"Hindi ikaw si Victoria. Masyadong malupit at makasarili ang prinsesng iyon. Hindi siya nagpapakita ng awa kahit kanino. Hindi niya ako tutulungan katulad ng ginawa mo." Sabi ng matanda. Nakita kong may dala nang tubig ang tagapagsilbi kaya't naupo nalang ako.
Pagkatapos niyang ibaba ang tubig at umalis, nagsalita ulit ang matanda. Buti nalang at may nakakaalam na hindi ako si Victoria sa panaginip na'to.
"Hindi ka nananaginip, hija." Sabi niya na nagpakunot ng noo ko. Paano niya nalaman ang iniisip ko?
"S-Sino ka po ba talaga?" Tanong ko at pinagmasdan siyang mabuti. She looks like a mere old lady but she talks like someone who knows something.
"Ako ang nakaraan, hija. At isa ako sa gagabay sa'yo sa misyong ito." Sabi niya kaya naman napatawa ako na parang baliw. Nagbasa lang ako ng libro, nagkamisyon ako kaagad?
"Bakit ka tumatawa? Hindi ka ba naniniwala na nasa loob ka ng librong kakabasa mo lang?" Sabi niya na nakapagpatigil sa akin. Everything and everyone that I met here is connected to the book. But that's impossible. I might only be dreaming.
"Seryoso po kayo?" Tanong ko naman. Binigyan niya lang ako ng mukha-ba-akong-hindi-seryoso look. Okay?
"Bakit naman ako mapupunta dito? Tsaka bakit pinagkakamalan nila akong si Victoria? Eerah po ang pangalan ko." Sabi ko. Ang ganda ganda ng pinangalan sa akin tapos tatawagin lang nila akong Victoria? Haynako.
"Ang librong binasa mo, hija, ay siya mismong librong isinulat ni Victoria. Dahil sa kasamaan niya ay isinumpa siya. Magiging abo ang lahat ng pagmamay-ari niya maging siya. At ang lahat ng iyon ay magiging isa na lamang kwentong pantasya at lahat ng alaala ay mabubura." Sabi naman ng matanda. Wow, true to life yung librong Ever After?
"Ngunit, kahit sa huling sandali ni Victoria, kasamaan pa rin ang nanaig sa kanyang puso. Inutusan siyang isulat ang kanyang buhay at ang mga taong nagawan niya ng kasamaan nang sa ganoon ay mamayapa ang kalooban ng mga taong iyon. Ngunit hindi siya pumayag na pumayapa ang kalooban ng iba habang siya naman ay habambuhay nagdurusa." Sabi pa ng matanda.
"Ano po ang ginawa ni Victoria?" Tanong ko naman.
"May sampung tao siyang hindi sinulat sa libro. Sampung taong ginawan niya ng kasamaan. At iyon ang misyon mo. Kailangan mong hanapin ang sampung tao na'yon at ituwid ang kasalanan na nagawa mo noon." Sabi niya at hinawakan ang mga kamay ko. Her palms are just as soft as cottons.
Napakunot ang noo ko. Kasalanang ginawa ko noon? Hindi naman ako si Victoria.
"Victoria!" Magsasalita pa sana ako nang tinawag ako ni Ariel sa likod kaya napatayo ako at napalingon sa kanya.
"It's already dinner. Tara na sa loob, kakain na." Sabi niya tsaka tumalikod. Okay? Parang mas matanda pa siya sa'kin kung kausapin niya ako 'a.
"Susunod nalang ako!" Sigaw ko at lumingon sa matanda ngunit ang plato at baso na lamang na nakalagay sa lamesa ang naroon.
Napailing nalang ako. Nakakakilabot na talaga ang mundong 'to. Ngunit bago ako maglakad ay parang may bumulong sa akin.
'Sa bawat sulyap sa kanilang mga mata, iyong maaalala ang pagdurusang kanilang naranasan nang dahil sa'yo.'
Halos tumaas ang balahibo ko sa batok. It's not the voice of the old woman lately.
"S-Sino ka?" tanong ko habang nililibot ng tingin ang paligid umaasang makikita kung sino man iyon ngunit wala.
'Ako ang kasalukuyan'
Kasabay ng boses niya ay ang pag-ihip ng hangin na tinatangay ang mga tuyong dahon sa lupa. Napatakbo nalang ako papasok sa palasyo.
