Unicode
"တန်ဖိုးများ မရှိတော့ဘူးလို့ ငါထင်နေတဲ့ဘဝ
မင်းရဲ့လက်မှာငါ တစ်ခါပြန်လည်ကာ
အသက်ဝင်တောက်ပ...ဝိုး...
နင်ဟာအရှုံးတွေထဲမှာ မျောနေတဲ့သူငါ့ကိုဆယ်ရင်း
ပျော်ရွှင်ခြင်းက်ို ငါ့ရင်ဘတ်မှာ
တံဆိပ်လို ကပ်ရင်း...
နင်ဟာငါ့အတွက်တော့...
နင်ဟာငါ့အတွက်တော့...
ငွေလမင်း..........."
တငြိမ့်ငြိမ့်လေးထွက်ပေါ်နေတဲ့သီချင်းက နှိုင်းရဲ့ Double လျှံ လို့ခေါ်တဲ့ ဝိုင် ဆိုင်လေးကဖြစ်သည်။
"နှိုင်း အဲ့လိုကြည့်နေရင် မောင်လုပ်လို့မရဘူးလေ"
"ကြည့်ချင်တာကို မောင်ကလည်း "
ခေါင်လေးသည် မျက်ခုံးလေးတွေတွန့်ချိုးလို့ တပျင်ခွေထိုင် ရင်း မွှေးဖြူလေးကို ချီထားသည့် ချစ်ရသော ပိုးတုံးလုံးလေးအား ကြည့်လိုက်ပါသည်။ ရှေ့ဆံပင်အုပ်အုပ်လေးကို
ရှုပ်လို့ထင်ရဲ့ ကြက်တောင်စီးလေးလို ထိပ်မှာစီးထားပုံက ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။
"နဲနဲနောက်ဆုတ်ကြည့်လေ"
"ဒီကပဲ ကြည့်မှာလို့ "
နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီး စိတ်ကောက်ပြနေသော
လူကြီးပေါက်စလေးက်ို သူဘယ်လိုနားဝင်အောင်ပြောရမည်လဲ မသိတော့။ မွေးနေ့တုန်းက ဆုတောင်း လိုက်တဲ့ ဆုတောင်းစကားတွေကို နှိုင်းက အပီအပြင်ကို ဖြည့်ပေးနေတာဖြစ်သည်။ ခေါင်လေးသည် နှိုင်းဆိုးပြနေသည့်ပုံလေးက ကလေးလေးနှင့်တူသဖြင့်
ချော့ပြောနေရသည်ကိုပင် ဘဝင်တွေ့လို့နေပါ၏။
"မျက်လုံးထိမှာစိုးလို့ မောင်က ပြောနေတာ... "
ဆိုတော့ စိတ်ကောက်ပြီး ထထွက်သွားဖို့ ပြင်နေတဲ့ ပိုးတုံးလုံး လေးကြောင့် သူ ခပ်မြန်မြန် ပင် ပြန်ဆွဲကာ ထိုင်စေလိုက်ပါ၏။
"ထိုင်...ထိုင်...နှိုင်းသဘောပဲ... ဟုတ်ပြီလား"
"အဲ့ဒါကြောင့် မောင့်ကိုချစ်တာ "
မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကျသည်အထိ ရယ်ပြလာသော အလှလေးအား ခေါင်လေး သည် မျက်စောင်းလေးတစ်ခုတောင် မစေလွှတ်နိုင်လောက်အောင် ချစ်မြတ်နိုးနေခဲ့လေပြီ။
ဒုတ်...ဒုတ်...
အ!!
"မောင်ပြောတယ်မလား သစ်သားစ စင်မယ်နောက်ဆုတ်နေပါဆို... ပြဦး... "
"ငါက မောင်စာထွင်းနေတာက်ိုကြည့်ချင်တာလေ....အဲ့တာလေးကို အိမ်ရှေ့မှာချိတ်ဖို့ လုပ်ပေးမှာဆို..ကြည့်ချင်တာပေါ့လို့!"
ဆောက်နဲ့ထွင်းလိုက်သောကြောင့် ခုန်ထွက်လာသော သစ်သား စလေးက နှိုင်းမျက်လုံးကို စင်သွားသဖြင့် ခေါင်လေးသည် လုပ်လက်စအကုန်ချကာ နှိုင်းဆီတိုးသွား
လိုက်၏။ ထို့နောက် သူ ပြောသမျှတစ်ခွန်းမကျန် ချေပရင်း လက်ဖြင့် သစ်သားစစင်သွားသော မျက်လုံးလေးကို အတင်းပွတ်နေသော နှိုင်းလက်အား ဖယ်ချစေကာ....
"မပွတ်နဲ့ မပွတ်နဲ့... လက်ဖယ်နော်...မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်"
ခေါင်လေးပြောတော့ အမှုန်သေးသေးလေးစင်သွားသော မျက်လုံးလေးကို ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ နှိုင်းက ဖွင့်ကြည့်ဖို့ကြိုးစားလေသည်။ ခေါင်လေးသည်ှိုင်း၏ နီရဲသွားသောမျက်လုံးလေးကို လေဖြင့်
ညှင်ညှင်သာသာ မှုတ်ပေးပြီး shirt အကျီႌ ကို ချွတ်ကာ အနားစလေးကို ခံတွင်းထဲငုံ၍ အာငွေ့ပေးလိုက်၏။ ပြီးနောက် နှိုင်း၏ မျက်လုံးလေးကို ကျပ်ထုတ်ထိုးပေးကာ
သက်သာအောင်လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။
"ဘယ်လိုနေသေးလဲဟင်... နာနေသေးလား"
နှိုင်းသည် မျက်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေးလေးပြန်ဖွင့်ကြည့်ပြီး မျက်တောင်ရှည်လေးတွေကို ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားအောင် ဆော့ကစားကာ..နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပြုံးသွားပါ၏။
"မနာတော့ဘူး... ပျောက်သွားပြီ"
ခေါင်လေးသည် နှိုင်းရဲ့မေးဖျားလေးမှကိုင်၍
မျက်လုံးလေးကိုသေချာကြည့်ပြီး စိတ်ချရပြီဆိုမှအင်္ကျီ ကိုပြန်ဝတ်လိုက်ကာ...
"အဲ့တာဆို မောင်ဒါကို ပြီးအောင် ဆက်လုပ်လိုက်မယ်။ နှိုင်း ..ဟို...ကောင်တာမှာသွားထိုင်နေနော်"
"မောင့်နားမှာပဲ နေချင်တာ "
"အာ... နှိုင်းကွာ"
ပြောရခက်လှသော နှိုင်းကို သူပြောချင်စိတ်ကုန်သွားကာ လုပ်ချင်တာလုပ်ဟုသာ စိတ်မရှည်စွာ အော်ပစ်လိုက် ချင်၏။သို့သော်လည်း...သူအော်လျှင်နေစရာမရှိအောင် ဖြစ်တတ်သွားသော ပိုးတုံးလုံးလေးကိုမအော်ရက်ပါပေ။ ဒီတော့လည်း လုပ်လက်စ သစ်သားပြားလေးပေါ်
စာထွင်းနေခြင်းကိုရပ်လိုက်ကာ...
"ပြောပါဦး... မောင့်နားနေပြီး... ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ"
"ချစ်လို့...ချစ်ချင်လို့ "
ခေါင်လေးသည် နှုတ်ခမ်းလေးတွေတွန့်ကွေးလို့ပြုံး သွားပြီး ချစ်ပါတယ်ဆိုမှပိုချစ်အောင်လုပ်နေသည့် နှိုင်းရဲ့လည်တိုင်ဖွေးဖွေးဥဥလေးအား ငုံ့နမ်းကာ မလွတ်ပေးပဲ လျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးလ်ို် ပိုပိုပြီးနက်ရှိုင်း အောင်လုပ်လေတော့သည်။ထိုအခါ နှိုင်းသည်
ပုခုံးလေးကျုံ့ကျုံ့သွားရပြီး လက်ထဲကမွှေးဖြူလေးမှာ တော့ သခင်နှစ်ယောက်ကြား လျှာတစ်လစ်လေးနှင့်ပြူးကြောင်ကြောင်လေးဖြစ်နေတော့သည်။
"Ring!"
