Unicode
Arc(1.27)
The Wild Dragon Proud Day
လီလျိုကအနည်းငယ်သာအံ့သြသွား ပြီးခဏမျှဗလာဖြစ်စွာစိုက်ကြည့်နေ မိသည်ပြီးမှချင်ယုရဲ့ပုခုံးအားပြန်ဖက် ထားပေးလိုက်သည်။သူကသူ့ခေါင်းအား အနည်းငယ်နှိမ့်ချလိုက်ပြီးခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးလိုက်ရင်းဖြင့်နားနားကပ်၍ ပြောလိုက်သည်။
"ယု...ငါပြန်လာပြီ"
အဲ့ဒါကြောင့်မင်းငါ့ကိုထပ်ပြီးစိုးရိမ်နေ စရာမလိုတော့ဘူး...အိပ်ပျက်ညတွေ လည်းထပ်ရှိစရာမလိုတော့ဘူး.. ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ငါမင်းရှေ့မှာ ရှိနေပြီမို့လို့...မင်းရှေ့လေးမှာပါပဲ...
ချင်ယုမှာလီလျို၏မေးစေ့ကိုဆွဲတင် ပြီးလီလျိုရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနက်ရှိုင်းစွာ နမ်းခြင်နေသည့်သူ့နှလုံးသားမှဆန္ဒကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်တားဆီးလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုကာ လီလျိုကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီးမှလွှတ်ပေးလိုက်လေ၏။ သို့သော်လည်းထိုအနက်ရောင်မျက်ဝန်း များကတော့ပိုပြီးနက်ရှိုင်းသွားပုံပေါ်သည်။
လီလျိုကတော့ချင်ယုရဲ့မျက်လုံးထဲက ပြောင်းလဲမှုကိုသတိမပြုမိပဲသူ့မျက်လုံး များကချင်ယုရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကိုဖြတ်သန်း သွားသည့်အခါချင်ယုကသူပြန်ပေးဆွဲ မခံရခင်ကထက်ပိုပြီးပိန်ပါးလာကြောင်း သတိပြုမိသွားသည်။လီလျိုမှာဘာမှမ တတ်နိုင်ပဲသူ့နှလုံးသားထဲမှာအပြစ်ရှိ သည့်စိတ်ကိုပိုပြီးခံစားလိုက်ရသောကြောင့် မနေနိုင်တော့ပဲပြောလိုက်မိတော့သည်။
"မင်းစိတ်ပူအောင်လုပ်မိတဲ့အတွက် ငါတောင်းပန်ပါတယ်..ယု.."
ချင်ယုကတစ်ခုခုပြောရန်ပြင်ဆင်လိုက် သည့်အချိန်မှာပဲလှပသည့်ပုံသဏ္ဍာန် လေးတစ်ခုကပြေးပြီးဝင်လာခဲ့သည်။ လီလျိုကိုမြင်သည့်တစ်ခဏမှာပဲထိုလှပ သည့်မျက်နှာလေးကပျော်ရွှင်သည့် အမူအယာဖြင့်ပြည့်နှက်သွားခဲ့ပြီးသူမရဲ့ မျက်လုံးထဲတွင်မျက်ရည်များပြည့်နှက် လာကာလီလျိုရဲ့ရင်ခွင်ထဲသို့တစ်ကိုယ် လုံးပစ်ဝင်လိုက်တော့လေ၏။
"ကိုကိုမုချန်...နောက်ဆုံးတော့ပြန်လာ ပြီပေါ့...ယန်အာကအကို့ကိုအရမ်း စိတ်ပူနေခဲ့ရတာ!"
လီလျို၏မျက်နှာကနီရဲသွားတော့သည်။ သူကသူ့ရင်ဘက်ကအင်္ကျီစကိုပဲသုံးပြီး သူမရဲ့မျက်ရည်များကိုသုတ်ပေးလိုက် ရင်းသူမကိုညင်သာစွာနှစ်သိမ့်ပေး လိုက်သည်။
ထို့ကြောင့်လည်းလင်ရိုယန်ကသူ့ရင် ဘက်ထဲသို့ပစ်ဝင်လာသည့်အချိန်တွင် ချင်ယုရဲ့မျက်နှာကချက်ချင်းမဲမှောင် သွားသည်ကိုလီလျိုကမမြင်လိုက် တော့ပေ။လင်ရိုယန်ကိုနှစ်သိမ့်ပေးပြီး သည့်အခါမှာတောထိုနက်မှောင်နေ သည့်မျက်နှာကပိုလို့မဲမှောင်သွားတာမှ အိုးအောက်ခြေကအမဲရောင်လောက် ဖြစ်သွားတော့သည်။
ဘေးမှာရပ်နေသည့်အရာရှိငယ်လေး ကတော့မြင်ကွင်းတစ်ခုလုံးကိုမြင်လိုက် ရပြီးဘာမှမတတ်နိုင်ပဲတုန်လှုပ်ခြောက် ုခြားနေမိရင်းချင်ယုထံမှသတိပေးသည့် အကြည့်ကိုအကြည့်ခံရပြီးနောက်မှာ တော့ချက်ချင်းပင်ကြောက်ရွ့မှုကြောင့် တုန်ယင်သွားကာသူ့ခေါင်းကိုငုံ့ထားလိုက် မိတော့သည်။ချင်ယုထံမှဖိအားသူ့ကိုယ် ပေါ်မှဖယ်ရှားသွားတာတောင်သူ့ခေါင်း ကိုမမော့ရဲဘဲလီလျိုကိုထိုကိစ္စသတိ ပေးရန်လှည့်ကြည့်လိုက်သေးသည်။
............
ငွေလကကောင်းကင်မှာမြင့်မားစွာ ချိတ်ဆွဲထားပြီးနေပြီဖြစ်သည်။အထူး သဖြင့်ဧကရာဇ်ရဲ့ဥယျာဉ်တော်ထဲက နန်းဆောင်ကပိုလို့ပင်ထွန်းလင်းတောက် ပနေခဲ့သည်။ဥယျာဉ်တစ်ခုလုံးကမီးအိမ် များဖြင့်ထွန်းလင်းနေပြီးဆယ်လှမ်း လောက်လှမ်းပြီးတိုင်းချိတ်ဆွဲထားသည့် မီးအိမ်တစ်ခုကိုတွေ့မြင်နိုင်၏။
ယခုကနွေဦးရာသီဖြစ်သောကြောင့် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင်ထူးခြားဆန်း ပြားသောပန်းများဖြင့်ပြည့်နှက်နေပြီး ပန်းများ၏မွှေးရနံ့ကလေထဲတွင် ပျံနှံ့နေကာလူတိုင်းရဲ့နှာခေါင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသည်။
လီလျိုပြန်ရောက်လာပြီးသည်အထိ နှောင့်နေးနေခဲ့သည့်ချင်ယုရဲ့ဘသိတ်ခံပွဲ ကဥယျာဉ်တော်ထဲမှာချက်ချင်းပင် ကျင်းပလိုက်ကြသည်။
ချင်ယုကအဓိကထိုင်ခုံမှာထိုင်နေပြီး သူ့ပါးလွှာသောနှုတ်ခမ်းများက ယဉ်ကျေးသည့်အပြုံးလေးတစ်ခုဖြင့် စပျစ်ဝိုင်များကိုတစ်ငုံခြင်းဆီသောက် နေသည်။သူ့မျက်လုံးထောင့်များကတော့ begoniaပန်းလေးများကိုနောက်ခံ ထားပြီးထိုင်နေသောကြောင့်သူ့ရဲ့ အသွင်အပြင်ကိုပိုလို့ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး ချောမောနေစေသည့်လီလျိုကိုပဲကြည့် နေမိ၏။
အရာရှိများနှင့်စစ်သားများကတောက် လျှောက်ခွက်များလဲလှယ်နေကြပြီး သူဘယ်လောက်တောင်သောက်ပြီး နေလဲမသိသော်လည်းလီလျိုမှာပါး နှစ်ဖက်လုံးနီရဲနေုပြီဖြစ်တာကြောင့် အတော်လေးလုံလောက်အောင်မူး နေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။သူမတ်တပ်ရပ်လိုက် သည့်အခါမှာတောင်သူ့မျက်လုံးများ ကမှုန်ဝါးနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။သူ့ဖီးနစ်ငှက် မျက်လုံးအစုံကတော့စင်ကြယ်ပြီး တောက်ပသည့်အလင်းရောင်နှင့်အတူ ပင်ပြိုင်၍တောက်ပနေခဲ့သည်။ဝိုင်ကြောင့် စိုစွတ်နေသည့်အနီဖျော့ရောင်နှတ်ခမ်း အစုံကတော့နူးညံ့သည့်ချယ်ရီပွင့်လွှာ လေးနှင့်တူနေလေ၏။ထို့ကြောင့်လည်း ၎င်းပုံစံလေးကသူ့နောက်မှbegonia ပန်းပွင့်လေးများနှင့်နှိုင်းယှဉ်လိုက်ရင် ပိုလို့ချစ်ခင်နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းပြီး ပိုလို့တင့်တယ်လှပနေစေသည်။
