💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book. : 31
Chapter. : 13 - 18
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဥ္ ၃၁၊ အခန္း ၁၃။ တကယ့္အာဂ
၀မ္ေဟာယြမ္သည္လည္း အလြန္အမင္း စိတ္လႈပ္ရွားေန သည္ - ရတနာနန္းေတာ္သည္ ဒီေလာက္ၾကီးမားလွသည့္ အဓိပတိ အေရေက်ာက္ၾကီးတစ္လံုးကို ထုတ္နုိင္ခဲ့ၿပီဆုိမွေတာ့ ေနာင္တြင္ ၀ယ္သူမရမွာကို စုိးရိမ္ေနစရာအေၾကာင္း မရွိေတာ့ ။
သံုးနွစ္တုိင္ေအာင္ မုိးမႊန္ေအာင္ ေစာ္ကားေမာ္ကားေၿပာခံရမႈတုိ့သည္ က်ြတ္သြားခဲ့ေလၿပီ ။
သူ၏ရတနာနန္းေတာ္သည္ ပထမတန္းစားအရည္အေသြး ရွိသည့္ ေက်ာက္စိမ္းတစ္လံုးကို ထုတ္ေပးနုိင္ခဲ့ေလၿပီ ။
“ဒီအေရေက်ာက္ပုိင္ရွင္က ဘယ္သူလဲ” ပညာရွင္တစ္ေယာက္သည္ သိလုိစိတ္တုိ့ တာက်ိဳးက်လာၿပီး ေမးလုိက္၏ ။
ေက်ာက္မ်က္ရုိင္းကို ၿဖတ္ေတာက္ဖြင့္လွစ္သည္မွာ ေဟြ ့ေဆြ ့ဆုိင္တြင္ ။ သုိ့ေသာ္ ဟူေမာက္ဖန္၏မ်က္နွာအေနအထားအရ သူ ့ဆုိင္က ၿဖစ္ဟန္ မတူ။
သူေတာ္စင္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေၿဖလုုိက္၏ ။
“က်ြန္ေတာ့္ဟာ…က်ြန္ေတာ့္ဟာ..က်ြန္ေတာ္တုိ့ဟာ။
အဲေလ၊ မွားလုိ့ က်ြန္ေတာ္တုိ့ေဘာ့စ္ဟာ”
“ဂုဏ္ယူပါတယ္၊ မိန္းကေလး ။ ဒီေန ့ မိန္းကေလးေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္ အမ်ားၾကီးေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္”
ပညာရွင္သည္ ၿပံဳးတံု ့တုံ ့ၿဖင့္ လက္ကို ဂရုတစိုက္ေအာက္ခ် လုိက္၏ ။
“မိန္းကေလး…ဂရုစိုက္ပါ”
ဒီလုိရတနာမ်ိဳး ရရွိၿပီးသည့္ေနာက္ သူမ အမွန္တကယ္ပင္ ပုိလုိ့ သတိၿကီးၿကီးထားရေပမည္ ။ သုိ့ေသာ္၊ အမည္မရွိေသာနန္ နွင့္ တၿခားေသာကိုယ္ရံေတာ္တုိ့ ရွိေနၾကသၿဖင့္ သူမအေနနဲ ့ ဘာၿပသနာမွေတာ့ ၾကံဳေတြ ့ရ လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ ။
ဟြမ္ရွီရွင္းသည္ လက္မေလ်ွာ့လုိဆဲပင္။ နဲနဲခ်င္း နဲနဲခ်င္း ထပ္ကာထပ္ကာ ၿဖတ္ေတာက္ၾကည့္ေနသည္ ။ သု့ိုုတိုင္၊ အဆံုးသတ္တြင္ကား ဘာမွရမလာ ။
“ဒါဆုိ က်ြန္ေတာ့္ပစၥည္းက ဘယ္ေလာက္တန္မလဲ ေၿပာ”
ဟြမ္ရွီရွင္း၊ ကမူးရူးထူး ေၿပာလာသည္ ။
ပညာရွင္တုိ့ ကူကယ္ရာမဲ့စြာ ၿပန္ေၿဖလုိက္ၾကသည္ ။
“၁ သိန္း ၀န္းက်င္…ဒါမွမဟုတ္…”
ရီ၀မ္၀မ္၊ သူ၏ေက်ာက္မ်က္ရိုင္းအား စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ၾကည့္ေနၿပီး သက္မတခ်ခ်ၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
“အဲ့ဒီေက်ာက္မ်က္ရုိင္းထဲမွာ ဘာမွမပါပါဘူးလုိ့ က်ြန္မ အေစာၾကီးကတည္းက ေၿပာထားသားပဲ”
ထုိအခုိက္၊ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာၿဖစ္ေအာင္ အၿဖတ္ခံထားရသည့္ ေက်ာက္မ်က္အား ဟန္ရွီရွင္းသည္ မ်က္လံုးၿပဴးမ်က္ဆံၿပဴးနွင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ္စုိက္ၾကည့္ေနရင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္ေနေလၿပီ။
ငါ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရံႈးၿပီ…ဒီေက်ာက္က ဘာတန္ဖုိးမွ မရွိေတာ့ဘူး…
အေရွ့ပုိင္းက ေက်ာက္ခြံေတြကေန ေက်ာက္စိမ္းေကာင္းေကာင္း တစ္လံုးနွစ္လံုးေလာက္ ရထားေတာ့ေကာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ။
ဒီတစ္လံုးထဲနဲ ့တင္ ငါ့မွာ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ မြဲသြားၿပီ ။
အရွက္ရစြာၿဖင့္ ရႊဲ ့လိသည္ ပညာရွင္သံုးဦးအား
ေမးခြန္းထုတ္လာသည္ ။
“ခင္ဗ်ားတုိ့အားလံုး ေသခ်ာၾကည့္ၾကည့္ၾကရဲ့လား ။
တကယ္ပဲ အေရေက်ာက္လား”
ပညာရွင္သံုးေယာက္သည္ အခ်င္းခ်င္း အၾကည့္တုိ့ ဖလွယ္မိၾကၿပီး သူတုိ့၏သတိၱတုိ့ကို ခ်ြန္းအုပ္ကာ ။
“လက္ေထာက္ဒါရုိက္တာ ရႊဲ ့၊ လံုး၀ကို အမွန္အကန္ပါပဲ ခင္ဗ်ာ”
“ဒီလုိကိစၥမ်ိဳးကို က်ြန္ေတ္ာတုိ့ မေပါ့ေလ်ာ့ရဲပါဘူး၊
က်ြန္ေတာ္ အခုနေလးက အၾကိမ္အမ်ားၾကီး စစ္ၾကည့္ၿပီးသြားၿပီ - တကယ့္ကို အေရေက်ာက္ပါ”
“လက္မ၀က္ေလာက္ပဲ ၾကီးတဲ့ အေရေက်ာက္ကို က်ြန္ေတာ္ ၿမင္ခဲ့ရတာ နွစ္၀က္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္…အခု…”
“ေက်ာက္စိမ္းရဲ့တစ္လက္မကုိေတာင္မွ ဆံုးၿဖတ္ၾကည့္ဖုိ့ဆုိတာ နတ္ဘုရားေတာင္ တတ္နုိင္မာွမဟုတ္ဘူးလုိ့ ေၿပာၾကတာပါ ။ ရတနာနန္းေတာ္က အဲ့ဒီေက်ာက္မ်က္ရုိင္းထဲမွာ အရည္အေသြးၿမင့္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းတစ္လံုး ရွိေနမယ္လုိ့ သခင္မေလး ရီ ဘယ္လုိမ်ား မွန္ေအာင္ ခန္ ့မွန္းနုိင္ခဲ့ပါလိမ့္ ။ မယံုနုိင္စရာေကာင္းလုိက္တာ”
….
ထိုသံုးေယာက္ေသာပညာရွင္တို့သည္ ရီ၀မ္၀မ္အား နတ္ဘုရားတစ္ပါးအလားနွယ္ ၾကည့္ေနၾကေလၿပီ ။
ထုိတခနအတြင္းပင္၊ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားၿဖစ္ေနသည့္
ရႊဲ ့လိဘက္ လွည့္လာၿပီး ရႈံ ့ခ်ေၿပာဆုိလုိက္၏ ။ ဒီေနာက္၊ ဗြီဒီယိုေကာလ္ ထဲက စီမင္းလီနွင့္ဖန္ယီပင္းတုိ့အား ၾကည့္လုိက္သည္ ။
စီ မိသားစုမွ အၾကီးအကဲအားလံုးသည္လည္း စကားတစ္ခြန္းမွ ေၿပာနုိင္ၿခင္းမရွိ၊ ပါးစပ္ေဟာငး္ေလာင္းၿဖစ္ေနၾက၏ ။
သူမက ဒီတုိင္းေလ်ွာက္ရမ္းသမ္းမွန္းလုိက္တာပဲကို ပထမတန္းစား အသန့္စင္ဆံုးေက်ာက္စိမ္းကို ရသြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့လည္း အဲ့ဒါက အဓိပတိဟာၾကီး…အၾကီးၾကီးပဲ…
ဒါက…ဒါက ရူးေလာက္စရာၾကီးပဲကြ ။
“လူၾကီးမင္းတုိ့ အခုက က်ြန္မတုိ့ရ့ဲ ေလာင္းထားတာေလးကို ဂုဏ္ၿပဳရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ၿပီမဟုတ္လား”
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးၿဖင့္ ေၿပာဆုိုလုိက္သည္ ။
“ဒါက…” ဖန္ယီပင္းသည္ အတိုက္အခံေၿပာဆုိလုိက္ခ်င္ေသာ္ၿငား ဘာေၿပာရမလဲလံုး၀ကို မသိေတာ့ ။ အတိဆြံ ့အလုိ့ေန၏ ။
အခုခ်ိန္တြင္ ၿမန္မာၿပည္မွ ထိပ္တန္းပညာရွင္တုိ့သာမက
စီ မိသားစုမွ ပညာရွင္ သံုးဦးသည္လည္း ရွိေနၾကေသးရာ သံသယၿဖစ္စရာအေၾကာင္း လံုး၀မရွိ ။
အဲ့ဒီေသာက္က်ိဳးနဲမိန္းမ - အရမး္ကုိ ကံေကာင္းလြန္းတယ္ ။
အစည္းအေ၀းခန္းထဲတြင္ အားလံုးလူစံုတက္စံု ရွိေနခဲ့ၾကၿပီး အၾကီးအကဲတစ္ေယာက္နွင့္ ဖန္ယီပင္းသည္ အေလာငး္အစား ၿပဳခဲ့ၾက၏ ။
သူသည္သာ ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ၿပီး စကားၿပန္ရုတ္သိမ္းပစ္မည္ ဆုိပါက သူ ့ကိုယ္သူ ၿဖတ္ရုိက္ပစ္ရာက်ေပလိမ့္မည္ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီမိန္းမ တကယ္ၾကီးနုိင္လိမ့္မယ္လို့ ဘယ္သူက ထင္ပါ့မလဲ ။
ဖန္ယီပင္း အံကို ၾကိတ္လုိက္၏ ။ သူ၏မ်က္နွာမွာ နီရဲတြတ္ေနၿပီး စိတ္မပါလက္မပါၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
“က်ြန္ေတာ္က . ေခြးသူေတာင္းစား . တစ္ေယာက္ . ပါ”
ဖန္ယီပင္း ေၿပာလုိက္သည္ကုိ ၾကည့္ေနရင္း
စီမင္းလီ၏မ်က္ႏွာမွာ မည္းေမွာင္လာေခ်ၿပီ ။
“ေကာင္းၿပီေလ၊ ရီ၀မ္၀မ္…ဒီတစ္ေခါက္ မင္း နုိင္သြားၿပီ…
ငါ…ငါက ေခြးသူေတာင္းစားတစ္ေယာက္…”
သူ ေၿပာၿပီး ဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္း ပိတ္ပစ္လုိက္ေတာ့သည္ - သူတုိ့၏လုပ္သြားခ်က္သည္ကား အင္မတိအင္မတန္ ၿမန္ဆန္လြန္းလွေခ်သည္ ။
💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၁၊ အခန္း ၁၄။ သူ ့သခင္ေလးရဲ့သေဘာထား
တုိင္းၿပည္ Z ၊ စီ ေကာ္ပိုေရးရွင္း ။
အစည္းအေ၀းသည္ ရုတ္တရက္ၾကီး အဆံုးသတ္သြားၿပီး အၾကီးအကဲတုိ့၏မ်က္နွာတုိ့မွာ လငပုတ္ဖမ္းထားသည့္နွယ္ ။
အစတြင္ အားလံုးသည္ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကၿခင္းပင္ ။ သုိ့ေသာ္၊ အဆံုးသတ္တြင္ ဖန္ယီပင္းနွင့္ စီမင္းလီတုိ့သည္သာ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္း သြားၾကရသည္ ။
ေသာက္က်ိဳးနည္းေခ်သည္ ။
အားလံုး တိတ္တိတ္ေလး သက္ၿပင္းခိုးခ်လုိက္ၾက၏ ။
“ရလဒ္က ဒီလိုၿဖစ္လာလိမ့္မယ္လို့ တကယ္ကို ထင္မထားမိဘူးဗ်ာ ။ ဒါရုိက္တာ ခ်င္း ေရြးထားတဲ့ပစၥည္းေတြကိုသာ ၀ယ္ၿဖစ္မယ္ဆုိရင္ အရႈံးၾကီးရႈံးေတာ့မွာမလား”
“ေအးကြာ ။ ထူးဆန္းလုိက္တာ ၊ သူတို့ေၿပာေတာ့ အဲ့ဒီမိန္းမက ဘာမွ မသိနားမလည္တဲ့ သူေဌးသမီးသာသာပဲဆုိ ။ အၾကည့္တစ္ခ်က္ထဲနဲ ့ ဒီေလာက္တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ပစၥည္းကို ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ၿမင္တတ္ရတာလဲ”
“အဲ့ဒါတင္မဟုတ္ေသးဘူး - ဒါရုိက္တာ ခ်င္း ေရြးထားတဲ့ပစၥည္းေတြက ဘာတန္ဖိုးမွမရွိဘူးလို့ ရဲရဲၾကီးေၿပာေနခဲ့တာကို ခင္ဗ်ားတုိ့ ေတြ ့လုိက္ၾက တယ္မလား”
“အဲ့ဒီမိန္းမက အရမး္ကို မေကာင္းဆုိုး၀ါးဆန္လြန္းတယ္…”
….
