Abuela
Simula nang malaman ko ang totoo ay mas naging malapit kami ng aking abuela. But I still call her ate Alyanna when ate Julianna is around. Nanatili itong lihim dahil katulad nga ng sabi ng abuela, tila walang interest si ate. But sometimes, I feel bad for keeping it as a secret.
Naging excited ako para sa ikatlong taon ko sa kolehiyo dahil inakala ko na ito ang magiging pinaka-challenging. Sa taon kasi na ito gagawa ng thesis at gagawin ang aming ojt. Ngunit akala ko lang pala iyon.
"You're exempted, Miss Graciano. Hindi mo na kailangan na buuhin ang oras ng iyong ojt. You don't need to do it," saad ng aming dean.
My eyes widen. Naramdaman ko ang tila pagbagsak ng kung ano sa aking kalooban. Ngunit pinilit ko na ngitian ang aming dean.
"Why? This is one of the requirements po 'di ba para maka-graduate ako? Why am I exempted?" lito kong saad.
"Please talk to your sister, Maam Alyanna Graciano. She's the one who instructed this," nakangiti niyang saad.
Napailing-iling ako at hindi makapaniwala sa nangyari. Napapikit ako nang mariin at nang magmulat ay halos gusto kong magmakaawa.
"Please, let me do it. I want to experience it and I want to be fair!"
Hindi ko napigilan ang ang pagtaas ng boses dahil sa frustration. The dean's eyes widen and look down. Mukha siyang natakot imbes na magalit. Of course they are afraid! I don't want this privilege!
"Please, Miss Graciano. Ang Montecarlos ang malalagot pati na rin ang kompanya na gaganapan mo ng iyong ojt kung sakali," aniya na halos may kasamang pagmamakaawa.
I left the office frustrated. Ilang beses akong bumuntong-hininga. Ano pa ang silbe ng pag-aaral kong ito kung papasa lang ako nang ganito kadali! Thesis lamang ang pagtutuunan ko ng pansin, tapos ay okay na!
I want to cry and shout out of frustration. Para akong nasasakal. I want to talk to my grandmother, to hear her explanation. Ngunit alam ko na naman ang dahilan niya. Masyado niya akong itinataas. I can hear her saying that people don't deserve me because I'm too precious. Nakasasakal.
Naglalakad na ako palabas ng campus nang makasalubong ko si Halsey. Her eyes widen a bit when she saw me. Akma niya akong lalampasan ngunit hinarangan ko siya. Ngayon ay mukha na siyang iritado at nakaramdam ako ng munting sakit doon.
"Halsey, kumusta ka na?"
"I'm fine, as you can see! Now, tabi, dadaan ako.." mataray niyang saad at humakbang kaya pinigilan ko siya.
"Please, bumalik ka na. Or atleast visit ate Julianna. She needs you. Hindi pa rin siya okay, isang taon na ang nakaraan. Please?" I pleaded.
Kita ko sa iritado niyang ekspresyon kung paano dumaan ang pag-aalala. Ngunit halata na nagmamatigas siya. Binangga niya ako at naglakad paalis.
Ang pamilya ng Liente ay naghihirap na. Si kuya Harry na lang ang nasa mataas at tumutulong sa kaniyang pamilya. Unti-unti na silang nakapag-adjust. While Miriam, she remain on mud. Ganunpaman, nasa kaniya naman si Halsey kaya madalas bumibisita sa kaniya si kuya Harry. Ngunit umuuwi pa rin naman si kuya kay ate Julianna. And I can see his genuine love for my sister. Ikinatutuwa ko 'yon dahil kailangan siya ng ate ko. Baka hindi na nito kayanin pa ang depression kapag naagaw na rin nang tuluyan ang kaniyang asawa.
Nakakausap na si ate Julianna ngunit masyadong madalang. Kumakain ngunit masyadong kaunti at madalas ay halos hindi na. Ang maganda lamang na pagbabago sa kaniya ay hindi na siya sobrang tulala at kumikibo na kahit papaano. Nagpadala na rin kami ng doctor na kailangan niya ngunit nagagalit lamang siya at nagwawala. She wants to be alone. Pero madalas ko siyang binibisita sa kwarto niya at sinasamahan. Kinakausap at nagkekwento ako.
