I'll try to be gentle
"Paparusahan mo din ako?" Kinakabahang tanong ko kay Piero habang titig na titig siya sa akin. Iba ang titig na iyon sa mga iginagawad niyang titig sa akin, mas malalim ito mas tumatagos.
Bayolentent nagtaas baba ang kanyang adams apples habang siya napabuntong hininga at napapikit ng mariin. "Hindi pa sa ngayon" paos na sabi niya bago niya ako pinakawalan mula sa pagkakaharan niya sa akin at pagkakasandal ko sa likod ng pintuan. Pagod siyang naglakad papunta sa kama para umupo dito.
"Magbihis ka na. Magshoshower lang ako, matulog na tayo pagkatapos" pagod na utos niya sa akin na kaagad ko namang tinanguan. Pumasok ako sa may maliit na walk in closet ni Piero para makapagpalit ng pantulog samantalang siya naman ay dumiretso sa may banyo para magshower.
Napahawak ako sa aking dibdin dahil sa kabang nararamdaman. Ramdam na ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso. Napangiwi ako ng unti unting mapalitan ng kirot ang kaninang kaba. Dahan dahan akong napaupo sa may sahig. Pilit na hinahabol ang aking hininga para pawiin ang kirot. Hindi din nagtagal ay naglaho iyon. Pagod akong napahilamos sa aking mukha. Natatakot na ako.
Paglabas ko ng walk in closet ay kaagad akong gumapang sa kama para makahiga ng maayos. Dinama ng kamay ko ang lamig ng comforter habang nakatitig ako sa may kisame. Hindi pa din mawala sa aking isip ang paminsan minsang pagkirot ng aking dibdib.
Marahan akong gumalaw para makaayos ng pagkakahiga. Naisip kong baka kailangan ko lang maging maingat sa mga galaw ko. Bawal mapagod, at kailangan kong matutunang kontrolin ang aking emosyon. Mas lalo akong napaayos ng higa ng bumukas ang pintuan ng banyo. Uminit ang pisngi ko ng makita kong lumabas si Piero duon na nakatapis lamang ng tiwalya.
Hindi siya tumingin sa akin kaya naman malaya kong napanuod ang bawat galaa niya. Kaagad kong nakita ang magandang hubog ng kanyang katawan ng sinuklay niya ang basang buhok gamit ang kanyang daliri. Kumuha siya ng puting tshirt mula sa closet at tsaka kulay itim na shorts. Napanguso ako.
Nakita ni Piero iyon kaya naman nagtaas siya ng kilay sa akin. "What, you want me naked?" Pangaasar niya kaya naman kaahad akong tumalikod ng pagkakahiga sa kanya dahil sa sobrang kahihiyan.
Sandali pa siyang tumayo duon para patuyuin ng tuwalya ang basang buhok bago siya gumapang pahiga sa kama. Mariin akong pumikit para hindi na niya ako asarin ulit. Narinig ko ang pagngisi nito kaya naman dahan dahan kong minulat ang aking mga mata. Imbes na mahiga siya ay sumandal pa muna siya sa head board ng kama at tsaka kinalikot ang kanyang cellphone.
Nanliit ang mga mata ko habang sinisipat ang kanyang ginagawa. Namataan niya ako kaya naman kaagad niyang inilayo sa akin ang cellphone niya. "Tulog na" matigas na utos niya sa akin.
"Hindi ako makatulog" sumbong ko pa sa kanya kaya naman sinimangutan niya ako.
"Kung ano ano sigurong iniisip mo" galit na utas niya kaya naman kaagad humaba ang nguso ko.
"Hala hindi ko naman iniisip yung ginagawa nila Lan..." huli na ng mapigilan ko ang aking bibig. Kaagad akong napatakip duon lalo na nang makita ko ang naglalarong ngiti sa labi ni Piero.
Binitawan niya ang cellphone na hawak. "Tanginang bangs to" nakangising puna niya sa bangs ko na nagawa pa niyang suklayin.
Halos maduling ako sa pagsunod sa kanyang kamay na marahang sumusuklay duon. "Ayaw mo ba sa bangs ko?" Tanong ko sa kanya.