တစ္ခ်ိန္တည္း၌၊ က်င္းဥယ်ာဥ္ ။
“ၿပီးသြားၿပီ..သခင္ေလး စီ ။ သခင္ေလးရဲ့က်န္းမာေရးက ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းေနတယ္ဆုိေပမယ့္လို ့ ဒီအေၿခအေနကို ဆက္ထိန္းထားၿပီးေတာ့ နားနားေနေနေနဖုိ့ သတိရေနမွၿဖစ္မယ္ေနာ္”
အေပၚထပ္တြင္ အိပ္ခန္းထဲ၌ စုန္ ့ပိုင္ေခ်ာင္သည္ အပ္စုိက္ကုသေပးၿပီး ေနာက္ စီရီဟန္အား ထပ္တလဲလဲ သတိေပးေနၿခင္းၿဖစ္သည္ ။
“ေဒါက္တာ စုန္ ့ကို ဒုကၡေပးမိပါၿပီ”
“မလုိပါဘူးဗ်ာ ။ သခင္ေလး စီ…ဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္
က်ြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္”
စုန္ ့ပိုင္ေခ်ာင္ ထြက္ခြာသြားသည့္ေနာက္
ရင္တမမၿဖင့္ စုိးရိမ္စြာ ေစာင့္ေနပါသည့္ ရႊီရီသည္
ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ေမးလာၿပန္သည္ ။
“သခင္ေလး ၉၊ သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ ရဲ့ဘက္က အေၿခအေနက… က်ြန္ေတာ္တုိ့ တကယ္ပင္ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူးလား ။
သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ က ဒီတစ္ေခါက္ ေတာ္ေတာ္ကို
စြန္ ့စားထားတယ္။ ကုမၸဏီကေန သတင္းၾကားတာေတာ့ သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ က အစည္းအေ၀းထဲမွာရွိတဲ့ အၾကီးအကဲေတြအားလံုးရဲ့အေရွ့မွာ
စီမင္းလီနဲ ့ဖန္ယီပင္းတုိ့နဲ့ အေလာင္းအစားလုပ္ခဲ့တယ္တဲ့ - အဲ့ဒီေက်ာက္ရုိင္းနဲ့ ပတ္သက္ၿပီး ေက်ာက္ရႈံးသြားခဲ့မယ္ဆုိရင္ ကုမၸဏီရဲ့ကိစၥေတြထဲ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ၿပီး၀င္မပါေတာ့ဘူး တဲ့”
ဒီအထိ ေၿပာလာရင္း ရႊီရီခမ်ာ ေၾကာက္လန္ ့တၾကားလဲ ၿဖစ္ေနမိသည္ ။
သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ အတြက္ သခင္ေလးက တမင္တကာ လမ္းခင္းေပးထားတာ - ဒါက အလဟသၿဖစ္မသြားဘူးလား ။
ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္စိမ္းအေပၚ ေလာင္းစားရတယ္ဆုိတာက အရည္အခ်င္းေပၚတင္ မူတည္ေနတာမဟုတ္ဘူး…
ရႊီယီသည္ အလြန္အမင္း စိုးရိမ္ပူပန္ေနသေလာက္ သူ၏သခင္ၿဖစ္သူကေတာ့ အလြန္တရာပင္ တည္ၿငိမ္ေန၏ ။ မ်က္နွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားၿခင္း မရွိ ။
“မင္းကို ၿပင္ထားခုိင္းတဲ့ဟာ ၿပီးသြားၿပီလား”
စီရီဟန္ ေမးလာၿခင္းပင္။
ထုိေမးခြန္းေၾကာင့္ ရႊီရီ ဆြံ ့အသြားရ၏ ။
အခ်ိန္အၾကာၾကီးၾကာမွသာ အသိၿပန္ကပ္သြားသည္ ။
သူ ၿပန္ေၿဖလုိက္ပါ၏ ။
“အဟမ္း..တုိင္းၿပည္ F က အန္ဂ်လီနာဆီကေန
အယ္လ္မြန္ကိတ္ လွမ္းမွာထားၿပီးပါၿပီ”
အာ…အခု သခင္ေလးက ေခါင္းထဲမွာ ဒါၾကီးပဲ ရွိေနတာလား ။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူ ဂရုစိုက္ေနတာက ဘာလုိ့ ကိတ္မုန့္လဲ ။
ကုမၸဏီကေန ဖုန္းတစ္ေကာလ္ ၀င္လာသည္။
တစ္ဖက္ကဖုန္းေၿပာလာသည္ကုိ နားေထာင္ၿပီးသည့္ေနာက္
ရႊီရီ ပါးစပ္အေဟာင္းသားၿဖစ္သြားရေတာ့သည္ ။
အခ်ိန္အၾကာၾကီးၾကာေတာ့မွ သူ ့ရဲ့သခင္ေလးဘက္ကို
မယံုၾကည္နုိင္စြာၿဖင့္ လွည့္ၾကည့္လာၿပီး ။
“သခင္ေလး…သခင္ေလး ၉…၀မ္…သခင္မေလး ၀မ္၀မ္၊ သခင္မေလး…”
“ဘာမ်ားလဲ” စီရီဟန္၏မ်က္လံုးတို့ ပင့္တက္လာသည္ ။
ရႊီရီသည္ ရင္ထဲတြင္ ေၿဗာင္းဆန္ေနရင္း ေၿပာဆုိလာသည္ ။
“ရ..ရလဒ္ ထြက္လာၿပီ…ေနာက္ဆံုးေက်ာက္မ်က္ရုိင္းက အဓိပတိ အေရေက်ာက္ၾကီးတဲ့ ။ ဖန္ယီပင္းနဲ့ စီမင္းလီတုိ့ ၿဖစ္သြားတဲ့ မ်က္နွာကို သခင္ေလး ၉ မၿမင္လုိက္လုိ့ - အဲ့ဒီနွစ္ေယာက္က အားလံုးရဲ့အေရွ ့မွာ သူတုိ့ရဲ့အေလာင္းအစားကို ဂုဏ္ၿပဳလုိက္ရတယ္…”
သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ က စိတ္ကူးေၿပာင္းသြားၿပီးေတာ့ ရတနာနန္းေတာ္က အဲ့ဒီေက်ာက္မ်က္အတြဲကုိ မရမက၀ယ္ပစ္တာကို ေပါက္ပန္းေလးဆယ္လုိ့ပဲ အားလံုးက ထင္ေနခဲ့ၾကတာ ။ မဟုတ္လုိ့ရွိရင္ ဖန္ယီပင္းနဲ့ စီမင္းလီတုိ့ ဒီလုိမ်ိဳး အေလာင္းအစားလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ အနုိင္ရလိမ့္မယ္လို ့
ငါ မထင္ထားခဲ့မိဘူး ။
ၿပန္ေတြးေတာၾကည့္ေနရင္း သခင္မေလး ၀မ္၀မ္သည္ တကယ္ထက္ၿမက္ သည္ဟု သူ သေဘာေပါက္လာမိ၏ - သူမသည္ သူမ၏လက္ရွိအာဏာနွင့္ သူတုိ့၏ဟုိးေအာက္ေၿခကစြဲနစ္ေနသည့္ သေဘာထားတုိ့ကို ကုိင္မလႈပ္နုိင္ ေၾကာင္း သိေနသလုိ သူမကိုယ္တုိင္ ေက်ာ္ၿဖတ္ရမည္ၿဖစ္ေၾကာင္းလည္း သေဘာေပါက္နားလည္ ္ထား၏ ။ ထုိ့ေၾကာင့္ပင္ သူတုိ့၏တယူသန္စြဲေနမႈကို ဒီလုိက်ီစယ္ရႊတ္ေနာက္သည့္နည္းၿဖင့္ အရည္ေဖ်ာ္ပစ္ၿခင္း ၿဖစ္ေလသည္ ။
💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၁၊ အခန္း ၁၅။ rs စာေတြ လာစင္တယ္
သို ့ဆုိလ်ွင္ သူမေလး၏နာမည္ဂုဏ္သတင္းနွင့္ အၿမင္သေဘာထား
တို့မွာ ကုမၸဏီထဲတြင္ အေတာ္ေလးေနရာရလာေခ်မည္ ။
ထုိနွစ္ေယာက္သာ အရွက္ရွိတတ္မည္ဆုိပါက သူမေလးအား လူၾကားထဲတြင္ အရိုအေသတန္မဲ့ဆက္ဆံ၀ံ့ၾကမည္ မဟုတ္ေတာ့ ။
ရႊီရီ ထုိအေၾကာင္းကို ေတြးေတာလိုက္မိရင္း သူ၏သခင္ေလးအား ၾကည့္လုိက္မိ၏ ။
တကယ့္ကို ေဘာ့စ္က အၿမဲေဘာ့စ္ပါပဲ ။
တၿခားသူေတြရဲ့အၿမင္မွာ သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ ရဲ့ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြက အၿမဲက်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈမရွိရင္ မရွိမယ္ ။ သခင္ေလးကေတာ့ ဟုိးအစကတည္းကကို ဘယ္ေတာ့မွ သံသယမ၀င္ခ့ဲဘူးကုိး ။
ဖုန္းစတင္ၿမည္ခါလာ၏ ။ ရီ၀မ္၀မ္ထံမွ ဖုန္းၿဖစ္သည္ ။
စီရီဟန္ ဖုန္းကိုင္လုိက္၏ ။
"ဟယ္လုိ"
"ၿမန္ၿမန္ေလး၊ ခ်စ္ကို ခ်ီးက်ဴး...ခ်စ္ကို ခ်ီးက်ဴး ။ စကားအခြန္းတစ္ေထာင္ ၾကားခ်င္တယ္ ။
တစ္ခြန္းမွ မေလ်ာ့ေစနဲ့ေနာ္...တစ္ခြန္းေလးမွ မေလ်ာ့နဲ့"
ဖုန္း၀င္သြားသည့္တဒဂၤ ရီ၀မ္၀မ္၏အသံေလး ဖုန္းထဲကေန ထြက္လာသည္။
ဖုန္းထဲကေန မိန္းကေလး၏ၾကည္လင္ေနသည့္အသံဆာဆာေလးကို ၾကားလုိက္ရသၿဖင့္ ရႊီရီခမ်ာ သီးသြားရ၏ ။
စကားအခြန္းတစ္ေထာင္လား ။
သခင္ေလး ၉ ေၿပာတဲ့စကားအခြန္းက တစ္လလံုးလံုး ေပါင္းၾကည့္ရင္ေတာင္ တစ္ေထာင္ၿပည့္ပါ့မလား...အဲေလ ။
စီရီဟန္၏မ်က္၀န္းထဲ လိႈင္းခြပ္ေလးေတြ မသိမသာ ရုိက္ခတ္လာၿပီး ေၿပာလာသည္ ။
"ကုိယ္ မင္းအတြက္ အန္ဂ်လီနာကေန အယ္လ္မြန္ကိတ္ မွာထားတယ္။ မင္း ၿပန္အလာကို ေစာင့္ေနမယ္"
ရီ၀မ္၀မ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္သြားေတာ့ၿပီ ။
"အားလား...ခ်စ္လုိက္တာ၊ အရမ္းၾကီးခ်စ္ မြမြ ။
ေဘဘီက အရမ္းကို ေတာ္လုိက္တာ"
အဆံုးသတ္တြင္ သူမကသာ သူ ့အား ခ်ီးက်ဴးရသည့္သူ ၿဖစ္သြားခဲ့ေလသည္...
တကယ္ေတာ့ ရီ၀မ္၀မ္သည္ အယ္လ္မြန္စားရသည္ကုိ အရင္တုန္းက မၾကိဳက္ခဲ့ပါ ။ သုိ့ေသာ္ အခုတေလာတြင္ ရုတ္တရက္ၾကီး စၾကိဳက္လာမိၿပီး စားခ်င္သည့္အေၾကာင္းကုိ စီရီဟန္အေရွ ့တြင္ ေၿပာခဲ့ဖူး၏ ။
သူ မွတ္ထားလိမ့္မည္ဟု သူမ ထင္မထားမိပါေခ် ။
စီရီဟန္ ေၿပာသည္ကုိ နားေထာင္ရင္း ရီ၀မ္၀မ္သည္ မယံုသကၤာၿဖင့္ ေမးလာသည္ ။
"ဟဲ ဟဲ၊ ကိုကို...တစ္ခုေလာက္ ေမးၾကည့္လုိ့ရမလား"
စီရီဟန္ ။ "ဘာလဲ"
"ဂုဏ္ၿပဳဖို ့အတြက္ ကိတ္ကုိ ၾကိဳမွာထားတာက - ခ်စ္လုပ္နုိင္မယ္လို့ ေသခ်ာသိေနလုိ့လား"
ရီ၀မ္၀မ္ မေမးၿမန္းဘဲမေနနုိင္ပါေခ် ။
စီရီဟန္သည္ အေ၀းတစ္ေနရာဆီကို ၿပတင္းေပါက္ကေန ေငးေမွ်ာ္ ၾကည့္လုိက္၏ ။
ၿပန္ေၿဖၿခင္းမၿပဳဘဲ သူမေလးအား ၿပန္ေမးလာသည္ ။
"မင္း မလုပ္နုိင္ေတာ့ေရာ ဘာၿဖစ္လဲ"
ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္ေတာင္ခတ္သည္၊ ထပ္ဖန္မ်က္ေတာင္ခတ္သည္၊ ဒီေနာက္မွ သူမရဲ့ေခါင္းထဲတြင္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ဘာသာၿပန္ယူလုိက္ရ၏ ။
"အမ္...ဒါဆုိ...ကိုကို ဆုိလုိတာက...ခ်စ္ မေအာင္ၿမင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဒီအရႈပ္ထုပ္ကုိ ကုိကို ကူရွင္းေပးမယ္ေပါ့ေလ၊ ခ်စ္ လုပ္ခ်င္တာမွန္သမွ် ဘယ္ေလာက္အဓိပၸာယ္မရွိတာၿဖစ္ၿဖစ္ လုပ္လုိ့ရတယ္ေပါ့ေလ... အဲ့လုိလား"
စီရီဟန္ ။ "အဲ့လုိမ်ိဳး"
ရီ၀မ္၀မ္ ။ "..."
ဘာကို အဲ့လုိမ်ိဳးလဲ ၊ ဟုတ္တယ္လုိ့ပဲ ေၿပာလုိက္ပါေတာ့လား ။
သူတို့နွစ္ဦးၾကားက အၿပန္အလွန္စကားတုိ့ကုိ နားေသာတဆင္ရင္း
ရႊီရီခမ်ာ မ်က္နွာထက္တြင္ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ ၿပိဳက်ေနရေလၿပီ ။
ေသာက္က်ိဳးနဲ...။
ေဘာ့စ္ လံုး၀မစုိးရိမ္တာ မဆန္းေတာ့ဘူး ။
ဒီ Rs စာက ဆုိင္းမဆင့္ဘံုမဆင့္ေရာက္ခ်လာၿပီးေတာ့ ငါ့မ်က္နွာတစ္ခုလံုးကို ရက္ရက္စက္စက္ လာစင္ေနရသလားလုိ့...
အစားအေသာက္ရွိသည္ဟု ၾကားလုိက္ရသၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္သည္ လံုး၀ကုိ ေက်နပ္၀မ္းသာသြားၿပီး အတုိင္းမသိေပ်ာ္ရႊင္စြာၿဖင့္ ေၿပာဆုိလာသည္ ။
"ခ်စ္ဘက္မွာက အရမ္းကို ေခ်ာေခ်ာေမြ ့ေမြ ့ၾကီးပဲ - အခ်ိန္ဇယားအတုိင္း ၿပန္လာၿဖစ္လိမ့္မယ္ေနာ္ ။
ခ်စ္ ၿပန္လာတာကို ေစာင့္ေန၊ ခ်စ္တုိ့ အတူတူ စားၾကတာေပါ့ ဟီးဟီး ~"
ဟီးဟီး၊ တကယ္ေတာ့ေလ ငါေလးက ကိတ္မုန္ ့ထက္ တၿခားဟာကို ပုိၿပီးေတာ့ စားခ်င္ေနတာ...
....
ၿမန္မာၿပည္၊ H ၿမိဳ့ေတာ္ ။
ငါးေယာက္အဖြဲ ့သည္ ရီ၀မ္၀မ္အား စတင္ကာ ဖားလာၾကသည္ ။
အမည္မရွိေသာနန္ ။ "ေက်ာ္ၾကားေသာ ရီ၊ မင္းရဲ့ဒီလက္က အရမ္းကို ကံေကာင္းလြန္းတယ္ဗ်ာ...ဟဲဟဲ"
သူေတာ္စင္ ။ "က်ြန္ေတာ့္ကုိယ္က်ြန္ေတာ္ နိမိတ္ဖတ္သမားလုိ ့ ထပ္မေၿပာရဲေတာ့ဘူး"
ပန္းစည္း ။ "ေဘာ့စ္က တကယ့္ကို အရွင္လတ္လတ္ နတ္ဘုရားတစ္ပါးပဲ"
အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသား ။ "ေဘာ့စ္က ဥာဏ္ပညာ ရွိတယ္၊ အံ့ၿသစရာေကာင္းတယ္၊ ၿပိဳင္စံရွားၿပီးေတာ့ ဘယ္သူကမွ မယွဥ္နုိင္ဘူး။ ေဘာ့စ္ရဲ့လုပ္ရပ္ေတြက ဒီေခတ္လူငယ္ေတြထဲမွာ ရွာမွရွားပဲ ၊ ၿပီးေတာ့ ေဘာ့စ္က ေအာင္နုိင္သူၾကီးပဲ..."
