05 - Steal
Malakas ang tambol ng dibdib ko habang mariin niyang tinititigan ang mukha ko. Nahigit ko ang hininga ko dahil sa hindi pagkabawi sa sinabi niya. His expression stayed cold and serious. Ibang-iba sa ipinakita niya kaninang na sa labas pa kami.
I gulped when he didn't move an inch away from me. Akala ko ay matapos niyang sabihin ang gusto niyang sabihin ay hahayaan na niya ako at aalis na siya. Looks like he's not planning on leaving here anytime soon.
I clenched my jaw and pursed by lips. Endgame? Is he joking? We broke up because he cheated on me and we didn't had any connection within the two years he'd been gone and now he's telling me he is my endgame?
"Endgame?" I chuckled. "Are you being serious right now?"
He looked at me darkly. Hindi ako nagpatalo at tinaasan siya ng kilay. Akala niya ba ay ipapakita kong may epekto pa siya saakin? No way! Luluhod muna siya sa harap ko bago ko ipakita ang tunay kong nararamdaman.
"You haven't move on, I see.."
Ang tapang ng mata niya kanina ay nawala ngayon. Tila nakarinig ng salita o nakakita ng bagay na talagang wala siyang kawala.
No one can play me. Not even you.
"Move on, my bestfriend.." I mocked. "I am marrying your brother.."
I forced myself to look brave. Hindi ko inialis sa mga mata ko ang pagkukunwaring matapang ako. Na kaya kong harapin siya matapos ang lahat.
Bumaba ang mata niya sa kamay ko papunta sa daliri ko. He looked at me softly. Halata ang pagod at sakit sa mga mata niya.
"Where's the ring, then?"
I frowned. "Why do you care?"
"He didn't even put a ring on your finger.." his jaw tightened. "He doesn't want to marry you."
I rolled my eyes at him. "No one cares."
"I care!" He roared. "If he can't love you the way I do then don't settle with him!"
Nawala ang tapang ko sa sinabi niya. Parang naubos ang mga salita ko.
"If he can't prove to you that he's deserving for your hand then don't! I don't care if he's my brother. Do not marry him!" umigting ang panga niya. "If it's not me then, it's not also him! Not anyone else! Huwag ka nang magpakasal!"
The anger in his eyes stayed. Kung kanina ay maamo iyon, ngayon ay puno na ng galit at sakit. This is one of my powers over him. I know ever piece of him. I know it all.
"You don't get to decide on what I should do with my life! I didn't give you the right!"
Kahit na pakiramdam ko ay tinatraydor na ako ng sarili kong damdamin ay nagpakatatag ako.
"Baka nakakalimutan mo ang nangyari noon?! Hindi ba't umalis ka?" I said with full force. "Huwag kang magpanggap na nasaktan ka sa nangyari! Ikaw ang mali saating dalawa!"
"You told me to leave!" He answered, with his fists closed.
"Why did you followed me, then? Kung mahal mo ako, pipiliin mong ayusin natin ang gulo!" I painfully said. "Kung mahal mo ako, lalaban ka para saakin! Para saatin!"
Namuo ang mga luha sa mata ko. Memories started to crash down on me. Seeing him and Danica that night is still fresh on my mind. I still remember how he went down on his knees for forgiveness, and how my necklace was on her neck.
Funny how I am demanding for him to fight when I know all along that I wouldn't bend down to give him a chance.
"Kung mahal mo ako, bakit mo ako pinaalis?" He whispered.
Wala akong nasagot. I know that I was wrong. Alam kong kahit gaano pa ako nasaktan sa lahat ng nalaman ko ay binigyan ko pa rin siya ng pagkakataong magpaliwanag. Pero, hindi ko na kinayang pakinggan pa siya noon. He's the only person who wouldn't betray me but he did. I was full of pride. I wouldn't show any weakness. Hindi ako magpapakita ng kahit ano pa mang awa kapag nasaktan ako.
"Kung mahal mo ako, bakit mo siya hinalikan ng gabing 'yon?" I whispered back, asking. "If you really loved me, why is my missing necklace on her neck that night?"
Kung binigyan ko siya ng pagkakataong magpaliwanag noon, kami pa rin kaya hanggang ngayon? Masaya pa rin kaya kami? O talagang hindi kami para sa isa't isa kaya noon pa lang ay pinaghiwalay na kami ng tadhana?
Nawala ang galit sa mga mata niya. He tried to reach my elbow but he didn't succeed.
