- წამოდი მინა ოთახში აგიყვან გამოვიცვალე და დაიძინე - ჯანქუქს ხელი გააშვებინა ქაიმ და ოთახში ამიყვანა მეც გამოვიცვალე და დაძინება გადავწყვიტე
ჯანქუქ POV :
უკვე საღამო მინას კი კიდევ ძინავს. როგორ მინდა დღეს მასთან დავიძინო და დავიძინებ კიდევაც. ბევრი ვიფიქრე რა გამეკეთებინა და ძვლივს მოვიფიქრე
- ბავშვებო არგინდათ დღეს დავლიოთ? - შემოვაგდე იდეა იმ იმედით რომ დამთანხმდებოდნენ
- დღეს არა რა ხვალ იყოს - თქვა თეჰიონმა და დანარჩენებიც მას დაეთანხმნენ
- აუუუ.... მე მინდა ჯანქუქ - მითხრა იუნამ. ეს კი ჩემი შანსია ის ხომ მინას ოთახშია
- კარგი წამოდი - სამზარეულოში გავედით რვა ჭიქაში დათვრა და კისერზე ჩამომეკიდა. მეც ავიყვანე და ჩემს ოთახში დავაწვინე მე კი მინას თან ავედი. ოთახის კარი ფრთხილად შევაღე და დავინახე ანგელოზივით მწოლიარე მინა. მასთან ჩავიმუხლე და სახეზე მივეფერე ,,ჩემი სულელი გოგო დღეს როგორ შეეშინდა'' გავიფიქრე და გამეღიმქ. გვერძე მივუწექი წელზე ხელი შემოვხვიე, მის კისერში თავი ჩავრგე და დავიძინე
დილით :
იუნა POV :
დილით ხვანხვალი ვიწყებ. ჯანდაბა როგორ მტკივა თავი.მკვდარივით წამოვჯექი ნელა გავახილე თვალები და..... აქ რამინდა? ჯანქუქის ოთახში რატო ვარ? თვითონ სად არის? ნუთუ მინას თან? სწრაფად ავდექი სანამ მათთან შევიდოდი ქაისთან მივედი და ეს სასიხარულო ამბავი რომ მეთქვა მისთვის, როგორც კი ვუთხარი მაშინვე გაექანა მათკენ შიგნით შესულს კი დიდი სიურპრიზი დახვდა ერთმანეთში ახლართული მინა და ჯანქუქი
მინა POV :
ვცდილობ გავიზმორო მაგრამ არ გამომდის გვერძე ვიხედები დ ა ხედავ ჩემზე მოკრობილ ჯანქუქს. ვცდილობ გავთავისუფლდე მაგრამ არ გამომდის გვერდით გავიხედე და ჯანდაბა თვალები აცრემლიანებული ქაი და ის გველის წიწილი
- ქაი? - თავი გავითავისუფლე ის კი ოთახიდან გავარდა. ამასობაში ჯანქუქსაც გაეღვიძა და კმაყოფილმა გაიღიმა. მე კი ქაის გავეკიდე. ბაღში გავარდა მეც უკნიდან მივუახლოვდი და მხარზე ხელი დავადე
- ქ.. ქაი
- უბრალოდ შეგეძლო გეთქვა რომ ის გიყვარდა - მითხრა ნამტირალები ხმით
- რას ამბობ მე ჯანქუქი არ მიყვარს
- მაგიტომაც იწექი მასთან არა?
- არვიცი ჩემს ოთახში როგორ მოხვდა
- და გგონია ამ სისულელეს დავიჯერებ? - გვერდი ამიარა და სახლში შებრუნდა მე კი იქვე დავჯექი და ტირილი დავიწყე ჩემთან გაბი და მია მოვიდნენ
- რამოხდა?
- მია მას ჩემი არ სჯერა - უფრო მოვუმატე ტირილს და მიას ჩავეხუტე
- შენს ოთახში როგორ მოხვდა ჯანქუქი? - ინტერესით იკითხა გაბიმ
- არვიცი მის გამო ქაი აღარ მელაპარაკება
ჯანქუქ POV :
რაც მინდოდა ის მოხდა. შენი ნებით არ დაშორდი ქაის მინა ამიტომ ეს მე გავაკეთე. ამ ფიქრებში ჩავედი ქვემოთ სადაც ყველა იჯდა და ბარგს ითვლიდა
- უკვე მივდივართ? - ბუზღუნით იკითხა თეჰიონმა
- კი და მორჩი წუწუნს საქმეები დაგროვდა - შეუღრინა შუგამ
- აბა დროა. მანქანებში ყველა. - მე მინა ქაი და იუნა ერთად მოვხვდით ერთ საათიანი გზა სიჩუმეში გავატარეთ. ყველა თავის სახლში განაწილდა მე და მინაც სახლში წავედით. მინა მაშინვე ოთახში ავიდა მე კი მისაღებში სავარძელში ჩავეშვი. ძალიან დავიღალე ასე გამოლაყებული ვიჯექი სანამ კარებზე კაკუნი არ გავიგონე გავაღე და თვალები შუბლზე ამოვიდა.
- ჯანქუქ არ შემომიშვებ?
- აჰჰ ხო. შემოდი - შიგნით შემოვიდა ღმერთო როგორი შეცვლილია - აქ რამ მოგიყვანა ?
