Roxette's POV
Sa paglisan ni Arianne, para ba akong hinagisan ng limampung sibat ngayon dito sa aking kinararatayan. Masakit para sa akin ang pagkawala niya. Ang higit ko lang na ikinatatangis ay kung bakit ba siya pa? Pwede namang ako na lang hindi ba? Ako ba ang malas sa samahan naming magkakaklase? Sa pagkakaalam ko kasi noon ay close na close pa sila sa isa't isa noong wala pa ako.
Kamusta na kaya yung iba? Nasa mabuti kaya silang kalagayan? I hope so. Kailangan kong malaman kung sino ba talaga ang killer. Kailangan kong makawala dito para matulungan ko ang iba kong kasamahan. Pero paano?
Minsan nga naiisip kong sumuko na lang. Hayaang makaharap kung ano bang buhay ang nararapat sa akin. Kung mabubuhay ba ako o katapusan ko na. Hindi ko rin alam kung handa na nga ba ako o hindi pa. Pero kung plano talaga ni God na mawala na ako, at kung nagampanan ko nga kaya ang misyon ko rito sa lupa, siguro pwede na niya talaga akong kuhanin.
Kung aking iisipin kung paano ba ako papatayin ng killer, ayun ang hindi ko lang alam. Minsan nga para nakakatakot na makaharap siya kahit na kakilala mo siya kasi nga, alam mo sa sarili mong wala kang laban sa kaniya. Paano kaya kung ka-close ko pala siya? Yung taong hindi mo inaasahang gawin yung ganoong bagay ay magagawa niya?
Marami na akong pinaghinalaan na killer. Pero nababalutan pa rin ng agam-agam yung puso ko. Alam kong maling manghusga ng tao, pero sa sitwasyon talaga namin ngayon, hindi mo na alam kung sino ba ang dapat mong pagkatiwalaan.
Natigil ako sa aking pagmumuni-muni nang biglang magliwanag ang paligid. Kung kanina ay nababalot ito ng dilim, ngayon naman ay nakakasilaw na ang paligid. Hindi ko halos maibuka ang aking mga mata dahil matindi pa sa sikat ng araw ang tinataglay nitong liwanag.
Maya-maya pa, medyo makakamulat ka na. Pero hindi ko inaasahan na para bang nagbukas ang langit sa nakikita ko ngayon. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nito. Isa lang ang sumagi sa aking isipan, maaaring may susundo na sa akin dahil katapusan ko.
Imbes na patuloy kong imulat ang aking mata, mas minabuti ko na lamang na pumikit. Nangangamba kasi ako na oras ko na. Kung mawawala man ako ngayon, mas nanaisin kong hindi ko masyado itong nasasaksihan. Ngunit isang boses ang talagang nagpamulat sa akin.
"Roxette, ang natitirang pag-asa." Sambit niya. Pamilyar sa akin yung boses na iyon kaya dulot ng kuryosidad, iminulat ko ang aking mga mata.
Nagulat ako sa nasasaksihan ko ngayon. Si Ethel ay muling nagbabalik at bumababa siya ngayon mula sa langit. Natututwa ako sa kaniyang pagbabalik pero dahil sa tinuran niya, mas lalo akong napa-isip kung ano ang kailangan niya sa akin.
"Anong kailangan mo sa akin? At ano ang sinasabi mong ako na lang ang natitirang pag-asa?" Naguguluhan kong tanong. Halos mapangiwi na ako dahil nangangalay na ang buo kong katawan. Isang ngiti lang ang isinukli niya sa akin.
"Bukod kay Arianne, ikaw lang ang nag-iisang taong napipisil kong maaaring pumigil sa masamang binabalak ng kapatid ko." Paliwanag niya. Halos mapawi ang lahat ng sakit na aking iniinda noong marinig ko ang katagang iyon.
"Kapatid? Kapatid mo ang killer?" Tanong ko na medyo mapang-uyam.
"Oo tama ka sa iyong narinig. Ako ay muling nagbalik dito para pigilan ang aking kapatid. Hindi na niya alam ang kaniyang ginagawa. Halos nagpabulag siya sa poot na kaniyang kinikimkim. Kung hindi niya lang nabasa ang libro ni Ate, tiyak na hindi siya magkakaganito." Pagpapaliwanag niya. Halos manlaki ang aking mata sa aking mga narinig. Tila ba hindi ako makapaniwala.