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္းသည္ လက္တစ္ဖက္ကို ေၿမွာက္လာၿပီး
တစ္ခုကို ခ်ေရးလာ၏ ။ လက္မ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ဆြံ ့အသြားရ၏ - နုိင္ငံၿခားသည္ တရုတ္စကားပံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို သင္ထားၿပီးေနၿပီး အပ်င္းေရာဂါေနာက္ဆံုးအဆင့္ထိ ေရာက္ေနသည့္ မသာေကာင္သည္ပင္လ်ွင္ လက္မတစ္ေခ်ာင္း ဆြဲၿပလာေခ်သည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္၊ နွစ္နွစ္ကာကာ ရယ္ေမာခ်လုိက္မိၿပီး
သူတုိ့အတြက္ အသင့္ၿပင္ဆင္ထားၿပီးသား အန္ေပါင္းငါးအိတ္ကို ထုတ္ေပးလုိက္၏ ။
"ဒီေန ့အားလံုးက အရမ္းေခ်ာေခ်ာေမြ ့ေမြ ့နဲ ့ထိပ္တန္းအဆင့္ရွိတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းကို ရလာခဲ့တာဆုိေတာ့...ေရာ့ ရွင္တုိ ့အတြက္ အန္ေပါင္း"
💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၁၊ အခန္း ၁၆။ အခြင့္အေရးေကာင္းၾကီးတစ္ခု
အနီေရာင္စာအိတ္ကိုယ္စီကုိ ၾကည့္လုိက္ၾကရင္း မ်က္လံုးကိုယ္စီ အေရာင္လက္သြားၾကၿပီ ။ ေရၾကည့္လုိက္ၾကရာ - ၂၈၈၈ တဲ့ ။
ဒီတစ္ေခါက္ သူတုိ့အား ငွားရမ္းခသည္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ ၂၅၀၀ ၊ အဲ့ဒီအၿပင္ကို အၿပီးသတ္တြင္ အန္ေပါင္းပါ ထည့္ေပးထားေသးသည္လား ။
ငါးေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္ၾကၿပီး တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အလုအယက္ ေၿပာဆိုလာၾကသည္ ။
သူေတာ္စင္ ။ "ေဘာ့စ္က ဒီလုိပြဲမ်ိဳး မ်ားမ်ား၀င္ကစားေပးသင့္တယ္ ။ အၾကိမ္တုိင္း ေဘာ့စ္ခ်ည္း ကံေကာင္းလိမ့္မယ္ဆုိတာ က်ြန္ေတာ္ အာမခံတယ္"
ပန္းစည္း ။ "ေဘာ့စ္..ေဘာ့စ္ဆီမွာ လက္ေထာက္မလုိဘူး လား ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ေဘာ့စ္ ပ်င္းတဲ့အခါ စကားေၿပာမဲ့သူၿဖစ္ၿဖစ္ သီခ်င္းဆုိေပးမယ့္သူၿဖစ္ၿဖစ္ မလိုဘူးလား"
အုတ္သယ္သည့္ေယာက်ာ္း ။ "ေဘာ့စ္...အုတ္သယ္သမား လုိလား"
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္း ။ "..."
အမည္မရွိေသာနန္ ။ "သူတုိ့ကုိ အိတ္တစ္အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီးေတာ့ ေစ်းေပါေပါနဲ ့ ေရာင္းစားပစ္လုိ ့ရတယ္ ။
အနက္ေရာင္နဲ ့မသာေကာင္ကုိ အပိုလက္ေဆာင္ေပးပစ္လုိ ့ရတယ္"
ရီ၀မ္၀မ္ ။ "..."
ေတာ္ၾကပါေတာ့...
ေန့တစ္၀က္က်ိဳးလာေအာင္ သူတုိ့ရဲ့ေပါက္တိေပါက္ရွာ စကားတု့ိကုိ နားေထာင္ၿပီးသည့္ေနာက္ ရီ၀မ္၀မ္ အလုပ္ကိစၥဘက္ဆီ ကူးေၿပာင္းလိုက္သည္ ။
"ဒီမစ္ရွင္ၿပီးမွပဲ ဆက္ေၿပာၾကတာေပါ့"
တမုဟုတ္ခ်င္း အမည္မရွိေသာနန္ ေလးနက္တည္ၾကည္သြား ၏ ။
"ရပါတယ္ဗ်ာ..ေက်ာ္ၾကားေသာ ရီ...က်ြန္ေတာ္တုိ့ေတြ အစြမ္းကုန္လုပ္ေပးမယ္...စိတ္ခ် ။ က်ြန္ေတာ္တုိ့ ဘာလုပ္ရမွာလဲ"
ရီ၀မ္၀မ္ ေတြးေတာၾကည့္လုိက္၏ ။
"မနက္ၿဖန္ကို ေက်ာက္စိမ္းဆုိင္ကုိ သြားၿပီးေတာ့ ကိစၥေလး တစ္ခ်ိဳ ့ လုပ္ရဦးမယ္။ ၿပီးတာနဲ ့ ရွင္တုိ ့ေတြ လုိက္ခဲ့ၾက - က်ြန္မတုိ့ အဲ့ဒီကို ေရာက္တာနဲ ့ ရွင္တို ့အားလံုးကုိ အေသးစိတ္ေၿပာၿပေပးမယ္"
ဤခရီးစဥ္ကုိ လာၿပီးသည့္ေနာက္ သူမေလး၏အၾကီးမားဆံုးေသာ ေၾကာက္ရြံ ့မႈသည္ အားနည္းၿခင္း၊ အင္အားမရွိၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူမ တိုင္းၿပည္ B ကို လုိက္ပါသြားစဥ္ ဤအေၾကာင္းကုိ ေတြးေတာၾကည့္မိခဲ့ပါ၏ ။ သု့ိေသာ္ သူမ၏အရည္အခ်င္းနွင့္ဆုိပါလ်ွင္ သူမထံတြင္ ကုိယ္ပိုင္အင္အားတစ္ရပ္ မရလာနုိင္ေပ ။
ဒီတစ္ေခါက္ ၿမန္မာၿပည္ကို လာရၿခင္းသည္ ၿပီးၿပည့္စံုသည့္အခြင့္အေရးတစ္ခု ၿဖစ္ေပသည္ ။
ဤမစ္ရွင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရသည့္အေၾကာင္းရင္းေတြထဲက တစ္ခုလဲ ၿဖစ္၏ ။
သူမ၏အတိတ္ဘ၀တြင္ ေၾကးစားလူမိုက္အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့ ေပၚေပါက္လာၿပီး ၿမန္မာၿပည္က တၿခားအဖြဲ ့မ်ားကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းပစ္ခဲ့၏....
သူမသာ ဒီအခြင့္အေရးကုိ အသံုးခ်ၿပီး အဲ့ဒီလူေတြကုိ ေခၚထားနုိင္မည္ ဆိုလ်ွင္ သူမကုိယ္ပုိင္အင္အားနွင့္ တာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ရသည္မွာ
ပိုလို့ အမ်ားၾကီးအဆင္ေၿပေခ်ာေမြ ့လာေပမည္ ။
ေနာက္တစ္ေန့ ။
ေက်ာက္စိမ္းကိစၥ ေၿဖရွင္းၿပီးသည့္ေနာက္
အမည္မရွိေသာနန္နွင့္ တၿခားသူမ်ားအား
ရီ၀မ္၀မ္္္္္္္္္္္္ ေခၚသြားေတာ့၏ ။
ပန္းစည္းသည္ သူ ့အေနာက္က ပါလာသည့္ ေရခဲတံုးေယာက်ာ္းအား ၾကည့္ၿပီး အားမလုိအားမရၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
"မင္း ၿမန္ၿမန္ေလး ေလ်ွာက္ေပးလုိ ့မရဘူးလား"
ေရခဲတံုးေယာက်္ားသည္ ထမ္းစင္ၾကီးတစ္ခုခုကို တကိုင္ကိုင္တကားကားနွင့္ သြားေလရာသယ္ေဆာင္ေနၿပီး အားလံုးထက္ အမ်ားၾကီးေနွးေကြးကာ သြားေနၿခင္းၿဖစ္၏ ။
"သူ ့ကို ၿမန္ၿမန္ေလ်ွာက္ေစခ်င္ရင္ အဲ့ဒီထမ္းစင္ကိုပဲ လႊင့္ပစ္လုိက္ပါလား" ရီ၀မ္၀မ္၊ မ်က္ခံုးတုိ့ကို နွိပ္နယ္ရင္း ကူကယ္ရာမဲ့စြာ ေၿပာလာသည္ ။
နုိင္ငံၿခားသားသည္ ေမးေစ့ကို ပြတ္ကာပြတ္ကာၿဖင့္
ေရွ ့သို့တက္လာကာ ၿပဴးက်ယ္သည့္ မ်က္၀န္းအစံုၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္အား ၾကည့္လာသည္ ။
ဒီေနာက္၊ အေနရက်ဥ္းၾကပ္ဟန္ၿဖင့္ ေကာငး္စြာသင္ယူထားေသာတရုတ္စကားသံနဲ ့ ေၿပာဆိုလာသည္ ။
"ေဘာ့စ္ ရီ...အဲ့ဒါက ထမ္းစင္နဲ ့လံုး၀ကို မဆုိင္ဘူး...သူ ေလ်ွာက္တာကိုက တကယ္ေနွးေနတာ..."
"သူက လမ္းေလ်ွာက္ရမွာကို ပ်င္းလြန္းေနရံုပါ"
သူေတာ္စင္သည္ ၿပံဳးစစၿဖင့္ ေၿပာသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ။ "..." သူကေတာ့ တကယ့္ကုိ ငပ်င္းဗားရွင္း အသစ္ပဲ ။
ေၿပာရမည္ဆိုလ်ွင္ ေန ့ေန ့ညည တစ္ခ်ိန္လံုး ထမ္းစင္ၾကီး ကို သယ္ထားၿခင္းက လူပ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္ အေတာ္ေလး စြမ္းေဆာင္ထားၿခင္းပင္ ။
ေရခဲတံုးေယာက္်ားေၾကာင့္ ရီ၀မ္၀မ္နွင့္ တၿခားသူတုိ့မွာ ေရာက္ရမည့္ ေနရာကို တစ္ေနရာေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေလ်ွာက္ခဲ့ၾကရ၏ ။
အေရွ ့တြင္ ဘာမွမရိွသည့္ ေၿမၿပန္ ့ၾကီးတစ္ခု ရွိေနၿပီး
ဘယ္သူဘယ္၀ါ လာေဆာက္သြားမွန္းမသိရသည့္ အလုပ္ရံုၾကီးတစ္ခု ရွိေနသည္ ။
သူတုိ့သည္ H ၿမိဳ့ေတာ္၏ၿမိဳ့စြန္တြင္ ေရာက္ေနၾကၿခင္း ၿဖစ္သည္ - ၿမိဳ့ထဲကေန ၅ ကီလိုမီတာခန္ ့ ေ၀းေလသည္ ။ ေကာင္းစြာဖြံ ့ၿဖိဳးၿခင္း ၊ တုိးတက္ထြန္းကားၿခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ထိုေနရာတြင္ လူသူအေရာက္ အေပါက္ မရွိ။ ရံဖန္ရံခါတြင္ ေတာရုိင္းတိရစၧာန္တုိ့သည္သာ က်င္လည္ က်က္စားေနတတ္ၾက၏ ။
ရန္သူေတြကုိ အခ်က္ၿပၿပီးသား ၿဖစ္မည္စုိးသၿဖင့္ အမည္မရွိေသာနန္၊ ပန္းစည္းနွင့္ တၿခားသူတုိ့နဲ ့အတူ ရီ၀မ္၀မ္ ေၿခက်င္ေလ်ွာက္လာခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။
လမ္းက ေၿဖာင့္စင္းေနၿပီးေတာ့ အစီအစဥ္အတုိင္းၿဖစ္ေနလုိ့ ေတာ္ေသးတယ္....မဟုတ္ရင္ ငါ ၾကံထားသမွ် လြဲကုန္ေတာ့မွာပဲ ။
ရီ၀မ္၀မ္ အေရွ ့က အလုပ္ရုံကုိ ၿမင္လုိက္ၿပီး
သူမကိုယ္သူမ ေၿပာေနမိ၏ ။
သူမ၏အတိတ္ဘ၀တြင္ သူတုိ့ေတြ ၿမန္မာၿပည္ H ၿမိဳ ့ေတာ္ကို ေရာက္လာၾကခ်ိန္တြင္ ဒီေနရာကုိ ၿဖတ္သြားၾကရ၏ ။ ဒီေနာက္၊ သူတုိ့ ၾကားသိခဲ့ရသည္မွာ လူမုိက္အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့သည္ အလုပ္ရံုထဲ ၀င္စီးၿပီး အဖြဲ ့၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ ့ ပစ္ခတ္မႈၿဖစ္ခဲ့ၾကသည္ဟု ။
အဆံုးသတ္တြင္ တစ္ေယာက္မက်န္ အသတ္ခံလုိက္ရ သည္ဟု ။
💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၁၊ အခန္း ၁၇။ သရုပ္ေဆာင္ၿပီ
ဒီေနာက္တြင္ သိရွိခဲ့ရသည္မွာ ထုိလူေတြသည္
ရုိးရုိးလူမိုက္အဖြဲ ့မဟုတ္ဘဲ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့ၿဖစ္ေန၏။
ဤေၾကးစားအဖြဲ ့သည္ H ၿမိဳ့ေတာ္ထဲက ဂုိဏ္းတစ္ဂိုဏ္းကေန မစ္ရွင္တစ္ခုကို လက္ခံခဲ့ၿပီး အေရးၾကီးသည့္ တစ္စံုတစ္ရာကို ယူသြားခဲ့၏ ။
သူတုိ့ ပစၥည္းကို ရသြားၿပီး ထုိဂိုဏ္းအား အပ္လုိက္ၾကၿပီးေနာက္ ထိုုဂုိဏ္းသည္ သူတုိ့ ဘာကိုမွမရရွိခဲ့ဟု ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာခဲ့သည္ ။
ထိုပစၥည္းကို လုိက္ရွာေနၾကသည့္ အဖြဲ ့အစည္းေတြ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့ ေတြ မ်ားစြာ ရွိေနၿခင္းၿဖစ္သၿဖင့္ ပစၥည္းကုိ လက္ခံရရွိၿပီးသြားသည့္ေနာက္ ၿပသနာထဲ မပါသြားေစဖုိ့ရာအတြက္ ထိုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့တုိ့အား သူတုိ့ အၿပစ္ပံုခ်ပစ္လုိက္ၾက၏ ။
လူတုိင္းသည္ ထုိေၾကးစားအဖြဲ ့လက္ထဲတြင္ ပစၥည္း ရွိေနၾကသည္ဟု ထင္ၿပီး သူတုိ ့ေနာက္ မုဆုိးသားေကာင္လုိက္သလို အံုလုိက္က်င္းလုိက္ လုိက္ၾကေတာ့၏ ။
ထိုေၾကးစားအဖြဲ ့သည္ မခံခ်င္ၿပင္းၿပစြာၿဖစ္လြန္းသၿဖင့္
ဆက္ ၿငိမ္ခံေပးဖုိ့ စိတ္ကူးမရွိၾကေတာ့ ။
H ၿမိဳ့ေတာ္ဆီသို့ တည့္တည့္ၾကီး ေၿပးခ်သြားၿပီး
ထုိဂုိဏ္းနွင့္ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾက၏ ။
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာၿဖင့္ ထိုဂိုဏ္း၏ေထာင္ေခ်ာက္ထဲတြင္ ဤလူေတြခမ်ာ ပိတ္မိသြားၾကၿပီး အသုတ္သင္ခံလုိက္ၾကရသည္ ။
သူတို ့ထဲမွ တစ္ေယာက္နွစ္ေယာက္သာ လြတ္ေၿမာက္ခဲ့ၾကသည္ ။
အတိတ္ဘ၀တုန္းက ထုိအေၾကာင္းကို အနက္ေရာင္အဖြဲ့ ့ကိုယ္ရံေတာ္တုိ့ ေၿပာဆုိေနၾကၿခင္းကုိ သူမ နားနွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ရ၏ - ထို ့ေၾကာင့္ပင္ ဤၿဖစ္ရပ္ကုိ သူမ သိေနခဲ့ရၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။
တရားမ၀င္မူးယစ္ေဆး၀ါးမ်ားကို ထုတ္လုပ္ၿပီး တုိင္းၿပည္ Z အပါအ၀င္ တုိင္းၿပည္အသီးသီးသို ့ ၿဖန္ ့ေ၀ဖုိ့ရာအတြက္ ထုိထူးဆန္းသည့္အလုပ္ရံုကို တုိင္းတပါးသားဂုိဏ္းေတြက တည္ေဆာက္ထားၾကၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။
ထုိအလုပ္ရံုသည္ အလြန္တရာေသးငယ္လွသည့္ရံုေလးပင္ - အခ်ိန္မေရြး ဖ်က္ဆီးပစ္၍ရနုိင္သည္ ။ ၿမန္မာၿပည္ H ၿမိဳ ့ေတာ္သည္ အပစ္အခတ္ မ်ားသည့္ နယ္ေၿမဇုန္ၿဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ထားၾကၿပီး ဒီလုိမဖံြ ့ၿဖိဳးသည့္ ေနရာသို့ ေရာက္သြားၾကသည္မွာ လူအနည္းအက်ဥ္းေလာက္သာလ်ွင္ ရွိသည္ ။ သတင္းေပါက္သြားၿပီး ဒီအလုပ္ရံုေလးကို ဖ်က္သိမ္းရွင္းလင္း ပစ္ရမည္ဆုိလွ်င္ေတာင္ သူတုိ့အတြက္ နွလံုးေၾကကြဲရစရာ မရွိေပ ။
“ေဘာ့စ္ ရီ…ဒီမွာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ”
