အ႐ွင္ယြန္းဂီတစ္ေယာက္ သူပုန္ေတြကို တိုက္ထုတ္ဖို႔ စစ္သူႀကီးကင္မ္နဲ႔အတူ ဗ်ဴဟာဆြဲေနေပမယ့္ သူ႔စိတ္ကေတာ့ မနက္က နမ္ဂြၽန္းကို ေျပးဖက္တဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေကာင္ေလးဆီမွာ။
သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ထူးဆန္းေနၿပီ မိဖုရားေခါင္ႀကီး အေပၚမွာေတာင္ ဒီလိုစိတ္မ႐ွိဖူး။
မိမိ႐ွိမွန္းသိတာေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘဲ နန္ဂြၽန္းကိုသာ စကားေတြစြတ္ေျပာေနတဲ့ ထိုေကာင္ေလးအေၾကာင္းသူသိခ်င္မိသည္။ အဲ့ေကာင္ေလးေနရာမွာ အျခားသူဆို သူေသမိန္႔ေပးၿပီး
ေလာက္ၿပီ။
အကင္းပါးတဲ့ စစ္သူႀကီးကင္မ္ကလည္း သူ႔အေၾကာင္းကိုသိတာမို႔ ထိုေကာင္ေလးကို အတင္းထားခဲ့တာကို သူရိပ္မိသည္။
စစ္သူႀကီးကင္မ္ႏွင့္ ကင္ေဆာ့ဂ်င္ဆိုသူ မည္သို႔ ပတ္သက္မွန္း သူအမွန္တကယ္သိခ်င္သည္။
"စစ္သူႀကီးကင္မ္"
"အမိန္႔႐ွိပါ အ႐ွင္"
"မနက္က ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ အေၾကာင္းသိခ်င္တယ္"
သူေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ စစ္သူႀကီးကင္မ္မ်က္ႏွာ ရိပ္ခနဲပ်က္သြားမွန္း သူရိပ္မိပါသည္။
ပါးနပ္လြန္းတဲ့ စစ္သူႀကီးကင္မ္ကေတာ့ ပါးခ်ိဳင့္ေတြေပၚေအာင္ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပံဳးၿပီးမွ ..
"သူက လက္ဝဲအမတ္ႀကီးမ်ာ သားသံုးေယာက္႐ွိတဲ့အနက္ အငယ္ဆံုး သားေထြးပါ အ႐ွင္...ငယ္စဥ္ကတည္းက ႏူးညံ့လြန္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ စစ္ပညာကိုသင္ယူလို႔မရပါဘူး..ၿပီးေတာ့ သူ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အစြဲအလြန္႐ွိပါတယ္ ၿပီးေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်လြယ္ပါတယ္အ႐ွင္။"
နမ္ဂြၽန္းေျပာေသာစကားေၾကာင့္ အ႐ွင္ယြန္းဂီမ်က္ခံုးတို႔ တြန္႔ခ်ိဳးမိသည္။
"ဆိုလိုတာက ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္က စိတ္ေဝဒနာ႐ွင္လား"
"အဲ့လိုဆိုလို႔လည္း ရပါတယ္ အ႐ွင္"
"အခုလက္႐ွိ ဘာလုပ္ေနလည္း"
အ႐ွင္ယြန္းဂီက ထပ္မံေမးခြန္းထုတ္သည္။
"ေဆာင္ျကာျမိဳင္က ေစာင္းျဗက္တီးသူထံမွာ ဂီတပညာကို ဆည္းပူးေနပါတယ္ အ႐ွင္"
"ဒါဆိုရင္ မင္းနဲ႔ေရာဘယ္လို ပတ္သက္လည္း"
အ႐ွင္ယြန္းဂီေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္းမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။အ႐ွင့္အၾကံကို သူရိပ္မိေနၿပီေလ။
"ကြၽန္ေတာ့္ ခ်စ္သူပါ အ႐ွင္"
မႁခြင္းမခ်န္အမွန္အတိုင္းသာ ေလွ်ာက္ထားမိသည္။
လိမ္ညာရင္ေတာင္ ထက္ျမက္လြန္းတဲ့ အ႐ွင္ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္ေပၚမွာပဲေလ။
နမ္ဂြၽန္းစကားေၾကာင့္ အ႐ွင္ယြန္းဂီမ်က္ခံုးတို႔က အထက္သို္႔ ျမင့္တက္သြားခဲ့သည္။
"ရၿပီေလ မင္းျပန္လို႔ရၿပီ စစ္သူႀကီးကင္မ္"
"မွန္လွပါအ႐ွင္"
နမ္ဂြၽန္းလည္း အ႐ွင္ယြန္းဂီကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးျပန္လာခဲ့သည္။
စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အေငြ႕အသက္ တစ္ခုခုရေနသလို.....
"ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေလ ဂ်င္ကိုလည္းေခ်ာ့ရဦးမယ္"
နမ္ဂြၽန္းလည္းစိတ္ေအးေအး ထားကာ နန္းးေတာ္ေဆာင္တစ္ေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့သည္။
သူျပန္လာရင္း ညီလာခံေ႐ွ႕နားမွာ လူစုလူရံုးတစ္ခ်ိဳ႕..။
နမ္ဂြၽန္းလည္း သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ထိုအနားကို ခ်ဥ္းကပ္သြားလိုက္သည္။
အနီေရာက္ေတာ့မွျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို အျပစ္တင္လို႔မဆံုး..။
"စစ္သူႀကီး ကင္မ္ သခင္ေလးကိုေျပာပါဦး"
ေဘးနားက အေစခံေတြက သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ေတာင္းပန္ၾကသည္။နမ္ဂြၽန္းလည္း ျဖဴေဖ်ာ့ၿပီး လဲက်ေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္ကုိယ္ေလးကို ေထြးေပြ႔လိုက္သည္။
"ဂ်င္"
"ငါ မင္းလာေခၚမယ္ဆိုတာ သိလို႔ ဒီမွာေစာင့္ေနတာ"
ေဆာ့ဂ်င္က ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည့္ၾကားမွသူ႔ကိုျပံဳးျပသည္။
ၿပီးေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္ မ်က္လံုးေတြမွိတ္က်သြားသည္။
"ဂ်င္ ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ သတိထားဦးေလ က်စ္ သမားေတာ္ေခၚ"
"မွန္လွပါ စစ္သူႀကီးကင္မ္"
နမ္ဂြၽန္းလည္း ေဆာ့ဂ်င္ကိုေပြ႔ခ်ိၿပီး ဦးတည္ရာက ဂ်င္ရဲ႕ အိမ္ေတာ္ဆီ..။
___________________________________
T.B.C
𝒐𝒓𝒅𝒆𝒓 / 𝒑𝒆𝒓𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒐𝒏
Written By
Guulili
Unicode~
အရှင်ယွန်းဂီတစ်ယောက် သူပုန်တွေကို တိုက်ထုတ်ဖို့ စစ်သူကြီးကင်မ်နဲ့အတူ ဗျူဟာဆွဲနေပေမယ့် သူ့စိတ်ကတော့ မနက်က နမ်ဂျွန်းကို ပြေးဖက်တဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကောင်လေးဆီမှာ။
သူကိုယ်တိုင်တောင် ထူးဆန်းနေပြီ မိဖုရားခေါင်ကြီး အပေါ်မှာတောင် ဒီလိုစိတ်မရှိဖူး။
မိမိရှိမှန်းသိတာတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ နန်ဂျွန်းကိုသာ စကားတွေစွတ်ပြောနေတဲ့ ထိုကောင်လေးအကြောင်းသူသိချင်မိသည်။ အဲ့ကောင်လေးနေရာမှာ အခြားသူဆို သူသေမိန့်ပေးပြီး
လောက်ပြီ။
အကင်းပါးတဲ့ စစ်သူကြီးကင်မ်ကလည်း သူ့အကြောင်းကိုသိတာမို့ ထိုကောင်လေးကို အတင်းထားခဲ့တာကို သူရိပ်မိသည်။
စစ်သူကြီးကင်မ်နှင့် ကင်ဆော့ဂျင်ဆိုသူ မည်သို့ ပတ်သက်မှန်း သူအမှန်တကယ်သိချင်သည်။
"စစ်သူကြီးကင်မ်"
"အမိန့်ရှိပါ အရှင်"
"မနက်က တွေ့ခဲ့တဲ့ ကင်မ်ဆော့ဂျင် အကြောင်းသိချင်တယ်"
သူပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် စစ်သူကြီးကင်မ်မျက်နှာ ရိပ်ခနဲပျက်သွားမှန်း သူရိပ်မိပါသည်။
ပါးနပ်လွန်းတဲ့ စစ်သူကြီးကင်မ်ကတော့ ပါးချိုင့်တွေပေါ်အောင်ချက်ချင်းပြန်ပြုံးပြီးမှ ..