Napasapo naman ako sa ulo nang maalalang hindi ko pala alam kung saan ang dining area dito. Sa lawak ba naman ng palasyo.
May dumaan na tagapagsilbi kaya hinarang ko ito. Nagulat siya at napaatras. Ang mga mata niya ay parang nagmamakaawang huwag pugutin ang kanyang ulo. Ang OA ah.
"W-Wala po akong ginagawang masama, k-kamahalan." Sabi niya at lumuhod. Palihim naman akong natawa. Ganito ba talaga kasama si Victoria?
"Alam ko. Nais ko lamang na pumunta ka sa hapagkainan." Sabi ko. Napakunot naman ang kanyang noo na parang tinatanong kung bakit siya pupunta doon.
Napaisip naman ako. Papapuntahin ko lang naman talaga siya para sundan ko siya.
"Para... para tulungan ang mga tagapagsilbi doon. Tama!" napapalakpak nalang ako dahil napakagaling kong magpalusot.
Tumango naman siya at lumakad na. Sinundan ko naman siya na kunwari ay alam ko ang daan.
Pagpasok namin sa isang malaking pintuan ay bumungad sa amin ang isang mahabang lamesa. Doon ay nakaupo si Ariel, isang batang lalaki, at ang hari at reyna.
Nakatulala lang ako at namamanghang nakatitig sa kanila. Natauhan nalang ako nang tawagin ako ng reyna upang maupo. I let an awkward smile and sat in one of the chairs.
Napatulala nalang ulit ako sa dami ng pagkaing nasa hapag. May lechon baboy, lechon manok, may mga gulay, salad, leche plan, at iba pa.
"Maayos na ba ang pakiramdam mo, anak?" tanong ng hari kaya naman natauhan ako.
"A-Ayos lang po." saad ko at ngumiti. Nagkatinginan naman sila ng reyna. Okay, did I say something wrong?
"M-May problema po ba?" Utal kong tanong pero ngumiti lang sila at umiling.
Nagsimula nang kumain. Kukuha sana ako ng marami kaso naalala kong naka healthy diet nga pala ako ngayon kaya vegetable salad at leche plan lang ang kinain ko.
"By the way, have you received the letter from the Royal Council?" tanong ng reyna kaya napatigil ako sa pagkain.
"H-Hindi pa po." yun nalang ang sinabi ko. Hindi ko naman talaga natanggap.
"Anong hindi? I saw the letter in yoir study table when I visit you lately." Sabi naman ni Ariel kaya napatingin silang lahat.
"Ay yun ba 'yon? Sorry, I forgot." saad ko tsaka mahinang tumawa. Nakumbinsi naman sila at napatango nalang.
After the dinner, I immidietly went to Victoria's room. Aish, ang pangit talaga ng kulay ng kwarto niya. If magtatagal pa ako dito, I'll probably change it into violet.
Kinuha ko ang sobre na nakalagay sa mesa at binasa ito.
To Princess Victoria Velloire,
We wish to inform you that your registration for the Royal Book Festival is already confirmed.
"Uhm, what's that letter all about again?" tanong ko kaya naman napatigil sila sa pagkain.
"Victoria, that's your greatest dream. To publish a book under the guidance of the Royal Council, am I right?" nagtatakang tanong ng reyna. Napangiwi naman ako. Hindi ako si Victoria!
"I'm so proud of you, anak. It's a great honor for Winzellia if you could publish that book." sabi naman ng hari at nginitian ako.
"Besides, you're a writer, Victoria. Indeed a great one." Puri naman ni Ariel.
Napangiwi naman ako. I know nothing about writing. I'm only a mere reader.
Napadukmo nalang ako. Victoria and I are really opposites.
She likes yellow and I hate it.
She likes sunflowers while I like orchids.
And now, she loves writing but I'm just a reader.
Paano ko naman magagampanan ang character niya? Amg layo layo namin sa isa't isa.
Kinuha ko ang pluma at papel sa gilid. They don't have any technological things here that I can use in writing.
I'm not good in writing. Especially in thinking of a great plot. But I thought of something I can somehow write.
Huminga ako ng malalim at nagsimulang magsulat.
Storyline entry:
Once upon a time, in a far away land, there was a normal girl living a normal life. But a mysterious book changed her ordinary life into a magical one.
After she finished reading the book, she woke up as its protagonist. Can she live the life that isn't really hers?
***********