Paglabas ko ng gate ay agad ko siyang nakita. I really had a bad day but here he is, making it better for me.
Napansin ko ang pagtingin sa kaniya ng mga dumaraan. At kitang-kita ko ang kanilang pagkamangha lalo na ng mga lower years ng college. They would blush, gasp, and whisper to their friends about him. Paano ba naman ay agaw pansin ang presensiya na. He's wearing a black v-neck shirt and a black leather jacket. Nakaitim na pantalon at itim na boots.
Nagkatinginan kami at agad siyang ngumiti. Tila lalong nagkagulo ang mga nakatingin sa kaniya. Napailing ako at nilapitan siya. Agad na humawak sa aking bewang ang kaniyang kamay at hinalikan ako sa noo.
"Please come with me on my condo. I'll cook for you," he whispered.
Hinalikan niya ako sa sentido saka ako inalalayan na makaupo. Siyempre ay pinagbuksan ulit niya ako ng pinto.
"Sige, itetext ko si nanay Rosana na tignan-tignan muna si ate habang wala pa si kuya Harry," saad ko at kinuha ang phone. I typed my message and also inform her that I'll be home before 10.
Azriel started the engine. Hinintay niya ako matapos sa paggamit ng phone. Tinago ko na 'yon at hinayaan siyang hawakan ang isa kong kamay saka niya pinaandar ang kotse. I inhaled and smile when his manly scent filled my nose.
"Hindi ka na muna talaga magtuturo? Alam mo, pwede ka naman dito ulit sa Montecarlos. Mukhang maayos na rin ang sistema nila kasi sinabihan ko sila tungkol do'n," mahinahon kong saad. He chuckled that's why I glance at him.
"Hindi muna. And in case that I'll teach again, not on Montecarlos anymore. Para makalimutan na nila na naging prof mo ako at hindi mo na ako ikahiya bilang manliligaw mo," he playfully said.
Hinampas ko siya. Humalakhak siya at muling hinawakan ang kamay ko.
"Hindi kita ikinahihiya. Naiilang lang ako dahil para sa marami, mali 'yon. Tsaka para namang 'di ka na manliligaw ko," halos ibulong ko ang huling sinabi at lumabi.
"What?" he chuckled and squeezed my hand gently. "I'm doing my best on courting you and you're not considering this as panliligaw?" aniya.
Umiwas ako ng tingin. Kitang-kita ko naman ang efforts niya. Hatid at sundo niya ako sa school. Minsan ay pinapadalhan niya ako ng bulaklak, pero mas madalas ang pagkain. Minsan pa nga bouquet of chickenjoy dahil alam niya kung gaano ako kahilig sa fried chicken. He always check on my emotional and mental health because he knows how weak I am on those aspect. Alagang-alaga niya ako.
"Eh kasi.." I whispered.
"Ano, Laurelia?" he asked and chuckle again.
Tumigil siya dahil sa stoplight. He glanced at me and he looks so amused.
"Lagi mo kaya akong hinahalikan at..make-out," saad ko. Uminit ang aking pisngi at alam kong pulang-pula na ako.
Naging seryoso ang kaniyang ekspresyon. He stared at me intensely.
"Bakit? Ayaw mo ba no'n? Do you feel violated?" he carefully asked.
Nanlaki ang mata ko at umiling. Of course, not! Lagi namin parehong gusto iyon. Nakahihiya man pero naeenjoy ko. I love his kisses and his touch. Ang point ko lang naman ay parang hindi ko na siya manliligaw. Dahil hindi 'yon gawain ng nasa ligawan stage pa lang.
"Ayaw mo ba? Tell me, so I will know-"
"Gusto ko! Gustong-gusto."
Mabilis ko 'yon na sinabi dahil mukha talaga siyang seryoso ngunit nang napagtanto ko ang sinabi ko ay nanlaki ang aking mata. I felt my cheeks burning.
He stared at me again. Bumaba ang tingin niya sa aking labi at pumungay ang kaniyang mga mata. Binitawan niya ang aking kamay at dalawa na ang hinawak niya sa manibela. Nang pwede ng umandar ay mabilis na ang kaniyang pagpapatakbo. Kinabahan ako dahil para siyang galit. His jaw is clenching. Tapos binitawan pa niya ang kamay ko..