"သူက လက်ဝဲအမတ်ကြီးမျာ သားသုံးယောက်ရှိတဲ့အနက် အငယ်ဆုံး သားထွေးပါ အရှင်...ငယ်စဉ်ကတည်းက နူးညံ့လွန်းတဲ့စိတ်ကြောင့် စစ်ပညာကိုသင်ယူလို့မရပါဘူး..ပြီးတော့ သူ့ စိတ်ဓာတ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အစွဲအလွန်ရှိပါတယ် ပြီးတော့ စိတ်ဓာတ်ကျလွယ်ပါတယ်အရှင်။"
နမ်ဂျွန်းပြောသောစကားကြောင့် အရှင်ယွန်းဂီမျက်ခုံးတို့ တွန့်ချိုးမိသည်။
"ဆိုလိုတာက ကင်မ်ဆော့ဂျင်က စိတ်ဝေဒနာရှင်လား"
"အဲ့လိုဆိုလို့လည်း ရပါတယ် အရှင်"
"အခုလက်ရှိ ဘာလုပ်နေလည်း"
အရှင်ယွန်းဂီက ထပ်မံမေးခွန်းထုတ်သည်။
"ဆောင်ကြာမြိုင်က စောင်းဗြက်တီးသူထံမှာ ဂီတပညာကို ဆည်းပူးနေပါတယ် အရှင်"
"ဒါဆိုရင် မင်းနဲ့ရောဘယ်လို ပတ်သက်လည်း"
အရှင်ယွန်းဂီပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် နမ်ဂျွန်းမျက်နှာပျက်သွားသည်။အရှင့်အကြံကို သူရိပ်မိနေပြီလေ။
"ကျွန်တော့် ချစ်သူပါ အရှင်"
မခြွင်းမချန်အမှန်အတိုင်းသာ လျှောက်ထားမိသည်။
လိမ်ညာရင်တောင် ထက်မြက်လွန်းတဲ့ အရှင်ကြောင့် တစ်ချိန်ပေါ်မှာပဲလေ။
နမ်ဂျွန်းစကားကြောင့် အရှင်ယွန်းဂီမျက်ခုံးတို့က အထက်သ်ို့ မြင့်တက်သွားခဲ့သည်။
"ရပြီလေ မင်းပြန်လို့ရပြီ စစ်သူကြီးကင်မ်"
"မှန်လှပါအရှင်"
နမ်ဂျွန်းလည်း အရှင်ယွန်းဂီကို နှုတ်ဆက်ပြီးပြန်လာခဲ့သည်။
စိတ်ထဲတွင်တော့ မကောင်းတဲ့အငွေ့အသက် တစ်ခုခုရနေသလို.....
"ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးလေ ဂျင်ကိုလည်းချော့ရဦးမယ်"
နမ်ဂျွန်းလည်းစိတ်အေးအေး ထားကာ နန်းတော်ဆောင်တစ်လျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်။
သူပြန်လာရင်း ညီလာခံရှေ့နားမှာ လူစုလူရုံးတစ်ချို့..။
နမ်ဂျွန်းလည်း သိချင်စိတ်ကြောင့် ထိုအနားကို ချဉ်းကပ်သွားလိုက်သည်။
အနီရောက်တော့မှမြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် မိမိကိုယ်ကို အပြစ်တင်လို့မဆုံး..။
"စစ်သူကြီး ကင်မ် သခင်လေးကိုပြောပါဦး"
ဘေးနားက အစေခံတွေက သူ့ကိုမြင်တော့တောင်းပန်ကြသည်။နမ်ဂျွန်းလည်း ဖြူဖျော့ပြီး လဲကျနေတဲ့ ဆော့ဂျင်ကိုယ်လေးကို ထွေးပွေ့လိုက်သည်။
"ဂျင်"
"ငါ မင်းလာခေါ်မယ်ဆိုတာ သိလို့ ဒီမှာစောင့်နေတာ"
ဆော့ဂျင်က ဖြူဖျော့နေသည့်ကြားမှသူ့ကိုပြုံးပြသည်။
ပြီးတော့ ဆော့ဂျင် မျက်လုံးတွေမှိတ်ကျသွားသည်။
"ဂျင် ကင်မ်ဆော့ဂျင် သတိထားဦးလေ ကျစ် သမားတော်ခေါ်"
"မှန်လှပါ စစ်သူကြီးကင်မ်"
နမ်ဂျွန်းလည်း ဆော့ဂျင်ကိုပွေ့ချိပြီး ဦးတည်ရာက ဂျင်ရဲ့ အိမ်တော်ဆီ..။
___________________________________
T.B.C
𝒐𝒓𝒅𝒆𝒓 / 𝒑𝒆𝒓𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒐𝒏
Written By
Guulili