If the highest people on earth in terms of innovative progress are scientists and inventors, here in Everland, it is the sorcerers and sorceresses.
Scientists and inventors create devises and machines that helps mortals in their everyday lives. While sorcerers creates magic that is just as powerful as those machines.
The people of the Earth and the Everland are humans. But they are gifted with different power of survival. One is intelligence and the other is magic.
In Earth, magic and magical creatures are just myths. In Everland, technologies and machines are also myths. The two seems not to exist in each other. They seem to be alligned in parallel.
But I, Eerah Eriendelle, have crossed that parallel line between then.
I don't know how and why. But the thing is, I'm already part of both the two worlds. And I'll do everything to save one of those worlds.
Itinaas ko ang dalawa kong kamay at nag-unat. Sumandal ako sa isang puno at nagbanat ng buto.
"Ano? Pagod ka na ba? Wala pa tayo sa kalahati ng bundok ah?" Natatawang tanong ni Nickolas. Sinimangutan ko naman siya at naupo sa lupa.
"Why don't you just use your magic to teleport us?"
Sumandal ako sa puno at pumikit. We are here hiking at the Mt. Nayi. Pupuntahan namin ang head sorcerer na nakatira sa tuktok nito.
Siya ang pinaka-makapangyarihang mahikero sa buong Everland kaya may kutob kaming pupuntahan siya ng dark organization. At kailangan namin silang unahan bago pa nila makuha ang head sorcerer.
"This is a nullifying mountain. No magic can be used here," tugon ni Nick kaya napatango-tango ako.
"Woah, cool."
"What's cool with that?" Kunot noo niyang tanong.
"Kung hindi makakagamit ng mahika ang kahit sino rito, e'di ligtas dito. May weakness din pala ang mga taong may mahika."
"That's only a weakness for the weak. I can fight even without magic," wika niya at umupo rin sa isang puno sa harap ko.
"Sabagay."
"But that's a disadvantage for you. You can't fight without your potions."
Tumayo naman ako at napamewang sa sinabi niya. "Who said I can't?" Tanong ko at pinanliitan siya ng mata.
"Watch me," saad ko at hinablot ang dala niyang espada. Ihinampas-hampas ko ito sa hangin na parang bihasang-bihasa sa pakikipaglaban.
Napailing-iling lang siya at tumayo na para magpatuloy sa paglalakad. "Hoy, hindi ka ba naniniwala??" Sigaw ko at sumunod sa kanya sa paglalakad. Natatawa naman siyang napailing ulit.
Moments passed as we climb the mountain, the golden rays of the setting sun started to pass along the leaves making spectrums of sunlight.
We walk toward the west where we can see the sun kissing the horizon. Umupo ako sa lupa at sumunod naman si Nickolas sa akin.
"The sun is so beautiful specially in sunset," namamangha kong turan.
The blue sky is covered with fushia-like clouds and golden oranges-- the most beautiful combination of hues the sky ever had.
"Eerah, alam mo bang nagsinungaling ako sa'yo?" Bigla niyang tanong dahilan upang mapalingon ako sa kanya.
"The kid you talked to in the garden last week, I lied to you when I said that I don't know her. She's the guardian of the future, right?"
Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. "How did you know that?"
"Kinausap niya rin ako bago ka pa niya kausapin. She told me about Victoria's secret. And she asked me to stay away from you."
"Pero... bakit hindi ka lumayo sa akin?"
Ngumiti naman siya at lumingon sa akin. "Hindi ba't ipinangako ko sa'yo na dito lang ako sa tabi mo hanggang sa matapos mo ang misyon?"
Ngumiti ako at tumango. Sumandal ako sa balikat niya at pumikit upang damahin ang hangin na sumasalat sa pisngi ko.
"Promise me, Nick. Once Victoria came back... you'll stay away from her. So that... she can never hurt you. Please, promise me."
"I promise."
* * *
Makalipas ng ilan pang oras ay tuluyan na naming naabot ang tuktok ng bundok Nayi. Tama ngang nakatayo sa tuktok ang isang malaking bahay na bato.
Sa gilid nito ay may mga taniman ng mga gulay, prutas, at maging mga halamang gamot.
