လုိ့လဲ"

"တဖက္ကေခါင္းေဆာင္က တရုတ္လက္ေ၀ွ့အဖြဲ ့က သင္တန္းနည္းၿပ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ သူ ့လက္ေအာက္ကလူေတြက အရင္လက္ေ၀ွ ့အဖြဲ ့သား ေတြလုိ ့ ေၿပာရမွာပဲ..."
ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္ေၿဖလုိက္သည္ ။

ေလးေယာက္သား လံုး၀ကုိ တိတ္ဆိတ္သြားၾက၏...

ဒါက...လံုး၀ကုိ ေတာရြာေလးတစ္ရြာကို စစ္တပ္ၾကီးတစ္တပ္က သြားၿဖိဳတာ မဟုတ္ဘူးလား..

.....

ထုိစဥ္...

ရုိက္ကူးေရးကြင္းတြင္ ၊ ရီပုိင္အား မည္သူကမွ မေတြ ့ၾကပဲ ကားထဲကေန ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဆင္းလာသည္ကိုသာ ေတြ ့ေနၾကရသည္ ။

ေကာင္မေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ၀က္ၿမီးေလးပါေသာ္ ပန္းေရာင္အိမ္ေစ၀တ္စံုေလးကို ၀တ္ဆင္ထားသည္ ။ သူမေလးမွာ အရုပ္မေလး အသက္၀င္ေနသည့္အလား မွတ္ရေပသည္ ။

ကားထဲကေန လူတစ္ေယာက္ေယာက္ဆင္းလာလိမ့္မည္ဟု လူတိုင္း ေတြးကာ ေစာင့္စားေနၾက၏ ။ သုိ ့ေသာ္ အရုပ္မေလးသည္သာ ကားေပၚက ဆင္းခ်လာေလသည္ ။

က်န္းေ၀နွင့္အဖြဲ ့မွာ ထိုအရုပ္မေလးအား ၾကည့္လုိက္ရင္း...

ဘာေတြ ၿဖစ္ေနသည္နည္း ။

"ဘယ့္နွယ့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လဲ"

"သတင္းစကား လာပို ့တဲ့သူ ၿဖစ္ေလာက္တယ္ ။
သူမအေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ပါလိမ့္မယ္"

....

ရီမူဖန္သည္ လမ္းေလ်ွာက္လာေနၿပီၿဖစ္သည့္ မိန္းကေလးအား အေလာတၾကီး သြားေမးေတာ့သည္ ။

"မင္း ဘယ္သူလဲ ။ ရီပုိင္ ဘယ္မွာလဲ"

"ကုိကို ရီပုိင္က က်ြန္မကို လာဖုိ ့ ေၿပာလိုက္တယ္"
ေက်ာက္ေက်ာက္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။

ရီမူဖန္ အနားကပ္ကာ ေမးလုိက္ၿပန္၏ ။
"ဒါဆုိ...သူ အကူအညီေတာင္းထားတဲ့သူက ဘယ္မွာလဲ"

ေက်ာက္ေက်ာက္က မ်က္ေတာင္မွိတ္ခတ္မွိတ္ခတ္ ၿပဳလာသည္ ။
"ဒီအေၿခအေနကို ကိုင္တြယ္ေပးမယ့္သူကုိ ေၿပာတာလား"

ရီမူဖန္ ေခါင္းညိတ္ၿပလုိက္၏ ။
"အမွန္ပဲ..."

ကုန္ရႊီသည္ ရီမူဖန္အား တြန္းပစ္လုိက္ၿပီး ၿမန္ၿမန္္ဆန္ဆန္ ေမးလာ သည္ ။
"ဘာလုိ ့ မင္းတစ္ေယာက္ထဲ လာတာလဲ ။ ေဘာ့စ္ရဲ့လူေတြ ဘယ္မွာလဲ ။ မင္း ဒီကို သတင္းစကား လာပို ့တာလား"

"အဲ...ရွင္ ေသသြားၿပီမဟုတ္ဘူးလား"
ေက်ာက္ေက်ာက္က ကုန္ရႊီ၏မ်က္နွာကို ၿမင္လုိက္ရသည္နွင့္ သိလုိစိတ္အားၾကီးစြာၿဖင့္ ေမးလာသည္ ။

ကုန္ရႊီ ။ "ဘာ.."

ေက်ာက္ေက်ာက္သည္ စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာၿဖင့္ ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ေနရင္း...
"အၾကီးဆံုး သခင္မေလး ရွန္းနဲ ့အတူတူ ရွင္ ကိုယ့္ကုိယ္ကို သတ္ေသ သြားၿပီ မဟုတ္ဘူးလား"

သူမ ဘာေၿပာေနသည္ဆုိၿခင္းကို ေနာက္ဆံုးတြင္မွ ကုန္ရႊီ သေဘာ ေပါက္သြားေလၿပီ ။ သူ ရုတ္တရက္ၾကီး ဘ၀င္ၿမင့္ခ်င္သလုိလုိ ၿဖစ္လာ၏ ။
"ကေလးမေလး...အဲ့ဒါက ဇာတ္လမ္းေလ...တကယ့္အစစ္ မဟုတ္ဘူး.. မင္းအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ ။ ဇာတ္လမ္းထဲက နဲ ့ အၿပင္ေလာက နဲ့ကို မခြဲၿခားတတ္ေသးဘူးလား"

ေၿမာက္ၾကြေနမိသလိုလည္း သူ ခံစားမိေနေလၿပီ ။ ဤသည္မွာ သူ၏သရုပ္ေဆာင္ၿခင္းအေပၚ အထင္ၾကီးေလးစားသည့္သူအား ပထမဆံုးအၾကိမ္
ေတြ ့ဖူးသည့္အၾကိမ္ပင္ ၿဖစ္ေလသည္...

"မဟုတ္ေသးဘူး...အလုပ္ကိစၥကုိ ၿပန္သြားရေအာင္ ။ မင္းက ဘယ္သူလဲ ။ ငါ့ရဲ့ အစ္ကုိ ရီ ငွားထားတယ္ဆုိတဲ့သူက ဘယ္မွာလဲ"
ကုန္ရႊီက ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ေမးလာသည္ ။

ေက်ာက္ေက်ာက္က ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"ဒီကိစၥကုိ ေၿဖရွင္းေပးမယ့္သူကုိ ရွင္တုိ ့ ေမးေနၾကတာဆုိရင္ေတာ့ က်ြန္မ ပဲ ၿဖစ္လိမ့္မယ္၊ တၿခားဘယ္သူမွ မရွိဘူး"

ကုန္ရႊီ ။ "..."

ရီမူဖန္ ။ "..."

လ်ိဳခ်န္း ။ "..."

ရုိက္ကြင္းၾကီးတစ္ခုလံုး တစ္စကၠန္ ့ေလာက္ တိတ္က်သြားသည္ ။

"မင္း...မင္းက ကုိင္တြယ္မယ္..ဟုတ္လား ။ မင္း ေနာက္ေနတာမလား"

ကုန္ရႊီသည္ သူ၏အစ္ကုိ ရီ က ၿမင္းစီးစစ္သည္ေတာ္ေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာၿဖင့္ သက္တန္ ့ၾကီးအား ၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီး သူ ့အား လာကယ္မည္ကုိ ရင္ထဲအသည္းထဲကေန ေစာင့္စားေနမိၿခင္းၿဖစ္၏ ။ သုိ ့ေသာ္ အခုေတ့ာ သူ ့ခမ်ာ လံုး၀အတိ ေရွာ့ရကာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္သြားေလၿပီ ။

ရီမူဖန္သည္ သူ ့ေခါင္းသူ ပြတ္သပ္မိလုိက္ရင္း..
"ကေလးမ...ထပ္ၿပီး မေနာက္နဲ ့ေတာ့ ။
ဘာေတြၿဖစ္ေနတာလဲ...အမွန္အတုိင္း ေၿပာ"

၀မ္၀မ္ ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေနတာလဲ ။ ဒီေလာက္အႏၱရာယ္ၾကီးတဲ့ေနရာကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္တယ္တဲ့လား....

က်န္းေ၀တို ့အဖြဲ ့သည္ သူတုိ ့၏စကားတုိ ့ကို ၾကားလုိက္လုိက္ခ်င္း အံ့အားသင့္သြားၾကၿပီး၊ ထုိ ့ေနာက္ တ၀ါး၀ါးတဟားဟား ပြဲက်လာၾကေတာ့သည္ ။

"ဟားဟားဟားဟား...အဲ့ေကာင္မေလး ခုနက ဘာေၿပာလုိက္တာလဲ ။ သူမက ေၿဖရွင္းေပးမယ္တဲ့...ဟုတ္လား"

"ဟားဟားဟား...ငါေတာ့ ရယ္ရလြန္းၿပီး အသက္ထြက္ေတာ့မွာပဲ ။ အိမ္အကူတစ္ေယာက္ကုိ ေၿဖရွင္းဖုိ ့ လႊတ္လုိက္တယ္ဆုိတာကေတာ့ ေတာ္ေတ္ာ့ကို ရဲတင္းတာေပါ့"

...............................................................

စာစဥ္ ၃၉၊ အခန္း ၂၅ ။ အစြမ္းရွိရင္ ေသေအာင္ခ်ၾကစမ္း

လက္ေမာင္းေပၚတြင္ ပန္းပံုတက္တူးထုိးထားသည့္ ေယာက်ာ္းက အက်ယ္ၾကီး ရယ္ေမာလာသည္ ။
"ေဟး ကေလးမေလး...ငါ မင္းကုိ ေမးၾကည့္စမ္းပါဦး ။
မင္းက ဒီလိုမ်ိဳး ၀တ္စားထားတယ္ဆုိေတာ့ ရီပုိင္ရဲ့အိမ္အကူပဲ ၿဖစ္ရမယ္..ဟုတ္တယ္မလား"

ေက်ာက္ေက်ာက္က ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာၿဖင့္ ေခါင္းညိတ္ၿပလာသည္ ။
"ဟုတ္တယ္"

"ဟားဟားဟားဟားဟားဟား...ငါလခြမ္း ။ တကယ္ဟုတ္ေနတာပဲ"

က်န္းေ၀တုိ ့အဖြဲ ့မွာ ပိုလုိ ့ပင္ တဟားဟားရယ္ေမာလာၾကေလၿပီ ။

အံ့ၿသသြားခဲ့သူတုိ ့မွာ က်န္းေ၀တုိ ့အဖြဲ ့သာလွ်င္ မဟုတ္ေပ ။
ရီမူဖန္ တုိ ့အဖြဲ ့လည္း ပါေလသည္ ။

ဒီ...ဒီေကာင္မေလးက ရီပုိင္ရဲ့အိမ္အကူ...ဟုတ္လား ။

"အစ္ကုိ ရီ က ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးေတာ့ မင္းကို လႊတ္လုိက္တာလဲ"

ကုန္ရႊီသည္ သူမ၏အက်ီၤစကုိ ဆြဲကာေမးလာသည္ ။

အရုပ္မေလးမွာ ပုိလုိ ့ပင္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားသည့္ဟန္ ေပၚလာေလၿပီ ။
"အဲ့ဒါကေတာ့ က်ြန္မက အားအကုိးရဆံုးမုိ့လုိ့ သခင္မက က်ြန္မကုိ ေရြးလုိက္တာေပါ့"

ကုန္ရႊီ ။ "..."

ရီမူဖန္သည္ကား ေခါင္းကိုက္ေနေလၿပီ ။
သူ ့မွာ နားထင္ကုိ ေတာက္ေလ်ွာက္နွိပ္ေနေလ၏ ။
သူ ထပ္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္အား ဖုန္းေခၚလုိက္၏ ။ ဖုန္းမကုိင္လာသၿဖင့္ ဘာေတြၿဖစ္ေနသည္ကို သူ မသိနုိင္လည္း ၿဖစ္ေန၏ ။

၀မ္၀မ္ လႊတ္လုိက္တဲ့သူက လမ္းမွာ အက္စီးဒင့္တစ္ခုခုမ်ား ၿဖစ္သြားလုိ့မ်ားလား ။ ဒီေကာင္မေလးကေရာ ဘာၾကီးလဲ ။

ရီမူဖန္တြင္ ထပ္ၿပီးေတြးေတာေနခ်ိန္ မရွိေတာ့ ။
အေၿခအေနကုိသာ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားလုိက္၏ ။
"အစ္ကုိ က်န္း...ေကြ ့၀ိုက္ၿပီး ေၿပာမေနရေအာင္ ။
အစ္ကုိ တကယ္လုိခ်င္တာက ဘာလဲ"

က်န္းေ၀က ရယ္ေမာလာသည္ ။
"ဟားဟား...မင္းတုိ ့ အေစာနကထိ ေထာင္လႊားေနၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ငါ့ကို ဖုိက္ဖို ့ လူလာေတာ့မွာဆုိ ။ ဘာလဲ...အခုေတာ့ ေၾကာက္သြားၿပီလား။ အခုေတာ့ ငါနဲ့ ေၿပလည္သြားခ်င္ၿပီလား ။
ငါနဲ ့ ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိရင္လဲ ေကာင္းၿပီေလ ။ အရင္ဆံုး ကုန္ရႊီကုိ ဒူးေထာက္ခုိင္းလိုက္ ။ ၿပီးရင္ ငါ့ကို ဦးသံုးၾကိမ္တုိက္ၿပီး ဘုိးဘုိးလုိ ့ ေခၚခုိင္းလုိက္"

ကုန္ရႊီက အံၾကိတ္လာသည္ ။
"ေသေလ...ခင္ဗ်ားကို ဘုိးဘုိးလုိ ့ ေခၚရမယ္ ဟုတ္လား ။
ငါ့ကုိ ဘုိးဘုိးလုိ ့ ေခၚတာကမွ ဟုတ္ေသးတယ္ ။
လာေလ...မင္းမွာ ဇရွိရင္ လာဖုိက္စမ္းပါ"

ထိုစကားတြင္မူ ေက်ာက္ေက်ာက္သည္ တည္တည္တံ့တံ့ၾကီး ေခါင္းညိတ္လာသည္ ။
"ဟုတ္တယ္...ရွင့္မွာ ဇရွိရင္ သူ ့ကို သြားဖုိက္စမ္းပါ"

ကုန္ရႊီ ။ "..."

ေက်းဇူးၿပဳၿပီးေတာ့ ငါက ဒီတုိင္းေလး ရန္စြာေနတာပါကြာ ။ အန္တီေလးရာ...ခင္ဗ်ား ဒီလုိမ်ိဳး အတည္ၾကီးမွတ္လုိ ့ မရဘူးေလ ။ က်ြန္ေတာ္ အရုိက္မခံခ်င္ဘူးဗ်...

