CHAPTER 05
Yes
Ilang beses akong tumingin sa paligid at inunat-unat ang dalawang paa ko. Nang tumingin ako ulit ako sa kanan, sa tabi ko ay may nakaupo na sa ditong isang lalaki.
Hindi ko naramdaman yun ah?
Naka-sleeveless ito na gray at kitang-kita ang biceps nito, naka-tokong at slipper.
I don't know who he is, really. He's stranger to me.
Binuksan ko ang phone ko at nilitratuhan ang paligid. Medyo mahangin naman kaya walang problema kung mainitan ka. Taas mo lang damit mo, ayos na. Joke!
Nakakaakit itali ang buhok ko dahil sa hangin. Ang sarap sa pakiramdam.
"Hello?" Umusog ako ng kaunti palayo sa katabi ko nang marinig na may kausap siya sa telepono.
Napahawak ako sa kaliwang bahagi ko at umayos ng upo. Hawak pa din ng isa kong kamay ang phone ko habang nakataas.
"You know i can't do that." Hindi ako nakikinig ah.
Lingon ako ng lingon sa paligid at baka sakaling may mga tao kahit kakaunti maliban samin pero doon lang sa medyo malayo samin ang meron.
May mga lovers na nandito din kaso malayo sila samin. Nasa mga bench din sila nakaupo. Iilang mga couples lang, mga mag-aaral, iba't-ibang pamilya na nagpi-piknik at mga nag-iisang tao na may hinihintay yata.
"I know, Lola, but i don't have a girl friend." Bago ko pa litratuhan ang langit ay may nag-text sa akin.
Si Vina yung isa.
From: Vinata ang gustO
Yuli, may i know where are you?
Ipinaalam yata ni Saksi kay Vina na hindi niya na ako kasama pa. Alam din kaya nitong si Vina kung sino na ang kasama niya?
To: Vinata ang gustO
I don't know this place but i'm already at home later.
Where's Saksi?
"What?! Flirt?! I won't do that, how do you say those thing, 'la? Then flirt? Are you kidding me?!"
Yung isa namang message ang binuksan ko.
From: Manang
Nag-aalala na ang Daddy mo sayo, kailan ka ba uuwi? Mag-iisang buwan ka na dyan ah. Hindi ka na hahanapin ng Dad mo, umuwi ka lang.. kung hindi ka pa uuwi, maghahanap na naman siya sayo. Maghahabulan na naman ba kayo? 'Nak naman, umuwi ka na.
"Yeah, yeah, i know... See you on tuesday? In June 16? Why?"
Napahinga ako ng malalim at itinago na ang phone ko. I don't really think i can reply.
Mag-iisang buwan na akong nandito sa pilipinas. Hindi ko na alam kung kailan ang huling tawag sakin ni Manang at ngayon na lang ulit siya nagparamdam. Wala namang nagyayaring hindi maganda habang nandito ako kaya mabuti na yon. So far.. wala naman kaming problema sa bahay nina Baks.
Napatingin ulit ako sa phone ko nang mag-reply na si Vina.
From: Vinata ang gustO
Papauwi na daw siya, sabi niya hindi ka na daw niya kasama eh. Btw, where's Gaz?
Gaz na lang parati, ito talaga.
To: Vinata ang gustO
Hindi ko alam atsaka pwede mo naman siyang tawagan, diba?
"Lola naman.. Meet my wife? Wala nga akong girl friend, asawa pa kaya? Tsaka bakit sa Valenzuela pa?"
From: Vinata ang gustO
Tumakas nga lang ako saglit makapunta lang ng rest room at para na din matanong kita eh. Limitado lang ang oras ko, hindi ko siya matatawagan. I'm busy.
Ikaw na lang kaya ang tumawag sakanya? Pasabi maaga akong makakauwi mamaya.
Ingat. Salamat.
Ang lalakas talaga nitong mga 'to. Hindi ko na siya nireplyan at tinext si Baks kahit ang sabi sakin ay tawagan.
To: Baks in the cabinet
Baks? Vina texted me. Ang sabi ay maaga daw siyang makakauwi mamaya. Hindi daw siya makatawag sayo dahil busy siya.
Hindi ito nag-reply kaya nakahinga ako ng maluwag. Pag nag-reply kasi 'to, napakahaba, paulit-ulit na may pangalan na Vina. Ano bang meron kay Vina at nananatili siyang ganon mag-reply? Jusko, baka iba na yon ah.
