💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book. : 30
Chapter. : 16 - 21
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဥ္ ၃၀၊ အခန္း ၁၆။ စြန့္ပစ္ခံရတဲ့ မေကာင္းဆုိး၀ါးေလး
စီရီဟန္ ။ [ အိပ္မက္ဆုိးလား ]
အဲ့ဒါကလြဲၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ထံတြင္ ဘာလုိ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း အေတြး ၀င္ေနရသလဲ သူ စဥ္းစားမရနုိင္ေပ ။
ရီ၀မ္၀မ္၊ သူမ၏ဖုန္းကို ဖက္ထားၿပီး အိပ္ရာထဲ လူးလွိမ့္ေနရင္းမွ ။
[ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ြန္မေလ ဒီေန့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ခဲ့တယ္။ အဓိကကေတာ့ အဲ့ဒီေကာင္ေလးက ရွင္နဲ ့တစ္ေထရာထဲၿဖစ္ေနတာပဲ - ေအးစက္တယ္၊ ထူးမၿခားၿဖစ္တယ္၊ အတုိင္းအထက္အလြန္ ကို ေထာင္လႊားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ့ရဲ့မ်က္နွာေပၚမွာေလ တံုးအတဲ့လူသားေတြ လုိ့ ေရးထားသလားကုိ မွတ္ရတယ္ ။ တၿခားသူေတြနဲ့ စကားေၿပာေနရတာက သူ ့ရဲ့အုိင္က်ဴကို ေလ်ာ့က်သြားေစေတာ့မယ့္အတုိင္းပဲ။ ရွင္တုိ့နွစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို တူတာ - သူက မေကာင္းဆုိး၀ါးေလး အတုိင္းပဲ ဆုိေတာ့ ရွင့္ဆီမွာ တိတ္တိတ္ပုန္းရထားတဲ့သား မ်ား ရွိေနတာလားလုိ့ က်ြန္မမွာ ေတြးမိလုနီးနီးပဲ...]
စီရီဟန္ ။ [ ေအးစက္တယ္၊ ထူးမၿခားဘူး၊ အတုိင္းထက္အလြန္ ေထာင္လႊားတယ္၊ မေကာင္းဆုိး၀ါး...]
အား...ငါေတာ့ ေသၿပီ...စီရီဟန္အေပၚ ငါ့ရဲ့တကယ့္အၿမင္ေတြကို ထုတ္ေၿပာမိသြားၿပီ...
ထိုေကာင္ငယ္ေလးသည္ စီရီဟန္ႏွင့္ ဘယ္ေလာက္ထိ တူသည္ ဆိုတာကို ထုတ္ေၿပာခ်င္ေဇာနွင့္ ေအးစက္ၿပီး ထူးမၿခားဘူးဟု သူမ ထည့္ေၿပာလုိက္မိၿခင္းက - စီရီဟန္သည္ အဲ့ဒီလုိလူမ်ိဳးပါဟု ထုတ္ေၿပာရာက်ေလသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္၊ ၿမန္ၿမန္္ဆန္ဆန္ပင္ သူမကိုယ္သူမ ကယ္တင္လုိက္ ၏ ။
[ အဓိကအခ်က္ကေလ အဲ့ဒီေကာင္ေလးက တကယ္ၾကီးကို ေခ်ာတာ - စြမ္းအားၾကီးတဲ့မ်ိဳးရုိးဗီဇေတြကုိ ပိုင္ဆုိင္ထားတဲ့ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ကေမြးထုတ္ထားတဲ့အတုိင္းပဲ....ေက်ာက္စိမ္းလုိမ်ိဳး ၾကည္လင္ရွင္းသန့္ေနၿပီးေတာ့ ၿပစ္မ်ိးမွဲ ့မထင္ ေခ်ာေမာလြန္းအားၾကီးတယ္။ က်ြန္မတုိ့ရဲ့ မ်ိဳးရုိးဗီဇနွစ္ခု ေပါင္းစည္းထားတာမဟုတ္လုိ့ရွိရင္ ဒီေလာက္ေခ်ာေမာ တဲ့အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ကို ေမြးထုတ္ေပးဖုိ့ဆုိတာ ဘယ္ၿဖစ္နုိင္ပါ့မလဲေလေနာ့ ~]