လီလျိုရဲ့မူးယစ်ပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိသော ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကိုကြည့်ရင်းချင်ယုမှာ အလွန်ကိုသွေးဆောင်မိနေပြီးသူ့ရဲ့ မှောင်မိုက်နေသည့်မျက်လုံးများက ညရဲ့အမှောင်မိုက်ဆုံးအချိန်အောက် ခြေကိုမမြင်ရသလိုမျိုးပိုပိုပြီး ထူထပ်မှောင်မဲလာခဲ့သည်။
ချင်ယုရဲ့ရက်စက်သည့်သားရဲတစ်ကောင် လိုသူ့ကိုကြည့်နေသည့်အကြည့်ကို သတိမထားမိသည့်လီလျိုကတော့ တစ်ခြားသူများကမ်းပေးနေသည့် ဝိုင်ခွက်များကိုဘယ်လောက်ပဲဖြစ် နေပါစေဆက်၍သောက်နေဆဲဖြစ်၏။ နောက်ဆုံးတော့လီလျိုမှာမူးဝေလာခဲ့ ပြီးသူ့အသိစိတ်များကဖြေးညှင်းစွာ ဖြင့်မှုန်မှိုင်းလာခဲ့သည်။သူ့ရဲ့ဖီးနစ်ငှက် မျက်လုံးအစုံမှာလည်းမြူတစ်ခု ဖုန်းလွှမ်းလာခဲ့ပြီးသူ့ရှေ့ကလူများကို ပင်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်ရတော့ ဘူးဖြစ်လာသည်။
လီလျိုရဲ့အခြေအနေကိုမြင်နေရသည့် ချင်ယုကချက်ချင်းပင်သူ့ထိုင်ခုံမှ ထလိုက်ပြီးလက်ကိုအနည်းငယ် မြှောက်လိုက်ကာပြောလိုက်သည်။
"လူတိုင်းဆက်သွားကြပါ..ကျန်းက ပင်ပန်းနေပြီမို့လို့အရင်ဆုံးအနားယူ တော့မယ်...ဒုတိယကာကွယ်ရေး ဦးစီးချုပ်ဆုလည်းမူးနေပြီဆိုတော့ ကျန်းကသူ့ကိုကျန်းနဲ့အတူခေါ်သွား လိုက်ပါ့မယ်"
အရာရှိများနှင့်စစ်သားအုပ်စုများ သည်လည်းဝိုင်အိုးများဖြင့်ပြီးဆုံးလု နီးပါးဖြစ်နေကြပြီဖြစ်သည်။သူတို့က တော့ထောင်ပေါင်းများစွာသေ ာဝိုင်ခွက်များကိုသောက်ပြီးကြတာ တောင်သူတို့ပုံစံကမူးနေသည့်ပုံစံမ ပေါ်ပဲမသောက်ရတာအရမ်းကို ကြာနေခဲ့ပြီဖြစ်တာကြောင့်ရပ်တန့်ဖို့ ကတော့မလုံလောက်သေးဘူးဖြစ် လေ၏။ချင်ယုကထထွက်သွားရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်ကိုမြင်လိုက်ရပြီး ဤရှားပါးသောဝိုင်များနှင့်စားသောက် စရာများကိုဆက်၍စားသောက်နိုင် သည်ကိုသိလိုက်သောအခါမှတော့ သူတို့သည်တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ထကာချင်ယုရဲ့ကျေးဇူးတော်အတွက် ကျေးဇူးတင်လိုက်ကြသည်။
ချင်ယုကလီလျိုရဲ့ခါးကိုသူ့လက်မောင်း တစ်ဝက်ဖြင့်ပတ်ပွေ့လိုက်ပြီးသူ့ကို အင်ပါယာဥယျာဉ်ထဲမှခေါ်သွားလိုက် သည်။သူတို့အင်ပါယာဥယျာဉ်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည့်အချိန်ကြမှသာ ချင်ယုကလီလျိုကိုရိုးရှင်းစွာပင် သူ့လက်များဖြင့်ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူတို့ရဲ့အိပ်ခန်းဆောင်သို့တိုက်ရိုက် အမြန်သွားလိုက်လေ၏။နန်းတော် မီးအိမ်များကိုကိုင်ဆောင်ထားသော မိန်းမဆိုးများသည်လည်းရှေ့မှာ လျှောက်နေသည့်ချင်ယုရဲ့နောက်မှ နာခံစွာပင်လိုက်လာကြပြီးအကုန်လုံးက သူတို့ရဲ့မျက်လုံးများကိုနှိမ့်ချထားလိုက် ကာသူတို့ရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုလုံးဝ မမြင်ခြင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်ကြသည်။
လီလျိုရဲ့ခေါင်းတစ်ခုလုံးကတော့နာကျင် နေပြီးမူးဝေနေသလိုခံစားနေရသည်။ သူ့ကိုပျော့ပြောင်းသည့်အိပ်ယာထက် မှာနေရာချလိုက်တဲ့အချိန်မှသာသူ့မှာ အနည်းငယ်သတိရှိလာကြောင်းခံ စားလိုက်ရလေသည်။လီလျိုကသူ့ အထက်မှလူကိုကြည့်ရန်သူ့ရဲ့ဖီးနစ် မျက်ဝန်းများကိုကျဉ်းမြောင်းလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ယစ်မူးနေမှုကြောင့်လီလျိုရဲ့ အခြေအနေကကလေးဆန်နေပြီး သူ့အသံကလည်းနားထောင်ရသည် မှာလေထဲတွင်မျောလွင့်နေသလိုမျိုး ပိုလို့နူးညံ့နေခဲ့လေသည်။
"ယု...မင်းလား?"
သူကချင်ယုရဲ့မျက်လုံးထဲမှာအခုချိန် ဘယ်လောက်တောင်ဆွဲဆောင်မှုရှိနေ လဲဆိုတာကိုမသိရှိခဲ့ဘူးဖြစ်သည်။
လူငယ်လေး၏အနက်ရောင်ဆံနွယ်ရှည် များကအိပ်ယာထက်မှာပျံ့ကျဲနေပြီး သူ့ရဲ့ချောမွေ့သည့်အသားအရည်က ကျောက်စိမ်းတုံးလေးလိုဖြူဖွေးနေခဲ့သည်။သူ့ရဲ့ပါးပြင်ကလည်းအနည်းငယ်နီရဲနေပြီး သူ့မျက်လုံးများကမှေးမှိန်နေကာသူ့ နှုတ်ခမ်းများကတော့စိုစွတ်နေသည်။ သူ့ရဲ့သွယ်လျှသည့်လည်တိုင်ကအပြာ ဖျော့ရောင်ကော်လာတွင်ဝှက်ထားသကဲ့ သို့ပျက်စီးလွယ်နေပြီးထွင်းထုထာသည့် ကြွေထည်လေးနှင့်တူနေသည်။
ချင်ယုကလီလျိုရဲ့ကိုယ်ပေါ်သို့မှီချ လိုက်သည်။သူကသူ့နှုတ်ခမ်းထောင့် စွန်းများကိုအနည်းငယ်မြှင့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများကမှောင်မိုက်နေရင်း ဖြင့်ပြောလိုက်လေ၏။
"တကယ်လို့ကိုယ်မဟုတ်ဘူးဆိုရင် ဘယ်သူလို့ထင်လို့လဲ?ရိုယန်ညီမလေးလား?"
လီလျိုကချင်ယုရဲ့စကားအဓိပ္ပါယ်ကို သိပ်နားမလည်သောကြောင့်သူ့ခေါင်း လေးကိုအနည်းငယ်စောင်းလိုက်ပြီး မေးလိုက်သေးသည်။
"ယု?"