ပနး္စည္းသည္ မ်က္လံုးေ၀့၀ဲၾကည့္လိုက္မိၿပီး စိတ္ရႈပ္ေထြးေနမိသည္ ။
သူတုိ့အား မစ္ရွင္အတြက္ ေခၚသြားမည္ဟုသာ ရီ၀မ္၀မ္ ေၿပာထားသည္ ။ သူတုိ့ စိတ္မပါေတာ့မွာစုိးသၿဖင့္ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကိုေတာ့ ေၿပာၿပခဲ့ၿခင္း မရွိခဲ့ေပ ။ ထိုေနရာကုိ ေရာက္သြားၿပီးမွသာ ေၿပာၿပမည္ဟု ရီ၀မ္၀မ္ ေၿပာထားခ့ဲသည္မလား ။
“အဲ့ဒီအလုပ္ရံုကို ၾကည့္လုိက္”
ရီ၀မ္၀မ္ လက္ညွဳိးထုိးၿပလုိက္သည္ ။
“ၿမင္တယ္ေလ - အဲ့ဒါက အလုပ္ရံုေလးပဲမလား ။ ဘာမ်ား ရွိလုိ့လဲ” ဘာထူးၿခားခ်က္ကိုမွ သူေတာ္စင္ မၿမင္မိေပ ။
“ဒီအလုပ္ရံုေလးက ထူးဆန္းတယ္လို့ မထင္ဘူးလား”
ရီ၀မ္၀မ္ ေမးခြန္းတက္လုိက္သည္ ။
“ထူးဆန္းတယ္…”
သူေတာ္စင္ ေခါင္းခါယမ္းၿပလုိက္သည္ ။
“ဘာထူးဆန္းတာ ရွိလုိ့လဲ ။ နုိင္ငံၿခားသား ဒါမွမဟုတ္ ၿပည္တြင္း အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့အတြက္ ေဆာက္ထားတာက ဥပေဒနဲ ့မလြတ္လုိ ့လား”
“ဒါကုိ အရင္ဆံုး ထားလိုက္ပါဦး ။ ဒီတစ္ေခါက္ က်ြန္မတုိ့ေတြ ဒီမွာ သရုပ္ေဆာင္ၾကရမယ္” အမည္မရွိေသာနန္္နွင့္ တၿခားသူတုိ့အား ရီ၀မ္၀မ္
လ်ိဳ ့၀ွက္နက္နဲစြာ ၾကည့္လုိက္သည္ ။
“သရုပ္ေဆာင္မယ္…။ သိပ္ေကာင္းတယ္ - ေဘာ္ဒီဂတ္ လုပ္ရတာထက္စာရင္ ပုိေကာင္းတယ္ ဟဲ ဟဲ”
စဥ္ဆက္မၿပတ္ ေခါငး္ညိတ္ၿပလာပါသည့္ ပန္းစည္းပင္ ။
“ငါေတာ့ ေဘာ္ဒီဂတ္ကမွ ပုိေကာင္းတယ္လုိ့ ထင္တယ္”
သူေတာ္စင္ သေဘာထားကြဲလြဲစြာ ေၿပာလုိက္၏ ။
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္း ။ “ ? ”
အမည္မရွိေသာနန္ စိတ္ရႈပ္လာေတာ့သည္ ။
“ပါးစပ္ေပါက္ေတြ ပိတ္ၾကစမ္း”
အမည္မရွိေသာနန္၏အေအာ္ေငါက္ခံလုိက္ရသၿဖင့္ ပန္းစည္းနွင့္သူေတာ္စင္ခမ်ာ ပါးစပ္တုိ့ တိခနဲ ပိတ္သြားၾက၏ ။ ေရခဲတံုးေယာက်ာ္းအတြက္သည္ကေတာ့ ၾကားဖူးသမ်ွ ထဲမွာ အေကာင္းဆံုးေသာအမိန္ ့ ၿဖစ္ေလာက္ေပမည္ ။
“ေက်ာ္ၾကားေသာ ရီ…က်ြန္ေတာ္တုိ့ သရုပ္ေဆာင္ဖုိ ့ဆုိရင္
ဘာလုိ့ ဒီနားမွာ ကင္မရာသမားေတြ ရွိမေနရတာလဲ”
အမည္မရွိေသာနန္သည္ သူေတာ္စင္နွင့္ပန္းစည္းအား လံုး၀ပါးစပ္ပိတ္သည္အထိ ေစာင့္ေနလုိက္ၿပီး
ပတ္ခ်ာလည္ကို ေ၀့၀ုိက္ၾကည့္လုိက္၏ ။
“ရုိက္ကူးေရးအဖဲြ ့လဲ မရွိဘူး…ကင္မရာမန္းေတြေရာ၊ မီးအလင္းေတြ…ၿပီးေတာ့ အေရးအၾကီးဆံုးက က်ြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ ေန ့လည္စာကုိ ၿပင္ဆင္ေပးမဲ့ ရုိက္ကူးေရးအဖဲြ ့ေတြေရာ… သူတို ့ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ”
“သရုပ္ေဆာင္တာ အ့ဒါေတြလုိတယ္လုိ ့ ဘယ္သူေၿပာလဲ”
ရီ၀မ္၀မ္က အမည္မရွိေသာနန္အား မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လိုက္ ္သည္။
ဒီေကာင္က အစားအေသာက္ကုိပဲ မ်က္စိထဲၿမင္တာပဲလား၊ ဟမ္ ။
“မလိုဘူးလား”
အမည္မရွိေသာနန္၏မ်က္ခံုးတုိ့ တြန္ ့ၾကဳတ္လာေလၿပီ ။
“လုိလုိ့လား”
ရီ၀မ္၀မ္သည္ သူ ့အား ေမးခြန္းၿပန္ထုတ္လုိက္ေလ၏ ။
“မင္းက ေဘာ့စ္ပဲ - မင္းပဲ ေၿပာၾကည့္ေပါ့ ။ မင္းက လုိတယ္လုိ့ ေၿပာရင္ လုိတယ္…မလုိဘူးလုိ့ေၿပာရင္ မလုိဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ္ၾကားေသာရီ… ရုတ္တရက္ၾကီး က်ြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ အလုပ္ေတြ ေၿပာင္းသြားတဲ့အတြက္ က်ြန္ေတာ္တုိ့ကုိ ပိုက္ဆံေတာ့ ပုိေပးရမယ္ေနာ္…ဟဲ ဟဲ…”
အမည္မရွိေသာနန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္အား ၾကည့္လာၿပီး
ဟစိဟစိ က်ိတ္ရယ္လုိ့ေနသည္ ။
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၁၊ အခန္း ၁၈။ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီ
“မွန္တယ္ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ ကပၸတိန္ ေၿပာတာ ဟုတ္တယ္ ။ က်ြန္ေတာ္တုိ့ အရင္က ေဘာ္ဒီဂတ္လုပ္ဖုိ ့ သေဘာတူထားတာေလ၊
အခု ေဘာ့စ္က သရုပ္ေဆာင္ေပးေစခ်င္ေနတယ္ဆုိေတာ့ - ေဘာ့စ္ က်ြန္ေတာ္တု့ိကုိ ပုိက္ဆံပိုေပးရမယ္” ပန္းစည္းက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နွင့္ အေလာတၾကီး၀င္ေၿပာလာသည္ ။
“ေဘာ့စ္ ရီ၊ တစ္ေယာက္ကို အနဲဆံုး ေဒၚလာ ၂၀၀ စီ တုိးေပးရမယ္ေနာ္”
“ေဘာမို ့ ၂၀၀ လားကြ” အမည္မရွိေသာနန္သည္ သူေတာ္စင္ဘက္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ေပးလုိက္ၿပီးေနာက္ ရီ၀မ္၀မ္ဘက္သို့ ၾကည့္လုိက္၏ ။
“ဟဲဟဲ…တစ္ေယာက္ကို အနဲဆံုးေတာ့ ၅၀၀ ေပးေလေနာ္…”
“ရွင္တုိ့ကို တစ္ေယာက္တစ္ေထာင္စီ တုိးေပးမယ္”
ရီ၀မ္၀မ္ ရယ္ကာေမာကာေၿပာသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ေၿပာသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည္နွင့္ အမည္မရွိေသာနန္သည္ ေရွ ့သုိ့တက္လာၿပီး ရီ၀မ္၀မ္၏လက္ေမာင္းကို ဖက္တြယ္လုိက္ရင္း ။
“ေက်ာ္ၾကားေသာ ရီ…ဒါက မင္းေၿပာတာေနာ္ ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေထာင္ဆုိေတာ့ က်ြန္ေတာ္တုိ့ငါးေယာက္ဆုိ ေဒၚလာ ၅၀၀၀ ။ ဟီးဟီး...ေၿပာၿပီးစလစ္နံပတ္ ၁ ၊ ေနာက္မွ ငါ့စကားႏြားရဆုိၿပီး စကားကို ၿပန္ရုတ္သိမ္းမသြားနဲ့ေနာ္”
ပန္းစည္း ။ “ေဘာ့စ္ ရီ က အရမ္းကို ရက္ေရာတာပဲ”
သူေတာ္စင္ ။ “ေဘာ့စ္ ရီ က ၿမင္တတ္တယ္”
အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသား ။ “ၿမင္တတ္တယ္..”
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္း ။ “ ? ”
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဆြံ ့အစြာၿဖင့္ လက္ကို ခ်က္ခ်င္းဆဲြရုတ္လုိက္ေတာ့၏ ။
“ဒါေပမယ့္ က်ြန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေၿပာထားရဦးမယ္ ။ ရွင္တုိ့ေတြ ေကာင္းေကာင္းလုပ္မွၿဖစ္မယ္ေနာ္၊ ေပါ့တိေပါ့ဆလုပ္လုိ ့မရဘူး”
“ေက်ာ္ၾကားေသာ ရီ…စိတ္ေအးေအးသာထားေနပါ - တကယ့္သရုပ္ေဆာင္ဘုရင္ၾကီးက ဘာလဲဆုိတာကုိ
ၿမင္သြားေစရမယ္”
အမည္မရွိေသာနန္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ေၿပာဆုိလာသည္ ။
သရုပ္ေဆာင္ရံုပဲဟာ ။ “ဘ၀ဟာ ပိတ္ကားတစ္ကားတဲ့ - မင္း ဘယ္လုိသရုပ္ေဆာင္သြားမလဲေပၚ မူတည္တယ္” လုိ့ ေၿပာၾကသလုိေပါ့ ။ လူတုိင္းက သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းေတြ ၿဖစ္နုိင္ၾကတာပဲေလ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
က်ြန္မက ရွင္တုိ ့ေတြ ဇာတ္ေကာင္ထဲ အရမ္းၾကီး နစ္၀င္သြားၾကမွာကိုပဲ စိုးရိမ္ေနတာ ၊ ဟုတ္ပီလား ။
“လာၾက…လာၾက။ ေဘာ့စ္ ရီ ရဲ့စကားကို နားေထာင္ၾက ။
ပုိၿပီးေတာ့ တည္တည္တံ့တံ့နဲ ့ သရုပ္ေဆာင္ၾက”
အမည္မရွိေသာနန္က ပန္းစည္းနွင့္ တၿခားသူမ်ားအား လက္ေ၀ွ ့ယမ္းၿပလာ၏ ။
ခ်က္ခ်င္းပင္ ေလးေယာက္မွာ ရီ၀မ္၀မ္နား ၀ိုင္းလုိက္ၾကေတာ့သည္ ။
“ရွင္တုိ့ေတြ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးလား”
ရီ၀မ္၀မ္က သူတုိ့အားလံုးအား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အၿပည့္ၿဖင့္ ၾကည့္ေနသည္ ။
ဤငါးေယာက္သည္ အေတာ္ေလးတုိက္ရည္ခုိက္ရည္ေကာင္းၿပီး အေတြ ့အၾကံဳ အေတာ္ေလး ရွိထားေလာက္သည္ ။ ထုိ့ေၾကာင့္ပင္ ဤလူေတြသည္ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီအား ၾကားဖူးနား၀ ရွိရမည္ဟု ရီ၀မ္၀မ္စိတ္ထဲ ခုိင္မာေနမိ၏ ။
သို့ေသာ္၊ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီကို ေၿပာလုိက္သည္နွင့္ သူေတာ္စင္နွင့္အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသားသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၀ါးခနဲ ရယ္ခ်လုိက္ရာ၊ ရီ၀မ္၀မ္ခမ်ာ ေၾကာင္တိေၾကာင္ေတာင္ ၿဖစ္သြားရ၏။
“ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီ…ေဘာ့စ္ ရီ ေတာင္မွ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီကုိ ၾကားဖူးေနတယ္လား…ဟဲဟဲ” ခ်က္ခ်င္း သူေတာ္စင္ အရယ္ရပ္သြား၏ ။
“ဘာလဲ ။ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီက ဒီေလာက္နာမည္ၾကီးတာ - သူတုိ့အေၾကာင္း
က်ြန္မ ၾကားဖူးေနတာ ဘာဆန္းလုိ့လဲ”
ရီ၀မ္၀မ္ ေမးလုိက္သည္ ။
“ဟားဟား…ကပၸတိန္၊ က်ြန္ေတာ္တုိ့ေတြ ေက်ာ္ၾကားေသာ ရီ ကုိ အမွန္အတုိင္း ေၿပာၿပလုိက္ၾကမလား”
သူေတာ္စင္က အမည္မရွိေသာနန္အား ၾကည့္လာသည္ ။
အမည္မရွိေသာနန္၏ ခြင့္ၿပဳခ်က္ ရလုိက္သည္နွင့္
သူေတာ္စင္သည္ တေသာေသာရယ္ေမာခ်လာရင္း ။
“ေဘာ့စ္ ရီ၊ က်ြန္ေတာ္ ေဘာ့စ္ကုိ အမွန္အတုိင္း ေၿပာၿပမယ္ - ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီဆုိတာက တကယ္မရွိဘူး”
“ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီက တကယ္မရွိဘူး…”
သူေတာ္စင္ ေၿပာလုိက္သည့္စကားေၾကာင့္
ရီ၀မ္၀မ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္သြားသည္ ။
ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီက မရွိဘူးတဲ့လား…သူတုိ့ေတြက ရူးေနၾကတာပဲလား…ဒါမွမဟုတ္ ငါကပဲ ရူးေနတာလား ။
ဒီေနာက္ အေၿခအၿမစ္မရွိသည့္စကားကို ၾကားေနရသလုိ သူေတာ္စင္ဘက္သုိ့ ရီ၀မ္၀မ္ ၾကည့္လုိက္၏ ။
“ရွင္တုိ့ မသိရင္လည္း မသိဘူးလုိ ့သာ ၀န္ခံလုိက္ပါလား”
“ေဘာ့စ္ ရီ…က်ြန္ေတာ္က အမွန္ေၿပာေနတာ ။ ဒီကမာၻေပၚမွာ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီဆုိတာက ရွိကိုမရွိဘူး - အ့ဲဒါေတြက ဖန္တီးထားတာေတြ”
သူေတာ္စင္က ေလးနက္တည္ၾကည္သည့္အသံၿဖင့္ ရွင္းၿပေနသည္ ။
“ဖန္တီးထားတာ…”
ရီ၀မ္၀မ္ ယံုၾကည္သြားသလုိလုိ ရြတ္လာသည္ ။
ဒီလုိအင္အားၾကီးအဖြဲ ့ၾကီးတစ္ဖြဲ ့သည္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကံဖန္တီးထားၿခင္း ၿဖစ္နုိင္မည္နည္း ။
အရင္တုန္းက
သူတုိ ့ နုိင္ငံရပ္ၿခားသြားၾကခ်ိန္တြင္ ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီအၿဖစ္ ရုပ္ဖ်က္ၿပီး သူမ
စီ မိသားစုအား ကယ္တင္နုိင္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား ။
ေကာလဟလသက္သက္လုိ့ ေၿပာေၾကးဆုိ…ဒါဆုိ
စီ မိသားစုကေတာင္ မသိဘူးလုိ ့ ဆုိလိုတာလား ။ အၿပင္ကမာၻက လူတုိင္း ဒီအမွန္တရားကို မသိေနၾကတာလား ။
“က်ြန္ေတာ္တုိ့က ညာစရာလားဗ်ာ ။
ေသၿခင္းတရား၏နွင္းဆီက ရွိကိုမရွိခဲ့တာ ။
သူက ၀တၱဳသက္သက္ပဲ…အဲ့ေလာက္ပဲ”
ပန္းစည္းသည္လည္း ခုိင္ခုိင္မာမာၾကီး ေၿပာလာသည္ ။
“၀တၱဳဇာတ္ေကာင္…”
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ပိုလုိ ့ပင္ သကၤာမကင္းၿဖစ္လာေလၿပီ ။
သူတို ့ ဘာေတြေၿပာေနတာလဲ ။
💖💖💖💖💖💖💖
ဒီ၀တၳဳေလးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ vote and comment ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😘😘😘😘😘😘😘
......