ထိုစဉ် မြည်လာသောဖုန်းကလေး...မိုးဇေဆီမှ
ဖြစ်နေသဖြင့်...
"အင်...ကိုလေးပြော "
"Live လာနေပြီတဲ့ "
"ဟုတ်လား....နှိုင်း liveလာပြီတဲ့... "
ခေါင်လေးပြောသည်နှင့် နှိုင်းသည် laptopလေးကိုပြေးယူကာ စားပွဲပေါ်တင်၍ ဖွင့်လိုက်ပြီး wifiချိတ်၍ Live ထဲဝင်လိုက်ပါ၏။ ထိုအခါ ခေါင်လေးသည်လည်း
နှိုင်းဘေးနားဝင်ထိုင်ကာ သူတို့ကိုယ်တိုင် ပါဝင်ခဲ့သော Liveအစီအစဉ်လေးကို ဝင်ကြည့်လိုက်ပါသည်။
ထိုအစီအစဉ်လေးသည် Media တစ်ခုခုက လွင့်နေခြင်း မဟုတ်ပါပဲ... အစားအစာတစ်ခုခုချက်တိုင်း liveလွှင့် တတ်သည့် စိုင်လျန်ရဲ့Pageလေးက ဖြစ်ပါသည်။
အငယ်ဆုံးဖြစ်သည့် စိုင်လျန်သည် သူလျှောက်သွားနေရင် စိတ်မချဖြစ်ကြလွန်းလို့ စားသောက်ဆိုင်လေးဖွင့်ဖို့ ဟင်းချက်နည်းတွေကိုကောင်းကောင်းသင်ယူနေသည့်
အလိမ္မာတုံးလေးဖြစ်လို့လာလေပြီ။ တံငါနားနီးတံငါ မုဆိုးနားနီမုဆိုး...ဆိုသလိုခန့်ပိုင်၏ ဆုံးမစကားတွေကို နေ့တိုင်းကြားနေရသဖြင့်သူတို့တွေလည်းအကျင့်ဆိုးလေး
တွေ ပြင်နိုင်သမျှပြင်လာကြပြီဖြစ်လေသည်။
"မင်္ဂလာပါ ခင်ဗျ...အခုက Social Distancing ကာလမဟုတ်လား။အားလုံးလဲအိမ်ထဲမှာပဲနေရလွန်းလို့ ပျင်းနေကြမယ်ထင်တယ်နော်။အခုကျွန်တော်က အားလုံးမပျင်းရအောင် အစီအစဉ်လေးတစ်ခုလုပ်ထား
ပါတယ်။...အဲ့ဒါမစခင်... ပထမဦးဆုံး အားလုံးပဲနေကောင်းကျန်းမာကြပါစေလို့ ကျွန်တော် ဆုမွန်ကောင်းတောင်း
ပါတယ်"
စိုင်လျန်သည် အရင်ကထက်များစွာရင့်ကျက်လာလျက် စကားပြောလည်းပြေပြစ်လာကာ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်၏ဖျတ်လက်သော
အသွင်ကိုဆောင်ငင်ယူထားလေသည်။
"အခု အစီအစဉ်ကတော့ ကျွန်တော် ရဲ့ ချက်ချင်သလိုချက် အစီအစဉ်ကို အမြဲတမ်းကြည့်ပြီး အားပေးနေတဲ့ ပရိတ်သတ်တွေအတွက်ပါ။ ကျွန်တော်မှာအစ်ကိုတွေ အများကြီးရှိတဲ့အကြောင်း ကျွန်တော့်.. ပရိတ်သတ်တွေ ကို
ပြောပြခဲ့ဖူးတာလေ။ ပရိတ်သတ်တွေကလည်သူတို့ကို တွေ့ဖူးချင်တယ်....ဆိုတာနဲ့ကျွန်တော်မေးခွန်းလေးတွေ မေးခိုင်းထားတာကိုမှတ်မိကြတယ်မလား။ အခု ... ကျွန်တော်မေးခွန်းတွေအကုန်စုပြီးသွားပြီ...
အဲ့တော့... မေးခွန်းလေးတွေစမေးမယ်နော်...
ပထမဦးဆုံး မေးခွန်းအများဆုံးအမေးခံရတဲ့ ဘုန်းထွဋ်ခေါင်လျှံ ကို ခေါ်ပေးပါ့မယ် ...ကိုကိုရေ...ဝင်လာခဲ့ပါ"
ခေါင်လေးသည် Cameraရှေ့ ဝင်လာပြီး မနေ တတ်စွာ ခေါင်းလေးငုံ့လို့ မျက်ခုံးစပ်လေးကို လက်ညိုလေးဖြင့် ခြစ်ကုပ်နေမိပါသည်။ စိုင်လျန် အာပေါက်မတတ်ပြောလွန်းလို့သာသူတို့အားလုံး လက်ခံလိုက်ကြသော်လည်း တစ်ယောက်မှ ထိုသို့အမေးအဖြေလုပ်ရခြင်းကိုမနှစ်သက်ကြပါလေ။
"ဒါကတော့ ကျွန်တော့်ကိုကိုပါ...နာမည်အရင်းက ဘုန်းထွဋ်ခေါင်လျှံ ပါ...အများအခေါ်တော့ ခေါင်လေးပေါ့..သူ့ချစ်ချစ်ကတော့ မောင်လို့ခေါ်တယ်။ခင်ဗျားတို့
ခေါ်ဖို့မဟုတ်ဘူးနော်...လိုက်မခေါ်နဲ့... "
စိုင်လျန်ကပြောပြီး သူ့ဟာသူရယ်နေလေသည်။ ရဲဇော်နှင့်ခန့်ပိုင်သည် ဘုရားပေါ်ရောက်နေသဖြင့် အရိပ်ကျရာနေရာသို့သွား၍ ဖုန်းလေးထဲကပဲ နှစ်ယောက်အတူတူ စိုင်လျန်၏အစီအစဉ်အား ကြည့်ကာ အလိုလိုပင်ပြုံးမိကြလေသည်။
"ကိုက်ို နှုတ်ဆတ်လိုက်ဦး.... "
"မင်္ဂလာပါ ဘုန်းထွဋ်ခေါင်လျှံပါ"
ခေါင်လေးသည် ခေါင်းတစ်ချက်ညိမ့်ပြပြီး... ထိုမျှသာ ပြောလေ၏။
"ဒါပဲလား ကိုကိုက"
"မေးစရာရှိတာမေး "
ဟ်ိုတစ်ခါ သင်္ကန်း ဝတ်ပြီးကတည်းက အရှည်ပြန်မထား တော့သဖြင့် ခေါင်လေးသည် ကတုံးဆံပင်ပေါက်ကေလေး
နှင့်ပါးသိုင်းမွေးခပ်ရေးရေးလေး ပါးပြင်မှာစိမ်းဖန့်ဖန့်ဖြင့် ထင်းနေလေသည်။ တိုက်ရိုက်အစီအစဉ်ဟုဆိုသော်ငြား ရိုက်ပြီးသားကို liveပုံစံမျိုးပြန်လွှင့်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။
"မေးမယ်နော်.. ပထဆုံးမေးခွန်းက ခေါင်လေးရေတဲ့ အကုန်လုံးရဲ့အချစ်ခံလေးဖြစ်ရတာ ပျော်ရဲ့လားတဲ့"
ခေါင်လေးသည် လက်လေးအုပ်လို ့ရယ်မိပြီး...မျက်နှာလေးနီလာကာ...ချောင်းလေးတစ်ချက်ဟန့်လို့ ဖြေပါ၏။
"ကျွန်တော်အချစ်ခံလေးဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်းတောင် မသိပါဘူး.... ကျွန်တော် ဆိုးလွန်းလို့မုန်းနေမယ်ပဲ ထင်နေခဲ့တာ...."
