Chapter (22) – သန္းေခါင္ယံညမွ လူသတ္သမား
Chen Ge က နံရံထဲျမႇဳပ္ထားသည့္အေလာင္းကို ေတြ႕လိုက္ခ်ိန္မွာ အသံမထြက္မိဖို႔ ပါးစပ္ကို လက္ႏွင့္အုပ္ထားမိလိုက္ၿပီး He San ကို စာပို႔လိုက္သည္။
"ရဲကို ခ်က္ခ်င္းေခၚလိုက္.."
ေလွကားဘက္နားမွာ မီးလံုးမရွိတဲ့အတြက္ရယ္ သူတို႔ႏွင့္ Chen Ge ၾကားမွာ တံခါးရြက္ႀကီးရွိေနတာေၾကာင့္ Viewer ေတြက ဒီျမင္ကြင္းကို မေတြ႕ၾကေပ။ ဒီတခဏ Chen Ge လည္း ေျပာျပဖို႔အခ်ိန္မရွိခဲ့ေပ။ Chen Ge က တံခါးၾကားကို ငံု႔ကိုင္းၿပီး ေသခ်ာစြာ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
အေလာင္းက နံရံထဲျမႇဳပ္ထားလို႔ သူတို႔က တူးထုတ္ခ်င္ၾကတာလို႔ Chen Ge ေတြးလိုက္သည္။ သူ နည္းနည္းေလးေတာင္ မလႈပ္ဝ့ံေပ။ သူက တကယ့္ကို အရဲကိုးၿပီး စြန္႔စားရာက်ေနသည္။ အိမ္ခန္းငွားသူတခ်ိဳ႕က သူႏွင့္ ေျခလွမ္းတခ်ိဳ႕အကြာမွာ ရွိေနၾကသည္။ တကယ္လို႔ သူတို႔သာ ေနာက္လွည့္ၿပီး အခန္းထဲဝင္လာရင္ သူ႔ကို ပက္ပင္းႀကီးေတြ႕သြားႏိုင္သည္။
"မင္း ကမ္းေျခမွာ သဲေတြနဲ႔ ကစားေနရတယ္မ်ား မွတ္ေနလား.. အားနည္းနည္းစိုက္စမ္းပါ.."
တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က ဆဲဆိုေျပာရင္း အေလာင္းရွိရာဆီ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ဂုန္နီအိတ္ကိုေဘးခ်ကာ အေလာင္းပတ္လည္က ဘိလပ္ေျမကို ဖယ္ခ်ဖို႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။ သူတို႔က အျခားလူေတြႏိုးကုန္မွာစိုးလို႔ အသံမထြက္ေအာင္ အသာအယာပဲ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။
နံရံကြာက်သြားၿပီး ဘိလပ္ေျမမႈန္႔ေတြ ၿပိဳက်လာခဲ့သည္။ လူတိုင္းက ေခၽြးတလံုးလံုးျဖစ္ေနၿပီး နံရံကိုတူးသည့္လူက ပင္ပန္းလို႔က်သည့္ေခၽြးႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး က်သည့္ေခၽြးတို႔ ေရာလို႔ေနသည္။ သူတို႔က အလုပ္ကို အားလံုးမွ်ၿပီးလုပ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ပထမဆံုးလုပ္တာျဖစ္လို႔ လူတိုင္း စိတ္ပ်က္ေနၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔အလုပ္ၿပီးစီးဖို႔ အေတာ္ေလး ေႏွးေကြးလို႔ေနသည္။
10 မိနစ္ၾကာေတာ့ သူတို႔ နံရံထဲကအေလာင္းကို ထုတ္ယူလိုက္ႏိုင္သည္။
"ဖက္တီး.. မင္းက ဒီဘိလပ္ေျမေတြကို ရွင္းဖို႔ က်န္ေနခဲ့လိုက္.. ငါတို႔က ဒီအေလာင္းကို ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ျမႇဳပ္ဖို႔ ယူသြားလိုက္မယ္.."
တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က တူကိုကမ္းေပးၿပီး အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ အတူလိုက္ခဲ့မယ္.."
ဒီလူက ခ်က္ခ်င္းေျပာလိုက္သည္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈတစ္ခုလံုးက သူ႔စိတ္အားကိုယ္အားကို ညႇစ္ထုတ္ခဲ့ရလို႔ ခုလိုအေမွာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္မေနခ်င္ေတာ့ေပ။
"မင္း နည္းနည္းေလးေတာင္ ေယာက္်ားစိတ္မေမြးႏိုင္ဘူးလား.."
တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က သူတို႔အုပ္စုထဲက တစ္ဦးတည္းေသာအမ်ိဳးသမီးကို ေျပာလိုက္သည္။
"Juan Er.. မင္း သူနဲ႔ေနရစ္ခဲ့လိုက္.. ၿပီးရင္ ငါတုိ႔ ေတာင္ကုန္းေပၚကဆံုရပ္မွာ ေတြ႕ၾကမယ္.."
ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔တက္တူးနဲ႔လူက ဂုန္နီအိတ္ကိုသယ္ကာ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားၾကသည္။ သူတို႔ရဲ့ေျခသံက ျပင္းတဲ့အတြက္ မ်က္ႏွာၾကက္မွာတပ္ထားတဲ့မီးလံုးက လင္းသြားခဲ့သည္။ သူတို႔က Chen Ge ပုန္းေနသည့္ အခန္းေရွ႕ကျဖတ္သြားခ်ိန္ ရပ္တန္႔သြားၾကသည္။
"ဘာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဝါဂြမ္းေတြ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး ရွိေနတာလဲ.."
တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္၏စကားေၾကာင့္ Chen Ge ၏ႏွလံုးသားက လည္ေခ်ာင္းကေန ခုန္ထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ အေစာပိုင္းက အ႐ုပ္ေတြကိုဖြင့္ၾကည့္တုန္းက ဝါဂြမ္းစေတြနဲ႔ စကၠဴစေတြ ထြက္က်လာတာကို သတိရလိုက္သည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ေမွာင္ေနလို႔ သတိမထားလိုက္မိေပမယ့္ ခုေတာ့ ဒါကိုျပန္သိမ္းဖို႔ ေနာက္က်သြားေလၿပီ။
"ဒါေတြက အမိႈက္ေတြေနမွာပါ.. ဒီဟာကို ေနာက္မွရွင္းတာေပါ့.. ေလာေလာဆယ္.. အိတ္ထဲကအေလာင္းက အေတာ္ေလးတယ္.. အေရးႀကီးတာကိုပဲ အရင္ရွင္းရေအာင္.."
တက္တူးႏွင့္လူက သူ႔ေနာက္ကေန ေဆာ္ၾသလိုက္သျဖင့္ တုိက္ခန္းပိုင္ရွင္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး အေလာင္းထည့္ထားသည့္အိတ္ကိုသယ္ကာ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားၾကေတာ့သည္။
"ဖက္တီး.. မတ္တပ္ရပ္မေနနဲ႔.. အလုပ္စလုပ္ေတာ့.."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အမိႈက္ေတြကို စုစည္းလိုက္ၿပီး လက္နက္ေတြေပၚမွာ ထင္ေနတဲ့ေသြးေတြကို သုတ္လိုက္သည္။ မိနစ္အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဒီအရာေတြထည့္ထားသည့္ အိတ္ကိုသယ္ကာ ေလွကားေအာက္ကို ဆင္းသြားၾကေတာ့သည္။
သူတို႔ရဲ့ေျခသံေတြ တိတ္သြားၿပီး တတိယထပ္တစ္ထပ္လံုး တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့မွ သူ အသက္ရဲရဲ ႐ွဴရဲေတာ့သည္။ သူက တံခါးၾကားကေန ေသခ်ာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ၿပီး တတိယထပ္တစ္ထပ္လံုး ေမွာင္မည္းၿပီး ဗလာျဖစ္ေနတာေတြ႕ေတာ့မွ ဒီလူေတြထြက္သြားၿပီဆိုတာ ေသခ်ာသြားသည္။
"Fuck.. လန္႔လို႔ေသေတာ့မယ္.."