စီရီဟန္ ။ "တစ္ေယာက္ေလာက္ လုိခ်င္လို့လား"
ဗြီဒီယုိေကာလ္ထဲက ေကာင္ငယ္ေလး၏ ေအးခဲေနသည့္ မ်က္နွာေလး နွင့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည့္ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါကို ၿပန္အမွတ္ရ လုိက္မိရာ ခိုက္ခုိက္တုန္သြားရ၏ ။
[ *အဟြတ္* မလုိခ်င္ဘူး။ ထားလုိက္ပါေတာ့ ။
သူတုိ့က ကေလးေတြပဲရွိေသးတာ - ကေလးေတြ ဆုိတာက ေဆာ့ကစားဖုိ့ေလာက္ပဲ သိၾကတာ။ ဒါေပမယ့္လို့ သူတို့ကို တစ္ရက္နွစ္ရက္ေလာက္ ေခၚထားရမယ္ဆုိလည္း မမႈပါ ဘူးေလ ~]
အမည္မရွိေသာနန္သည္ အတည္အတံ့ေၿပာေနၿခင္း ဆုိပါလ်ွင္ သူမအေနၿဖင့္ တကယ္ပဲ စမ္းၾကည့္ဖုိ့ မမႈပါေခ် ။
သူမ၏ကေလးအရင္းသာဆုိပါက သူမ ဒါကို သည္းခံနုိင္လိမ့္ မည္ မဟုတ္ - ဤမေကာင္းဆုိး၀ါးၾကီးနွင့္တင္ သူမအတြက္ အာရံုအၿပည့္ ထည့္ထားေနရၿပီ။ ေနာက္အေသးေလးတစ္ေယာက္ပါ ထပ္ေရာက္လာဦးမည္ ဆုိပါကသူမထံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ေန့ရယ္လုိ့ ရွိပါေတာ့ မလား...။
ရီ၀မ္၀မ္ ။ [ အရမ္းညဥ့္နက္ေနၿပီ...ရွင္ ဘာလုိ့ မအိပ္ေသး တာလဲ]
ဤေဆးကုသေနခ်ိန္တြင္ စီရီဟန္၏အိပ္စက္ခ်ိန္မွာ ပိုပိုၿပီးအခ်ိန္မွန္လာ၏ ။ ရံဖန္ရံခါတြင္ ရီ၀မ္၀မ္ အနားမွာ ရွိမေနေပးလ်ွင္ေတာင္ စီရီဟန္သည္ ေကာင္းစြာအိပ္စက္ နုိင္ေနေလၿပီ ။ ေကာင္းမြန္စြာအနားယူေနၿခင္းေၾကာင့္ စီရီဟန္၏စိတ္အေၿခအေနသည္ ပုိပိုၿပီးတည္ၿငိမ္လာသလုိ စိတ္တုိ့ ၾကည္ၾကည္သာသာရွိလာေနေလၿပီ ။
စီရီဟန္ ။ [ အိပ္ဖို့ ၿပင္ေနတာ ]
ဖုန္းတစ္ဖက္ဆီက အသံတုိုးတုိးညင္းညင္းနွင့္ၿသရွရွအသံကို ခန့္မွန္းမိၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ ၊ သူ ့ကို ဖုန္းေခၚလုိက္ဖုိ့ ဆံုးၿဖတ္လုိက္ သည္ ။
"ရွင္ ညအိပ္ရာ၀င္ပံုၿပင္ နားေထာင္ခ်င္လား"
စီရီဟန္ ။ "အင္း"
ရီ၀မ္၀မ္၊ လည္ေခ်ာင္းရွင္းလိုက္ၿပီး ပံုၿပင္စတင္ေၿပာလာသည္ ။
"ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့...သူမရဲ့အဘြားက အရမး္ကုိလွပတဲ့ အနီေရာင္ဦးထုပ္ေလး တစ္လံုးကုိ သူမကို ေပးခဲ့သတဲ့ ။ အဲ့ဒီကတည္းကစၿပီး သူမကို အားလံုးက အနီေရာင္ေခါင္းေဆာင္းေလးလုိ့ ၀ုိင္းေခၚၾကသတဲ့ကြယ္...။
တစ္ေန့က်ေတာ့...အနီေရာင္ေခါင္းေဆာင္းေလးက သူမရဲ့အဘြားဆီကို ကိတ္တစ္လံုး ပုိ့ေပးခ်င္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ လမ္းတစ္၀က္မွာပဲ...