liveတွင် ကောမန့်တစ်ချို့လည်းအများအပြားတတ်နေ သလို သူတို့အားလုံးလည်း စကားမပြောနိုင်ပဲ ဆက်ကြည့်နေကြလေသည်။ နွေးနွေးသည် ဆိုင်းအား
ကောင်မလေးတွေကိုကြည့်ခိုင်းထားပြီး လမင်းနဲ့အတူတူ Liveကိုကြည့်နေရင်း... ခေါင်လေးရယ်...ငါတို့အားလုံး
နင့်ကိုချစ်ကြတာပါဟာ ဟု ရင်ထဲမှတိတ်တိတ်လေး ဆိုမိလေသည်။
"မမုန်းပါဘူးကိုကိုကလည်း... နောက်မေးခွန်းတစ်ခုမေးမယ်၊ ဒီမှာတစ်ယောက်ကပြောထားတယ်...ခေါင်လေးကိုအရမ်း
အားကျပါတယ်.. နှစ်ယောက် လုံးကို သိပ်ချစ်တယ်။ နှိုင်းနဲ့ခေါင်ရဲ့အချစ်ကဘာမှမေးစရာမလိုလောက်အောင် နက်ရှိုင်းနေခဲ့ပြီလို့မြင်တယ်။အဲ့ဒီတော့လေ တစ်ခုပဲ
မေးချင်ပါတယ် ခေါင်လေးရေ နှိုင်းကို ဘာနဲ့တင်စား မလဲကွယ်သိချင်ပါတယ် ဖြေပေးပါဦးတဲ့ "
"စားတယ်နော် မေးခွန်းက... "
ခေါင်လေးသည် နှုတ်ခမ်းလေကိုလျှာသပ်ပြီး ...ခဏ စဉ်းစားကာ...
"နှိုင်းကိုဘယ်လိုတင်စားရမလဲဆိုတော့ စံပယ်ပန်းတွေ အများကြီးပွင့်နေတဲ့အိမ်လေးတစ်လုံးပေါ့။အမိုးအကာနဲ့ ပြည့်စုံတယ်။လုံခြုံတယ်။ ဖြူစင်မူတွေရှိတယ်၊ နွေးထွေးတဲ့ လက်တစ်စုံနဲ့ အမြဲတမ်းကြိုဆိုတယ်။
နှိုင်းရင်ခွင်ထဲရောက်သွားရင် ကျွန်တော်ကကျွန်တော် မဟုတ်တော့သလိုပါပဲ။နှိုင်းအတွက် အရာအားလုံးကိုပြောင်း လဲပေးချင်လာတယ်။ ဘယ်တော့မှကုန်ခမ်းမသွားတဲ့အချစ် တွေအပြည့်ဖြည့် ထားပေးတဲ့အတွက် နှိုင်းကို ကျွန်တော်တကယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
နှိုင်းသည် ကြည့်နေရင်း ခေါင်လေးရဲ့ လက်မောင်းကို ကိုင်လိုက်ကာ ပါးပြင်လေးပါ လာအပ်ထားလေသည်။
"အဟင်း... ဟုတ်ပါပြီ..နောက်မေးခွန်းတစ်ခုသွားမယ်။ ခေါင်နဲ့နှိုင်းရေ သားသားမိီးမီးလေးတွေမယူသေးဘူးလားလို့ ယောက္ခမတော်ချင်လို့ပါတဲ့... ဟိ "
စိုင်လျန်ကမေးရင်း ပြုံးစိစိဖြင့်ရယ်၏။ ခေါင်လေးသည် ကတုံးဆံပင်ပေါက်လေးကိုပွတ်လိုက်မိရင်း...
"အဲ့တာ ..အိမ်ရောက်မှ နှိုင်းကိုမေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်..."
"ဟိဟိ... မေးခွန်းကမပြီးသေးဘူး...နှစ်ယောက်လုံးကို သတိရနေပါတယ်တဲ့။ခေါင်လေးရေနှိုင်းအပေါ်ိပ်မဆိုးပါနဲ့နော်တဲ့ "
"ဟုတ်ကဲ့ ...ကျွန်တော် မဆိုးပါဘူး..."
"နောက်တစ်ယောက်ကပြောထားသေးတယ်...နှိုင်းကို အများကြီး ချစ်ပေးပါနော် တဲ့ "
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် အများကြီးချစ်ပါတယ်"
"နောက်မေးခွန်းတစ်ခုက..."
"မကုန်သေးဘူးလား "
ခေါင်လေးသည် ဖြေနေရင်း စိတ်မရှည်သလိုထမေး၏။
"ကျန်သေးတယ်.. "
"အင်.."
စိုင်လျန်သည် ကိုကိုပြန်ပြေးချင်နေပြီမှန်းသိသဖြင့် မေးခွန်းမေးရန်အချိန်ဆွဲလိုက်ပါသေးသည်။
"မြန်မြန်မေး "
"မေးပြီ.....ဒီမှာတော်တော်များများကမေးခွန်းတွေ တူနေလို့...ကျွန်တော် မေးခွန်းတစ်ခုထဲပေါင်းလိုက်မယ်နော်။ ခေါင်လေးရေ နှိုင်းတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ အရာအားလုံးထက် အများကြီးပိုပြီးချစ်ခိုင်းရင်ချစ်နိုင်မှာလား...ဥပမာ...
နှိုင်းရင်ထဲကခံစားချက်တွေ ပျောက်တဲ့အထိပေါ့...အကယ်၍များ...နှိုင်းက သူငယ်ချင်း တွေကိုမေ့ပြီး သူတစ်ယောက်ထဲ ကိုဘဲ ဂရုစိုက်ခိုင်းချစ်ခိုင်းပြီး သူတစ်ယောက်ထဲ ကိုပဲအရာရာဖြစ်ခွင့်ပေးလို့ တောင်းဆိုလာရင်ရော လက်တွေ့မှာခေါင်လေး လက်ခံနိုင်ပါ့မလား"
ခေါင်လေးသည် ထိုမေးခွန်းအတွက်တော့ကြာကြာ မစဉ်းစားပါပဲ...ဖြေ၏။
"နှိုင်းအတွက် ကျွန်တော့်အရာအားလုံးကို ပေးပြီးသားပါ။ သူငယ်ချင်းနဲ့ ဘဝလက်တွဲဖော် ဆိုတာကမတူဘူးလေနော် ။ တစ်ကဏ္ဏစီ အရေးပါကြတာပါပဲ။ဒါပေမယ့် နှိုင်းအဲ့လိုမေးလာခဲ့ရင် ကျွန်တော်လက်ခံနိုင်ဖို့
ကြိုးစားပေးမှာပါ"
စိုင်လျန်နဲ့ သူငယ်ချင်းများသည် နှာခေါင်းလေးရှုံ့မိကြ သော်လည်း...စိတ်ဆိုးသွားကြခြင်းမဟုတ်ပါပေ။ သူတို့ကိုယ်တိုင်လည်း ထိုသ်ို့သောအဖြေမျိုးပေးဖို့ မျှော်လင့်ကြသည်။ နှိုင်းရဲ့အချစ်တွေကို သူတို့အားလုံး
ယုံကြည်လျက် ခေါင်လေးကိုလည်း နှိုင်းလက်ထဲတွင်သာ စိတ်ချယုံကြည်စွာဖြင့် သူတို့အပ်နှံထားနိုင်ကြလေသည်။
"အခုမေးမယ့် မေးခွန်းက ကိုကိုသေချာဖြေမှရမယ်နော်။ ဒီမေးခွန်းကိုလည်းအများကြီးပဲမေးထားကြတယ်"
"ငါမေးခွန်းအကုန်သေသေချာချာဖြေတယ်"
ပြန်ချင်လို့ဖင်တကြွကြွဖြစ်နေရင်းခေါင်လေးက စိုင်လျန်အား မကျေနပ်စွာဆို၏။ မေးခွန်းတွေဖြေနေရင်းသူ နှိုင်းကိုလွမ်းလို့လာလေပြီ။
"ခေါင်က နွေးကို ချစ်သူလိုချစ်ခဲ့တာလား....