"Pwede nang pagtyagaan" nakangising sagot niya sa akin kaya naman mabilis kong tinabig ang kamay niya.
"Ang sama mo sa bangs ko" inis na sabi ko.
Natawa siya. Pagkatapos ay nagulat ako ng hawiin niya ito para tingnan ang peklat na itinatago ko duon. Tinitigan niyang mabuti ang mukha ko habang nakataas ang bangs ko. Marahan akong napapikit nang hinalikan ni Piero ang noo ko. "This is part of Amaryllis, I should love this too..." paos na sabi niya na hindi ko nasundan.
"Ha?" Tanong ko pero inirapan niya lamang ako.
Gumulong siya pahiga sa aking tabi at inayos ng mabuti ang kanyang unan. Ang kaliwa niyang kamay ginawa niya ding unan. Kaya naman kaagad kong itinaasa ang kanan niyang kamay na nagpapahinga sa may kama. Pumasok ako duon at tsaka inunan ang kanyang kanang braso.
Napangisi si Piero dahil sa ginawa ko. Buong akala ko ay magproprotesta siya. Naramdaman ko ang kamay niya sa aking likuran para itulak ako lalo papalapit sa kanya. Hindi na ako nahiya, iniyakap ko sa kanyang bewang ang kanang kamay ko.
"Amputa, tyansing" pangaasar niya sa akin habang nakapikit.
Napanguso ako. Amoy na amoy ko ang kanyang bango na kumapit na sa halos lahat ng kanyang damit. Lalaking lalaki pero masarap sa ilong. "Ayaw ko pang matulog" paggising ko sa kanya. Nanatili siyang nakapikit hindi niya ako pinansin. Ilang minuto pa ang nagtagal hanggang sa naramdaman ko ang mapayapang paghinga ni Piero, nakatulog na siya marahil sa sobrang pagod.
Mas hinigpitan ko ang yakap sa kanya. "May hindi pa ako sinasabi sayo Piero. Sorry..." emosyonal na sabi ko sa kanya.
"Ayokong magsinungaling sayo. Pero ayaw din kitang masaktan" malungkot na sabi ko pa. Tahimik kong dinamdam na magisa iyon hanggang sa dalawin na lamang din ako ng antok.
Nagising ako kinaumagahan na nasa tabi ko pa din si Piero pero hindi kagaya kagabi ay siya na ngayon ang nakayakap sa akin. Nakasuksok ang kanyang mukha sa aking leeg. Ramdam na ramdam ko ang bawat niyang paghinga duon. Hindi ako gumalaw para hindi siya magising. Pero maya maya ay siya din mismong ang gumalaw. Mas lalo siyang nagsumiksik sa leeg ko kaya naman kaagad kong naramdaman ang labi niya sa leeg ko.
"Ang aga mong nagising" paos na sabi niya sa akin. Halos makiliti ako dahil sa pagsasalita niya.
"Nagugutom na ako" nahihiyang sagot ko sa kanya. Napangisi siya at halos mamanhid ang buong katawan ko ng ipasok ni Piero ang kamay niya sa kumot. Mula sa baba ay bahagya niyang itinaas ang suot kong tshirt at malaya niyang hinaplos ang aking tiyan. Ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang palad duon.
"Ang lakas lakas mong kumain. Tapos pagtitingnan ka para kang ginugutom" pangaasar niya sa akin.
Hindi ko napigilan ang maliit at mahinang pagungol ng bahagyang gumalaw pataas ang kamay ni Piero. Malapit na malapit na iyon sa aking dibdib. "Gutom ka na?" Paos na tanong niya sa akin na tinanguan ko na lamang.
Napatango din siya bago niya inilabas ang kamay sa loob ng tshirt ko. Magkasabay kaming lumabas ni Piero ng kwarto para dumiretso sa dinning, kagaya ng dati ay muli naming naabutan si Sarah na naghahanda ng pagkain sa may dinning. Nauna ng nakaupo si Lance habang kandong ang kanilang anak na si Larrie. Ngiting aso siyang tumingin kay Piero. Napangisi si Piero bago niya itinaas ang kanyang middle finger kay Lance.