မီးခုိးေရာင္ ၀ံပုေလြၾကီးတစ္ေကာင္နဲ့ သြားတုိးေတာ့တယ္။ အနီေရာင္ေခါင္းေဆာင္းေလးလည္း ဒီေလာက္ထိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ ၀ံပုေလြၾကီးကို မၿမင္ဖူးတာေၾကာင့္ ကိတ္မုန့္ကို အသာတၾကည္နဲ့ပဲ ေက်ြးလုိက္ေတာ့တယ္။ ေက်ြးလဲေက်ြးၿပီးသြားေရာ အဲ့ဒီ၀ံပုေလြၾကီးက ဖုံုးအုပ္ေနတဲ့ ေတာအုပ္ေလးထဲကို ၀င္သြားေတာ့တာေပါ့ ။ ဒီေတာ့ အနီေရာင္ေခါင္းေဆာင္ေလးက စိတ္ဆုိးမာန္ဆိုးနဲ့ ေၿပာလိုက္တယ္...
"မင္းက ငါ့ရဲ့ကိတ္မုန့္ကို စားလုိက္ၿပီ...ဒီေတာ့ မင္းက အခု င့ါရဲ့အပိုင္ ၿဖစ္သြားၿပီ..."
စီရီဟန္ ။ "..."
သူသည္ အရင္က နတ္သမီးပံုၿပင္ေတြကိုနားမေထာင္ဖူး တာေတာင္မွ သူ သိေနသည္... ဒီညအိပ္ရာပံုၿပင္က တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနၿပီဆုိတာ...။
ေနာက္တစ္ေန့မနက္ခင္း ။
ငါးေယာက္သားအဖြဲ ့သည္ ေလးလံလွသည့္အိတ္ၾကီးေတြ ကိုယ္စီၿဖင့္ ထြက္ေပၚလာၾကသည္ ။
သူတိ့ုေတြသည္ အားအင္ၿပည့္လုိ့ေနေသာ္ၿငား သူတုိ့မ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ကြင္းတုိ့ညိဳမဲေနသည္မွာ ထူးဆန္းလွေခ်သည္ ။
"ရွင္တုိ့အားလံုး မေန့ညက သူခုိးသြားလုုပ္ခဲ့ၾကတာလား"
သူေတာ္စင္ ။ "ၿဖစ္စရာလားဗ်ာ - က်ြန္ေတာ္တုိ့က ရိုးသားေၿဖာင့္မတ္တဲ့အဖြဲ ့ပါဗ်"
ပန္းစည္း ။ "ဟုတ္တယ္...ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္အလုပ္မ်ိဳး က်ြန္ေတာ္တုိ့ ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး.."
ရီ၀မ္၀မ္ ၊ ဆြံ ့အသြားရၿပီ ။ "..." ဆုိေတာ့ ရွင္တုိ့ အရင္ကေတာ့ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္လုပ္ဖူးတယ္ေပါ့ ။
အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသား ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
"ေဘာ့စ္ရဲ့ေဘာ္ဒီဂတ္ေကာင္းေတြ ၿဖစ္ေအာင္လို့ဆုိၿပီး
ကပၸတိန္က ဇာတ္လမ္းေတြအမ်ားၾကီး ၾကည့္ရမယ္လုိ့
က်ြန္ေတာ္တုိ့ကို အမိန့္ေပးထားလုိ့ပါ။ က်ြန္ေတာ္တုိ့ ဒီမစ္ရွင္ကို ေကာင္းေကာင္းေဆာင္ရြက္မွာမုိ့ စိတ္ေအးလက္ေအးေနပါ ေဘာ့စ္"
ရီ၀မ္၀မ္၊ ဒါကို ၾကားလုိက္ရသည့္အခါ သူမ ဟတ္ထိသြားရ၏ - ဒီလူေတြသည္ ဒီေလာက္ထိ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရလိမ့္မည္ဟု
သူမ တကယ္ကို မထင္မွတ္္ထားခဲ့ပါေခ် ။
"ရွင္တုိ့အားလံုး ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းသြားၾကမွာပဲ...စိတ္ခ်...ရွင္တုိ့ေတြ ေကာင္းေကာင္းလုပ္တာနဲ ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ ေနာက္ထပ္ အန္ေပါင္းထပ္ေပးမယ္"
မွတ္ခ်က္ ။ အန္ေပါင္းဆုိတာ အနီေရာင္စာအိတ္ထဲထည့္ၿပီး ေတာ့ မုန္ ့ဖုိးေပးတာပါ...။
💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၀၊ အခန္း ၁၇။ ေၿခာက္ေယာက္အဖြဲ ့ၿဖစ္သြားၿခင္း
အမည္မရွိေသာ နန္ ။ "ေဘာ့စ္၊ က်ြန္ေတာ္တုိ့ ဒီေန့ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ။ နတ္ဘုရားလက္ကိုင္တုတ္၊ ခ်ထား လုိက္စမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့" သူေတာ္စင္သည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ေမႊေနွာက္ရွာေဖြေနၿခင္းကို ရပ္သြားသည္ ။ ထိုအစား၊ အ၀ါေရာင္စကၠဴ တစ္ထပ္ကို ထုတ္ယူလုိက္၏ ။
"အဲ...က်ြန္ေတာ္ ေဖာင္တိန္ယူလာဖုိ့ ေမ့သြားတယ္..."