Wala pang trenta minutos ako na nandito kaya hindi na muna ako uuwi. Siguro pag-alas-tres na ng hapon.
"Alam ko namang wala pang isang oras mula dito papunta dyan.."
Napatingin ako sa katabi ko at natigilan nang makitang nakatingin ito sakin. Ilang segundo kaming nagtitigan at nang makabalik sa katinuan ay pareho kaming nag-iwas ng tingin. Syet, ano yon? Bakit may pagtitig?
"Yeah?.."
"Pero ang sarili ko lang ang pupunta dyan. Walang kasama.. walang asawa."
I don't talk to strangers but if it's really needed, then i'll do it. If it's not, then i won't.
Napatingin ako sa gilid ko nang may mahawakan doong dahon. Iisa ito, hindi pa lanta kasi plastik ito. May nagsisi-hulugan ding ibang mga dahon mula sa pinto pero ito lang ang napunta sa bench namin, iisa at plastik.
"Tsk. Oo na ho, susubukan kong may kasama.. Sige.. You too, i love you."
Hinayaan ko lang itong umipit sa bench na inuupuan ko, sa gitna namin ng lalaking katabi ko.
Ginagalaw-galaw ko ito minsan sa kinis nito. Malayo yata ang pinanggalingan nito, ang mga plastik kasi na dahon ay nandoon talaga sa palaruan, nakadikit. Paano ito makakawala kung nakadikit naman pala? Tunakbo dahil napagod na?
Mga huni ng ibon, tawa ng mga batang naglalaro at ang pag hulog ng mga dahon mula sa puno ang tanging maririnig dito nang ilang minutong tumahimik ang paligid. Peaceful.
"Hey, Miss?" Napatingin ako sa lalaking katabi ko nang magsalita ito. Lumingon ako sa likuran ko kung nandoon ba ang tinatawag niya pero wala namang tao doon. Humarap ako sakanya at nagtatakang tinuro ang sarili na ikinatango niya.
This is gonna be embarrassing if i don't talk to him but where's my 'i don't talk to strangers'?
"Yeah?" Saad ko.
"I have a question." Inilagay ko ang dalawang braso ko sa harapan ng dibdib habang nakataas ang dalawang kilay.
Gusto kong maghilamos ng mukha dahil baka dalawin ako ng antok dahil sa hangin pero nakakahiya naman sa lalaking katabi 'ko.
"Do you have a boyfriend or husband?"
Tumaas ang isang kilay ko sa tanong niyang yon. Isa na naman ba 'to sa galawan ng mga lalaki?
Kahit gusto kong umiling-iling ay mas minabuti kong sumagot.
"Why?" Para saan ba ang tanong niya?
"I'm just asking. If you don't want to answer that, then i'll change the question for you."
Kahit na nagtataka sa tinanong niya ay mas pinili kong sagutin ito kaysa magbago pa ng tanong.
"I don't have a boyfriend even a husband."
Tumango-tango ito at iniwas ang tingin sakin saglit bago ibalik ulit ang tingin niya at may tinanong.
"If you'll get married, will you be happy?"
Napatingin siya sa harapan namin kaya malaya kong hinawi ang buhok kong nasa balikat papunta sa likod.
"Yes."
Ofcourse, i'll be happy. That's one of my dreams--- to get married.
"Are you sad?" He has a baritone voice.
"Sometimes."
Hindi naman kasi mawawala ang lungkot, hindi palaging masaya. Minsan mararamdaman mo na lang na nag-iisa ka kahit may kasama ka. Ewan ko pero parang ang lungkot kasi may mga negatibo ding lalabas sa isip mo dahil sa lungkot.
"Do you want to be happy all the times? Always?"
Sinong aayaw don? Pero baka may susunod.. yung lungkot.
Lahat naman kasi yata may susunod. Pagkatapos ng saya, lungkot naman. Kapag may nawala, may darating na panibago nang hindi mo inaasahan. Kagaya ng mga luha natin, ngiti din ang susunod diyan.
Opinyon ko lang yan. Yun yung pakiramdam ko eh.
"Ofcourse."
Humarap ito sa akin at tumitig sa mga mata ko. Ilang segundo pa bago siya magsalita ulit.
"Then.. let's get married. Us."
