အ႐ွင္ယြန္းဂီ နမ္ဂြၽန္းႏွင့္ေဆာ့ဂ်င္အေၾကာင္းစဥ္းစားေနမိသည္။
"ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ဆိုပါလား အဟက္ မင္းက နတ္သားေလးနဲ႔တူတယ္"
ယြန္းဂီတစ္ေယာက္ သူဘာသာသူေတာင္နားမလည္ႏိုင္။
လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို အေရးတယူစဥ္းစားဖူးတာ ပထမဆံုးအခ်ိန္ပဲေလ။
"ငါေတာင္အနားမယူတာၾကာၿပီပဲ"
အ႐ွင္ယြန္းဂီလည္း အေဆာင္အျပင္ထြက္လာမိသည္။
ဦးတည္ရာကေတာ့ နန္းတြင္းေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ဆီသို႔...။
___________________________________
အ႐ွင္ယြန္းဂီ ဝင္လာေတာ့ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္အတြင္းမွာ စုစုရံုးရံုးျဖစ္သြားၿပီး အ႐ွင့္ကိုေဖ်ာ္ေျဖၾကေတာ့သည္။
"အ႐ွင္ႂကြပါ ယမကာသံုးေဆာင္ေတာ္မူပါဦး"
အ႐ွင္ယြန္းဂီသည္ ပလႅင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပိီး ၾကည့္႐ႈသည္။
ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕အနားယူျခင္းတယ္မ်ိဳး..။
မ်ားစြာေသာ အပ်ိဳေတာ္တို႔က အ႐ွင္ယြန္းဂီကို ကျပေဖ်ာ္ေျဖၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ ယြန္းဂီရဲ႕အၾကည့္ကေတာ့ ခံုေပၚတြင္ထိုင္ကာ ျဗက္ေစာင္းတီးေနေသာ ေကာင္ေလးဆီတြင္သာ။
ႏုဖက္လြန္းသည္။
သိပ္ေခ်ာသည္။
ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိသည္။
အ႐ွင္ယြန္းဂ္ိီလည္း ထိုေကာင္ေလးကို စိတ္ဝင္စားသြားသည္။
"ျဗက္ေစာင္းတီးေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ဒီညအတြက္ျပင္ဆင္ခိုင္းထား"
"မွန္လွပါ အ႐ွင္"
အံ့ျသသြားေသာ္လည္း သွ်ီလာအ႐ွင္ယြန္းဂီကို မည္သူမွ အာမခံရဲၾက။
__________________________________
ထယ္ေယာင္းလည္း အ႐ွင္က ျပင္ဆင္ဆိုလည္း ျပင္ဆင္ေနရသည္။ တစ္ခါမွ ဒီလိုမၾကံဳဖူး။
သူက ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ေလ။အ႐ွင့္မွာ အခ်စ္ေတာ္ေတြ႐ွိတာ သိေပမယ့္ ဒီလိုအခ်ိန္ဆို အပ်ိဳေတာ္ေတြေရြးမယ္ထင္ခဲ့တာေပါ့။
ေစာင္းတီးေနတုန္းက အ႐ွင့္ကို ေမာ္ေတာင္မဖူးရဲတာေၾကာင့္ အ႐ွင္မည္သို႔ အသြင္႐ွိမွန္းမသိ။
အမ်ားေျပာၾကတာေတာ့ အ႐ွင္ကသိပ္ရက္စက္တယ္တဲ့...။
အခုဆိုရင္ သူက ႏွင္းဆီပန္းေတြခင္းထားတဲ့အိပ္ရာေပၚေတာင္ေရာက္ေနၿပီေလ။
မၾကာပါဘူး ေျခသံအခ်ိဳ႕ကို ထယ္ေယာင္းၾကားေနရသည္။
အ႐ွင္လာၿပီဆိုနဲ႔အသိနဲ႔ အိပ္ရာစကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းကိုငံု႔ထားမိသည္။
အိပ္ရာေပၚက အိခနဲ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ အ႐ွင္တက္ထိုင္လိုက္ၿပီ ဆိုတာသိသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ၿပီး မ်က္လံူးကို မွိတ္ထားမိသည္။
"ဟက္ ဟက္ ဟက္ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနရတာလည္း ငါ့ကိုၾကည့္စမ္း"