ပန္းစည္းသည္ သူ့အား မ်က္စိေစြၾကည့္လာၿပီး၊
ဒီေနာက္ လွမ္းေပးလုိက္သည္ကား....မ်က္ရစ္ဆြဲတံ ။
ရီ၀မ္၀မ္၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းတုိ့ တြန့္ေကြးတက္သြားၿပီး
ေခ်ာင္းဟမ့္လုိက္မိသည္ ။
"က်ြန္မတုိ့ေတြ ဒီေန့ ေက်ာက္စိမ္းနဲနဲေလာက္ သြားၾကည့္ၾက မယ္။ ရွင္တုိ့အားလံုး က်ြန္မေနာက္လုိက္ေပးၾကရံုပဲ...ဘာမွ ခ်မွတ္ေနစရာ မလုိဘူး"
အမည္မရွိေသာနန္သည္ သူမအား ကတိေပးလာသည္။
"ေက်ာ္ၾကားေသာ ရီ...စိတ္ခ်...က်ြန္ေတာ္တုိ့ကုိသာ လႊဲထားလုိက္ - ယင္တစ္ေကာင္ေတာင္မွ မင္းနားကို လာမ၀ဲေစရဘူး"
ဒီေနာက္၊ တၿခားသူမ်ားအား ၾကည့္လုိက္ၿပီး ။
"မင္းတုိ့အားလံုး...ငါတုိ့ ဒီေန့ ဘာလုပ္ရမလဲဆုိတာ သိၾကတယ္မလား"
ေလးေယာက္သား တစ္ၿပိဳင္တည္း ေၿဖလာသည္ကား ။
"သိပါတယ္"
အမည္မရွိေသာ နန္ ။ "ငါတုိ့ရဲ့ေဆာင္ပုဒ္က ဘာလဲကြ"
ေလးေယာက္သား ေၿပာလာသည္ ။
"ေဘာ့စ္ ေက်ာ္ၾကားေသာ က ပန္းတစ္ပြင့္လုိ လွတယ္။ လွတယ္ လွတယ္ လွတယ္ လွတယ္။ ေခ်ာတယ္ ေခ်ာတယ္ ေခ်ာတယ္ ေခ်ာတယ္"
သူတုိ့ု၏ေဆာင္ပုဒ္ဆုိတာကုိ ၾကားလုိက္သည္နွင့္
ရီ၀မ္၀မ္ခမ်ာ ေသြးအန္မတတ္ ၿဖစ္သြားရသည္...
ဒီေလာက္ထိ ရွက္စရာေကာင္းသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ိဳး
တစ္ေန့တြင္ သူမနားနွင့္ ဆတ္ဆတ္ၾကားရလိမ့္မည္ဟု
သူမ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးဖူးခဲ့...
*အဟြတ္ အဟြတ္ အဟြတ္* "ရွင္တုိ့ရဲ့ေဆာင္ပုဒ္အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေဆာင္ပုဒ္မပါဘဲနဲ ့ လုပ္ၾကရေအာင္ ပါ...."
