Het is bijna kerstvakantie. De dagen kruipen voorbij als het buiten steeds kouder en donkerder wordt. Zweinstein is bedekt onder een dikke laag witte sneeuw. Het is dan ook meteen het enige wat wijst op de komende feestdagen.
De Kragge's hebben verboden dat er versieringen opgehangen worden. Kerst, van oorsprong een dreuzelfeest, is niet belangrijk, vinden zij. De Heer kijkt naar grote dingen, niet naar een klein dreuzelfeest. Daarom is er in het hele kasteel geen enkele kerstboom of maretak te herkennen.
Bijna in het hele kasteel.
In de Griffoendor kamer staat een enorme kerstboom, vol met lampjes en zuurstokken en kleine kaartjes die de leerlingen geschreven hebben. Het kostte ons irritant veel moeite, zo'n boom de Toren in krijgen zonder dat de Kragge's ons zouden zien, maar het was het allemaal waard.
We hebben een spreuk geplaats boven de ingang van het portretgat. Zodra een van de docenten de ruimte binnen zou komen, verdwijnt de kerstboom even, tot ze weer verdwenen zijn. Het is onze eigen manier van rebelsheid.
Ook de oefenruimte van de SVP is compleet versierd met kerstdecoraties elke keer als we er binnen komen. Het maakt de reden van het oefenen een stukje lichter.
Ik zit met Simon, Marcel en Ginny voor het warme haardvuur in de kamer, allemaal met een kop chocolademelk in onze handen. Veel schoolwerk hebben we niet meer, want de docenten gunnen ons ook wat rust.
'Wat gaan jullie doen met Kerst?' vraagt Simon nieuwsgierig.
'Gewoon met oma,' zegt Marcel schouderophalend. Ik knik naar Ginny.
'Wij zijn kerstavond thuis en daarna een paar dagen bij de Wemels. We moeten alleen nog even kijken hoe we alles willen doen. Er staat tenslotte nog net geen prijs op mijn hoofd en er weet nog steeds bijna niemand van Noah's bestaan af.'
Simon knikt begrijpelijk en leunt naar achter op de bank. 'Ik ben ook gewoon met mijn ouders, hoewel ik ze liever niet in gevaar zou willen brengen. Hebben jullie gehoord wat ze met het gezin van Terry Bootsman hebben gedaan?'
Een rilling trekt over mijn rug als ik terugdenk aan dat nieuws. De Ravenklauw was twee weken geleden uit hun les gehaald door een extreem sombere Anderling en Banning. We hadden hem de rest van de dag niet meer gezien.
Een paar dagen later, tijdens een SVP bijeenkomst, kreeg hij opeens een woede uitbarsting en vuurde de ene na de andere vloek af op een van de oefenpoppen, tot er niets meer van over was.
We hadden de SVP weggestuurd, op de leerlingen van ons jaar na en Anton Goldstein had zijn vriend proberen te kalmeren. Het ging met moeite. Toen zijn woede lichtelijk was afgenomen en we de tranen over zijn wangen konden zien lopen, vertelde hij wat er was gebeurd.
Dooddoeners waren die week op bezoek bij zijn gezin. Zijn moeder, een halfbloed heks, had belangrijke onderzoeken gedaan, waar de dooddoeners informatie over wilden. Zijn vader, een dreuzel, hadden ze bijna direct vermoord toen ze binnen kwamen. Ook zijn moeder en jonge broertje hebben het niet overleefd. Hij en zijn zusje die nu in het derde jaar zit, werden daar over ingelicht.
Het was hartverscheurend om de jongen zo gebroken te zien, terwijl hij het verhaal vertelde.
'Weten jullie wat Terry doet met kerst?' vraagt Ginny aan de twee jongens. 'Blijft hij op school?'
Marcel houdt zijn schouders op en ook Simon gebaart dat hij het niet weet. Ginny en ik kijken elkaar even aan, beide hebben we hetzelfde idee in ons hoofd.