လီလျိုရဲ့ရှပ်ထွေးနေသည့်အကြည့်ကို ကြည့်ရင်းချင်ယုမှာရယ်မောလိုက်မိ ဆတာ့သည်။သို့သော်လီလျုက လင်ရိုယန်ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာပွေ့ဖက် ထားရင်းညင်သာစွာနှစ်သိမ့်ပေးနေ သည့်နေ့လည်ခင်းကမြင်ကွင်းကိုပြန် သတိရလိုက်မိသည့်အချိန်မှာတော့ ချင်ယုကသူ့မျက်လုံးများကိုကျဉ်းမြောင်း လိုက်မိရင်းသူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ကာ လီလျိုရဲ့မေးစေ့ကိုဖွဖွလေးဆွဲလိုက်သည်။
"ကိုယ်မင်းကိုမပြောထားဘူးလား လင်ရိုယန်နဲ့နီးနီးကပ်ကပ်မနေပါနဲ့ဆို.... ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့...ကိုယ်မနာလို ဖြစ်မိလိမ့်မယ်"
သူပြောလို့ပြီးသွားသည်နှင့်ချင်ယုက သူ့ခေါင်းကိုနှိမ့်ချလိုက်ပြီးလီလျိုရဲ့နှုတ် ခမ်းများကိုသိမ်းပိုက်လိုက်တော့သည်။ သူ့အနမ်းကအလွန်ပြင်းထန်ပြီး မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်စေသည်။
လီလျိုအပေါ်မှာရှိနေသည့်ချင်ယုရဲ့ ငတ်မွတ်နေမှုကနှစ်ပေါင်းများစွာ ဖိနှိပ်ထားခဲ့ရတာဖြစ်တာကြောင့် ဒီခဏလေးမှာတော့မရုန်းထွက်နိုင် တော့ပေ။အခုတော့သူနှစ်ပေါင်းများ စွာကလိုခြင်နေခဲ့သည့်သူကိုရရှိခဲ့ပြီ ုဖစ်တာကြောင့်သူ့အားကိုမထိန်းချုပ် နိုင်တော့ပဲလီလျိုရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုကိုက် လိုက်မိသည့်အခါသူ့အောက်ကလီလျို ကချက်ချင်းပင်နာကျင်စွာဖြင့်ညည်းညူ မိသွားပြီးသူ့နှဖူးများကတွန့်ချိုးသွားကာ သူ့အပေါ်မှချင်ယုကိုတွန်းထုတ်လိုက် တော့သည်။
ချင်ယုကရုန်းကန်နေသည့်လီလျို၏ လက်များကိုသိမ်းယူလိုက်ပြီးသူ့ အသွင်အပြင်ကရုတ်တရက်ပျော့ပြောင်း သွားခဲ့သည်။သူကညင်သာစွာဖြင့် လီလျိုရဲ့သွေးထွက်နေသည့်နှုတ်ခမ်း များကိုပွတ်ပေးလိုက်ပြီးပြောလိုက် လေသည်။
"တကယ်လို့မင်းသာနာခံမယ်ဆိုရင် ကိုယ်မင်းကိုနာကျင်အောင်လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး..ကောင်းပြီလား?"
လီလျိုကမူးဝေနေသလိုသာခံစားနေရပြီး ဗလာဖြစ်စွာဖြင့်ခဏမျှစိုက်ကြည့်နေမိပြီး မှဗလာဖြစ်စွာဖြင့်ပင်ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက် မိကာသူ့မျက်လုံးများကတော့မူးဝေ နေဆဲဖြစ်စွာဖြင့်ပြောလိုက်လေသည်။
"မလုပ်နဲ့....နာတယ်"
ချင်ယုကဘာမှမတတ်နိုင်ပဲရယ်မောလိုက် မိပြီးနောက်တစ်ကြိမ်လီလျိုရဲ့နှုတ်ခမ်းများ ကိုသိမ်းပိုက်ရင်းထပ်ကိုက်လိုက်သည်။
"တကယ်ပဲနာခံမှုရှိတာပဲ"
နောက်ပိုင်းချင်ယုရဲ့လုပ်ရပ်များက နူးညံ့သိမ်မွေ့လာခဲ့သည်။ပြီးတော့လည်း သူ့အောက်ကထိုလူကိုသူကမြတ်နိုးတာ သာဖြစ်တာကြောင့်သဘာဝအားဖြင့် တော့သူ့ကိုမနာကျင်စေခြင်ဘူးလေ.. အဆုံးကြတော့သူ့မှာသူ့ကိုအကြိမ်များ စွာစားသုံးပြီးတာတောင်မလုံလောက် ဘူးဟုခံစားနေရသေးသည်။
ချင်ယုကလီလျိုရဲ့အဝတ်အစားများကို ညင်သာစွာချွတ်လိုက်ပြီးသူ့အသက်ရှုသံ များကဘာမှမတတ်နိုင်ပဲလေးလံလာခဲ့ ကာလူငယ်လေး၏လှပသောခန္တာကိုယ် တစ်ဖြည်းဖြည်းခြင်းဆီပေါ်လာတာကို ကြည့်နေမိသည်။
ချင်ယုကသူ့ကိုမရေမတွက်နိုင်လောက် အောင်တွေ့ဘူးသော်လည်းဒီလူငယ်လေး ရဲ့ခန္တာကိုယ်သူ့အပေါ်မှာဆွဲဆောင်နိုင်နေ သည့်အကျိုးသက်ရောက်မှုကဘယ်သော အခါမှမကျဆုံးသည့်စိတ်ကြွဆေးနှင့်ပင် တူလှသည်။
ချင်ယုကတန်ဖိုးထားစွာဖြင့်လီလျို၏ ခန္တာကိုယ်ပေါ်တွင်အမှတ်ပေါင်းများစွာ လိုက်လုပ်နေမိပြီးလီလျိုအားလုံလောက် သည့်ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှုများလုပ်ပြီးမှ သူ့ကျောကိုဖြောင့်မတ်လိုက်ကာ သူ့ခန္တာကိုယ်ထဲသို့ဝင်လိုက်လေသည်။
ချင်ယုသူ့ခန္တာကိုယ်ထဲသို့ဝင်လာသည့် တစ်ခဏမှာပဲလီလျိုကနာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရပြီးရုန်ကန်နေမိသည်။ သို့သော်ချင်ယုကရှေ့သို့တိုးလိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုဆွဲယူကာရှည်လျားသည့် အနမ်းတစ်ခုပေးနေလိုက်၏။
တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့်လီလျိုရဲ့ခန္တာကိုယ် တစ်ခုလုံးပျော့ပြောင်းလာပြီးမတတ် နိုင်တော့ပဲအသံကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ညည်းညူမိကာချင်ယုကိုသူ့အသံဖြင့် ပိုပြီးထိန်းချုပ်ခွင့်ပြုစေလိုက်မိသည်။ သူကသူ့ကိုတစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ်စား သုံးနေမိတော့လေ၏။
အိပ်ယာအတွင်းပိုင်းရှိအသံအနည်းငယ် ကနောက်တစ်နေ့နေအလင်းရောင်က ကောင်းကင်တွင်တောက်ပလာသည့် အချိန်ထိတိုင်အောင်ဆက်နေပြီးမှ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့်လျော့ကျလာခဲ့သည်။ လီလျိုကသူ့မျက်လုံးများကိုပိတ်ထားပြီး ချင်ယုကတော့သူ့ကိုသူ့လက်မောင်းထဲ တွင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ထားရင်း အိပ်မောကျနေကြသည်။
အိပ်ပျော်နေဆဲမှာပင်လီလျိုမှာဘာမှ မတတ်နိုင်ပဲတိုးတိုးလေးညည်းညူ နေမိလေသည်။သူ့မျက်ခွံများကနီရဲပြီး ရောင်ကိုင်းနေကာသူ့နှုတ်ခမ်းများက လည်းအပေါက်သေးသေးလေးများဖြင့် ကျိုးပဲ့နေပြီးသူ့ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးက ခရမ်းရောင်ကိုက်ရာများဖြင့်ပြည့်နှက် နေသည်။ချစ်ခြင်းနေရာများကတော့ စိတ်မကောင်းစရာကောင်းလောက် သည့်အမှတ်သင်္ကေတများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေလေ၏။
လီလျိုကအိပ်ပျော်နေရာမှတစ်ဖြည်း ဖြည်းခြင်းဆီနိုးလာခဲ့သည်။သူ့မှာ ခေါင်းတစ်ခုလုံးကွဲထွက်မတတ်ဖြစ်နေ သော်လည်းခေါင်းကိုက်တဲ့ခံစားချက် ထက်—များပြားတဲ့ကတီပေါင်းတန်ချိန် ရှိသောဘီးများကသူ့တစ်ကိုယ်လုံးနဲ့ ကြွက်သားတွေကိုတက်ကြိတ်နေသလို အရမ်းနာကျင်စေတဲ့အထိထပ်ခါထပ်ခါ နှိပ်စက်ခံနေရသလိုခံစားနေရသည်။ ထို့အပြင်သူ့ခန္တာကိုယ်နောက်ပေါက်မှ ထိုနေရာက....တစ်ခုခုရှိနေသလိုမျိုး ထူးဆန်းနေခဲ့သည်။
အရက်အလွံအကျွံသောက်ပြီးရင် ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးဒီလိုမျိုးသက်တောင့် သက်သာမဖြစ်ပဲခံစားရများတာလား?