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ငါးေယာက္သားအလယ္တြင္ စကားေၿပာဆုိေန ခ်ိန္၊ သူမအေနာက္ဘက္ကေန ေၿခလွမ္းသံတုိ့ကို ၾကားလုိက္ရသည္ ။ အီလဲဗင္းနွင့္ ဖန္ရႊမ္းယီတုိ့ သူတုိ့ထံ ေလ်ွာက္လာေနၿခင္းပင္ ။
*၀ွစ္ ၀ွစ္ ၀ွစ္*
ပန္းစည္း၊ အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသားနွင့္ သူေတာ္စင္တုိ့သည္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပင္ ရီ၀မ္၀မ္ေရွ့ ေရာက္လာၾကၿပီး သတိၾကီးၾကီး ထားလာၾက၏ ။ သူမေလး၏လူသားဒိုင္းကာ လုပ္ေပးဖုိ့ရာအတြက္ ေရခဲတံုးေယာက်ာ္းကိုလည္း အမည္မရွိေသာနန္သည္ အေရွ့သုိ့ ကန္ထုတ္ပစ္လုိက္ေလသည္ ။
ပန္းစည္း ။ "ဘယ္သူေတြလဲကြ"
အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသား ။ "ဒီလူနွစ္ေယာက္က အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားတယ္...ေဘာ့စ္...ေနာက္ၿပန္ဆုတ္"
သူေတာ္စင္ ။ "မိစၧာေတြ...မင္းတုိ့ ဘယ္ကေနလာၾက တာလဲ"
ရီ၀မ္၀မ္၊ လဲက်ေတာ့မတတ္ ၿဖစ္သြားရသည္ ။
"စိတ္ေလ်ွာ့ၾကပါ...သူတုိ့က က်ြန္မရဲ့လူေတြပါ..."
ပန္းစည္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေၿပာဆိုလာသည္။
"ေဘာ့စ္၊ 'တစ္ခါတေလမွာ လူတစ္ေယာက္ကို သူ ့ဇာတိရုပ္ အစစ္ကို မသိဘဲနဲ့ အခ်ိန္အၾကာၾကီး သိက်ြမ္းေနတတ္တယ္' လုိ့ ေၿပာၾကတယ္ - လက္ေခ်ာင္းမွာ အနီေရာင္လက္စြပ္ စြပ္ထားတဲ့ေကာင္က အေတာ္ေလး မယံုသကၤာစရာ ေကာင္းတယ္"
ရီ၀မ္၀မ္ ၊ ဖန္ရႊမ္းယီအား လွည့္ၾကည့္လာသည္ ။
အနက္ေရာင္အဖြဲ ့၏ကပၸတိန္၀တ္စံုမွာ အနီရင့္ရင့္ေရာင္ ္ၿဖစ္ၿပီး ကပၸတိန္အေဆာင္အေယာင္ ဇာမဏီငွက္လက္စြပ္ ကိုလည္း ၀တ္ဆင္ထားေလသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္၊ ကူကယ္ရာမဲ့စြာ ၿပန္ေၿပာလုိက္ရသည္ ။
"သူက က်ြန္မရဲ့တပည့္ပါ...က်ြန္မကိုယ္တုိင္ သူ့ကို ပ်ိဳးေထာင္ထားတာ - အစုိးရိမ္မလြန္ၾကပါနဲ့"
"သခင္မေလး ၀မ္၀မ္...ဒီလူေတြက..."
အီလဲဗင္းသည္ လူငါးေယာက္အား မယံုသကၤာစြာၿဖင့္
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ၾကည့္ေနသည္ ။
ဖန္ရႊမ္းယီသည္လည္း စိတ္ရႈပ္ေထြးေနၿပီး အသိစိတ္တုိ့လြတ္ေန၏ ။
"သူတုိ့က...က်ြန္မ ငွားထားတဲ့ သီးသန့္ေဘာ္ဒီဂတ္ ေတြပါ..."
ရီ၀မ္၀မ္၊ ဒီလူေတြကို သူမကိုယ္တုိင္ ငွားထားၿခင္း ၿဖစ္ေၾကာင္းကို တကယ္ပင္...၀န္မခံလုိပါေခ် ။
အီလဲဗင္း၊ ဒါကို ၾကားလုိက္သည္နွင့္
မ်က္ေမွာင္တု့ိ ၾကဳတ္သြားသည္ ။
"ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြ..."
