In no time, I reached another climax. He shudders against me while groaning with satisfaction. I tried my best to keep my eyes open just to see that. His expression sents shivers to my spine. Gusto kong nasasarapan din siya.
Nang nagtama ang tingin naming dalawa, pinatakan niya ako ng halik sa noo bago dahan-dahang bumaba sa labi ko. We both calm ourselves at sa ilang sandali ay nakaidlip ako.
"Can you please open the lights? Fire.." marahan kong tinapik ang braso niya na nakapatong sa aking tiyan pagkagising ko.
I tried moving pero biglang humigpit ang yakap niya. Tinampal ko na ang braso niya at tumawa siya. Nagpapanggap na naman siyang tulog.
"Why?" he asked hoarsely. I almost rolled my eyes upon hearing that alluring voice. Bakit pag sa kanya bagay ang ganon? I hope he doesn't talk to other ladies in that kind of tone.
"Magbibihis ako. I cannot see kung saan mo tinapon ang mga damit ko."
Tinignan ko ang oras sa kanyang mamahaling relo, we still have forty minutes left.
"Magbibihis ka na talaga?"
Hindi ko alam kung hindi pa ako nakaka-move on sa ginawa namin o nahihimigan ko ang lungkot sa boses niya. I slightly pouted and looked at him. Madilim na talaga kaya kaya di ko alam kung nagkakakitaan pa kami. But I know we're both covered in his sheets.
Nang sa wakas ay binuksan na niya ang lamp sa gilid niya ay sinuri ko na ang paligid. I never saw his room before, ito ang una. Hindi rin ako nabigyan ng pagkakataong suriin ito kanina dahil sa ginawa namin. Namula ang mga pisngi ko. He's a very active guy.. naka-ilan kami and he made me come a couple of times!
Tumayo siya at may kinuha sa gilid. I didn't dare to look at him talaga dahil alam kong wala pa siyang saplot non.
When all the lights are open, I squinted my eyes. Nag-aadjust sa liwanag. Si Fire ang pumulot ng mga damit ko at pinagpagan iyon bago ipatong sa aking gilid. Hinagkan niya ako at hinalikan bago magpaalam na magbabanyo lang muna.
While dressing up, I scanned his room. Tulad ng kwarto ko ay may sarili siyang banyo rito, sakto lang ang laki nito para sa kanya and maybe the other guest rooms are the same like his. May study table siya at mataas na shelf sa gilid. I wanted to look at it pero kinuha ko muna ang pag-aayos.
Hindi ko pa nasusuot ang pantalon ko ay makalabas na siya. I can't avert my gaze seeing him in just his boxers. Kahit ilang beses ko na siyang nakitang ganyan ang suot ay parang nabibigla pa rin ako. Pinasadahan niya rin ng tingin ang ayos ko.
Bago ko pa makuha ang pantalon ko ay hinawakan niya na ang kamay ko at hinila paupo sa kanyang kandungan. Agad na pumalupot ang kanyang mga braso sa katawan ko.
"If you're thinking of doing it again please.. next time na lang. May trabaho ako bukas.."
He gave me a mocking sigh,"And when's that next time?"
I shrugged. "Busy ka uli next week di ba? For Fiona's wedding?"
Bigo niyang sinandal ang noo sa aking balikat. It only means na matatagalan pa ang "next time" na iyon. Pati tuloy ako ay napaisip.
Fifteen minutes before seven ay hinatid ako ni Fire sa amin. Inside his car, may nakikita akong sumusunod sa amin and some flashing of cameras. Probably the paparazzi.
"I will tell the security next time na huwag magpapasok ng wala sa system. They're everywhere," ani Fire habang nagmamaneho.
Mabuti pa nga. Nakakainis na rin dahil I am just living a normal life now at nakaaligid pa rin sila. Pakiramdam ko ay naghahanap pa rin ng ibabalita tungkol sa akin.
Tama nga ang hinala ko na naghihintay ang kakambal ko sa sala pagkauwi ko. He looked at his watch before carefully scrutinizing my look. Kinabahan ako ng very slight.
"Mommy! Nandito na po si Zia," sabi niya.
Napag-usapan namin habang kumakain ng dinner ang tungkol sa trabaho ko para bukas. I also told them about the paparazzi outside so my father will contact the security office later about what I want to happen. Mas magandang marami na rin ang magsabi.
Sa sumunod na mga araw ay bumalik sa dati ang routine ko. I exercise during the morning, help my mother with managing and checking her accounts, write songs and watch movies.