Tahimik akong sumunod sa kaniya. Tahimik lamang kami sa elevator. Napasulyap pa sa amin ang mga ibang sumakay. Yumuko ako at pinaglaruan ang daliri habang naghihintay. Sumunod ako sa kaniya patungo sa kaniyang unit. He put his passcode. Ako ang naunang pumasok. Ibinaba ko ang bag sa sofa at dumiretso sa kusina. Kumuha ako ng baso at pitsel.
I am drinking when I saw him. Halos maubo ako nang makita siyang titig na titig sa akin. I tried to smile at him. Lumapit ako sa sink at hinugasan ang nagamit na baso.
"Ano ba 'yong lulutin mo?" I asked to break the silence.
Ngunit hindi siya sumagot kaya hinarap ko siya. In a snap, he's already in front of me. A moan escaped from my lips when he kissed me deeply. Napakapit ako sa kaniya at siya naman ay idiniin ako sa aking sinasandalan. I felt something hard on my stomach. His tongue moved inside my mouth, tasting every corner. Iniyakap ko ang kamay sa kaniyang leeg at pilit na hinihila ang maayos na wisyo.
Binuhat niya ako at dinala sa ibabaw ng mesa. Bumaba ang kaniyang labi sa aking leeg. Bumigat ang aking paghinga. Mabigat ang mata na nagmulat ako at tumingala para bigyan daan ang kaniyang mga halik. I held on his firm arms as he trail kisses on my jaw, to my neck down to my collar bone. I felt him unbuttoning my uniform. Ang mga halik niya ay bumaba pa sa aking dibdib. Kinagat ko ang labi at pinanood ang kaniyang ginagawa roon. He pulled down my bra and his hot mouth covered the crown of my breast.
"Azriel.." I whispered. Napahawak ako sa kaniyang buhok at hindi alam kung ididiin siya sa aking dibdib o ilalayo.
Ang isa niyang kamay ay hinaplos ang kabila kong dibdib. I shivered on his touch. Even it is cold, it is slowly igniting my whole body. He massaged my left breast while he's sucking on my right one.
Umakyat muli ang kaniyang mga halik. Then he kissed me on my lips. Tumungo ang kaniyang kamay sa aking likod at hinila ako palapit sa kaniya. I moan when I felt something hard hit my feminity. Ang mga halik niya ay muling naglakbay. He played with my earlobe while massaging my breast.
I gasped when he grinded. Inulit niya iyon at tinawag ko ang pangalan niya sa kakaibang nararamdaman. His crotch is hitting my covered feminity. I moaned again when he did it hard.
"Do you like it?" he whispered with his husky voice.
Nakagat ko ang labi nang muli siyang gumalaw. Dinampian niya nang maiinit na halik ang sensitibong parte sa likod ng aking tenga.
"Azriel...uhm.."
"Fuck," he whispered and pulled me closer to him.
Mas diniin niya ang ginagawa at binilisan. Para akong mababaliw sa sarap ng ginagawa niya. Halos mapunit ko ang damit sa pagkapit roon. It feels so good but I want something more.
His big palm caressed my legs. Tumigil siya sa paggalaw. Nagkatitigan kami. Ang mapupungay niyang mata ay puno ng emosyon. Gumapang pa pataas ang kaniyang kamay. Nahigit ko ang hininga nang maramdaman ang daliri niya roon. He touched my slit. Mariin siyang pumikit at umigting ang kaniyang panga. Hinaplos niya ako roon at naramdaman ko kung gaano ako kabasa sa parteng iyon.
His touch harden. I moaned his name.
"Tangina."
Nanlaki ang mata ko at sasawayin sana siya ngunit bumilis ang paghaplos niya sa akin. I moaned and moaned his name. For the first time, I felt something weird. Parang may gusto akong abutin. The pleasure tripled when he trailed wet kisses on my jaw, his other hand massaged my breast and his touch became faster. And then I reached it. Wave of pleasure ripped through me. Tumagal iyon nang ilang segundo at matapos ay nakaramdam ako ng panghihina. Pinatakan niya ako ng halik sa labi sunod ay sa noo saka ako niyakap.
Narinig ko ang paghingal niya. Kapagkuwan ay inasikaso niya ako. After that, he brought me to his room and laid me on his bed. Hinalikan niya ako sa noo.
"Ligo lang ako, then I'll cook for our dinner," he whispered softly.