လီလျိုကနူးညံ့စွာညည်းညူလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှထထိုင်ရန်ကြိုးစားလိုက် သော်လည်းတစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့လှုပ်ရှားမှုကိုအဟန့်အတားဖြစ်စေ လောက်အောင်သူ့ခါးကိုဖက်ထားတာ ကိုသိလိုက်ရသည်။
လီလျိုနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည့် အခါချင်ယုကမျက်လုံးများကိုပိတ်ပြီး သူ့နောက်မှာလဲလျောင်းနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ချင်ယုရဲ့ကျယ်ပြန် သည့်အဝတ်မရှိသောပုခုံးကျယ်များက စောင်ရဲ့အပြင်ဘက်မှောပါ်ထွက်နေပြီး ပတ်ပတ်လည်တွင်လည်းကဲပြားသည့် အနီရောင်ခြစ်ရာများရှိနေသည်။
ချင်ယုရဲ့မျက်နှာကတော့နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေသကဲ့သို့အလွန်ကျေနပ် နှစ်သိမ့်နေသည့်ပုံပေါ်နေ၏။
နောက်ဆုံးတော့ထိုခဏမှာပဲလီလျိုက တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသလိုခံစားလိုက်ရပြီး ပြီးခဲ့သည့်ညကမှတ်ဉာဏ်များကသူ့ခေါင်း ထဲသို့တိုးဝင်လာသည့်အခါသူ့ခေါင်းတစ်ခု လုံးကွဲထွက်သွားတော့မတတ်ခေါင်းကိုက် ဝေဒနာကိုခံစားလိုက်ရတော့သည်။ တစ်ခုချင်းဆီတိုင်းကသူ့ရဲ့အသားအရည် ကိုပိုလို့ဖြူဖျော့စေလာပြီး ပြီးနောက်မှာတော့ရှက်ရွံခြင်းကြောင့် နီရဲစေလာသည်။
အခုချိန်မှာချင်ယုရဲ့ညီငယ်လေးက သူ့ကိုယ်ထဲမှာပဲရှိနေသေးတာကိုမပြောနဲ့ဦး...
လီလျိုကအိပ်ယာပေါ်တွင်ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ခါးပေါ်မှချင်ယုရဲ့လက်မောင်းများကို လှုပ်ခါ၍တွန်းဖယ်လိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ် ရန်ကြိုးစားလိုက်သော်လည်းသူ့ခါးများ ကအလွန်နာကျင်နေသောကြောင့် အိပ်ယာပေါ်သို့နောက်တစ်ခါလဲကျ သွားပြန်သည်။နောက်တစ်ခဏမှာပဲ သူ့ခါးများကသန်မာသည့်လက်များ၏ ပွေ့ဖက်မှုကိုပြန်ခံလိုက်ရပြီးနွေးထွေး သည့်ရင်ဘက်ထဲသို့ခေါ်ဆောင်သွား သည်ကိုခံလိုက်ရတော့သည်။
လီလျိုရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲသွားပြီး သူ့မျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့် အခါသူကချင်ယုနဲ့အရမ်းနီးကပ်တဲ့ နေရာမှာရောက်နေတာကိုတွေ့လိုက် ရသည်။သူ့နှုတ်ခမ်းများကအကြိမ် အနည်းငယ်မျှတုန်ယင်နေပြီးမှမေး ခွန်းတစ်ခုကိုညှစ်ထုတ်လိုက်လေ၏။
"ဒီမှာ....ဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲ?"
လီလျိုကိုဖက်ထားဆဲဖြစ်သည့်ချင်ယုက ထိုပုံစံလေးအားတွေ့သောအခါသူ့မျက်စိ ထဲတွင်လီလျိုကကြောက်နေသည့်ကြောင် လေးတစ်ကောင်နှင့်တူသလိုခံစားလိုက် ရသည်။တကယ်လို့သူကခြိမ်းခြောက်တဲ့ အပြုအမူတွေကိုလုပ်နေရင်တောင် သူ့ကိုပိုပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ပုံလေးပဲ ုဖြစ်စေနေသောကြောင့်ချင်ယုကမနေနိုင် တော့ပဲလီလျိုရဲ့နှုတ်ခမ်းများကိုနောက် တစ်ခါဖမ်းပြီးနမ်းလိုက်ပြန်သည်။
"ချင်ယု!"
လီလျိုကသူ့နှုတ်ခမ်းများကိုချက်ချင်း ဖုန်းအုပ်လိုက်ပြီးနာကျည်းနေသည့် မျက်လုံးများဖြင့်ချင်ယုကိုဒေါသတ ကြီးကြည့်လိုက်ပြီးပြောလိုက်သည်။
ချင်ယုကလီလျိုရဲ့ခါးများကိုကိုင်လိုက်ပြီး လီလျိုရဲ့ခန္တာကိုယ်ထဲမှမြှုပ်နှံထားဆဲဖြစ် သည့်သူ့ရဲ့ညီငယ်လေးကိုစတင်ပြီး ရွှေ့ပြောင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် သူ့နှူတ်ခမ်းများကအနည်းငယ် ကွဲလာခဲ့ပြီးသူ့အသံကလည်းပိုလို့ အက်ကွဲလာခဲ့ကာအနည်းငယ်တုန် ယင်နေသည့်အသံဖြင့်လီလျိုရဲ့နားနား ကပ်၍နောက်ဆုံးမှာပေါက်ကွဲထွက် သွားပြီဖြစ်တဲ့ဗုန်းတစ်လုံးလိုသူ့ရဲ့ စိတ်နှလုံးသားထဲတွင်အချိန်ကြာမြင့်စွာ မြှုပ်နှံထားသောသူ၏ခံစားချက်များ ကိုတီးတိုးဝန်ခံလိုက်လေသည်။
"မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းပဲလေမုချန်.... ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ်...ကိုယ်မင်းကို ဘယ်တုန်းကမှညီအစ်ကိုတစ်ယောက် လိုမမြင်ဘူးဘူး..အမြဲတမ်းချစ်သူ တစ်ယောက်လိုချစ်နေခဲ့တာ...ကိုယ် ဒီလိုမျိုးအမြဲတမ်းဖြစ်ခြင်နေခဲ့တာ... အဲ့ဒါကြောင့်ကိုယ်ဒီထက်ပိုပြီးမထိန်း ချုပ်ထားနိုင်တော့ဘူးအဲ့ဒါမှမင်းကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်မှာ...အဲ့ဒါမှမင်းဘေးနားမှာ တစ်ချိန်လုံးနေနိုင်မှာလေ....ကိုယ်ပြော တာနားလည်လားဟင်?"
ချင်ယုရဲ့စကားများကိုနားထောင်ပြီး နောက်လီလျိုမှာမယုံနိုင်လောက်စရာ ကောင်းသည့်အရာတစ်ချို့ကိုကြားလိုက် ရသလိုပဲခံစားလိုက်ရသည်။
ဒါပေမဲ့သူအဲ့ဒါကိုချင်ယုနဲ့တစ်ညလုံး လုပ်ခဲ့တာ...တကယ်လို့သူအဲ့ဒါကို မယုံကြည်ခြင်ဘူးဆိုရင်တောင် အဲ့ဒါကအဖြစ်မှန်ပဲဖြစ်သည်။
ချင်ယုကလီလျို၏တူန်လှုပ်ခြောက်ခြား နေသည့်ပုံသဏ္ဍာန်လေးကိုကြည့်ရင်း မနေနိုုင်တော့ပဲသူ့ရဲ့ပါးပြင်နှင့်နှုတ်ခမ်း များကိုကြင်ကြင်နာနာနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး သူ့ညီလေးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။ သူကမတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်းလီလျုကို သူ့လက်မောင်းများဖြင့်သယ်ဆောင် သွားကာပြောလိုက်သည်။
"ကိုယ်မင်းကိုရေချိုးဖို့ခေါ်သွားပေးမယ်.. မင်းခန္တာကိုယ်ကသန့်ရှင်းအောင်လုပ်မှ ုဖြစ်မှာ..မင်းကိုယ်ထဲမှာကိုယ့်ရဲ့အချစ် ရည်တွေပြည့်နှက်နေတော့တကယ်လို့ ခန္တာကိုယ်ထဲမှာကျန်နေခဲ့မယ်ဆိုရင် ကျန်းမာရေးအတွက်ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး"
ပြီးနောက်မှာတော့ချင်ယုကလီလျိုကို သယ်ဆောင်ရင်းဖြင့်အိပ်ဆောင်၏ ဘေးမှတံခါးအတွင်းသို့လမ်းလျှောက် သွားလိုက်သောအခါအတွင်းပိုင်း၌ အလွန်ကြီးမားသည့်ရေချိုးကန်ကြီး တစ်ခုရှိနေသည်။ထိုရေချိုးကန်တစ်ခု လုံးကရေပူစမ်းမှရသောရေများဖြည့် ပြည့်နှက်နေပြီးဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်နေပါ စေရေရဲ့အပူချိန်ကလူတွေကိုသက်တောင့် သက်သာဖြစ်အောင်ခံစားရစေသည်။
...........................
နားခြင်သေးသော်လည်းစိတ်မပျက်နိုင်ဘူးဖြစ်နေသောအခါ🤒
ရှင်တို့ uke လေးအစားခံလိုက်ရပြီလို့😌
17.5.2020(11:30 PM)
...........................
Zawgyi
Arc(1.27)
The Wild Dragon Proud Day
လီလ်ိဳကအနည္းငယ္သာအံ့ၾသသြား ၿပီးခဏမွ်ဗလာျဖစ္စြာစိုက္ၾကည့္ေန မိသည္ၿပီးမွခ်င္ယုရဲ႔ပုခံုးအားျပန္ဖက္ ထားေပးလိုက္သည္။သူကသူ႔ေခါင္းအား အနည္းငယ္ႏွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီးခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ျပံဳးလိုက္ရင္းျဖင့္နားနားကပ္၍ ေျပာလိုက္သည္။
"ယု...ငါျပန္လာၿပီ"
အဲ့ဒါေၾကာင့္မင္းငါ့ကိုထပ္ၿပီးစိုးရိမ္ေန စရာမလိုေတာ့ဘူး...အိပ္ပ်က္ညေတြ လည္းထပ္ရွိစရာမလိုေတာ့ဘူး.. ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ငါမင္းေရွ႕မွာ ရွိေနၿပီမို႔လို႔...မင္းေရွ႕ေလးမွာပါပဲ...