Unicode
💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book. : 31
Chapter. : 13 - 18
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဉ် ၃၁၊ အခန်း ၁၃။ တကယ့်အာဂ
ဝမ်ဟောယွမ်သည်လည်း အလွန်အမင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေ သည် - ရတနာနန်းတော်သည် ဒီလောက်ကြီးမားလှသည့် အဓိပတိ အရေကျောက်ကြီးတစ်လုံးကို ထုတ်နိုင်ခဲ့ပြီဆိုမှတော့ နောင်တွင် ဝယ်သူမရမှာကို စိုးရိမ်နေစရာအကြောင်း မရှိတော့ ။
သုံးနှစ်တိုင်အောင် မိုးမွှန်အောင် စော်ကားမော်ကားပြောခံရမှုတို့သည် ကျွတ်သွားခဲ့လေပြီ ။
သူ၏ရတနာနန်းတော်သည် ပထမတန်းစားအရည်အသွေး ရှိသည့် ကျောက်စိမ်းတစ်လုံးကို ထုတ်ပေးနိုင်ခဲ့လေပြီ ။
“ဒီအရေကျောက်ပိုင်ရှင်က ဘယ်သူလဲ” ပညာရှင်တစ်ယောက်သည် သိလိုစိတ်တို့ တာကျိုးကျလာပြီး မေးလိုက်၏ ။
ကျောက်မျက်ရိုင်းကို ဖြတ်တောက်ဖွင့်လှစ်သည်မှာ ဟွေ့ဆွေ့ဆိုင်တွင် ။ သို့သော် ဟူမောက်ဖန်၏မျက်နှာအနေအထားအရ သူ့ဆိုင်က ဖြစ်ဟန် မတူ။
သူတော်စင် ချက်ချင်းပင် ဖြေလိုက်၏ ။
“ကျွန်တော့်ဟာ…ကျွန်တော့်ဟာ..ကျွန်တော်တို့ဟာ။
အဲလေ၊ မှားလို့ ကျွန်တော်တို့ဘော့စ်ဟာ”
“ဂုဏ်ယူပါတယ်၊ မိန်းကလေး ။ ဒီနေ့ မိန်းကလေးကြောင့် ကျွန်တော် အများကြီးလေ့လာခွင့်ရခဲ့ပါတယ်”
ပညာရှင်သည် ပြုံးတုံ့တုံ့ဖြင့် လက်ကို ဂရုတစိုက်အောက်ချ လိုက်၏ ။
“မိန်းကလေး…ဂရုစိုက်ပါ”
ဒီလိုရတနာမျိုး ရရှိပြီးသည့်နောက် သူမ အမှန်တကယ်ပင် ပိုလို့ သတိကြီးကြီးထားရပေမည် ။ သို့သော်၊ အမည်မရှိသောနန် နှင့် တခြားသောကိုယ်ရံတော်တို့ ရှိနေကြသဖြင့် သူမအနေနဲ့ ဘာပြသနာမှတော့ ကြုံတွေ့ရ လိမ့်မည်မဟုတ်ပါ ။
ဟွမ်ရှီရှင်းသည် လက်မလျှော့လိုဆဲပင်။ နဲနဲချင်း နဲနဲချင်း ထပ်ကာထပ်ကာ ဖြတ်တောက်ကြည့်နေသည် ။ သု့ိုတိုင်၊ အဆုံးသတ်တွင်ကား ဘာမှရမလာ ။
“ဒါဆို ကျွန်တော့်ပစ္စည်းက ဘယ်လောက်တန်မလဲ ပြော”
ဟွမ်ရှီရှင်း၊ ကမူးရူးထူး ပြောလာသည် ။
ပညာရှင်တို့ ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြန်ဖြေလိုက်ကြသည် ။
“၁ သိန်း ဝန်းကျင်…ဒါမှမဟုတ်…”
ရီဝမ်ဝမ်၊ သူ၏ကျောက်မျက်ရိုင်းအား စုန်ချည်ဆန်ချည် ကြည့်နေပြီး သက်မတချချဖြင့် ပြောလာသည် ။
“အဲ့ဒီကျောက်မျက်ရိုင်းထဲမှာ ဘာမှမပါပါဘူးလို့ ကျွန်မ အစောကြီးကတည်းက ပြောထားသားပဲ”
ထိုအခိုက်၊ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖြစ်အောင် အဖြတ်ခံထားရသည့် ကျောက်မျက်အား ဟန်ရှီရှင်းသည် မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးနှင့် ကြောင်တောင်တောင် ်စိုက်ကြည့်နေရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေလေပြီ။
ငါ ခွက်ခွက်လန်အောင် ရှုံးပြီ…ဒီကျောက်က ဘာတန်ဖိုးမှ မရှိတော့ဘူး…
အရှေ့ပိုင်းက ကျောက်ခွံတွေကနေ ကျောက်စိမ်းကောင်းကောင်း တစ်လုံးနှစ်လုံးလောက် ရထားတော့ကော ဘာလုပ်ရမှာလဲ ။
ဒီတစ်လုံးထဲနဲ့တင် ငါ့မှာ ကုန်းကောက်စရာမရှိလောက်အောင် မွဲသွားပြီ ။
အရှက်ရစွာဖြင့် ရွှဲ့လိသည် ပညာရှင်သုံးဦးအား
မေးခွန်းထုတ်လာသည် ။
“ခင်ဗျားတို့အားလုံး သေချာကြည့်ကြည့်ကြရဲ့လား ။
တကယ်ပဲ အရေကျောက်လား”
ပညာရှင်သုံးယောက်သည် အချင်းချင်း အကြည့်တို့ ဖလှယ်မိကြပြီး သူတို့၏သတ္တိတို့ကို ချွန်းအုပ်ကာ ။
“လက်ထောက်ဒါရိုက်တာ ရွှဲ့၊ လုံးဝကို အမှန်အကန်ပါပဲ ခင်ဗျာ”
“ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို ကျွန်တေ်ာတို့ မပေါ့လျော့ရဲပါဘူး၊
ကျွန်တော် အခုနလေးက အကြိမ်အများကြီး စစ်ကြည့်ပြီးသွားပြီ - တကယ့်ကို အရေကျောက်ပါ”
“လက်မဝက်လောက်ပဲ ကြီးတဲ့ အရေကျောက်ကို ကျွန်တော် မြင်ခဲ့ရတာ နှစ်ဝက်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်…အခု…”
“ကျောက်စိမ်းရဲ့တစ်လက်မကိုတောင်မှ ဆုံးဖြတ်ကြည့်ဖို့ဆိုတာ နတ်ဘုရားတောင် တတ်နိုင်မာှမဟုတ်ဘူးလို့ ပြောကြတာပါ ။ ရတနာနန်းတော်က အဲ့ဒီကျောက်မျက်ရိုင်းထဲမှာ အရည်အသွေးမြင့်တဲ့ ကျောက်စိမ်းတစ်လုံး ရှိနေမယ်လို့ သခင်မလေး ရီ ဘယ်လိုများ မှန်အောင် ခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့ပါလိမ့် ။ မယုံနိုင်စရာကောင်းလိုက်တာ”
….
ထိုသုံးယောက်သောပညာရှင်တို့သည် ရီဝမ်ဝမ်အား နတ်ဘုရားတစ်ပါးအလားနှယ် ကြည့်နေကြလေပြီ ။
ထိုတခနအတွင်းပင်၊ ရီဝမ်ဝမ်သည် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေသည့်
ရွှဲ့လိဘက် လှည့်လာပြီး ရှုံ့ချပြောဆိုလိုက်၏ ။ ဒီနောက်၊ ဗွီဒီယိုကောလ် ထဲက စီမင်းလီနှင့်ဖန်ယီပင်းတို့အား ကြည့်လိုက်သည် ။
စီ မိသားစုမှ အကြီးအကဲအားလုံးသည်လည်း စကားတစ်ခွန်းမှ ပြောနိုင်ခြင်းမရှိ၊ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေကြ၏ ။
သူမက ဒီတိုင်းလျှောက်ရမ်းသမ်းမှန်းလိုက်တာပဲကို ပထမတန်းစား အသန့်စင်ဆုံးကျောက်စိမ်းကို ရသွားတယ်၊ ပြီးတော့လည်း အဲ့ဒါက အဓိပတိဟာကြီး…အကြီးကြီးပဲ…
ဒါက…ဒါက ရူးလောက်စရာကြီးပဲကွ ။
“လူကြီးမင်းတို့ အခုက ကျွန်မတို့ရဲ့ လောင်းထားတာလေးကို ဂုဏ်ပြုရမယ့်အချိန် ရောက်ပြီမဟုတ်လား”
ရီဝမ်ဝမ်သည် ရယ်သံလွင်လွင်လေးဖြင့် ပြောဆိုလိုက်သည် ။
“ဒါက…” ဖန်ယီပင်းသည် အတိုက်အခံပြောဆိုလိုက်ချင်သော်ငြား ဘာပြောရမလဲလုံးဝကို မသိတော့ ။ အတိဆွံ့အလို့နေ၏ ။
အခုချိန်တွင် မြန်မာပြည်မှ ထိပ်တန်းပညာရှင်တို့သာမက
စီ မိသားစုမှ ပညာရှင် သုံးဦးသည်လည်း ရှိနေကြသေးရာ သံသယဖြစ်စရာအကြောင်း လုံးဝမရှိ ။
အဲ့ဒီသောက်ကျိုးနဲမိန်းမ - အရမ်းကို ကံကောင်းလွန်းတယ် ။
အစည်းအဝေးခန်းထဲတွင် အားလုံးလူစုံတက်စုံ ရှိနေခဲ့ကြပြီး အကြီးအကဲတစ်ယောက်နှင့် ဖန်ယီပင်းသည် အလောင်းအစား ပြုခဲ့ကြ၏ ။
သူသည်သာ နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး စကားပြန်ရုတ်သိမ်းပစ်မည် ဆိုပါက သူ့ကိုယ်သူ ဖြတ်ရိုက်ပစ်ရာကျပေလိမ့်မည် ။
ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမ တကယ်ကြီးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ပါ့မလဲ ။
ဖန်ယီပင်း အံကို ကြိတ်လိုက်၏ ။ သူ၏မျက်နှာမှာ နီရဲတွတ်နေပြီး စိတ်မပါလက်မပါဖြင့် ပြောလာသည် ။
“ကျွန်တော်က . ခွေးသူတောင်းစား . တစ်ယောက် . ပါ”
ဖန်ယီပင်း ပြောလိုက်သည်ကို ကြည့်နေရင်း
စီမင်းလီ၏မျက်နှာမှာ မည်းမှောင်လာချေပြီ ။
“ကောင်းပြီလေ၊ ရီဝမ်ဝမ်…ဒီတစ်ခေါက် မင်း နိုင်သွားပြီ…
ငါ…ငါက ခွေးသူတောင်းစားတစ်ယောက်…”
သူ ပြောပြီး ဖုန်းကို ချက်ချင်း ပိတ်ပစ်လိုက်တော့သည် - သူတို့၏လုပ်သွားချက်သည်ကား အင်မတိအင်မတန် မြန်ဆန်လွန်းလှချေသည် ။
💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၁၊ အခန်း ၁၄။ သူ့သခင်လေးရဲ့သဘောထား
တိုင်းပြည် Z ၊ စီ ကော်ပိုရေးရှင်း ။
အစည်းအဝေးသည် ရုတ်တရက်ကြီး အဆုံးသတ်သွားပြီး အကြီးအကဲတို့၏မျက်နှာတို့မှာ လငပုတ်ဖမ်းထားသည့်နှယ် ။
အစတွင် အားလုံးသည် ပွဲကြီးပွဲကောင်းကို စောင့်ကြည့်နေကြခြင်းပင် ။ သို့သော်၊ အဆုံးသတ်တွင် ဖန်ယီပင်းနှင့် စီမင်းလီတို့သည်သာ အရှက်တကွဲအကျိုးနည်း သွားကြရသည် ။
သောက်ကျိုးနည်းချေသည် ။
အားလုံး တိတ်တိတ်လေး သက်ပြင်းခိုးချလိုက်ကြ၏ ။
“ရလဒ်က ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ တကယ်ကို ထင်မထားမိဘူးဗျာ ။ ဒါရိုက်တာ ချင်း ရွေးထားတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုသာ ဝယ်ဖြစ်မယ်ဆိုရင် အရှုံးကြီးရှုံးတော့မှာမလား”
“အေးကွာ ။ ထူးဆန်းလိုက်တာ ၊ သူတို့ပြောတော့ အဲ့ဒီမိန်းမက ဘာမှ မသိနားမလည်တဲ့ သူဌေးသမီးသာသာပဲဆို ။ အကြည့်တစ်ချက်ထဲနဲ့ ဒီလောက်တန်ဖိုးကြီးတဲ့ပစ္စည်းကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မြင်တတ်ရတာလဲ”
“အဲ့ဒါတင်မဟုတ်သေးဘူး - ဒါရိုက်တာ ချင်း ရွေးထားတဲ့ပစ္စည်းတွေက ဘာတန်ဖိုးမှမရှိဘူးလို့ ရဲရဲကြီးပြောနေခဲ့တာကို ခင်ဗျားတို့ တွေ့လိုက်ကြ တယ်မလား”
“အဲ့ဒီမိန်းမက အရမ်းကို မကောင်းဆိုးဝါးဆန်လွန်းတယ်…”
….