ခေါင်က ဦးစားပေးတဲ့သူတွေအရမ်းများလွန်းတယ်တဲ့။ အထူးသဖြင့် မမနွေးအပေါ်မှာတဲ့။ စိုင်လျန်...အဲ့...ကျွန်တော်ပါလာပြီ......... စိုင်လျန်က နှိုင်းကို ကားမှန်တင်ခိုင်းတုန်းကဆို အရမ်းစိတ်တိုတယ်။ ခေါင်ကနှိုင်းဘက်မပါပဲ အသာငြိမ်နေလို့ နှိုင်းက သူတို့တွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်အထိနားလည်ပေးရမှာလဲ
တဲ့....wow wow..."
စိုင်လျန်သည် မေးခွန်းဖတ်နေရင် ချောင်းဟန့်ရသေး၏။ ခေါင်လေးသည် တစ်ချက်ငြိမ်သွားပြီး....
"စိုင်လျန် ဒီအကြောင်းတွေဘယ်လိုသိကုန်ကြတာလဲ"
"ကိုကြီး စိုင်းမင်းကို ကို ဖွာလိုက်မိတာ"
ခေါင်လေးသည် စိုင်လျန်အား လက်သီးတစ်ချက်ရွယ်လျက် ပြန်ချပြီး...မျက်နှာလေးနဲနဲတင်းနေကာ...
"စိုင်လျန်ကားမှန်တင်ခိုင်းတုန်းက အပြင်မှာဖုန်တွေနဲ့လေ။ ကားထဲဝင်လာရင်အကုန် လူရုပ်ပေါက်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။
ပြီးတော့ ကျွန်တော်ငြိမ်နေလို့လားမငြိမ်ပါဘူး။ နှိုင်းကိုချစ်လွန်းလို့ လက်လေးကိုင်ပြီးတောင် ရွဲ့ပြခဲ့သေးတာ...ဟုတ်တယ်မလား "
စိုင်လျန်ဘက်လှည့်မေးတော့ စိုင်လျန်ကခေါင်းအဆက် မပြတ်ညိမ့်ကာထောက်ခံလေသည်။ ကိုကိုက သူ့အပေါ်အလေးထားဦးစားပေးတယ်ဆိုတာ ကိုနှိုင်းကို
ဂရုစိုက်တာရဲ့ မြူမှုန်လောက်လေးတောင် မရှိခဲ့ပါပေ။
"ပြီးတော့ နွေးနွေးကို ချစ်သူလိုချစ်ခဲ့လား ဆိုတာက....ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျွန်တော်က ယောကျာ်းကြိုက်တာဗျ၊ Biလည်းမဟုတ်ဘူး...တစ်လမ်းသွား..."
"ကိုကို ဖြေးဖြေးလေဖြေ.... "
စိုင်လျန်ဖြတ်ပြောတော့မှ စိတ်မရှည်တတ်သည့် ကောင်လေးမှာ camera ရှေ့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြင်ထိုင်းလိုက်ပြီး....
"ကျွန်တော် နဲ့နွေးနွေး နဲ့ ကအနေနီးတယ်...
သူစ်ိမ်းဆိုတာထက်ပိုရင်းနှီးလို့ ချစ်သူလိုချစ်တယ်လို့ ထက်ယောင်ထင်မှားဖြစ်တာနေမှာပါ...ကျွန်တော် နွေးနွေးကိုချစ်သူလိုမချစ်ပါဘူး "
သူ့ဖြေသံအဆုံးရောက်မှအားလုံးသက်ပြင်းချနိုင်သွားကြရသည်။ဒေါသအိုးလေး ထဆဲနေမှဖြင့် အစီအစဉ် ရှေ့ဆက်သွားလို့မရပဲဖြစ်နေဦးတော့မည်။
"ဒီမေးခွန်းတစ်ခုပြီးရင် ပြီးပြီ "
စိုင်လျန်ပြောတော့ ခေါင်လေးက တတ်တတ်ကြွကြွလေး ဖြစ်လာပါ၏။
"ခေါင်လေးကနှိုင်းအပေါ်ဘယ်လိုအချစ်မျိုးနဲ့ချစ်တာလဲ။'လူတစ်ယောက်ကို စိတ်ရင်းနဲ့ချစ်ကြည့်လိုက်' လို့...ကိုကိုက ကိုကိုခန့်ပိုင် ကိုပြောဖူးတယ်မလား။အဲ့ဒါနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး သိချင်နေတာ... ကိုကို့ရဲ့အချစ်က ကိုနှိုင်းအပေါ် ဘယ်လောက်ထိနက်ရှိုင်းလဲတဲ့"
"ဒီမေးခွန်းတွေ သူတို့မေးတာရောဟုတ်ရဲ့လား..."
ခေါင်လေးသည် ဒီမေးခွန်ကိုဖြေဖို့ရာ စကားလုံးရှာဖွေနေ၏။ နဂိုကတည်းက စကားသိပ်မများတတ်သူမို့ တစ်ခွန်းတစ်ခွန်း
ကဗျာဆန်ဆန်ထွက်လာဖို့က သိပ်မလွယ်ပေ။
"ကျွန်တော်အချစ်က နှိုင်းအပေါ် နက်ရှိုင်းတယ်။ဘယ်လောက်ထိလဲဆိုရင်....နှိုင်းသုတလျှံ ဆိုတဲ့နာမည်သဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရတာနဲ့နှလုံးသာတစ်ခုလုံးအရည်ပျော်ကျသွားတာမျိုးပေါ့။ေဒါသတွေထွက်နေရင်တောင် နှိုင်း မျက်နှာလေး မြင်ယောင်မိတာနဲ့ထိန်းချုပ်သွားနိုင်တာမျိုးလေ။ နှိုင်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ငွေလမင်းလေးပဲ။ ကျွန်တော့်ဘဝကြီး စုတ်ပြတ်သတ်နေပြီလို ထင်ပြီး ရေစုန်မျှောလိုက်တဲ့အချိန်....သမုဒ္ဒရာထဲ ဖြစ်ထွန်းနေတဲ့
ကျွန်းစွယ်လေးလိုပေါ့... ကျွန်တော်ပြောနေတာ ဘယ်လိုတွေဖြစ်သွားပြီလဲမသိဘူး...
တစ်ခုပဲ နှိုင်းကိုသိစေချင်တာက ကျွန်တော်နှိုင်းကို အရာအားလုံးနဲ့လဲပြီးချစ်နိုင်ပါတယ်....အရမ်းချစ်တယ် နှိုင်း "
..................
မေးခွန်း တွေ မကုန်သေးဘူးPart-2လေး
လာမယ်နော်....။
Love you all💚💚💚
.........................................................
Zawgyi
"တန္ဖိုးမ်ား မရိွေတာ့ဘူးလို႔ ငါထင္ေနတဲ့ဘဝ
မင္းရဲ႕လက္မွာငါ တစ္ခါျပန္လည္ကာ
အသက္ဝင္ေတာက္ပ...ဝိုး...
နင္ဟာအ႐ွံုးေတြထဲမွာ ေမ်ာေနတဲ့သူငါ့ကိုဆယ္ရင္း
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက္ုိ ငါ့ရင္ဘတ္မွာ
တံဆိပ္လို ကပ္ရင္း...
နင္ဟာငါ့အတြက္ေတာ့...
နင္ဟာငါ့အတြက္ေတာ့...
ေငြလမင္း..........."
တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးထြက္ေပၚေနတဲ့သီခ်င္းက ႏိႈင္းရဲ႕
Double လ်ွံ လို႔ေခၚတဲ့ ဝိုင္ ဆိုင္ေလးကျဖစ္သည္။
"ႏိႈင္း အဲ့လိုၾကည့္ေနရင္ ေမာင္လုပ္လို႔မရဘူးေလ"
"ၾကည့္ခ်င္တာကို ေမာင္ကလည္း "
ေခါင္ေလးသည္ မ်က္ခံုးေလးေတြတြန္႔ခ်ိဳးလို႔ တပ်င္ေခြထိုင္
ရင္း ျဖဴလံုးေလးကို ခ်ီထားသည့္ ခ်စ္ရေသာ ပိုးတံုးလံုးေလး
အား ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ ေ႐ွ႕ဆံပင္အုပ္အုပ္ေလးကို
႐ႈပ္လို႔ထင္ရဲ႕ ၾကက္ေတာင္စီးေလးလို ထိပ္မွာစီးထားပံုက
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေနသည္။
"နဲနဲေနာက္ဆုတ္ၾကည့္ေလ"
"ဒီကပဲ ၾကည့္မွာလို႔ "
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူၿပီး စိတ္ေကာက္ျပေနေသာ
လူႀကီးေပါက္စေလးက္ုိ သူဘယ္လိုနားဝင္ေအာင္
ေျပာရမည္လဲ မသိေတာ့။ ေမြးေန႔တုန္းက ဆုေတာင္း
လိုက္တဲ့ ဆုေတာင္းစကားေတြကို ႏိႈင္းက
အပီအျပင္ကို ျဖည့္ေပးေနတာျဖစ္သည္။ ေခါင္ေလးသည္
ႏိႈင္းဆိုးျပေနသည့္ပံုေလးက ကေလးေလးႏွင့္တူသျဖင့္
ေခ်ာ့ေျပာေနရသည္ကိုပင္ ဘဝင္ေတြ႔လို႔ေနပါ၏။
"မ်က္လံုးထိမွာစိုးလို႔ ေမာင္က ေျပာေနတာ... "
ဆိုေတာ့ စိတ္ေကာက္ၿပီး ထထြက္သြားဖို႔ ျပင္ေနတဲ့
ပိုးတံုးလံုး ေလးေၾကာင့္ သူ ခပ္ျမန္ျမန္ ပင္ ျပန္ဆြဲကာ
ထိုင္ေစလိုက္ပါ၏။
"ထိုင္...ထိုင္...ႏိႈင္းသေဘာပဲ... ဟုတ္ၿပီလား"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေမာင့္ကိုခ်စ္တာ "
မ်က္လံုးေလးေတြမိွတ္က်သည္အထိ ရယ္ျပလာေသာ
အလွေလးအား ေခါင္ေလး သည္ မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခု
ေတာင္ မေစလႊတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေန
ခဲ့ေလၿပီ။
ဒုတ္...ဒုတ္...
အ!!
"ေမာင္ေျပာတယ္မလား သစ္သားစ စင္မယ္ေနာက္ဆုတ္
ေနပါဆို... ျပဦး... "
"ငါက ေမာင္စာထြင္းေနတာက္ိုၾကည့္ခ်င္တာေလ....
အဲ့တာေလးကို အိမ္ေ႐ွ႕မွာခ်ိတ္ဖို႔ လုပ္ေပးမွာဆို..
ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့လုိ႔!"
ေဆာက္နဲ႔ထြင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ခုန္ထြက္လာေသာ
သစ္သား စေလးက ႏိႈင္းမ်က္လံုးကို စင္သြားသျဖင့္
ေခါင္ေလးသည္ လုပ္လက္စအကုန္ခ်ကာ ႏိႈင္းဆီတိုးသြား
လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ သူ ေျပာသမ်ွတစ္ခြန္းမက်န္ ေခ်ပရင္း
လက္ျဖင့္ သစ္သားစစင္သြားေသာ မ်က္လံုးေလးကို
အတင္းပြတ္ေနေသာ ႏိႈင္းလက္အား ဖယ္ခ်ေစကာ....
"မပြတ္နဲ႔ မပြတ္နဲ႔... လက္ဖယ္ေနာ္...မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္"
ေခါင္ေလးေျပာေတာ့ အမႈန္ေသးေသးေလးစင္သြားေသာ
မ်က္လံုးေလးကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ ႏိႈင္းက
ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားေလသည္။ ေခါင္ေလးသည္
ႏိႈင္း၏ နီရဲသြားေသာမ်က္လံုးေလးကို ေလျဖင့္
ညႇင္ညႇင္သာသာ မႈတ္ေပးၿပီး shirt အက်ီႌ ကို
ခြၽတ္ကာ အနားစေလးကို ခံတြင္းထဲငံု၍ အာေငြ႔ေပးလိုက္၏။
ၿပီးေနာက္ ႏိႈင္း၏ မ်က္လံုးေလးကို က်ပ္ထုတ္ထိုးေပးကာ
သက္သာေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။
"ဘယ္လိုေနေသးလဲဟင္... နာေနေသးလား"
ႏိႈင္းသည္ မ်က္လံုးေလးကို ေျဖးေျဖးေလးျပန္ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး
မ်က္ေတာင္႐ွည္ေလးေတြကို ဖ်တ္ဖ်တ္လူးသြားေအာင္
ေဆာ့ကစားကာ..ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ျပံဳးသြားပါ၏။
"မနာေတာ့ဘူး... ေပ်ာက္သြားၿပီ"
ေခါင္ေလးသည္ ႏိႈင္းရဲ႕ေမးဖ်ားေလးမွကိုင္၍
မ်က္လံုးေလးကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီး စိတ္ခ်ရၿပီဆိုမွ
အက်ႌကိုျပန္ဝတ္လိုက္ကာ...
"အဲ့တာဆို ေမာင္ဒါကို ၿပီးေအာင္ ဆက္လုပ္လိုက္မယ္။
ႏိႈင္း ..ဟို...ေကာင္တာမွာသြားထိုင္ေနေနာ္"
"ေမာင့္နားမွာပဲ ေနခ်င္တာ "
"အာ... ႏိႈင္းကြာ"
ေျပာရခက္လွေသာ ႏိႈင္းကို သူေျပာခ်င္စိတ္ကုန္သြားကာ
လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဟုသာ စိတ္မ႐ွည္စြာ ေအာ္ပစ္လိုက္
ခ်င္၏။သို႔ေသာ္လည္း...သူေအာ္လ်ွင္ေနစရာမရိွေအာင္
ျဖစ္တတ္သြားေသာ ပိုးတံုးလံုးေလးကိုမေအာ္ရက္ပါေပ။
ဒီေတာ့လည္း လုပ္လက္စ သစ္သားျပားေလးေပၚ
စာထြင္းေနျခင္းကိုရပ္လိုက္ကာ...
"ေျပာပါဦး... ေမာင့္နားေနၿပီး... ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ"
"ခ်စ္လို႔...ခ်စ္ခ်င္လို႔ "
ေခါင္ေလးသည္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြတြန္႔ေကြးလို႔ျပံဳး
သြားၿပီး ခ်စ္ပါတယ္ဆိုမွပိုခ်စ္ေအာင္လုပ္ေနသည့္
ႏိႈင္းရဲ႕လည္တိုင္ေဖြးေဖြးဥဥေလးအား ငံု႔နမ္းကာ
မလြတ္ေပးပဲ လ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္ထိုးလ္ု႔ိ ပိုပိုၿပီးနက္ရိွဳင္း
ေအာင္လုပ္ေလေတာ့သည္။ထိုအခါ ႏိႈင္းသည္
ပုခံုးေလးက်ံဳ႕က်ံဳ႕သြားရၿပီး လက္ထဲကေမႊးျဖဴေလးမွာ
ေတာ့ သခင္ႏွစ္ေယာက္ၾကား လ်ွာတစ္လစ္ေလးႏွင့္
ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္ေနေတာ့သည္။
"Ring!"