ခ်င္ယုမွာလီလ်ိဳ၏ေမးေစ့ကိုဆဲြတင္ ၿပီးလီလ်ိဳရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုနက္႐ွိဳင္းစြာ နမ္းျခင္ေနသည့္သူ႔ႏွလံုးသားမွဆႏၵကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္တားဆီးလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဳကာ လီလ်ိဳကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ လိုက္ၿပီးမွလႊတ္ေပးလိုက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္လည္းထိုအနက္ေရာင္မ်က္ဝန္း မ်ားကေတာ့ပိုၿပီးနက္ရႈိင္းသြားပံုေပၚသည္။
လီလ်ိဳကေတာ့ခ်င္ယုရဲ႔မ်က္လံုးထဲက ေျပာင္းလဲမႈကိုသတိမျပဳမိပဲသူ႔မ်က္လံုး မ်ားကခ်င္ယုရဲ႔ကိုယ္ေပၚကိုျဖတ္သန္း သြားသည့္အခါခ်င္ယုကသူျပန္ေပးဆြဲ မခံရခင္ကထက္ပိုၿပီးပိန္ပါးလာေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားသည္။လီလ်ိဳမွာဘာမွမ တတ္ႏိုင္ပဲသူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာအျပစ္ရွိ သည့္စိတ္ကိုပိုၿပီးခံစားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲေျပာလိုက္မိေတာ့သည္။
"မင္းစိတ္ပူေအာင္လုပ္မိတဲ့အတြက္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..ယု.."
ခ်င္ယုကတစ္ခုခုေျပာရန္ျပင္ဆင္လိုက္ သည့္အခ်ိန္မွာပဲလွပသည့္ပံုသ႑ာန္ ေလးတစ္ခုကေျပးၿပီးဝင္လာခဲ့သည္။ လီလ်ိဳကိုျမင္သည့္တစ္ခဏမွာပဲထိုလွပ သည့္မ်က္ႏွာေလးကေပ်ာ္ရႊင္သည့္ အမူအယာျဖင့္ျပည့္ႏွက္သြားခဲ့ၿပီးသူမရဲ႔ မ်က္လံုးထဲတြင္မ်က္ရည္မ်ားျပည့္ႏွက္ လာကာလီလ်ိဳရဲ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔တစ္ကိုယ္ လံုးပစ္ဝင္လိုက္ေတာ့ေလ၏။
"ကိုကိုမုခ်န္...ေနာက္ဆံုးေတာ့ျပန္လာ ၿပီေပါ့...ယန္အာကအကို႔ကိုအရမ္း စိတ္ပူေနခဲ့ရတာ!"
လီလ်ိဳ၏မ်က္ႏွာကနီရဲသြားေတာ့သည္။ သူကသူ႔ရင္ဘက္ကအက်ႌစကိုပဲသံုးၿပီး သူမရဲ႔မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေပးလိုက္ ရင္းသူမကိုညင္သာစြာႏွစ္သိမ့္ေပး လိုက္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္းလင္႐ိုယန္ကသူ႔ရင္ ဘက္ထဲသို႔ပစ္ဝင္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ခ်င္ယုရဲ႔မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းမဲေမွာင္ သြားသည္ကိုလီလ်ိဳကမျမင္လိုက္ ေတာ့ေပ။လင္႐ိုယန္ကိုႏွစ္သိမ့္ေပးၿပီး သည့္အခါမွာေတာထိုနက္ေမွာင္ေန သည့္မ်က္ႏွာကပိုလို႔မဲေမွာင္သြားတာမွ အိုးေအာက္ေျခကအမဲေရာင္ေလာက္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
ေဘးမွာရပ္ေနသည့္အရာရွိငယ္ေလး ကေတာ့ျမင္ကြင္းတစ္ခုလံုးကိုျမင္လိုက္ ရၿပီးဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲတုန္လႈပ္ေျခာက္ ုျခားေနမိရင္းခ်င္ယုထံမွသတိေပးသည့္ အၾကည့္ကိုအၾကည့္ခံရၿပီးေနာက္မွာ ေတာ့ခ်က္ခ်င္းပင္ေၾကာက္ရြ႕မႈေၾကာင့္ တုန္ယင္သြားကာသူ႔ေခါင္းကိုငံု႔ထားလိုက္ မိေတာ့သည္။ခ်င္ယုထံမွဖိအားသူ႔ကိုယ္ ေပၚမွဖယ္ရွားသြားတာေတာင္သူ႔ေခါင္း ကိုမေမာ့ရဲဘဲလီလိ်ဳကိုထိုကိစၥသတိ ေပးရန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။
............
ေငြလကေကာင္းကင္မွာျမင့္မားစြာ ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။အထူး သျဖင့္ဧကရာဇ္ရဲ႔ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက နန္းေဆာင္ကပိုလို႔ပင္ထြန္းလင္းေတာက္ ပေနခဲ့သည္။ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလံုးကမီးအိမ္ မ်ားျဖင့္ထြန္းလင္းေနၿပီးဆယ္လွမ္း ေလာက္လွမ္းၿပီးတိုင္းခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ မီးအိမ္တစ္ခုကိုေတြ႕ျမင္ႏိုင္၏။
ယခုကေႏြဦးရာသီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဧကရာဇ္ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ထူးျခားဆန္း ျပားေသာပန္းမ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ပန္းမ်ား၏ေမႊးရနံ့ကေလထဲတြင္ ပ်ံႏွံ႔ေနကာလူတိုင္းရဲ႔ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။
လီလ်ိဳျပန္ေရာက္လာၿပီးသည္အထိ ေႏွာင့္ေနးေနခဲ့သည့္ခ်င္ယုရဲ႔ဘသိတ္ခံပြဲ ကဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲမွာခ်က္ခ်င္းပင္ က်င္းပလိုက္ၾကသည္။
ခ်င္ယုကအဓိကထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနၿပီး သူ႔ပါးလႊာေသာႏွဳတ္ခမ္းမ်ားက ယဥ္ေက်းသည့္အျပံဳးေလးတစ္ခုျဖင့္ စပ်စ္ဝိုင္မ်ားကိုတစ္ငံုျခင္းဆီေသာက္ ေနသည္။သူ႔မ်က္လံုးေထာင့္မ်ားကေတာ့ begoniaပန္းေလးမ်ားကိုေနာက္ခံ ထားၿပီးထိုင္ေနေသာေၾကာင့္သူ႔ရဲ႔ အသြင္အျပင္ကိုပိုလို႔ဆြဲေဆာင္မွဳရွိၿပီး ေခ်ာေမာေနေစသည့္လီလ်ိဳကိုပဲၾကည့္ ေနမိ၏။
အရာရွိမ်ားႏွင့္စစ္သားမ်ားကေတာက္ ေလွ်ာက္ခြက္မ်ားလဲလွယ္ေနၾကၿပီး သူဘယ္ေလာက္ေတာင္ေသာက္ၿပီး ေနလဲမသိေသာ္လည္းလီလိ်ဳမွာပါး ႏွစ္ဖက္လံုးနီရဲေနုၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးလံုေလာက္ေအာင္မူး ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။သူမတ္တပ္ရပ္လိုက္ သည့္အခါမွာေတာင္သူ႔မ်က္လံုးမ်ား ကမွဳန္ဝါးေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။သူ႔ဖီးနစ္ငွက္ မ်က္လံုးအစံုကေတာ့စင္ၾကယ္ၿပီး ေတာက္ပသည့္အလင္းေရာင္ႏွင့္အတူ ပင္ၿပိဳင္၍ေတာက္ပေနခဲ့သည္။ဝိုင္ေၾကာင့္ စိုစြတ္ေနသည့္အနီေဖ်ာ့ေရာင္ႏွတ္ခမ္း အစံုကေတာ့ႏူးညံ့သည့္ခ်ယ္ရီပြင့္လႊာ ေလးႏွင့္တူေနေလ၏။ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၎ပံုစံေလးကသူ႔ေနာက္မွbegonia ပန္းပြင့္ေလးမ်ားႏွင့္ႏွိုင္းယွဥ္လိုက္ရင္ ပိုလို႔ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းၿပီး ပိုလို႔တင့္တယ္လွပေနေစသည္။