'Denk je dat je moeder het oké vindt als we nog twee gasten hebben?' vraag ik.
'Vast wel. Meer monden om te voeden,' zegt Ginny met een sombere glimlach. Ik knik goedkeurend.
'Dan vragen we Terry en zijn zusje om met ons kerst te vieren.'
'Trouwens, Katelynn, woont Noot niet bij jullie?' vraagt Marcel plots. Hij krabt even over een half geheelde snee op zijn arm. 'Gaat hij mee naar de Wemels?'
Ik haal mijn schouders op. 'Hij is al wel eens bij de Wemels geweest, maar ik weet niet of het verstandig is op dit moment. Hij staat toch gevaarlijk dicht bij Voldy door zijn pa.'
Ginny en Marcel schudden verdrietig hun hoofd, wetende van de situatie in Villa Malfidus en wat Theo allemaal heeft doorstaan met zijn vader. Simon knikt daarentegen begrijpend, met een bittere gezichtsuitdrukking.
'Ik snap nog steeds niet hoe je zoveel vertrouwen in die Zwadderaars kunt hebben, Katelynn,' mompelt hij.
'Ik vertrouw ze, maar heb weinig vertrouwen in ze, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze zijn anders dan wij. Ze zullen nooit zomaar hun leven opofferen en rennen liever dan dat ze hun problemen onder ogen zien. In dat opzicht vertrouw ik ze niet heel erg, maar ik weet wel dat ze iedereen willen beschermen die ze als familie zien, net zoals ik dat wil. En ik zie hun als familie en zij mij. Dat houdt elkaar in evenwicht.'
'Bovendien mag ik Zabini wel,' merkt Ginny op. 'Hij is een goede gast, behalve dat hij dan ontzettend arrogant kan zijn. Er zit niks slechts in die jongen.'
'Ik heb nog nooit met hem gesproken, maar ik ben het met Ginny eens,' zegt Marcel bedachtzaam. 'Ik denk ook dat we hem moeten vragen voor de SVP.'
'WAT?'
Simon kijkt Marcel aan alsof hij net een slang heeft ingeslikt en ook ik kan mijn verbazing niet verbergen. Zelf heb ik er ook een aantal keer over nagedacht, wetende dat Zabini een goede kandidaat ervoor is en heel erg van pas kan komen. Het enige probleem is dat hij nog wel eens gewantrouwd kan worden.
'Marcel ik heb veel respect voor je, maar nu ga je toch echt te ver,' zegt Simon ongelovig.
Ginny grinnikt even. 'Je klinkt nu net als Ron.'
Blijkbaar ziet Simon dat als een belediging, want hij kijkt Ginny met toegeknepen ogen aan. Grijnzend geef ik even een kneepje in zijn schouder en neem nog een slok chocolademelk.
'Persoonlijk denk ik dat Marcel gelijk heeft. Zabini kan dienen als informatiebron vanuit Zwadderich omdat hij ook dicht bij de Zwadderaars staat die contacten hebben met Voldemort.'
Marcel en Simon krimpen even ineen bij de naam, maar herstellen zich snel. Marcel en Ginny stemmen direct in en na enkele seconden tweestrijd, geeft ook Simon toe dat het van pas kan komen.
'Je gaat je hiermee niet populair maken, Kat,' zegt hij met een zijdelingse blik op mij. Ik haal mijn schouders op. Wat de tovenaarswereld van mij vindt heb ik allang achter me gelaten. Ik zet mijn lege mok op de tafel voor ons neer en sta op van de bank.
'Als jullie het dan niet erg vinden, ga ik even op zoek naar Theo en Benno om met ze te praten over wat we net gesproken hebben. Gin, ga jij Terry dan ons voorstel doen?'
'Ja, ik kom met je mee,' zegt de Griffoendor en ze staat ook op. We zwaaien nog even naar de jongens en lopen dan het portretgat uit. In de gang blijven we even staan.