ထုိအခုိက္တြင္ က်န္းေ၀သည္ စိတ္ရွည္နုိင္မႈတုိ ့ ကုန္ဆံုးသြားၿပီး မ်က္လံုးတို ့က မႈန္သုန္လာသည္ ။
"အဟတ္...ေသာက္ေခြးေကာင္ေလး ။ မင္း ငါ့ကို အရူးလုပ္လုိ ့ ရမယ္မထင္နဲ ့။ ဒီအဘုိးၾကီးက မင္းလိုခ်င္တဲ့အတုိင္း ၿဖည့္ဆည္းေပးရေသးတာေပါ့ ။ ငါ့ေကာင္ေတြ..သူတို့ကို ခ်စမ္း ။ ေသေအာင္ခ်..တစ္ေယာက္မွ အလြတ္မေပးနဲ့"

"ဟုတ္ကဲ့...ေဘာ့စ္"

အမိန္ ့ကို ရရွိသြားၿပီးသည့္ေနာက္ အရပ္ရွည္ရွည္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းေယာက်ာ္းၾကီးတုိ ့သည္
သူတုိ ့နား ၀ုိင္းအံုသြားၾကေလၿပီ ။

ရွိေနၾကသည့္လံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္းတို့မွာ ေစာေစာစီးစီး လဲထားၿပီးေလၿပီ ။ က်န္ရွိေနၾကသည့္လူတုိ ့မွာ တံုက်ိဳက္နွင့္ တၿခားေသာ၀န္ထမ္းတုိ ့ ၿဖစ္ၾက၏။

ဒါရုိက္တာသည္ ပ်က္စီးက်ိဳးပဲ့ေနသည့္ပစၥည္းတို ့ကို လက္နွင့္ဆုပ္ကိုင္လုိက္၏ ။ သူ ့မ်က္လံုးတို့မွာ ရင္ထဲနာက်င္ၿခင္းေၾကာင့္ ရဲတြတ္ေနေလၿပီ ။

ပတ္ပတ္လည္က အရာတုိင္းမွာ ရႈပ္ပြေနၿပီး
လူတုိင္းမွာ ေၾကာက္လန္ ့ေနၾကေလသည္ ။

မူလက ရီပုိင္သည္ အကူတစ္ေယာက္ကုိ လႊတ္ေပးလိမ့္မည္ဟု သူတုိ ့ ယံုၾကည္ထားခဲ့ၾက၏ ။
သုိ ့ေသာ္ ဤကဲ့သုိ ့ အထင္လြဲမွားမႈမ်ိဳး ၿဖစ္ေပၚလာေခ်သည္ ။

က်န္းေ၀က ယုတ္မာေကာက္က်စ္စြာ ၿပံဳးၿပလုိက္ၿပီး ကုန္ရႊီဆီကုိ တစ္လွမ္းခ်င္းတစ္လွမ္းခ်င္း ေလ်ွာက္လာေနေလၿပီ ။
"ဟားဟား ေခြးေကာင္စုတ္ေလး...မင္းတစ္ေယာက္ထဲ တာ၀န္ယူမယ္လို့ မင္း ေၿပာတယ္မလား ။ မင္း ေသြးမေၾကာင္ရင္ ေရွာင္ေၿပးမယ္မၾကံနဲ့"

က်န္းေ၀သည္ အခုတေလာတြင္ စန္းရႈိုးကို ေလ့က်င့္ေနခဲ့ၿပီး သူ ့ကိုယ္ေပၚက ၾကြက္သားတုိ ့မွာ တင္းေတာင့္လို ့ေန၏ ။ သူသည္ ၁၉၀ စင္တီမီတာ အရပ္ရွည္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေတာင္ၾကီးတစ္ေတာင္အလားနွယ္ မွတ္ရေလသည္ ။

ကုန္ရႊီ ၿပန္မေၿပာနုိင္ခင္္ ေက်ာက္ေက်ာက္က ၀င္ေလာေဆာ္လာ ေလသည္ ။
"အဘုိးၾကီး...ရွင့္မွာ ဇရွိရင္ သူ ့ကုိ ေသေအာင္ခ်လုိက္စမ္းပါ"

သခင္မက ဘယ္သူ ့ကိုမွ မေသေစနဲ ့လုိ ့ ေၿပာထားတယ္ ။ အဓိကက ဒီေရႊေရာင္ဆံပင္နဲ့သူကို ကာကြယ္ေပးရမယ္တဲ့ ။ ဒီေတာ့ ငါ့အေနနဲ ့ သခင္မအမိန့္ကို နာခံရမယ္ ။ ငါ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္ရမယ္ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္လူက ကုန္ရႊီကုိ တစ္ခုခုလုပ္လုိ ့ရွိရင္ေတာ့ ငါလည္း ၿပန္ခ်ရလိမ့္မယ္ ။

ထို ့ေနာက္ ေက်ာက္ေက်ာက္သည္ ကုန္ရႊီဘက္သုိ ့ လွည့္ကာ ေၿပာလာသည္ ။
"စိတ္ေအးေအးထား...က်ြန္မ ရွင့္ကို ကာကြယ္ေပးမယ္"

ကုန္ရႊီမွာ ငိုခ်မိမတတ္ၿဖစ္ေနေလၿပီ ။
သူမက ငါ့ကို ကာကြယ္ေပးဖုိ ့ ေရာက္လာတာလား ။
ငါ့ကို ေသေအာင္လာလုပ္ေနတာလား ။

"လာေလ...သူ ့ကို ခ်ၾကစမ္းပါ..."

"မမၾကီး...မမၾကီးလုိ ့ ေခၚမယ္..ရလား ။ ေက်းဇူးၿပဳၿပီးေတာ့ ဘာမွထပ္မေၿပာပါနဲ ့ေတာ့လားဗ်ာ..."

"ေကာင္မစုတ္ေလး..မင္း မေသခ်င္ေသးရင္ ထြက္သြားစမ္း ။ ဒီအဘိုးၾကီးက မင္းနဲ ့ လာကစားေနတယ္မ်ား မွတ္ေနလား"

က်န္းေ၀သည္ ကုန္ရႊီ၏မ်က္နွာထက္ကို လက္သီးတုိ ့ ပစ္ေၾကြးလုိက္ေလၿပီ ။

............................................................
T/N : ကိုယ့္လူေတြ ဂုဏ္ဆာလိုက္ေတာ့.. ဟဲ ဟဲ ။
ဒီေန႔ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားကို ေပ့ခ်္မွာ တင္ထားတာထက္ ေရွ႕ေရာက္သြားတဲ့ေန႔ပါပဲ ။ စာစဥ္ ၃၉ က ဒီမွာပဲ ၿပီးသြားပါၿပီ ။ လာမယ့္ ေသာၾကာေန႔မွာ ဆက္ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္ သဲတို႔ ။
စာစဥ္ ၄၀ ကို ႀကိဳဖတ္လိုသူေတြကေတာ့ ေဘ 500 လြဲၿပီး ႀကိဳဖတ္လို႔ ရပါၿပီ ။

ေဘလႊဲရန္ ဖုန္းနံပတ္မ်ား
MPT. = 09 402 842 937
Telenor. = 09 760 639 831
Wave acc. = 09 402 842 937
KBZ pay. = 09 402 842 937
AYA Bank Acc = 0083 2010 1007 7578

........

Unicode

💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book. : 39
Chapter. : 17 - 25
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၁၇ ။ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ကျိတ်ကြွေနေတာလဲ

ပြီးခဲ့သည့်တစ်ခေါက်က စီရီဟန် ရုတ်တရက်ကြီး သွေးတို့ ထွေးအန်ခဲ့စဉ်တွင် စီမင်းလိသည် သူမအား ဒုက္ခပေးခဲ့သည် မဟုတ်လော ။

ထိုအချိန်တွင် ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် စီရီဟန် သူမအား တစ်ခါက ပြခဲ့ဖူးသည့် ကျောက်စိမ်းလက်ကောက်ဝတ်နှင့် လက်စွပ်ကို သူနှင့်တစ်ပါတည်း ယူလာကာ သူနှင့်အတူ ထွက်သွားဖို့ သူမအား စည်းရုံးခဲ့၏ ။

သို့သော် ရှဲ့ကျဲ့ကျီ ရုတ်တရက်ကြီး ပေါ်လာသည်ကပင် သူမအတွက် ရှော့ရစရာဖြစ်နေသဖြင့် သူ့နောက်က လိုက်မသွားမိခဲ့ပါပေ ။

သို့ပေမည့် ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် စီရီဟန်၏အမိန့်ကို နားထောင်ရဦးမည်ဖြစ်ပြီး သူမအား အတင်းမရမက ခေါ်ဆောင်သွားမည်ကို သူမ ကောင်းကောင်း နားလည်သဘောပေါက်နေ၏ ။

ထို့ပြင်....
ထိုကဲ့သို့သောအခြေအနေမျိုးအောက်တွင် သူမအနေဖြင့် လျှိုထားသည့် ဒိုင်ကွက်တို့ကို သုံးရရုံသာ ရှိခဲ့၏ ။

သို့ဖြင့် ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် သူမအား အတင်းအကျပ်ခေါ်သွားမည်ဆိုပါက... စီရီဟန်သာ မသေဘူးဆိုလျှင် ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် သူမအား ကျိတ်ချစ်နေ သည်ဟု စီရီဟန်ကို ပြန်ပြောမည်ဖြစ်ကြောင်း...ထို့ပြင် သူသည် ဒီလိုနေ့ရောက်လာ မည်ကို စောင့်ဆိုင်းနေခြင်းဖြစ်ပြီး...ရောက်လာသည်နှင့် သူမနှင့် လက်တွဲ နိုင်ဖို့ ကျိတ်ကြံစည်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်းကိုပါ စီရီဟန်ကို ပြန်ပြောပြပစ်မည်ဟု သူ့အား ပြောပစ်လိုက်ရ၏ ။

သူမ တွေးထားသည့်အတိုင်း ရှဲ့ကျဲ့ကျီ၏အမူအရာမှာ အိုးတို့အန်းတန်း ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်...

သူမ၏အကြံသည် အတော်လေးဘောင်ကျော်လွန်းသည် ဆိုသော်ငြားလည်း သူ့အား ဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲ လက်လျှော့သွားစေနိုင်ဖို့ လုံလောက်သွားခဲ့လေ သည် ။

အဆုံးသတ်တွင် ရှဲ့ကျဲ့ကျီကို သူမ အမှန်ပင် ခြောက်လှန့်ပစ်နိုင်ခဲ့ပါ၏ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ရှဲ့ကျဲ့ကျီအား လုံးဝလျစ်လျူရှုထားလိုက်ပြီး
သူ နောက်ပြောင်နေသည်ဟုသာ သဘောထားကာ
တန်တန်နှင့် ဆက်လက်စားသောက်နေလေသည် ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက တဖက်စွန်းတွင် တင်ထားသည့် သောက်စရာအား လက်လှမ်း ယူလာသည် ။ ထိုချိန် မတော်တဆ ပုလင်းမှာ စောင်းသွားပြီး စီရီဟန်ပေါ်ကို
ဝိုင်တို့ ဖိတ်ကျသွား၏ ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက အပြစ်မရှိသလို မျက်နှာဖြင့် ပြောဆိုလာသည် ။
"အာ..ကျွန်တော် မကောင်းတာပါ"

စီရီဟန်သည် သူ့အကြည့်နှင့် တေ့ဆုံမိလိုက်သည်နှင့် ရှ့ဲကျဲ့ကျီက မျက်စိအချက်ပြလိုက်ရာ ။ ထို့နောက် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး...
"ကိုယ် သန့်စင်ခန်းသွားလိုက်ဦးမယ်"

ရှဲ့ကျဲ့ကျီလည်း သူ့နောက်က လိုက်ထလိုက်ပြီး...
"ငါလည်း လိုက်မယ်"

သူတို့နှစ်ယောက် သန့်စင်ခန်းဘက် သွားနေသည်ကို ကြည့်နေရင်း ရီဝမ်ဝမ်မှာ တူကို ကိုက်ထားမိနေလေပြီ ။

ငါ ဘာလို့ ရှဲ့ကျဲ့ကျီ တမင်သက်သက်လုပ်နေတာလို့ ထင်နေမိတာလဲ ။

သန့်စင်ခန်းထဲက လမ်းအဆုံးတွင် ပြတင်းပေါက်၌ ။

စီရီဟန်သည် သူ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရှိနေသည့် မကောင်းဆိုးဝါးဆန်ဆန်မျက်နှာဖြင့် ယောက်ကျာ်းအား စိတ်မရှည်လက်မရှည်ဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း...
"ကိစ္စရှိလို့လား"

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက တိတ်တိတ်လေးသက်ပြင်းချလာသည် ။
"အရမ်းကို အေးလိုက်တာ...သားကြီး..မင်းကောင်မလေးကို ငါ ကျိတ်ချစ်နေတယ်လို့တော့ မင်း တကယ်ကြီးမထင်နေပါဘူးနော်"

စီရီဟန်၏အကြည့်တို့မှာ အဆပေါင်းများစွာပင် ပိုလို့အေးစက်လာ လေပြီ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီ ။ "ကျိတ်ချစ်ခြင်းချစ်ရင်ကွာ...မင်းကောင်မလေးက ငါ့ကို ကျိတ်ချစ်နေတာပဲဖြစ်မှာ၊ ငါ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးလား"

ထိုသို့ပြောလိုက်သည်နှင့် တစ်ယောက်သောသူူ၏မျက်နှာမှာ ပိုလို့ပင် မျက်နှာပျက်ယွင်းလာပေပြီ ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက လက်မြှောက်အရှုံးပေးသည့်ဟန်ဖြင့်
သူ့လက်အား မြှောက်ပြလာကာ...
"အေးပါကွာ၊ အေးပါ ။ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက်တုန်းက ငါ ကောင်းကောင်း မကိုင်တွယ်နိုင်ခဲ့မိဘူးဆိုတာကို ဝန်ခံပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအတွက်က ငါ့ဆီမှာ ၃၀ ရာခိုင်နှုန်းပဲ တာဝန်ရှိတယ် ။ ကျန်တဲ့ ၇၀ ရာခိုင်နှုန်းက မင်းမိန်းမမှာ တာဝန်ရှိတယ် ။ မင်းသာ တကယ်ကြီး သေသွားလို့ရှိရင် တော်သေးရဲ့ ။ မသေဘူးဆိုရင် ငါ့မှာ အဲ့ကောင်မလေး ချောက်ချတဲ့ဘဝထဲမှာ ဆက်နေသွားရတော့မှာလေကွာ။ ဒီတော့ ငါ့မှာ သူမကို ခေါ်သွားနိုင်ဖို့အတွက်ဆို မင်း တကယ်သေမသေကို သေချာဖို့လိုသေးတယ်လေ"

ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် ချက်ကျလက်ကျရှင်းပြနေသည် ။

"ဒါနဲ့ အဲ့ကလေးက ဘယ်ကနေ ရောက်လာတာလဲ ။
မင်းကလေးတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ငါ ပြောတာမှန်လား"
ရှဲ့ကျဲ့ကျီက စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းပစ်လိုက်၏ ။

စီရီဟန်က အမူအရာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ပြန်ဖြေလာသည် ။
"လူတစ်ယောက်ကို ကူပြီးတော့ သူ့ကို ရက်ပိုင်းလောက် စောင့်ရှောက်ပေးနေတာ"

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက ခပ်သော့သော့လေးပြုံုးလာသည် ။
"ဒါကတော့ အဲ့ဒီကောင်မလေး လုပ်တတ်တဲ့ပုံစံမျိုးပါပဲ..."

