'Weer een aanzoek om met jou te mogen trouwen.'
Mijn vader gromt even geïrriteerd en scheurt de brief in zijn handen in kleine stukjes, waarna hij in de vlammen van de open haard verdwijnt.
'Wie was het dit keer?' vraag ik, niet opkijkend van mijn potje toverschaak tegen Sirius.
'De Zagrijnen,' zegt mijn vader met een vieze blik op zijn gezicht. Sirius lacht hard bij het horen van die naam en ook Theo, die naast ons met een boek op de bank zat, kijkt even op.
'Tovenaarsfamilie die zegt neutraal te zijn, maar duizenden galjoenen aan Voldemort schenkt,' legt Sirius uit. 'Ik kan me niet herinneren dat ze een zoon hebben van jouw leeftijd. Welke Zagrijn ging het om?'
'Alexander. Vieze man van mijn leeftijd,' moppert mijn vader. 'Dat mensen tegenwoordig denken dat dat nog normaal is!'
'Was jij eigenlijk uitgehuwelijkt aan iemand?' vraag ik nieuwsgierig aan Sirius. Ik weet dat mijn vader en mijn moeder zelf voor een huwelijk hebben gekozen, maar de familie van Sirius lijkt niet zo vrij te zijn geweest.
Hij knikt. 'Ik moest trouwen met een meisje dat twee jaar jonger was dan ik. Dat wist ik zelfs al voordat ik naar Zweinstein ging.'
'Dat huwelijk is niet doorgegaan toch?' vraagt Theo nieuwsgierig. Hij heeft zijn boek nu volledig aan de kant gelegd en leunt geïnteresseerd naar voren.
Hij is nu een volledige week bij ons thuis en het lijkt bijna alsof hij hier altijd heeft gewoond. Het gemak waarmee hij zich heeft aangepast is echt bijzonder. Aan de andere kant is Theo zijn hele leven gewend geweest om zich aan de idealen van zijn vader te moeten aanpassen. Het enige wat nog echt lijkt te zijn blijven hangen is zijn gewoonte om zich zo stil mogelijk door het huis te bewegen, in de schaduwen. De enige met wie hij nog steeds niet lijkt te kunnen opschieten is mijn vader. Ook Noah is na de eerste ontmoeting relatief afstandelijk naar hem geweest, wat me wel redelijk verbaast.
Sirius grijnst even, al zij het wat zuur. 'Klopt. Op mijn zestiende rende ik weg van huis en de bruiloft stond gepland een jaar later. Zij was pas vijftien geweest.'
'Wat is er met haar gebeurd?' vraagt ik met een frons. Het klinkt alsof dit verhaal niet zo simpel is afgelopen. Sirius grimast en staart naar de schaakstenen voor zijn neus.
'Ze zou uitgehuwelijkt worden aan Regulus, mijn jongere broertje, in plaats van mij. We schelen maar één jaar dus het zou niks uitmaken. Nog voordat ze de bruiloft konden volbrengen had Jeweetwel ze beiden omgebracht.'
Naast me huivert Theo even, duidelijk zijn toekomstige uithuwelijking met Daphne Goedleers overdenkend. Ze mogen dan geen dikke vrienden zijn, ze willen beide dat de ander blijft leven mochten ze echt gaan trouwen.
Mijn vader doet zijn mond open om een opmerking te maken, maar de eerste woorden worden overstemd door het geluid van ons haardvuur dat geactiveerd wordt. Groene vlammen stijgen op en verbaasd kijken we ernaar.
'Is dat Noah?' vraag ik aan mijn vader. Noah is weer eens verdwenen voor een missie van de Orde, maar ze zou vandaag nog niet terug moeten komen. Ook Clothilde kan het niet zijn, aangezien die boven ligt te slapen. De martelingen in Villa Malfidus hebben haar heel veel energie gekost en dat is nu te merken.
Mijn vraag wordt snel beantwoord als uit de vlammen een knappe vrouw stapt met blond stijl haar en een extreem duur gewaad.
Zowel mijn vader als Sirius springt op en ze trekken direct hun toverstok. Ik trek Theo van de bank, die met open mond naar de vrouw voor ons staart, en ga vlak achter de twee mannen staan.
'Narcissa,' zeg ik zachtjes.
Narcissa Malfidus had voorheen met opgetrokken wenkbrauw naar mijn vader en Sirius gekeken, zonder zelf ook maar naar haar toverstok te bewegen, maar richt zich nu naar mij en er verschijnt een zuinige glimlach op haar gezicht. Ze ziet er moe en gesloopt uit. Onder haar ogen zijn blauwe kringen te zien en haar gezicht is niet meer zo egaal als het was.
