"What brought you here?" tanong agad ni Poseidon pagkaabot niya sa'kin ng goblet ng may lamang tubig.
"I need your help."
Nagulat siya sa pagiging straight forward ko but he smile afterwards. "Oh really now."
Tinitigan ko lang siya sa mata for him to know that I am serious. I can't waste no time lalo na ngayon na hindi ako sigurado kung nalaman na nila Algos na wala ako sa kwarto ko.
"About saan?"
"I need you to take me to their world."
Hindi nagsalita si Poseidon pero alam kong nagulat siya sa sinabi ko, oh just wait. Mas magugulat ka sa alam ko sayo, Poseidon.
"Go home now, Hedone. I can't help you." then I guess that's a no. You left me no choice, Poseidon.
Akmang tatayo na siya kaya nagsalita na ako. "I know about Orion—a demi-god. I wonder who his father is."
Nanigas siya sa kinatatayuan niya at agad akong napaiwas ng biglang lumipad patusok sa'kin ang trident niya. Tumama ito sa isang poste ng templo niya. Balak niya ba akong patayin? Gods.
"Paano?"
"Paano ko nalaman? About your son and Scarlett?" hindi ko na mabasa ang emosyon niya sa dami at gulo. Kahit siya mismo hindi niya alam kung anong nararamdaman niya.
"I am not here para pagbantaan ka. I am here to help you kung tutulungan mo rin ako."
Nakataas ang kilay niya habang nakatingin sa'kin tinitimbang ang mga sinasabi ko.
"I don't need your help." matigas niyang sabi but I know better.
"Really? 'Cause as far as I am aware, hindi alam ni Zeus na may anak ka sa isang mortal and we both know what will happen to Orion and Scarlett kapag nalaman 'to ni Zeus." nakita kong nagpipigil ng galit si Poseidon at kasabay nito ang paglakas ng alon sa paligid ng templo niya. I know na hindi magandang kalabanin ang diyos ng tubig pero wala na talaga akong ibang choice.
"I will take care of Orion and Scarlett. Sa ganoong paraan hindi mo na kailangan matakot dahil ako ang magiging bantay nila you just have to get me in their world."
Ngumiti siya pero nakakatakot ang ngiting pinakita niya. " Is this about what happened to you 15 years ago? You can never let that go, can't you"
Napataas ako ng kilay, anong sinasabi niya? Anong 15 years ago? Anong nangyari non? Meron ba?
"Oh. Hindi mo nga pala naalala." napaatras ako ng bigla siyang tumawa. Oh gods, nakakatakot siya ng seryoso pero mas nakakatakot pala siya kapag tumatawa.
"Hedone, you don't know what your asking. It will only destroy you."
Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya, para siyang nagsasalita ng riddles.
"May dahilan kung bakit nila binura ang memorya mo noon at may dahilan din kung bakit ka pinagbabawal sa mundo ng mga tao tapos ngayon gusto mong pumunta doon?"
"Anong pinagsasabi mong binura ang ala-ala ko at pinagbabawal?"
Poseidon take a step closer to me as I step backwards—away from him. He is clearly enjoying my discomfort.
"Eros and Psyche made a mistake, hindi ka nila dapat hinayaan na pumunta sa mundo ng mga tao simula nung nawala ang memorya mo."
"Hindi nawala ang memorya ko! What are you talking about!?" paulit-ulit kami, I need to act fast. Kailangan ko ng makaalis bago pa ako mahanap ni mom and dad.
"Your secret is safe with me, Poseidon. Just help me to get in their world and I promise to keep Orion and Scarlett safe. I just—I just need to get there." dahil sa confrontation ko ngayon sakanya ay mas ginusto kong pumunta sa mundo ng mga tao. Alam kong hindi ibibigay ni mom and dad ang sagot sa'kin kaya kailangan ko itong hanapin mag-isa. I need to know what happened to me, kung totoo man ang sinasabi ni Poseidon.
"We always want what we can't have." unti-unting kumalma ang paligid at ngumiti siya ng malungkot sa'kin.
"You have to promise me na hindi mo papabayaan si Orion." nakangiting tumango ako. Pumapayag na ba siya nito kaya niya tinanong?
"So its a deal?"
"You left me no choice."
I smile widely at him and he smiles back. Tumakbo ako papunta sakanya at niyakap siya, naramdaman kong nanigas ang katawan niya sa gulat.
"Thank you," I sob. This means everything to me.
Naramdaman kong niyakap niya rin ako pabalik. Oo, nagkasagutan kami kanina at muntik niya na akong masugatan ng trident niya but we are both helpless. At ang kailangan namin ay ang tulong ng isa't-isa. He might not know it pero siya ang magiging susi ng mga tanong ko.
"Just keep them safe."
"I promise." lumayo ako sakanya and—gods. Is the god of sea is crying?
"Scarlett doesn't know that I am a god." oh.
"Bakit hindi mo sinasabi?"
"You know its forbidden." oo nga pala, isang napakalaking kasalanan ang magkaroon ng kahit anong relasyon sa mga mortal. Labagin mo na lahat ng pinagbabawal, huwag lang ang magmahal ng isang normal na tao.