Bago siya umalis ay nasulyapan ko pa ang malaking bulge sa bandang ibaba niya. Mariin akong pumikit at nagtalukbong. I felt my cheeks heated.
This is the first time that we did something like that! Palaging halik lang at hanggang dibdib ko lang. Ngayon ay bumaba pa!
Naiisip ko na mali nga ang ganito pero hindi mali sa pakiramdam. Oh my gosh! Sa aming dalawa talaga ay siya ang may kontrol. Nawawalan ako ng pake at laging nalulunod lamang sa sarap ng ginagawa niya. Siya iyong laging tumitigil tapos didiretso ng cr pagkatapos. Kung hindi mariin ang prinsipyo niya na pakakasalan muna niya ako bago gawin iyon nang tuluyan, malamang nga ay matagal ng umabot kami sa ganoon. Dahil marupok ako at may tinatagong landi! Pero sa kaniya lang naman.
I want to shout out of embarassment.
Mula nang mangyari iyon ay hindi na niya ako dinadala sa kaniyang condo. He told me about it and said that he might break his promise if we continue staying there. Our connection is just too much. Ang hirap pigilan ng atraksyon sa ganoong aspeto na nararamdaman namin. Nasabi niya na isa 'yon sa katangian ng mga bampira. Mataas daw ang mga sexual urge. Ngunit sinabi niya na mas malakas ang kaniyang pangako.
The vacation came. Muli ay sa mansion namin sa Batanes kami ni ate Julianna nanatili. Slowly, she recovered. Kumakain na siya nang tama. Sumasagot na kapag kinakausap. Hindi nga lang tulad ng dati but it's fine.
Huling taon ko na sa pag-aaral ko sa pasukan. At nararamdaman ko na ang mabigat na responsibilidad ko. Ngunit nagbabakasakali ako na baka mapakiusapan ko pa ang aking abuela tungkol doon. She's immortal, kaya mapapakinabangan niya iyon. Sa totoo lang ay okay na ako sa simpleng buhay. Lumaki akong mahirap at kaya ko naman magsikap at umunlad sa sariling paraan.
"Iulianna," my abuela called me.
Tumigil ako sa pagbabasa at nilingon siya. She signaled me to come near her. Iniwan ko ang libro at lumapit sa kaniya. I noticed that she's wearing a black longsleeve gown. May suot siyang magara na itim na gloves at itim din na sumbrero.
"May pupuntahan tayo," aniya.
Tumango ako at sumama sa kaniya. She hold my hand and we vanished on the thin air. Pagmulat ko ay nasa gitna kami ng kagubatan. This is a familiar place. My eyes widen when I realized where is it.
"Dito noon nakatira si Laurelia.." bulong ko. She smiled and nodded.
Nagsimula kaming lumakad palapit sa kubo. Nanindig ang aking balahibo nang maisip na nasa mismong lugar din na ito tumuntong ang aking great-grandmother at great-grandfather. Ang lupang tinatapakan ko ay tinapakan din nila.
Akala ko ay pupunta kami sa loob ng kubo ngunit tumungo kami sa likod. Doon ko napansin ang tatlong puntod. Agad na natuon ang pansin ko sa mayroong pangalan na Laurelia Vasquez. Simpleng-simple lamang ang lapida at wala ng ibang nakasulat kung hindi ang kaniyang pangalan. Sa tabi noon ay may puntod na nakapangalan kay Faustus Rios Vasquez.
"Nariyan ba ang katawan ni Faustus?" I asked, almost a whisper.
"Wala na, aking apo. Tanging ang labi lamang ng aking Mamá ang narito. When he died, he turned into ashes. Tanging cloak niya ang nariyan at ang huling damit na suot niya. Iyon ang isa sa masakit na parte. Patay na nga siya ay wala pang napaglamayan. Walang natira.." she said.
Napatango ako at napapikit. Bumulong ako ng mga nais sabihin pati na rin ng panalangin para sa kanila.
Napunta ang tingin ko sa nasa bandang itaas ng dalawang lapida. My eyes widen when I read the name written there.
'Laurelia Helena Melisse Graciano-Liente'
"Iyan naman ang puntod ng anak ni Julianna," kalmado niyang saad.
I felt my heart hurt. So she's already dead?
"Paanong.."