"Hm? Another musical," puna ni Zian nang pumasok siya sa kwarto ko to borrow my calculator.
"Yeah," I said, my eyes not leaving the monitor.
When Anne Hathaway sang, tahimik naming pinanood ang scene niya. I saw this movie before pero hanggang ngayon ay namamangha pa rin ako sa execution niya ng kanta. All the emotions are there! It's perfect. No wonder she won an award kahit na saglit lang ang exposure niya rito.
"Why don't you audition for a musical?" sabi ni Zian.
"I actually thought of it. May offers din at binabasa ko pa lang."
"May experience ka naman sa pag-arte kaya walang problema.." bago siya tuluyang makaalis sa kwarto ko ay nilingon niya ako uli. "Try watching a local one."
So I did. Sakto namang may isa sa mga napanood ko ay may remake na gagawin ngayong taon at inalok ako ng offer last week lang. I reviewed the plot of the play, a different role was offered to me, yung villain. I guess it's nice to have a different image to portray naman kaya susubukan ko.
Kinabukasan ay nagsend ako ng e-mail to confirm my attendance para sa audition.
"May ganon pa? I thought you were casted.." sabi ni Mommy habang tinutulungan ko siyang ayusin ang packs ng cookies na inorder sa kanya.
"Yes, Mommy. I think the director wants to cast someone who's perfect for the role at ayos lang po iyon. Susubukan ko lang din naman po." para may ibang magawa.
Hindi ko tuloy mapigilang alalahanin ang mga panahong sobrang busy naming lima sa trabaho. We would fly from one city to another, dalawa o tatlong oras lang ang tulog at sa byahe lang din nakakapagpahinga, everyone's busy and running around.
Dalawang linggo akong nag-ensayo para sa audition piece ko at linyang posibleng ipa-recite sa akin. I asked for Zian's opinion regarding my performance, minsan ay tinatama niya ako at nagbibigay ng suggestion.
"I haven't heard you sing for quite a while.." sabi ko habang nagha-highlight sa lyrics.
"Bakit ako kakanta?"
"Wala namang rason kaya di ka kakanta ganon?" I looked at him sideways. Bored lang siyang nakaupo sa kama ko.
When we're younger, I would hear him strum his guitar and sing inside his room tapos bigla-bigla akong papasok para masabayan siya. The last time he sang in public was when we're in Aria pa.
Ang bilis pala talagang lumipas ng panahon.
I am wearing simple white shirt, high waisted jeans and a pair of black kitten heels. As usual, hinatid ako ni Fire hanggang sa loob. Hati ang atensyon ng mga nadadaanan namin para bang hindi nila alam kung kanino sila titingin. Sa akin ba o kay Fire.
"Gaano katagal ito?" tanong niya.
"I don't know yet. Baka it will take about two hours or so.."
Hinalikan niya ang gilid ng ulo ko,"Okay. Babalikan kita rito after two hours and text me when you're done."
"Sige.."
He's going to his cousin's restaurant for another taste test again dahil sa Sabado na ang kasal ni Fiona.
I pushed the double doors open at nakita ang mga mago-audition na nagkukumpulan sa isang gilid. They're all holding a paper at nagpa-practice. Napasobra yata ang bukas ko sa pinto kaya siguro naagaw ko ang atensyon nila. I slightly bowed and greeted them bago ako nilapitan ng isang staff.
"Miss Ziana Aragon.." a girl with round glasses went to me. "Dito po kayo. Para po sa role na Bea Lopez hindi ba?"
"Opo.."
Iginiya niya ako sa kabilang side ng kwarto kung nasaan ang ilang beteranong mga mang-aawit at aktor. I greeted them as well. Ang iba ay binati ako pabalik habang ang iba naman ay tinanguan lang ako.
Tulad ng iba ay nag-ensayo na rin ako. Ilang minuto lang ay nagsimula na ang audition para sa minor roles. Pinakinggan ko ang iba pati na rin ang kumento ng direktor, writers at producer.
Kinabahan ako nang tinawag na ang mga para sa role ng karakter na si Bea Lopez. Tumayo ako at ang anim pang mga babae. Pang apat ako sa kakanta at aarte. Hindi naman ito ang unang beses na gagawin ko to pero kinakabahan pa rin ako.
"First is Daphne Belandres.."
We will sing two songs, a song of our choice and the song our character will be singing.
Walang binigay na kumento para sa naunang dalawa habang ang pangatlo naman ay nagkamali at nagulo ang performance.
