Nang makarating kami sa labas ng bahay saktong madilim na nga, as gentleman, pinagbuksan nya ulit ako ng pinto para makalabas,
"Salamat sa lahat ha kahit nakakatakot" natatawa kong sabi, "always welcome basta masaya ka at nakaktawa" eto nanaman sya sa pagbibiro
Hahampasin ko ulit sana sya pero "oooppssss masakit yan wag yan" pigil nya kaya naman nagkibit balikat nalang ako "oo na, saka mabuti pa umuwi ka agad madilim na baka mapagtripan ka ng mga tambay dyan" sambit ko at inayos ang bag sa balikat ko
"Oo naman mag iingat ako palagi para sayo athena" may halong lambing ang sinabi nya
"Nambobola ka nanaman"
"No I'm not, I'm just telling the truth, Kaya sana ikaw rin alagaan mo sarili mo lalo na malapit na graduation natin" sambit nya
"Mm, oo naman para sa magilang ko ang araw na yun" nakangiti kong sabi
"At para satin" pabulong nito
"Ano sabi mo?" Bigla itong nag iba ng emosyon "I said go inside baka hanapin kanna ng parents mo" parang hindi naman yun ang sinabin nya
"Ok sabi mo eh salamat ulit ha" sambit ko at tumalikod na para buksan ang gate ng bigla syang magsalita "athena" tawag nya sakin "mm? Bakit may nakalimutan ka?"
Inosente kong tanong, hindi sya nagsalita pero mabilis syang lumapit sakin at hinalikan ako sa noo, na ikinagulat ko "I love you athena, sige na aalis na ako"
Napanganga ako sa ginawa nya, hindi na ako nakasagot dahil nakasakay na sya ng kotse at mabilis na pinaandar,
Sinabihan nya ako ng I love you?, totoo na yun o nabibingi lang ako? Pinukpok ko ng paulit ulit ang ulo ko "ano ba yan isip mo athena para kang sira"
Mukha nga talaga akong sira sa punaggagagawa ko, kausapin daw ba ang sarili, mabuti pa pumasok na ako sa loob ng hindi kung ano ano ang pumapsako sa utak ko
"Hay makapasok na nga"
"Mukang nagkakamabutihan na kayong dalawa"
"Ay palaka!" Halos sumabog ang kaba ko sa dibdib ng may magsalita, hinanap ko yun at napunto kong nasa gilid sya ng poste namin nakikita konang kabuuhan nya pero madilim ang parte ng mukha habang naka cross arm ito at seryosong nakatitig sakin
Pinagmasdan ko syang maigi dahil madilim hanggang sa bigla syang umayos ng tayo at unti unting lumapit sakin dahilan para mapaatras ako
"Sino ka wag ka lalapit sisigaw ako dito" banta ko baka mamaya holdaper o mamamatay tao to
Pero imbes na tumigil sya mas lumapit pa sya sakin dahilan para mapaatras pa ako lalo "sabi ko sayo wag ka lalapi-"
Nahinto ako sa pagsasalita ng biglang tamaan ng liwanag ang mukha nya na nagpalakas lalo ng tibok ng puso ko, "Kiel? Ikaw yan?" Sinusubukan po rin aninangin ang mukha nya para makasigurado ako
"Yes I am" nakompirma ko lang ang hinala ko ng magsalita sya at tuluyang makita ang mukha nya, pero lungkot ang nakikita ko sa mga tingin nya
"A-anong ginagawa mo dito bg ganitong oras?" Taka ko, mas lumapit pa sya sakin, "do you really hate me?" Ibang iba na talaga ang kiel na nasa harapan ko "do you really love him? Tell me"
Sa puntong ito mukang magkakaroon nanaman ng tensyon sanpagitan naming dalawa "ano bang sinasabi mo nakainom ka ba?"
Ayokong e admit lahat ng sinasabi nya, dahil ayokong umasa o mag paasa "bakit hindi mo masagot lahat ng tanong ko?"
Dapat ko bang sagutin lahat ng tanong nya? "Wala akong sasagutin sa tanong mo kaya please umuwi ka na-"
"NO!, I don't" lumapit sya sakin at hinawaka ang isa kong kamay at ipinatong yun sa kaliwang di dib nya
"Pakiramdaman mo, talaga bang walang halaga sayo yung mga oras na magkasama tayo, the time that we kissed passionately?"
Yung paliramdam na nanlulumo ako kapag nagsasalita sya para bang may dumadagan sa dibdib ko, "tama na kiel, ayokong masaktan ni isa sa inyo"
"Do you think na hindi ako nasasaktan?, sa twing pinagtatabuyan mo ako, the way na masaya ka sa piling nya, lahat ng pinapakita mo sa kanya nagseselos ako"
Nangingilid na ang luha sa mga mata nya, na sya namang nagpapabigat pa lalo sa loob ko, bakit ganyan ka kiel? Ano bang meron ka kung bakit ganito ang nararamdaman ko sayo sa twing naiiyak ka mas dobleng sakit ang nararamdaman ko,
Kung alam mo lang kung gaano kasakit sakin na makita kang nagkakaganyan oarang gusto ko nang patayin ang puso ko nang wala ng maramdaman
"Hindi ko alam kiel hindi ko alam, basta ang sakin lang dapat mo na akong kalimutan, dahil isa akong malaking hadlang sa buhay mo-"
"You are my life, na kapag nawala ka sakin para na rin akong namatay ng ilang beses"
Mas hinigpitan pa nya ang hawak sa kamay ko "hindi mo ba nararamdaman to?" Tanong nyahbanag tinitignan ang lamay kong nasa kaliwang dibdib nya
"Hindi mo ba nararamdaman kung gaano nanabik ang puso ko sayo?"