ထိုစဥ္ ျမည္လာေသာဖုန္းကေလး...မိုးေဇဆီမွ
ျဖစ္ေနသျဖင့္...
"အင္...ကိုေလးေျပာ "
"Live လာေနၿပီတဲ့ "
"ဟုတ္လား....ႏိႈင္း liveလာၿပီတဲ့... "
ေခါင္ေလးေျပာသည္ႏွင့္ ႏိႈင္းသည္ laptopေလးကို
ေျပးယူကာ စားပြဲေပၚတင္၍ ဖြင့္လိုက္ၿပီး wifiခ်ိတ္၍
Live ထဲဝင္လိုက္ပါ၏။ ထိုအခါ ေခါင္ေလးသည္လည္း
ႏိႈင္းေဘးနားဝင္ထိုင္ကာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ
Liveအစီအစဥ္ေလးကို ဝင္ၾကည့္လိုက္ပါသည္။
ထိုအစီအစဥ္ေလးသည္ Media တစ္ခုခုက လြင့္ေနျခင္း
မဟုတ္ပါပဲ... အစားအစာတစ္ခုခုခ်က္တိုင္း liveလႊင့္
တတ္သည့္ စိုင္လ်န္ရဲ႕Pageေလးက ျဖစ္ပါသည္။
အငယ္ဆံုးျဖစ္သည့္ စိုင္လ်န္သည္ သူေလ်ွာက္သြားေနရင္
စိတ္မခ်ျဖစ္ၾကလြန္းလို႔ စားေသာက္ဆိုင္ေလးဖြင့္ဖို႔
ဟင္းခ်က္နည္းေတြကိုေကာင္းေကာင္းသင္ယူေနသည့္
အလိမၼာတံုးေလးျဖစ္လို႔လာေလၿပီ။ တံငါနားနီးတံငါ
မုဆိုးနားနီမုဆိုး...ဆိုသလိုခန္႔ပိုင္၏ ဆံုးမစကားေတြကို
ေန႔တိုင္းၾကားေနရသျဖင့္သူတို႔ေတြလည္းအက်င့္ဆိုးေလး
ေတြ ျပင္ႏိုင္သမ်ွျပင္လာၾကၿပီျဖစ္ေလသည္။
"မဂၤလာပါ ခင္ဗ်...အခုက Social Distancing
ကာလမဟုတ္လား။အားလံုးလဲအိမ္ထဲမွာပဲေနရလြန္းလို႔
ပ်င္းေနၾကမယ္ထင္တယ္ေနာ္။အခုကြၽန္ေတာ္က
အားလံုးမပ်င္းရေအာင္ အစီအစဥ္ေလးတစ္ခုလုပ္ထား
ပါတယ္။...အဲ့ဒါမစခင္... ပထမဦးဆံုး အားလံုးပဲေနေကာင္းက်န္းမာၾကပါေစလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္း
ပါတယ္"
စိုင္လ်န္သည္ အရင္ကထက္မ်ားစြာရင့္က်က္လာလ်က္
စကားေျပာလည္းေျပျပစ္လာကာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္
အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏ဖ်တ္လက္ေသာ
အသြင္ကိုေဆာင္ငင္ယူထားေလသည္။
"အခု အစီအစဥ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ရဲ့ ခ်က္ခ်င္သလိုခ်က္
အစီအစဥ္ကို အျမဲတမ္းၾကည့္ၿပီး အားေပးေနတဲ့
ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္မွာအစ္ကိုေတြ
အမ်ားႀကီးရိွတဲ့အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္.. ပရိတ္သတ္ေတြ ကို
ေျပာျပခဲ့ဖူးတာေလ။ ပရိတ္သတ္ေတြကလည္သူတို႔ကို
ေတြ႔ဖူးခ်င္တယ္....ဆိုတာနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ေမးခြန္းေလးေတြ
ေမးခိုင္းထားတာကိုမွတ္မိၾကတယ္မလား။ အခု
... ကြၽန္ေတာ္ေမးခြန္းေတြအကုန္စုၿပီးသြားၿပီ...
အဲ့ေတာ့... ေမးခြန္းေလးေတြစေမးမယ္ေနာ္...
ပထမဦးဆုံး ေမးခြန္းအမ်ားဆံုးအေမးခံရတဲ့ ဘုန္းထြဋ္ေခါင္လ်ွံ ကို ေခၚေပးပါ့မယ္ ...ကိုကိုေရ...ဝင္လာခဲ့ပါ"
ေခါင္ေလးသည္ Cameraေ႐ွ႕ ဝင္လာျပီး မေန
တတ္စြာ ေခါင္းေလးငံု႔လို႔ မ်က္ခံုးစပ္ေလးကို
လက္ညိဳေလးျဖင့္ ျခစ္ကုပ္ေနမိပါသည္။ စိုင္လ်န္
အာေပါက္မတတ္ေျပာလြန္းလို႔သာသူတို႔အားလံုး
လက္ခံလိုက္ၾကေသာ္လည္း တစ္ေယာက္မွ
ထိုသို႔အေမးအေျဖလုပ္ရျခင္းကိုမႏွစ္သက္ၾကပါေလ။
"ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုကိုပါ...နာမည္အရင္းက
ဘုန္းထြဋ္ေခါင္လ်ွံ ပါ...အမ်ားအေခၚေတာ့ ေခါင္ေလးေပါ့
...သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ ေမာင္လို႔ေခၚတယ္။ခင္ဗ်ားတို႔
ေခၚဖို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္...လိုက္မေခၚနဲ႔... "
စိုင္လ်န္ကေျပာၿပီး သူ႔ဟာသူရယ္ေနေလသည္။
ရဲေဇာ္ႏွင့္ခန္႔ပိုင္သည္ ဘုရားေပၚေရာက္ေနသျဖင့္
အရိပ္က်ရာေနရာသို႔သြား၍ ဖုန္းေလးထဲကပဲ
ႏွစ္ေယာက္အတူတူ စိုင္လ်န္၏အစီအစဥ္အား
ၾကည့္ကာ အလိုလိုပင္ျပံဳးမိၾကေလသည္။
"ကိုက္ုိ ႏႈတ္ဆတ္လိုက္ဦး.... "
"မဂၤလာပါ ဘုန္းထြဋ္ေခါင္လ်ွံပါ"
ေခါင္ေလးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ျပၿပီး... ထိုမ်ွသာ
ေျပာေလ၏။
"ဒါပဲလား ကိုကိုက"
"ေမးစရာရိွတာေမး "
ဟ္ိုတစ္ခါ သကၤန္း ဝတ္ၿပီးကတည္းက အ႐ွည္ျပန္မထား
ေတာ့သျဖင့္ ေခါင္ေလးသည္ ကတံုးဆံပင္ေပါက္ေကေလး
ႏွင့္ပါးသိုင္းေမြးခပ္ေရးေရးေလး ပါးျပင္မွာစိမ္းဖန္႔ဖန္႔ျဖင့္
ထင္းေနေလသည္။ တိုက္႐ိုက္အစီအစဥ္ဟုဆိုေသာ္ျငား
႐ိုက္ၿပီးသားကို liveပံုစံမ်ိဳးျပန္လႊင့္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။
"ေမးမယ္ေနာ္.. ပထဆံုးေမးခြန္းက ေခါင္ေလးေရတဲ့
အကုန္လံုးရဲ႕အခ်စ္ခံေလးျဖစ္ရတာ ေပ်ာ္ရဲ႕လားတဲ့"
ေခါင္ေလးသည္ လက္ေလးအုပ္လို ့ရယ္မိၿပီး...