"Isa ito sa aking sekreto. Hindi ko masabi sa aking apo na wala na ang kaniyang anak," malungkot na ang tinig ng aking abuela.
I felt my tears on the corner of my eye. Lumuhod ako sa gilid ng puntod ni Helena at hinawakan iyon. And I can really feel her remains there. Naroon ang koneksyon ko sana sa kaniya kung hindi siya nawala. My tears fell. Nakapanghihinayang. Masakit para sa akin, lalo na kay ate Julianna.
"S-sabihin na natin sa kanila, abuela. Kawawa ang ate Julianna ko. Umaasa pa rin siya. Dapat dati pa niya ito nalaman para hindi na siya umaasa!" My voice shook. Mariin akong pumikit. I felt Grandmamá hugged me from the back. She caressed my back to calm me.
"I don't have the heart to say it, Iulianna. Paano gayong hindi siya maayos ngayon? Ang estado niya ay tila durog na durog. Ngayon ay unti-unting bumabangon, at kapag sinabi ang tungkol dito ay babagsak siyang muli. Malamang ay hindi na muling makababangon. Hindi ko kakayanin na mangyari sa kaniya iyon," puno ng paghihinagpis niyang saad.
I cried for my niece. Umiyak din ako para kay ate. Ang pangarap niya ay matagal na palang wasak. Dapat niya itong malaman pero tama nga si Abuela. Hindi pa maganda ang estado nito ngunit kailan ba ang tamang panahon? Gaano man kasakit ay kailangan niyang malaman ito.
Days passed in a blur. I just found myself accepting the highest latin honor. I'm kinda happy but not fully. Hindi ko pa rin makalimutan ang exemption ko sa ojt kaya pakiramdam ko ay hindi ko 'to deserve.
I watch the sea of people clap their hands as I accept my award. I saw ate Julianna smiling proudly from the crowd. Sa tabi niya ay si Mamá na 'di ko inaasahan! Bigla lamang yata siya dumating sa gitna ng ceremony. Lumaki ang aking ngiti.
Nang matapos ay nagkaroon pa ng pictorial. Lumapit ako kila ate Julianna at Mamá saka kami nagpapicture. Habang nakangiti ako sa camera ay nakita ko ang papalapit na si Azriel. He's holding a bouquet of red roses. My eyes widen and scan him. Nakasuot siya ng blue na longsleeve polo. Nakarolyo ang sleeve sa kaniyang siko. Itim ang kaniyang jeans at sapatos. His hair was not fixed but it is messy in a good way.
Nakaramdam ako ng kaba ngunit mas nangibabaw ang saya. I glance at Mamá who already notice Azriel. Halata na namangha rin siya.
"Congratulations, Laurelia.." his deep manly voice filled my ear.
Uminit ang aking pisngi at tinanggap ang bulaklak.
"Mamá-"
"I am Dustin Azriel Renquijo, Ma'am. And I'm courting your beautiful daughter," seryoso niyang saad sa harap ni Mamá.
Si Mamá ay sumulyap sa akin at may mapaglarong ngiti. She giggled like a child and reach for Azriel hand.
"Lagi kang naikekwento ng anak ko kapag magkasama kami. Tama ka nga mia cara, ang gwapo niya. Kailan mo ba siya sasagutin?" she asked me while still staring at him. Tumaas naman ang sulok ng labi ni Azriel at sumulyap sa akin tila nagyayabang sa pagtanggap sa kaniya ni Mamá.
"Tama si Mamá, Iulianna. Ilang taon na 'yan sayo nanliligaw," saad ni ate Julianna at mahinhin na tumawa.
Binati rin siya ni Azriel. Matagal na rin sila magkakilala at alam niya na nililigawan ako nito matagal na.
Lumabi ako.
"Next decade na po," natatawa kong saad.
Nagreklamo naman ang ate at Mamá ko samantalang tila nanghahamon ang ekspresyon ni Azriel.
"Iulianna.."
I froze on my spot. Dahan-dahan akong napakurap bago nilingon ang pinagmulan ng boses. I saw my abuela in her usual black outfit. She's also wearing a gloves. May ngiti sa kaniyang labi habang patungo sa akin ngunit ang mata niya ay lumalagpas sa akin.
"Abuela.." bulong ko at pilit siyang nginitian.