Kumatok si Nickolas sa pintuang kahoy at ilang saglit pa ay bumukas ito. Sinalubong kami ng isang matandang lalaking may mahabang puting balbas. Malamlam ang mga mata nitong nakatitig sa amin at kumikilala.
"Ano ang dahilan at may mga panauhin ako sa gitna ng gabi? Pumasok kayong dalawa," saad niya at pinapasok kami.
Malawak ang loob ng bahay. Makaluma na ang ayos nito ngunit kita pa rin ang taglay nitong ganda. Sa gilid ay puno ng mga boteng naglalaman ng mga potions at sa kanan naman ay isang shelf na puno ng mga libro.
"Umupo kayo at ipaghahanda ko kayo ng makakain."
Ilang minuto ang nakalipas ay bumalik siya na may dala-dalang inihaw na manok at iba pang putahe. Tila ba alam niyang may bibisita sa kanya.
"He's the head sorcerer. He knows everything," bulong sa akin ni Nick nang mapansing kinikilatis ko ang matanda.
"So, he might know that we're coming?" Tanong ko at tumango naman siya.
Bumalik ang punong mahikero dala ang isang kalderong kanin at mga plato. Umupo siya at sinenyasan kaming kumain na.
Hindi na ako nakatais kung hindi ang kumain. Mahaba-haba rin ang naging paglalakbay namin kung kaya't nagutom ako.
"Hindi ba't isa ka sa mga naging estudyante ko? Nickolas Smith ang iyong ngalan, tama?" Tanong nito matapos kumain.
Lumiwanag naman ang mukha ni Nickolas at tumango-tango. "Nagagalak akong naaalala niyo pa ako, maestro." Wika niya nang nakangiti.
"At sino naman ang babaeng kasama mo?" Tanong niya at bumaling sa akin. Ngunit hindi pagkilatis ang nakikita ko sa kanya kundi pagkilala.
"Siya po si Eerah Eriendelle," pakilala niya sa akin. Nagtataka ko siyang tiningnan. Why didn't he introduced me as Victoria?
"Nandito po kami upang kausapin kayo patungkol sa dark organization," dagdag ni Nick.
"Alam ko," nagkatinginan kaming dalawa sa tinuran ng punong maestro. Like what Nick said, he indeed knows everything.
"Ngunit malalim na ang gabi upang pag-usapan iyan. May dalawa pang kwarto sa itaas. Dito muna kayo magpalipas ng gabi at bukas ay pag-uusapan natin iyan," aniya at tumayo na. Ginamit niya ang mahika upang kusang magligpit ang mga pinagkainan namin.
Wala kaming nagawa ni Nickolas kung hindi ang sumunod nalang. Sa totoo lang ay pagod at inaantok na rin naman ako. Hindi na rin kami makababa ng bundok dahil malalim na nga ang gabi.
Hinatid ako ni Nick sa kwartong tutulugan ko. Kulay puti ang mga pader at may isang kama sa gitna nito. Sa gilid naman ay may lamesa kung saan nakapatong ang isang lampara.
"Matulog ka na, Eerah." Wika niya at inilagay sa akin ang isang kulay asul na kumot.
Akmang aalis na siya nang hitakin ko siya dahilan upang mapahiga siya sa tabi ko. Tumagilid ako at niyakap siya.
I can hear his heart beating and it sounds like a music in my ears. But sadly, sooner or later, I wouldn't be able to here it again because I need to leave.
"Eerah,"
Tumingala ako upang masilayan ang mga mata niya. "Can you stay with me 'til I fall asleep? Please?" I said as I closed my eyes.
He wrapped his hands around my waist and also hugged me. "Okay. I'll stay here until you fall asleep." Aniya at inilapat ang labi sa noo ko.
I want to cherish my last moments with him. Because I know, it won't last. If only I could stay with him a little longer.
He rested his chin in my head and sang a song to make me fall asleep. His voice is so calm that even a sea of raging storm can be at peace.