Alam ko kiel alam ko, kung masasabi ko lang sayo ang lahat, kung gaano ako nahihirapan sa sitwasyon natin, kung alam mo lang kung gaano ka rin hinahanap ng puao ko pero pilit kong nilalabanan yun para hindi ko kayo masaktan ni Christian
Pinigilan ko ang luhang nangigilid na sa mata ko at saka binawi ang kamay ko sa kanya
"Hindi ko alam kiel" ramdam ko ang sakit sa tuwing tinatanggihan ko sya, pero kailangan "kung ganon may isa nalang akong hiling" nanghihinang sabi nya
"Kung makakapagpagaan sa loob mo? Sige" pero kinakabahan ako na baka may iba syang ibig sabihin.
"Bigyan mo ako ng isang linggo para patunayang karapat dapat ako sayo, haggang sa huling gabi bago ang graduation natin kinaumagahan"
Bakit nya naman naisipan yun?
"Kung matatapos yun ng wala pa ring nangyayare o kung hindi pa rin ako ang pipiliin mo, the I will let you go, kahit sobrang sakit"
"Pero"
"Yan na ang huling beses na hihiling ako sayo athena, after that I'll let you to decide kung ano o sino ang pipiliin ng puso mo saming dalawa"
Hindi ako nakapagsalita dahil sa sinabi nya, wala akong nagawa kung hindi ang pagmasdan syang unti unting naglalaho sa dilim
Sa pagkakataong yun, tuluyan na ngang bumagsak ang luha ko, bakit kiel bakit pilit mong binabagsak ang pader ng puso ko
Pinahihirapan mo ako alam mo ba yun?, bakit kasi nahulog pa ako sayo, bakit ako nahulog sa isang masungit na tulad mo, nagsabi pa ako noon na never kitang magugustuhan pero ano to ngayong nararamdaman ko?
Pero kahit ganon susubukan ko pa rin taasan ang bakod sa puso ko para nang sa ganon hindi mo na ako mahalin pa...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Kinabukasan halos wala akong ganang kumain o kumilos dahil magdamag kong inisip ang sinabi ni kiel, isang linggo bago ang graduation kinaumagahan, napakatagal non pano ko iowasan ang mga gagawin nya lalao na baka bumagal pa ang oras pag kasama ko sya
Napasubson ako sa unan ko na parang tanga, kahit naman anong gawin ko sa sarili ko wala namang mababago, may usapan pa rin kami.
Narinig ko ang pagkatok sa labas ng kwarto ko, "anak gising ka na ba?" Si nanay pala bumangon ako at sumigaw "opo nay" sigaw ko pero sa totoo lang ayoko talagang bumangon
.
.
.
.
.
.
Pagbaba ko, bumungad sakin si tatay na may hawak pang dyaryo, "o anak ngayon ka lang gumising nqpuyat ka ba sa lakad mo kahapon?" Bungad nya
"Hindi naman po tay" walang gana kong sagot, dumiretso ako sa kusina para batiin si nanay
"Goodmorning po nay" nahikab kong bati "goodmorning ka dyan afternoon na anak parang pagod na pagod ka yata?" Takang tanong nya habang nag aayos ng mesa
"Hindi naman po" sagot ko
"O eto magkapenka muna tapos kumain ka na din e diba may trabaho ka pa ngayon?"
Yung kaninang antok ko biglang nabuhay ang dugo ko, pano ba naman eh panigurado pag pasok ko, makikita ko si kiel, ngayon pa naman yung unang araw ng deal nami- nya deal nya!!!!
Pano ba to? Wag na lang kaya ako pumasok? "Anak bilisan mo na dyan baka ma late ka" utos ni nanay
"Wag po muna kaya akong pumasok?"
"Bakit may sakit ka ba?" Pag aalala ni nanay
"Wala naman po, tinatamad lang" palusot ko para di na sya magtanong malalim na dahilan
Nagpamaywangan si nanay at tinignan ako ng deretso "naku athena ha hindi kita pinalaking tamad, never pa kitang nakitang tinamad!" Sermon nya.
Totoo naman sinabi nya pero haysss ano ba yannnnnnnn.
"Opo papasok na ko" napa pout ako ng wala sa oras parang gusto kong magdabog ehhhhh, agad agad akong pinakain ni nanay ata halos alalayan ako sa lahat ng bagay para lang masiguro nyang papasok ako..
.
.
.
.
.