တစ်ချိန်တည်း၌၊ ကျင်းဥယျာဉ် ။
“ပြီးသွားပြီ..သခင်လေး စီ ။ သခင်လေးရဲ့ကျန်းမာရေးက တော်တော်လေး ကောင်းနေတယ်ဆိုပေမယ့်လို့ ဒီအခြေအနေကို ဆက်ထိန်းထားပြီးတော့ နားနားနေနေနေဖို့ သတိရနေမှဖြစ်မယ်နော်”
အပေါ်ထပ်တွင် အိပ်ခန်းထဲ၌ စုန့်ပိုင်ချောင်သည် အပ်စိုက်ကုသပေးပြီး နောက် စီရီဟန်အား ထပ်တလဲလဲ သတိပေးနေခြင်းဖြစ်သည် ။
“ဒေါက်တာ စုန့်ကို ဒုက္ခပေးမိပါပြီ”
“မလိုပါဘူးဗျာ ။ သခင်လေး စီ…ဘာမှမရှိတော့ဘူးဆိုရင်
ကျွန်တော် သွားတော့မယ်”
စုန့်ပိုင်ချောင် ထွက်ခွာသွားသည့်နောက်
ရင်တမမဖြင့် စိုးရိမ်စွာ စောင့်နေပါသည့် ရွှီရီသည်
နောက်ထပ်တစ်ဖန် မေးလာပြန်သည် ။
“သခင်လေး ၉၊ သခင်မလေး ဝမ်ဝမ် ရဲ့ဘက်က အခြေအနေက… ကျွန်တော်တို့ တကယ်ပင် ဘာမှမလုပ်တော့ဘူးလား ။
သခင်မလေး ဝမ်ဝမ် က ဒီတစ်ခေါက် တော်တော်ကို
စွန့်စားထားတယ်။ ကုမ္ပဏီကနေ သတင်းကြားတာတော့ သခင်မလေး ဝမ်ဝမ် က အစည်းအဝေးထဲမှာရှိတဲ့ အကြီးအကဲတွေအားလုံးရဲ့အရှေ့မှာ
စီမင်းလီနဲ့ဖန်ယီပင်းတို့နဲ့ အလောင်းအစားလုပ်ခဲ့တယ်တဲ့ - အဲ့ဒီကျောက်ရိုင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျောက်ရှုံးသွားခဲ့မယ်ဆိုရင် ကုမ္ပဏီရဲ့ကိစ္စတွေထဲ ဘယ်တော့မှ ထပ်ပြီးဝင်မပါတော့ဘူး တဲ့”
ဒီအထိ ပြောလာရင်း ရွှီရီခမျာ ကြောက်လန့်တကြားလဲ ဖြစ်နေမိသည် ။
သခင်မလေး ဝမ်ဝမ် အတွက် သခင်လေးက တမင်တကာ လမ်းခင်းပေးထားတာ - ဒါက အလဟသဖြစ်မသွားဘူးလား ။
ပြီးတော့ ကျောက်စိမ်းအပေါ် လောင်းစားရတယ်ဆိုတာက အရည်အချင်းပေါ်တင် မူတည်နေတာမဟုတ်ဘူး…
ရွှီယီသည် အလွန်အမင်း စိုးရိမ်ပူပန်နေသလောက် သူ၏သခင်ဖြစ်သူကတော့ အလွန်တရာပင် တည်ငြိမ်နေ၏ ။ မျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွားခြင်း မရှိ ။
“မင်းကို ပြင်ထားခိုင်းတဲ့ဟာ ပြီးသွားပြီလား”
စီရီဟန် မေးလာခြင်းပင်။
ထိုမေးခွန်းကြောင့် ရွှီရီ ဆွံ့အသွားရ၏ ။
အချိန်အကြာကြီးကြာမှသာ အသိပြန်ကပ်သွားသည် ။
သူ ပြန်ဖြေလိုက်ပါ၏ ။
“အဟမ်း..တိုင်းပြည် F က အန်ဂျလီနာဆီကနေ
အယ်လ်မွန်ကိတ် လှမ်းမှာထားပြီးပါပြီ”
အာ…အခု သခင်လေးက ခေါင်းထဲမှာ ဒါကြီးပဲ ရှိနေတာလား ။
ဒီအချိန်မှာ သူ ဂရုစိုက်နေတာက ဘာလို့ ကိတ်မုန့်လဲ ။
ကုမ္ပဏီကနေ ဖုန်းတစ်ကောလ် ဝင်လာသည်။
တစ်ဖက်ကဖုန်းပြောလာသည်ကို နားထောင်ပြီးသည့်နောက်
ရွှီရီ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရတော့သည် ။
အချိန်အကြာကြီးကြာတော့မှ သူ့ရဲ့သခင်လေးဘက်ကို
မယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့် လှည့်ကြည့်လာပြီး ။
“သခင်လေး…သခင်လေး ၉…ဝမ်…သခင်မလေး ဝမ်ဝမ်၊ သခင်မလေး…”
“ဘာများလဲ” စီရီဟန်၏မျက်လုံးတို့ ပင့်တက်လာသည် ။
ရွှီရီသည် ရင်ထဲတွင် ဗြောင်းဆန်နေရင်း ပြောဆိုလာသည် ။
“ရ..ရလဒ် ထွက်လာပြီ…နောက်ဆုံးကျောက်မျက်ရိုင်းက အဓိပတိ အရေကျောက်ကြီးတဲ့ ။ ဖန်ယီပင်းနဲ့ စီမင်းလီတို့ ဖြစ်သွားတဲ့ မျက်နှာကို သခင်လေး ၉ မမြင်လိုက်လို့ - အဲ့ဒီနှစ်ယောက်က အားလုံးရဲ့အရှေ့မှာ သူတို့ရဲ့အလောင်းအစားကို ဂုဏ်ပြုလိုက်ရတယ်…”
သခင်မလေး ဝမ်ဝမ် က စိတ်ကူးပြောင်းသွားပြီးတော့ ရတနာနန်းတော်က အဲ့ဒီကျောက်မျက်အတွဲကို မရမကဝယ်ပစ်တာကို ပေါက်ပန်းလေးဆယ်လို့ပဲ အားလုံးက ထင်နေခဲ့ကြတာ ။ မဟုတ်လို့ရှိရင် ဖန်ယီပင်းနဲ့ စီမင်းလီတို့ ဒီလိုမျိုး အလောင်းအစားလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး ။
ဒါပေမယ့် သခင်မလေး ဝမ်ဝမ် အနိုင်ရလိမ့်မယ်လို့
ငါ မထင်ထားခဲ့မိဘူး ။
ပြန်တွေးတောကြည့်နေရင်း သခင်မလေး ဝမ်ဝမ်သည် တကယ်ထက်မြက် သည်ဟု သူ သဘောပေါက်လာမိ၏ - သူမသည် သူမ၏လက်ရှိအာဏာနှင့် သူတို့၏ဟိုးအောက်ခြေကစွဲနစ်နေသည့် သဘောထားတို့ကို ကိုင်မလှုပ်နိုင် ကြောင်း သိနေသလို သူမကိုယ်တိုင် ကျော်ဖြတ်ရမည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း သဘောပေါက်နားလည် ်ထား၏ ။ ထို့ကြောင့်ပင် သူတို့၏တယူသန်စွဲနေမှုကို ဒီလိုကျီစယ်ရွှတ်နောက်သည့်နည်းဖြင့် အရည်ဖျော်ပစ်ခြင်း ဖြစ်လေသည် ။
💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၁၊ အခန်း ၁၅။ rs စာတွေ လာစင်တယ်
သို့ဆိုလျှင် သူမလေး၏နာမည်ဂုဏ်သတင်းနှင့် အမြင်သဘောထား
တို့မှာ ကုမ္ပဏီထဲတွင် အတော်လေးနေရာရလာချေမည် ။
ထိုနှစ်ယောက်သာ အရှက်ရှိတတ်မည်ဆိုပါက သူမလေးအား လူကြားထဲတွင် အရိုအသေတန်မဲ့ဆက်ဆံဝံ့ကြမည် မဟုတ်တော့ ။
ရွှီရီ ထိုအကြောင်းကို တွေးတောလိုက်မိရင်း သူ၏သခင်လေးအား ကြည့်လိုက်မိ၏ ။
တကယ့်ကို ဘော့စ်က အမြဲဘော့စ်ပါပဲ ။
တခြားသူတွေရဲ့အမြင်မှာ သခင်မလေး ဝမ်ဝမ် ရဲ့ လုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေက အမြဲကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုမရှိရင် မရှိမယ် ။ သခင်လေးကတော့ ဟိုးအစကတည်းကကို ဘယ်တော့မှ သံသယမဝင်ခဲ့ဘူးကိုး ။
ဖုန်းစတင်မြည်ခါလာ၏ ။ ရီဝမ်ဝမ်ထံမှ ဖုန်းဖြစ်သည် ။
စီရီဟန် ဖုန်းကိုင်လိုက်၏ ။
"ဟယ်လို"
"မြန်မြန်လေး၊ ချစ်ကို ချီးကျူး...ချစ်ကို ချီးကျူး ။ စကားအခွန်းတစ်ထောင် ကြားချင်တယ် ။
တစ်ခွန်းမှ မလျော့စေနဲ့နော်...တစ်ခွန်းလေးမှ မလျော့နဲ့"
ဖုန်းဝင်သွားသည့်တဒင်္ဂ ရီဝမ်ဝမ်၏အသံလေး ဖုန်းထဲကနေ ထွက်လာသည်။
ဖုန်းထဲကနေ မိန်းကလေး၏ကြည်လင်နေသည့်အသံဆာဆာလေးကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ရွှီရီခမျာ သီးသွားရ၏ ။
စကားအခွန်းတစ်ထောင်လား ။
သခင်လေး ၉ ပြောတဲ့စကားအခွန်းက တစ်လလုံးလုံး ပေါင်းကြည့်ရင်တောင် တစ်ထောင်ပြည့်ပါ့မလား...အဲလေ ။
စီရီဟန်၏မျက်ဝန်းထဲ လှိုင်းခွပ်လေးတွေ မသိမသာ ရိုက်ခတ်လာပြီး ပြောလာသည် ။
"ကိုယ် မင်းအတွက် အန်ဂျလီနာကနေ အယ်လ်မွန်ကိတ် မှာထားတယ်။ မင်း ပြန်အလာကို စောင့်နေမယ်"
ရီဝမ်ဝမ် ချက်ချင်းပင် အပျော်ကြီးပျော်သွားတော့ပြီ ။
"အားလား...ချစ်လိုက်တာ၊ အရမ်းကြီးချစ် မွမွ ။
ဘေဘီက အရမ်းကို တော်လိုက်တာ"
အဆုံးသတ်တွင် သူမကသာ သူ့အား ချီးကျူးရသည့်သူ ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်...
တကယ်တော့ ရီဝမ်ဝမ်သည် အယ်လ်မွန်စားရသည်ကို အရင်တုန်းက မကြိုက်ခဲ့ပါ ။ သို့သော် အခုတလောတွင် ရုတ်တရက်ကြီး စကြိုက်လာမိပြီး စားချင်သည့်အကြောင်းကို စီရီဟန်အရှေ့တွင် ပြောခဲ့ဖူး၏ ။
သူ မှတ်ထားလိမ့်မည်ဟု သူမ ထင်မထားမိပါချေ ။
စီရီဟန် ပြောသည်ကို နားထောင်ရင်း ရီဝမ်ဝမ်သည် မယုံသင်္ကာဖြင့် မေးလာသည် ။
"ဟဲ ဟဲ၊ ကိုကို...တစ်ခုလောက် မေးကြည့်လို့ရမလား"
စီရီဟန် ။ "ဘာလဲ"
"ဂုဏ်ပြုဖို့အတွက် ကိတ်ကို ကြိုမှာထားတာက - ချစ်လုပ်နိုင်မယ်လို့ သေချာသိနေလို့လား"
ရီဝမ်ဝမ် မမေးမြန်းဘဲမနေနိုင်ပါချေ ။
စီရီဟန်သည် အဝေးတစ်နေရာဆီကို ပြတင်းပေါက်ကနေ ငေးမျှော် ကြည့်လိုက်၏ ။
ပြန်ဖြေခြင်းမပြုဘဲ သူမလေးအား ပြန်မေးလာသည် ။
"မင်း မလုပ်နိုင်တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ"
ရီဝမ်ဝမ် မျက်တောင်ခတ်သည်၊ ထပ်ဖန်မျက်တောင်ခတ်သည်၊ ဒီနောက်မှ သူမရဲ့ခေါင်းထဲတွင် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ဘာသာပြန်ယူလိုက်ရ၏ ။
"အမ်...ဒါဆို...ကိုကို ဆိုလိုတာက...ချစ် မအောင်မြင်ခဲ့ရင်တောင် ဒီအရှုပ်ထုပ်ကို ကိုကို ကူရှင်းပေးမယ်ပေါ့လေ၊ ချစ် လုပ်ချင်တာမှန်သမျှ ဘယ်လောက်အဓိပ္ပာယ်မရှိတာဖြစ်ဖြစ် လုပ်လို့ရတယ်ပေါ့လေ... အဲ့လိုလား"
စီရီဟန် ။ "အဲ့လိုမျိုး"
ရီဝမ်ဝမ် ။ "..."
ဘာကို အဲ့လိုမျိုးလဲ ၊ ဟုတ်တယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်ပါတော့လား ။
သူတို့နှစ်ဦးကြားက အပြန်အလှန်စကားတို့ကို နားသောတဆင်ရင်း
ရွှီရီခမျာ မျက်နှာထက်တွင် မျက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင် ပြိုကျနေရလေပြီ ။
သောက်ကျိုးနဲ...။
ဘော့စ် လုံးဝမစိုးရိမ်တာ မဆန်းတော့ဘူး ။
ဒီ Rs စာက ဆိုင်းမဆင့်ဘုံမဆင့်ရောက်ချလာပြီးတော့ ငါ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို ရက်ရက်စက်စက် လာစင်နေရသလားလို့...
အစားအသောက်ရှိသည်ဟု ကြားလိုက်ရသဖြင့် ရီဝမ်ဝမ်သည် လုံးဝကို ကျေနပ်ဝမ်းသာသွားပြီး အတိုင်းမသိပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ပြောဆိုလာသည် ။
"ချစ်ဘက်မှာက အရမ်းကို ချောချောမွေ့မွေ့ကြီးပဲ - အချိန်ဇယားအတိုင်း ပြန်လာဖြစ်လိမ့်မယ်နော် ။
ချစ် ပြန်လာတာကို စောင့်နေ၊ ချစ်တို့ အတူတူ စားကြတာပေါ့ ဟီးဟီး ~"
ဟီးဟီး၊ တကယ်တော့လေ ငါလေးက ကိတ်မုန့်ထက် တခြားဟာကို ပိုပြီးတော့ စားချင်နေတာ...
....
မြန်မာပြည်၊ H မြို့တော် ။
ငါးယောက်အဖွဲ့သည် ရီဝမ်ဝမ်အား စတင်ကာ ဖားလာကြသည် ။
အမည်မရှိသောနန် ။ "ကျော်ကြားသော ရီ၊ မင်းရဲ့ဒီလက်က အရမ်းကို ကံကောင်းလွန်းတယ်ဗျာ...ဟဲဟဲ"
သူတော်စင် ။ "ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော် နိမိတ်ဖတ်သမားလို့ ထပ်မပြောရဲတော့ဘူး"
ပန်းစည်း ။ "ဘော့စ်က တကယ့်ကို အရှင်လတ်လတ် နတ်ဘုရားတစ်ပါးပဲ"
အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသား ။ "ဘော့စ်က ဉာဏ်ပညာ ရှိတယ်၊ အံ့သြစရာကောင်းတယ်၊ ပြိုင်စံရှားပြီးတော့ ဘယ်သူကမှ မယှဉ်နိုင်ဘူး။ ဘော့စ်ရဲ့လုပ်ရပ်တွေက ဒီခေတ်လူငယ်တွေထဲမှာ ရှာမှရှားပဲ ၊ ပြီးတော့ ဘော့စ်က အောင်နိုင်သူကြီးပဲ..."