စီရီဟန်သည် ထိုသည်ကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက်
ချက်ချင်း အမူအရာပျက်သွား၏ ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီမှာ ကူကယ်ရာမဲ့သလို ခံစားမိနေဆဲ ။
"မင်း အဲ့ဒီချီးဗဒုံးကောင် လင်းချွေ့ကို ဖုံးထားချင်ဖုံးထားလို့ရတယ် ။ ဒါပေမယ့် ငါ့ကိုတော့ မရဘူး။ ငါ့ကို သူ့လိုမျိုး မစဉ်းစားတတ်တဲ့ကောင် လို့များ ထင်နေလား ။ ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် အစပိုင်းကတော့ ငါလည်း အရူးလုပ်ခံရတော့မလို့ပဲ...စီ မိသားစုကို သွားပြီးတော့ သူမကို သွားမခေါ်ထုတ်ခင်အထိပေါ့... ဒီလို အရာရာကို ကိုင်တွယ်တတ်တဲ့ စတိုင် မျိုး - နည်းနည်းလေးမှ နောက်မတွန့်ဘဲ စိတ်ထဲကနေ လုပ်ချင်လာရင် လုပ်ချပစ်လိုက်တာမျိုး - ဒါမျိုးက သေချာပေါက်ကို..."

ရှဲ့ကျဲ့ကျီ၏ဆက်ပြောတော့မည့်စကားတို့မှာ စီရီဟန်၏အေးစက်ပြီး မည်းမှောင်နေသည့်အကြည့်အောက်တွင် ပျောက်ကွယ်သွား၏ ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက တွေးဆဆဖြင့် ဆက်ပြောလာသည် ။
"တကယ်တော့ င့ါရဲ့သံသယတွေကို သေချာသွားအောင် လုပ်တဲ့သူက သူမ မဟုတ်ဘူး၊ မင်းပဲ"

သူသည် စီရီဟန်အား ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်နားလည်ထား၏ ။ ထို့ကြောင့်ပင် ဟိုးအစကတည်းက သူသည် ရီဝမ်ဝမ်အား သံသယဝင်နေခဲ့ ခြင်း ဖြစ်ပေသည် ။

............................................................

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၁၈ ။ လှပမှုကွာခြားချက်

ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် ပြောနေခြင်းကို ရပ်တန့်သည့်တိုင် စီရီဟန်၏အမူအရာ မှာ မပြောင်းလဲသွားပေ ။
သူ ပြန်ပြောလာသည် ။

"သူမက သေသွားပြီ"

သူသည် ဘာကိုမှ ဝန်ခံမည့်ဟန် မရှိသဖြင့် ရှဲ့ကျဲ့ကျီမှာ ပုခုံးသာ တွန့်ပြ လိုက်ပြီး ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ ထွက်သွားတော့မည်အလုပ် ။

"ဟေး ဟေး..မင်းတို့နှစ်ယောက် ကျိတ်ကျိတ်ကျိတ်ကျိတ်နဲ့ ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ ။ ရှဲ့ကျဲ့ကျီ...မင်း အကို ၉ ကို တမင်ပထုတ်သွားတယ်ဆိုတာကို ငါ အစောကတည်းက ရိပ်မိတယ်"

လင်းချွေ့က ဒေါကြီးမောကြီးဖြင့် ပြောလာသည် ။
"မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘာတွေလျို့ဝှက်ထားကြတာလဲ ။
ငါ့ကိုတောင် မပြောကြဘဲ ထိန်ချန်ထားကြတယ်ပေါ့လေ ။ အဲ့ဒီကလေးကိစ္စကရော ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက လင်းချွေ့အား ကြည့်လာသည် ။
"ရီ လေးက တခြားတစ်ယောက်ကိုယ်စား ရက်ပိုင်းလောက် ကူစောင့်ရှောက်ပေးနေတာ ။ မင်းရဲ့အစ်ကို ၉ က ယာယီအဖေပဲ ရှိသေးတယ်"

လင်းချွေ့ခမျာ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်သွားသလို ခံစားသွားရ၏ ။
"သောက်ကျိုးနဲ..ဒါကြီးက အရမ်းမများလွန်းဘူးလား ။ ပြီးတော့ အစ်ကို ၉ ကလည်း သူမ လုပ်ချင်တယ်ဆိုတဲ့ လုပ်ခွင့်ပေးနေတာပဲလား"

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက အသာလေးပြုံးပြလာသည် ။
"မင်းအစ်ကို ၉ တွဲနေတဲ့သူက သူမ လား ဒါမှမဟုတ် မင်းလား"

"ငါ အရင်ကဆို မပြောပါဘူးကွာ ။ ဒါပေမယ့် အစ်ကို ၉ ရဲ့ အချောအလှကြိုက်လာတာက အရမ်းကြီး မလွန်လွန်းဘူးလား..."
လင်းချွေ့က ပွစိပွစိပြောနေချိန် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို အမှတ်ရမိသွား သည် ။ ခနလောက် ရပ်တန့်သွားပြီး ဆက်ပြောလာသည် ။
"ပြီးခဲ့တဲ့လတုန်းက...မီးလျှံကျောင်းက ဒီမွန်းရဲ့သိုင်းပညာ အဆင့်ကို တခြားတစ်ယောက်က ဝင်ယူသွားပြီ..."

စီရီဟန်၏အကြည့်မှာ လင်းချွေ့၏စကားတို့ ကို ကြားနေရသည့်တိုင်အောင် တည်ငြိမ်လို့နေဆဲသာ ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီက ပြန်ဖြေလာသည် ။
"မျိုးဆက်သစ်တိုင်းမှာ အရည်အချင်းရှိတဲ့သူတွေဆိုတာက ရှိစမြဲပဲလေ ။ ဒီလိုလောကမျိုးဆို ပိုဆိုးတာပေါ့ကွာ ။ ဘယ်စံချိန်မဆို နောက်ဆုံးမှာတော့ တစ်ယောက်ယောက်က ချိုးပစ်နိုင်တဲ့နေ့ဆိုတာက ရှိနေစမြဲပဲ"

လင်းချွေ့သည် တော်တော်လေးမှုန်သုန်နေလေပြီ ။
သို့သော် ရှဲ့ကျဲ့ကျီ ပြောလိုက်သည့်စကားအား သူ မလွန်ဆန်နိုင်ပေ ။ တိုးတိုးတိတ်တိတ်သာ ပြောဆိုလာသည် ။
"အရင်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ကြီးဆီကနေ ဘာသတင်းမှ မရသေးဘူး ။ အခုတလော နေမဝင်အင်မော်တယ်ရဲ့ အခြေအနေက အတော်လေး ဆိုးလာတယ်..."

ထိုအခိုက်တွင် လျှောက်လမ်းဆီကနေ ခြေသံထွက်လာသည် ။ ရီဝမ်ဝမ်သည် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်လေး သုံးယောက်သား ခေါင်းချင်းဆိုင် ဆွေးနွေးနေကြသည်တို့ကို အကဲခတ်နေသည် ။
"ရှင်တို့ ယောကျာ်းလေးတွေဖြစ်ပြီးတော့ သန့်စင်ခန်း သွားတာ ဘာလို့များ အဖွဲ့လိုက်ကြီးသွားရတာလဲ"

ဤနှစ်ယောက် တန်တန်အကြောင်း မေးနေကြခြင်းဖြစ်မည်ကို သူမအနေဖြင့် စဉ်းစားကြည့်နေစရာပင် မလိုပေ ။

သို့သော် သူမမျက်ဝန်းထဲတွင် သံသယတို့ ဖြတ်ပြေးလာသည် ။
ငါ အခုနက ဘာကြားလိုက်တာလဲ...။

"နေမဝင်အင်မော်တယ်..ဟုတ်လား"

"ရှင်တို့တွေ ဘာအကြောင်း ပြောနေကြတာလဲ ။ ဘာအင်မော်တယ်...လဲ"

စီရီဟန်၏မျက်လုံးတို့ ချက်ချင်းပင် မှုန်သုန်လာသည် ။
သူမလေးဆီ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး...
"မင်း ကုမ္ပဏီအကြောင်း ပြောနေတာ"

လင်းချွေ့သည် စီရီဟန်၏အေးစက်စက်အကြည့်အား
ပုခုံးတွန့်ပြလိုက်သည်။

"ဟုတ်လား...။ ကျွန်မကုမ္ပဏီ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
ရီဝမ်ဝမ် နားမလည်လိုက်ပေ။

ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် မမြန်လွန်း၊ မနှေးလွန်းသောအသံဖြင့် ပြန်ဖြေလာသည် ။
"နောက်ဆိုရင် တစ်ယောက်ယောက်က မင်းကို ပြသနာရှာလာကြမှာပဲ ။ ဒီတော့ ထုတ်လုပ်ရေးဘက်မှာ မင်း လူများများရှာထားတာက အကောင်းဆုံး ဖြစ်လိမ့်မယ်"

ရီဝမ်ဝမ်သည် ရှဲ့ကျဲ့ကျိ၏အကြံပေးလာသည့်စကားအား သံယယတစ်ချက် ဖြစ်လာ၏ ။ သို့သော် သူမ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
"သိပါပြီ ။ သတိပေးလို့ ကျေးဇူးပဲ"

သူမသည် ဤအနုပညာရပ်ဝန်းထဲတွင် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြီး တိုးတက်လာသူ ဖြစ်လေသည် မဟုတ်လော ။ ထို့ကြောင့်
သူမအား မနာလိုကြသည့် ပြိုင်ဘက်တို့ ရှိနေကြသည်သာ ။ ထိုအကြောင်းပြချက်တစ်ခုနှင့်တင် သူမသည် ဤအချက်ကို မျှော်လင့်ထားပြီးသားပင် ။

သို့သော် ရှဲ့ကျဲ့ကျီသည် ရုတ်တရက်ကြီး သူမအား ထိုသို့ သတိပေးလာလိမ့်မည်ကိုတော့ သူမ တွေးမထားမိခဲ့ပေ ။

စီရီဟန်ကြောင့် ဖြစ်လိမ့်ပေမည်...

"ဟုတ်သားပဲ...ဘော့စ် ရီ..ကျွန်တော် ပြောထားတာကို တွေးပေးဦးနော်"
ရှဲ့ကျဲ့ကျီက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေး ပြုံးပြနေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ် ။ "..."

ဤကိစ္စမှာ သူမ စဉ်းစားစရာပင် မလိုသည့်ကိစ္စ ဖြစ်၏ ။ ကုမ္ပဏီတိုင်းက ရှဲ့ကျဲ့ကျီကို အလိုရှိကြသည် ။ သူမသည်လည်း ထို့အတူသာ ဖြစ်၏ ။ သို့သော် ပြသနာမှာ သူမ၏ကုမ္ပဏီအသေးလေးသည် သူ့လို ကြယ်ပွင့်ကြီးတစ်ပွင့်အတွက် နေလို့ရနိုင်သည့်အိမ်မျိုး မဟုတ်နေပါ ချေ...

ရီဝမ်ဝမ်သည် အာရုံလုံးဝပြောင်းသွားပြီဖြစ်သဖြင့်
စီရီဟန် စိတ်အေးသွား၏ ။ သို့သော် သူ့ပုံစံမှာ တင်းမာမှုန်သုန်နေဆဲပင် ။

....

နှင်းဆီအိမ်တော်လေးတွင် ။

ညစာစားပြီးကြသည့်နောက် အိမ်ကို ပြန်သွားကြ၏ ။ ရီဝမ်ဝမ်သည် တန်တန်အား အိပ်ရာသို့ ပွေ့ချီသွားပြီးသည့်နောက်တွင် စီရီဟန်အား စကားပြော၏ ။

ရီဝမ်ဝမ် ။ "လူကြီးမင်း မူ က ဘယ်တော့လောက် ရောက်လာမှာလဲ"

စီရီဟန် ။ "သဘက်ခါ"

ရီဝမ်ဝမ် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည် ။
"အာ...ဒါဆို ကျွန်မ ပြင်ဆင်ထားရတော့မှာပေါ့"

စီရီဟန် ။ "မလိုဘူး"

သူ့ကို မေးမိခြင်းသည်ကား သူ့ကို လုံး၀ မမေးမိခြင်းနှင့် ထပ်တူညီပေသည်။

ရီဝမ်ဝမ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး စီရီဟန်အား ကြည့်လိုက်သည် ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ။ ရှင် ဒီည တစ်ခုခုဖြစ်နေသလိုပဲ ။ စိတ်ညစ်စရာတွေ ရှိနေတာလား"

စီရီဟန်၏မျက်နှာအမူအရာမပြသည့် မျက်နှာအား ဖတ်ကြည့်တတ်သူမှာ ရီဝမ်ဝမ် တစ်ယောက်သာလျှင် ရှိလိမ့်ပေမည် ။ သူ့မှာ စိတ်ညစ်စရာတွေ ရှိနေသလားဆိုသည်ကိုပင် သူမ သိနိုင်နေလေပြီ...

............................................................

စာစဉ် ၃၉ ၊ အခန်း ၁၉ ။ ကိုယ် အဆင်ပြေတယ်

စီရီဟန် အံ့အားသင့်သွား၏ ။ သို့သော် ပြန်ကားမဖြေလာပေ ။ ထိုအစား သူမလေးဘက်သို့ လှည့်လိုက်ကာ နဖူးပြင်ထက် အနမ်းတစ်ပွင့် ညင်ညင်သာသာလေး ချပေးလိုက်၏ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် သူမ၏နဖူးကို စမ်းကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်အလိုမကျစွာ ပွစိပွစိပြောလာသည် ။
"ရှင်က ကျွန်မကို ဒါလေးနဲ့ ချွေးသိပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလား..."

စီရီဟန်၏အကြည့်တို့တွင် ကူကယ်ရာမဲ့မှုတစ်ခု ပေါ်ထွက်လာပြီး သူမလေး၏နှုတ်ခမ်းလွှာထက် ထပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ရ၏ ။

သူမလေးအား ကိုင်ထားသည့်အချိန် သူမလေး၏ကိုယ်မှ
ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးလေးကိုပင် သူ ခံစားနိုင်လေသည် ။
စီရီဟန်သည် သူမလေး၏နားနား ကပ်ကာပြောလာသည် ။

"ကိုယ် တကယ်အဆင်ပြေပါတယ်"

.....