သူက ၃ မိနစ္ေစာင့္ၿပီး သူတို႔ျပန္မတက္လာဘူးဆုိတာ ေသခ်ာေတာ့မွ Chen Ge က တံခါးေနာက္ကေန ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ကိုမေတြ႕သြားဖို႔ သူက ဖုန္းကဓာတ္မီးကို မဖြင့္ဘဲ နံရံကိုလက္နဲ႔စမ္းၿပီး တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လာခဲ့သည္။
သူတို႔ေျပာစကားအရ ဒီလူေတြက လူေကာင္းေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္ နံရံထဲက အမ်ိဳးသမီးအေလာင္းက သူတို႔နဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘူးထင္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ မပါဝင္ မပတ္သက္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ေတြ ကံမေကာင္းၾကပံုပဲ။ သူတို႔က အဘိုးႀကီးရဲ့ပိုင္ဆိုင္မႈကို သိမ္းယူၿပီးေနာက္ပိုင္း နံရံထဲျမႇဳပ္ထားသည့္ ဒီအေလာင္းကိစၥႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ပံုရသည္။
ပံုမွန္ဆိုရင္ ရဲကို အေၾကာင္းၾကားရမွာျဖစ္ေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္ရင္ သူတို႔လုပ္ထားတဲ့ ရာဇဝတ္မႈ ေပၚသြားမွာစိုးသျဖင့္ ေနာက္ဆံုး သူတို႔က လူသတ္သမားအစစ္ရဲ့ သက္ေသကို ကူညီဖ်က္ဆီးေပးရဖို႔ ျဖစ္လာပံုပင္။
တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က ညေမွာင္လာရင္ အျပင္မွာေလွ်ာက္မသြားဖို႔ သတိေပးတာ မထူးဆန္းေတာ့ေပ။ Chen Ge ၏မ်က္လံုးက အေမွာင္ထဲ က်င့္သားရလာေတာ့ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ျမန္လာခဲ့သည္။ သူ ဒီအေဆာက္အဦးထဲက ထြက္သြားခ်င္လွၿပီ။ Chen Ge က သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ကိုယူဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး ပထမထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့သည္။
Fuck...
ေရွ႕တံခါးႀကီးက ေသာ့ခတ္ထားၿပီး သူက ဒီအေဆာက္အဦးထဲ ပိတ္မိေနေတာ့သည္။
ဒီလူေတြက အေလာင္းကိုသြားျမႇဳပ္ခ်ိန္မွာ တိုက္ခန္းႀကီးကို ေသာ့ခတ္သြားဖို႔ သတိရပံုေပၚသည္။ Chen Ge ရဲ့ႏွလံုးသားက ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ တြန္႔လိမ္သြားေတာ့သည္။ ပထမထပ္က ျပတင္းေပါက္ေတြက သူခိုးရန္ကာကြယ္ဖို႔ သံတိုင္ေတြတပ္ဆင္ထားၿပီး တတိယထပ္က တံခါးေတြက သစ္သားတန္းေတြနဲ႔ အေသ႐ိုက္ပိတ္ထားသည္။ ဒါဆိုရင္ သူ အေဆာက္အဦးအျပင္ကိုထြက္ဖို႔ ဒုတိယထပ္ျပတင္းေပါက္က တြယ္ဆင္း႐ံုသာ က်န္ေတာ့သည္။
ဒီတိုက္ခန္းမွာ ၾကာၾကာေနေလ စိတ္လႈပ္ရွားေလ ျဖစ္လာသည္။ Chen Ge က လက္ထဲမွာ ဘက္စံုသံုးတူကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဒုတိယထပ္ကို ျပန္တက္လာေတာ့ ေကာ္ရစ္ဒါတေလွ်ာက္လံုး ေမွာင္မည္းေနၿပီး မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ဒီေနရာႀကီးက အရမ္းကို တိတ္ဆိတ္လြန္းလွသည္။ Chen Ge က တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္၏ အခန္းေဘးကပ္လ်က္မွာ ေနထိုင္ၿပီး ဒီဟာက ေကာ္ရစ္ဒါ၏ ဟိုးဘက္ေထာင့္ဆံုးမွာရွိေနသည္။ သူက အခန္းတစ္ခန္းခန္းက ႐ုတ္တရက္ ပြင့္သြားမွာစိုးလို႔ စိတ္ေတြတင္းက်ပ္ေနသည္။ သူက အသက္ကို ျပင္းျပင္း႐ွဴလိုက္ၿပီး ေကာ္ရစ္ဒါတေလွ်ာက္ တိတ္တဆိတ္ေလွ်ာက္လာကာ သူ႔အခန္းဆီကို ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
တကယ္လို႔ အိပ္ယာခင္းစေတြကို တြဲဆက္ၿပီး ႀကိဳးလိုလုပ္ၿပီး တြယ္ဆင္းရင္ ပထမထပ္ကို ေရာက္သြားႏိုင္သည္။ သူက အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ဖို႕ေသာ့ကို နိႈက္ထုတ္လိုက္ျပီး ေသာ့ေပါက္ကိုထိုးဖို႕ ဖုန္းက မီးကိုဖြင့္ျပီး ေသာ့ေပါက္ထဲ ထည့္ထားသည့္ ဆံပင္ကို ႀကည့္လိုက္သည္။ သူ႕အခန္း လူဝင္မဝင္ သိေအာင္ တမင္ထည့္ထားသည့္ ဆံပင္တေခ်ာင္းက လံုးဝမေတြ႕ရေတာ့ေပ။
ဒါဆို တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔အခန္းတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္ၾကည့္ထားတာလား။ ဒါဆိုရင္ အထဲမွာ သူမရွိတာကို ေတြ႕ၿပီးေလာက္ေရာေပါ့။ ဒီအေတြးေၾကာင့္ ေသာ့ဖြင့္ဖို႔လုပ္ေနသည့္ သူ႔လက္ေတြ ေအးခဲသြားေတာ့သည္။ သူ႔ဆံပင္ေတြ ေထာင္ထလာၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြ ျပန္႔ႏွံ႔သြားသလို သူ႔ကလီစာေတြလည္း ေအးခဲသြားခဲ့သည္။
Chen Ge အသက္႐ွဴျမန္လာၿပီး အဆုတ္ထဲ ေရခဲတံုးထည့္ထားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
သူတို႔ ဘယ္အခ်ိန္က ငါ့အခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့တာလဲ..?