လီလ်ိဳရဲ႔မူးယစ္ၿပီးဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ ပံုပန္းသ႑ာန္ကိုၾကည့္ရင္းခ်င္ယုမွာ အလြန္ကိုေသြးေဆာင္မိေနၿပီးသူ႔ရဲ႔ ေမွာင္မိုက္ေနသည့္မ်က္လံုးမ်ားက ညရဲ႔အေမွာင္မိုက္ဆံုးအခ်ိန္ေအာက္ ေျခကိုမျမင္ရသလိုမ်ိဳးပိုပိုၿပီး ထူထပ္ေမွာင္မဲလာခဲ့သည္။
ခ်င္ယုရဲ႔ရက္စက္သည့္သားရဲတစ္ေကာင္ လိုသူ႔ကိုၾကည့္ေနသည့္အၾကည့္ကို သတိမထားမိသည့္လီလ်ိဳကေတာ့ တစ္ျခားသူမ်ားကမ္းေပးေနသည့္ ဝိ္ုင္ခြက္မ်ားကိုဘယ္ေလာက္ပဲျဖစ္ ေနပါေစဆက္၍ေသာက္ေနဆဲျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လီလ်ိဳမွာမူးေဝလာခဲ့ ၿပီးသူ႔အသိစိတ္မ်ားကေျဖးၫွင္းစြာ ျဖင့္မႈန္မွိုင္းလာခဲ့သည္။သူ႔ရဲ႔ဖီးနစ္ငွက္ မ်က္လံုးအစံုမွာလည္းျမဴတစ္ခု ဖုန္းလႊမ္းလာခဲ့ၿပီးသူ႔ေရွ႕ကလူမ်ားကို ပင္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္ရေတာ့ ဘူးျဖစ္လာသည္။
လီလ်ိဳရဲ႔အေျခအေနကိုျမင္ေနရသည့္ ခ်င္ယုကခ်က္ခ်င္းပင္သူ႔ထိုင္ခံုမွ ထလိုက္ၿပီးလက္ကိုအနည္းငယ္ ေႁမွာက္လိုက္ကာေျပာလိုက္သည္။
"လူတိုင္းဆက္သြားၾကပါ..က်န္းက ပင္ပန္းေနၿပီမို႔လို႔အရင္ဆံုးအနားယူ ေတာ့မယ္...ဒုတိယကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ဆုလည္းမူးေနၿပီဆိုေတာ့ က်န္းကသူ႔ကိုက်န္းနဲ႔အတူေခၚသြား လိုက္ပါ့မယ္"
အရာရွိမ်ားႏွင့္စစ္သားအုပ္စုမ်ား သည္လည္းဝိုင္အိုးမ်ားျဖင့္ၿပီးဆံုးလု နီးပါးျဖစ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။သူတို႔က ေတာ့ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသ ာဝိုင္ခြက္မ်ားကိုေသာက္ၿပီးၾကတာ ေတာင္သူတို႔ပံုစံကမူးေနသည့္ပံုစံမ ေပၚပဲမေသာက္ရတာအရမ္းကို ၾကာေနခဲ့ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ရပ္တန႔္ဖို႔ ကေတာ့မလံုေလာက္ေသးဘူးျဖစ္ ေလ၏။ခ်င္ယုကထထြက္သြားရန္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္ကိုျမင္လိုက္ရၿပီး ဤရွားပါးေသာဝိုင္မ်ားႏွင့္စားေသာက္ စရာမ်ားကိုဆက္၍စားေသာက္ႏိုင္ သည္ကိုသိလိုက္ေသာအခါမွေတာ့ သူတို႔သည္တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထကာခ်င္ယုရဲ႔ေက်းဇူးေတာ္အတြက္ ေက်းဇူးတင္လိုက္ၾကသည္။
ခ်င္ယုကလီလ်ိဳရဲ႔ခါးကိုသူ႔လက္ေမာင္း တစ္ဝက္ျဖင့္ပတ္ေပြ႕လိုက္ၿပီးသူ႔ကို အင္ပါယာဥယ်ာဥ္ထဲမွေခၚသြားလိုက္ သည္။သူတို႔အင္ပါယာဥယ်ာဥ္ထဲမွ ထြက္လာၿပီးသည့္အခ်ိန္ၾကမွသာ ခ်င္ယုကလီလ်ိဳကို႐ိုးရွင္းစြာပင္ သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႔အိပ္ခန္းေဆာင္သို႔တိုက္႐ိုက္ အျမန္သြားလိုက္ေလ၏။နန္းေတာ္ မီးအိမ္မ်ားကိုကိုင္ေဆာင္ထားေသာ မိန္းမဆိုးမ်ားသည္လည္းေရွ႕မွာ ေလွ်ာက္ေနသည့္ခ်င္ယုရဲ႔ေနာက္မွ နာခံစြာပင္လိုက္လာၾကၿပီးအကုန္လံုးက သူတို႔ရဲ႔မ်က္လံုးမ်ားကိုႏွိမ့္ခ်ထားလိုက္ ကာသူတို႔ေရွ႕ကျမင္ကြင္းကိုလံုးဝ မျမင္ျခင္ေယာင္ေဆာင္ထားလိုက္ၾကသည္။
လီလ်ိဳရဲ႔ေခါင္းတစ္ခုလံုးကေတာ့နာက်င္ ေနၿပီးမူးေဝေနသလိုခံစားေနရသည္။ သူ႔ကိုေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္အိပ္ယာထက္ မွာေနရာခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွသာသူ႔မွာ အနည္းငယ္သတိရွိလာေၾကာင္းခံ စားလိ္ုက္ရေလသည္။လီလ်ိဳကသူ႔ အထက္မွလူကိုၾကည့္ရန္သူ႔ရဲ႔ဖီးနစ္ မ်က္ဝန္းမ်ားကိုက်ဥ္းေျမာင္းလိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႔ယစ္မူးေနမႈေၾကာင့္လီလ်ိဳရဲ႔ အေျခအေနကကေလးဆန္ေနၿပီး သူ႔အသံကလည္းနားေထာင္ရသည္ မွာေလထဲတြင္ေမ်ာလြင့္ေနသလိုမ်ိဳး ပိုလို႔ႏူးညံ့ေနခဲ့ေလသည္။
"ယု...မင္းလား?"
သူကခ်င္ယုရဲ႔မ်က္လံုးထဲမွာအခုခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေန လဲဆိုတာကိုမသိရွိခဲ့ဘူးျဖစ္သည္။
လူငယ္ေလး၏အနက္ေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ မ်ားကအိပ္ယာထက္မွာပ်ံ႔က်ဲေနၿပီး သူ႔ရဲ႔ေခ်ာေမြ႕သည့္အသားအရည္က ေက်ာက္စိမ္းတံုးေလးလိုျဖဴေဖြးေနခဲ့သည္။သူ႔ရဲ႔ပါးျပင္ကလည္းအနည္းငယ္နီရဲေနၿပီး သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကေမွးမွိန္ေနကာသူ႔ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကေတာ့စိုစြတ္ေနသည္။ သူ႔ရဲ႔သြယ္လွ်သည့္လည္တိုင္ကအျပာ ေဖ်ာ့ေရာင္ေကာ္လာတြင္ဝွက္ထားသကဲ့ သို႔ပ်က္စီးလြယ္ေနၿပီးထြင္းထုထာသည့္ ေျကြထည္ေလးႏွင့္တူေနသည္။
ခ်င္ယုကလီလ်ိဳရဲ႔ကိုယ္ေပၚသို႔မွီခ် လိုက္သည္။သူကသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ စြန္းမ်ားကိုအနည္းငယ္ႁမွင့္လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကေမွာင္မိုက္ေနရင္း ျဖင့္ေျပာလိုက္ေလ၏။
"တကယ္လို႔ကိုယ္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူလို႔ထင္လို႔လဲ?႐ိုယန္ညီမေလးလား?"
လီလ်ိဳကခ်င္ယုရဲ႔စကားအဓိပၸါယ္ကို သိပ္နားမလည္ေသာေၾကာင့္သူ႔ေခါင္း ေလးကိုအနည္းငယ္ေစာင္းလိုက္ၿပီး ေမးလိုက္ေသးသည္။
"ယု?"