ရေခဲတုံးယောကျာ်းသည် လက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်လာပြီး
တစ်ခုကို ချရေးလာ၏ ။ လက်မ ။
ရီဝမ်ဝမ် ဆွံ့အသွားရ၏ - နိုင်ငံခြားသည် တရုတ်စကားပုံတော်တော်များများ ကို သင်ထားပြီးနေပြီး အပျင်းရောဂါနောက်ဆုံးအဆင့်ထိ ရောက်နေသည့် မသာကောင်သည်ပင်လျှင် လက်မတစ်ချောင်း ဆွဲပြလာချေသည် ။
ရီဝမ်ဝမ်၊ နှစ်နှစ်ကာကာ ရယ်မောချလိုက်မိပြီး
သူတို့အတွက် အသင့်ပြင်ဆင်ထားပြီးသား အန်ပေါင်းငါးအိတ်ကို ထုတ်ပေးလိုက်၏ ။
"ဒီနေ့အားလုံးက အရမ်းချောချောမွေ့မွေ့နဲ့ထိပ်တန်းအဆင့်ရှိတဲ့ ကျောက်စိမ်းကို ရလာခဲ့တာဆိုတော့...ရော့ ရှင်တို့အတွက် အန်ပေါင်း"
💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၁၊ အခန်း ၁၆။ အခွင့်အရေးကောင်းကြီးတစ်ခု
အနီရောင်စာအိတ်ကိုယ်စီကို ကြည့်လိုက်ကြရင်း မျက်လုံးကိုယ်စီ အရောင်လက်သွားကြပြီ ။ ရေကြည့်လိုက်ကြရာ - ၂၈၈၈ တဲ့ ။
ဒီတစ်ခေါက် သူတို့အား ငှားရမ်းခသည် တစ်ယောက်ချင်းစီကို ၂၅၀၀ ၊ အဲ့ဒီအပြင်ကို အပြီးသတ်တွင် အန်ပေါင်းပါ ထည့်ပေးထားသေးသည်လား ။
ငါးယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် အလုအယက် ပြောဆိုလာကြသည် ။
သူတော်စင် ။ "ဘော့စ်က ဒီလိုပွဲမျိုး များများဝင်ကစားပေးသင့်တယ် ။ အကြိမ်တိုင်း ဘော့စ်ချည်း ကံကောင်းလိမ့်မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် အာမခံတယ်"
ပန်းစည်း ။ "ဘော့စ်..ဘော့စ်ဆီမှာ လက်ထောက်မလိုဘူး လား ။ ဒါမှမဟုတ်လည်း ဘော့စ် ပျင်းတဲ့အခါ စကားပြောမဲ့သူဖြစ်ဖြစ် သီချင်းဆိုပေးမယ့်သူဖြစ်ဖြစ် မလိုဘူးလား"
အုတ်သယ်သည့်ယောကျာ်း ။ "ဘော့စ်...အုတ်သယ်သမား လိုလား"
ရေခဲတုံးယောကျာ်း ။ "..."
အမည်မရှိသောနန် ။ "သူတို့ကို အိတ်တစ်အိတ်ထဲ ထည့်ပြီးတော့ ဈေးပေါပေါနဲ့ ရောင်းစားပစ်လို့ရတယ် ။
အနက်ရောင်နဲ့မသာကောင်ကို အပိုလက်ဆောင်ပေးပစ်လို့ရတယ်"
ရီဝမ်ဝမ် ။ "..."
တော်ကြပါတော့...
နေ့တစ်ဝက်ကျိုးလာအောင် သူတို့ရဲ့ပေါက်တိပေါက်ရှာ စကားတု့ိကို နားထောင်ပြီးသည့်နောက် ရီဝမ်ဝမ် အလုပ်ကိစ္စဘက်ဆီ ကူးပြောင်းလိုက်သည် ။
"ဒီမစ်ရှင်ပြီးမှပဲ ဆက်ပြောကြတာပေါ့"
တမုဟုတ်ချင်း အမည်မရှိသောနန် လေးနက်တည်ကြည်သွား ၏ ။
"ရပါတယ်ဗျာ..ကျော်ကြားသော ရီ...ကျွန်တော်တို့တွေ အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမယ်...စိတ်ချ ။ ကျွန်တော်တို့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ"
ရီဝမ်ဝမ် တွေးတောကြည့်လိုက်၏ ။
"မနက်ဖြန်ကို ကျောက်စိမ်းဆိုင်ကို သွားပြီးတော့ ကိစ္စလေး တစ်ချို့ လုပ်ရဦးမယ်။ ပြီးတာနဲ့ ရှင်တို့တွေ လိုက်ခဲ့ကြ - ကျွန်မတို့ အဲ့ဒီကို ရောက်တာနဲ့ ရှင်တို့အားလုံးကို အသေးစိတ်ပြောပြပေးမယ်"
ဤခရီးစဉ်ကို လာပြီးသည့်နောက် သူမလေး၏အကြီးမားဆုံးသော ကြောက်ရွံ့မှုသည် အားနည်းခြင်း၊ အင်အားမရှိခြင်း ဖြစ်သည် ။
တစ်ချိန်တုန်းက သူမ တိုင်းပြည် B ကို လိုက်ပါသွားစဉ် ဤအကြောင်းကို တွေးတောကြည့်မိခဲ့ပါ၏ ။ သု့ိသော် သူမ၏အရည်အချင်းနှင့်ဆိုပါလျှင် သူမထံတွင် ကိုယ်ပိုင်အင်အားတစ်ရပ် မရလာနိုင်ပေ ။
ဒီတစ်ခေါက် မြန်မာပြည်ကို လာရခြင်းသည် ပြီးပြည့်စုံသည့်အခွင့်အရေးတစ်ခု ဖြစ်ပေသည် ။
ဤမစ်ရှင်ကို ရွေးချယ်ခဲ့ရသည့်အကြောင်းရင်းတွေထဲက တစ်ခုလဲ ဖြစ်၏ ။
သူမ၏အတိတ်ဘဝတွင် ကြေးစားလူမိုက်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ ပေါ်ပေါက်လာပြီး မြန်မာပြည်က တခြားအဖွဲ့များကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းပစ်ခဲ့၏....
သူမသာ ဒီအခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး အဲ့ဒီလူတွေကို ခေါ်ထားနိုင်မည် ဆိုလျှင် သူမကိုယ်ပိုင်အင်အားနှင့် တာဝန်တွေ ထမ်းဆောင်ရသည်မှာ
ပိုလို့ အများကြီးအဆင်ပြေချောမွေ့လာပေမည် ။
နောက်တစ်နေ့ ။
ကျောက်စိမ်းကိစ္စ ဖြေရှင်းပြီးသည့်နောက်
အမည်မရှိသောနန်နှင့် တခြားသူများအား
ရီဝမ်ဝမ် ခေါ်သွားတော့၏ ။
ပန်းစည်းသည် သူ့အနောက်က ပါလာသည့် ရေခဲတုံးယောကျာ်းအား ကြည့်ပြီး အားမလိုအားမရဖြင့် ပြောလာသည် ။
"မင်း မြန်မြန်လေး လျှောက်ပေးလို့မရဘူးလား"
ရေခဲတုံးယောကျ်ားသည် ထမ်းစင်ကြီးတစ်ခုခုကို တကိုင်ကိုင်တကားကားနှင့် သွားလေရာသယ်ဆောင်နေပြီး အားလုံးထက် အများကြီးနှေးကွေးကာ သွားနေခြင်းဖြစ်၏ ။
"သူ့ကို မြန်မြန်လျှောက်စေချင်ရင် အဲ့ဒီထမ်းစင်ကိုပဲ လွှင့်ပစ်လိုက်ပါလား" ရီဝမ်ဝမ်၊ မျက်ခုံးတို့ကို နှိပ်နယ်ရင်း ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြောလာသည် ။
နိုင်ငံခြားသားသည် မေးစေ့ကို ပွတ်ကာပွတ်ကာဖြင့်
ရှေ့သို့တက်လာကာ ပြူးကျယ်သည့် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရီဝမ်ဝမ်အား ကြည့်လာသည် ။
ဒီနောက်၊ အနေရကျဉ်းကြပ်ဟန်ဖြင့် ကောင်းစွာသင်ယူထားသောတရုတ်စကားသံနဲ့ ပြောဆိုလာသည် ။
"ဘော့စ် ရီ...အဲ့ဒါက ထမ်းစင်နဲ့လုံးဝကို မဆိုင်ဘူး...သူ လျှောက်တာကိုက တကယ်နှေးနေတာ..."
"သူက လမ်းလျှောက်ရမှာကို ပျင်းလွန်းနေရုံပါ"
သူတော်စင်သည် ပြုံးစစဖြင့် ပြောသည် ။
ရီဝမ်ဝမ် ။ "..." သူကတော့ တကယ့်ကို ငပျင်းဗားရှင်း အသစ်ပဲ ။
ပြောရမည်ဆိုလျှင် နေ့နေ့ညည တစ်ချိန်လုံး ထမ်းစင်ကြီး ကို သယ်ထားခြင်းက လူပျင်းတစ်ယောက်အတွက် အတော်လေး စွမ်းဆောင်ထားခြင်းပင် ။
ရေခဲတုံးယောက်ျားကြောင့် ရီဝမ်ဝမ်နှင့် တခြားသူတို့မှာ ရောက်ရမည့် နေရာကို တစ်နေရာကျော်ကြာအောင် လျှောက်ခဲ့ကြရ၏ ။
အရှေ့တွင် ဘာမှမရှိသည့် မြေပြန့်ကြီးတစ်ခု ရှိနေပြီး
ဘယ်သူဘယ်ဝါ လာဆောက်သွားမှန်းမသိရသည့် အလုပ်ရုံကြီးတစ်ခု ရှိနေသည် ။
သူတို့သည် H မြို့တော်၏မြို့စွန်တွင် ရောက်နေကြခြင်း ဖြစ်သည် - မြို့ထဲကနေ ၅ ကီလိုမီတာခန့် ဝေးလေသည် ။ ကောင်းစွာဖွံ့ဖြိုးခြင်း ၊ တိုးတက်ထွန်းကားခြင်း မရှိသောကြောင့် ထိုနေရာတွင် လူသူအရောက် အပေါက် မရှိ။ ရံဖန်ရံခါတွင် တောရိုင်းတိရစ္ဆာန်တို့သည်သာ ကျင်လည် ကျက်စားနေတတ်ကြ၏ ။
ရန်သူတွေကို အချက်ပြပြီးသား ဖြစ်မည်စိုးသဖြင့် အမည်မရှိသောနန်၊ ပန်းစည်းနှင့် တခြားသူတို့နဲ့အတူ ရီဝမ်ဝမ် ခြေကျင်လျှောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။
လမ်းက ဖြောင့်စင်းနေပြီးတော့ အစီအစဉ်အတိုင်းဖြစ်နေလို့ တော်သေးတယ်....မဟုတ်ရင် ငါ ကြံထားသမျှ လွဲကုန်တော့မှာပဲ ။
ရီဝမ်ဝမ် အရှေ့က အလုပ်ရုံကို မြင်လိုက်ပြီး
သူမကိုယ်သူမ ပြောနေမိ၏ ။
သူမ၏အတိတ်ဘဝတွင် သူတို့တွေ မြန်မာပြည် H မြို့တော်ကို ရောက်လာကြချိန်တွင် ဒီနေရာကို ဖြတ်သွားကြရ၏ ။ ဒီနောက်၊ သူတို့ ကြားသိခဲ့ရသည်မှာ လူမိုက်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည် အလုပ်ရုံထဲ ဝင်စီးပြီး အဖွဲ့ဝင်တော်တော်များများနဲ့ ပစ်ခတ်မှုဖြစ်ခဲ့ကြသည်ဟု ။
အဆုံးသတ်တွင် တစ်ယောက်မကျန် အသတ်ခံလိုက်ရ သည်ဟု ။
💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၁၊ အခန်း ၁၇။ သရုပ်ဆောင်ပြီ
ဒီနောက်တွင် သိရှိခဲ့ရသည်မှာ ထိုလူတွေသည်
ရိုးရိုးလူမိုက်အဖွဲ့မဟုတ်ဘဲ လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့ဖြစ်နေ၏။
ဤကြေးစားအဖွဲ့သည် H မြို့တော်ထဲက ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းကနေ မစ်ရှင်တစ်ခုကို လက်ခံခဲ့ပြီး အရေးကြီးသည့် တစ်စုံတစ်ရာကို ယူသွားခဲ့၏ ။
သူတို့ ပစ္စည်းကို ရသွားပြီး ထိုဂိုဏ်းအား အပ်လိုက်ကြပြီးနောက် ထိုဂိုဏ်းသည် သူတို့ ဘာကိုမှမရရှိခဲ့ဟု ထုတ်ဖော်ကြေညာခဲ့သည် ။
ထိုပစ္စည်းကို လိုက်ရှာနေကြသည့် အဖွဲ့အစည်းတွေ၊ လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့ တွေ များစွာ ရှိနေခြင်းဖြစ်သဖြင့် ပစ္စည်းကို လက်ခံရရှိပြီးသွားသည့်နောက် ပြသနာထဲ မပါသွားစေဖို့ရာအတွက် ထိုလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့တို့အား သူတို့ အပြစ်ပုံချပစ်လိုက်ကြ၏ ။
လူတိုင်းသည် ထိုကြေးစားအဖွဲ့လက်ထဲတွင် ပစ္စည်း ရှိနေကြသည်ဟု ထင်ပြီး သူတို့နောက် မုဆိုးသားကောင်လိုက်သလို အုံလိုက်ကျင်းလိုက် လိုက်ကြတော့၏ ။
ထိုကြေးစားအဖွဲ့သည် မခံချင်ပြင်းပြစွာဖြစ်လွန်းသဖြင့်
ဆက် ငြိမ်ခံပေးဖို့ စိတ်ကူးမရှိကြတော့ ။
H မြို့တော်ဆီသို့ တည့်တည့်ကြီး ပြေးချသွားပြီး
ထိုဂိုဏ်းနှင့် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြ၏ ။
ကံမကောင်းအကြောင်းမလှစွာဖြင့် ထိုဂိုဏ်း၏ထောင်ချောက်ထဲတွင် ဤလူတွေခမျာ ပိတ်မိသွားကြပြီး အသုတ်သင်ခံလိုက်ကြရသည် ။
သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်နှစ်ယောက်သာ လွတ်မြောက်ခဲ့ကြသည် ။
အတိတ်ဘဝတုန်းက ထိုအကြောင်းကို အနက်ရောင်အဖွဲ့ကိုယ်ရံတော်တို့ ပြောဆိုနေကြခြင်းကို သူမ နားနှင့်ဆတ်ဆတ်ကြားခဲ့ရ၏ - ထို့ကြောင့်ပင် ဤဖြစ်ရပ်ကို သူမ သိနေခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည် ။
တရားမဝင်မူးယစ်ဆေးဝါးများကို ထုတ်လုပ်ပြီး တိုင်းပြည် Z အပါအဝင် တိုင်းပြည်အသီးသီးသို့ ဖြန့်ဝေဖို့ရာအတွက် ထိုထူးဆန်းသည့်အလုပ်ရုံကို တိုင်းတပါးသားဂိုဏ်းတွေက တည်ဆောက်ထားကြခြင်း ဖြစ်သည် ။
ထိုအလုပ်ရုံသည် အလွန်တရာသေးငယ်လှသည့်ရုံလေးပင် - အချိန်မရွေး ဖျက်ဆီးပစ်၍ရနိုင်သည် ။ မြန်မာပြည် H မြို့တော်သည် အပစ်အခတ် များသည့် နယ်မြေဇုန်ဖြစ်သည်ဟု သတ်မှတ်ထားကြပြီး ဒီလိုမဖွံ့ဖြိုးသည့် နေရာသို့ ရောက်သွားကြသည်မှာ လူအနည်းအကျဉ်းလောက်သာလျှင် ရှိသည် ။ သတင်းပေါက်သွားပြီး ဒီအလုပ်ရုံလေးကို ဖျက်သိမ်းရှင်းလင်း ပစ်ရမည်ဆိုလျှင်တောင် သူတို့အတွက် နှလုံးကြေကွဲရစရာ မရှိပေ ။
“ဘော့စ် ရီ…ဒီမှာ ဘာလုပ်ရမှာလဲ”
ပန်းစည်းသည် မျက်လုံးဝေ့၀ဲကြည့်လိုက်မိပြီး စိတ်ရှုပ်ထွေးနေမိသည် ။
သူတို့အား မစ်ရှင်အတွက် ခေါ်သွားမည်ဟုသာ ရီဝမ်ဝမ် ပြောထားသည် ။ သူတို့ စိတ်မပါတော့မှာစိုးသဖြင့် အဓိကရည်ရွယ်ချက်ကိုတော့ ပြောပြခဲ့ခြင်း မရှိခဲ့ပေ ။ ထိုနေရာကို ရောက်သွားပြီးမှသာ ပြောပြမည်ဟု ရီဝမ်ဝမ် ပြောထားခဲ့သည်မလား ။