"Next is Ziana Aragon.."
"Good morning po. My first piece is It's All Coming Back to Me Now by Celine Dion"
Tumango naman ang writer na nakatitigan ko. Walang music para sa mga kantang kami ang pumili so I assume they wanted to hear our voices only.
I chose a song with powerful vocals dahil sa tingin ko ay ganon ang nababagay sa karakter. Bea Lopez is not just a villain but also a character that will contribute a major change in the story.
"Can we hear you do the this lines," the director requested. May inabot ang staff sa akin na papel na puno ng iba't-ibang kulay ng highlighter. "Do the fourth stanza in pink highlights.."
Kinabahan ako lalo. May on the spot acting pala! Mabilis kong binasa iyon at nagformulate ng scenario sa isip ko. Pwede ko namang tignan uli ang papel ang mas importante ngayon ay ang ekspresyon at feel ng pag-arte ko.
"Laika.." I sighed and imagined the other character habang nakatingin sa direktor. ".. I think you're lost. This is not a place for poor people..."
I kept an intimidating and judgemental facade the whole time I delivered the line. Sa tingin ko ay hindi naman kailangan ng grand na gestures, sapat na ang makita sa mukha ko ang gusto kong iparamdam.
"Thank you.." sabi ng direktor at saka pinatawag ang sunod. Bumalik ako sa upuan ko kanina.
Bago pa magkaroon ng break ay tinawag na ang mga pasado at mga kukunin para sa roles. Mabilis silang kumilos marahil siguro ay may iba pang mga karakter na aasikasuhin.
"And Miss Ziana Aragon for the role of Bea Lopez," sabi ng writer at may nilahad na booklet.
Nakahinga ako ng maluwag at tinanggap iyon. She gestured a piece of paper inside na babasahin ko raw. It's contains the comments on my performance.
Kalahati pa lang ng roles na kumpirmado na, pagkatapos ng break ay itutuloy ang audition.
"Congrats," bati ko sa aking katabi.
"Congratulations din!"
"Ang galing mo Miss Ziana! Congrats!" bati naman ng isa pa.
"Thank you!"
I pulled out my phone to text Fire that I got the role pero may tumapik ng braso ko. Ibinaba ko muna iyon para tignan kung sino iyon.
A girl in high ponytail and in a simple attire raised her brow. "Congrats!" she said pero mukhang hindi siya masaya. I had workshops in acting as well, alam ko ang genuine sa hindi. Minsan ay mahahalata mo iyon sa tono ng pananalita, gestures o presensya.
"Thank you," I politely replied. Tatalikuran ko na sana siya nang magsalita siya uli.
"So... why did you choose doing this kind of stuff again? You don't want to be an idol anymore?"
Of course, people prying on other's business are still around. Dahil medyo humupa na ang issue ay akala ko titigil na ang mga katanungan, hindi pa pala.
I looked around and saw that busy ang ibang mga tao. Mukha namang mas importante sa kanila ang audition kaysa sa presensya ko rito.
"I still want to. Gusto ko lang sumubok ng ibang bagay."
"Oh? Well, hindi ko na rin masisisi ang direktor if he chose a popular girl. Pang hakot ka rin ng manonood kahit mediocre lang ang performance mo."
Now she got my full attention. Anong mediocre? I always put my best in every performance!
"Excuse me?" I looked at her from head to toe. Hindi naman siya isa sa mga nag-audition sa role na binigay sa akin. I think she tried the protagonist.
"Yup! Mediocre. I bet you tried hard just to sing that Celine Dion piece."
"Sorry but no. And I'm glad that my performance stayed in your mind. What was yours again? Baka may maikumento ako."
Umasim ang itsura niya at may balak pa sanang magsalita nang may staff na nag-anunsyo na kailangan nang lumabas ng ibang mga tao sa kwarto maliban sa mga hindi pa tapos mag-audition at mga natanggap na.
"Labas na raw.." I coaxed. She threw me another glare before marching outside the room.
I almost forgot about the haters and the possible criticisms. Hindi ko na lang papansinin. Simula naman noon pa ay may mga ganyan na.
Fire:
Congrats Baby!!
Napangiti ako sa reply niya. Nawala tuloy ang kunot ng noo ko. The criticisms will always be there kahit gaano ka pa kagaling sa tingin ng iba. Nasa akin ang choice kung pipiliin kong magpalamon doon o i-improve pa ang sarili, not for other people's satisfaction but for my growth.