သူနွင့္ဖန္ရႊမ္းယီသည္ သခင္မေလး ၀မ္၀မ္ကို ကာကြယ္ဖုိ့ရာအတြက္ လုိက္ပါလာခဲ့ၾကၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ သု့ိေသာ္၊ သူမက ကုိယ္တုိင္ကိုယ္က် သီးသန့္ေဘာ္ဒီဂတ္ တခ်ိဳ့ ရွာထားေလရာ - သူတုိ့ကို မယံုၾကည္လို့ပဲလား ။
အီလဲဗင္း ဘာေတြေတြးေနသလဲဆုိတာကို
ရီ၀မ္၀မ္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ရံုနဲ့ သိလုိက္ပါၿပီ ။
ထုိ့ေၾကာင့္ ၊ သူမ ရွင္းၿပလာရေတာ့သည္ ။
"အရမး္အေတြးမလြန္ၾကပါနဲ့ - က်ြန္မ အခု ဘယ္လုိအေၿခအေနမွာ ေရာက္ေနလဲဆုိတာ မင္းတု့ိ ေကာင္းေကာင္းသိၾကတာပဲ ။ က်ြန္မအေနနဲ့ စီရီဟန္ရဲ့ လူေတြကို အလြန္အက်ြံသံုးလုိက္ရင္ အင္အားၾကီးတဲ့ အဆက္အသြယ္ေတြကို သံုးၿပီးေတာ့ လူေတြနဲ ့ ရင္းနွီးမႈရေအာင္ လုပ္တယ္လုိ့ေၿပာလာၾကလိမ့္မယ္ေလ ။
ေရွ့ရက္မွာ ကိစၥေလးတစ္ခုသက္သက္ လုပ္စရာရွိေနေတာ့
ဒါက အသင့္ေတာ္ဆံုးနည္းလမ္းပဲ - ရွင္တုိ့ လုိက္လာေပး ဖုိ့က် အဆင္ေၿပမွာမဟုတ္ဘူး"
ရီ၀မ္၀မ္၊ သူမ၏အေၿခအေနကို ရုိးရုိးရွင္းရွင္း ရွင္းၿပလုိက္ၿပီး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ့ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္သည္ ။
သူမ၊ သူတုိ့အား ေအာက္ထပ္သို့ ေခၚသြားေတာ့မည္အၿပဳ၊
စကားတစ္ခြန္းမွ ေၿပာဆုိၿခင္းမရွိသည့္ ဖန္ရႊမ္းယီသည္ စကားထစ္အထစ္အၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
"၀မ္...၀မ္၀မ္...သခင္မေလး ၀မ္၀မ္..."
"ဘာမ်ားလဲ" ရီ၀မ္၀မ္၊ ေမးလုိက္သည္ ။
ဖန္ရႊမ္းယီ ။ "အေရး-အေရးတၾကီး..က်ြန္ေတာ္...သန့္စင္ခန္း...သြားမွရ..."
"အဲေလ...သြားပါ...ၿပီးရင္ ေလာ္ဘီမွာ ေတြ ့ၾကတာေပါ့"
ရီ၀မ္၀မ္ ၊ ေၿဖလုိက္သည္နွင့္ ။
"ဟုတ္ကဲ့..."
ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖန္ရႊမ္းယီ၊ သုတ္တီးသုတ္ၿပာ သြားေတာ့သည္ ။
သူ ့ရဲ့မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္က အမည္မရွိေသာနန္သည္ ရယ္ေမာလာရင္း ။
"အားရား...ေဘာ့စ္...က်ြန္ေတာ္လဲပဲ ရုတ္တရက္ၾကီး
သန္ ့စင္ခန္းသြားဖုိ့ လိုလာၿပီ...ခြင့္ၿပဳပါဦး...ေဆာရီး...ေဆာရီးပါ"
ဒီေနာက္၊ သူေတာ္စင္သည္လည္း
"က်ြန္ေတာ္ေရာပဲ သန္ ့စင္ခန္းသြားဖုိ့ လုိတယ္" ဟု ဆုိကာ အေၿပးလုိက္သြားသည္ ။
ပန္းစည္းသည္လည္း သူတုိ့ေနာက္ကေန လွစ္ခနဲလုိက္သြားေလသည္ ။
"က်ြန္ေတာ္ေရာပဲ၊ က်ြန္ေတာ္ေရာပဲ"
အုတ္သယ္သည့္ုနုိင္ငံၿခားသား ။ "အမ္...ဒါဆုိ က်ြန္ေတာ္ေရာပဲ"
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၀၊ အခန္း ၁၈။ မိသားစုတစ္ခုအတြက္ စည္းလံုးဖုိ့က အေရးအၾကီးဆံုးပဲ
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္း ။ "..." ငါ ေအာင့္နုိင္ေသးတယ္ ။
ပန္းစည္းသည္ ၿပန္လွည့္လာၿပီး ေရခဲတံုးေယာက်ာ္းအား ဆြဲေခၚသြားသည္ ။
"ေယာက်ာ္း...ဒီမွာ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ...ၿမန္ၿမန္ေလး လာခဲ့.... မိသားစုတစ္ခုအတြက္ စည္းလံုးဖုိ့ အေရးၾကီး တယ္ေလ"
ရီ၀မ္၀မ္ ။ "..."