Napakabog ang dibdib ko at napaawang ang labi na ikinatingin niya don. Us? Seryoso?
"You said, you will be happy if you'll get married. Sometimes, you are sad... Then, let's get married so you don't have to be sad anymore."
Oh gosh. Freaking man! Is he serious? Hindi nakakatuwa 'to.
Ibang level na ang confidence nito, sobrang taas. Maaabot ko kaya? Anong akala niya sakin sasagot ng yes? Hard to get kaya 'to.
"Say yes and i'll marry you right here, right now, right away."
Ilang segundo pa akong natulala at pilit inaabsorb ang sinabi niya nang matagpuan ang sariling sumasagot ng..
"Yes, i'll marry--- whoever you are."
Tumaas ang sulok ng labi nito na parang pinipigilan ang pagngiti na ikinataas ng kilay ko.
"Wait a minute." Hinayaan ko siyang mag-text ng mag-text kaya malaya kong pinagmasdan ang mukha niyang naka-side view.
Pababa ng pababa ang mga mata ko mula sa buhok hanggang sa labi niya na kung saan nanggaling ang mga mabulaklakin niyang mga salita na kay bilis akong nabihag.
Takte, ano nga palang sinagot ko? Hindi, diba?
Maya-maya pa nang may dumating na isang lalaking naka-tuxedo pa.
"Dude, ipapaalala ko lang, nasa date ako ngayon. Bakit ako pa ang pinakuha mo? Nakakahiya naman sa ka-date ko. Tsk."
Sana all. Hanggang gabi yata ang date nila eh.
"Pumayag ka naman diba? Akin na." Inilahad ng katabi ko ang kamay niya at ibinigay naman ng lalaking naka-tuxedo ang papel.
Habang ako ay nakatingin lang don na walang kaalam-alam kung ano bang nakasulat don.
"Sino na ba ang papak--- who are you?" Napabaling naman sa akin ang lalaking 'to.
Eh? Should i say my name?
"What's going on?" Napabaling naman ang tingin ko sa tatlong lalaking kadarating lang.
Magkakalapit lang ang mga height nila kaya para silang mga tore na pinapalibutan ka.
"Woah! Hi, Miss!"
"Hey."
Hindi ko na lamang sila pinansin at binalingan ang katabi ko nang inilahad sa akin ang papel.
"Sign this. Now." Tumingin ako sa taas ng papel na nakapagpalaki ng mata ko. Marriage Contract?!
Anong---?
Magsasalita pa sana ako nang may maalala. Um-oo nga pala ako sa kasal kanina.
Walang sabi-sabing pinirmahan ko ito at kaagad na ibinigay sakanya nang mag dumating na naman na panibagong lalaki at lumapit sa naka-tuxedo.
"Sir.."
"Ipadala naman kay Dad, now na. Alam niya na ang tungkol dyan." Saad ng naka-tuxedo at ibinigay na ang kontratang hawak-hawak ng lalaking katabi ko.
Ipapadala sa munisipyo?
"Yes, Sir." Nang mawala sa paningin namin ang lalaking yon ay nagsalita na ang katabi ko.
"Meet my wife." Aniya na ikinalapit sa akin ng apat. Napalapit ako sa katabi ko at ngayon ang likuran ko na ang kaharap niya.
Anong nangyayari? Q n A?
"Bakit mo pinatulan?!"
"Binibini, ako'y nasa iyong harapan pero bakit pinili mo pa din ang iyong nasa likuran? Ako pa nama'y isang kagwapuhan."
"We're the brothers."
"Hindi ka na lugi dyan. Malaki yung pagka---."
"Hinay-hinay, pwede?" Saad ko kaya napalayo sila sakin.
Takteng mga 'to. Anong akala nila sakin kasali sa pageant? Grabe.
Napalingon ako sa katabi ko nang bigla itong tumayo, "Iuuwi na kita."
Tumayo ako at tumabi sakanya. Nakakailang yung titig ng naka-stripes na damit, letse! Ayoko niyan ah.
"Inaasikaso na daw ni Dad ang papeles sa munisipyo para maapprove daw na kasal na kayo.."
"Bakit ang bilis naman, dude? Kain na muna tayo." Aniya ng naka-tuxedo.
Say yes, please?