'Katelynn,' zegt ze, duidelijk opgelucht. Ik snel naar de vrouw toe en omhels haar. Achter me hoor ik Sirius een geluid maken dat een mix lijkt te zijn tussen een grom en een lach.
'Wat kom je hier doen Narcissa?' vraagt mijn vader kil.
'Leuk om je weer eens te zien, nicht,' zegt Sirius, nu grijnzend. Blijkbaar ziet hij dat ze geen gevaar vormt.
'Dag Sirius,' zegt ze beleefd, waarna ze even tevreden naar Theo kijkt. 'Jij bent dus ook eindelijk weg van je vader. Dat werd tijd.'
Als laatste richt ze zich tot mijn vader, die nog altijd met getrokken toverstok staat. 'Olivier, is dat een manier om je familie te begroeten?'
'Mijn familie staat niet zij aan zij met Jeweetwel, Narcissa.'
Narcissa's blik betrekt even en ze laat een deel van haar masker breken.
'Dat is de reden voor dit bezoek, Olivier. Ik heb jullie hulp nodig. Alsjeblieft, luister naar me.'
Blijkbaar doet het smeken zijn werk, want mijn vader laat zijn toverstok zakken en gebaart even nors richting de banken. We gaan allemaal weer zitten en Narcissa neemt plaats in de fauteuil recht tegenover ons.
'Wat is er aan de hand?' fluistert Theo naast me. Ik haal mijn schouders op.
'Waarschijnlijk iets met Draco,' zeg ik terug, een licht vermoeden hebbende.
'Hoe ben je de locatie van ons huis te weten gekomen?' vraagt Sirius aan Narcissa. Iedereen weet dat ons huis beschermd is door de fideliusbezwering en daar bovenop nog meerdere beschermingen heeft. Het is ook de enige reden dat ze Narcissa niet beter naar haar identiteit ondervraagd hebben: als er wisseldrank in het spel was zouden we meteen melding gekregen hebben.
'Dat zal mijn schuld zijn,' zeg ik met verontschuldigende grijns. 'Ik heb Narcissa ooit ons adres gegeven voor het geval van nood, net zoals we bij Theo hebben gedaan.'
Mijn vader lijkt totaal niet blij te zijn met die bekenning en ik vermoed dat ik daar later vandaag nog wel wat over te horen ga krijgen, maar ook hij wil de reden achter Narcissa's bezoek weten.
'Het gaat over Draco,' begint ze. Ze kijkt even nerveus in het rond, alsof er iemand om de hoek kan springen, maar gaat dan toch verder. 'Zoals jullie weten heeft hij het Teken op zijn arm staan en heeft hij vorig jaar de opdracht gekregen om Perkamentus te doden. Zodra ik wist van die opdracht ben ik naar Katelynn gegaan om haar om hulp te vragen. Ik wist dat de Heer Draco wilde straffen voor Lucius' daden en het zou bijna onmogelijk zijn om de opdracht te volbrengen.'
'Waar heb je het met Katelynn over gehad?' onderbreekt Sirius haar. 'Iedereen weet dat Draco uiteindelijk de Verdwijnkast heeft gerepareerd en zo de dooddoeners naar binnen zijn geleid en Sneep heeft Perkamentus vermoord.'
'Het zit veel moeilijker dan dat,' zeg ik met een zucht. Vorig jaar was een chaos. 'Beide waren we bezorgd voor Draco's welzijn en bang dat deze opdracht teveel voor hem zou zijn. Nadat ik met Narcissa had gepraat, ben ik naar Sneep gegaan. Ik wist dat hij op de hoogte was van de opdracht en dat hij deze opdracht ook al met Perkamentus had besproken.'
'Hij had wat?' roept mijn vader verontwaardigd.
'Perkamentus wist van de opdracht?' vraagt Theo. Ik knik. 'Maar dan is hij vrijwillig gestorven!'
'En dat is dus een belangrijk detail. Perkamentus was al stervende voordat Draco deze opdracht kreeg,' leg ik uit. 'Hij was blootgesteld aan een vloek en had nog maar een jaar te leven. Daarom had hij afgesproken met Sneep dat hij uiteindelijk degene zou zijn die hem moest doden, omdat hij Draco dat niet wilde aandoen. Ik heb Sneep en Perkamentus gedwongen om in gesprek te gaan met Narcissa over de mogelijkheden.'
