Xiao Zhan, olduğu yerde küçük bir çocuk gibi tepinirken Yibo onu umursamadan bu zamana kadar alışkanlık haline getirdiği gibi yapmaya devam etti.. Her akşam spor salonundaki işi bittiğinde eve hiçbir araç kullanmadan, koşarak gidiyordu. Xiao Zhan sürekli arkadan ona yetişmeye çalışıp aynı zamanda da kendi kendine söyleniyordu.
"Taksiye binemez miyiz?" Sadece bir saniyeliğine ona yetişip kolundan tuttu, Yibo sonunda durup arkasına dönmüştü. Xiao Zhan eğilip ellerini dizlerine koydu, o kadar yorulmuştu ki ayakta duramıyordu. "K-konuşmamız gerekiyor."
Yibo tek kulaklığını çıkararak hiçbir şey söylemeden Xiao Zhan'ın söylediklerini dinlemeye başladı.
"Bana spor salonunun temizliğiyle ilgileneceğimi söylememiştin! Ben temizlik falan yapamam."
"Sormadın çünkü. Ben sana sadece iş bulduğumu söyledim. "
"Gerçekten harikasın, Yibo."
Yibo çıkardığı kulaklığı geri taktı. "O gay barda çalışmaya devam et o zaman. "
"G-gay bar mı? Bunu nereden biliyorsun. "
Yibo yarım ağız gülümseyerek ona bilmişlik taslamaya devam etti. "Seni almamı istediğin yer sadece gay barların bulunduğu bir sokak ve bunu Kore'de yaşayan herkes bilir. "
Xiao Zhan o kadar utanmıştı ki anında kızaran suratını eliyle kapattı. "Neden bildiğini söylemedin."
"Çünkü bilmemi isteseydin sana asılan kişinin kız değil de erkek olduğunu söylerdin direkt. Bilmemi istemediğin için bilmiyormuş gibi davrandım ben de. Babana da bundan bahsetmedim merak etme."
Xiao Zhan büyüyen gözleriyle oldukça sevimli görünüyordu. "Özür dilerim..orada çalıştığım için ve aynı zamanda..yalan söylediğim için de." dedi çekinerek. Bu durumda bile nasıl dezavantajlı durumda olan kişi o olabiliyordu?
Yibo ondan hiç beklemediği bir tepkiyle karşılaşmıştı. Özür dileyen biri olabileceği düşünmemişti açıkçası.
"Gay barda çalışman problem değil, buna fazla takılma. Fakat bana bir daha yalan söyleme lütfen, olabildince seninle iş birliği yapmaya çalışıyorum zaten."
Bu sefer Xiao Zhan da her zaman olduğu gibi aptalca sırıtıp suratına baktı. "Gerçekten babama söylemedin öyleyse, değil mi?"
Yibo onun sonunda kendi gibi davranmaya başlamasına şaşırmamıştı. "Ayarladığım işi kabul edersen babana bu konuyu açmam."
"Wang Yibo!"
"Yüksek sesle konuşmayı kesebilir misin lütfen. Herkes bize bakıyor. "
Xiao Zhan, fazla belli etmeden etraftaki insanlara göz gezdirdi ve gerçekten de onlara baktıklarını fark ettiğinde aklına anında modunu değiştirecek mükemmel bir fikir geldi. Şeytani bir gülümsemeyle Yibo'nun koluna sarıldı. "BANA BUNU NASIL YAPABİLİRSİN?"
Xiao Zhan sokağın ortasında bağırmaya başladığında Yibo telaşla kulaklığının diğer tarafını da çıkardı. Büyümüş gözleriyle Xiao Zhan'a bakıyordu.
"Ne yapıyorsun?"
"BE-BENİ NASIL ALDATIRSIN?" Xiao Zhan daha yüksek sesle bağırıp koluna iyice yapıştı.
Yibo utançla durumu toparlamaya çalıştı. Bir yandan koluna yapışmış ağlama numarası yapan çocuğu kolundan uzaklaştırmaya çalışırken, diğer yandan da yanlarından geçerken sinirle ona bakan insanlara durumu anlatmaya çalışıyordu.
"H-hayır anladığınız gibi değil kesinlikle."
"BENİ SONSUZA KADAR SEVECEĞİNE İNANMIŞTIM! ANLIYOR MUSUN? BİR DAHA HİÇ KİMSEYİ SEVMEYECEĞİM."
"Kes sesini Xiao Zhan!!! Ne yaptığını sanıyorsun?"
"BANA KARŞI NASIL HÂLÂ BU KADAR KABA OLABİLİRSİN."
Yanlarından geçen insanlar Yibo'ya büyük bir tiksinti ile bakıyordu. "Hayır, lütfen bu çocukla sevgili değilim. "
"Bir de onunla sevgili olduğu için utanıyor." dedi yanlarından geçen yaşlı bir kadın, yine hemen yanındaki yaşlı adama. Yibo'nun savunma yapmasına fırsat bile vermeyip uzaklaşmışlardı.
"Hayır utanmıyorum..yani..gerçekten sevgili değiliz." telaşla kafasını salladı iki yana. Dağılmış saçları alnına düşmüştü.
Yibo sonunda tüm gücüyle itti koluna yapışan çocuğu. Ona sırıtarak bakan suratına bir tane geçirmemek için zor tutuyordu kendini. Yumruğunu boşa salladı.