Malapit na ako sa shop pero ang bigat ng paa kong ihakbang dahil nga ayokong pumasokkkkkk..
Hay bakit naman kashhhhiiiiiiii!!
"Athena, andyan ka na pala halika na dito" sigaw ni kim mula sa malayo nakita nya pala ako, hay napilitan tuloy akong puntahan sya
"Bakit parang ang tamlay mo?" Tanong nya habangbpapasok kami ng shop "wala lang to wag mo akong alalahanin" ngumiti ako ng pilit sa kanya
"Hay nako baka gutom lang yan, nga pala nagpasobra ng luto si mama, kaya naisipan kong dalhan ka na rin para matikman mo ang luto nya" sambit nya at kinuha sa bagang baon
"Eto oh"
"Wow ang bango naman nito halatang masarap mapaparami ako ng kain nito" nakangiti kong sabi
"Oo naman specialty ni mama yan oh pano pasok na tayo may mga aayusin pa tayo sa loob" aya nito
"Ok sige" sagot ko kahit na sa totoo lang ayokong pumasok sa loob
Nang makapasok na kami sa loob, para akong mali ng pinasukan dahil nakatingin lang naman silang lahat sakin?? Baka mali baka kay kim magkatabi lang kami eh, tinignan ko si kim pero nagkibit balikat lang ito
"A-ano bang nangyayare? May bisita ba? May VIP ba tayong costumer?" Taka kong tanong habang naglalakad kami palapit ni kim,
Pero imbes na sagutin nila ako umalis nilagpasan nilala ako sabay sabay nagsipag labas ng pinto,at pagkatapos bigla na lang silang ngumiti sakin ng maluwang na para bang walang nangyayare?
Akma ko sanang tatanungin si kim nang bigla rin syang nawala tabi ko, "huh? Asan na yun?" Bigla biglang naglaho rin sya sa gilid ko
Nang tignan ko sa labas, andun sya at kumakaway kaway pa!
"Go athena gurlll kaya mo yan!" Sambit nito at sabay sabay nila akong tinalulikuran at naglakad palayo
"Huyy sanadali san kayo pupunta?" Napakamot ako sa ulo
"Ano bang nangyayare sa mga yon, sinong tatao dito?"
"Tayong dalawa!" Halos magulat ako ng may magsalita, paglingon ko sa likuran ko nakita ko ang isang matipunong lalaki na matangkad at gwapo sa puting polong suot nya na para bang magnet ang mga mata ko sa kanya
"Kiel, ikaw pala!" Pakunwari kong hindi ako nagulat, at nakp eto nanaman ang kabog ng dibdib ko, bakit ba ganito to sa tuwong nakikita ko sya? Baliwwww
Lumapit sya sakin "this is the first day na papatunayan ko sayo ang pagmamahal ko" deretso nyang sabi, ni katiting eh walang bakas ng kaba nya, sana lahat kayang gawin yun!
"Talaga bang seryoso ka sa gagawin mo?"
"Why not?" Sagot agad nya, "once I said, I will" dugtong pa nito
Napabuga ako ng hangin "ok hindi na ako kokontra sa kung ano mang gustong patunayan PERO"
tinaas ko ang daliri ko "kapag natapos yung araw na hinihingi mobat wala ka panrin napala sakin, please bitawan mo na ako dahil ayaw kitang masaktan" sambit ko na aaminin ko mabigat para sakin yung huling sinabi ko
"Ok deal!" Sambit nya at tinaas ang kanang kamay nya para makipag handshake "deal!" Sambit ko rin at tinanggap ang kamay nya
"So ano palang gagawin natin at bakit mo sila pinaalis? Wag mo sabihing tayong dalawa ang magbebenta ng merch dito?" Pamimilosopo ko
I saw his smirk that makes me feel melt! Tigilan mo nga yang ganyan pakiusap lang!!!!
"No Actually I tell them to leVe us and we have to do something here!" Pag kasabi nya nun naitakip ko ang dalawang kamay ko sa dibdib ko at tinignan sya ng masam
"Hoy ikaw ano binabalak mo ha? Sasapatusin kita" akma kong kukunin ang sapatos na suot ko nang masalita sya
"I respect you more than that so don't worry!" Nakangiting sabi nito kaya binaba ko na ang dalawang kamay ko
"Ahh kala ko naman kung ano"
"Follow me" sambit nya at naglakad, iwan daw ba ako? Hay wala akong magawa kung hindi ang sundan sya, hanggang sa makarating kami sa office nya
"Office mo? Anong gagawin natin dito?" Taka ko syang tinignan
"Just trust me" binuksan nya ang pinto at isang magandang surpresa ang bumungad sakin.
(Here's the two chapters but then bakit sinabi ni kiel na bigyan sya ni athena ng isang linggo before their graduation?
Dahilllllllllllllllll
Bilang na po ang chapters nitong book and sadly to say paending na po sila so be patient po sa pag upadate ko dahil ginagawan ko po ng paraan na mapaganda ang chapter sooooooooooo goodluck and enjoy reads!)
Don't forget to vote and comment!
Follow me: @Mb_Muster
Fb page: BTS STAN OFFICIAL