"Kaya lagi ka na lang nakatingin sa malayo?" nagulat siya saglit bago siya malungkot na tumango. Bakit ko nalaman yun? Dahil nakita ko siya ng ilang beses tuwing pumupunta ako sa kabilang mundo.
"Alam ni Scarlett ay patay na ako. Iyon lang ang paraan para maging ligtas sila ni Orion." dahil kapag nalaman na nagkaanak si Poseidon sa isang mortal ay papatayin ang anak niya at ang nanay nito habang si Poseidon ay tatanggalan ng kapangyarihan at habang buhay na maninilbihan sa mga gods and goddesses.
"I'll take care of them. I promise." he warmly smile to me.
"Hedone, always remember that when we go to their world we'll be vulnerable. May mga oras na hindi mo magagamit ang kapangyarihan mo, may pagkakataon na manghihina ka. At baka hindi ka na makabalik dito."
Huminga ako ng malalim at ngumiti sakanya. "Kailangan ko ng umalis dito."
Tumango siya sa'kin at may kinuha sa table niya. Lumapit ako sakanya at nakita ko ang isang crystal na nasa kamay niya.
"Akina ang binigay ni Aphrodite sa'yo." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Paano niya nalaman 'yun?
"Hindi ka makakapunta dito kung wala kang dragons' tear na dala." ah, iyon pala ang tawag doon.
Iniabot ko sakanya ang binigay sa'kin ni Aphrodite na ginawa kong kwintas.
Hindi ko narinig ang mga sinasabi niya hanggang sa mag-ilaw na lang ang dalawang bato na hawak niya. Oh gods. Baka makita nila mom and dad 'to and pumunta sila agad dito.
"Okay na," iniabot niya sa'kin ang kwintas ko pero nag-iba ang pendant. 'Yung kanina na binigay sa'kin ni Aphrodite ay nagkaroon ng white crystal sa loob.
"Tandaan mo isang beses mo lang 'to pwede gamitin paalis at pabalik dito." oh. Isang beses lang? Ibig sabihin kung babalik ako agad dito ay hindi na ako makakapunta sa mundo ng mga tao? Dahil siguradong ikukulong na ako ng magulang ko sa kwarto ko.
"Mapoprotektahan ka rin nito sa mga maghahanap sa'yo na taga-Olympus. Hindi nila matututon ang kapangyarihan mo kung hindi mo gagamitin."
"Ibig mong sabihin?" tumango sa'kin si Poseidon.
"Kung ayaw mong mahila pabalik dito at maparusahan na naman." napataas ako ng kilay na naman?
Hindi na ako nagtanong dahil wala na akong oras, nararamdaman kong papunta na sila rito.
"I have to go,"
"Yes, because I can feel your fathers' wrath already." napalunok ako sa kaba. My mom and dad surely is adorable pero kapag nagalit sila, sobrang nakakatakot talaga.
"Anong kailangan kong gawin?"
Tinuro niya lang ang isang pinto at tumango na siya habang hindi nakatingin sa'kin. "Mag-iingat ka, Hedone. Kala Scarlett ka tumuloy, sabihin mo kapatid kita."
Hindi na ako sumagot at tumango na lang kahit hindi niya nakikita. Tumakbo na agad ako papunta sa pintuan na tinuro niya.
Bago ko pa man mabuksan ang pinto ay may naramdaman akong kakaiba kaya napalingon ulit ako kung nasaan si Poseidon at nanlaki ang mata ko ng sinalubong ako ng isang pares na pamilyar na mata. Algos.
Nakatingin lang siya sa'kin pero nararamdaman ko ang lungkot at mga tanong niya. Bakit nakatayo lang siya? Bakit hindi niya ako pigilan? Bakit nakatingin lang siya sa'kin?
"Nasaan si Hedone, Poseidon!" halos mapatalon ako gulat ng sumigaw si dad. Its time to go.
"Sorry," I mouthed to Algos saka binuksan ang pinto.
Biglang nagliwanag ang pendant pero walang nangyari. Nasa madalim lang ako na kwarto. Wala namang passage dito eh. Baka pinagtatago lang ako ni Poseidon dahil nandito na sila at hinahanap ako. Hays.
Halos mapa-upo ako ng may malakas na kumatok sa pinto. Oh gods. Lagot na ako. Anong sasabihin ko kay mom at dad?
"Sino ba tao dito?" ha?
"Wala namang pumasok diyan kanina bakit nalock?" sino sila? Hindi naman pamiyar mga boses nila sa'kin. Hindi kaya?
Binuksan ko ang pinto at sumalubong sa'kin ang mga mukhang hindi ko pa nakikita kahit kailan. Inilibot ako ang mata ko at hindi ito ang templo ni Poseidon for sure. Napangiti ako sa realization.
"Miss, bakit ganyan ang damit mo?" ngumiti ako sakanya at naglakad na palayo.
Ng makalabas ako sa isang gusali ay huminga ako ng malalim at humawak sa pendant ko. Nasa mundo na ako ng mga tao, now I need to find Ms. Scarlett Cowbell.
----
Say hi to the god of the sea—Poseidon.
The picture shown above is not mine. Credits to the rightful owner.