"Anastasia-"
"You wanted to marry me not because you're in love with me.. You wanted me for recognition.."
I forced myself to show no pain. I will not show that I am hurting. Not anymore.
"You wanted to show them you are capable. That's why you told me to marry you instead of Atlas.."
"That's not true!"
"Gusto mong ipakita sa lahat ang kakayahan mo! You wanted to be seen just like your brothers! You wanted the position, you wanted recognition!"
If you really loved me, then why did you use me? If what you showed me was true, why did you broke me?
"I was the Anastasia Elissa Salazar! The heiress!" Hindi ko napigilan ang pagtaas ng boses ko. "Guess what, Ayden? I am just Anastasia Elissa now! We are sinking!"
Hindi na siya nakapagsalita pa. My words continued. This is what he asked, I am gonna give him that.
"You don't need me anymore! You won't be recognized if you are with me!"
His eyes stayed on me, watching every move that I make. Taas-baba na ang dibdib ko habang inilalabas ang sama ng loob.
"You wanted to be on top, right? Kung ganoon, huwag kang sumama sa mga papalubog na. Tigilan mo na ako. Wala ka nang mapapala!"
Nilampasan ko siya para lumabas na. Akmang bubuksan ko na ang pinto nang bigla siyang magsalita.
"You are not just Anastasia Elissa.." he said. "You are still the Anastasia Elissa."
My heart started beating wildly again. Kung kanina ay parang sasabog ang puso ko sa galit, ngayon ay hindi na. May iba akong kabang nararamdaman.
"Stubborn. Fierce. Wild. Pride.." he turned his back and looked at me. "Those words still suits you until now. You are still the Anastasia Elissa I know.."
Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Gusto ko mang umalis na pero napako ang paa ko sa tile ng kuwarto.
"Still the Anastasia Elissa I love.."
Parang nabingi ako sa sinabi niya. My heart stayed in it's pace and I cannot do anything about it. I gulped and forced myself to be calm. I don't want to look stressed infront of them.
Hindi ko na inintindi pa ang sinabi niya at pinihit na ang door knob. Kahit na pakiramdam ko ay hirap na hirap akong humakbang at bibigay ang tuhod ko ay pinilit ko ang sarili ko.
"Can you two talk without shouting?"
Tumalon sa gulat ang puso ko nang sumalubong si Atlas sa pintuan. His arms were crossed on his chest with an annoyed face.
"K-kailan ka pa riyan?"
"Kanina pa.." he snorted. "Pasalamat kayo at ako lang ang nandito. Masyado kang matagal, mama told me to check you."
I nodded, starting to calm myself. "Alright, let's go."
Hindi pa ako nakakaalis ay lumabas na si Ayden mula sa powder room. Nanatili si Atlas na nakasandal sa pader habang naka-ekis ang braso sa dibdib. He made face to Ayden, making him look pissed.
"Eavesdropping?" Ayden coldy asked.
"Binato mo ako ng libro sa mukha.." he pointed the redness of his forehead. "You think you'd get away?"
"Tss. What do you want?"
Bumalik ang kaba ko sa pinag-uusapan nila. I glanced at Ayden and saw him get irritated. Ibinalik ko ang tingin ko sa kapatid niya para ayain na paalis.
"Atlas, let's go." I calmly said. "Baka hinahanap na tayo nina-"
"If ever Daniel Salazar knew about this, he will kill you.." natatawa niyang sabi sa kuya niya at hindi ako pinansin. "He'll withdraw to our-"
Ayden laughed without humor. "That's not my problem anymore. Kukunin ko ang pinsan niya sa ayaw at sa gusto niya-"
"Pwede ba?!" Inis kong singit. "Atlas! I said let's go!"
Pareho silang napatingin sa hiyaw ko. Ayden stood still with his poke face while Atlas tried to conceal his laugh.
"My goodness, you are loud." He commented. "Why do you like her, by the way?"
His brother stupidly laughed again. "I am the only one who can keep up with her. You can't. Walang kasalang magaganap."
Atlas raised his brow. "Wala naman talagang kasalang magaganap. You're just overthinking."
Lalong kumulo ang dugo ko sa pag-uusap nila. Talagang hindi ako pinansin! Parang may sariling mundo!
"Ang sabi ko, tara na-" naputol ang salita ko nang magsalita si Atlas.
"You have a plan. Come on, kuya. Tell me.." he said humorously. "Hindi ko ipagkakalat."