Habang nasa hapagkainan ay nakita kong ayos na sina Sarah at Lance kaya naman gumaan na ang pakiramdam ko. Kain lang ako ng kain, nakita ko ang ilang mga pagsulyap ni Piero habang nakangisi akong pinapanuod. "Dahan dahan. Amputa walang aagaw sa pagkain" suway niya ng muntikan na akong mabulunan.
Kinailangan ulit umalis ni Piero at Lance paluwas ng manila. Nalungkot ako, buong akala ko kasi ay kasama na ako pagbalik nila sa Manila. Hindi naman sa hindi ko gusto dito sa bulacan kasama sila Sarah. Pero gusto ko kasi palaging kasama si Piero.
"Uuwi din ako sa bahay, hinahanap ako ni Mommy. May sasabihin daw siya sa akin" kwento niya habang inaayos ang kanyang mga gamit.
Napatango ako lamang ako habang pinapanuod ang kanyang bawat galaw. Bagsak ang aking balikat habang nakaupo sa dulo ng kama. Pinaglaruan ng aking mga paa ang carpet sa sahig. Napatingala ako ng maramdaman ko ang paglapit ni Piero sa akin. "Andito naman si Rochi at Peanut...wag ka ng malungkot" suway niya sa akin sabay abot kay Rochi. Kaagad kong tinanggap iyon at niyakap.
Hinawakan ni Piero ang braso ko para patayuin ako paharap sa kanya. "Aalis ako ng Agrupación. Magtratrabaho na ako sa companya namin, magbabagong buhay ako" seryosong sabi niya sa akin kaya naman tumango ako at tsaka siya nginitian.
Marahan niyang hinaplos ang aking pisngi. "Gusto mo ba iyon?" Malambing na tanong niya sa akin.
"Gusto ko" kaagad na sagot ko. Yun naman talaga ang pangarap ko para kay Piero, ang magkaroon siya ng normal na pamumuhay, malayo sa dahas at sa panganib.
Napangiti siya bago niya ako muling niyakap at hinalikan sa noo. "Gagawin ko iyon para sayo" pahabol pa niya kaya naman napanguso ako.
"Gawin mo iyon para sayo Piero. Dapat para sa sarili mo. Hindi ka dapat gagawa ng isang bagay para sa ibang tao. Hindi naman habang buhay kasama mo ako..." mahinang paliwanag ko sa kanya. Napayuko ako at kaagad na nakaramdam ng hiya ng maramdaman ko ang kanyang pagkabato.
Dahan dahan niyang binawi ang kamay niyang nakapulupot sa aking bewang. "Aalis na ako" galit na sabi niya sa akin.
Tamad niyang kinuha ang duffle bag niyang nakalapag sa sahig. "Piero..." tawag ko sa kanya.
Tumakbo ako para habulin siya. "Galit ka ulit?" Problemadong tanong ko pero inirapan niya lang ako.
Hindi siya nagsalita. Pero muli lamang niya akong hinalikan sa noo. "Wag matigas ang ulo, wag na kayong gumawa ng kung ano ano ni Sarah. Dito lang kayo sa loob ng bahay" seryosong pangaral pa niya sa akin na kaagad kong tinanguan.
Tahimik pa din si Piero. Umalis siyang hindi na ako kinausap, ni hindi man lang ako tinapunan ng tingin. "Ok ka lang Amaryllis?" Nagaalalang tanong ni Sarah sa akin na kaagad kong tinanguan.
Imbes na bumalik sa kwarto ay umupo na lamang muna ako sa may terrace. Umihip ang malakas ng hangin, tumunog ang mga dahon sa malapit na puno. Hindi ko alam kung paano ipapaintindi kay Piero ang lahat. Gusto ko siyang makasama nang matagal, pero hindi ko alam kung paano.
(Flashback)
Nanghihina akong nagising sa hospital. Ang huling pagkakaalala ko ay nabangga ako ng isang kulay puting subaru brz. Nakita ko pang huminto ang sasakyan na iyon pagkatapos niya akong mabunggo. Buong akala ko ay babalik siya para tulungan ako pero mabilis lamang niyang pinaharurot ang kanyang sasakyan.