ညဘက်၊ အင်ပါရီယာမြို့တော်က အိမ်တော်တစ်ခုတွင် ။

ချင်းဖုန်းသည် သူ့အရှေ့မှ မိန်းကလေးအား မှုန်ကုတ်စွာ ကြည့်နေသည် ။
"သဘက်ခါ လူကြီးမင်း မူ ရောက်လာတော့မယ် ။
ရူရှီ...သမီးရဲ့ ပြင်ဆင် ထားတာတွေကော ဘယ်လိုလဲ"

ချင်းရူရှီသည် လုံးဝကို အကျိန်းသေကြီး ယုံကြည်ချက်ပြတ်သားနေပုံ ပေါ်သည် ။
"အဖေ...စိတ်မပူနဲ့ ။ အကုန် စီစဉ်ထားပြီးသားပါ"

ချင်းဖုန်းသည် တစ်ကိုယ်လုံးအနက်ရောင် သိုင်းဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် သူ့သမီးအား ကြည့်နေပြီးနောက် ကျေနပ်အားရစွာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလာ၏။
"အင်း....လူကြီးမင်း မူ က တရုတ်ရိုးရာသိုင်းကို အရူးအမူးကို နှစ်သက် တာ ။ သမီးရဲ့တိုက်ခိုက်နိုင်တဲ့အစွမ်းအစနဲ့ဆို လူကြီးမင်း မူ သမီးကို တွေ့တာနဲ့ အထင်ကြီးသွားမှာ သေချာတယ်"

ချင်းဖုန်း ဆက်ပြောသည် ။
"တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ နိုင်ငံတကာသိုင်းပြိုင်ပွဲကြီးက တရုတ်နိုင်ငံမှာ ကျင်းပတော့မယ် ။ လူကြီးမင်း မူ လည်း တက်ရောက်လိမ့်မယ် ။ အဲ့ဒီအခါကျရင် သမီးနဲ့အတူ သိုင်းတတ်တဲ့သူတွေ အများကြီး ခေါ်သွား"

ချင်းရူရှီ ။ "ဟုတ်ကဲ့..အဖေ"

"အခုတလော ဟိုမိန်းမဘက်က ဘာတွေလုပ်နေလဲ"
ချင်းဖုန်း မေးသည် ။

"အခုလောလောဆယ်တော့ ဇာတ်ကားတစ်ကားရိုက်ဖို့ လုပ်နေပါတယ်" ချင်းရူရှီက ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

"အဟတ်..." ချင်းဖုန်းမျက်နှာမှာ မဲ့ရွဲ့လာသည် ။
"အဲ့လိုမိန်းမမျိုးက ဘယ်တော့မှ လူကြီးမင်း မူ ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှုကို ရမှာမဟုတ်ဘူး ။ ငါလည်း တော်တော်ကို အိုနေလို့သာ မိသားစုခေါင်းဆောင်က ဒီလိုမျိုး ပေါ့ပေါ့လျော့လျော့နဲ့ လုပ်ချင်သလို စွတ်လုပ်နေခွင့် ပေးထားရတာ"

....

နောက်တစ်နေ့မနက်၊ ဒက်ဇလင်းမီဒီယာတွင် ။

ဝန်ထမ်းများသည် သုံးယောက်တစ်ဖွဲ့ ငါးယောက်တစ်ဖွဲ့ ဖွဲ့ပြီး အတင်းတုပ်နေကြလေသည် ။

"ဒုဥက္ကဌ ရီ က အံ့သြစရာကောင်းလိုက်တာ ။
ကုမ္ပဏီ ဖွင့်တာမှ ဘယ်လောက်မှ မကြာသေးဘူး ၊
အခုဆို အနုပညာလောကထဲမှာ သူ့နာမည်အရမ်းကြီးနေပြီ"

"အင်ပါယာစကိုင်းအင်တာတိန်းမန့်ကတောင်မှ ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး ။ သူတို့ကများ သူ့ကို သွားပြီးတရားစွဲချင်ကြသေးတယ် ၊ နောက်ဆုံးတော့လည်း ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ် လှန်ထောင်းသလို ဖြစ်သွားတာပဲ"

"အံ့သြစရာအကောင်းဆုံးအချက်ကဟာ အင်ပါယာစကိုင်းဘက်က ဘယ်လောက်တောင်မှ လူသိရှင်ကြားဖြစ်အောင် လုပ်ထားခဲ့လိုက်သလဲ ။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးကျတော့လည်း ဒုဥက္ကဌ ရီ ကို အခမဲ့ကြော်ညာခွင့် ပေးလိုက်ရသလိုမျိုး ဖြစ်သွားတာပဲ"

"ဒုဥက္ကဌ ရီ သာ ဒက်ဇလင်းမှာ ရှိနေဦးမယ်ဆိုရင်... နှမြောစရာကောင်းလိုက်တာ.."

ထိုအခိုက်အတန့် အပြင်ဘက်ကနေ ချိုင်းယုံရှန်းသည်
သူ့လက်ထောက်နှင့်အတူ ဝင်လာလေသည် ။

နှစ်ယောက်သားသည် သူတို့ကျိတ်တုပ်နေသည့်စကားတို့အား ကြားသွားကြပါ၏ ။

လက်ထောက်က ချက်ချင်းပင် သူတို့အား ငေါက်ငမ်းလာတော့သည် ။
"နင်တို့အားလုံး လုပ်စရာမရှိကြဘူးလား ။ ဒီမှာ အတင်းတွေပဲ စုပြောနေ ကြတယ်ပေါ့...ဟုတ်လား ။ နင်တို့ လစာအဖြတ်ခံချင်နေတာလား"

ချိုင်းယုံရှန်းသည် သူတို့အား မည်းပုတ်နေသည့်မျက်နှာဖြင့် ကြည့်လာသည်။

ကမ်းမမြင်လမ်းမမြင် အတင်းတုပ်နေခဲ့ကြသည့် ဝန်ထမ်းတို့မှာ အခုတော့ အသံတစ်သံပင် မထွက်ဝံ့ကြတော့ ။ ချက်ချင်းပင် ရုံးခန်းကြီးတစ်ခုလုံး သေမတတ်တိတ်ကျသွားလေသည် ။

ချိုင်းယုံရှန်းက အလိုမကျမည်းပုတ်နေသည့် မျက်နှာထားဖြင့် သူ့ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည် ။

"အခုနက ရီပိုင်အကြောင်း ပြောတဲ့သူတွေ အကုန်လုံးကို အလုပ်ဖြုတ်လိုက်"
ချိုင်းယုံရှန်းက ဒေါသတကြီးဖြင့် ပြောဆိုလာသည် ။

လက်ထောက်လေးမှာ အနေရကျပ်နေဟန် ပေါ်လာသည် ။
"ဒါက...ဒါရိုက်တာ ချိုင်း...အလုပ်ထွက်သွားကြတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ အများကြီးရှိနေပြီ ။ ကုမ္ပဏီထဲမှာ ဝန်ထမ်းတွေ မလောက်ငတော့ဘူး ။ သူတို့ကိုပါ ထပ်ဖြုတ်ပစ်ဦးမယ်ဆိုရင်..."

ရီပိုင်အား ချိုင်းယုံရှန်း ကန်ထုတ်ပစ်သည့်အချိန်တွင် ဒက်ဇလင်းမီဒီယာ၏ လျိုချန်း၊ ကုန်ရွှီ နှင့် ဖီးလစ်သည်ပင်လျှင် သူနှင့်အတူ လိုက်ထွက်သွားကြ၏။ နောက်ဆုံးတွင် ကမ္ဘာကျော် သရုပ်ဆောင် ဟန်ရှန်းယွီသည်ပင်လျှင် လိုက်ထွက်သွားခဲ့၏ ။

အရာအားလုံးသည် ကိုင်တွယ်ရခက်လာသဖြင့် ဘုတ်အဖွဲ့က ချိုင်းယုံရှန်း၏ရာထူးကို ဖြုတ်ချပစ်လိုက်ရ၏ ။

သို့သော် တစ်လပင် မပြည့်သေးပေ ။
ချိုင်းယုံရှန်းသည် ဒက်ဇလင်းမီဒီယာသို့ ပြန်ရောက်လာပြီး အထွေထွေမန်နေဂျာဖြစ်လာကာ ဒက်ဇလင်းမီဒီယာအား အရင်ထွန်းလင်းနေသည့်ခေတ်ကို ပြန်ရောက်အောင် လုပ်ရမည်ဟု အမိန့်ထုတ်လာသည် ။

ချိုင်းယုံရှန်းက စားပွဲကို ဘုန်းခနဲ ရိုက်ချပစ်လိုက်၏ ။
"သောက်ကျိုးနဲ...ရီပိုင်ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ဒက်ဇလင်းက ဒီလို ဖြစ်လာစရာအကြောင်း မရှိဘူး"

ဒက်ဇလင်းမီဒီယာသည် အစတုန်းက အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ အသားတစ်ကြီးတစ်တုံးနှယ် ဖြစ်နေခဲ့၏ ။ သို့သော် အခုတော့ အရိုးပေါ်အရေတင် ဖြစ်နေလေပြီ ။
မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူ့အနေဖြင့် ထိုသည်ကို ကြိတ်မှိတ်ကာ မြိုချရတော့မည်သာ ။

သူ့အား ပို၍ ဒေါသအထွက်စေဆုံးသောအရာမှာ ဒက်ဇလင်းမီဒီယာမှ ထွက်သွားပြီးသည့်နောက် ရီပိုင်သည် နာမည်ရသထက်ရလာနေခြင်းပင် ။ ထိုသည်မှာ သူ့မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်ပစ်ခြင်းနှင့် မတူပေလော ။

............................................................

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၂၀ ။ မင်း ဘယ်လောက်ထိ စိတ်ကူးရိုင်းနိုင်မလဲ

အထူးလက်ထောက်က သူ၏လုပ်ရပ်တို့ကို မြင်လိုက်သည့်အချိန်တွင် မျက်လုံးလှန်ကြည့်လာပြီး ချိုင်းယုံရှန်း၏နားနားကပ်ကာ ပြောလာသည် ။
"ဒါရိုက်တာ ချိုင်း...ရီပိုင် နဲ့ ပြိုင်ရတာက အဲ့လောက်ထိ စိတ်ရှုပ်ခံနေစရာ မလိုပါဘူး ။ ဒီနေ့ခေတ် အနုပညာလောကထဲမှာ အလုပ်လုပ်နေကြတဲ့လူတိုင်းမှာ အနည်းဆုံးတော့ အဆက်အသွယ်တွေ ရှိနေကြတာချည်းပဲ ။ ရီပိုင် ကတော့ ဘာအင်အားမှ မရှိသလို ဒီမြို့ထဲက ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း မသိဘူး ။ သူ့မှာ ရှိတာဆိုလို့ သူ့ဆီမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းလောက်ပဲ ။ ကျန်း ၃ ကို အကူအညီတောင်းကြည့်လိုက်ပါလား ။ ရီပိုင်ရဲ့ရိုက်ကူးရေးကို သွားပြီးတော့ ပြသနာရှာခိုင်းလိုက်ရင် သူတို့ ဇာတ်လမ်းရိုက်လို့တောင် ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး..."

ချိုင်းယုံရှန်း တိတ်ဆိတ်သွားပြီး သူ့မျက်လုံးတို့က ဝင်းပလာသည် ။

စိတ်ကူးကောင်းတယ် ။ ငါ ဘာလို့များ ဒါကို မစဉ်းစားမိပါလိမ့် ။

ဤကိစ္စအား စုံစမ်းစစ်ဆေးလာကြမည်ဆိုလျှင်တောင် သူနှင့် ပတ်သက်နေမည်ကို မည်သူကမှ တွေးမိကြမည်မဟုတ်ပေ ။

"ကျန်း ၃ က သဘောတူပါ့မလား"
ချိုင်းယုံရှန်း မျက်မှောင်ကြုတ်နေသည် ။

အထူးလက်ထောက်က သူ့အား သတိပေးလာသည် ။
"ဒါရိုက်တာ ချိုင်း..မေ့သွားပြီလား ။ ကျန်း ၃ က ကုန်ရွှီ နဲ့ရန်စရှိဖူးတယ်လေ ။ အခု ကုန်ရွှီက အားလုံးကို ပစ်ပြီးတော့ ကမ္ဘာ့အင်တာတိန်းမန့်ကနေ ထွက်သွားတာ ။ ဒါရိုက်တာကသာ ဒါကို မတော်တဆလွှတ်ထွက်သွားသလို မျို ကျန်း ၃ ကို ပြောနိုင်မယ်ဆိုရင် သူ စိတ်ဝင်စားလာလိမ့်မယ် ။ သူ့စရိုက်အရဆို ဒီအခွင့်အရေးကို သူ လက်လွှတ်ခံမှာမဟုတ်ဘူး"

ထိုသည်ကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ ချိုင်းယုံရှန်း၏စိတ်မှာ ပိုကြည်လင်လာပေသည် ။
"မင်း ပြောတာမှန်တယ် ။ ကျန်း ၃ နဲ့ တွေ့ရအောင် သွားပြီး စီစဉ်လိုက်"

"ဟုတ်ကဲ့ ဒါရိုက်တာ ချိုင်း ။ အခုပဲ သွားပြီး စီစဉ်လိုက်ပါမယ်"

ထိုညက အင်ပါရီယာမြို့တော်ထဲက ကြယ်ခြောက်ပွင့်ဟိုတယ်တွင် ။

ဗိုက်ကြွက်သားတို့ အပြည့်ရှိသည့် ၊ အနက်ရောင်စွပ်ကျယ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော ဗလတောင့်တောင့်ယောကျာ်း တစ်ယောက်သည် စိတ်မရှည်စွာဖြင့် မေးလာသည် ။
"ဘာကိစ္စလဲ ။ တစ်ခုခု လုပ်ပေးစေချင်တာ ရှိလို့လား"

မိန်းကလေးသရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်သည် ချိုင်းယုံရှန်းအတွက် ဝိုင်ငှဲ့ပေးနေရင်း လေးလေးစားစားပြန်ဖြေလာသည် ။
"အစ်ကို ကျန်း...ကျွန်တော် အစ်ကို့ဆီက အကူအညီတစ်ခု လောက် တောင်းစရာရှိပါတယ် ။ ကျွန်တော် ဒီတလော စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေ ကို နားမလည်တတ်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့ ရင်ဆိုင်နေရတယ် ။ အစ်ကို သူတို့ကို ပညာပြပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်..."