I rolled my eyes. Gusto ko nang hampasin ng purse ang ulo ng dalawang 'to. Akala ko ba ay hinahanap na kami? Bakit nakikipag-chismisan pa ito?
"My plan?" Ayden chuckled.
Umangat ang kilay ko nang lingunin niya ako. He devilishly smiled at me while Atlas frowned. Ibinalik niya ang tingin niya sa kapatid saka sumeryoso ang mukha.
"I am going to steal her."
My eyes widened and my heart started beating crazily again. Tumawa si Atlas saka umalis sa pagkakasandal. Umiling siya habang natatawa pa rin saka isinuksok ang kamay sa bulsa.
"You have a month, kuya. Huwag mo akong bibiguin. Ayokong maikasal." He bitterly said. "Steal her now.."
"Shut up, you two!" Sigaw ko. "Kung makapag-usap kayo ay parang wala ako dito, ah?!"
Bumaling ulit saakin si Atlas na nakangiwi. Nagkamot sya ng tainga saka umayos na ng tayo. Ayden cleared his throat before speaking again.
"Bumalik na kayo.." Ayden mumbled. "Don't make her mad."
Umirap ako at hindi inintindi ang sinabi niya. Nauna akong naglakad palayo at naramdaman kong sumunod na si Atlas. I rolled my eyes again. Kapag talaga tumirik na lang ang mata ko habang buhay, si Ayden ang may kasalanan at siya ang sisisihin ko! Wala siyang ibang ginawa kung hindi sirain ang araw ko, o pati ang buhay ko!
Nang makabalik kami ay nag-uusap pa rin sina Tita Alondra at mommy. Hindi na ako nakisali pa sakanila. I was physically present but mentally and emotionally absent. Hindi ko gusto ang kasal at ang pakakasalan kaya bakit pa ako mangingialam? Pakikialaman ko lang ang mga iyon kapag naka-isip na ako ng plano para makatakas.
I tied my hair and walked outside. Pinatunog ko ang Mustang bago isuot ang aking shades. Nang makapasok ay nahagip ng mata ko si Joanna na pinagmamasdan ako mula sa terrace. May hawak siyang walis at mukhang naglilinis.
I tsked. Siguro ay pinaglilinis na naman ni mama iyon nang sobra-sobra.
Pinaharurot ko ang kotse palabas ng village. I don't know but I really want to get the freak out of that house. Mom is irritating me. Nakakainis lalo na kapag naririnig ko ang tawa niya. She also contacted her friend earlier, or should I call that girl her friend.. Rinig kong sinabi niya ang tungkol sa engagement.
The music boomed wildly as I entered. Mula sa entrada ay kita ko agad ang table kung nasaan si Amethyst.
"Bakit naman bungad ang table?" Agad kong sabi nang makalapit.
Hindi siya sumagot at uminom ng isang shot. Sa tabi niya ay naroon si Faye na nakatingin nang seryoso saakin.
"What's her problem?" I asked.
She just shrugged. "Hindi ko alam. Wala naman akong alam."
Nilingon ko si Joaquin na na sa tapat at prenteng naka-upo sa couch. Hawak niya ang isang baso ng alak na sa tingin ko ay Jack Daniels. Iyon naman ang lagi niyang iniinom bukod sa brandy.
"Wacky.." tawag ko saka umupo sa tabi niya.
Amethyst groaned, parang nasasaktan ang lalamunan. "Asia, what do you want? Hennessy? Scotch? What?"
I raised my brow. "Kaiinom lang natin noong party sa mga Valdemar, ah?"
"Pumunta nga pala kayo ro'n, ano?" Singit ni Joaquin. "Kumusta? Nagkita kayo?"
Tumingin ako nang masama sakaniya at umirap. Natatawa niyang ininom ang alak niya habang si Faye naman ay nakatingin sakaniya.
"Shut up, Wacky.."
"I am just asking, Asia.." he chuckled.
"Puwes, huwag ka nang magtanong."
"Ang suplada mo.." he snorted.
Luminga ako para hanapin si Daniel. Ang sabi saakin ni Amethyst nang tumawag siya ay kasama nila ang pinsan ko.
"Where's Daniel?" I asked.
Nagkibit-balikat si Faye at binaling ang tingin saakin. "Ang sabi niya kanina, lalabas lang siya saglit.."