"Next week, we'll be having our first meeting.." the director said. He continued talking about the musical, its plot and possible date of shows.
Pagkalabas ko ng kwarto ay nakita ko na agad si Fire sa lounge, nakaupo at nakatuko ang siko sa isang hita. He looks so bored.
"Congrats, Ziana," tawag ng isang beteranong aktor. Nakipagkamayan ako sa kanya. "I am excited to work with you. Nakapanood ako ng play mo noong bata ka pa sa Aria."
"Thank you po, Sir! It's a pleasure po.."
After a couple of greetings, mabilis akong naglakad papunta kay Fire. Parang alam niya yata ang tunog ng mga yapak ko dahil ilang metro pa lang ay nag-angat na siya ng tingin at hinanap ako.
Tumayo siya at sinalubong ako ng yakap. I hugged him back. He congratulated me again.
"Thank you," sambit ko. Sa gilid ng aking mga mata ay may mga kumuha ng letrato namin, nilingon ko iyon. Mabilis naman silang nagsialisan.
"Don't mind them. Let's go. Let's have lunch.."
Pinagsiklop niya ang mga kamay namin.
"Aren't you uncomfortable?" tanong ko. I am sure that he's being followed as well. Simula nang nalaman ng lahat na na may relasyon kami ay isa-isang lumabas ang mga article tungkol sa kanya.
Kumunot ang noo niya."Not really. Hindi ko na lang pinapansin. Ikaw ba? Do you want me to--"
"Nope! Ayoko na ng bodyguard Fire.."
Humalakhak siya,"You still have one though.."
Agad ko namang sinuri ang paligid but he blocked my vision and pulled the car's door open.
"Saan?"
Hindi niya ako sinagot at pinapasok na lang sa loob.
We talked about something else like his sister's upcoming wedding and my musical.
"So you don't have any kissing scenes?" tanong niya habang nagmamaneho sa pamilyar na kalsada.
"None that I know of.. halos kalahati pa lang ng script ang nababasa ko.."
Pasimple ko siyang sinulyapan. Tumango lang siya sa sinabi ko. May naalala tuloy ako.
"So.. bakit hindi ka nanonood ng plays ko noon? Hm! Baka hindi ka rin manood ngayon."
"Manonood ako." sagot niya. He just dodged my question.
Tinagilid ko ang ulo ko at mataman siyang tinignan. He frowned then kept his eyes on the road.
"Don't look at me like that. I'm driving.."
"Hmmm?"
He tried his best not to look at me but failed. Ngumuso ako, naghihintay pa rin ng sagot sa tanong niya. Instead of answering my question, he just gave me a peck on the lips! Hmp! Ayaw pang sabihin.
He parked his car beside a building. Parang pamilyar.
"Are we.. going to Mikoy's shop?"
"Yup."
Napangiti ako at kinalas ang aking seatbelt. Naunang lumabas si Fire at mabilis na umikot para pagbuksan ako ng pinto.
Hand in hand we walk on the street. Medyo liblib kasi ang kinaroroonan non. It's been a while since the last time I went here. Hindi ko na matandaan kung kailan ang huli. Dahil patay na oras ng tanghaling tapat ay kaunti lang ang mga taong nasa kalsada at hindi kami pinapansin. Next time, I will bring a black cap with me.
"Ito na yon?" tanong ko. Iba na kasi ang pintura sa labas ng shop, may mga bagong signage at may mga bulaklak na. It's kinda girly on the outside and aesthetically pleasing naman.
Pinagbuksan ako ng pinto ni Fire at pinaunang pumasok. May pagbabago rin sa loob tulad ng mga bagong set ng mesa, upuan at couch.
"Fire!" nanlaki ang mga mata ni Mikoy nang dumapo sa akin ang mga mata niya. "Zia.." halos ibulong niya iyon.
May apat na customers lang naman na pare-parehong busy so I don't mind. Hinapit agad ni Fire ang bewang ko.
"Ayos ka na?" tanong ni Mikoy. "Kakain ba kayo? Lunch? Or snack?"
"Lunch." sagot ni Fire at marahan akong iginiya papunta sa high chairs at mesa roon. Nakabalik agad si Mikoy sa amin para iabot ang menu. Nagtagal ang tingin ko sa mga pagkaing tingin ko ay hindi ko pa natitikman.
"Nako! Ang tagal na noong huli kang nagpunta rito Zia! Kasama mo pa noon sina Eugene.." wika ni Mikoy. Hindi ko nga lang siya nasabayan sa kwento dahil may tinuro si Fire sa menu.