"Amary..." nagaalalang tawag ni Rajiv sa aking gilid.
Hindi ako nakagalaw dahil sa mga aparatong nakakabit sa aking katawan. "Anong..." nahihirapang tanong ko sa kanya.
Hinaplos niya ang aking buhok, marahan iyon kaya naman hindi ko napigilang mapapikit. "Ok na Amary. Tapos na ang procedure" paninigurado niya sa akin kaya naman kumunot ang noo ko.
"You had a heart transplant surgery" sabi pa ni Rajiv sa akin. Kita ko ang saya sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.
Ilang linggo pa ang lumipas bago natanggal ang mga machine na ikinabit sa akin. Halos araw araw nanduon si Rajiv para bantayan ako. Inaalagaan niya akong mabuti.
"Kain ng kain" nakangiting sabi niya sa akin habang sinusubuan niya ako ng pagkain.
Ramdam ko ang pagmamahal ni Rajiv sa akin, kahit ilang beses kong ireject yung nararamdaman niya ay hindi nagbabago ang pakikitungo niya sa akin.
Tahimik akong nakadungaw sa may bintana isang araw, halos ilang buwan na akong nasa hospital dahil hindi ako basta basta pwedeng ilabas dahil masyadong maselan ang surgery na ginawa sa akin. Napaayos ako ng upo ng bumukas ang pintuan ng aking kwarto. Hindi kaagad nagsalita ang pumasok kaya naman dahan dahan akong lumingon para tingnan kung sino iyon.
Isang lalaking nakadamit pangdoctor ang nakatayo sa aking harapan ngayon. Tinggal niya ang kanyang suot na facemask at kaagad akong nagulat ng makita ko si Papa.
"Papa" umiiyak na tawag ko sa kanya.
Madalas na pumupuslit si Papa sa hospital para madalaw ako. Nalaman ko din ang nangyari sa aking kapatid na si Sachi. Hindi ko kinaya nung nalaman kong wala na siya.
"Isang magandang babae na mala anghel daw ang itsura. Siya ang huling nakasama ni Sachi bago siya nasagasaan"
"Humihinga pa siya sa ambulansya. Pero nakitaan ang katawan niya ng gamot kung saan papatigilin nito ang pagtibok ng puso mo"
"Sachi is Dead on arrival" mga kwento ni Papa sa akin. Dahil sa paulot ulit ko iyong iniisip ay hindi ko naiiwasang mapaniginipan ang nangyari sa aking kapatid na para bang ako yung nanduon sa kalagayan niya.
Ilang araw kong dinamdam iyon. Ilang beses ko ding itinanong sa aking sarili kung bakit hindi na lamang ako yung namatay. Sana ay ako na lang.
"Ang lalim ng iniisip mo" puna nang kararating lang na si Rajiv. May dala itong paper bag na may lamang pagkain.
Tipid ko lamang siyang nginitian. Ilang minuto pagkapasok niya ay sumunod ang isang lalaking doctor.
"Naging Successful ang ginawa nating surgery..." paguumpisa niya. Tahimik lamang akong nakikinig habang naguusap sila ni Rajiv.
Napukaw niya ang atensyon ko sa sumunod niyang sinabi sa kay Rajiv. "Recent figures show that 75 percent of heart transplant patients live at least 5 years after the surgery"
Nabato ako sa aking narinig, namanhid ang aking buong katawan. Nakita ni Rajiv ang naging reaksyon ko kaya naman inaya niya ang Doctor na sa labas na lamang sila magusap. Mas lalong bumagsak ang katawan ko pagkatapos kong marinig iyon, mas lalo akong nanghina.
"We can live sa US after the wedding Amary. Ituruloy natin ang mga theraphy mo. You will live longer" paninigurado sa akin ni Rajiv.
He kissed me on the forehead. "Mahal na mahal kita Amary" malambing na sabi pa niya sa akin. Pero hindi ko iyon sinagot, hindi ko kayang sagutin.