I'll turn off the lights and let you sleep
Just close your eyes relax and breathe,
In slowly, no, don't feel lonely
Cause, I'll be right here, by your side
If you should awake into the night,
Keep dreaming
Cause I'll be keeping
Your, heart in mine,
Don't you know I'll always be near
Even in the hardest time,
Don't you know I'm always right here
When you're feeling lost
Don't give up because,
It's alright,
When you close your eyes,
I'm by your side
* * *
"Hindi ako sasama sa inyo sa pagbaba ng bundok,"
Mariing sambit ng punong mahikero nang imbitahan namin siyang sumama sa Winzellia upang maproteksyonan mula sa dark organization.
"Ngunit mapanganib po kung mananatili kayo. Ilang sandali mula ngayon ay maaaring sumugod ang dark organization dito," paliwanag ni Nickolas.
"They want to take your light magic. If they got it, this world will fall into destruction," wika ko.
Bumaling naman ang tingin niya sa akin at inusisa ako. "Paano mo naman nalaman na iyon nga ang mangyayari?"
Natigilan ako sa tanong niya. Tila ba may kung ano siyang ipinapahiwatig. Ang tono ng boses niya ay tila may halong poot. Siguro ay dahil alam niyang ako si Victoria-- kamukha ko si Victoria.
Magsasalita sana ako nang may marinig kaming sunod-sunod na katok sa pinto. Agad naman akong hinitak ni Nickolas papunta sa hagdan at doon nagtago.
Naglakad naman ang punong mahikero patungo rito upang buksan. Naramdaman kong humigpit ang hawak ni Nick sa braso ko nang bumungad sa pinto sina Vincent at William.
"Magandang umaga, tanda. Makapangyarihan ka kaya siguro naman ay alam mo na kung ano ang pakay namin," saad ni Vincent at inutusan ang mga kawal niyang damputin ang mahikero.
Hindi naman ito pumalag nang hawakan ng dalawang kawal ang magkabila niyang braso. "Wala kayong mapapala sa matandang katulad ko," aniya.
Hindi ito pinansin nila Vincent at sinenyasan ang mga kawal na ilabas ang matandang mahikero.
"What should we do?" Natataranta kong tanong kay Nickolas nang makaalis sila.
"Kayang ipatanggol ng head sorcerer ang sarili niya kung kanyang nanaisin. Ang light magic na taglay niya lang ang mahikang maaaring gamitin sa nullifying mountain. Kailangan lang natin pigilan sina Vuncent na makababa ng bundok para hindi sila makagamit ng mahika," paliwanag niya at hinitak ako palabas ng bahay.
Palihim namin silang sinundan sa kakahuyan. Ngunit nakakapagtaka sapagkat hindi gumagawa ng kahit ano ang mahikero upang makatakas. Pati si Vincent ay tila napansin din ito.
"Ano ang plano mo at hindi ka yata naglalabas ng mahika?" Tanong niya habang pinagmamasdan ang matandang tahimik lang na nakatayo.
"Sinabihan ko na kayo. Wala kayong mapapala sa akin," wika ng matanda.
Humalakhak naman si Vincent at lumapit sa mahikero. Napatakip ako ng bibig nang bigla niya itong sinuntok. Tumulo ang dugo mula sa labi ng mahikero ngunit hindi pa rin ito kumibo.
"Ano? Hindi mo ba gagamitin ang mahika mo para pagalingin ang sarili?" Tanong ni Vincent.
Naiintindihan ko na. Nais nilang gamitin ng sorcerer ang mahika nito upang sa pagbaba ay tuluyan itong manghina at madali nalang nilang makuha.
Umiling lang ang matanda habang kalmadong nakatingin sa kanya. Humalakhak naman si Vincent at sinuntok ulit ang mahikero dahilan para mapapikit nalang ako.
"Hindi ka ba talaga matitinag? Gusto mo bang mamatay nalang dito?" Naiinip niyang tanong matapos ilang beses pang pinagsusuntok ang mahikero.
Kalmado lang itong tumitig sa kanya at umiling kahit pa duguan na ang nguso at namimilipit sa sakit ang tagiliran.
"Kung hindi mo gagamitin ang mahika mo kahit saktan pa kita, siguro naman ay hindi ka na makakatiis kapag sila ang sinaktan ko," saad ni Vincent.