အ႐ွင့္စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလည္း မဝံ့မရဲနဲ႔ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ သွ်ီလာအ႐ွင္အေၾကာင္းကို သူလည္းၾကားဖူးတာပဲေလ...။
အိုးးးး အ႐ွင္က ေခ်ာလိုက္တာ။
အျခားသူေတြနဲ႔မတူတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။
"စကားနားေထာင္တာပဲ မင္းကိုယ္မင္း မိတ္ဆက္ပါဦး"
ဒါေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလည္း ေခါင္းေလးငုပ္ၿပီး ဂါရဝျပဳလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က ကင္မ္ထယ္ေယာင္းပါ အ႐ွင္ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္မွာ ျဗက္ေစာင္းတီးပါတယ္ ယခင္က ကြၽန္ေတာ့္အေမက ဒီေဆာင္ၾကာၿမိဳင္က ကေခ်သည္ပါ အေမဆံုးပါးသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီေဆာင္ၾကာၿမိဳင္မွာ ျဗက္ေစာင္းတီးတဲ့ ရာထူးေပးတာပါ အ႐ွင္"
ထယ္ေယာင္းစကားအဆံုးတြင္ အ႐ွင္ယြန္းဂီက ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အညိဳေရာင္သန္းေနတဲ့ ဆံသားကို ဆုပ္ကိုင္သည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း မ်က္စိမွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့မွ အ႐ွင္က ဟက္ခနဲရယ္ၿပီး။
"မင္းအေဖကေရာ"
"မ႐ွိပါဘူး အေဖကိုမသိခဲ့ပါဘူး အ႐ွင္"
"ငါသေဘာေပါက္ၿပီ အေဖမေပၚခဲ့တာလား"
"မွန္ပါတယ္ အ႐ွင္"
" ဒါဆို ငါ တစ္ကယ္ေတာ့ သိခ်င္တာ႐ွိတယ္ မင္းကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကို သိလား"
ထယ္ေယာင္းလည္း အ႐ွင္ေျပာတာကို သေဘာေပါက္သြားတာမို႔ ေခါင္းကို အသာငံ့ုျပၿပီး..။
"သိပါတယ္ အ႐ွင္ ကြၽန္ေတာ္ဆီိမွာ ေစာင္းတီးသင္တဲ့ သခင္ေလးပါ"
သူႀကိဳတြက္ၿပီးသားမို႔ အ႐ွင္ယြန္းဂီ ျပံဳးမိသည္။
"စစ္သူႀကီးကင္မ္နဲ႔ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ပတ္သက္ၾကတာလည္း သိလား "
"သူတို႔က ငယ္ငယ္ကတည္းက ခင္ၾကတာပါ အ႐ွင္ ေနာက္ပိုင္းၾကမွ ပတ္သက္သြားၾကတာပါ"
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ယြန္းဂီျပံဳးမိသည္။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။
"ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကို ငါအရင္က မျမင္ဖူးပါဘူး"
"သူက အရင္က နန္းေတာ္ထဲ မဝင္ခဲ့ ဖူးလို႔ ထင္ပါတယ္ အ႐ွင္"
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ႐ိုး႐ွင္းတဲ့အေျဖေၾကာင့္ ယြန္းဂီ ရယ္မိသည္။
ေမးခြန္းတိုင္းကို ႐ုိး႐ွင္းစြာ ျပန္ေျဖေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကို သူတစ္ကယ္ စိတ္ဝင္စားသည္။
"မင္းက သူ႔တို႕အေၾကာင္း ဘယ္လိုသိလည္း"
"သခင္ေလးကေျပာျပထားတာပါ အ႐ွင္"
စကားအဆံုးမွာ..ထယ္ေယာင္းကို အ႐ွင္ယြန္းဂီက ကုတင္ေပၚသို႔ လွဲေစသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း မ်က္စိကို တင္းတင္းမွိတ္ထားမိသည္။
ထို႔ေနာက္ ......