Itinakas ako ni Papa makalipas pa ang ilang buwan. Dinala niya ako sa Hongkong kasama ng aking kapatid na si Akie. Para akong bagong tao pagkadating ko duon, limitado ang aking mga alaala.
(End of Flashback)
Dalawang araw ang lumipas simula nang bumalik sina Piero at Lance sa manila. Ngayong araw sana ang balik nila pero nadismaya ako nang makitang si Lance lang ang umuwi at hindi kasama si Piero.
"May trabaho pa ba siya?" Tanong ko dito pero nagkibit balikat lamang si Lance.
"Duon siya nagstay sa bahay nila" sagot niya lamang sa akin.
Lumipas pa ang dalawang araw na hindi umuwi si Piero. Ni hindi din siya sumasagot sa tawag at text ko. Kaya naman nagdesisyon akong tumakas para bumalik ng Manila para hanapin siya. Kinakabahan ako, baka may hindi magandang nangyari sa kanya.
Nakarating ako sa centro ng bayan ng San Rafael, pero nahirapan akong makahanap ng bus pabalik ng manila. Sa huli ay sinundo ako ni Sarah at Lance dala ang kanyang sasakyan. Malungkot lamang na nakatingin si Sarah sa akin.
"Balik na tayo Amaryllis" malumanay na yaya niya sa akin kaya naman naiyak na lamang ako.
Kinuha ni Lance ang dala kong backpack. "Gusto kong makita si Piero" umiiyak na pakiusap ko sa kanila.
Napabuntong hininga si Lance. Hinawakan ako sa balikat para igaya pasakay ng sasakyan. "Marami pang ginagawa si Piero ngayon. Ikakasal si Tadeo" sabi nito sa akin kaya naman parang bata akong sumunod sa kanila pasakay ng sasakyan.
Iyak ako ng iyak habang nakaupo ako sa backseat. "Magiisang linggo na siyang hindi umuuwi. Sabi niya babalik kami sa Manila" umiiyak na kwento ko sa kanilang dalawa. Wala na akong pakialam sa itsura ko.
Walong araw, bilang na bilang ko kung ilang araw hindi nagpakita at nagparamdam sa akin si Piero. Sa mga araw na iyon, ilang beses ko silang narinig na magkausap ni Lance sa cellphone pero sa tuwing kukuhanin ko kay Lance iyon para kausapin siya ay mabilis niya lamang pinapatay ang tawag.
"Kain na Amaryllis" puna sa akin ni Lance, isang umaga habang nagaalmusal kami. Ilang araw na akong walang ganang kumain. Ni hindi nga din maayos ang tulog ko kakaisip kung bakit bigla na lamang nagbago si Piero.
Napatalon ako sa aking kinauupuan ng marinig ko ang busina ng kanyang sasakyan sa labas. Mabilis akong tumayo at tumakbo palabas.
"Piero" tawag ko sa kanya at tsaka tumakbo palapit sa kanya. Hindi na ako nagalinlangan pang yakapin siya.
Muling tumulo ang aking mga luha. "Sabi mo sandali ka lang" umiiyak na sabi ko sa kanya pero hindi siya nagsalita. Nanatili siyang natamad na nakatingin sa akin. Dahan dahan akong bumitaw sa kanya nang mapansin ko ang lamig ng pakikitungo niya sa akin.
"Papasok na ako" tamad na sabi niya sa akin at tsaka ako kaagad na tinalikuran. Mas lalong bumigat ang aking dibdib dahil sa kanyang ginawa. Bagsak ang aking balikat na pumasok sa loob ng bahay.
"Pagkatapos niyan, pumunta tayo ng Farm. Babalik din kaagad ako ng Manila" seryosong sabi nito kay Lance ng maabutan ko sila sa may Dinning.
Napatingin sina Lance at Sarah sa akin. Bumaling din si Piero, tamad niya akong tiningnan pagkatapos kaagad ding binawi iyon. "Sa kwarto na muna ako" tamad na sabi niya sa mga ito. Kita ko ang awa sa mga tingin nila dalawa sa akin.