"Dahil sa poot na kinimkim noon ni Ate Helga, gumawa siya ng libro na pinamagatan niyang Alphabet of Death. Nakasulat doon kung paano niya nais patayin ang mga taong kinapopootan niya. Dulot ng depresyon, nagpakamatay siya. Pero bago siya mamatay, sinumpa niya ang libro. Magbabalik daw siya para maghiganti at tulungan ang taong gagamit nito. Ngayon, nagbalik nga siya at siya ang Black Lady." Paglalahad ni Ethel.
Hindi talaga ako makagalaw dito sa kinasusubsuban ko. Magkakapatid sila? Pero paano nangyari iyon? Tsaka, paano ko pipigilan yung killer kung kakampi naman nito yung Black Lady na si Helga pala? Na Ate nila? Paano ko sila lalabanan? Wala nga akong lakas ng loob eh.
"Kung iniisip mong talo ka na, at wala kang laban sa kanila, huwag kang mag-alala, kaya nga nandito ako para gabayan ka. Hindi dapat matalo ng Dilim ang Liwanag." Singit niya.
"Kung kapatid mo nga ang killer, at nais mong pigilaan ko siya, sino ang kapatid mo?" Mapang-usisa kong tanong.
"Ang kapatid ko ay si..."
"Gumising ka na diyan! Batugan!" Sigaw niya sabay buhos sa mukha ko ng malamig na tubig kaya bigla akong nagising.
Nakakainis! Ayun na eh! Malalaman ko na sana kung sino siya! Panira lang.
Pagkamulat ko ng aking mga mata, hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Siya na nandito sa harapan ko ang killer? I can't believe this!
"Ikaw yung killer?" Sigaw ko sa aking isipan.
Karlo's POV
Hindi ako makapaniwala na kayang paratangan ni Agatha na si Ginny ang killer. Alam kong hindi iyon magagawa ni Ginny. Hindi porket pamamahay na nila ito ay si Ginny na kaagad ang kaniyang pagbibintangan. Nasaan ang hustisya roon? Sayang lang at sinang-ayunan nila ang pagkakakulong kay Ginny sa silid nito.
Baka naman si Agatha talaga ang killer? Hindi nga siya mukhang nababahala kapag may namamatay na isa sa mga kasama namin eh. Wala lang siyang reaksyon. Para bang okay lang sa kaniya na may mamatay. Sa kalagayan talaga namin ngayon, ang hirap magtiwala. Hindi mo alam kung sino ang totoo o hindi.
Dahil sa nangyaring eksena, nandito lang ako sa kwarto at nakakulong mag-isa. Nagmumuni-muni lang habang nakahiga sa malambot na kama. Naalala ko bigla yung memory card ni Ramil kaya naman napabangon ako bigla sa kinahihigaan ko. Baka tuyo na iyon kaya naman dali-dali ko iyong kinuha sa aking drawer at isinalpak agad sa aking cellphone.
Pagkabukas ko ng recordings, ito kaagad ang bumulaga sa akin.
"Sabi na nga ba eh, ikaw ang killer! Pero, bakit mo ginagawa ang lahat ng ito?" Wika ni Ramil.
"Simple lang, I want you all to suffer." Sambit ng killer.
"Ganun pala. Pwes, hindi ko na hahayaan pa na mapatay mo kaming lahat."
Hanggang doon lang ang nilalaman ng reocrdings. Nang marinig ko yung boses ng killer, tiyak ko na babae ito. Inisa-isa ko yung mga kaklase ko kung sino ang maaaring may mag-ari ng boses na ito. Bigla akong natauhan ng maaninaw ko yung boses nung killer. Paulit-ulit ko talagang pinapakinggan hanggang sa sigurado na ako na siya nga talagaa ng salarin.
"Kamusta ka na Karlo? Hindi ka ba nagsasawa sa pinapakinggan mo?" Boses ng isang babae roon sa may pintuan. Napatigil ako sa ginagawa ko at halos hindi muna ako gumagalaw. Nandito na siya, ako ba'y natunugan niya?