Tumango ako at tinanggap iyon. Paiba-iba at masakit sa mata ang ilaw sa loob ng bar kaya naman parang sumasakit ang ulo ko, hindi pa man din ako nakakainom. Samantalang si Amethyst ay nakakarami na ata.
Isang grupo ng babae ang dumaan sa table namin. Napatigil ang isa sakanila at lumawak ang ngiti nang makilala kung sino ang katabi ko.
"Oh my gosh! Joaquin?" Tili ng babae. "Girls! Joaquin is here!"
Nagtaas na lamang ako ng kilay habang natatawang lumingon kay Wacky na ngayon ay nauubo sa tabi ko. I looked at Faye and I saw a glint of disappointment in her eyes. Ang bilis na nagbago ng ekspresiyon niya.
"Y-yeah!" Tumango-tango siya.
I crossed my arms and glanced at Amethyst. This girl won't really stop drinking. Napakalakas uminom! Kung mayroong contest dito ay malamang, champion na kami.
"Hmm. Wanna go to our table?" She asked with a flirty voice.
Naghagikgikan ang mga babaeng na sa likod ng nagtanong kay Joaquin.
"Maybe next time.." he sexily chuckled. "Walang ibang kasama ang girl friends ko rito.."
The woman pouted. "Okay.. Next time!"
Nang makalakad palayo ang babae ay tumingin agad ako kay Wacky. He sighed and drank the last drop of his alcohol.
"What's with that chuckle? Hindi ka naman ganoon tumawa, ah?"
Faye rolled her eyes. "Parang nanghihinayang ka pang hindi ka sumama sakanila.."
Umangat ang tingin saakin ni Amethyst. Nilagok niya ang natitirang alcohol sa baso at saka tumayo.
"Dance floor tayo, Asia.."
I frowned. "Hindi ka pa ba nahihilo? I won't carry you if you pass out."
She immediately shook her head and pulled me to the dance floor. Na sa rurok na ang kanta at nagsasaya ang lahat. Amethyst giggled when she saw a man in the bar stool. Inginuso niya iyon saakin.
"Hot niya, 'no?"
"Who's that?" I asked.
Pinaningkitan ko ng mata ang itinuro niya pero hindi ko na rin nakita at nawala sa paningin ko dahil sa gulo ng mga tao. I shook my head and danced to the rhythm. It's been a long time since I last visited a bar.
The lights continued shifting from color to color. Ipinikit ko na lamang ang mga mata ko saka sumabay sa indayog ng musika.
Napa-igtad ako nang may humawak sa baywang ko mula sa likod. I immediately looked at who it was. He a bit muscular and familiar but I cannot remember who he is.
"Ana!" He greeted.
I don't really use Ana as a name. I only use that to people I meet in bars. Ayokong malaman nila ang tunay kong pangalan. Ana lang.
"Oh! Hi!" I answered and continued dancing.
Sumabay siya sa pagsayaw ko na ikina-ilang ko naman. I didn't want someone to dance with me. Gusto ko lang sumayaw mag-isa.
"I'm Verwin. Remember me?"
Kumunot ang noo ko. Verwin? His name is not familiar.
I shook my head. I saw a glint of disappointment in his eyes but I don't care. Sa dami ng nakilala ko, malamang ay hindi ko na siya matatandaan. Kung saang lupalop man kami nagkakilala.
Nagpatuloy ako sa pagsayaw. Mula sa pwesto ko ay kita ko pa rin si Amethyst. Mukhang may problema ang isang 'yon. Hindi naman siya nagyayaya sa dance floor dahil ayaw niyang sumasayaw. Bakit nag-aya siya ngayon?
"Ah.. We met here in this bar a month ago.."
Hindi ko siya pinansin at ibinalik ang tingin ko table namin. Seryoso ang mukha ni Joaquin na nakatingin kay Faye na mukhang hindi na siya pinapansin. Hmm. Mukhang nag-asaran at pikunan na naman.
"Ang tagal kitang hindi nakita.. I thought I'd never see you agai-"
"You know what? I would really appreciate it if you shut your mouth and leave me alone.." I rolled my eyes at him.
Nagulat siya sa sinabi ko. Nag-aalangan siyang tinitigan ang mukha ko habang umaatras palayo.
"Thank you very much, Vincent.." I sweetly said.
Wait. Is his name, Vincent?
I continued dancing. Hindi nawala ang ilang ko kahit umalis na si Vincent. Pakiramdam ko ay may nagmamasid saakin.
"Lisa!"
