"သားရေ လုပ်ပါဦး သားအဖေ...သားအဖေလေ..."
"အမေ အမေ သတိထားပါဦး အဖေဘာဖြစ်လို့လဲ"
အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အမေဖြစ်သူက မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ Hongjoong ကို ဖက်လာပြီး
"သားအဖေ ဆုံးပြီတဲ့"
"ဗျာ"
'မဖြစ်နိုင်ပါ မနက်ကတင် သူနဲ့ ဖုန်းပြောခဲ့သေးတာမလား လောကကြီးကတော့ သူ့ကို ရက်စက်ပြီနဲ့တူတယ်'
Hongjoong တို့ မိသားစုက အချမ်းသာကြီး မဟုတ်ပေမယ့်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့ ကျောက်ရောင်းဝယ်ရေး လုပ်ငန်းကြောင့် ပြေလည်ခဲ့သည်ဟု ဆိုရမည်။ ထိုသို့ ပြေလည်နေခဲ့သော မိသားစုက နေ့ချင်းညချင်း အကြွေးတွေ ပတ်လည်ဝိုင်းနေကြောင်း ကြားခဲ့ရတော့ Hongjoong လက်မခံနိုင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ မိခင်ဖြစ်သူကို သေချာမေးကြည့်တော့ ကျောက်အရောင်းအဝယ်လုပ်ရင်း တစ်ဖက်က လိမ်တာခံလိုက်ရလို့ ဝယ်လက်ကို ပြန်ဆပ်ဖို့အတွက် ငွေချေးခဲ့ရသည်တဲ့။ သူ့ဖခင်လို နှစ်ပေါင်း နှစ်ဆယ်ကျော်ကြာ ကျောက်အရောင်းအဝယ်လုပ်ခဲ့သူက လွယ်လွယ်နဲ့ အလိမ်ခံရသည်ကို သူ မယုံကြည်နိုင်ခဲ့။ အခုလည်း မနက်ကတင် သူနဲ့ ဖုန်းပြောနေခဲ့တာကို ဆုံးပြီတဲ့လား။ မိခင်ဖြစ်သူကလည်း ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေသည့်အတွက် ဖခင်ဆုံးရသည့်အကြောင်းရင်းကို သေချာမေးမြန်းလို့မရသေး။ 'သူ့အသက် ၂၃ နှစ်ရှိပြီ။ အလုပ်က မရှိ။ အခုနေ အိမ်ပေါ်ကဆင်းဆို သူတို့သားအမိနှစ်ယောက် ဘယ်သွားနေရမလဲ။ အမေ့ ညီမအပျိုကြီးဆီ သွားနေလို့ရပေမယ့် ထိုအဒေါ်ဖြစ်သူနဲ့ သူနဲ့ကလည်း တစ်စက်မှ မျက်နှာချင်းဆိုင်လို့မရ။ အမေ့ကို အဒေါ်ဖြစ်သူထံ ထားခဲ့ပြီး သူအလုပ်ထွက်ရှာရင်း သူ့သူငယ်ချင်း Seonghwa အိမ်မှာ နေဖို့ အကူအညီတောင်းရမည်။ Seonghwa က တစ်ယောက်တည်း သက်သက်အိမ်ခွဲနေတဲ့သူမို့ အဆင်ပြေနိုင်သည်။ ဖခင်ရဲ့ အသုဘကိစ္စအတွက်လည်း သူစီစဥ်ရမည်။ နေ့ချင်းညချင်း မိသားစုကို ဦးဆောင်ရတော့မယ့် အခြေအနေသို့ ရောက်သွားပြီ ဖြစ်တဲ့အတွက် သူယခင်ကထက် ပိုကြံ့ခိုင်မှ ဖြစ်တော့မည်။'
"သားအဖေက အိမ်ပြန်လာတဲ့လမ်းမှာ ကားမတော်တဆဖြစ်ပြီး အဲ့နေရာမှာတင် ပွဲချင်းပြီး ဆုံးသွားတာတဲ့။ အမေ့ကို ခုနကပဲ ရဲစခန်းက အကြောင်းကြားလာတာ။ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ သားရယ်။ အမေတို့ဘဝတော့..."