She kissed me on my cheeks. Nakita ko ang pagtitig niya sa hawak kong bulaklak. Nag-angat siya ng tingin at kahit nakangiti, ramdam ko na hindi siya natutuwa.
"Alyanna, narito ang manliligaw ni Iulianna.." natutuwa na saad ni Mamá.
Ngumiti ang aking abuela ngunit hindi nakatakas sa akin ang pagtaas ng kaniyang kilay. Nilampasan niya ako at tumungo sa harap ni Azriel. Tahimik akong tumayo sa kaniyang likod.
"Hindi ka naikwento sa akin ng aking kapatid," nakangiti niyang saad ngunit rinig ko ang lamig doon.
Seryoso ang mukha ni Azriel na nagpakilala. My abuela eyed him from head to toe.
"Bakit hindi ka sumama sa mansion nila Julianna. We will celebrate our Iulianna's graduation," paanyaya niya.
Azriel gladly accepted it. Kaya ngayon ay nagbibiyahe na kami patungo roon. Sumusunod ang kotse ni Azriel sa amin. Nasa kabilang limo si Mamá at Abuela. Kasama ko si ate Julianna sa kotse.
Nakagat ko ang labi at pinaglaruan ang daliri. I remember her warning to me. Na huwag ako mahulog sa isang bampira. But before she even warned me, I already love Azriel. At hindi ko magawang sundin iyon dahil lamang sa nakaraan ng pamilya namin. Yes, I love Laurelia and Faustus. I still feel sad on their fates. Pero hindi ibig sabihin noon ay kailangan ko ng iwasan si Azriel. Tulad nga ng sinasabi niya lagi sa akin, kami ang nakatadhana sa isa't isa. We are each other's beloved. May connection kami. At mahal ko talaga siya.
Mariin akong napapikit. Alam kaya niya na bampira si Azriel?
"Hey, calm down.."
I felt ate Julianna's hand on me. Nag-aalala ko siyang tinignan.
"Mamá likes him. Noon pa man sinabi na niya na gusto niyang makita ang lalake na gusto mo. Now that she already saw him, mas lalo niya ata nagustuhan," natatawa niyang saad.
"Naiisip ko lang po si ate Alyanna.." bulong ko. Ate Julianna chuckled softly and stared at me.
"Don't worry. Our Mamá and ate will support you. Walang naging problema noon sa kanila nang pinakilala ko si Harry," marahan niyang saad.
Tumango na lamang ako at ngumiti. Masyado talaga akong kinakabahan.
Pumasok ang aming kotse sa gate. Nakasunod pa rin si Azriel. Nang nasa harap na ng mansion ay bumaba na ako. Nilingon ko ang banda ni Azriel at hinintay siyang makalapit sa akin. He smiled at me and reached my hand.
"You look so nervous," he whispered and chuckle. "Is that for me? Don't worry, my baby. Ako nga, chill lang," aniya saka tumawa. Natawa na rin ako at tumango.
Pagtingin ko sa entrance ng mansion ay nakangiti na nakatingin sa amin si Mamá at ate Julianna. While my abuela Alyanna is just staring at us without any emotion on her face.
Tinawag na kami papasok. Nabigla ako nang may mga sumabog na confetti. Mayroon ding banner para sa akin at cake. Tumungo kami sa dining table at punong-puno iyon ng mga pagkain. Binati ako ng mga kasambahay namin. Nanay Rosana hugged me.
Pinakilala ko sa kanila si Azriel nang pormal. Lagi lamang nila ito nakikita noon ngunit hindi kilala. As expected, natulala na naman ang mga maid at kinilig. I laughed on their reaction. Nilingon ko si Azriel at mapungay ang mga mata na nakatitig siya sa akin.
"Bakit?" I chuckled.
"Ikaw ang nagtapos pero parang ako ang gusto magcelebrate. You seems so proud of me, Laurelia.." he whispered.
Nginitian ko siya at tinanguan dahil totoo 'yon. Gustong-gusto ko ipagmalaki na ang kahanga-hangang lalake na tulad niya ay sa akin.
Naroon din si Ysabel at Ysmael. I really miss them because we rarely see each other. Katulad ko ay mukha na rin silang mature. Next year pa ang graduation nila dahil architecture at engineering ang kanilang kinuha. Sinulyapan ko si ate Julianna na malamang ay umasa na pupunta si Halsey ngunit hindi nangyari.