Nanlaki ang mata ko nang nakangisi siyang lumingon sa direksyon ng punong pinagtataguan namin. Sumugod ang mga kawal sa direksyon namin na sinangga naman ni Nickolas. Ngunit masyado silang marami dahilan upang mahuli nila kami.
"Eerah, nagkita tayong muli," bati ni Vincent na may nakakalokong ngiti. Binato ko lamang siya ng masamang tingin.
"The knight in shining armor is helpless without his wand."
"Masyado lang kayong marami," asik ni Nickolas sa kanya. Humalakhak lang si Vincent bago bumaling ulit sa akin.
Bigla akong itinulak ni Vincent dahilan upang mapasandal ako sa isang puno. Sinakal niya ang leeg ko pataad.
"B-Bitawan mo ako," turan ko habang hinahabol ang hininga at pilit inaalis ang kamay niya sa leeg ko.
"Alam mo bang gustung-gusto na talaga kitang patayin, Victoria?"
Nagngangalit ang mga mata niya habang unti-unting dinidiinan pa ang pagkakasakal sa akin. Biglang inagaw ni William ang kamay ni Vincent mula sa leeg ko dahilan upang mapaupo ako at habulin ang hininga.
"Huwag ka nang magsayang ng oras, Vince. Gawin mo nalang ang dapat mong gawin," saad nito. I can see a hint of sadness and worry in his eyes when he looked at me.
Tumingin muna sa akin si Vincent bago muling bumaling sa matanda. "Hindi ka ba talaga matitinag!?" Sigaw nito.
"Sinabi ko nang wala kayong mapapala sa akin. Wala na sa pangangalaga ko ang light magic," kalmadng sambit ng mahikero.
"Huwag mong sabihing naunahan na kami ng dalawang ito!?" Tanong ni Vincent ngunit marahang umiling ang matanda.
"Wala rin silang napala sa akin."
"E'di nasaan nga!?"
Abala ang lahat sa pakikinig sa dalawa kaya kinuha ko na itong panahon upang makatakas. Kinuha ni Nickolas ang atensyon ng lahat kaya naitakbo ko ang matandang mahikero mula kay Vincent.
Ilang minuto rin kaming tumakbo upang makalayo sa kanila nang huminto ang mahikero at bumitaw sa hawak ko.
"Kailangan nating makababa ng bundok para makahingi ng tulong," saad ko ngunit umiling lang ito.
"Hindi ako aalis sa bundok ko."
"Pero baka makuha nila ang light magic mula sa'yo."
"Wala silang makukuha dahil wala na sa akin ang light magic."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi ng mahikero. "Kung ganoon ay nasaan na po?"
Mahina siyang tumawa bago tumingin sa akin. "Hindi mo ba natatandaan, Victoria?"
Kinilabutan ako nang marinig ko ang pangalang iyon. Marahil ay kilala niya rin si Victoria at akala niyang ako iyon sapagkat kamukha ko siya.
Magsasalita sana ako nang marinig namin ang mga yabag ng mga kawal. Napatakip nalang ako nang bibig nang makita ang duguang mukha ni Nickolas habang nakatutok ang espada ni Vincent sa leeg niya.
"Give me the light magic or else, I'll kill this golden knight."
"Eerah, run."
Napailing lang ako sa sinabi ni Nickolas. We can't just leave him here. Napalingon ako sa matandang mahikero ngunit wala rin siyang magagawa sapaglat wala sa kanya ang light magic.
We are already in a dead end when the sun suddenly hid in enormous clouds and the wind keep damcing through the leaves.
Then, a familiar light came rushing from the sky towards the ground. The light touches my bare skin. It feels cold and warm, both chaotic and calm, both a bliss and sorrow at the same time. It feels balance.
Naipon ang mga inerhiya sa katawan ko hanggang sa kumawala ito at kumalat sa paligid. The power is so familiar. It also happened when we were in the Kizea.
And in a blink of an eye, everyone around me are laying on the gound including Nickolas and the head sorcerer. The energy vanished and the clouds already left the sun.
Everything came back to normal but the difference is that everyone's laying again in the ground...
Except me.
Featured song:
By your side by Faber Drive