မ်က္ႏွာေလးနီလာကာ...ေခ်ာင္းေလးတစ္ခ်က္ဟန္႔လို႔
ေျဖပါ၏။
"ကြၽန္ေတာ္အခ်စ္ခံေလးျဖစ္လို႔ျဖစ္ေနမွန္းေတာင္
မသိပါဘူး.... ကြၽန္ေတာ္ ဆိုးလြန္းလို႔မုန္းေနမယ္ပဲ
ထင္ေနခဲ့တာ...."
liveတြင္ ေကာမန္႔တစ္ခ်ိဳ႕လည္းအမ်ားအျပားတတ္ေန
သလို သူတို႔အားလံုးလည္း စကားမေျပာႏိုင္ပဲ
ဆက္ၾကည့္ေနၾကေလသည္။ ေႏြးေႏြးသည္ ဆိုင္းအား
ေကာင္မေလးေတြကိုၾကည့္ခိုင္းထားၿပီး လမင္းနဲ႔အတူတူ
Liveကိုၾကည့္ေနရင္း... ေခါင္ေလးရယ္...ငါတို႔အားလံုး
နင့္ကိုခ်စ္ၾကတာပါဟာ ဟု ရင္ထဲမွတိတ္တိတ္ေလး
ဆိုမိေလသည္။
"မမုန္းပါဘူးကိုကိုကလည္း... ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုေမးမယ္၊
ဒီမွာတစ္ေယာက္ကေျပာထားတယ္...ေခါင္ေလးကိုအရမ္း
အားက်ပါတယ္.. ႏွစ္ေယာက္ လံုးကို သိပ္ခ်စ္တယ္။
ႏိႈင္းနဲ႔ေခါင္ရဲ႕အခ်စ္ကဘာမွေမးစရာမလိုေလာက္ေအာင္
နက္ရိွဳင္းေနခဲ့ၿပီလို႔ျမင္တယ္။အဲ့ဒီေတာ့ေလ တစ္ခုပဲ
ေမးခ်င္ပါတယ္ ေခါင္ေလးေရ ႏိႈင္းကို ဘာနဲ႔တင္စား
မလဲကြယ္သိခ်င္ပါတယ္ ေျဖေပးပါဦးတဲ့ "
"စားတယ္ေနာ္ ေမးခြန္းက... "
ေခါင္ေလးသည္ ႏႈတ္ခမ္းေလကိုလ်ွာသပ္ၿပီး ...ခဏ
စဥ္းစားကာ...
"ႏိႈင္းကိုဘယ္လိုတင္စားရမလဲဆိုေတာ့ စံပယ္ပန္းေတြ
အမ်ားႀကီးပြင့္ေနတဲ့အိမ္ေလးတစ္လံုးေပါ့။အမိုးအကာနဲ႔
ျပည့္စံုတယ္။လံုျခံဳတယ္။ ျဖဴစင္မူေတြရိွတယ္၊
ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ အျမဲတမ္းႀကိဳဆိုတယ္။
ႏိႈင္းရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားရင္ ကြၽန္ေတာ္ကကြၽန္ေတာ္
မဟုတ္ေတာ့သလိုပါပဲ။နိွုင္းအတြက္
အရာအားလံုးကိုေျပာင္း လဲေပးခ်င္လာတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွကုန္ခမ္းမသြားတဲ့အခ်စ္ ေတြအျပည့္ျဖည့္
ထားေပးတဲ့အတြက္ ႏိႈင္းကို ကြၽန္ေတာ္တကယ္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ႏိႈင္းသည္ ၾကည့္ေနရင္း ေခါင္ေလးရဲ႕ လက္ေမာင္းကို
ကိုင္လိုက္ကာ ပါးျပင္ေလးပါ လာအပ္ထားေလသည္။
"အဟင္း... ဟုတ္ပါၿပီ..ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုသြားမယ္။
ေခါင္နဲ႔ႏိႈင္းေရ သားသားမိီးမီးေလးေတြမယူေသးဘူးလား
လို႔ ေယာကၡမေတာ္ခ်င္လို႔ပါတဲ့... ဟိ "
စိုင္လ်န္ကေမးရင္း ျပံဳးစိစိျဖင့္ရယ္၏။ ေခါင္ေလးသည္
ကတံုးဆံပင္ေပါက္ေလးကိုပြတ္လိုက္မိရင္း...
"အဲ့တာ ..အိမ္ေရာက္မွ ႏိႈင္းကိုေမးၾကည့္လိုက္ဦးမယ္..."
"ဟိဟိ... ေမးခြန္းကမၿပီးေသးဘူး...ႏွစ္ေယာက္လံုးကို
သတိရေနပါတယ္တဲ့။ေခါင္ေလးေရႏိႈင္းအေပၚ
သိပ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္တဲ့ "
"ဟုတ္ကဲ့ ...ကြၽန္ေတာ္ မဆိုးပါဘူး..."
"ေနာက္တစ္ေယာက္ကေျပာထားေသးတယ္...
ႏိႈင္းကို အမ်ားႀကီး ခ်စ္ေပးပါေနာ္ တဲ့ "
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အမ်ားႀကီးခ်စ္ပါတယ္"
"ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက..."
"မကုန္ေသးဘူးလား "
ေခါင္ေလးသည္ ေျဖေနရင္း စိတ္မ႐ွည္သလိုထေမး၏။
"က်န္ေသးတယ္.. "
"အင္.."
စိုင္လ်န္သည္ ကိုကိုျပန္ေျပးခ်င္ေနၿပီမွန္းသိသျဖင့္
ေမးခြန္းေမးရန္အခ်ိန္ဆြဲလိုက္ပါေသးသည္။
"ျမန္ျမန္ေမး "
"ေမးၿပီ.....ဒီမွာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေမးခြန္းေတြ
တူေနလို႔...ကြၽန္ေတာ္ ေမးခြန္းတစ္ခုထဲေပါင္းလိုက္မယ္ေနာ္။
ေခါင္ေလးေရ ႏိႈင္းတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ အရာအားလုံးထက္
အမ်ားႀကီးပိုၿပီးခ်စ္ခိုင္းရင္ခ်စ္ႏိုင္မွာလား...ဥပမာ...
ႏိႈင္းရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြ ေပ်ာက္တဲ့အထိေပါ့...
အကယ္၍မ်ား...ႏိႈင္းက သူငယ္ခ်င္း ေတြကိုေမ့ၿပီး
သူတစ္ေယာက္ထဲ ကိုဘဲ ဂ႐ုစိုက္ခိုင္းခ်စ္ခိုင္းၿပီး
သူတစ္ေယာက္ထဲ ကိုပဲအရာရာျဖစ္ခြင့္ေပးလို႔
ေတာင္းဆိုလာရင္ေရာ လက္ေတြ႔မွာေခါင္ေလး
လက္ခံႏိုင္ပါ့မလား"
ေခါင္ေလးသည္ ထိုေမးခြန္းအတြက္ေတာ့ၾကာၾကာ
မစဥ္းစားပါပဲ...ေျဖ၏။
"ႏိႈင္းအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္အရာအားလံုးကို ေပးၿပီးသားပါ။
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဘဝလက္တြဲေဖာ္ ဆိုတာကမတူဘူးေလ
ေနာ္ ။ တစ္က႑စီ အေရးပါၾကတာပါပဲ။ဒါေပမယ့္
ႏိႈင္းအဲ့လိုေမးလာခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္လက္ခံႏိုင္ဖို႔
ႀကိဳးစားေပးမွာပါ"
စိုင္လ်န္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ႏွာေခါင္းေလး႐ွံဳ႕မိၾက
ေသာ္လည္း...စိတ္ဆိုးသြားၾကျခင္းမဟုတ္ပါေပ။
သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသ္ုိ႔ေသာအေျဖမ်ိဳးေပးဖို႔
ေမ်ွာ္လင့္ၾကသည္။ ႏိႈင္းရဲ႕အခ်စ္ေတြကို သူတို႔အားလံုး
ယံုၾကည္လ်က္ ေခါင္ေလးကိုလည္း ႏိႈင္းလက္ထဲတြင္သာ
စိတ္ခ်ယံုၾကည္စြာျဖင့္ သူတို႔အပ္ႏွံထားႏိုင္ၾကေလသည္။
"အခုေမးမယ့္ ေမးခြန္းက ကိုကိုေသခ်ာေျဖမွရမယ္ေနာ္။
ဒီေမးခြန္းကိုလည္းအမ်ားႀကီးပဲေမးထားၾကတယ္"
"ငါေမးခြန္းအကုန္ေသေသခ်ာခ်ာေျဖတယ္"
ျပန္ခ်င္လို႔ဖင္တႂကြႂကြျဖစ္ေနရင္းေခါင္ေလးက
စိုင္လ်န္အား မေက်နပ္စြာဆို၏။ ေမးခြန္းေတြေျဖေနရင္း
သူ ႏိႈင္းကိုလြမ္းလို႔လာေလၿပီ။
"ေခါင္က ေႏြးကို ခ်စ္သူလိုခ်စ္ခဲ့တာလား....