"May date ka diba?" Napa-poker face ako at tahimik na lang kaming naglalakad palabas ng park na 'to nang biglang pumihit paharap sakin ang naka-polo shirt.
"Asawa mo na yung katabi mo?" Marahan akong tumango habang ang mga kamay ay nasa bulsa ko.
Ang seryoso ng mukha nito. Hala baka akala nito mukha ang pera kaya pumirma ako sa kontrata. Luh, gagi.
"Bakit?"
"What do you mean?" Habang papalapit na kami sa isang sasakyan ay napatingin ako sa wrist watch ko. Alas-tres na.
Akala ko ba saglit lang ako dito? Oras na ang tinagal oh.
"Bakit ka pumayag?" Ang seryoso nito na ikinahinto namin.
"I don't know." That's truth. I really don't know why i accepted his proposal. Damn, he's stranger!
Pano pag nalaman 'to ni Dad? Nina Ella? Saksi? Anong sasabihin ko? Na um-oo kaagad ako sa marriage proposal ng lalaking hindi ko kilala? Takte, baliw na ba 'ko?
Dalawang sasakyan lang ang nakita kong sinakyan nila. Yung naka-tuxedo sa isa at ang tatlo ay sa isa. Hindi na kami muling umimik ng sabihin ko yon. Walang dapat ika-awkward don. Sa isang sasakyan kami sumakay maliban sa dalawang sinakyan ng mga kasama ng lalaking katabi ko.
"Walang ng atrasan 'to. Nakapirma kana sa kontrata. Paninindigan mo ang kailangan ko." Aniya na ikinatingin ko sa labas.
Kailangan? Kasama ba don ang paggawa ng anak? Jusko, kasal lang 'to, walang buntisang magaganap.
Hindi ako umimik at nanatiling ganon ang posisyon.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala ang kalabog ng dibdib ko kaya minabuti ko nalang na ilagay ang mga kamay ko sa hita ko habang nakatiklop.
When my heart beating so fast at him and the way he calls me wife makes me proud in myself. I don't know why i'm feeling this, really.
Nakarating kami sa tapat ng bahay ng maayos. Nawala na ang traffic, hindi ko na din naabutan kung may ngiti ba sa mga labi si Saksi bago bumaba sa sasakyan ng manager niya.
"In tuesday you'll come with me on Valenzuela to meet my Grandma. 10 am, see you."
Bago pa ako makapasok sa loob ng bahay ay may sinabi muna siyang nakapagpahinto sakin.
"Advance good night and have a sweet dreams, my wife."
"Y-Yeah, you too." Kumaway ako nang nakatalikod at inantay siyang makaalis.
This is ridiculous!
Dali-dali akong umakayat sa ikalawang palapag at ilang minutong nakatitig sa kisame nang maalala ang nangyari kanina na ikinakalabog ng dibdib ko. Get married, Yuli? Seryoso ka don?
Kumuha ako ng isang unan at itinakip sa mukha ko. Anong nangyayari sakin? Bakit ako um-oo? Nababaliw na ba 'ko?
"Gusto mo ba talaga yon, Yuli? Walang atrasan sabi ng lalaking yun. He's damn serious, how about you? Are you also serious?" Yes, i'm also damn serious.
Kulang na lang ay kagat-kagatin ko ang labi ko sa kaguluhan. Kaninang sumagot ako ng oo ay hindi ko naman naisip ang ibang posibilidad kung ikasal kami pero bakit ngayon naiisip ko na?
Titira ba kami sa isang bahay?
Gugustuhin niya bang magkaroon ng anak?
Bakit siya nag-propose? Anong dahilan?
Bakit ako um-oo? Anong mangyayari sakin? Samin? Pag kinasal na kami?
"Yuli, okay ka lang? Nababaliw ka na ba? Anong nangyayari sayo? Bakit mo kinakausap sarili mo?" Napaupo ako bigla sa kama nang narinig pala ni Saksi ang sinabi ko.
Sa nakabukas na pintuan ay nakatayo siya at pinapaypayan ang sarili gamit ang kamay.
Hindi ko narinig yung pagbukas ng pintuan ah?
"Yap."
"Baba na." Tumango ako at kasama siyang bumaba na.
"Mga reyna upo na't baka paghahampasin ko kayo dyan." Naupo na ako sa pagitan ni Saksi at Vina habang si Baks ay kaharap ko.
Hindi ko din namalayang gabi na pala.