ကျန်း ၃ က အေးစက်စက်ရယ်ချလာသည် ။
"အထွေထွေဒါရိုက်တာ ချိုင်း..ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို ခင်ဗျားရဲ့နောက်လိုက်ခွေး လို သဘောထားနေတာလား"

ချိုင်းယုံရှန်းက မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ပြန်ဖြေလာသည် ။
"အစ်ကို ကျန်း ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲဗျာ ။ အစ်ကို က ဘယ်လိုလူဆိုတာကို အင်ပါရီယာမြို့တော်ထဲကလူတိုင်း အသိပဲဟာ ။ ကမ္ဘာ့အင်တာတိန်းမန့်က အစ်ကို့အပေါ်မှာ လုံးလုံး မူတည်နေလို့ပါ"

ကျန်း ၃ သည် အစက တရုတ်လက်ဝှေ့အဖွဲ့၏နည်းပြဖြစ်ခဲ့၏ ။ နောက်ပိုင်းတွင် ထိုအလုပ်ကနေ ထွက်ကာ လူမိုက်ဂိုဏ်း ထောင်ခဲ့သည် ။ နောက်ပိုင်းတွင် သူ၏မသန့်ရှင်းသည့် အရိပ်ကို ဆေးကြောဖို့ရာအတွက် လုံခြုံရေးကုမ္ပဏီတစ်ခု ထောင်ပစ်လိုက်၏ ။ ကမ္ဘာ့အင်တာတိန်းမန့်တွင် အလုပ်လုပ်နေကြသည့် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း အားလုံးမှာ သူ့ကုမ္ပဏီကနေ ခေါ်ငှားထားသူများ ဖြစ်ကြပေသည် ။

ကျန်း ၃ မှာ ထိုသည်ကို ကြားလိုက်သည့်အချိန် အမူအရာနွေးပျလာသည် ။

ချိုင်းယုံရှန်းက ဆက်ကာပြောသည် ။
"အစ်ကို ကျန်း..အစ်ကို့ကို လူတွေအများကြီးရှေ့မှာ အရှက်ခွဲခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီခွေးကောင် ကုန်ရွှီကို မှတ်မိလား ။
အစ်ကို သူ့ကို ဒီလိုပဲ လွှတ်ပေးထားတော့မှာလား ။ ဒီလောက်လွယ်လွယ်နဲ့တော့ လွှတ်မပေးဘူးမဟုတ်လား"

ကျန်း ၃ မှာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး သူ့မျက်လုံးတို့မှာ မှုန်မှိုင်းလာလေပြီ ။ အရင်တုန်းက သူသည် မိန်းကလေးသရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်အပေါ် မျက်စိကျခဲ့ပြီး သူမကို အတင်းကြံခဲ့၏ ။ သို့သော် ထိုကောင်စုတ်လေး ကုန်ရွှီသည် သူ့ရဲ့အစီအစဉ်တို့ကို ဖျက်ဆီးပစ်ခဲ့ပြီ သူ့အား လူရှေ့သူရှေ့တွင် သောက်ရှက်ခွဲပစ်ခဲ့၏ ။

သို့သော်လည်း ထိုအချိန်က ကုန်ရွှီသည် ကမ္ဘာ့အင်တာတိန်းမန့်၏လက်အောက်က ဖြစ်လေသည် ။ ထို့ကြောင့် ချူးဟုန်ဂွမ်းက သူတို့နှစ်ယောက်ကြား ဝင်ဖျန်ဖျေပေးခဲ့၏ ။ ထို့အပြင် ကုန်ရွှီတွင်
သူ့အဖေကြီးက အနောက်ကနေကျောထောက်နောက်ခံ ပြုပေးထားသည်လည်း ဖြစ်သဖြင့် သူ့မှာ ရေငုံနှုတ်ပိတ်သာ နေပစ်ခဲ့ရ၏ ။

ချိုင်းယုံရှန်းသည် ကျန်း ၃ ၏ပြောင်းလဲလာသည့်အမူအရာကို သတိပြုမိလိုက်ပြီး သူ့လက်ထောက်အား အကြည့်တစ်ချက် ပေးလာသည် ။

အထူးလက်ထောက်မှာ ချက်ချင်းပင် ငွေသားအပြည့်ပါသည့် လက်ဆွဲအိတ်ကြီးတစ်လုံးကို သယ်ချလာသည် ။

ကျန်း ၃ မှာ လက်ဆွဲအိတ်ကို ဖြေးဖြေးချင်း ကြည့်လိုက်ပြီး...
"ရပါတယ်ဗျာ ။ ကျွန်တော့်ဘက်က ဥက္ကဌ ချူး ကို မျက်နှာသာ ပေးရမှာပေါ့"

ချိုင်းယုံရှန်းက မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ဖန်ခွက်ချင်း တိုက်လိုက်ပြီး..
"ကျေးဇူးပါဗျာ..အစ်ကို ကျန်း ။ ဒါပေမယ့် အစ်ကို သတိကြီးကြီးတော့ ထားရလိမ့်မယ်နော် ။ အဲ့ဒီခွေးကောင် ရီပိုင်က အရမ်းကောက်ကျစ်ပြီး အရမ်းလည်း ဉာဏ်များတယ်"

ချိုင်းယုံရှန်းက သတိပေးလိုက်သည် ။

ကျန်း ၃ သည် သူ့ဖန်ခွက်ထဲက ဝိုင်တို့ကို တစ်ကျိုက်ထဲ မော့သောက်ပစ်လိုက်၏ ။
"စိတ်အေးအေးနေစမ်းပါ ။ ဒီတစ်ခေါက် ကျုပ်ကိုယ်တိုင် သွားရှင်းမယ်"

ချိုင်းယုံရှန်း အပျော်ကြီးပျော်သွား၏ ။
"အစ်ကို ကျန်း...အစ်ကို ကိုယ်တိုင် သွားမယ်ဆိုရင်
ဒါဆို ဘာပြသနာမှ ရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး"

ဟားဟား...အဲ့ဒီခွေးကောင် ကုန်ရွှီ ကိုပဲ ငါ ကျေးဇူးတင်ရမယ် ။ မဟုတ်လို့ရှိရင် ကျန်း ၃ ကိုယ်တိုင် ဒါကို ကိုင်တွယ်မှာမဟုတ်ဘူး ။

အဟတ်...ရီပိုင်...မင်း ရိုင်းစိုင်းနိုင်ဦးမလား ကြည့်ရသေးတာပေါ့ ။

............................................................

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၂၁ ။ ဆရာနဲနဲလောက်ကို သိထားတယ်

ထိုည ၊ သေခြင်းနှင့်ရှင်ခြင်းကြား ရိုက်ကူးရေးတွင် ။

ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ရုပ်ရှင်ရိုက်နေကြသည့်အချိန် ပိတ်ထားသည့်နေရာကနေ ဆူဆူညံညံအုံးအုံးကျွတ်ကျွတ်
အသံများ ထွက်လာသည် ။

ရီမူဖန်က သူ့အလုပ်သမားများကို မေးကြည့်လိုက်၏ ။
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"

ဝန်ထမ်းများသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်မိကြပြီးနောက် ပြန်ဖြေလာကြသည် ။
"ပရိသတ်တချို့ အတင်းတိုးဝင်လာကြပြီး လုံခြုံရေးသမားတွေ တားနေတဲ့ပုံပါပဲ ။ အဲ့လိုသာဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ ဆူခံထိပြီးတော့ ပြသနာတွေ ဖြစ်လာတော့မယ်..."

ရီမူဖန်သည် ထိုဆူညံနေသည့်နေရဆီ လျှောက်သွားလေသည် ။
ထိုစဉ် ရင်းနှီးနေသည့်မျက်နှာတို့ကို တွေ့လိုက်ရ၏ ။

ရီမူဖန်၏မျက်နှာ ကွက်ခနဲ မည်းပုတ်သွားသည် ။
"ဒီလူတွေက ဖန် မဟုတ်ဘူး..."

သူ အမှတ်မမှားပါလျှင် ဤလူတို့သည်
ကျန်း ၃ ၏ငယ်သားများ ဖြစ်ကြရပေမည် ။

ထိုသို့ဟုတ်ရိုးမှန်ပါက သူတို့ ဒီကို ရောက်လာခြင်းမှာ ပြသနာလာရှာခြင်းသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည် ။

အနုပညာလောကထဲတွင် ဤကဲ့သို့ဖြစ်ရပ်မျိုး ဖြစ်ကြသည်ချည်းသာ ။ ပြိုင်ဘက်များသည် အမြဲတစေ ဘာမဟုတ်သည့်ကိစ္စကို ငြှိုးကာ
ထိုသို့သော လူမိုက်များငှားရမ်းပြီး တစ်ဖက်သားကို ပြသနာရှာတတ် ကြသည်ချည်း ဖြစ်၏...

သူတို့အတွက် ရိုက်ကူးရေးနေရာသည် တစ်နေ့ခတစ်နေ့ ရှင်းပေးရ သည် ဖြစ်၏ ။ အကယ်၍များ တစ်နေ့လောက် ရိုက်ကူးရေးကြန့်ကြာ သွားပါလျှင် ရက်အပိုကြေး ထပ်ဆေးပိုပေးရမည်သာမက ဇာတ်လမ်းရိုက်ကူးရေး ပြီးစီးမည့်နေ့လည်း နှောင့်နှေးကြန့်ကြာသွားပေလိမ့်မည် ၊ ထို့အပြင် အကောင်းဆုံးရိုက်ကူးရေးနေရာကို ရိုက်ကူးနိုင်မည့် နေ့ရက်တို့ပါ လွဲသွားနိုင်ပေသည် ။
ထိုသို့ဖြစ်သွားပါက မမျှော်မှန်းရဲလောက်အောင် ဆုံးရှုံးမှုကြီးကြီးမားမားကြီး ရင်ဆိုင်ရတော့မည်သာ ဖြစ်၏ ။

ကုမ္ပဏီအကြီးကြီးများမှာ ထိုသို့ပြသနာမျိုးနှင့် ရင်မဆိုင်ကြရ သော်လည်း ကုမ္ပဏီအသေးစားများကမူ မကြာခနဆိုသလို ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ရသည်သာ။

ရီမူဖန် လျှောက်သွားလိုက်သည် ။
"အစ်ကို ကျန်း...အစ်ကို ဒီနေ့ အချိန်ရနေလို့ ဒီကို လာလည်တာလား ။ ကျွန်တော်တို့ တစ်နေရာမှာ သွားထိုင်ပြီး စကားသွားပြောရအောင်ပါ"

အကယ်၍ ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းနိုင်မည်ဆိုလျှင် ထိုပြသနာကို ပိုက်ဆံနှင့် ဖြေရှင်းနိုင်မည်ဆိုလျှင် ထိုအရာသည် အကောင်းဆုံးပင် ဖြစ်ပေလိမ့် မည်...

ကျန်း ၃ မှာ မထီမဲ့မြင်ရယ်မောလာပြီး ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်းပြောချလာသည် ။
"ဆွေးနွေးစရာမရှိဘူး ။ ထွက်သွားစမ်း"

"မင်း...."
ရီမူဖန်၏မျက်နှာ ချက်ချင်း ပျက်ယွင်းသွားရသည် ။

ကျန်း ၃ သည် ထိုသို့ပြောပြီးသွားသည့်နောက် အနီးနားကကုလားထိုင်တစ်လုံးကို ဆွဲထိုင်ပစ်လိုက်ရင်း...
"အဲ့ဒီခွေးကောင် ကုန်ရွှီကို ငါ့ကို လာတွေ့ဖို့ ပြောလိုက်စမ်း"

ရီမူဖန်၏မျက်နှာထက် သံသယတစ်ချို့ ရေးရေးလေး တက်လာသည် ။ ထို့နောက် ကုန်ရွှီ၏လက်ထောက်ဖြစ်သူ တုံကျိုက်အား အမိန့်ပေး လိုက်၏ ။
"ကုန်ရွှီကို စောင့်ကြည့်ထား ။ သူ့ကို ထွက်မလာစေနဲ့"

အဓိကသရုပ်ဆောင်သာ အနာတရဖြစ်သွားလျှင် ဇာတ်လမ်း ဆက်ရိုက်၍ ရနိုင်မည်မဟုတ်ပေ ။

ရီမူဖနသည် ကျန်း ၃ အား စကားပြောတော့မည်အပြု
သူ့ဖုန်း မြည်လာ၏ ။ ရီဝမ်ဝမ် ခေါ်နေခြင်းပင် ။

"ဝမ်ဝမ်..ပြော" ရီမူဖန်သည် တစ်ဖက်ကို လျှောက်သွားပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်ခြင်းပင် ။

"ကိုကို...ဒီနေ့ ညီမလေး..."

ရီဝမ်ဝမ် စကားပြောတော့မည်ပြုချိန် ရီမူဖန်၏အခြမ်းကနေ ဆူဆူညံညံအသံတို့ ထွက်လာသဖြင့် သူမ လျင်လျင်မြန်မြန် မေးလိုက်၏ ။
"ကိုကို့ဘက်မှာ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ။ ဘာလို့ အဲ့လောက်ထိ ဆူညံနေတာလဲ"

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

ရီမူဖန်သည် ထိုလူတစ်သိုက်အား တစ်ချက်လှမ်း ကြည့်လိုက်ရင်း နဲနဲဝေးဝေးကို ထပ်လျှောက်သွားလိုက်၏ ။
ထို့နောက် စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းပစ်လိုက်လေသည် ။
"ညီမလေး အစောက ဘာပြောမလို့လဲ"

"တစ်ယောက်ယောက် ပြသနာလာရှာနေတာလား"
ရီဝမ်ဝမ်သည် တည်ငြိမ်စွာပင် မေးလာသည် ။

သူမသည် မနေ့ကအကြောင်းကို စဉ်းစားနေရုံသာ ရှိသေးသည် ။
ဒီနေ့တွင် တစ်ယောက်ယောက်က ပြသနာလာရှာလိမ့်မည်ဟုကား ထင်မထားမိခဲ့ပေ ။

"ကိုကို...အလောသုံးဆယ်မလုပ်မိစေနဲ့ ။ သရုပ်ဆောင်တွေအားလုံးကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ပါ ။ အထူးသဖြင့် ကုန်ရွှီ ပဲ ။ သူက အရမ်းစိတ်ရှည်တတ် တဲ့သူ မဟုတ်ဘူး ။ ကိုကို သူ့ကို ရအောင်တား၊ သူ့ကို အလောသုံးဆယ် လုပ်ခွင့်မပေးနဲ့ ။ ညီမလေး အခုပဲ လူတွေလွှတ်ပေး လိုက်မယ်" ရီဝမ်ဝမ် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ပြောလိုက်သည် ။

"လူတွေ...ဟုတ်လား ။ ဘယ်သူ့ကို အကူအညီတောင်းမလို့လဲ" ရီမူဖန် မျက်မှောင်ကြုတ်လာသည် ။

"မထင်မှတ်ပဲ ညီမလေး ဆရာတစ်ချို့နဲ့ သိထားတယ် ။
အရင်ဆုံး အခြေအနေကို တည်ငြိမ်အောင်ထိန်းထားပေး...
ညီမလေး အခုချက်ချင်းပဲ သူတို့ကို လွှတ်ပေးမယ်"

ရီမူဖန် ။ "ဆရာ...ဟုတ်လား ။ ဝမ်ဝမ်...ကျန်း ၃ ရဲ့ လူတွေက တရုတ်လက်ဝှေ့သမားတွေချည်း ဆိုတာကို ညီမလေး မသိဘူး ။ အဲ့ဒီလူတွေက သာမန်လူတွေမဟုတ်ဘူး ။ ဒီလောကထဲမှာ ကျန်း ၃ ရဲ့ သြဇာကလည်း အရမ်းကြီးတယ်..."