'Weten we waar de jongens zijn?' vraagt Ginny met opgekrulde mondhoek. Ik schud lachend even mijn hoofd.
'Geef me een momentje,' zeg ik en ik zak op de grond waarna ik mijn ogen sluit. Als snel zie ik de omgeving van Terry, die zich gewoon in de Toren van Ravenklauw bevindt. Theo en Benno blijken beide met Draco in mijn eigen klassenmonitor kamer te zijn.
Ginny en ik zeggen elkaar gedag en onze wegen scheiden al we beide de andere kant van het kasteel op lopen. Mijn eigen kamer is niet ver van de Griffoendor Toren, dus ik ben er binnen enkele minuten. Als ik de deur open duw, bedenk ik me dat ik niet heel goed weet met welke smoes ik Benno weg wil lokken. Zijn vrienden mogen niet weten dat hij bij de SVP gevraagd wordt.
De drie Zwadderaars zijn niet moeilijk te spotten. Ze zitten aan de hogere tafel, gebogen over hun laatste essays, die we voor toverdranken moeten inleveren. Alle drie hun hoofden draaien om als ik binnen kom lopen en mijn glimlach wordt even weerspiegeld op hun gezichten.
'Hey slangen van me!' zeg ik en ga naast Draco staan, die direct een arm om mijn middel slaat. De drie hebben verschillende inktvlekken op hun handen en Benno leest nog even zijn essay na. Ik besluit niet teveel om het onderwerp heen te draaien en richt me tot Theo.
'Theo, ik wil het even met je hebben over Kerst,' zeg ik tegen de jongen. Hij knikt en kijkt me even afwachtend aan. Zijn gezicht verraadt weinig, maar in zijn gedachten zie ik de vragen ronddrijven. Ook de andere jongens luisteren aandachtig.
'Luister,' zeg ik zacht en ga zitten op de overige stoel. 'We vieren kerstavond bij ons thuis en ik wil dat jij dat gewoon mee viert. Dat is gewoon met ons eigen gezin. Daarna vertrekken wij echter naar de Wemels voor de rest van kerst...'
Ik bijt even op mijn lip, maar Theo lijkt te begrijpen wat ik bedoel.
'En ik kan daar niet bij zijn zeker?' vraagt hij zacht. 'De zoon van een dooddoener willen ze er niet bij.'
Ik haal weer mijn schouders op en zucht even. 'Dat is het niet eens. Stel je zou wel mee gaan, dan zou je cruciale informatie weten over verschillende leden van de Orde. Dit zou Vol- Jeweetwel,' verbeter ik mezelf snel als ik alle drie de jongens al in elkaar zie duiken,' Jeweetwel zou dit direct tegen je gebruiken en de informatie desnoods uit je martelen. Ik wil je zo veilig mogelijk houden, dus we moeten even de opties afwegen.'
Ik bekijk mijn vriend afwachtend, terwijl hij even naar zijn essay staart. Uiteindelijk knikt hij.
'Moet ik dan weg, of kan ik wel gewoon thuis blijven?'
Voor het eerst hoor ik wat emotie in zijn stem, een lichte angst. Dan besef ik me ook dat hij ons huis zijn 'thuis' noemde, voor het eerst sinds hij er is komen wonen. Het is een goed begin.
'Natuurlijk mag je thuis blijven,' zeg ik zelfverzekerd. 'We gaan je toch niet zomaar wegsturen? Je hoort bij de familie.'
Theo haalt zijn schouders op en mompelt dat hij dat prima vindt. Met enig medelijden bekijk ik de jongen voor me, die zich weer op zijn essay heeft gestort, meer als afleiding dan dat hij er nog iets aan moet doen. Net zoals bij Simon eerder, geef ik een klein kneepje in zijn schouder. Alles komt goed.