လီလ်ိဳရဲ႔ရွပ္ေထြးေနသည့္အၾကည့္ကို ၾကည့္ရင္းခ်င္ယုမွာရယ္ေမာလိုက္မိ ဆတာ့သည္။သို႔ေသာ္လီလ်ဳက လင္႐ိုယန္ကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာေပြ႕ဖက္ ထားရင္းညင္သာစြာႏွစ္သိမ့္ေပးေန သည့္ေန႔လည္ခင္းကျမင္ကြင္းကိုျပန္ သတိရလိုက္မိသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်င္ယုကသူ႔မ်က္လံုးမ်ားကိုက်ဥ္းေျမာင္း လိုက္မိရင္းသူ႔လက္ကိုဆန္႔ထုတ္လိုက္ကာ လီလ်ိဳရဲ႔ေမးေစ့ကိုဖြဖြေလးဆြဲလိုက္သည္။
"ကိုယ္မင္းကိုမေျပာထားဘူးလား လင္႐ိုယန္နဲ႔နီးနီးကပ္ကပ္မေနပါနဲ႔ဆို.... ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့...ကိုယ္မနာလို ျဖစ္မိလိမ့္မယ္"
သူေျပာလို႔ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ခ်င္ယုက သူ႔ေခါင္းကိုႏွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီးလီလ်ိဳရဲ႔ႏႈတ္ ခမ္းမ်ားကိုသိမ္းပိုက္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႔အနမ္းကအလြန္ျပင္းထန္ၿပီး မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေစသည္။
လီလ်ိဳအေပၚမွာရွိေနသည့္ခ်င္ယုရဲ႔ ငတ္မြတ္ေနမွဳကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိႏွိပ္ထားခဲ့ရတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီခဏေလးမွာေတာ့မ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ ေတာ့ေပ။အခုေတာ့သူႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာကလိုျခင္ေနခဲ့သည့္သူကိုရရွိခဲ့ၿပီ ုဖစ္တာေၾကာင့္သူ႔အားကိုမထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္ေတာ့ပဲလီလ်ိဳရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုကိိုက္ လိုက္မိသည့္အခါသူ႔ေအာက္ကလီလ်ိဳ ကခ်က္ခ်င္းပင္နာက်င္စြာျဖင့္ညည္းညဴ မိသြားၿပီးသူ႔ႏွဖူးမ်ားကတြန္႔ခ်ိဳးသြားကာ သူ႔အေပၚမွခ်င္ယုကိုတြန္းထုတ္လိုက္ ေတာ့သည္။
ခ်င္ယုက႐ုန္းကန္ေနသည့္လီလိ်ဳ၏ လက္မ်ားကိုသိမ္းယူလိုက္ၿပီးသူ႔ အသြင္အျပင္က႐ုတ္တရက္ေပ်ာ့ေျပာင္း သြားခဲ့သည္။သူကညင္သာစြာျဖင့္ လီလ်ိဳရဲ႔ေသြးထြက္ေနသည့္ႏႈတ္ခမ္း မ်ားကိုပြတ္ေပးလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္ ေလသည္။
"တကယ္လို႔မင္းသာနာခံမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္မင္းကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး..ေကာင္းၿပီလား?"
လီလ်ိဳကမူးေဝေနသလိုသာခံစားေနရၿပီး ဗလာျဖစ္စြာျဖင့္ခဏမွ်စိုက္ၾကည့္ေနမိၿပီး မွဗလာျဖစ္စြာျဖင့္ပင္ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ မိကာသူ႔မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့မူးေဝ ေနဆဲျဖစ္စြာျဖင့္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"မလုပ္နဲ႔....နာတယ္"
ခ်င္ယုကဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲရယ္ေမာလိုက္ မိၿပီးေနာက္တစ္ႀကိမ္လီလ်ိဳရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ကိုသိမ္းပိုက္ရင္းထပ္ကိုက္လိုက္သည္။
"တကယ္ပဲနာခံမႈရွိတာပဲ"
ေနာက္ပိုင္းခ်င္ယုရဲ႔လုပ္ရပ္မ်ားက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လာခဲ့သည္။ၿပီးေတာ့လည္း သူ႔ေအာက္ကထိုလူကိုသူကျမတ္ႏိုးတာ သာျဖစ္တာေၾကာင့္သဘာဝအားျဖင့္ ေတာ့သူ႔ကိုမနာက်င္ေစျခင္ဘူးေလ.. အဆံုးၾကေတာ့သူ႔မွာသူ႔ကိုအႀကိမ္မ်ား စြာစားသံုးၿပီးတာေတာင္မလံုေလာက္ ဘူးဟုခံစားေနရေသးသည္။
ခ်င္ယုကလီလ်ိဳရဲ႔အဝတ္အစားမ်ားကို ညင္သာစြာခၽြတ္လိုက္ၿပီးသူ႔အသက္ရႈသံ မ်ားကဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲေလးလံလာခဲ့ ကာလူငယ္ေလး၏လွပေသာခႏာၱကိုယ္ တစ္ျဖည္းျဖည္းျခင္းဆီေပၚလာတာကို ၾကည့္ေနမိသည္။
ခ်င္ယုကသူ႔ကိုမေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ေတြ႕ဘူးေသာ္လည္းဒီလူငယ္ေလး ရဲ႔ခႏာၱကိုယ္သူ႔အေပၚမွာဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေန သည့္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကဘယ္ေသာ အခါမွမက်ဆံုးသည့္စိတ္ႂကြေဆးႏွင့္ပင္ တူလွသည္။
ခ်င္ယုကတန္ဖိုးထားစြာျဖင့္လီလ်ိဳ၏ ခႏာၱကိုယ္ေပၚတြင္အမွတ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုက္လုပ္ေနမိၿပီးလီလ်ိဳအားလံုေလာက္ သည့္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားလုပ္ၿပီးမွ သူ႔ေက်ာကိုေျဖာင့္မတ္လိုက္ကာ သူ႔ခႏာၱကိုယ္ထဲသို႔ဝင္လိုက္ေလသည္။
ခ်င္ယုသူ႔ခႏာၱကိုယ္ထဲသို႔ဝင္လာသည့္ တစ္ခဏမွာပဲလီလ်ိဳကနာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရၿပီး႐ုန္ကန္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ခ်င္ယုကေရွ႕သို႔တိုးလိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကိုဆြဲယူကာရွည္လ်ားသည့္ အနမ္းတစ္ခုေပးေနလိုက္၏။
တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္လီလ်ိဳရဲ႔ခႏာၱကိုယ္ တစ္ခုလံုးေပ်ာ့ေျပာင္းလာၿပီးမတတ္ ႏိုင္ေတာ့ပဲအသံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ညည္းညဴမိကာခ်င္ယုကိုသူ႔အသံျဖင့္ ပိုၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ျပဳေစလိုက္မိသည္။ သူကသူ႔ကိုတစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္စား သံုးေနမိေတာ့ေလ၏။
အိပ္ယာအတြင္းပိုင္းရွိအသံအနည္းငယ္ ကေနာက္တစ္ေန႔ေနအလင္းေရာင္က ေကာင္းကင္တြင္ေတာက္ပလာသည့္ အခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ဆက္ေနၿပီးမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေလ်ာ့က်လာခဲ့သည္။ လီလ်ိဳကသူ႔မ်က္လံုးမ်ားကိုပိတ္ထားၿပီး ခ်င္ယုကေတာ့သူ႔ကိုသူ႔လက္ေမာင္းထဲ တြင္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႕ဖက္ထားရင္း အိပ္ေမာက်ေနၾကသည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲမွာပင္လီလ်ိဳမွာဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပဲတိုးတိုးေလးညည္းညဴ ေနမိေလသည္။သူ႔မ်က္ခြံမ်ားကနီရဲၿပီး ေရာင္ကိုင္းေနကာသူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက လည္းအေပါက္ေသးေသးေလးမ်ားျဖင့္ က်ိဳးပဲ့ေနၿပီးသူ႔ခႏာၱကိုယ္တစ္ခုလံုးက ခရမ္းေရာင္ကိုက္ရာမ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္ ေနသည္။ခ်စ္ျခင္းေနရာမ်ားကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာေကာင္းေလာက္ သည့္အမွတ္သေကၤတမ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေနေလ၏။
လီလ်ိဳကအိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွတစ္ျဖည္း ျဖည္းျခင္းဆီႏိုးလာခဲ့သည္။သူ႔မွာ ေခါင္းတစ္ခုလံုးကြဲထြက္မတတ္ျဖစ္ေန ေသာ္လည္းေခါင္းကိုက္တဲ့ခံစားခ်က္ ထက္—မ်ားျပားတဲ့ကတီေပါင္းတန္ခ်ိန္ ရွိေသာဘီးမ်ားကသူ႔တစ္ကိုယ္လံုးနဲ႔ ႂကြက္သားေတြကိုတက္ႀကိတ္ေနသလို အရမ္းနာက်င္ေစတဲ့အထိထပ္ခါထပ္ခါ ႏွိပ္စက္ခံေနရသလိုခံစားေနရသည္။ ထို႔အျပင္သူ႔ခႏာၱကိုယ္ေနာက္ေပါက္မွ ထိုေနရာက....တစ္ခုခုရွိေနသလိုမ်ိဳး ထူးဆန္းေနခဲ့သည္။
အရက္အလြံအကၽြံေသာက္ၿပီးရင္ ခႏာၱကိုယ္တစ္ခုလံုးဒီလိုမ်ိဳးသက္ေတာင့္ သက္သာမျဖစ္ပဲခံစားရမ်ားတာလား?