"S-sen..." yutkundu ve kendini sakinleştirmeye çalıştı. "Ne yaptığını sanıyorsun gerçekten?"
"Eğleniyorum sadece."
"Eğleniyorsun, öyle mi?"
"Evet." Büyük bir sakinlikle cevap verdi. "Bu kadar sakin ve ciddi biri olmaktan sıkılmıyor musun?"
"Ben eğlenmeyi biliyorum." Yibo sonunda dayanamayıp onunla dalga geçen çocuğu itti. "Ben eğlenmeyi biliyorum fakat sen bunu kavrayamayacak kadar aptal ve saygısızsın. "
"Haklısın. Hiçbir zaman akıllı olduğumu iddia etmedim zaten." Xiao Zhan cümlesini bitirdikten sonra yine güzel bir role bürünerek yüzünü buruşturdu anında. "Ayrıca az önce bu aptal çocuğun canını acıttın." dedi, onu itiklediği yer olan göğsünü tutarak.
"Böyle davranmaya devam edersen daha fazlasını da yaparım. "
Yibo onu yaklaşık bininci defa tehdit ettiğinde Xiao Zhan kolunu omzuna atarak onu sürüklemeye başladı. "Beni her zaman tehdit ediyorsun."
"Sadece beni biraz ciddiye alman için uğraşıyorum Xiao Zhan! Gerçekten beni çok fazla yoruyorsun."
"Ben de seni anlamaya çalışıyorum dostum." Kolunun altına aldığı çocukla birlikte yürümeye devam etti. "...fakat sana asla anlam veremiyorum. Sadece 23 yaşındasın ama kendine aptalca misyonlar yüklemeye bayılıyorsun. Doğru şeyler yaparak yaşamaya çalışmanı anlıyorum, eğer farklı biri olsaydım ben de hata yapmamak için uğraşırdım fakat seninki gerçekten çok fazla, anlıyor musun. "
"Sana fikrini sormadım."
"Senin gibi doğrucu insanları çok iyi tanırım. Her şeyin hep en doğrusunu bildiğini sandığın için fikrimi önemsemediğini biliyorum. Fakat hiçbir şey bilmiyorsun ve bu yüzden sana sabrediyorum."
"Kim kime sabrediyor? Hayatıma girdiğinden beri peşini toparlamaya çalışıyorum."
"Toparlamak zorunda değilsin, benimle ilgilenmek zorunda değilsin, babam sana rica adı altında benimle ilgilenmeni emrettiğinde yapman gereken tek bir şey vardı; benimle işbirliği yapmak."
"Eminim böyle yapsaydım başını tonla belaya sokacağın için sonradan daha fazlasıyla uğraşmam gerekecekti." Yibo sonunda dayanamayıp kolunu itti omzundan.
"Bu zamana kadar, kimse benimle senin kadar uğraşmadı ve gördüğün gibi hâlâ buradayım. Bir de kendine bak. Herkesin önce dış görünüşünden etkilenip seni tanıdıktan sonra da senden sıkıldığına eminim."
Yibo omuzlarını kendinden emin bir şekilde dikleştirdi ve güzel yüzünü ortaya çıkarmak için çenesini yukarı kaldırdı. "Neyim varmış benim."
"Güzel bir yüzün ve gördüğüm kadarıyla güzel bir vücudunun olması dışında hiçbir iyi yönünün olmadığını söyleyebilirim. " Xiao Zhan onun yakışıklı göründüğünü zaten kabul ediyordu fakat evde bile üstsüz gezmeyen birinin ne kadar güzel bir vücudu olduğunun ne önemi kalırdı ki. "İçmiyorsun, kızlarla ilgilenmiyorsun, bilgisayar oyunu oynamıyorsun, sağlıklı beslenip düzenli spor yapıyorsun, geceleri erken uyuyorsun, sevgilinle gereğinden fazla seviyeli bir ilişkiniz var. Ahh, evet kabul ediyorum. Oldukça başarılısın fakat bu kadar kaliteli ve düzenli bir hayatının olması beni sinirlendiriyo. "
"Saydıklarının hiçbiri kulağa kötü bir şeymiş gibi gelmiyor." Yibo yine kendinden emin bir şekilde cevapladı. Kendini bildiğinden beri böyle biriydi ve bundan asla rahatsız olmamıştı. Böyle olması gerektiğini düşündüğünden değil de, gerçekten böyle biri olduğu için hayatı bu şekildeydi.
"Kötü olduğunu söylemedim zaten, sadece fazla sıkıcı. "
"Öyleyse gidip daha eğlenceli biriyle yaşa." Yibo yanındaki çocuğun konuşmasına fırsat vermeden yürümeye devam etti. "Bugün anahtarını da bana verdiğine göre seni bağlayan hiçbir şey yok. İstediğin yere gitmekte özgürsün."
"Gerçekten bundan korkacağımı mı sanıyorsun? " dedi Xiao Zhan sırıtarak. Fakat Yibo, arkası dönük olduğu için onun ne kadar eğlendiğini görmüyordu.
"Sen olmadan oldukça rahat edeceğim evde."
"Anlaştık öyleyse. "
Sonunda Xiao Zhan da Yibo'ya arkasını döndü ve farklı yönlere doğru ilerlediler.