Dahil nakatalikod ako sa may pintuan, hindi ko tuloy mawari kung susugurin na ba niya ako o hindi. Dahan-dahan ko siyang nilingon hanggang sa bumungad siya sa harapan ko na nakanight gown lang. Hulmang-hulma ang kaniyang katawan sa suot niya ngayon. Para bang inaakit niya ang sinumang tumingin sa kaniya.
Nginitian ko lang siya. Kunwari ay wala akong alam na siya na nga yung killer kaya plano kong magmaangan-maangan na lang.
"Oh bakit ka nandito? May kailangan ka ba sa akin?" Mahinahon kong tanong habang nakaupo ako sa may kama. Nakatayo lang talaga siya sa may pintuan. Maya-maya pa, naglakad na siya papalapit sa akin.
Nagulat ako dahil huminto siya talaga sa harapan ko. Ang mas kinagulat ko, bigla niyang tinanggal ang suot niyang night gown. Mahaba iyon na hanggang hita. Nanlaki ang mata ko at halos tumulo ang aking laway sa ganda ng kaniyang katawan. Nakabra't panty na lang siya ngayon. Sinusubukan niya bang i-seduce ako?
"Alam kong Karlo na gusto mo ito. Lalaki ka lang at natutukso. Heto na ako oh! Pagkain na nasa harapan mo. Huwag ka ng magdalawang-isip pa na sunggaban ako, ako pa ba matatanggihan mo?" Wika niya habang niyayapos ang aking katawan.
Bigla ako nakaramdam ng matinding pagkainit. Halos nabuhay lahat ng natutulog kong kalibugan sa katawan. Ayokong kumagat sa kaniyang pain kaso huli na ang lahat, she kiss me torridly.
Para akong malalasing sa sarap. Ang lambot ng kaniyang labi. Nais niya akong mabaliw sa pagnanasa ko sa kaniya. Alam kong hindi ito tama kaya naman naitulak ko pa siya sandali.
"Are you crazy? Bakit mo ito ginagawa?" Tanong ko na kunwari ay hindi alam kung ano ang rason niya.
"I like you! And I want you right now!" Sambit niya sabay lapit sa akin ngunit napigilan ko siya gamit ang aking kanang kamay.
"Huli ka na! Ang galing mong um-acting! Hindi mo ako matatalo sa pang-aakit lang." Sambit ko habang hawak ko siya sa magkabila niyang balikat.
"Alam ko namang alam mo na. Yung recordings pa lang, huli na kita. Hindi ako tanga para hindi malamang hawak mo yung memory card kaya nga nandito ako para bawiin iyon sa iyo eh." Pahayag niya habang nakangiti. Nagtataka ako kasi nagagawa niya pang ngumiti gayong nabulilyaso ko na ang plano niya.
"Paalam, Karlo! haha!" Turan niya at may hinugot siyang maliit na patalim sa kaniyang bra at itinarak iyon sa aking dibdib.
"Hahaha! Magdusa ka!" Sambit niya habang ligayang-ligaya.
Napahiga na lamang ako sa kama dahil napakislot ako sa sobrang sakit. Nakabaon pa rin iyon hanggang ngayon sa dibdib ko. Nais ko amn hugutin, pero mukhang huli na ang lahat. Nakatayo na siya ngayon sa harapan ko at may hawak na malaking kutsilyo.
"Sumalangit nawa ang iyong kaluluwa! Haha!" Wika niya at biglang inihataw ang malaking kutsilyo na iyon sa aking leeg hanggang sa humiwalay ang aking ulo sa aking katawan.
Killer's POV
Tuwang-tuwa ako habang hawak-hawak ko ang ulo ni Karlo ngayon. Akala niya siguro ay maiisahan niyaa ko. Pwes, nagkakamali siya. Nagpaplano pa lang siya, may plano na ako kaya hindi niya ako mauutakan haha!
Pinagmamasdan ko ngayon ang pugot niyang ulo habang nakaupo sa kaniyang kama. Nakasuot na rin ako ng matinong damit. Ang ganda lang talaga ng mata niya kasi chinito. Alam ko namang babae/tukso mahina siya kaya ayun ang naisip kong gawin para pakagatin siya sa aking plano haha!
Letter B, check! seven letters left!
Habang tangan-tanagn ko ang ulo ni Karlo, nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto at bumulaga sa harapan ko si Ginny.
"Xiara..."