'Perkamentus had in dat gesprek beloofd dat hij Draco zou beschermen,' zegt Narcissa en haar stem klinkt kouder dan voorheen. 'Hij had gezegd dat Draco niet het hele jaar in angst zou hoeven leven en dat hij hem naar een veilige plek zou brengen wanneer nodig. De man heeft zich niet aan zijn woord gehouden en gewoon zijn eigen plan gevolgd. Sneep en Draco waren slechts poppen die hij heeft gebruikt.'
'Het komt erop neer dat Perkamentus had beloofd Draco te beschermen en veilig te houden voor Voldemort, maar die belofte niet is nagekomen,' eindig ik het verhaal bitter. 'De man was manipulatief, dat wisten we, maar hij heeft hiermee onnodig het leven van Draco in gevaar gebracht.'
'Dus je wilt dat wij hem beschermen?' vraagt mijn vader aan Narcissa. De kilte is uit zijn stem verdwenen, maar ik hoor nog wat achterdocht.
Narcissa knikt en glimlach even verdrietig. 'Ik zit teveel verweven in het netwerk van Jeweetwel en ben niet meer in staat om Draco goed te beschermen. Bij ons wordt hij blootgesteld aan martelingen en moord en loopt hij elke dag gevaar. Het zal niet lang duren voordat ze hem op missies gaan sturen. Ik wil dat hij een plek heeft waar hij heen kan vluchten als het nodig is.'
Mijn vader, Sirius en ik kijken elkaar calculerend aan. We begrijpen dat Narcissa ons huis bedoelt als safehouse voor Draco en nu is het aan mijn vader om te beslissen wat hij wil. Hij twijfelt.
'Mam zou het doen,' zeg ik zachtjes.
Mijn vader en ik maken oogcontact en ik kijken hem verwachtingsvol aan. Hij weet hoeveel Narcissa voor mijn moeder betekende en hoeveel Draco voor mij. Hij wendt zijn hoofd weer af en richt zich tot Narcissa
'Wat weet Lucius hiervan?'
Ze lacht even bitter. 'Lucius is zo ver heen in een neerwaartse spiraal dat hij alleen nog maar op zijn eigen leven focust. Hij is nooit een goede vader geweest voor Draco en dat zal hij nooit zijn. Hij is hier niet van op de hoogte.'
'Wat denk je ervan, Olivier?' vraagt Sirius. Mijn vader staart nadenkend in het haardvuur. Dan staat hij abrupt op en loopt naar het raam. We kijken allemaal afwachtend naar zijn rug, smachtend naar zijn beslissing.
'Wanneer wij Draco onderdak en een toevluchthaven zullen geven, begrijp jij, Narcissa, dat jij deze informatie met niemand zal delen? Dat zowel onze locatie als onze namen geheim zullen blijven?'
'Dat begrijp ik,' fluister Narcissa.
'Begrijp jij dat wij iets terug verwachten voor deze gunst?'
Theo en ik wisselen even een blik uit. Mijn vader gebruikt de tactieken van Zwadderich: voor wat hoort wat.
'Wat wil je in ruil?' vraagt Narcissa met een trillende stem, maar ook zij richt zich nu op in haar volle lengte en lijkt zekerder van haar zaak dan ooit. Mijn vader draait zich weg van het raam en zijn ogen boren in de hare.
'Ik wil dat je je tegen Jeweetwel keert. Wordt een spion voor ons.'
Het wordt doodstil in de ruimte en nerveus kijk ik naar Narcissa. Ik had een vermoeden dat ze ons om hulp zou komen vragen, maar niet dat mijn vader dit ooit als voorwaarde zou stellen. Zou zij, een Malfidus en Zwadderaar, bereid zijn om zich tot spion te bekeren? Het is niet zomaar een bijbaantje wat je dan krijgt.
'Ik stem toe,' zegt ze uiteindelijk, helder en duidelijk. 'Ik word spion.'
Mijn vader knikt goedkeurend. 'Dat is dan geregeld. Draco is vanaf nu hier altijd welkom als het nodig is.'
De spanning verdwijnt direct uit Narcissa's schouders en ze glimlacht even dankbaar naar mijn vader.
'Dankjewel, Olivier. Ik zal deze gunst niet vergeten,' zegt ze, terwijl ze met een been weer in de haard stapt.
De vlammen lichten groen op en het volgende ogenblik is Narcissa verdwenen.
.................................
Nieuw hoofdstuuuukkkk.
Maandag begint mijn introductieweek van de Universteit en ik heb er heel veel zin in maar ben ook wel zenuwachtig ieeeeeee
+ ik moet de hele dag engels praten... dat wordt leuk!