Wala na akong nagawa pa kundi ang tahimik na lamang na umiyak sa may sala. "Gusto mong sumama sa Peanut farm?" Tanong ni Lance sa akin.
Nagtaas ako ng tingin sa kanya. "Ayaw naman ni Piero" emosyonal na sagot ko.
"Magbihis ka na" pagtulak ni Lance sa akin. Ayoko pa sana siyang sundin pero pinilit niya ako na para bang sigurado siyang makakasama ako.
Abala si Piero sa harap ng kanyang laptop pagpasok ko sa kwarto. Ni hindi nga ako nito tinapunan ng tingin. Pumasok ako ng banyo at duon nagbihis. Pagkalabas ko ay wala na siya duon.
"Si Amaryllis na lang ang isama mo Piero" naabutan kong sabi ni Lance dito. Tamad niya akong nilingon, tiningnan ako mila ulo hanggang paa.
"Ako na lang magisa" tamad na sabi niya dito.
"Isama mo na si Amaryllis" giit ni Lance sa kanya kaya naman wala nang nagawa pa si Piero kundi ang hayaan akong sumama sa kanya.
Sobrang tahimik namin sa loob ng sasakyan. Para akong mabibingi, dumoble ang lamig dahil din sa lamig nang pakikitungo ni Piero sa akin. Ramdam na ramdam ko ang pagdisgusto niya sa aking presencya.
Walang isang oras ng makarating kami sa bayan ng Sta. Maria kung nasaan ang Peanut farm na ipinapatayo nila Piero at Lance. Sa dulong bahagi ay nakita ko kaagad ang malaking parang factory. Bumaba si Piero kaya naman bumaba na din ako. Tamad niya lamang akong tiningnan ng lumapit ako sa kanya. Nagiwas kaagad ako ng tingin at tsaka itinuon ang atensyon sa buong farm. Malawak iyon at may mga trabahador na din sila.
"Parating din ngayong araw ang ilang mga machines" rinig kong sabi ni Piero duon sa lalaking sumalubong sa amin. Nilaro ko ang aking mga daliri, pakiramdam ko ay maling mali na sumama ako kay Piero. Ni hindi man lang ako nito pinapansin, napapatingin na nga sa akin minsan yung kausap niya dahil tahimik lamang akong nakasunod sa kanila.
"Inumin po Sir?" Tanong nung lalaki kay Piero na kaagad niyang inilingan. "Kayo po Ma'm?" Pagbaling niya sa akin na inilingan ko na lamang din.
Kinausap ni Piero ang ilang mga tauhan duon. Sila na din ang naghanda ng tanghalian namin. Mabuti pa yung mga tao mainit ang pagtanggap sa akin. "Kayo ho siguro si Ma'm Sachi" puna sa akin ng iba kaya naman napatigil ako sa aking pagsubo.
Marahan akong umiling. "Hindi po" malungkot kong sagot sa kanila. Napansin nila ang tensyon sa pagitan namin ni Piero kaya naman natahimik na lamang sila. Inabot na kami ng hapon duon kakahintay sa parating na mga machine para sa factory sa gilid ng peanut farm.
"Piero..." tawag ko sa kanya perp hindi niya ako pinansin. Mas lalo siyang naging busy ng dumating ang hinihintay nilang machine. Para hindi makaistorbo ay tahimik na lamang akong lumabas. Tinanaw ko ang malawak na farm ng mga mani.
Napatingala ako sa langit ng makita kong unti unting dumilim dahil sa paparating na ulan. Nanatili akong nakatayo duon, wala naman akong ibang mapupuntahan kaya naman hinintay kong unti unting pumatak ang malilit na butil nuon bago ako nagumpisang maglakad pabalik kung nasaan sila Piero.
Pero hindi ko inaasahan ang biglaang pagbagsak nuon. Napatakbo na ako ng magsimulang mabasa ang aking damit. "Amaryllis!" Galit na sigaw ni Piero ng makita kong sumulong din ito sa ulan para lapitan ako.