သူတုိ့ေၿခာက္ေယာက္သား သန့္စင္ခန္းထဲ ေၿပး၀င္သြားၾက သည္ကုိ ၾကည့္ေနရင္း ရီ၀မ္၀မ္ ၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္ေနမိသည္ ။
ေသာက္က်ိဳးနဲလွခ်ည္လား ။
ေယာက္်ားေလးေတြေတာင္မွ သန့္စင္ခန္းသြားတာကို
အဖြဲ ့လုိက္သြားတယ္တ့ဲလား....ဟမ္။
ရီ၀မ္၀မ္၊ အီလဲဗင္းဘက္သုိ့ လွည့္ကာ ေမးလုိက္သည္ ။
"အဟမ္း...အီလဲဗင္း...မင္းေရာ သန့္စင္ခန္းသြားမွာလား"
အီလဲဗင္းသည္ကား စတင္ကာ ေဇာေခ်ြးတုိ့ပ်ံလာေလသည္ ။
*အဟမ္း* "က်ြန္ေတာ္ သြားဖုိ့မလိုပါဘူး...ရႊဲ ့လိ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနၿပီလားလုိ့ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းၾကည့္လုိက္ဦးမယ္ေနာ္"
ရီ၀မ္၀မ္ ။ "သြားပါ...သြား..."
အနည္းဆံုးေတာ့ ဒီမွာ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ပံုမွန္ရွိေသးတာပဲ...
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ ေယာက်ာ္းေလးသန္ ့စင္ခန္း၌ ။
ပန္းစည္းသည္ လူယုတ္မာအၾကည့္ၿဖင့္ ဖန္ရႊမ္းယီအား ေထာင့္ဘက္ကို တြန္းပစ္လုိက္သည္ ။
"လခြမ္းတဲ့မွပဲ...ေသာက္စကားထစ္...ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းကို မိၿပီ။ ကပၸတိန္၊ ဒီသစၥာေဖာက္ေကာင္က
စီ မိသားစုထဲမွာ ပုန္းေနၿပီးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး နွက္ေနတယ္္ - သူ က်ြန္ေတာ္တုိ့ကို အမွတ္ေကာ ရေသးရဲ့ လား"
ပန္းစည္းသည္ ေရခဲတံုးေယာက္်ားအား တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ၿပီး ။
"အရူးေကာင္...ဘာလုိ့ လာကူမေပးတာလဲ"
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္း ။ "ငါ သူနဲ့ မယွဥ္နုိင္ဘူး"
"ခ်ီးတဲ့မွပဲ...အသံုးမက်တဲ့ေယာက်ာ္း...။ ခ်စ္စရာေလး...ဒီကုိ လာဦး"
ပန္းစညး္သည္ အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသားဘက္ လွည့္လုိက္ၿပန္ သည္ ။
အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသားသည္ တခနေလာက္ ေတြးေတာ လုိက္ၿပီး။
"က်ြန္ေတာ္ သူ့ကို ရုိက္ပစ္နုိင္တယ္ဆုိေပမယ့္လဲ...က်ြန္ေတ္ာ မလုပ္ရဲဘူး"
ပန္းစည္း၊ ပုိလုိ့ ေဒါပြသြားရေတာ့ၿပီ ။
"ကပၸတိန္ရွိေနတာပဲ။ မင္းက ဘာကို ေၾကာက္ေနတာလဲ။
ၿပီးေတာ့ သူက အရင္ဆံုး စည္းကမ္းေဖာက္သြားတဲ့ ေကာင္ကြ"
အုတ္သယ္ေသာနုိင္ငံၿခားသားသည္ ဖန္ရႊမ္းယီအား တစ္ခ်က္ၾကည့္လာ သည္ ။
"ကပၸတိန္က က်ြန္ေတ္ာတု့ိဘက္မွာ ရွိတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာလို့လား"
"ေအးေပါ့ကြ၊ ငါ..."