- გადავწყვიტე რომ შენი ცოლი გაეცნო
- ხო მაგრამ..... ქორწილზე არ მოხვედი და ახლა?
- ვფიქრობ შენმა ცოლმა ჩემზე უნდა გაიგოს
- კარგი - მინას დავუძახე ისიც ფარფატით ჩამოვიდა
მინა POV :
რაჯანდაბა უნდა? ქვემოთ ჩავედი და დავინახე ვიღაც ხანში შესული მამაკაცი
- გამარჯობა - იქვე დავჯექი და კაცს მივესალმე
- გამარჯობა მე ჯონი ვარ
- მინა სასიამოვნოა
- კარგი ცოლი გყოლია. ხელზე რაგჭირს? ჯანქუქის ნამოქმედარია? - ამაზე თავი ჩავხარე და მაჯაზე ხელი მივიკიდე - ყოჩაღ ჯანქუქ ვამაყობ შენით ნამდვილადდ მგავხარ - რაო რეებს ბჟოტიალობს ეს პენსიონერი?
- რა ბრძანეთ?
- მინა გაჩუმდი - მითხრა ჯანქუქმა
- ესეიგი ქალების ცემა მისაღებია ? სხვათაშორის ჩემგანაც ბევრი მოხვედრია ჯანქუქს ესეც მოსაწონია არა? როგორ არ გცხვენიათ?
- ჯანქუქ შენ რა ამ თითის ტოლა გოგომ დაგარტყა?
- დიახაც - გაბრაზებულმა ვუპასუხე
- იმედები გამიცრუე ჯანქუქ - კაცი ადგა პიჯაკი შეისწორა და წავიდა. ჯანქუქი კი განრისხებული მოვარდა ჩემთან
ნატკენ მაჯაზე ხელი დამავლო და ოთახში ამათრია. კარებთან მიმაგდო და ყვირილი დაიწყო
- რამდენს ბედავ? როგორ გაბედე გეთქვა რომ დამარტყი? როგორ გაბედე და მამაჩემთან შემარცხვინე
- მამაშენთან?
- ხო ის ჩემი ნამდვილი მამააა შენ ვისაც იცნობ ის უბრალოდ დედაჩემის ქმარია - ცოტახანი გაჩუმდა - გითხარი ზედმეტები არ მოგივიდესთქო ახლა შენთავს დააბრალე რაც მოგივა. ენაზე კბილის დაჭერა უნდა იცოდე - ამას ამბობდა თან ქამარს იხსნიდა - ახლა ცოტა გეტკინება - მითხრა და ხელი ზემოთ აწია
- ჯანქუქ გთხოვ არ..... - სიტყვა ვერ დაამთავრე რომ ქამარი პირდაპირ ზურგზე გადამარტყა. ბოლო ხმაზე ვტიროდი მაგრამ ის მაინც არ მინდობდა. მხოლოდ მთელი ძალით ქამარს მირტყავდა. როცა დაიღალა ძალაგამოცლილს ხელი მომკიდა კარადაში შემაგდო და კარები ჩამიკეტა მე კი ვერც ვინძრეოდი ხმის ამოღებაზე კი ზედმეტია საუბარი
მეორე დღე :
ლეა POV : ((ვისაც არ გახსოვთ ლეა ჯანქუქის მოსამსახურეა))
ბატონმა ჯანქუქმა დამირეკა რომ. მასთან მივსულიყავი თან სამედიცინო ყუთი მიმეტანა მეც დავემორჩილე ოც წუთში ადგილზე ვიყავი. სახლში რომ შევედი დივამზე მჯდომი ჯანქუქი დამხვდა სახეზე ფერი არ ედო
- ბატონო ჯანქუქ? - ეს ვთქვი ის კი ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა
- მას ვატკინე ლეა.მთელი ძალით ვურტყვი არარაობავარ
- კარგით ბატონო ჯანქუქ ყვეკაფერი კარგად იქნება
- შევზიზღდები გესმის?
- სად არის ახლა?
- ოთახში........ კარადაში - ამაზე თვალები გადმოვკარკლე და გოგონასკენ წავედი. ოთახში შესულს პირდაპირ კარადას მივვარდი. გოგონას დანახვაზე გული დამეწვა უგონოდ ეგდო უსუსური სხეული. ტუჩ გახეთქილი, წარბ გატეხილი და დალურჯებული. გოგონა ძვლივს მოვიყვანე გონს ლოგინზე დვააჯინე და ჭრილობების დამუშავება დავუწყე საწყალი გოგო თვალებს ძვლივს ახელს
- ესეც ასე დავასრულე - მინას გავუღიმე და დაწოლაში დავეხმარე
- მადლობა ლეა. მაგრამ აქ საიდან მოხვდი?
- ბატონმა ჯანქუქმა მითხრა რომ მოვსულიყავი
- იდიოტი ჯერ სასტიკად მცემა ახლა შენ გამოგიშვა რომ მიმკურნალო
- მაპატიე - გაისმა ჯანქუქის მწუხარე ხმა
- დაგტოვებთ - თავი დავუხარე და გასვლა გადავწყვიტე მაგრამ მინამ გამაჩერა
- არა ეს არასდროს მოხდება. წასვლა მინდა ჯანქუქ შენგან დასვენება მინდა.
- კარგი
Vote&Comment