Napamura siya ng makita ang aking itsura. Pareho na kaming basa sa ulan. Hinila niya ako sa kung saan, kaagad kong nakita ang kubo sa hindi kalayuan. Malayo iyon sa mga tinutuluyan ng mga nagtratrabaho sa farm.
"Bakit ka ba kasi lumabas?" Galit na tanong niya sa amin pagkapasok namin duon. May maliit na papag lamang ang nasa loob nuon.
Naiyak ako. Lumabas lahat ng bigat ng dibdib ko na kanina ko pa dinaramdaman. "Kasi ayaw mo sa akin duon, kaya lumayo na lang ako" sagot ko sa kanya kaya naman muli siyang napamura.
Pagod siyang umupo sa may papag. Kapwa basa ang aming mga damit dahil sa ulan. Malakas pa din ang buhos nuon sa labas. "May nagawa ba akong mali?" Umiiyak na tanong ko sa kanya dahil sa biglaang pagbabago ng pakikitungo niya sa akin.
Habol habol ni Piero ang kanyang paghinga habang nakayuko. "Napakasinungaling mo Amaryllis" giit niya na ikinalaki ng aking mga mata.
Tiningala niya ako, matalim ang tingin niya sa akin. Napaatras ako ng tumayo siya at kaagad na lumapit sa akin. Hinigit niya ang aking braso. "Piero..." natatakot na tawag ko sa kanya sa takot na saktan niya nanaman ulit ako.
Sobrang init ng kanyang kamay na nakahawak sa aking braso. "Paparusahan kita" asik niya sa akin na ikinagulat ko.
Hindi na ako nakagalaw pa ng kaagad niyang kinabig ang aking batok. Mabilis niyang inangkin ang aking mga labi. Madiin ang kanyang mga halik kaya naman halos mapatingala ako sa paghahabol ng galaw nito. Napaungol ako ng lumipat ang kanyang mga halik pa baba sa aking leeg. Napatingala akp dahil sa kiliting nararamdaman. Malayang naglakbay ang mga kamay ni Piero sa aking katawan.
"Ahhh..." daing ko ng marahas na pinisil ng kanyang kanang kamay ang aking pangupo. Dahan dahang naglakad ang aming mga paa palapit duon sa may papag.
Bago pa man niya ako inihiga duon ay mabilis niya ng hinubad ang aking mga suot na basang damit. Habol habol ko lamang ang aking hininga dahil sa kanyang paghalik. Siya ang naghubad sa akin kasabay ng paghubad niya ng suot niyang pangitaas.
Bayolente akong napalunok ng tuluyang bumungad sa kanya ang aking hubad na dibdib. Uminit ang aking magkabilang pisngi. Titig na titig siya duon kaya naman sinubukan kong takpan iyon ng aking mga kamay pero mabilis na hinawi ni Piero iyon.
"Piero!" Parang maiiyak na daing ko ng kaagad niyang isinubsob ang kanyang mukha duon. He sucked my breast hard. Halos hindi ko na makilala ang sarili kon mga daing dahil sa sensasyong dala nang kanyang ginawa. Napasabunot ako sa aking buhok, patuloy pa din siya sa paghalik duon habang dahan dahang bumaba ang kanyang isang kamay sa aking gitna.
"Fuck" hinihingal na mura niya.
Marahan niya akong itinulak pahiga sa papag. Bayolente akong napalunok ng makita ko ang kanyang kabuuan. Tanging pantalon na lamang ang suot ni Piero. Hinubad niya ang natitirang saplot ko sa katawan. Hindi naputol ang titig ko sa kanya habang pinapanuod siyang nakatingin sa hubad ko ng katawan.
Hindi din niya pinutol ang tingin sa akin habang hinuhubad niya ang kanyang pantalon. Halos mahigpit ko ang aking hininga ng tuluyang mahulog sa sahig iyon. Malaya kong nakita ang kabuuan niya Piero. Naramdaman ko ang panginginig ng aking katawan dahil sa lamig at dahil sa takot sa aking nakita.
Masyadong malaki si Piero, natatakot akong isiping ipapasok niya iyon sa akin. Isipin ko pa lang ay parang nasasaktan na ako. Dahan dahan siyang dumapa sa aking ibabaw. Muli niya akong hinalikan sa labi, parang lasing na lasing siya sa kanyang ginagawa. Ramdam na ramdam ko ang init ng aming parehong hubad na katawan.