အေလာင္းတူးၿပီးတဲ့အခ်ိန္လား.. ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဝါဂြမ္းစေတြကို ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကလား..?
တကယ္ေတာ့ ဒီအေျဖက တကယ္ကို အေရးႀကီးပါသည္။ သူက ေနာက္ကို ေျခလွမ္းတခ်ိဳ႕ဆုတ္လိုက္ၿပီး စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ထားကာ ပိတ္ထားသည့္တံခါးကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
ငါ အခန္းထဲကို ဝင္သြားလို႔မရေတာ့ဘူး။ သူတို႔က အထဲမွာ ငါ့ကိုေစာင့္ေနေလာက္တယ္။
Chen Ge က ႀကံခိုင္သည့္သူ႔စိတ္ေၾကာင့္ အေျခအေနကို အျမန္ဆံုး သံုးသပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အသက္ေဘးႀကံဳေနရၿပီျဖစ္လို႔ ဒီေနရာက တတ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ခြာမွျဖစ္မည္။
Chen Ge က အသံမထြက္ေစဘဲ ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္သည္။ ဒီတိုက္ခန္းမွာ ဒုတိယထပ္က ျပတင္းေပါက္ေတြကလြဲၿပီး ထြက္ေပါက္မရွိဘူးဆိုတာ သူသိထားသည္။
ေျခသံတခ်ိဳ႕ ထြက္ေအာင္လုပ္ၿပီး သူ႔အခန္းနဲ႔အေဝးဆံုး ေကာ္ရစ္ဒါရဲ့ ညာဘက္ေထာင့္နားကို သူျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
ဒီတုိက္ခန္းမွာ ေနထိုင္သူေတြက သူထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီး အႏၱရာယ္ရွိသည္။ သူ ဒီတိုက္ခန္းကေန ကေန႔ည အသက္ရွင္လ်က္ ထြက္သြားႏိုင္မလား၊ မထြက္သြားႏိုင္ဘူးလားဆိုတာ ေလာင္းကစားလုပ္ရေတာ့မွာပဲ။ Chen Ge က အံႀကိတ္လိုက္ၿပီး လက္ထဲကိုင္ထားသည့္တူျဖင့္ ညာဘက္ဆံုးေလွကားႏွင့္ကပ္လ်က္အခန္းတံခါးကို လႊဲ႐ိုက္လိုက္ေတာ့သည္။
တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ Fu An တိုက္ခန္းႀကီးက တူႏွင့္ထုလိုက္သည့္ ဆူညံသံေၾကာင့္ ၿပိဳကြဲသြားရေတာ့သည္။ သူက အ႐ူးလိုမ်ိဳး တံခါးကို တူႏွင့္ထုလိုက္ၿပီးေနာက္ က်ယ္ေလာင္သည့္အသံႏွင့္အတူ သူငွားရမ္းထားသည့္ အခန္း 208 ၏တံခါး ပြင့္သြားၿပီး သူမျမင္ခ်င္သည့္လူေတြ ထြက္လာသည္။
တက္တူးႏွင့္လူငယ္ႏွင့္ တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က သူ႔အခန္းထဲကေန သံတူေတြ၊ တူရြင္းေတြကိုင္ၿပီး ေၾကာက္စရာအမူအယာျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ပြင့္စမ္းပါ.."