တစ္ရစ္ရစ္တိုးဝင္လာတဲ့ ေအာက္ပိုင္းနာက်င္မႈ။
ခနၶာကိုယ္အႏံွ့တစ္ဆစ္ဆစ္ နာက်င္မႈေတြေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း အိပ္ရာစကိုသာ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရသည္။
အ႐ွင္ယြန္းဂီကေတာ့ ညႇာတာမႈ နည္းနည္းမႈမ႐ွိခဲ့....။
ထယ္ေယာင္းၾကားဖူးထားတဲ့အတိုင္း အ႐ွင္က သိပ္ရက္စက္သည္။ဒါေပမယ့္ ထယ္ေယာင္း အ႐ွင့္ကို သေဘာက်သည္။
__________________________________
T.B.C
𝒐𝒓𝒅𝒆𝒓 / 𝒑𝒆𝒓𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒐𝒏
Written By
Guulili
Unicode~
အရှင်ယွန်းဂီ နမ်ဂျွန်းနှင့်ဆော့ဂျင်အကြောင်းစဉ်းစားနေမိသည်။
"ကင်မ်ဆော့ဂျင်ဆိုပါလား အဟက် မင်းက နတ်သားလေးနဲ့တူတယ်"
ယွန်းဂီတစ်ယောက် သူဘာသာသူတောင်နားမလည်နိုင်။
လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို အရေးတယူစဉ်းစားဖူးတာ ပထမဆုံးအချိန်ပဲလေ။
"ငါတောင်အနားမယူတာကြာပြီပဲ"
အရှင်ယွန်းဂီလည်း အဆောင်အပြင်ထွက်လာမိသည်။
ဦးတည်ရာကတော့ နန်းတွင်းဆောင်ကြာမြိုင်ဆီသို့...။
___________________________________
အရှင်ယွန်းဂီ ဝင်လာတော့ ဆောင်ကြာမြိုင်အတွင်းမှာ စုစုရုံးရုံးဖြစ်သွားပြီး အရှင့်ကိုဖျော်ဖြေကြတော့သည်။
"အရှင်ကြွပါ ယမကာသုံးဆောင်တော်မူပါဦး"
အရှင်ယွန်းဂီသည် ပလ္လင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ကြည့်ရှုသည်။
ဒါဟာ သူ့ရဲ့အနားယူခြင်းတယ်မျိုး..။
များစွာသော အပျိုတော်တို့က အရှင်ယွန်းဂီကို ကပြဖျော်ဖြေကြသည်။ ဒါပေမယ့် ယွန်းဂီရဲ့အကြည့်ကတော့ ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ဗြက်စောင်းတီးနေသော ကောင်လေးဆီတွင်သာ။
နုဖက်လွန်းသည်။
သိပ်ချောသည်။
ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။
အရှင်ယွန်းဂ်ီလည်း ထိုကောင်လေးကို စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
"ဗြက်စောင်းတီးနေတဲ့ကောင်လေးကို ဒီညအတွက်ပြင်ဆင်ခိုင်းထား"
"မှန်လှပါ အရှင်"
အံ့သြသွားသော်လည်း သျှီလာအရှင်ယွန်းဂီကို မည်သူမှ အာမခံရဲကြ။
__________________________________
ထယ်ယောင်းလည်း အရှင်က ပြင်ဆင်ဆိုလည်း ပြင်ဆင်နေရသည်။ တစ်ခါမှ ဒီလိုမကြုံဖူး။
သူက ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လေ။အရှင့်မှာ အချစ်တော်တွေရှိတာ သိပေမယ့် ဒီလိုအချိန်ဆို အပျိုတော်တွေရွေးမယ်ထင်ခဲ့တာပေါ့။
စောင်းတီးနေတုန်းက အရှင့်ကို မော်တောင်မဖူးရဲတာကြောင့် အရှင်မည်သို့ အသွင်ရှိမှန်းမသိ။
အများပြောကြတာတော့ အရှင်ကသိပ်ရက်စက်တယ်တဲ့...။
အခုဆိုရင် သူက နှင်းဆီပန်းတွေခင်းထားတဲ့အိပ်ရာပေါ်တောင်ရောက်နေပြီလေ။
မကြာပါဘူး ခြေသံအချို့ကို ထယ်ယောင်းကြားနေရသည်။
အရှင်လာပြီဆိုနဲ့အသိနဲ့ အိပ်ရာစကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ထားမိသည်။
အိပ်ရာပေါ်က အိခနဲ ခံစားချက်ကြောင့် အရှင်တက်ထိုင်လိုက်ပြီ ဆိုတာသိသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ပြီး မျက်လူံးကို မှိတ်ထားမိသည်။
"ဟက် ဟက် ဟက် ဘာလို့ဒီလောက်တောင်ကြောက်နေရတာလည်း ငါ့ကိုကြည့်စမ်း"