Napaliyad ako ng maramdaman ko ang mainit niyang palad duon sa akin. Kaagad akong umiwas sa kanyang mga halik para makakuha ng hangin. "Ughhh" hiyaw na daing ko mapanuyang naglaro ang kanyang kamay duon.
Hinabol ni Piero ang aking mga labi kahit ilang beses ko iyong inilayo sa kanya. Matapos ang kanyang mapanuyang paglalaro duon ay nanginig ang aking katawan ng maabot ko ang sukdulan. Naiyak akong napahiyaw ng maramdaman ko ang mainit na likidong lumabas mula duon. Nanghina ang aking katawan dahil sa pagod. Muling inangkin ni Piero ang aking mga labi hanggang sa bahagya ko siyang naitulak ng madamdaman ko ang kaunting sakit ng pagpasok ng kanyang isang daliri.
Napaungol ako dahil duon. Muling niyang hinalikan ang aking magkabilang dibdib habang patuloy na naglalabas masok ang isang daliri niya sa akin. "Piero..." daing ko ng muli kong maramdaman ang kung anong pamumuo mula sa aking ibaba.
Narating ko ng pangalawang beses ang sukdulang tinatawag nila, hinang hina na ang aking katawan. Pumungay ang aking mga mata habang nakatingin kay Piero ng ipwesto niya ang sarili sa gitna ng aking mga hita. "I'll try to be gentle" paos na sabi niya sa akin.
Napaawang ang bibig ko ng maramdaman ko ang dulo ng kanya sa akin. "Aray..." umiiyak na daing ko ng unti unti siyang gumalaw.
Bumaon ang mga kuko ko sa kanyang likuran. Nalukot ang mukha ko ng maramdaman ko ang pagkapunit ng kung ano sa aking ibaba. "Shhh..." pagaalo ni Piero sa akin habang patuloy pa din siya sa pagbaon ng sarili sa akin.
Huminto siya sandali ng paipasok na niya ang kalahati. Ramdam na ramdam ko na ang pagkapuno ko. "I'll let you adjust" malambing na sabi pa niya bago niya ako muling hinalika sa aking leeg, dahil sa kiliting nararamdaman ko duon ay sandali kong nakalimutan ang sakit.
Hindi sin nagtagal ay dahan dahan nang gumalaw si Piero sa aking ibabaw. Nagawa pa niyang maglabas masok sa akin ng dahan dahan. Pero ng tumagal ay hindi na niya napigilan pa ang sarili.
"Piero...dahan dahan" naiiyak na daing ko. Rinig na rinig ko ang langit ngit ng papag na hinihigaan namin. Kakaiba ang tingin ni Piero sa akin, punong puno iyon ng kakaibang emosyon. Parang nakalimutan niyang iyon ang una ko.
Matigas siyang napamura ng maramdaman ko ang kanyang panginginig. Napakagat ako sa aking pangibabang labi ng maramdaman kong napuno ako ng mainit na likod mula sa kanya.
Akala ko ay titigil na siya. Ilang segundo niya lang inangkin ang aking mga labi ay muli nanaman siyang gumalaw sa aking ibabaw. Napuno ng mga daing at ungol ang buong kubo kasama ng paglangitngit ng papag dahil sa marahas na paggalaw ni Piero.
Napasubsob siya sa aking leeg ng mulo niyang marating ang sukdulan. "Piero..." pagtawag ko sa kanya. Pagod na pagod ang aking katawan. Namahinga siya duon nh hindi man lang tinatanggal ang kanya sa akin. Damang dama ko anh kanyang laki at kabuuan.
Kapwa namin habol ang hininga. Umakyat ang labi niya pahalik sa aking pisngi bago sa aking noo. "Mom told me everything..." paos na sabi niya.
Unti unti kong iminulat ang aking mga mata mula sa pagkakapikit. "You are the version of Sachi I fell inlove with..."
(Maria_CarCat)