"Pawis na pawis ah?" Pansin ni Saksi kay Baks habang nasa kalagitnaan na kami ng pagkain.
"Normal yan sakin, ateng!" Tahimik kaming kumakain ni Vina at sila lang ang nagsasalita. Wala naman akong sasabihin.
Meron dapat eh. Yung kasal thingy. Baka nga ibalita pa yon ni Saksi eh.
"Yuli, okay ka lang ba talaga?" Napatingin ako kay Saksi at napansing lahat sila ay nakatingin sakin.
"A-Ah oo naman, bakit?"
"Wala lang, hindi ka kasi nagsasalita eh." Itinuon ko na lang sa pagkain ang atensyon ko kaysa sa sinabi niya.
I'm okay but my heart? I don't know.
Pagkatapos ng dinner ay dumeretso kami saglit sa sala at nagsipasukan na sa mga kwarto namin.
Para malibang ay kinausap ko si Saksi na nag-aayos na ng kama niya.
"Saksi, anong nangyari kanina?" Tumingin siya saglit sa akin at itinuon ulit sa pag-aayos ng kama ang inatupag niya.
"Anong nangyari?"
"Kanina yung pagkababa ko sa kotse ng manager mo. May pinag-usapan kayo?" Pagkatapos niyang ayusin ang kama niya ay ang kurtina naman ng bintana ang pinagkaabalahan niya. Ayos ng ayos.
"Tahimik lang kami sa sasakyan 'no atsaka nakita mo ba yung paper bag kanina sa tabi mo? Ang mahal kaya ng mga produkto ng brand na yon at hindi ko alam kung sino ang pagbibigyan niya non ha." Tumango-tango ako at inilapag sa side table ang phone ko.
Halata namang mahal eh, sa design pa lang ng flat shoea na yon, halata na eh.
"May litrato niyo 'ko kanina.." Pagsasalita ko.
"Tsaka may isa pa akong nilitratuhan. Yung manager mo lang nga, wala ng ikaw. Ilang beses pa yon ah." Kaagad na inilahad niya sakin ang kamay niya at ginalaw-galaw ito nang hindi ko binigay sakanya ang phone ko, "Akin na."
"Bakit ko ibibigay sayo?" Napaharap ito sa akin at pumeywang.
"Siya yon eh. Akin yon, aangkinin ko yon."
Mapang-angkin kang talaga.
"Nasa puso ka ba niya? Inangkin ka ba niya? Sayo ba siya?" Kumunot ang noo nito na ikinangiti ko.
"Ibibigay ko sayo ang litrato niya kung ang lahat ng tinanong ko kanina, nandon kana.."
Ngumisi ako bago ko ipagpatuloy ang sasabihin ko, "Nasa puso kana niya, inangkin ka na niya at sayo na siya. Sadly, wala pang ikaw."
We should know what's really ours.
Napangisi ako nang ibabato niya sakin ang unan na nasa tabi niya, "Ibibigay ko sayo ang litrato niya kung sa puso niya ay nandon kana. Walang angkin-angkin kasi wala pa naman kayong label."
Idinantay ko ang paa ko sa kalapit na upuang nandito habang tinitignan siyang nanliliit ang mga mata.
"Saan mo nakukuha yang mga salitang yan ha Yuli? Real talk-an gusto mo?"
Nahiga ako sa kama nang umupo na siya sa kama niya, "Saksi, reyalidad 'to."
Ilang saglit pa nang magsalita siya, "Naangkin niya na kaya ako. Nasipsip niya na nga ang balat ko eh."
"A-Ano?" Siya naman ngayon ang napangisi at itinuro ang banyo.
"We had sex three months ago. In our rest room and in my bed, Darling." Putcha.
Alam ba 'to nina Baks? Pwede bang magpapunta dito ng lalaki?
Tinap-tap niya ang braso niya, "Wala nga kaming label pero nag-angkinan na kami." I can't believe it.
"Seryoso?"
"Nasa puso niya ba 'ko? Sakin ba siya? Tignan na lang natin, i don't do assume." Atsaka niya pinatay ang ilaw.
Hindi pa pumapasok sa isipan ko ang sinabi niya nang marinig ko na ang hilik niya na nakapagbalik sa isipan ko ang nangyari kanina.
I said yes and we're married but i still don't know him. He never tried to know my name. Damn.