"ကိုကိုရာ..ညီမလေး ကိုယ့်အကန့်အသတ်ကို ကိုယ် သိပါတယ် ။ ကိုကိုသာ အရင်ဆုံး အခြေအနေကို ငြိမ်အောင်ထိန်းထား ၊ ဘာမှ အလောတကြီး မလုပ်လိုက်နဲ့"

ရီမူဖန်အား နောက်ထပ်တစ်ခါ သတိပေးစကားဆိုလိုက်ပြီးနောက် မြန်မြန်ဆန်ဆန် ရီဝမ်ဝမ် ဖုန်းချပစ်လိုက်သည် ။

နှင်းဆီအိမ်တော်လေးထဲတွင် ရီဝမ်ဝမ်သည် ငါးယောက်အဖွဲ့အား လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ။

ရီဝမ်ဝမ် ။ "ငါ မင်းတို့ကို လုပ်ခိုင်းစရာရှိတယ်"

ထိုအဖွဲ့မှာ ကြောင်အမ်းသွားဟန် ပေါ်လာသည် ။
"သခင်မ..ဘာကြီးပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်တို့ကို အမိန့်သာ ပေးလိုက်ပါ"

"ရိုက်ကူးရေးဘက်မှာ ပြသနာလာရှာနေတဲ့အဖွဲ့ရှိတယ် ။
နောက်ကနေ ကာကွယ်ပေးမဲ့သူ လိုနေတယ်"
ရီဝမ်ဝမ် ပြန်ဖြေလာသည် ။

ထိုအလုပ်အတွက် မည်သူသည် အသင့်လျော်ဆုံးဖြစ်မည်ကို
သူမ စဉ်းစားလိုက်၏....

...............................................................

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၂၂ ။ အမိန့်အတိုင်းပါ သခင်မ

ဟေဒီမှာ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် အကျီၤလက်ကို ပင့်တင်လာသည် ။
"သခင်မကို ဘယ်သူက ပြသနာလာရှာရဲတာလဲ"

သို့သော် အခုချိန်တွင် သခင်မသည် သူမ၏သရုပ်မှန်ကို ဖုံးကွယ်ထားသည်ဖြစ်လေရာ ထိုကဲ့သို့ တစ်စုံတယောက်က ပြသနာလာရှာဝံ့သည်မှာ အဓိပ္ပာယ်ရှိပေသည် ။

"ဘယ်သူ့ကို လွှတ်ရမလဲ..."

ရီဝမ်ဝမ်သည် ငါးယောက်သားအား ကြည့်နေရင်း တိုးတိုးလေးရွတ်နေသည် ။

"သခင်မ...ကျောက်ကျောက်ကို လွှတ်၊ ကျောက်ကျောက်ကို လွှတ် ။ ကျောက်ကျောက်ကို လွှတ်နော် ။ သခင်မ သတ်ချင်တဲ့သူတိုင်းကို ကျောက်ကျောက် သွားသတ်ပေးမယ် ။ နာမည်သာ ပြောလိုက်ပါ"

ရီဝမ်ဝမ် စကားပင်ပြန်မပြောထွက်တော့ ။
သူမ၏နှုတ်ခမ်းတို့သာ မဲ့ရွဲ့သွားမိလေသည် ။
"မင်းကို ပြသနာသွားဖြေရှင်းဖို့ပဲ လွှတ်မှာ ။ သွားသတ်ဖို့ ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး..."

ရီမူဖန်၏လေသံအရ အခြေအနေမှာ နည်းနည်းလေးတော့ ပိုပြီးပြင်းထန် မည့်သဘော ရှိ၏ ။ သူတို့၏ပြိုင်ဘက်မှာ တရုတ်လက်ဝှေ့အဖွဲ့မှ ယခင်လက်ဝှေ့သမားများ ဖြစ်လေသည် ။ ထို့ကြောင့် သူမအနေဖြင့် ပိုပြီး ယုံကြည်စိတ်ချရကာ ပိုပြီးတာဝန် ယူတတ်သည့်သူမျိုးကို လွှတ်လိုက်ခြင်းက ပိုကောင်းပေလိမ့်မည် ။

ငါးယောက်အဖွဲ့ထဲတွင် အတော်ဆုံးတိုက်ခိုက်ရေးသမားမှာ ကျောက်ကျောက် ဖြစ်၏ ။ သို့ဆိုရာ အဘယ်ကြောင့် ကျောက်ကျောက်ကို မလွှတ်ဘဲ နေရမည်နည်း ။

ထို့ကြောင့် ရီဝမ်ဝမ် အမိန့်ထုတ်လိုက်၏ ။
"ကျောက်ကျောက်..အဲ့ကို သွားဖြေရှင်းလိုက်"

ကျောက်ကျောက်သည် ချက်ချင်းပင် စကတ်ကို မလိုက်ပြီး ဝမ်းသာအားရဖြင့် ပြန်ဖြေလာ၏ ။
"အမိန့်အတိုင်းပါ သခင်မ"

ရီဝမ်ဝမ်မှာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးမှ စိတ်ထဲနောင်တရမိသွား၏ ။
ငါ့နှယ်..ကျောက်ကျောက်ကမှ အကြမ်းဆုံးသူ မဟုတ်ဘူးလား ။

သို့ပေမည့် ကြမ်းတမ်းရက်စက်ခြင်းသည်လည်း
သူ့နည်းသူ့ဟန် ဖြင့် ကောင်းသည်ပင် ။

ရိုက်ကွင်းတွင်

"ဖျက်စီးစမ်း...အကုန်လုံးကို ဖျက်စီးပစ်လိုက်စမ်း"

နေရာတစ်ခုလုံး မဆုံးနိုင်သောအော်သံဟစ်သံတို့ ပေါ်ထွက်နေသည် ။

လျိုချန်း စိုးရိမ်လာ၏ ။
"အစောနက ဖုန်းထဲကသူက အစ်ကို ရီ မလား ။
အစ်ကို ရီ ဘာပြောလဲ"

ရီမူဖန်သည် စိတ်ရှုပ်လက်ရှု့ပ်ဖြင့် ပြန်ဖြေလာသည် ။
"ကူညီပေးဖို့ လူလွှတ်ပေးမယ်တဲ့..."

တုံကျိုက် မေးလာသည် ။
"အစ်ကို ရီ က လူလွှတ်လိုက်မှာလား ။ ဒါပေမယ့် သူတို့က လူတွေအများကြီးပဲ ။ ပိုဆိုးတာက ကျန်းဝေကိုယ်တိုင် ရောက်ချလာတာပဲ ။ လျန်ရှင်းဒုံ လာမယ်ဆိုရင်တော့ သူ ကျွန်တော်တို့ကို လွှတ်ပေးလောက်ပါတယ်"

ရီမူဖန်သည် ရီဝမ်ဝမ်အပေါ်တွင် မည်သည့်မျှော်လင့်ချက်မှ ထားနေဟန် မတူ ။ သူမသည် မိန်းကလေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်၏ ။ တိုက်ခိုက်တတ်သူနှင့် သူမ မည်သို့ ခင်မင်နိုင်ပါမည်နည်း ။

"ငါ ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်"
ရီမူဖန်က အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်ရင်း ပြောလာသည် ။

ဤလောကနှင့် ပတ်သက်လျှင် သူ့ထံ၌ တော်တော်များများနှင့် အဆက်အဆံ ရှိခဲ့ဖူးပါ၏ ။ သို့သော် သူ့အဖေ ရာထူးပြုတ်သွားသည့်နောက်ပိုင်းတွင် သူသည် သူတို့အား ထပ်ကာအဆက်အသွယ်လုပ်မိခြင်း မရှိတော့ပေ ။

သို့သော်လည်း သူ့အနေဖြင့် စမ်းကြည့်ချင်သေး၏...

ကျန်း ၃ ၏ အဖွဲ့သည် အလွန်ရမ်းကားလာနေသဖြင့်
ရီမူဖန်မှာ ဆက်တွေဝေနေချိန်မရှိတော့ဘဲ
မြန်မြန်သွက်သွက်ပင် ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့သည် ။

ဖုန်းသည် တတီတီဖြင့် ဝင်နေသည် ။
နောက်ဆုံးတွင်မှ တစ်ယောက်က သူ့ဖုန်းအား ကိုင်လိုက်၏ ။

"ဟယ်လို..အစ်ကို လျန်..."

"ဟယ်လို..ဘယ်သူလဲ မသိဘူး"

ရီမူဖန်သည် အတတ်နိုင်ဆုံးလေးလေးစားစား ပြောဆိုလိုက်၏ ။
"အစ်ကို လျန်...မတွေ့ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာပြီနော် ။ ဒီအချိန်ကြီး ဖုန်းဆက်ရတာ အားနာပါတယ် ။ ကျွန်တော် ရီမူဖန်ပါ ။ အစ်ကို့ကို အကူအညီလေး တောင်းချင်လို့ပါ ။ ကျွန်တော် အခု ကျန်းေ၀ နဲ့ ပြသနာနဲနဲတက်နေလို့..အဲ့ဒါ...အစ်ကိုများ ကျွန်တော်တို့ကို ကူညီပြီးတော့ ဝင်ဖျန်ဖျေပေးလို့ရနိုင်မလား သိချင်လို့ပါ..."

ဖုန်းတစ်ဖက်ကသူသည် သူ ဘယ်သူဆိုသည်ကို အခုမှ အမှတ်ရသွားဟန်ဖြင့် ပြောလာသည် ။
"ဟာဗျာ..ဘယ်သူများလဲ မှတ်တယ် ။ လတ်စသတ်တော့ င့ါရဲ့ တူအလိမ်မာလေး ရီ ဖြစ်နေတာကိုး ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ... ငါ မင်းကို မကူညီချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ။ ဒါပေမယ့် အခုချိန်မှာ ငါ နိုင်ငံတကာ သိုင်းပညာပြိုင်ပွဲအတွက် ငါ့လူတွေကို သင်ပေးနေရတယ် ။ ဒီလိုကိစ္စ သေးသေးလေးထဲ ဝင်ပါပေးဖို့ အချိန်မရှိ ဖြစ်နေတယ်ကွာ ။ တကယ် စိတ်မကောင်းပါဘူး..."

ဖုန်းတစ်ဖက်ကလူမှာ ရီမူဖန်၏အပြောကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ ပြောပြီးသွားသည်နှင့် တန်းပြီးဖုန်းချပစ်လိုက်လေသည် ။

ရီမူဖန်သည် ရီ မိသားစု၏အဖိုးတန် သခင်ငယ်လေး မဟုတ်တော့သဖြင့် တစ်ဖက်လူမှာ ကျန်း ၃ နှင့်ကိစ္စအား ဝင်မပါပေးလိုခြင်းမှာ သိသာလှ၏ ။ သူ၏လက်ရှိအဆင့်အတန်းအရ ရီမူဖန်သည် လျန်ရှင်းဒုံအတွက် ဝင်ကူညီပေးရလောက်အောင် သြဇာလွှမ်းသူ မဟုတ်တော့ ။

ရီမူဖန်သည် အံကိုတင်းနေအောင် ကြိတ်ထား၏ ။
သို့သော်လည်း
သူ့အနေဖြင့် တခြားလုပ်နေတာမရှိတော့ပေ ။ သူ့အနေဖြင့် ရီဝမ်ဝမ် အပေါ်တွင်သာ အားကိုးရတော့ပေမည်...

ဝမ်ဝမ်သည် အပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲလာခဲ့သလို ယခင်က ရှိခဲ့ဖူး သည့် မိုက်မောတုံးအမှုတို့ မရှိနေတော့ ။ ဖုန်းထဲတွင် သူမသည် အလွန်တရာ ပိုင်နိုင်မှုရှိနေပြီး သူမ အမှန်တကယ်ပင် တစ်ယောက်ယောက်ကို ရှာတွေ့ထားခြင်း မှာ ဖြစ်နိုင်လောက်ပေသည်...

ရီမူဖန် ရင်ထဲတွင် လောင်နေချိန် ကုန်ရွှီသည် သူ့အနောက်ဘက်ကနေ ဒေါသတကြီးဖြင့် ပြေးထွက်လာလေပြီ

"သောက်တလွဲတွေ ။ ဟျောင့်...ကျန်းမျိုးရိုးနဲ့ကောင်..မင်း ငါ့ကြောင့် ဒီလို လုပ်နေတာမှတ်လား ။ ငါပဲ တာဝန်ယူမယ်...မင်း ပြသနာရှာချင်ရင် ငါ့ဆီကိုပဲ လာစမ်းပါ"

............................................................

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၂၃ ။ င့ါဘော့စ် လာရင် မင်းတို့ သေပြီ

ကျန်းဝေ၏မျက်နှာ မည်းကွက်သွားသည် ။
"အော်..သခင်လေး ကုန်...အရမ်းကြီး စိတ်မရှည်မဖြစ်စမ်းပါနဲ့ဗျာ ။ သေချာတာပေါ့ ကျွန်တော် မင်းကို ဘယ်မေ့ပါ့မလဲ"

ဒီနေ့တွင် သူသည် ထိုကောင်စုတ်လေးကြောင့် ကျရှုံးသွားခဲ့သည့် နာမည်တို့ကို ပြန်အဖတ်ဆယ်ရတော့ပေမည် ။

ရီမူဖန်က စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် သူ့အား ငေါက်တော့၏ ။
"ကုန်ရွှီ...မင်းကို ဘယ်သူက ထွက်လာခိုင်းတာလဲ"

ကုန်ရွှီသည် သူ၏ဂျက်ကတ်အကျီၤကို ဘေးကို လွှတ်ပစ်လိုက်၏ ။
"သောက်ခွေးတဲ့မှပဲ...သူတို့က ကျွန်တော်တို့မျက်နှာကို လာတက်နင်း နေတာ...ကျွန်တော် အထဲမှာပဲ ပုန်းနေပေးရမှာလား ။ ချဆိုလည်း ချတာပေါ့ ။ ယောကျာ်းပဲ ဘယ်သူ့ကြောက်နေရမှာလဲ ။ လက်သီးချင်း ချကြတာပေါ့"

ရီမူဖန်မှာ အလွန်တရာပင် စိတ်ပင်ပန်းနေလေပြီ ။ ဤကောင်လေး၏စိတ်နေစိတ်ထားသည်ကား မီးရှူးမီးပန်းလိုပင် ။ မီးညှိလိုက်ပြီဆိုသည်နှင့် ဝူးခနဲ အပေါ်သို့ လွှတ်တက်သွားသူသာ ဖြစ်၏ ။

ရီမူဖန်သည် အံကို တင်းနေအောင်ကြိတ်ထားရင်း..
"မင်းရဲ့အစ်ကို ရီ က ပြောတယ် ။ မင်းကို လိမ်လိမ်မာမာနဲ့
အထဲမှာပဲ နေခိုင်း၊ အပြင်ကို ထွက်မလာခိုင်းနဲ့တဲ့"

ကုန်ရွီှသည် ပတ်ပတ်လည်က အပျက်အစီးတို့ကို ကြည့်လိုက်ရင်း သူ့မျက်နှာမှာ မည်းမှောင်လာလေသည် ။
"ဒီတစ်ခေါက် အစ်ကို ရီ နဲ့ကိုင်ပေါက်ရင်တောင်မှ အသုံးမဝင်တော့ဘူး"

ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့ကြီးတစ်ဖွဲ့လုံးကို သူ့ကြောင့်နှင့် ယခုလို အဖြစ်မခံနိုင်ပါပေ....