အရှင့်စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း မဝံ့မရဲနဲ့မော့ကြည့်မိသည်။ သျှီလာအရှင်အကြောင်းကို သူလည်းကြားဖူးတာပဲလေ...။
အိုး အရှင်က ချောလိုက်တာ။
အခြားသူတွေနဲ့မတူတာတော့ သေချာသည်။
"စကားနားထောင်တာပဲ မင်းကိုယ်မင်း မိတ်ဆက်ပါဦး"
ဒါကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း ခေါင်းလေးငုပ်ပြီး ဂါရဝပြုလိုက်သည်။
"ကျွန်တော့်နာမည်က ကင်မ်ထယ်ယောင်းပါ အရှင် ဆောင်ကြာမြိုင်မှာ ဗြက်စောင်းတီးပါတယ် ယခင်က ကျွန်တော့်အမေက ဒီဆောင်ကြာမြိုင်က ကချေသည်ပါ အမေဆုံးပါးသွားတော့ ကျွန်တော့်ကို ဒီဆောင်ကြာမြိုင်မှာ ဗြက်စောင်းတီးတဲ့ ရာထူးပေးတာပါ အရှင်"
ထယ်ယောင်းစကားအဆုံးတွင် အရှင်ယွန်းဂီက ထယ်ယောင်းရဲ့ အညိုရောင်သန်းနေတဲ့ ဆံသားကို ဆုပ်ကိုင်သည်။
ထယ်ယောင်းလည်း မျက်စိမှိတ်ချလိုက်တော့မှ အရှင်က ဟက်ခနဲရယ်ပြီး။
"မင်းအဖေကရော"
"မရှိပါဘူး အဖေကိုမသိခဲ့ပါဘူး အရှင်"
"ငါသဘောပေါက်ပြီ အဖေမပေါ်ခဲ့တာလား"
"မှန်ပါတယ် အရှင်"
" ဒါဆို ငါ တစ်ကယ်တော့ သိချင်တာရှိတယ် မင်းကင်မ်ဆော့ဂျင်ကို သိလား"
ထယ်ယောင်းလည်း အရှင်ပြောတာကို သဘောပေါက်သွားတာမို့ ခေါင်းကို အသာငုံ့ပြပြီး..။
"သိပါတယ် အရှင် ကျွန်တော်ဆီမှာ စောင်းတီးသင်တဲ့ သခင်လေးပါ"
သူကြိုတွက်ပြီးသားမို့ အရှင်ယွန်းဂီ ပြုံးမိသည်။
"စစ်သူကြီးကင်မ်နဲ့ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပတ်သက်ကြတာလည်း သိလား "
"သူတို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက ခင်ကြတာပါ အရှင် နောက်ပိုင်းကြမှ ပတ်သက်သွားကြတာပါ"
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ယွန်းဂီပြုံးမိသည်။
ဒါပေမယ့် နောက်ထပ်မေးခွန်းတစ်ခုက ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။
"ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကို ငါအရင်က မမြင်ဖူးပါဘူး"
"သူက အရင်က နန်းတော်ထဲ မဝင်ခဲ့ ဖူးလို့ ထင်ပါတယ် အရှင်"
ထယ်ယောင်းရဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့အဖြေကြောင့် ယွန်းဂီ ရယ်မိသည်။
မေးခွန်းတိုင်းကို ရိုးရှင်းစွာ ပြန်ဖြေနေတဲ့ ထယ်ယောင်းကို သူတစ်ကယ် စိတ်ဝင်စားသည်။
"မင်းက သူ့တို့အကြောင်း ဘယ်လိုသိလည်း"
"သခင်လေးကပြောပြထားတာပါ အရှင်"
စကားအဆုံးမှာ..ထယ်ယောင်းကို အရှင်ယွန်းဂီက ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲစေသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း မျက်စိကို တင်းတင်းမှိတ်ထားမိသည်။
ထို့နောက် ......
တစ်ရစ်ရစ်တိုးဝင်လာတဲ့ အောက်ပိုင်းနာကျင်မှု။
ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့တစ်ဆစ်ဆစ် နာကျင်မှုတွေကြောင့် ထယ်ယောင်း အိပ်ရာစကိုသာ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရသည်။
အရှင်ယွန်းဂီကတော့ ညှာတာမှု နည်းနည်းမှုမရှိခဲ့....။
ထယ်ယောင်းကြားဖူးထားတဲ့အတိုင်း အရှင်က သိပ်ရက်စက်သည်။ဒါပေမယ့် ထယ်ယောင်း အရှင့်ကို သဘောကျသည်။
__________________________________
T.B.C
𝒐𝒓𝒅𝒆𝒓 / 𝒑𝒆𝒓𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒐𝒏
Written By
Guulili