"အမေ သားတစ်ယောက်လုံး ရှိပါသေးတယ် ကျွန်တော့်ကို ယုံတယ်မလား အမေ အားလုံးအဆင်ပြေသွားစေရမယ်။ သားကတိပေးပါတယ်။"
အမေ့ကို ဖက်ထားရင်း မျက်ရည်မကျမိအောင် သူထိန်းထားရသည်။ သူ့အမေမှာ အားကိုးစရာဆိုလို့ သူပဲ ရှိတော့တာကို သူကပါ စိတ်ပျော့နေလို့ မဖြစ်။ သူတောင့်ခံနိုင်ရမည်။ သူ့အမေအတွက်။ သူတို့ဘဝရှေ့ရေးအတွက်။
_________________________________________
မှောင်မည်းနေသော အခန်းထဲဝယ် မီးရောင်မှိန်ဖျဖျလေးသာ ထွန်းညှိထားသည်။ ပြတင်းပေါက်ရှေ့တွင် မားမားမတ်မတ် ရပ်နေသော လူသဏ္ဌာန်။ မြင့်မားသော အရပ်၊ ကျစ်လျစ်တောင့်တင်းသောကိုယ်ထည်တို့ကို ထိုအမှောင်ရိပ်က အလုံးစုံ မဖုံးကွယ်နိုင်။ ထိုအခန်းကို မီးဖွင့်လိုက်ပြီး ထိုသူကို သေချာကြည့်လိုက်ပါက စူးရှတောက်ပနေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံ၊ ဖြောင့်စင်းနေသော နှာတံ၊ ပြေပြစ်နေသော နဖူး၊ ထိုပြီးပြည့်စုံခြင်းများထဲ ချန်လှပ်မထားခဲ့သင့်သော တစ်ဖက်သို့ ကွေးညွန့်တက်နေသော နှုတ်ခမ်းပါး။ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲထည့်ကာ ညကြည့်မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်မှသာ မြင်နိုင်သော ပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးရဲနေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံနဲ့ အကဲခတ်နေသည်။ သေချာအနီးကပ်ကြည့်ပါက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်နေဟန်တူပေမယ့် အခြားတစ်နေရာသို့ စိတ်ရောက်နေသည်ကို တွေ့နိုင်သည်။ ထိုသူသည်ကား မည်သူမျှ ရန်မစရဲလိုသော မြင်သူတိုင်း တုန်လှုပ်ထိတ်ပြာကြောက်ရွံ့စေတတ်သော Jeong Yunho...
_________________________________________
ဖခင်ဖြစ်သူ၏ စျာပနပွဲကို သူငယ်ချင်း Seonghwa ၏ အကူအညီဖြင့် ပြီးစီးအောင် ဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူကိုလည်း သူ့အဒေါ်ထံ သေချာတောင်းပန်၍ နေစေခဲ့သည်။ သူကတော့ အကြွေးနဲ့ အသိမ်းခံလိုက်ရသော အိမ်ကို စွန့်ခွာကာ Seonghwa ရဲ့ တိုက်ခန်းသို့ လိုက်လာခဲ့သည်။ တော်သေးသည် သူ့တွင် Seonghwa ရှိသေးသည့်အတွက် အသက်ရှူချောင်သေးသည်ဟု ဆိုရပေမည်။
၁ လခန့်အကြာ
ယခုဆို စတိုးဆိုင်တွင် အရောင်းဝန်ထမ်းအလုပ်ရခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ညနေခင်း တာဝန်ကျသည့်အတွက် ဆိုင်ပိတ်ချိန် ၇ နာရီထိ သူနေပေးရသည်။ Seonghwa ကတော့ အလုပ်ကိစ္စနှင့် တခြားမြို့သို့ တစ်ပတ်သွားရသည်။ မနက်ဖြန်ဆို ပြန်ရောက်ပြီ ဖြစ်သည်။ Hongjoong သူ့မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အဆက်အသွယ် အမြဲလုပ်ဖြစ်သည်။ သူ့အဒေါ်က အစ်မလုပ်သူကိုတော့ ချစ်ရှာသည်။ လိုလေသေးမရှိ တတ်နိုင်သလောက် ဂရုစိုက်ပေးသည်။ သူ့ဘဝကြီး ရေစုန်မျောပြီ ထင်ခဲ့သော်လည်း ထင်သလောက် မဆိုးခဲ့၍ ကံကြမ္မာက သူ့ကို နည်းနည်းတော့ သက်ညှာပေးသည် ထင်ပါသည်။ ၇ နာရီထိုး၍ ဆိုင်ပိတ်ပြီး သူ့အိမ်သို့ လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့လေသည်။ အိမ်နဲ့က ၃ လမ်းကျော်သာ ကွာသည်မို့ သိပ်မဝေးလှ။ အိမ်သို့ ရောက်ခါနီးလေလေ အနောက်က လူတစ်ယောက် လိုက်လာသည်ဟု ထင်မိသည့်အတွက် ခြေလှမ်းသွက်သွက် လှမ်းမိသည်။
'ဟူး တော်သေးတယ် အိမ်ရောက်ပြီ။'
အိမ်တံခါးသော့ဖွင့်နေတုန်း အနောက်မှ ပုဝါနဲ့ နှာခေါင်းကို အုပ်ခြင်းခံရသည်။ ရုန်းပါသော်လည်း အားမမျှသည်က တစ်ကြောင်း၊ စိမ်းရွှင်ရွှင်အနံ့ကြောင့် မူးနောက်လာသည်က တစ်ကြောင်း အားလျှော့လိုက်ရာ အရာအားလုံး အမှောင်အတိကျသွားတော့သည်။
_________________________________________