I rolled my eyes when I heard the name I am also using. Lisa. From my second name, Elissa.
Isang lalaki ang tumigil sa harap ko habang sumasayaw. I raised my brow at him.
"Grabe. You look hot! Ngayon na lang kita ulit nakita rito-"
Umirap ako. "Please excuse yourself. Ayokong may humaharang sa harap ko."
Umawang ang labi niya na parang hindi narinig ang sinabi ko. I laughed without humor.
"Ialis mo ang nakakairita mong sarili rito." I said. "I'm not in the mood for talk."
Lalong umawang ang bibig niya. I rolled my eyes again. Mukha namang naintindihan niya mula sa facial expression ko at umalis na. Pero kahit na wala na siya ay hindi nawala ang tensiyong nararamdaman ko.
There's something in here. I can't figure out what it is.
Tumigil ako sa pagsayaw nang makita si Amethyst na may tinitignan sa kaliwa ko. I my heart jumped when I saw Daniel walking towards me. He looked so pissed. Malalaki ang hakbang niya at igting ang panga.
I shifted my eyes to where Daniel is looking to. My jaw fell when I saw Ayden, with his dead serious face walking towards me. Malalaki rin ang hakbang niya. Lumakas ang tibok ng puso ko at ibinalik ang tingin kay Daniel. I looked at Ayden again and my heart started to hammer hard.
Oh no.
Isang malakas na pwersa ang humigit sa kaliwang braso ko. It was Daniel. Tinabunan niya ako ng katawan niya at hinarap si Ayden. Looks like he's covering or hiding me.
Ayden stopped walking. Kahit na walang kahit sino mang nagsalita sakanilang dalawa ay ramdam ko ang tensiyon. I gulped when I saw how dark Ayden's eyes were. Kinakabahan kong tiningala si Daniel na galit pa rin ang ekspresiyon..
"D-daniel.." bulong ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang makitang na sa tabi ko na rin si Joaquin. Matalim ang tingin niya kay Ayden na ngayon ay sakaniya na rin nakatingin. Lalo akong kinabahan nang takpan din ako ni Joaquin gamit ang sarili niya.
Wait. I thought Wacky misses Ayden?!
No. Hindi sila pwedeng gumawa ng gulo rito.
Walang pakialam ang ibang mga na sa dance floor kahit na kami pa ang na sa pinaka gitna at hindi kami sumasayaw. Hindi ko alam kung paano pipigilan ang tatlong ito gayong mag-isa lang naman ako.
"J-joaquin.." I whispered.
"Hindi ko hahayaang masaktan ka na naman niya, Anastasia." He deeply said.
His voice sent shivers down to my spine. Ibang-iba sa boses niyang makulit at laging natawa. He seems angry. And he doesn't call me Anastasia.
"Ignatius Valdemar.." seryosong banggit ni Daniel.
Ayden clenched his jaw. "Daniel Salazar."
My heart felt like it will burst in just a second now. Hinawakan ko ang laylayan ng damit ni Daniel para pigilan siya.
"Daniel, come on.. Umuwi na tayo.."
Hindi niya ako pinansin at na kay Ayden pa rin ang atensiyon kaya si Joaquin naman ang inaya ko.
"Wacky.. Huwag na.. Tara na.."
They both didn't listen to me. Nilingon ko si Amethyst na parang bumalik sa ulirat nang makita ang eksena namin. Sinenyasan ko siyang lumapit at pigilan si Daniel. Only Amethyst can tame him.
Tumango siya at lumapit. Hinawakan niya ang kamay ni Daniel saka bumulong, tila inaawat na. Daniel closed his fists and forced himself to back down. Unti-unti siyang umatras ngunit ang tingin ay na kay Ayden pa rin.
Joaquin didn't flinched. Kahit na hinihila ko na siya ay ayaw pa ring magpatalo. Sa huli ay nagpa-ubaya na siya sa pilit ko, tutal ay wala rin namang mangyayaring maganda kung mag-aaway sila.
"Babasagin ko muna ang bungo mo bago ka makalapit kay Anastasia. Tandaan mo 'yan."
Hinila niya ang kamay ko palayo. Halos madapa na ako dahil sa suot kong heels pero nagawa ko pa ring lingunin siya.
I saw Ayden with a small smile on his strikingly annoying face. He inserted his hand on his pocket. Bago pa siya tuluyang tabunan ng mga tao sa paningin ko ay kumindat siya habang nakangisi.
What the heck?