“အဲ့ဒီအလုပ်ရုံကို ကြည့်လိုက်”
ရီဝမ်ဝမ် လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည် ။
“မြင်တယ်လေ - အဲ့ဒါက အလုပ်ရုံလေးပဲမလား ။ ဘာများ ရှိလို့လဲ” ဘာထူးခြားချက်ကိုမှ သူတော်စင် မမြင်မိပေ ။
“ဒီအလုပ်ရုံလေးက ထူးဆန်းတယ်လို့ မထင်ဘူးလား”
ရီဝမ်ဝမ် မေးခွန်းတက်လိုက်သည် ။
“ထူးဆန်းတယ်…”
သူတော်စင် ခေါင်းခါယမ်းပြလိုက်သည် ။
“ဘာထူးဆန်းတာ ရှိလို့လဲ ။ နိုင်ငံခြားသား ဒါမှမဟုတ် ပြည်တွင်း အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့အတွက် ဆောက်ထားတာက ဥပဒေနဲ့မလွတ်လို့လား”
“ဒါကို အရင်ဆုံး ထားလိုက်ပါဦး ။ ဒီတစ်ခေါက် ကျွန်မတို့တွေ ဒီမှာ သရုပ်ဆောင်ကြရမယ်” အမည်မရှိသောနန်နှင့် တခြားသူတို့အား ရီဝမ်ဝမ်
လျို့ဝှက်နက်နဲစွာ ကြည့်လိုက်သည် ။
“သရုပ်ဆောင်မယ်…။ သိပ်ကောင်းတယ် - ဘော်ဒီဂတ် လုပ်ရတာထက်စာရင် ပိုကောင်းတယ် ဟဲ ဟဲ”
စဉ်ဆက်မပြတ် ခေါင်းညိတ်ပြလာပါသည့် ပန်းစည်းပင် ။
“ငါတော့ ဘော်ဒီဂတ်ကမှ ပိုကောင်းတယ်လို့ ထင်တယ်”
သူတော်စင် သဘောထားကွဲလွဲစွာ ပြောလိုက်၏ ။
ရေခဲတုံးယောကျာ်း ။ “ ? ”
အမည်မရှိသောနန် စိတ်ရှုပ်လာတော့သည် ။
“ပါးစပ်ပေါက်တွေ ပိတ်ကြစမ်း”
အမည်မရှိသောနန်၏အအော်ငေါက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ပန်းစည်းနှင့်သူတော်စင်ခမျာ ပါးစပ်တို့ တိခနဲ ပိတ်သွားကြ၏ ။ ရေခဲတုံးယောကျာ်းအတွက်သည်ကတော့ ကြားဖူးသမျှ ထဲမှာ အကောင်းဆုံးသောအမိန့် ဖြစ်လောက်ပေမည် ။
“ကျော်ကြားသော ရီ…ကျွန်တော်တို့ သရုပ်ဆောင်ဖို့ဆိုရင်
ဘာလို့ ဒီနားမှာ ကင်မရာသမားတွေ ရှိမနေရတာလဲ”
အမည်မရှိသောနန်သည် သူတော်စင်နှင့်ပန်းစည်းအား လုံးဝပါးစပ်ပိတ်သည်အထိ စောင့်နေလိုက်ပြီး
ပတ်ချာလည်ကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်လိုက်၏ ။
“ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့လဲ မရှိဘူး…ကင်မရာမန်းတွေရော၊ မီးအလင်းတွေ…ပြီးတော့ အရေးအကြီးဆုံးက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နေ့လည်စာကို ပြင်ဆင်ပေးမဲ့ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့တွေရော… သူတို့ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”
“သရုပ်ဆောင်တာ အ့ဒါတွေလိုတယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ”
ရီဝမ်ဝမ်က အမည်မရှိသောနန်အား မျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက် ်သည်။
ဒီကောင်က အစားအသောက်ကိုပဲ မျက်စိထဲမြင်တာပဲလား၊ ဟမ် ။
“မလိုဘူးလား”
အမည်မရှိသောနန်၏မျက်ခုံးတို့ တွန့်ကြုတ်လာလေပြီ ။
“လိုလို့လား”
ရီဝမ်ဝမ်သည် သူ့အား မေးခွန်းပြန်ထုတ်လိုက်လေ၏ ။
“မင်းက ဘော့စ်ပဲ - မင်းပဲ ပြောကြည့်ပေါ့ ။ မင်းက လိုတယ်လို့ ပြောရင် လိုတယ်…မလိုဘူးလို့ပြောရင် မလိုဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျော်ကြားသောရီ… ရုတ်တရက်ကြီး ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အလုပ်တွေ ပြောင်းသွားတဲ့အတွက် ကျွန်တော်တို့ကို ပိုက်ဆံတော့ ပိုပေးရမယ်နော်…ဟဲ ဟဲ…”
အမည်မရှိသောနန်သည် ရီဝမ်ဝမ်အား ကြည့်လာပြီး
ဟစိဟစိ ကျိတ်ရယ်လို့နေသည် ။
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၁၊ အခန်း ၁၈။ သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီ
“မှန်တယ် ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ ကပ္ပတိန် ပြောတာ ဟုတ်တယ် ။ ကျွန်တော်တို့ အရင်က ဘော်ဒီဂတ်လုပ်ဖို့ သဘောတူထားတာလေ၊
အခု ဘော့စ်က သရုပ်ဆောင်ပေးစေချင်နေတယ်ဆိုတော့ - ဘော့စ် ကျွန်တော်တု့ိကို ပိုက်ဆံပိုပေးရမယ်” ပန်းစည်းက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် အလောတကြီးဝင်ပြောလာသည် ။
“ဘော့စ် ရီ၊ တစ်ယောက်ကို အနဲဆုံး ဒေါ်လာ ၂၀၀ စီ တိုးပေးရမယ်နော်”
“ဘောမို့ ၂၀၀ လားကွ” အမည်မရှိသောနန်သည် သူတော်စင်ဘက် တစ်ချက်ကြည့်ပေးလိုက်ပြီးနောက် ရီဝမ်ဝမ်ဘက်သို့ ကြည့်လိုက်၏ ။
“ဟဲဟဲ…တစ်ယောက်ကို အနဲဆုံးတော့ ၅၀၀ ပေးလေနော်…”
“ရှင်တို့ကို တစ်ယောက်တစ်ထောင်စီ တိုးပေးမယ်”
ရီဝမ်ဝမ် ရယ်ကာမောကာပြောသည် ။
ရီဝမ်ဝမ် ပြောသည်ကို ကြားလိုက်သည်နှင့် အမည်မရှိသောနန်သည် ရှေ့သို့တက်လာပြီး ရီဝမ်ဝမ်၏လက်မောင်းကို ဖက်တွယ်လိုက်ရင်း ။
“ကျော်ကြားသော ရီ…ဒါက မင်းပြောတာနော် ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ထောင်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ငါးယောက်ဆို ဒေါ်လာ ၅၀၀၀ ။ ဟီးဟီး...ပြောပြီးစလစ်နံပတ် ၁ ၊ နောက်မှ ငါ့စကားနွားရဆိုပြီး စကားကို ပြန်ရုတ်သိမ်းမသွားနဲ့နော်”
ပန်းစည်း ။ “ဘော့စ် ရီ က အရမ်းကို ရက်ရောတာပဲ”
သူတော်စင် ။ “ဘော့စ် ရီ က မြင်တတ်တယ်”
အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသား ။ “မြင်တတ်တယ်..”
ရေခဲတုံးယောကျာ်း ။ “ ? ”
ရီဝမ်ဝမ်သည် ဆွံ့အစွာဖြင့် လက်ကို ချက်ချင်းဆွဲရုတ်လိုက်တော့၏ ။
“ဒါပေမယ့် ကျွန်မ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောထားရဦးမယ် ။ ရှင်တို့တွေ ကောင်းကောင်းလုပ်မှဖြစ်မယ်နော်၊ ပေါ့တိပေါ့ဆလုပ်လို့မရဘူး”
“ကျော်ကြားသော ရီ…စိတ်အေးအေးသာထားနေပါ - တကယ့်သရုပ်ဆောင်ဘုရင်ကြီးက ဘာလဲဆိုတာကို
မြင်သွားစေရမယ်”
အမည်မရှိသောနန် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာ ပြောဆိုလာသည် ။
သရုပ်ဆောင်ရုံပဲဟာ ။ “ဘဝဟာ ပိတ်ကားတစ်ကားတဲ့ - မင်း ဘယ်လိုသရုပ်ဆောင်သွားမလဲပေါ် မူတည်တယ်” လို့ ပြောကြသလိုပေါ့ ။ လူတိုင်းက သရုပ်ဆောင်ကောင်းတွေ ဖြစ်နိုင်ကြတာပဲလေ ။
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
ကျွန်မက ရှင်တို့တွေ ဇာတ်ကောင်ထဲ အရမ်းကြီး နစ်ဝင်သွားကြမှာကိုပဲ စိုးရိမ်နေတာ ၊ ဟုတ်ပီလား ။
“လာကြ…လာကြ။ ဘော့စ် ရီ ရဲ့စကားကို နားထောင်ကြ ။
ပိုပြီးတော့ တည်တည်တံ့တံ့နဲ့ သရုပ်ဆောင်ကြ”
အမည်မရှိသောနန်က ပန်းစည်းနှင့် တခြားသူများအား လက်ဝှေ့ယမ်းပြလာ၏ ။
ချက်ချင်းပင် လေးယောက်မှာ ရီဝမ်ဝမ်နား ဝိုင်းလိုက်ကြတော့သည် ။
“ရှင်တို့တွေ သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီအကြောင်းကို ကြားဖူးလား”
ရီဝမ်ဝမ်က သူတို့အားလုံးအား မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် ကြည့်နေသည် ။
ဤငါးယောက်သည် အတော်လေးတိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကောင်းပြီး အတွေ့အကြုံ အတော်လေး ရှိထားလောက်သည် ။ ထို့ကြောင့်ပင် ဤလူတွေသည် သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီအား ကြားဖူးနား၀ ရှိရမည်ဟု ရီဝမ်ဝမ်စိတ်ထဲ ခိုင်မာနေမိ၏ ။
သို့သော်၊ သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီကို ပြောလိုက်သည်နှင့် သူတော်စင်နှင့်အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသားသည် ချက်ချင်းပင် ဝါးခနဲ ရယ်ချလိုက်ရာ၊ ရီဝမ်ဝမ်ခမျာ ကြောင်တိကြောင်တောင် ဖြစ်သွားရ၏။
“သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီ…ဘော့စ် ရီ တောင်မှ သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီကို ကြားဖူးနေတယ်လား…ဟဲဟဲ” ချက်ချင်း သူတော်စင် အရယ်ရပ်သွား၏ ။
“ဘာလဲ ။ သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီက ဒီလောက်နာမည်ကြီးတာ - သူတို့အကြောင်း
ကျွန်မ ကြားဖူးနေတာ ဘာဆန်းလို့လဲ”
ရီဝမ်ဝမ် မေးလိုက်သည် ။
“ဟားဟား…ကပ္ပတိန်၊ ကျွန်တော်တို့တွေ ကျော်ကြားသော ရီ ကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြလိုက်ကြမလား”
သူတော်စင်က အမည်မရှိသောနန်အား ကြည့်လာသည် ။
အမည်မရှိသောနန်၏ ခွင့်ပြုချက် ရလိုက်သည်နှင့်
သူတော်စင်သည် တသောသောရယ်မောချလာရင်း ။
“ဘော့စ် ရီ၊ ကျွန်တော် ဘော့စ်ကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြမယ် - သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီဆိုတာက တကယ်မရှိဘူး”
“သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီက တကယ်မရှိဘူး…”
သူတော်စင် ပြောလိုက်သည့်စကားကြောင့်
ရီဝမ်ဝမ် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားသည် ။
သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီက မရှိဘူးတဲ့လား…သူတို့တွေက ရူးနေကြတာပဲလား…ဒါမှမဟုတ် ငါကပဲ ရူးနေတာလား ။
ဒီနောက် အခြေအမြစ်မရှိသည့်စကားကို ကြားနေရသလို သူတော်စင်ဘက်သို့ ရီဝမ်ဝမ် ကြည့်လိုက်၏ ။
“ရှင်တို့ မသိရင်လည်း မသိဘူးလို့သာ ဝန်ခံလိုက်ပါလား”
“ဘော့စ် ရီ…ကျွန်တော်က အမှန်ပြောနေတာ ။ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီဆိုတာက ရှိကိုမရှိဘူး - အဲ့ဒါတွေက ဖန်တီးထားတာတွေ”
သူတော်စင်က လေးနက်တည်ကြည်သည့်အသံဖြင့် ရှင်းပြနေသည် ။
“ဖန်တီးထားတာ…”
ရီဝမ်ဝမ် ယုံကြည်သွားသလိုလို ရွတ်လာသည် ။
ဒီလိုအင်အားကြီးအဖွဲ့ကြီးတစ်ဖွဲ့သည် ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ လုပ်ကြံဖန်တီးထားခြင်း ဖြစ်နိုင်မည်နည်း ။
အရင်တုန်းက
သူတို့ နိုင်ငံရပ်ခြားသွားကြချိန်တွင် သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီအဖြစ် ရုပ်ဖျက်ပြီး သူမ
စီ မိသားစုအား ကယ်တင်နိုင်ခဲ့သည် မဟုတ်လား ။
ကောလဟလသက်သက်လို့ ပြောကြေးဆို…ဒါဆို
စီ မိသားစုကတောင် မသိဘူးလို့ ဆိုလိုတာလား ။ အပြင်ကမ္ဘာက လူတိုင်း ဒီအမှန်တရားကို မသိနေကြတာလား ။
“ကျွန်တော်တို့က ညာစရာလားဗျာ ။
သေခြင်းတရား၏နှင်းဆီက ရှိကိုမရှိခဲ့တာ ။
သူက ဝတ္တုသက်သက်ပဲ…အဲ့လောက်ပဲ”
ပန်းစည်းသည်လည်း ခိုင်ခိုင်မာမာကြီး ပြောလာသည် ။
“ဝတ္တုဇာတ်ကောင်…”
ရီဝမ်ဝမ်သည် ပိုလို့ပင် သင်္ကာမကင်းဖြစ်လာလေပြီ ။
သူတို့ ဘာတွေပြောနေတာလဲ ။
💖💖💖💖💖💖💖
ဒီဝတ္ထုလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်တယ်ဆိုရင် vote and comment ဖို့ မမေ့နဲ့နော် 😘😘😘😘😘😘😘