သူထုရိုက္လိုက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ တံခါးက ပြင့္သြားခဲ့သည္။ Chen Ge က တံု႔ဆိုင္းျခင္းမရွိ တံခါးကို ေျခႏွင့္ကန္ဖြင့္လိုက္သည္။
=======================
Chapter (22) – သန်းခေါင်ယံညမှ လူသတ်သမား
Chen Ge က နံရံထဲမြှုပ်ထားသည့်အလောင်းကို တွေ့လိုက်ချိန်မှာ အသံမထွက်မိဖို့ ပါးစပ်ကို လက်နှင့်အုပ်ထားမိလိုက်ပြီး He San ကို စာပို့လိုက်သည်။
"ရဲကို ချက်ချင်းခေါ်လိုက်.."
လှေကားဘက်နားမှာ မီးလုံးမရှိတဲ့အတွက်ရယ် သူတို့နှင့် Chen Ge ကြားမှာ တံခါးရွက်ကြီးရှိနေတာကြောင့် Viewer တွေက ဒီမြင်ကွင်းကို မတွေ့ကြပေ။ ဒီတခဏ Chen Ge လည်း ပြောပြဖို့အချိန်မရှိခဲ့ပေ။ Chen Ge က တံခါးကြားကို ငုံ့ကိုင်းပြီး သေချာစွာ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
အလောင်းက နံရံထဲမြှုပ်ထားလို့ သူတို့က တူးထုတ်ချင်ကြတာလို့ Chen Ge တွေးလိုက်သည်။ သူ နည်းနည်းလေးတောင် မလှုပ်ဝံ့ပေ။ သူက တကယ့်ကို အရဲကိုးပြီး စွန့်စားရာကျနေသည်။ အိမ်ခန်းငှားသူတချို့က သူနှင့် ခြေလှမ်းတချို့အကွာမှာ ရှိနေကြသည်။ တကယ်လို့ သူတို့သာ နောက်လှည့်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာရင် သူ့ကို ပက်ပင်းကြီးတွေ့သွားနိုင်သည်။
"မင်း ကမ်းခြေမှာ သဲတွေနဲ့ ကစားနေရတယ်များ မှတ်နေလား.. အားနည်းနည်းစိုက်စမ်းပါ.."
တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်က ဆဲဆိုပြောရင်း အလောင်းရှိရာဆီ လျှောက်သွားပြီး ဂုန်နီအိတ်ကိုဘေးချကာ အလောင်းပတ်လည်က ဘိလပ်မြေကို ဖယ်ချဖို့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။ သူတို့က အခြားလူတွေနိုးကုန်မှာစိုးလို့ အသံမထွက်အောင် အသာအယာပဲ လုပ်ကိုင်နေကြသည်။
နံရံကွာကျသွားပြီး ဘိလပ်မြေမှုန့်တွေ ပြိုကျလာခဲ့သည်။ လူတိုင်းက ချွေးတလုံးလုံးဖြစ်နေပြီး နံရံကိုတူးသည့်လူက ပင်ပန်းလို့ကျသည့်ချွေးနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ကျသည့်ချွေးတို့ ရောလို့နေသည်။ သူတို့က အလုပ်ကို အားလုံးမျှပြီးလုပ်ခဲ့ကြပေမယ့် ပထမဆုံးလုပ်တာဖြစ်လို့ လူတိုင်း စိတ်ပျက်နေကြသည်။ ဒါကြောင့် သူတို့အလုပ်ပြီးစီးဖို့ အတော်လေး နှေးကွေးလို့နေသည်။
10 မိနစ်ကြာတော့ သူတို့ နံရံထဲကအလောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်နိုင်သည်။
"ဖက်တီး.. မင်းက ဒီဘိလပ်မြေတွေကို ရှင်းဖို့ ကျန်နေခဲ့လိုက်.. ငါတို့က ဒီအလောင်းကို တောင်ကုန်းပေါ်မှာ မြှုပ်ဖို့ ယူသွားလိုက်မယ်.."
တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်က တူကိုကမ်းပေးပြီး အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် ခင်ဗျားတို့နဲ့ အတူလိုက်ခဲ့မယ်.."
ဒီလူက ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။ ဒီလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုလုံးက သူ့စိတ်အားကိုယ်အားကို ညှစ်ထုတ်ခဲ့ရလို့ ခုလိုအမှောင်ထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ရစ်မနေချင်တော့ပေ။
"မင်း နည်းနည်းလေးတောင် ယောက်ျားစိတ်မမွေးနိုင်ဘူးလား.."
တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်က သူတို့အုပ်စုထဲက တစ်ဦးတည်းသောအမျိုးသမီးကို ပြောလိုက်သည်။
"Juan Er.. မင်း သူနဲ့နေရစ်ခဲ့လိုက်.. ပြီးရင် ငါတို့ တောင်ကုန်းပေါ်ကဆုံရပ်မှာ တွေ့ကြမယ်.."
ပြီးတော့ သူနဲ့တက်တူးနဲ့လူက ဂုန်နီအိတ်ကိုသယ်ကာ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားကြသည်။ သူတို့ရဲ့ခြေသံက ပြင်းတဲ့အတွက် မျက်နှာကြက်မှာတပ်ထားတဲ့မီးလုံးက လင်းသွားခဲ့သည်။ သူတို့က Chen Ge ပုန်းနေသည့် အခန်းရှေ့ကဖြတ်သွားချိန် ရပ်တန့်သွားကြသည်။
"ဘာကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဝါဂွမ်းတွေ ဒီလောက်အများကြီး ရှိနေတာလဲ.."
တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်၏စကားကြောင့် Chen Ge ၏နှလုံးသားက လည်ချောင်းကနေ ခုန်ထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ အစောပိုင်းက အရုပ်တွေကိုဖွင့်ကြည့်တုန်းက ဝါဂွမ်းစတွေနဲ့ စက္ကူစတွေ ထွက်ကျလာတာကို သတိရလိုက်သည်။ အဲ့ဒီအချိန်က မှောင်နေလို့ သတိမထားလိုက်မိပေမယ့် ခုတော့ ဒါကိုပြန်သိမ်းဖို့ နောက်ကျသွားလေပြီ။
"ဒါတွေက အမှိုက်တွေနေမှာပါ.. ဒီဟာကို နောက်မှရှင်းတာပေါ့.. လောလောဆယ်.. အိတ်ထဲကအလောင်းက အတော်လေးတယ်.. အရေးကြီးတာကိုပဲ အရင်ရှင်းရအောင်.."
တက်တူးနှင့်လူက သူ့နောက်ကနေ ဆော်သြလိုက်သဖြင့် တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အလောင်းထည့်ထားသည့်အိတ်ကိုသယ်ကာ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားကြတော့သည်။
"ဖက်တီး.. မတ်တပ်ရပ်မနေနဲ့.. အလုပ်စလုပ်တော့.."
သူတို့နှစ်ယောက် အမှိုက်တွေကို စုစည်းလိုက်ပြီး လက်နက်တွေပေါ်မှာ ထင်နေတဲ့သွေးတွေကို သုတ်လိုက်သည်။ မိနစ်အတော်လေးကြာတော့ နှစ်ယောက်သား ဒီအရာတွေထည့်ထားသည့် အိတ်ကိုသယ်ကာ လှေကားအောက်ကို ဆင်းသွားကြတော့သည်။
သူတို့ရဲ့ခြေသံတွေ တိတ်သွားပြီး တတိယထပ်တစ်ထပ်လုံး တိတ်ဆိတ်သွားတော့မှ သူ အသက်ရဲရဲ ရှူရဲတော့သည်။ သူက တံခါးကြားကနေ သေချာချောင်းကြည့်လိုက်ပြီး တတိယထပ်တစ်ထပ်လုံး မှောင်မည်းပြီး ဗလာဖြစ်နေတာတွေ့တော့မှ ဒီလူတွေထွက်သွားပြီဆိုတာ သေချာသွားသည်။
"Fuck.. လန့်လို့သေတော့မယ်.."