ကုန်ရွှီသည် သူတစ်ယောက်တည်း ကိုင်တွယ်လိုစိတ် ပိုလို့ပင် ပြင်းထန်လာလေပြီ ။

ထိုအခိုက် ဘေးနားတွင် ရပ်နေသည့် လျိုချန်းက ပြောလာသည် ။
"အစ်ကို ရီ က မင်းကို ဂရုစိုက်တာ ။
မင်း အနာတရဖြစ်သွားမှာကို စိုးရိမ်နေတာ"

"အစ်ကို ရီ က မင်းကို ဂရုစိုက်တာ" ဆိုသည့်စကားကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် ကုန်ရွှီ၏ခြေလှမ်းတို့ တန့်ခနဲ ရပ်သွား၏ ။

လျိုချန်းသည် ဤအခွင့်အရေးကို ယူပြီး သူ့အား အနောက်သို့ ပြန်ဆွဲခေါ် လိုက်ကာ ဆက်ပြောလာသည် ။
"မင်းကိုယ်မင်း နာမည်ကျော်သရုပ်ဆောင်ဆိုတာ မမေ့နဲ့ဦး ။ မင်းသာ အနာတရဖြစ်သွားရင် ရိုက်ကူးရေးကြီးတစ်ခုလုံး အထိနာသွားလိမ့်မယ် ။ အဲ့ဒီပစ္စည်းတွေ အဝတ်အစားတန်ဆာတွေ ပျက်စီးသွားတာက အကြောင်း မဟုတ်ဘူး ။ ဒီနေရာမှာ မင်း ဘာမှမဖြစ်ဖို့ကသာ အရေးအကြီးဆုံးပဲ ။ မင်း နားလည်လား"

ရီမူဖန် ထိုသည်ကို ကြားလိုက်သည့်အချိန် ငိုချင်ချက်မဖြစ်သွား၏ ။
ကြည့်..ကြည့်...လျိုချန်းက ဘယ်လောက်တောင် နားလည်သိတတ်မှု ရှိလိုက်သလဲ ။

ကုန်ရွှီ...မင်း နဲနဲလေးလောက် စိတ်လေးထိန်းပါဦးလား ။

ကုန်ရွှီသည် ရှေ့ထွက်လာရင်းမှ ရပ်တန့်သွားသဖြင့်
ကျန်းဝေမှာ ပါးစပ်ရမ်းကားလာတော့သည် ။
"မင်း ငါ့ကောင်မလေးကို ခိုးသွားတုန်းကတော့ အရမ်းတွေ သတ္တိကောင်းနေတာ မဟုတ်ဘူးလား ။ ဘာလဲ...အခုတော့ ငကြောက်တစ်ကောင် ဖြစ်သွားပြီလား"

"မင်းကသာ ငကြောက်ကွ"
ကုန်ရွှီက ဒေါကြီးမောကြီးဖြင့် ပြန်ပက်လေသည်။

ရီမူဖန်ခမျာ ကုန်ရွှီ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့မည်စိုးသဖြင့်
မြန်မြန်ဆန်ဆန် သူ့အား သွားချော့မော့ရပြန်၏ ။

"ကုန်ရွှီ...ခနလေးပဲ စောင့်ပါ ။
ရီပိုင် အခုဆို သူ့လူတွေခေါ်ပြီး လာနေလောက်ပြီ"

ကုန်ရွှီသည် အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်လိုက်ရင်း...
"ကျန်းမျိုးရိုးနဲ့ကောင်..မင်း စောင့်ကြည့်နေ"

ကျန်းဝေက တဟားဟားရယ်ချလာတော့သည် ။
"မင်း ရူးတုန်းပဲလား ။ မင်းကိုမင်း ကုန် မိသားစုရဲ့ ဒုတိယသခင်လေးလို့ တွေးနေသေးတယ်ပေါ့ ။ ဒီအဘိုးကြီးက ပြောပြပေးပါရစေ ။ မင်းရဲ့ဖားသားကြီး ဒီမှာ ပေါ်လာရင်တောင်မှ သူ ဒီနေ့ မင်းကို ကာကွယ်ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး"

ကုန်ရွှီက ရှေ့သို့ ခုန်သွားပြီး ပြန်အော်လိုက်ပြန်သည် ။
"ခင်ဗျားဘိုးအေကြီးပဲ လာ..။ ငါ မင်းကို လျို့ဝှက်ချက်တစ်ခု ပြောပြလိုက်မယ် - အခု ငါ့ရဲ့ကျောထောက်နောက်ခံက ငါ့ရဲ့ ဖားသားကြီး ထက်တောင်မှ ပိုပြီးတောင့်သေးတယ်ကွ ။ မင်း စောင့်ကြည့်နေ..။ ငါ့ဘော့စ် ရောက်လာလို့ရှိရင် မင်းတော့ သေပြီပဲ"

ရီမူဖန် ။ "..."

ဒီကောင်...

သူ့အဖေသာ သူ စောနက ပြောသွားတဲ့စကားကို ကြားလိုက်ရင် ဘယ်လောက်တောင်သွေးတက်သွားလိမ့်မလဲ...

ကျန်းဝေခမျာ အရယ်ပင်မရပ်တော့လေပြီ ။
"ဟားဟားဟားဟား...အောင်မလေး..ကြောက်လိုက်တာဗျာ"

သူ့ရဲ့နောက်လိုက်တို့သည်လည်း စတင်ကာ ရယ်လာလေပြီ ။
"ဒုသခင်လေး ကုန်...ခင်ဗျားရဲ့ဘော့စ်က ဘယ်သူများလဲ ။ ဟိုကောင်ချောလေး ရီပိုင်တော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်"

"ဟားဟားဟားဟားဟားဟား....ရယ်ရတာ ဗိုက်တောင်နာတယ်ကွာ"

ကျန်းဝေသည် သူ့ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ပြန်ထိုင်ချလိုက်လေပြီ ။
"ကောင်းပြီလေ...ငါ ထိုင်စောင့်နေမယ် ။ မင်း ပြောနေတဲ့ ငါ့ကို နိုင်အောင်ချနိုင်မယ့်ဘော့စ်က ဘယ်လောက်တောင် သန်မာလဲဆိုတာ ငါလည်း ကြည့်ကြည့်ချင်သေးတယ်"

ကျန်းဝေ၏မျက်နှာထက်တွင် ကြောက်ခြင်းလန့်ခြင်းတစ်လုံးတစ်ပါဒပင် မရှိပဲ ထေ့ငေါ့ရိပ် ၊ သရော်ရိပ်တို့သာ စွန်းနေသည် ။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် များစွာသောဝန်ထမ်းတို့မှာ ပျော်ရွှင်ဝမ်းမြောက်စွာ ဖြင့် အော်ပြောလာကြလေပြီ ။
"သူ ရောက်လာပြီ..ရောက်လာပြီ ။ အစ်ကို ရီ ရောက်လာပြီ"

"ကောင်းတယ်...အစ်ကို ရီ ရောက်လာပြီဆိုရင်
အားလုံး အေးဆေးသွားပြီ"

ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာသံများကြားကနေ အဖြူရောင်ကားလေး တစ်စင်းသည် လမ်းဘေးတွင် ထိုးရပ်လိုက်လေပြီ ။

ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့ထဲက လူတိုင်းမှာ ထိုကားရှိရာဘက်ကို ရွှန်းစားနေသည့် မျက်လုံးများဖြင့် အားကိုးတကြီးကြည့်နေကြလေပြီ ။

လျိုချန်း၊ ကုန်ရွှီနှင့် တုံကျိုက်တို့ အားလုံးသည် ရီပိုင်နှင့် အချိန်အကြာကြီးကြာအောင် အတူတူဖြတ်သန်းလာခဲ့ကြသူများ ဖြစ်ကြသည် ။ သူတို့ရင်ထဲတွင်မူ ရီပိုင်သည် အရာရာကို စွမ်းဆောင်နိုင်သူဖြစ်၏ ။ မဖြေရှင်းနိုင်သည့်ပြသနာဟူ၍ မရှိသူ ဖြစ်ပေ၏ ။

ထို့ကြောင့်ပင် ရီပိုင်၏ကား ရောက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် အားလုံး စိတ်အေးသွားကြခြင်း ဖြစ်လေသည် ။

ကျန်းဝေခမျာ သူတို့၏အမူအရာတို့ကြောင့် မျက်လုံးတို့ ပြူးကျယ်သွား၏ ။ ထိုရီပိုင်ဆိုသူမှာ အစပိုင်းတွင် ဒက်ဇလင်းတွင် ရှိခဲ့သူ ဖြစ်၏ ။ ထို့ကြောင့် သူသည် ရီပိုင်အကြောင်းကို အပြည့်အဝနားလည်ထားခြင်း မရှိသောလည်း ရီပိုင်သည် နတ်ဆိုးကြီးနှင့်တူသည်ဆိုသည့် သတင်းသဲ့သဲ့ကိုမူ သူလည်း ကြားနေခဲ့ရပါ၏...

တကယ့်ဖိုက်တာသမားကြီးကို သူ ငှားနိုင်ခဲ့သည်များ ဖြစ်နိုင်မည်လား ။

...............................................................

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၂၄ ။ ရွာတစ်ရွာကို စစ်တပ်ကြီးက သွားဖြိုခြင်း

နှင်းဆီအိမ်တော်လေးတွင် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ကျောက်ကျောက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး
တန်တန်အား ဆက်ကာအဖော်ပြုနေလေသည် ။

သို့သော်လည်း သူမရင်ထဲတွင်တော့ ပူပန်နေဆဲပင် ။

"ကျောက်ကျောက်တစ်ယောက်ထဲကို လွှတ်လိုက်တာက ပြသနာတက်နိုင်မလား"
ရီဝမ်ဝမ်က စိတ်ပူစွာဖြင့် မေးလိုက်၏ ။

သူမနံဘေးတွင် ရှိနေသည့် ဖက်တီးက ခေါင်းညိတ်ပြလာသည် ။
"ပြသနာတစ်ခုတော့ ရှိပါတယ်..."

"ဘာပြသနာလဲ" ရီဝမ်ဝမ် ပြန်မေးလိုက်ခြင်း ။

ဖက်တီးက အသာချောင်းဟမ့်လိုက်ကာ...
"အသက်တွေ...ဆုံးရှုံးရနိုင်တယ်..."

"လူတွေ သေမယ်...ဟုတ်လား"
ရီဝမ်ဝမ် မျက်မှောင်ကြုတ်သွား၏ ။
ကျောက်ကျောက်သည် အံ့သြစရာကောင်းလောက်သည့် တိုက်ခိုက်ရေးသမားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဆိုလျှင်တောင်မှ တဖက်လူသည်လည်း အချေမဟုတ်ကြောင်းကို သူမ ထည့်မတွေးဘဲတော့ မရနိုင်ဘူးမဟုတ်လော...

စုန့်ချန်းက ပြန်ဖြေလာသည် ။
"သခင်မ...ကျောက်ကျောက်က စပြီးတော့ တိုက်ခိုက်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ လက်စကို ထိန်းလို့မရတော့တာချည်းပဲ..."

ဟေဒီကလည်း ဝင်မေးလာသည် ။
"ဒါနဲ့...သခင်မ...တစ်ဖက်ကလူက ဘယ်သူမို့လို့လဲ"

"တဖက်ကခေါင်းဆောင်က တရုတ်လက်ဝှေ့အဖွဲ့က သင်တန်းနည်းပြ ဖြစ်ပြီးတော့ သူ့လက်အောက်ကလူတွေက အရင်လက်ဝှေ့အဖွဲ့သား တွေလို့ ပြောရမှာပဲ..."
ရီဝမ်ဝမ် ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

လေးယောက်သား လုံးဝကို တိတ်ဆိတ်သွားကြ၏...

ဒါက...လုံးဝကို တောရွာလေးတစ်ရွာကို စစ်တပ်ကြီးတစ်တပ်က သွားဖြိုတာ မဟုတ်ဘူးလား..

.....

ထိုစဉ်...

ရိုက်ကူးရေးကွင်းတွင် ၊ ရီပိုင်အား မည်သူကမှ မတွေ့ကြပဲ ကားထဲကနေ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဆင်းလာသည်ကိုသာ တွေ့နေကြရသည် ။

ကောင်မလေးသည် ချစ်စရာကောင်းသည့် ဝက်မြီးလေးပါသော် ပန်းရောင်အိမ်စေဝတ်စုံလေးကို ဝတ်ဆင်ထားသည် ။ သူမလေးမှာ အရုပ်မလေး အသက်ဝင်နေသည့်အလား မှတ်ရပေသည် ။

ကားထဲကနေ လူတစ်ယောက်ယောက်ဆင်းလာလိမ့်မည်ဟု လူတိုင်း တွေးကာ စောင့်စားနေကြ၏ ။ သို့သော် အရုပ်မလေးသည်သာ ကားပေါ်က ဆင်းချလာလေသည် ။

ကျန်းဝေနှင့်အဖွဲ့မှာ ထိုအရုပ်မလေးအား ကြည့်လိုက်ရင်း...

ဘာတွေ ဖြစ်နေသည်နည်း ။

"ဘယ့်နှယ့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်လဲ"

"သတင်းစကား လာပို့တဲ့သူ ဖြစ်လောက်တယ် ။
သူမအနောက်မှာ တစ်ယောက်ယောက်ပါလိမ့်မယ်"

....

ရီမူဖန်သည် လမ်းလျှောက်လာနေပြီဖြစ်သည့် မိန်းကလေးအား အလောတကြီး သွားမေးတော့သည် ။

"မင်း ဘယ်သူလဲ ။ ရီပိုင် ဘယ်မှာလဲ"

"ကိုကို ရီပိုင်က ကျွန်မကို လာဖို့ ပြောလိုက်တယ်"
ကျောက်ကျောက် ပြန်ဖြေလာသည် ။

ရီမူဖန် အနားကပ်ကာ မေးလိုက်ပြန်၏ ။
"ဒါဆို...သူ အကူအညီတောင်းထားတဲ့သူက ဘယ်မှာလဲ"

ကျောက်ကျောက်က မျက်တောင်မှိတ်ခတ်မှိတ်ခတ် ပြုလာသည် ။
"ဒီအခြေအနေကို ကိုင်တွယ်ပေးမယ့်သူကို ပြောတာလား"

ရီမူဖန် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏ ။
"အမှန်ပဲ..."

ကုန်ရွှီသည် ရီမူဖန်အား တွန်းပစ်လိုက်ပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန် မေးလာ သည် ။
"ဘာလို့ မင်းတစ်ယောက်ထဲ လာတာလဲ ။ ဘော့စ်ရဲ့လူတွေ ဘယ်မှာလဲ ။ မင်း ဒီကို သတင်းစကား လာပို့တာလား"

"အဲ...ရှင် သေသွားပြီမဟုတ်ဘူးလား"
ကျောက်ကျောက်က ကုန်ရွှီ၏မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် သိလိုစိတ်အားကြီးစွာဖြင့် မေးလာသည် ။

ကုန်ရွှီ ။ "ဘာ.."