ေခါင္က ဦးစားေပးတဲ့သူေတြအရမ္းမ်ားလြန္းတယ္တဲ့။
အထူးသျဖင့္ မမေႏြးအေပၚမွာတဲ့။ စိုင္လ်န္...အဲ့...
ကြၽန္ေတာ္ပါလာၿပီ......... စိုင္လ်န္က ႏိႈင္းကို
ကားမွန္တင္ခိုင္းတုန္းကဆို အရမ္းစိတ္တိုတယ္။
ေခါင္ကႏိႈင္းဘက္မပါပဲ အသာၿငိမ္ေနလို႔ ႏိႈင္းက
သူတို႔ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္အထိနားလည္ေပးရမွာလဲ
တဲ့....wow wow..."
စိုင္လ်န္သည္ ေမးခြန္းဖတ္ေနရင္ ေခ်ာင္းဟန္႔ရေသး၏။
ေခါင္ေလးသည္ တစ္ခ်က္ၿငိမ္သြားၿပီး....
"စိုင္လ်န္ ဒီအေၾကာင္းေတြဘယ္လိုသိကုန္ၾကတာလဲ"
"ကိုႀကီး စိုင္းမင္းကို ကို ဖြာလိုက္မိတာ"
ေခါင္ေလးသည္ စိုင္လ်န္အား လက္သီးတစ္ခ်က္ရြယ္လ်က္
ျပန္ခ်ၿပီး...မ်က္ႏွာေလးနဲနဲတင္းေနကာ...
"စိုင္လ်န္ကားမွန္တင္ခိုင္းတုန္းက အျပင္မွာဖုန္ေတြနဲ႔ေလ။
ကားထဲဝင္လာရင္အကုန္ လူ႐ုပ္ေပါက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ၿငိမ္ေနလို႔လားမၿငိမ္ပါဘူး။
ႏိႈင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔ လက္ေလးကိုင္ၿပီးေတာင္
ရြဲ႕ျပခဲ့ေသးတာ...ဟုတ္တယ္မလား "
စိုင္လ်န္ဘက္လွည့္ေမးေတာ့ စိုင္လ်န္ကေခါင္းအဆက္
မျပတ္ညိမ့္ကာေထာက္ခံေလသည္။ ကိုကိုက သူ႔အေပၚ
အေလးထားဦးစားေပးတယ္ဆိုတာ ကိုႏိႈင္းကို
ဂ႐ုစိုက္တာရဲ႕ ျမဴမႈန္ေလာက္ေလးေတာင္ မရိွခဲ့ပါေပ။
"ၿပီးေတာ့ ေႏြးေႏြးကို ခ်စ္သူလိုခ်စ္ခဲ့လား ဆိုတာက
......႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္က ေယာက်ာ္းႀကိဳက္တာဗ်၊
Biလည္းမဟုတ္ဘူး...တစ္လမ္းသြား..."
"ကိုကို ေျဖးေျဖးေလေျဖ.... "
စိုင္လ်န္ျဖတ္ေျပာေတာ့မွ စိတ္မ႐ွည္တတ္သည့္
ေကာင္ေလးမွာ camera ေ႐ွ႕ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္
ျပင္ထိုင္းလိုက္ၿပီး....
"ကြၽန္ေတာ္ နဲ႔ေႏြးေႏြး နဲ႔ ကအေနနီးတယ္...
သူစ္ိမ္းဆိုတာထက္ပိုရင္းႏီွးလို႔ ခ်စ္သူလိုခ်စ္တယ္လို႔
ထက္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္တာေနမွာပါ...ကြၽန္ေတာ္
ေႏြးေႏြးကိုခ်စ္သူလိုမခ်စ္ပါဘူး "
သူ႕ေျဖသံအဆံုးေရာက္မွအားလံုးသက္ျပင္းခ်ႏိုင္သြားၾကရ
သည္။ေဒါသအိုးေလး ထဆဲေနမွျဖင့္ အစီအစဥ္
ေ႐ွ႕ဆက္သြားလို႔မရပဲျဖစ္ေနဦးေတာ့မည္။
"ဒီေမးခြန္းတစ္ခုၿပီးရင္ ၿပီးၿပီ "
စိုင္လ်န္ေျပာေတာ့ ေခါင္ေလးက တတ္တတ္ႂကြႂကြေလး
ျဖစ္လာပါ၏။
"ေခါင္ေလးကႏိႈင္းအေပၚဘယ္လိုအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္တာလဲ။
'လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္ရင္းနဲ႔ခ်စ္ၾကည့္လိုက္' လို႔...
ကိုကိုက ကိုကိုခန္႔ပိုင္ ကိုေျပာဖူးတယ္မလား။အဲ့ဒါနဲ႔
ပတ္သတ္ၿပီး သိခ်င္ေနတာ... ကိုကို႔ရဲ႕အခ်စ္က
ကိုႏိႈင္းအေပၚ ဘယ္ေလာက္ထိနက္ရိွဳင္းလဲတဲ့"
"ဒီေမးခြန္းေတြ သူတို႔ေမးတာေရာဟုတ္ရဲ႕လား..."
ေခါင္ေလးသည္ ဒီေမးခြန္ကိုေျဖဖို႔ရာ စကားလံုး႐ွာေဖြေန၏။
နဂိုကတည္းက စကားသိပ္မမ်ားတတ္သူမို႔ တစ္ခြန္းတစ္ခြန္း
ကဗ်ာဆန္ဆန္ထြက္လာဖို႔က သိပ္မလြယ္ေပ။
"ကြၽန္ေတာ္အခ်စ္က ႏိႈင္းအေပၚ နက္ရိွဳင္းတယ္။
ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆိုရင္....ႏိႈင္းသုတလ်ွံ ဆိုတဲ့
နာမည္သဲ့သဲ့ေလး ၾကားလိုက္ရတာနဲ႔
ႏွလံုးသာတစ္ခုလံုးအရည္ေပ်ာ္က်သြားတာမ်ိဳးေပါ့။
ေဒါသေတြထြက္ေနရင္ေတာင္ ႏိႈင္း မ်က္ႏွာေလး
ျမင္ေယာင္မိတာနဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္သြားႏိုင္တာမ်ိဳးေလ။
ႏိႈင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေငြလမင္းေလးပဲ။
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝႀကီး စုတ္ျပတ္သတ္ေနၿပီလို ထင္ၿပီး
ေရစုန္ေမ်ွာလိုက္တဲ့အခ်ိန္....သမုဒၵရာထဲ ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့
ကြၽန္းစြယ္ေလးလိုေပါ့... ကြၽန္ေတာ္ေျပာေနတာ
ဘယ္လိုေတြျဖစ္သြားၿပီလဲမသိဘူး...
တစ္ခုပဲ ႏိႈင္းကိုသိေစခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္ႏိႈင္းကို
အရာအားလံုးနဲ႔လဲၿပီးခ်စ္ႏိုင္ပါတယ္....အရမ္းခ်စ္တယ္
ႏိႈင္း "
..................
ေမးခြန္း ေတြ မကုန္ေသးဘူးPart-2ေလး လာမယ္ေနာ္....။
Love you all💚💚💚