လီလ်ိဳကႏူးညံ့စြာညည္းညဴလိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚမွထထိုင္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္ ေသာ္လည္းတစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔လႈပ္ရွားမႈကိုအဟန္႔အတားျဖစ္ေစ ေလာက္ေအာင္သူ႔ခါးကိုဖက္ထားတာ ကိုသိလိ္ုက္ရသည္။
လီလ်ိဳေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္ အခါခ်င္ယုကမ်က္လံုးမ်ားကိုပိတ္ၿပီး သူ႔ေနာက္မွာလဲေလ်ာင္းေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ခ်င္ယုရဲ႔က်ယ္ျပန္ သည့္အဝတ္မရွိေသာပုခံုးက်ယ္မ်ားက ေစာင္ရဲ႕အျပင္ဘက္မွောပၚထြက္ေနၿပီး ပတ္ပတ္လည္တြင္လည္းကဲျပားသည့္ အနီေရာင္ျခစ္ရာမ်ားရွိေနသည္။
ခ်င္ယုရဲ႔မ်က္ႏွာကေတာ့ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသကဲ့သို႔အလြန္ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္ေနသည့္ပံုေပၚေန၏။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ထိုခဏမွာပဲလီလ်ိဳက တစ္ခုခုမွားယြင္းေနသလိုခံစားလိုက္ရျပီး ၿပီးခဲ့သည့္ညကမွတ္ဉာဏ္မ်ားကသူ႔ေခါင္း ထဲသို႔တိုးဝင္လာသည့္အခါသူ႔ေခါင္းတစ္ခု လံုးကြဲထြက္သြားေတာ့မတတ္ေခါင္းကိုက္ ေဝဒနာကိုခံစားလိုက္ရေတာ့သည္။ တစ္ခုခ်င္းဆီတိုင္းကသူ႔ရဲ႔အသားအရည္ ကိုပိုလို႔ျဖဴေဖ်ာ့ေစလာၿပီး ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ရွက္ရြံျခင္းေၾကာင့္ နီရဲေစလာသည္။
အခုခ်ိန္မွာခ်င္ယုရဲ႔ညီငယ္ေလးက သူ႔ကိုယ္ထဲမွာပဲရွိေနေသးတာကိုမေျပာနဲ႔ဦး...
လီလ်ိဳကအိပ္ယာေပၚတြင္ထထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ခါးေပၚမွခ်င္ယုရဲ႔လက္ေမာင္းမ်ားကို လႈပ္ခါ၍တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ ရန္ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္းသူ႔ခါးမ်ား ကအလြန္နာက်င္ေနေသာေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚသို႔ေနာက္တစ္ခါလဲက် သြားျပန္သည္။ေနာက္တစ္ခဏမွာပဲ သူ႔ခါးမ်ားကသန္မာသည့္လက္မ်ား၏ ေပြ႕ဖက္မႈကိုျပန္ခံလိုက္ရၿပီးေႏြးေထြး သည့္ရင္ဘက္ထဲသို႔ေခၚေဆာင္သြား သည္ကိုခံလိုက္ရေတာ့သည္။
လီလ်ိဳရဲ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲသြားၿပီး သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည့္ အခါသူကခ်င္ယုနဲ႔အရမ္းနီးကပ္တဲ့ ေနရာမွာေရာက္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ ရသည္။သူ႔ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားကအႀကိမ္ အနည္းငယ္မွ်တုန္ယင္ေနၿပီးမွေမး ခြန္းတစ္ခုကိုၫွစ္ထုတ္လိုက္ေလ၏။
"ဒီမွာ....ဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ?"
လီလ်ိဳကိုဖက္ထားဆဲျဖစ္သည့္ခ်င္ယုက ထိုပံုစံေလးအားေတြ႕ေသာအခါသူ႔မ်က္စိ ထဲတြင္လီလ်ိဳကေၾကာက္ေနသည့္ေၾကာင္ ေလးတစ္ေကာင္ႏွင့္တူသလိုခံစားလိုက္ ရသည္။တကယ္လို႔သူကၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ အျပဳအမူေတြကိုလုပ္ေနရင္ေတာင္ သူ႔ကိုပိုၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ပံုေလးပဲ ုျဖစ္ေစေနေသာေၾကာင့္ခ်င္ယုကမေနႏိုင္ ေတာ့ပဲလီလ်ိဳရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုေနာက္ တစ္ခါဖမ္းၿပီးနမ္းလိုက္ျပန္သည္။
"ခ်င္ယု!"
လီလ်ိဳကသူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုခ်က္ခ်င္း ဖုန္းအုပ္လိုက္ၿပီးနာက်ည္းေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ခ်င္ယုကိုေဒါသတ ႀကီးၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။
ခ်င္ယုကလီလ်ိဳရဲ႔ခါးမ်ားကိုကိုင္လိုက္ၿပီး လီလ်ိဳရဲ႔ခႏာၱကိုယ္ထဲမွႁမွဳပ္ႏွံထားဆဲျဖစ္ သည့္သူ႔ရဲ႔ညီငယ္ေလးကိုစတင္ၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႔ႏႉတ္ခမ္းမ်ားကအနည္းငယ္ ကြဲလာခဲ့ၿပီးသူ႔အသံကလည္းပိုလို႔ အက္ကြဲလာခဲ့ကာအနည္းငယ္တုန္ ယင္ေနသည့္အသံျဖင့္လီလ်ိဳရဲ႔နားနား ကပ္၍ေနာက္ဆံုးမွာေပါက္ကြဲထြက္ သြားၿပီျဖစ္တဲ့ဗုန္းတစ္လံုးလိုသူ႔ရဲ႔ စိတ္ႏွလံုးသားထဲတြင္အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ျမႇဳပ္ႏွံထားေသာသူ၏ခံစားခ်က္မ်ား ကိုတီးတိုးဝန္ခံလိုက္ေလသည္။
"မင္းျမင္တဲ့အတိုင္းပဲေလမုခ်န္.... ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္...ကိုယ္မင္းကို ဘယ္တုန္းကမွညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္ လိုမျမင္ဘူးဘူး..အၿမဲတမ္းခ်စ္သူ တစ္ေယာက္လိုခ်စ္ေနခဲ့တာ...ကိုယ္ ဒီလိုမ်ိဳးအၿမဲတမ္းျဖစ္ျခင္ေနခဲ့တာ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ကိုယ္ဒီထက္ပိုၿပီးမထိန္း ခ်ဳပ္ထားႏိုင္ေတာ့ဘူးအဲ့ဒါမွမင္းကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ...အဲ့ဒါမွမင္းေဘးနားမွာ တစ္ခ်ိန္လံုးေနႏိုင္မွာေလ....ကိုယ္ေျပာ တာနားလည္လားဟင္?"
ခ်င္ယုရဲ႔စကားမ်ားကိုနားေထာင္ၿပီး ေနာက္လီလ်ိဳမွာမယံုႏိုင္ေလာက္စရာ ေကာင္းသည့္အရာတစ္ခ်ိဳ႔ကိုၾကားလိုက္ ရသလိုပဲခံစားလိုက္ရသည္။
ဒါေပမဲ့သူအဲ့ဒါကိုခ်င္ယုနဲ႔တစ္ညလံုး လုပ္ခဲ့တာ...တကယ္လို႔သူအဲ့ဒါကို မယံုၾကည္ျခင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ အဲ့ဒါကအျဖစ္မွန္ပဲျဖစ္သည္။
ခ်င္ယုကလီလ်ိဳ၏တူန္လႈပ္ေျခာက္ျခား ေနသည့္ပံုသ႑ာန္ေလးကိုၾကည့္ရင္း မေနႏို္ုင္ေတာ့ပဲသူ႔ရဲ႔ပါးျပင္ႏွင့္ႏႈတ္ခမ္း မ်ားကိုၾကင္ၾကင္နာနာနမ္းရႈိက္လိုက္ၿပီး သူ႔ညီေလးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူကမတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္းလီလ်ဳကို သူ႔လက္ေမာင္းမ်ားျဖင့္သယ္ေဆာင္ သြားကာေျပာလိုက္သည္။
"ကိုယ္မင္းကိုေရခ်ိဳးဖို႔ေခၚသြားေပးမယ္.. မင္းခႏာၱကိုယ္ကသန္႔ရွင္းေအာင္လုပ္မွ ုျဖစ္မွာ..မင္းကိုယ္ထဲမွာကိုယ့္ရဲ႔အခ်စ္ ရည္ေတြျပည့္ႏွက္ေနေတာ့တကယ္လို႔ ခႏာၱကိုယ္ထဲမွာက်န္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး"
ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ခ်င္ယုကလီလ်ိဳကို သယ္ေဆာင္ရင္းျဖင့္အိပ္ေဆာင္၏ ေဘးမွတံခါးအတြင္းသို႔လမ္းေလွ်ာက္ သြားလိုက္ေသာအခါအတြင္းပိုင္း၌ အလြန္ႀကီးမားသည့္ေရခ်ိဳးကန္ႀကီး တစ္ခုရွိေနသည္။ထိုေရခ်ိဳးကန္တစ္ခု လံုးကေရပူစမ္းမွရေသာေရမ်ားျဖည့္ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီးဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ေနပါ ေစေရရဲ႔အပူခ်ိန္ကလူေတြကိုသက္ေတာင့္ သက္သာျဖစ္ေအာင္ခံစားရေစသည္။
...........................
နားျခင္ေသးေသာ္လည္းစိတ္မပ်က္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနေသာအခါ🤒
ရွင္တို႔ uke ေလးအစားခံလိုက္ရၿပီလို႔😌
17.5.2020(11:30 PM)
...........................