သူက ၃ မိနစ်စောင့်ပြီး သူတို့ပြန်မတက်လာဘူးဆိုတာ သေချာတော့မှ Chen Ge က တံခါးနောက်ကနေ ခြေဖျားထောက်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ကိုမတွေ့သွားဖို့ သူက ဖုန်းကဓာတ်မီးကို မဖွင့်ဘဲ နံရံကိုလက်နဲ့စမ်းပြီး တရွေ့ရွေ့နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လာခဲ့သည်။
သူတို့ပြောစကားအရ ဒီလူတွေက လူကောင်းတွေမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိပေမယ့် နံရံထဲက အမျိုးသမီးအလောင်းက သူတို့နဲ့ မသက်ဆိုင်ဘူးထင်သည်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ မပါဝင် မပတ်သက်ဘူးဆိုရင်တောင် သူတို့တွေ ကံမကောင်းကြပုံပဲ။ သူတို့က အဘိုးကြီးရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုကို သိမ်းယူပြီးနောက်ပိုင်း နံရံထဲမြှုပ်ထားသည့် ဒီအလောင်းကိစ္စကြီးကို တွေ့လိုက်ပုံရသည်။
ပုံမှန်ဆိုရင် ရဲကို အကြောင်းကြားရမှာဖြစ်ပေမယ့် ဒီလိုလုပ်ရင် သူတို့လုပ်ထားတဲ့ ရာဇဝတ်မှု ပေါ်သွားမှာစိုးသဖြင့် နောက်ဆုံး သူတို့က လူသတ်သမားအစစ်ရဲ့ သက်သေကို ကူညီဖျက်ဆီးပေးရဖို့ ဖြစ်လာပုံပင်။
တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်က ညမှောင်လာရင် အပြင်မှာလျှောက်မသွားဖို့ သတိပေးတာ မထူးဆန်းတော့ပေ။ Chen Ge ၏မျက်လုံးက အမှောင်ထဲ ကျင့်သားရလာတော့ သူ့ခြေလှမ်းတွေ မြန်လာခဲ့သည်။ သူ ဒီအဆောက်အဦးထဲက ထွက်သွားချင်လှပြီ။ Chen Ge က သူ့ကျောပိုးအိတ်ကိုယူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပထမထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။
Fuck...
ရှေ့တံခါးကြီးက သော့ခတ်ထားပြီး သူက ဒီအဆောက်အဦးထဲ ပိတ်မိနေတော့သည်။
ဒီလူတွေက အလောင်းကိုသွားမြှုပ်ချိန်မှာ တိုက်ခန်းကြီးကို သော့ခတ်သွားဖို့ သတိရပုံပေါ်သည်။ Chen Ge ရဲ့နှလုံးသားက ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တွန့်လိမ်သွားတော့သည်။ ပထမထပ်က ပြတင်းပေါက်တွေက သူခိုးရန်ကာကွယ်ဖို့ သံတိုင်တွေတပ်ဆင်ထားပြီး တတိယထပ်က တံခါးတွေက သစ်သားတန်းတွေနဲ့ အသေရိုက်ပိတ်ထားသည်။ ဒါဆိုရင် သူ အဆောက်အဦးအပြင်ကိုထွက်ဖို့ ဒုတိယထပ်ပြတင်းပေါက်က တွယ်ဆင်းရုံသာ ကျန်တော့သည်။
ဒီတိုက်ခန်းမှာ ကြာကြာနေလေ စိတ်လှုပ်ရှားလေ ဖြစ်လာသည်။ Chen Ge က လက်ထဲမှာ ဘက်စုံသုံးတူကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒုတိယထပ်ကို ပြန်တက်လာတော့ ကော်ရစ်ဒါတလျှောက်လုံး မှောင်မည်းနေပြီး မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်က ချောင်းကြည့်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဒီနေရာကြီးက အရမ်းကို တိတ်ဆိတ်လွန်းလှသည်။ Chen Ge က တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်၏ အခန်းဘေးကပ်လျက်မှာ နေထိုင်ပြီး ဒီဟာက ကော်ရစ်ဒါ၏ ဟိုးဘက်ထောင့်ဆုံးမှာရှိနေသည်။ သူက အခန်းတစ်ခန်းခန်းက ရုတ်တရက် ပွင့်သွားမှာစိုးလို့ စိတ်တွေတင်းကျပ်နေသည်။ သူက အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး ကော်ရစ်ဒါတလျှောက် တိတ်တဆိတ်လျှောက်လာကာ သူ့အခန်းဆီကို လျှောက်လာခဲ့သည်။
တကယ်လို့ အိပ်ယာခင်းစတွေကို တွဲဆက်ပြီး ကြိုးလိုလုပ်ပြီး တွယ်ဆင်းရင် ပထမထပ်ကို ရောက်သွားနိုင်သည်။ သူက အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဖို့သော့ကို နှိုက်ထုတ်လိုက်ပြီး သော့ပေါက်ကိုထိုးဖို့ ဖုန်းက မီးကိုဖွင့်ပြီး သော့ပေါက်ထဲ ထည့်ထားသည့် ဆံပင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အခန်း လူဝင်မဝင် သိအောင် တမင်ထည့်ထားသည့် ဆံပင်တချောင်းက လုံးဝမတွေ့ရတော့ပေ။
ဒါဆို တစ်ယောက်ယောက်က သူ့အခန်းတံခါးကို သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်ကြည့်ထားတာလား။ ဒါဆိုရင် အထဲမှာ သူမရှိတာကို တွေ့ပြီးလောက်ရောပေါ့။ ဒီအတွေးကြောင့် သော့ဖွင့်ဖို့လုပ်နေသည့် သူ့လက်တွေ အေးခဲသွားတော့သည်။ သူ့ဆံပင်တွေ ထောင်ထလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ကြောက်ရွံ့မှုတွေ ပြန့်နှံ့သွားသလို သူ့ကလီစာတွေလည်း အေးခဲသွားခဲ့သည်။
Chen Ge အသက်ရှူမြန်လာပြီး အဆုတ်ထဲ ရေခဲတုံးထည့်ထားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
သူတို့ ဘယ်အချိန်က ငါ့အခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့တာလဲ..?