My two friends are really shock to know my connection to Azriel. Lalo na si Ysmael at alam kong medyo awkward para sa kaniya na makilala ito bilang manliligaw ko dahil nga professor namin dati. I smiled at them then hugged the two of them. Pansin ko rin na intimidated sila kay ate Alyanna na lola ko naman talaga.
Masaya kaming nagsalo-salo. Si Ysabel ay todo kwento kay Mamá tungkol sa akin noong senior high kami kahit 'di kami classmate. Si Ysmael din ay pasingit-singit. I felt my heart tugged when I saw Mamá's excitement and sadness. Alam kong nanghihinayang siya sa taon na nawala sa amin.
Nakatanggap din ako ng regalo mula sa kanila. I didn't expect it. Mahalaga kasi ay kasama ko sila.
Nagkwentuhan pa rin sila. Katagalan ay nagpaalam na ang aking mga kaibigan. Si Mamá ay kailangan na rin magpahinga dahil napagod daw siya sa biyahe.
Tumungo kami ni Azriel sa pavillion sa gilid ng mansion. I feel so happy and in peace. Umupo siya sa tabi ko at may binunot mula sa bulsa. Inilabas niya ang maliit na kulay pulang kahon saka iyon binuksan sa aking harap. Tumambad sa akin ang singsing. Napakasimple noon ngunit maganda. Manipis lamang ito at may maliit na diamond sa gitna.
"Azriel.."
"I chose this ring because it is simple but beautiful and elegant. Exactly like you, Laurelia," he whispered. Napalunok ako nang kinuha niya iyon mula sa box. Itinago niya ang kahon bago hinawakan ang aking kamay at hinaplos ang aking palasingsingan. "This is a promise ring, my baby. That I will marry you when the right time comes. Sa ngayon ay hindi pa kita pwedeng pakasalan kahit anong kagustuhan ko dahil gusto muna kita maging malaya. Explore but always remember that I'm with you," aniya saka iyon dahan-dahan na isinuot sa akin.
Nakagat ko ang labi at manghang-mangha iyon na tinitigan. Nag-angat ako ng tingin at naabutan siyang nakatitig sa akin na puno ng adorasyon. Dinala niya sa kaniyang labi ang aking kamay saka hinagkan. He opened my palm and put it on his cheeks. He closed his eyes and sighed and contentment.
"Palagi kang nasa puso ko, Azriel," bulong ko. He slowly opened his eyes and smile. "Pero gusto ko rin na lagi kang kasama."
Hinila niya ako saka niyakap. Sinandal ko ang ulo sa kaniyang dibdib at hinaplos naman niya ang aking buhok.
"I will be always beside you, as you reach your dreams. I want that. Iyon ang pangarap ko," aniya.
Napatango ako at ngumiti. Iyon din ang gusto ko, na lagi kaming magkasama at hindi maghihiwalay. Sana nga.
"Kailan mo ba ako sasagutin?" bigla niyang tanong.
Lumayo ako sa kaniya at tumawa.
"Naiinip ka na ba?" I asked. Tumaas ang kilay niya ngunit umiling.
"Hindi naman, pero gusto ko na rin kasi ipagyabang na akin ka," simpleng saad niya.
Siyempre kahit parang simple lang iyon ay kinikilig naman ako.
Umakto akong nag-iisip. Siya naman ay pinanood ako habang nakangiti.
"Hmm, magdate tayo bukas," saad ko.
He smirked like he knows my plan. I smiled and hugged him. Sasagutin ko na nga siya ngunit gusto ko gawin na espesyal din para sa mga effort niya sa akin. Noong nakaraan pa namin ito napagplanuhan nila Sandra, Pamela at sir Eliot.
"Anong oras?" he whispered and kissed me on my forehead.
"Mga 8 pm, sa coffee shop ni sir Eliot. Huwag kang malilate," bulong ko.
"Kailan ba ako na-late?" nanghahamon na naman ang boses niya. I just chuckled and close my eyes.