'Trouwens, Kate,' zegt Draco plots en hij haalt uit zijn zak een envelop. 'Deze is voor jou, van mijn moeder. Ik geloof dat het een uitnodiging is voor ons jaarlijkse kerstbal- trek niet zo'n gezicht. Ondanks alles houden we nog steeds een kerstbal hoor!'
'En mezelf tussen honderd dooddoeners begeven, terwijl ze nog steeds ijverig een reden zoeken om een prijs op mijn hoofd te plakken?' kaats ik sarcastisch terug. Ik schud ongelovig mijn hoofd.
'Ik weet het nog niet Draco. Ik mag dan wel roekeloos zijn, ik geef wel om mijn leven. Ik kijk nog even. Misschien kom ik met een ander uiterlijk.
Dan nu, ik wil jou nog even spreken, Benno.'
Ik kijk even naar de donkere jongen, die niks anders doet dan een wenkbrauw optrekken.
'Wat is er?'
'Onder vier ogen graag,' zeg ik streng, om duidelijk te maken dat er geen ruimte is voor discussie. 'Het gaat over Ginny en ik heb je hulp nodig. We hebben het er eerder al over gehad.'
Bij deze opmerking schieten juist de wenkbrauwen van Theo en Draco de lucht in en ze kijken verbaasd van hun vriend naar mij.
'Ginny Wemel? Ga je nu met de ex van Potter, Benno?' vraagt Draco met een schampere grijns. Benno geeft hem een klap op zijn schouder als hij opstaat van de tafel, maar zijn ogen zijn op mij gericht. Hij weet dat er niks besproken is eerder, dus dat dit een complete leugen is, maar hij ziet ook aan mijn gezicht dat ik wel iets belangrijks met hem wil bespreken.
Samen lopen we naar mijn slaapkamer en als ik de deur achter me heb dicht getrokken, spreek ik nog een sterke stiltespreuk over de kamer uit, wetende dat Theo en Draco in ieder geval zullen proberen mee te luisteren.
'Wat is er aan de hand, Kate?' vraagt Benno, die op mijn bed is gaan zitten. 'Is er weer iemand gemarteld?'
Ik schud mijn hoofd en kom stilletjes naast de jongen zitten. Ik haal even diep adem, wetende dat ik het er maar gewoon beter uit kan gooien.
'We willen dat je bij de Strijders van Perkamentus komt Benno.'
Het is even doodstil, maar dan lacht Benno hard, wat voor een kleine glimlach op mijn gezicht zorgt. Pas als hij merkt dat ik niet meelach, zie ik zijn ogen mijn gezicht afzoeken op tekenen van onzin.
'Je maakt geen grap?' vraagt hij ongelovig. Ik schud mijn hoofd.
'Ik meen dit. Ik heb het overlegd met Marcel, Ginny en Simon. We willen dat je erbij komt.'
Hij staart door het raam naar buiten, waar het ondertussen weer is gaan sneeuwen.
'Niemand vertrouwt me, Kate. Waarom zou ik bij jullie komen?'
'Omdat ik weet dat jij niet volledig 'neutraal' bent in deze oorlog, Benno. Wij vertrouwen je en we denken dat je ons goed kan helpen. Je kan informatie verzamelen via de jongens en dat kunnen we weer bij de Orde krijgen. In Merlijns naam, je hebt zelfs al gevangen leerlingen gered en bent daarmee zelf gewond geraakt. Wij vertrouwen je, Benno.'
'Jij en Ginger is niet genoeg, dat weet je,' zegt hij zacht, maar met een overwegende frons op zijn gezicht.
Ik leg even een hand op zijn knie. 'Je bent niet de eerste Zwadderaar die zich heeft aangesloten,' zeg ik en ik grijns even als hij verrast opkijkt. 'We hebben er nu een stuk of tien uit verschillende jaren. Tracey zit er ook al bij en persoonlijk vermoed ik dat we Theo, Victoria en nog enkele anderen ook binnenkort overhalen.'
.......................................
Het werd wel weer eens tijd vinden jullie niet? :)