အလောင်းတူးပြီးတဲ့အချိန်လား.. ဒါမှမဟုတ် သူတို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဝါဂွမ်းစတွေကို တွေ့တဲ့အချိန်ကလား..?
တကယ်တော့ ဒီအဖြေက တကယ်ကို အရေးကြီးပါသည်။ သူက နောက်ကို ခြေလှမ်းတချို့ဆုတ်လိုက်ပြီး စိတ်ကိုငြိမ်အောင်ထားကာ ပိတ်ထားသည့်တံခါးကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ငါ အခန်းထဲကို ဝင်သွားလို့မရတော့ဘူး။ သူတို့က အထဲမှာ ငါ့ကိုစောင့်နေလောက်တယ်။
Chen Ge က ကြံခိုင်သည့်သူ့စိတ်ကြောင့် အခြေအနေကို အမြန်ဆုံး သုံးသပ်နိုင်ခဲ့သည်။ အသက်ဘေးကြုံနေရပြီဖြစ်လို့ ဒီနေရာက တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ခွာမှဖြစ်မည်။
Chen Ge က အသံမထွက်စေဘဲ နောက်ကိုဆုတ်လိုက်သည်။ ဒီတိုက်ခန်းမှာ ဒုတိယထပ်က ပြတင်းပေါက်တွေကလွဲပြီး ထွက်ပေါက်မရှိဘူးဆိုတာ သူသိထားသည်။
ခြေသံတချို့ ထွက်အောင်လုပ်ပြီး သူ့အခန်းနဲ့အဝေးဆုံး ကော်ရစ်ဒါရဲ့ ညာဘက်ထောင့်နားကို သူပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဒီတိုက်ခန်းမှာ နေထိုင်သူတွေက သူထင်ထားတာထက် ပိုပြီး အန္တရာယ်ရှိသည်။ သူ ဒီတိုက်ခန်းကနေ ကနေ့ည အသက်ရှင်လျက် ထွက်သွားနိုင်မလား၊ မထွက်သွားနိုင်ဘူးလားဆိုတာ လောင်းကစားလုပ်ရတော့မှာပဲ။ Chen Ge က အံကြိတ်လိုက်ပြီး လက်ထဲကိုင်ထားသည့်တူဖြင့် ညာဘက်ဆုံးလှေကားနှင့်ကပ်လျက်အခန်းတံခါးကို လွှဲရိုက်လိုက်တော့သည်။
တိတ်ဆိတ်နေသည့် Fu An တိုက်ခန်းကြီးက တူနှင့်ထုလိုက်သည့် ဆူညံသံကြောင့် ပြိုကွဲသွားရတော့သည်။ သူက အရူးလိုမျိုး တံခါးကို တူနှင့်ထုလိုက်ပြီးနောက် ကျယ်လောင်သည့်အသံနှင့်အတူ သူငှားရမ်းထားသည့် အခန်း 208 ၏တံခါး ပွင့်သွားပြီး သူမမြင်ချင်သည့်လူတွေ ထွက်လာသည်။
တက်တူးနှင့်လူငယ်နှင့် တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်က သူ့အခန်းထဲကနေ သံတူတွေ၊ တူရွင်းတွေကိုင်ပြီး ကြောက်စရာအမူအယာဖြင့် သူ့ကို ကြည့်နေကြသည်။
"ကျေးဇူးပြုပြီး ပွင့်စမ်းပါ.."
သူထုရိုက်လိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် တံခါးက ပွင့်သွားခဲ့သည်။ Chen Ge က တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိ တံခါးကို ခြေနှင့်ကန်ဖွင့်လိုက်သည်။
=======================