"Si Fire.. hm.. madalas yan dito. Gulat nga ako noon na sinama ka niyan."
Ngayon ay nilingon ko si Mikoy. I looked at Fire's face as well. Masama siyang tumitig sa kaibigan pero hindi natinag si Mikoy sa pagku-kwento even after he got our orders.
"Kaya noong di ka na niya sinama noon, hinanap kita. Noon sa survival show noon, tambay yan dito. Pinapanood ka namin. Bumuboto nga--"
"Mikoy, our order." mariing sinabi ni Fire.
He awkwardly laughed at napakamot sa ulo bago pumunta sa kitchen. Humagikhik ako habang pinapanood sila. I thought Fire will still be frowning pagkaalis ni Mikoy. Nag-iwas siya ng tingin sa akin at pansin ko ang pamumula ng kanyang tenga.
"Who did you voted?" I asked.
"Ikaw. Sino pa ba?" mas lalo siyang nag-iwas ng tingin.
Tumawa ako. Two votes per sim lang noon. Maswerte ako na marami akong kakilala noon at nagustuhan ako ng mga viewers that's why I was number one on the text votes.
Si Mikoy mismo ang nagdala ng orders namin sa mesa. Fire arranged our food on the table, wala tuloy akong ibang ginawa kundi maghintay until it's time to eat.
"Thank you," sabi ko.
"You're welcome, Zia.. Tanong ko lang.. wag ka sanang mainis.. hehe.. pero kayo na ba talaga? Hindi si Conrad?" Mikoy asked.
Fire turned and glared at him with intensity. Maybe Mikoy's just not bothered by the way Fire glares at him o baka sanay na siya kaya di na lang niya pinansin. He looked at me like an innocent kid waiting for his teacher's answers.
"Yes. Kami ni Fire," I said before sipping on my honey blend lemon iced tea. "Conrad and I are just friends.."
Mikoy sighed at mapang-asar na tinignan si Fire. "Okay okay. Maganda na rin na nagkatuluyan na nga kayo. Kahit gago to, patay na patay sayo yan.."
My eyes widened and glanced at Fire whose eyes are like flaming red possibly because of Mikoy's sudden confession.
Before Fire could get a hold of him ay kumaripas na agad si Mikoy pabalik sa counter at saktong may mga bagong customers na pumasok. Pinigilan ko ang sarili ko na huwag mapangiti kaya sinimulan ko na lang kumain.
Habang sumusubo ay sinusulyapan ko si Fire na hanggang ngayon ay namumula pa rin. Patay na patay, huh? I giggled. Agad niya akong nilingon. He kept his lips in a grim line though he looks like he's amused.
"What?"
"Wala.." sabi ko. Hindi mawala ang ngiti sa labi ko habang kumakain. Parang gusto ko pa tuloy makipagkwentuhan kay Mikoy. Maybe he can spill more tea.
"Nasaan na pala sina Eugene?" tanong ni Mikoy nang makabalik siya sa mesa namin. He actually sat beside me at napagitnaan ko silang dalawa ni Fire. "Kailan kayo huling nag-usap?"
"Last Monday. Busy na kaming lahat, eh. Eugene got an offer from our former training center."
"Ah, yung sa Peralta?"
"Yup. Pinag-iisipan niya kung tatanggapin niya yung job as a vocal coach. She actually got the strictest training in voice and took classes about it before kaya sana kunin niya," sagot ko.
"Yung iba?" tanong uli ni Mikoy. Ang mga mata niya ay saglit na napatingin sa braso ni Fire na pasimpleng pumatong sa likod ng inuupuan ko.
"Amy's at Seoul parang nagti-take ng dance lessons and she actually got an endorsement deal with Adidas Korea. Si Ayumi naman ay nagsisimula ng sariling cosmetics line at kami raw ang kukuning models once it's finished. And.. si May.. hindi na namin nabisita. Though we heard from her parents that she's well now at malaki na ang tiyan."
Huminga ng malalim si Mikoy. He admitted that he got sad about what happened to our group pero susuportahan pa rin kami.
"We're not disbanded though.." simpleng sagot ko.
Napatuwid siya sa pag-upo at parang lumiwanag ang mga mata. "T-Talaga? So.. pwedeng.."
"Yes, pwede pa. Hindi ko lang alam kung kailan.."
Napatakip siya ng bibig. Pareho kami ni Fire na natawa sa reaksyon niya.