ကျောက်ကျောက်သည် စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့် ခေါင်းကို ပွတ်သပ်နေရင်း...
"အကြီးဆုံး သခင်မလေး ရှန်းနဲ့အတူတူ ရှင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေ သွားပြီ မဟုတ်ဘူးလား"

သူမ ဘာပြောနေသည်ဆိုခြင်းကို နောက်ဆုံးတွင်မှ ကုန်ရွှီ သဘော ပေါက်သွားလေပြီ ။ သူ ရုတ်တရက်ကြီး ဘဝင်မြင့်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာ၏ ။
"ကလေးမလေး...အဲ့ဒါက ဇာတ်လမ်းလေ...တကယ့်အစစ် မဟုတ်ဘူး.. မင်းအသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ။ ဇာတ်လမ်းထဲက နဲ့ အပြင်လောက နဲ့ကို မခွဲခြားတတ်သေးဘူးလား"

မြောက်ကြွနေမိသလိုလည်း သူ ခံစားမိနေလေပြီ ။ ဤသည်မှာ သူ၏သရုပ်ဆောင်ခြင်းအပေါ် အထင်ကြီးလေးစားသည့်သူအား ပထမဆုံးအကြိမ်
တွေ့ဖူးသည့်အကြိမ်ပင် ဖြစ်လေသည်...

"မဟုတ်သေးဘူး...အလုပ်ကိစ္စကို ပြန်သွားရအောင် ။ မင်းက ဘယ်သူလဲ ။ ငါ့ရဲ့ အစ်ကို ရီ ငှားထားတယ်ဆိုတဲ့သူက ဘယ်မှာလဲ"
ကုန်ရွှီက မြန်မြန်ဆန်ဆန် မေးလာသည် ။

ကျောက်ကျောက်က ပြန်ဖြေလာသည် ။
"ဒီကိစ္စကို ဖြေရှင်းပေးမယ့်သူကို ရှင်တို့ မေးနေကြတာဆိုရင်တော့ ကျွန်မ ပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်၊ တခြားဘယ်သူမှ မရှိဘူး"

ကုန်ရွှီ ။ "..."

ရီမူဖန် ။ "..."

လျိုချန်း ။ "..."

ရိုက်ကွင်းကြီးတစ်ခုလုံး တစ်စက္ကန့်လောက် တိတ်ကျသွားသည် ။

"မင်း...မင်းက ကိုင်တွယ်မယ်..ဟုတ်လား ။ မင်း နောက်နေတာမလား"

ကုန်ရွှီသည် သူ၏အစ်ကို ရီ က မြင်းစီးစစ်သည်တော်တွေ ထောင်ပေါင်းများစွာဖြင့် သက်တန့်ကြီးအား ဖြတ်ကျော်ပြီး သူ့အား လာကယ်မည်ကို ရင်ထဲအသည်းထဲကနေ စောင့်စားနေမိခြင်းဖြစ်၏ ။ သို့သော် အခုတေ့ာ သူ့ခမျာ လုံးဝအတိ ရှော့ရကာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားလေပြီ ။

ရီမူဖန်သည် သူ့ခေါင်းသူ ပွတ်သပ်မိလိုက်ရင်း..
"ကလေးမ...ထပ်ပြီး မနောက်နဲ့တော့ ။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...အမှန်အတိုင်း ပြော"

ဝမ်ဝမ် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ ။ ဒီလောက်အန္တရာယ်ကြီးတဲ့နေရာကို မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်တဲ့လား....

ကျန်းဝေတို့အဖွဲ့သည် သူတို့၏စကားတို့ကို ကြားလိုက်လိုက်ချင်း အံ့အားသင့်သွားကြပြီး၊ ထို့နောက် တဝါးဝါးတဟားဟား ပွဲကျလာကြတော့သည် ။

"ဟားဟားဟားဟား...အဲ့ကောင်မလေး ခုနက ဘာပြောလိုက်တာလဲ ။ သူမက ဖြေရှင်းပေးမယ်တဲ့...ဟုတ်လား"

"ဟားဟားဟား...ငါတော့ ရယ်ရလွန်းပြီး အသက်ထွက်တော့မှာပဲ ။ အိမ်အကူတစ်ယောက်ကို ဖြေရှင်းဖို့ လွှတ်လိုက်တယ်ဆိုတာကတော့ တော်တေ်ာ့ကို ရဲတင်းတာပေါ့"

...............................................................

စာစဉ် ၃၉၊ အခန်း ၂၅ ။ အစွမ်းရှိရင် သေအောင်ချကြစမ်း

လက်မောင်းပေါ်တွင် ပန်းပုံတက်တူးထိုးထားသည့် ယောကျာ်းက အကျယ်ကြီး ရယ်မောလာသည် ။
"ဟေး ကလေးမလေး...ငါ မင်းကို မေးကြည့်စမ်းပါဦး ။
မင်းက ဒီလိုမျိုး ဝတ်စားထားတယ်ဆိုတော့ ရီပိုင်ရဲ့အိမ်အကူပဲ ဖြစ်ရမယ်..ဟုတ်တယ်မလား"

ကျောက်ကျောက်က ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလာသည် ။
"ဟုတ်တယ်"

"ဟားဟားဟားဟားဟားဟား...ငါလခွမ်း ။ တကယ်ဟုတ်နေတာပဲ"

ကျန်းဝေတို့အဖွဲ့မှာ ပိုလို့ပင် တဟားဟားရယ်မောလာကြလေပြီ ။

အံ့သြသွားခဲ့သူတို့မှာ ကျန်းဝေတို့အဖွဲ့သာလျှင် မဟုတ်ပေ ။
ရီမူဖန် တို့အဖွဲ့လည်း ပါလေသည် ။

ဒီ...ဒီကောင်မလေးက ရီပိုင်ရဲ့အိမ်အကူ...ဟုတ်လား ။

"အစ်ကို ရီ က ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ မင်းကို လွှတ်လိုက်တာလဲ"

ကုန်ရွှီသည် သူမ၏အကျီၤစကို ဆွဲကာမေးလာသည် ။

အရုပ်မလေးမှာ ပိုလို့ပင် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသည့်ဟန် ပေါ်လာလေပြီ ။
"အဲ့ဒါကတော့ ကျွန်မက အားအကိုးရဆုံးမို့လို့ သခင်မက ကျွန်မကို ရွေးလိုက်တာပေါ့"

ကုန်ရွှီ ။ "..."

ရီမူဖန်သည်ကား ခေါင်းကိုက်နေလေပြီ ။
သူ့မှာ နားထင်ကို တောက်လျှောက်နှိပ်နေလေ၏ ။
သူ ထပ်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်အား ဖုန်းခေါ်လိုက်၏ ။ ဖုန်းမကိုင်လာသဖြင့် ဘာတွေဖြစ်နေသည်ကို သူ မသိနိုင်လည်း ဖြစ်နေ၏ ။

ဝမ်ဝမ် လွှတ်လိုက်တဲ့သူက လမ်းမှာ အက်စီးဒင့်တစ်ခုခုများ ဖြစ်သွားလို့များလား ။ ဒီကောင်မလေးကရော ဘာကြီးလဲ ။

ရီမူဖန်တွင် ထပ်ပြီးတွေးတောနေချိန် မရှိတော့ ။
အခြေအနေကိုသာ တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားလိုက်၏ ။
"အစ်ကို ကျန်း...ကွေ့ဝိုက်ပြီး ပြောမနေရအောင် ။
အစ်ကို တကယ်လိုချင်တာက ဘာလဲ"

ကျန်းဝေက ရယ်မောလာသည် ။
"ဟားဟား...မင်းတို့ အစောနကထိ ထောင်လွှားနေကြတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ငါ့ကို ဖိုက်ဖို့ လူလာတော့မှာဆို ။ ဘာလဲ...အခုတော့ ကြောက်သွားပြီလား။ အခုတော့ ငါနဲ့ ပြေလည်သွားချင်ပြီလား ။
ငါနဲ့ ဆွေးနွေးချင်တယ်ဆိုရင်လဲ ကောင်းပြီလေ ။ အရင်ဆုံး ကုန်ရွှီကို ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက် ။ ပြီးရင် ငါ့ကို ဦးသုံးကြိမ်တိုက်ပြီး ဘိုးဘိုးလို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်"

ကုန်ရွှီက အံကြိတ်လာသည် ။
"သေလေ...ခင်ဗျားကို ဘိုးဘိုးလို့ ခေါ်ရမယ် ဟုတ်လား ။
ငါ့ကို ဘိုးဘိုးလို့ ခေါ်တာကမှ ဟုတ်သေးတယ် ။
လာလေ...မင်းမှာ ဇရှိရင် လာဖိုက်စမ်းပါ"

ထိုစကားတွင်မူ ကျောက်ကျောက်သည် တည်တည်တံ့တံ့ကြီး ခေါင်းညိတ်လာသည် ။
"ဟုတ်တယ်...ရှင့်မှာ ဇရှိရင် သူ့ကို သွားဖိုက်စမ်းပါ"

ကုန်ရွှီ ။ "..."

ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ ငါက ဒီတိုင်းလေး ရန်စွာနေတာပါကွာ ။ အန်တီလေးရာ...ခင်ဗျား ဒီလိုမျိုး အတည်ကြီးမှတ်လို့ မရဘူးလေ ။ ကျွန်တော် အရိုက်မခံချင်ဘူးဗျ...

ထိုအခိုက်တွင် ကျန်းဝေသည် စိတ်ရှည်နိုင်မှုတို့ ကုန်ဆုံးသွားပြီး မျက်လုံးတို့က မှုန်သုန်လာသည် ။
"အဟတ်...သောက်ခွေးကောင်လေး ။ မင်း ငါ့ကို အရူးလုပ်လို့ ရမယ်မထင်နဲ့။ ဒီအဘိုးကြီးက မင်းလိုချင်တဲ့အတိုင်း ဖြည့်ဆည်းပေးရသေးတာပေါ့ ။ ငါ့ကောင်တွေ..သူတို့ကို ချစမ်း ။ သေအောင်ချ..တစ်ယောက်မှ အလွတ်မပေးနဲ့"

"ဟုတ်ကဲ့...ဘော့စ်"

အမိန့်ကို ရရှိသွားပြီးသည့်နောက် အရပ်ရှည်ရှည် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းယောကျာ်းကြီးတို့သည်
သူတို့နား ဝိုင်းအုံသွားကြလေပြီ ။

ရှိနေကြသည့်လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းတို့မှာ စောစောစီးစီး လဲထားပြီးလေပြီ ။ ကျန်ရှိနေကြသည့်လူတို့မှာ တုံကျိုက်နှင့် တခြားသောဝန်ထမ်းတို့ ဖြစ်ကြ၏။

ဒါရိုက်တာသည် ပျက်စီးကျိုးပဲ့နေသည့်ပစ္စည်းတို့ကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏ ။ သူ့မျက်လုံးတို့မှာ ရင်ထဲနာကျင်ခြင်းကြောင့် ရဲတွတ်နေလေပြီ ။

ပတ်ပတ်လည်က အရာတိုင်းမှာ ရှုပ်ပွနေပြီး
လူတိုင်းမှာ ကြောက်လန့်နေကြလေသည် ။

မူလက ရီပိုင်သည် အကူတစ်ယောက်ကို လွှတ်ပေးလိမ့်မည်ဟု သူတို့ ယုံကြည်ထားခဲ့ကြ၏ ။
သို့သော် ဤကဲ့သို့ အထင်လွဲမှားမှုမျိုး ဖြစ်ပေါ်လာချေသည် ။

ကျန်းဝေက ယုတ်မာကောက်ကျစ်စွာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ကုန်ရွှီဆီကို တစ်လှမ်းချင်းတစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာနေလေပြီ ။
"ဟားဟား ခွေးကောင်စုတ်လေး...မင်းတစ်ယောက်ထဲ တာဝန်ယူမယ်လို့ မင်း ပြောတယ်မလား ။ မင်း သွေးမကြောင်ရင် ရှောင်ပြေးမယ်မကြံနဲ့"

ကျန်းဝေသည် အခုတလောတွင် စန်းရှိုးကို လေ့ကျင့်နေခဲ့ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က ကြွက်သားတို့မှာ တင်းတောင့်လို့နေ၏ ။ သူသည် ၁၉၀ စင်တီမီတာ အရပ်ရှည်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည့်အချိန်တွင် တောင်ကြီးတစ်တောင်အလားနှယ် မှတ်ရလေသည် ။

ကုန်ရွှီ ပြန်မပြောနိုင်ခင် ကျောက်ကျောက်က ဝင်လောဆော်လာ လေသည် ။
"အဘိုးကြီး...ရှင့်မှာ ဇရှိရင် သူ့ကို သေအောင်ချလိုက်စမ်းပါ"

သခင်မက ဘယ်သူ့ကိုမှ မသေစေနဲ့လို့ ပြောထားတယ် ။ အဓိကက ဒီရွှေရောင်ဆံပင်နဲ့သူကို ကာကွယ်ပေးရမယ်တဲ့ ။ ဒီတော့ ငါ့အနေနဲ့ သခင်မအမိန့်ကို နာခံရမယ် ။ ငါ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းလုပ်ရမယ် ။ ဒါပေမယ့် တစ်ဖက်လူက ကုန်ရွှီကို တစ်ခုခုလုပ်လို့ရှိရင်တော့ ငါလည်း ပြန်ချရလိမ့်မယ် ။

ထို့နောက် ကျောက်ကျောက်သည် ကုန်ရွှီဘက်သို့ လှည့်ကာ ပြောလာသည် ။
"စိတ်အေးအေးထား...ကျွန်မ ရှင့်ကို ကာကွယ်ပေးမယ်"

ကုန်ရွှီမှာ ငိုချမိမတတ်ဖြစ်နေလေပြီ ။
သူမက ငါ့ကို ကာကွယ်ပေးဖို့ ရောက်လာတာလား ။
ငါ့ကို သေအောင်လာလုပ်နေတာလား ။

"လာလေ...သူ့ကို ချကြစမ်းပါ..."

"မမကြီး...မမကြီးလို့ ခေါ်မယ်..ရလား ။ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ ဘာမှထပ်မပြောပါနဲ့တော့လားဗျာ..."

"ကောင်မစုတ်လေး..မင်း မသေချင်သေးရင် ထွက်သွားစမ်း ။ ဒီအဘိုးကြီးက မင်းနဲ့ လာကစားနေတယ်များ မှတ်နေလား"

ကျန်းဝေသည် ကုန်ရွှီ၏မျက်နှာထက်ကို လက်သီးတို့ ပစ်ကြွေးလိုက်လေပြီ ။

............................................................
T/N : ကိုယ့်လူတွေ ဂုဏ်ဆာလိုက်တော့.. ဟဲ ဟဲ ။
ဒီနေ့ကတော့ ထူးထူးခြားခြားကို ပေ့ချ်မှာ တင်ထားတာထက် ရှေ့ရောက်သွားတဲ့နေ့ပါပဲ ။ စာစဉ် ၃၉ က ဒီမှာပဲ ပြီးသွားပါပြီ ။ လာမယ့် သောကြာနေ့မှာ ဆက်တွေ့ကြမယ်နော် သဲတို့ ။
စာစဉ် ၄၀ ကို ကြိုဖတ်လိုသူတွေကတော့ ဘေ 500 လွဲပြီး ကြိုဖတ်လို့ ရပါပြီ ။

ဘေလွှဲရန် ဖုန်းနံပတ်များ
MPT. = 09 402 842 937
Telenor. = 09 760 639 831
Wave acc. = 09 402 842 937
KBZ pay. = 09 402 842 937
AYA Bank Acc = 0083 2010 1007 7578