Naiisip ko na ang gagawin bukas. I rented the coffee shop from 6pm until its closing. Siyempre magdedecorate pa kami. Pero sila Pamela na raw ang bahala magdecorate. Hindi naman sobrang romantic ang gagawin ko. Gusto ko lang siyang pakiligin kahit kaunti. I will sing for him and I'll be the one to ask if he can be my boyfriend. Natatawa ako sa naiisip. Masyadong kakaiba na ako ang magtatanong kahit siya ang nanligaw, but it's fine. Ang tagal niya rin ako niligawan kahit masyado niya akong nilalandi.
Binubuksan ko na ang mga regalo nila sa akin. Ang natanggap ko from Ysabel ay mamahaling relo. Kay Ysmael naman ay blush-on at liptint kasi masyado na raw ako maputla. Plus vitamins para daw sa dugo. I laughed on his idea. Kay ate Julianna ay branded na bag tapos kay Mamá ay magagandang barette at dress. Ang dami ko na nito!
Binuksan ko ang envelope na galing kay abuela. Ang laman noon ay puro papeles. Kumunot ang noo ko at binasa. So this is her gift to me? Mga papeles iyon ng mga ari-arian namin at mga company. Kulang na lang ng mga pirma at mapapasaakin na nang tuluyan.
Bumukas ang pinto. Ngiti ang sinalubong ko sa aking abuela at sinuklian naman niya iyon. Inabot niya ang hairbrush at ang buhok ko ang tinutukan.
"Are you happy today?" she asked softly.
"Opo, abuela. Salamat po dahil pumunta kayo rito ni Mamá sa araw ng graduation ko," saad ko.
"At tama talaga na pumunta kami," aniya sa kakaiba na tono. Nakaramdam ako ng kaba. "Ayoko kay Azriel," bigla ay naging malambing ang kaniyang boses.
I felt my heart hurt. Siyempre ay may epekto pa rin sa akin kahit papaano ang sasabihin niya. Mariin akong napapikit.
"Abuela.."
"Ano muli ang sinabi ko noon, hija? Do not involve yourself to a vampire. Pero anong ginawa mo?" May diin niyang saad.
I shivered. Nagmulat ako at hinarap siya. Taas-noo siya at may ngiti sa labi.
"Abuela, hindi po ibig sabihin na bampira siya ay mauulit-"
"Aalis ka bukas, Iulianna," aniya saka matamis na ngumiti.
My eyes widen. Tumayo siya at kinuha ang aking cellphone pati ang ibang gadgets. Nataranta ako at napatayo na rin. Nawasak ang lahat ng 'yon sa isang iglap.
"Abuela bakit ganito?"
"Aalis ka. Tapos na kitang pinagbigyan na ipagpatuloy ang pag-aaral mo. Ngayon ay susundin mo na ako. Aalis ka bukas at tutungo ng Spain-"
"Ayoko po, abuela," saad ko.
Pumikit ako at akmang maglalaho ngunit hindi iyon gumana. Nagmulat ako at nanlalaki ang mata. Galit na siya at nakaramdam na ako ng takot.
"Huwag mo akong galitin, Iulianna aking apo. Hindi mo magugustuhan," aniya.
Nagsimula akong lumuha. Hinawakan niya ako sa braso para pigilan ako sa pag-alis.
"Nagkakaganito ka dahil sa isang lalake? Sa isang bampira?" may galit na ang kaniyang boses.
"Abuela, mahal ko si Azriel-"
"Walang magagawa ang pagmamahal! Aalis ka bukas at wala kang magagawa. Kung ipagpipilitan mo pa ay sasabihin ko na sa ate Julianna mo na wala na ang anak niya!" mariin niyang saad.
Nanlaki ang mata ko at agad na napailing. Bumabangon na muli si ate at hindi maganda na wasakin siya agad. Ngunit dapat din niyang malaman..
"Papatayin niya ang sarili niya, Iulianna. Kapag nalaman niya ang totoo ay hindi niya kakayanin. At alam mo kung ano ang mas masakit doon?" ngumiti siya sa akin.
Humikbi ako at hindi makapaniwala na kaya niyang sabihin ang mga 'yon na parang wala lang.
"Abuela-"
"Ikaw ang dahilan kung bakit namatay ang anak niya, Iulianna. Ang buhay ni Helena kapalit ng iyong kaligtasan. Ano kayang mararamdaman ng ate Julianna mo kapag nalaman niya na pinatay ang anak niya para sayo?"
*****
What do you think?
Ps. Thank you for the wonderful bookcover @chualaw
Supladdict<3