ပန္းစည္းသည္ စကားေၿပာဖုိ့ရာ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လုိက္ရံု ရွိေသး ။ အမည္မရွိေသာနန္နွင့္ ဖန္ရႊမ္းယီတုိ့မွာ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ေဆြးေႏြးေနၾက သည္ကို ၿမင္လုိက္ရေတာ့၏ ။
ဖန္ရႊမ္းယီသည္ကား သူ့အေနာက္ဘက္က ၿပတင္းေပါက္ေဘာင္ကို မွီထားလ်က္ ။
"ကပၸတိန္၊ က်ြန္ေတာ့္ကို စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္~"
အမည္မရွိေသာနန္သည္ စီးကရက္တစ္လိပ္အၿပင္ မီးၿခစ္ဆံတစ္ခ်ိဳ့ကိုုပါ ထုတ္ယူလုိက္သည္ ။ ဖန္ရႊမ္းယီအား တစ္ခု ကမ္းေပးလုိက္ၿပီး စီးကရက္တစ္လိပ္ကို
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းတုိ့ၾကား ထားလိုက္ၿပီး မီးညွိလုိက္၏။ သူတိ့ုနွစ္ေယာက္သားသည္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စီးကရက္မီး အၿပန္အလွန္ညွိေပးေနၾကေလသည္ ။
အမည္မရွိေသာနန္ ေၿပာလာသည္ ။
"ေၿပာပါဦး...အေၿခအေန"
ဖန္ရႊမ္းယီ၊ စီးကရက္ေငြ ့ကို မႈတ္ထုတ္လုိက္ၿပီး အားလံုးအား အံ့ၿသစြာ ၾကည့္လာသည္ ။
"မင္းတုိ့အားလံုး ရွာေတြ ့သြားၾကမယ္လုိ့ ထင္မထားမိဘူး ။ က်ြတ္စ္၊ မင္းတုိ့ေကာင္ေတြက ငါ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပိုသြက္ေနတယ္..."
သူေတာ္စင္ ။ "ဘာကို ရွာေတြ ့တာလဲ"
ပန္းစည္း ။ "ရွာေတြ ့တယ္...ဘာအေၾကာင္းကို ေၿပာေနတာလဲ"
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္း ။ "..."
ဖန္ရႊမ္းယီ၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းတုိ့ အနည္းငယ္ ေကြးတက္လာသည္ ။
"...ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး...ဘာမွမေၿပာခဲ့ဘူးပဲ မွတ္လုိက္ပါ။ ငါကုိက မင္းတုိ့ရဲ့အုိင္က်ဴကို အထင္မၾကီးခဲ့မိသင့္တာ"
သူေတာ္စင္သည္ ေဒါသထြက္လာ၏ ။
"မင္း...အဲ့ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ"
ပန္းစည္းနွင့္သူေတာ္စင္တုိ့သည္ အေတြးခ်င္းထပ္တူညီသည္မွာ ရွားလွေပသည္။
ပနး္စည္းလဲ ထုတ္ေၿပာဆုိလာ၏ ။
"ဟုတ္တယ္...ဘာအဓိပၸာယ္လဲ။
ဘာလုိ့ ေကြ ့ပတ္ေနတာလဲကြ"
ဖန္ရႊမ္းယီ၊ သူတုိ့တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတုိင္းကုိ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေမးလာသည္ ။
"မင္းတုိ့ေကာင္ေတြ ဘာကိုမွ ရွာမေတြ ့ၾကေသးဘူး ဆုိမွေတာ့ ဘာလုိ့ အဲ့ဒီမိန္းမနဲ့ အတူရွိေနၾကတာလဲ"
ပန္းစည္း ေၿပာလုိက္သည္ ။
"သူမက ငါတုိ့ရဲ့ေဖာက္သည္''
သူေတာ္စင္ ။ "သူမက ငါတုိ့ကို အရင္က ခနခနငွားခဲ့ တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က ငါတုိ့ သူ့မရဲ့ေဘာ္ဒီဂတ္လုပ္ေပးေန တာကြ - သူမက ငါတုိ့ကို ပိုက္ဆံေကာင္းေကာင္းေပးတယ္"
အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသား ။ "အရမ္းကို ရက္ေရာတယ္"
ေရခဲတံုးေယာက်ာ္း ။ "အင္း"
ဖန္ရႊမ္းယီသည္ အမည္မရွိေသာနန္ဘက္ လွည့္လာသည္ ။
"ကပၸတိန္....လူသစ္တစ္ေယာက္နွစ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္မထည့္ခ်င္ဘူးလား"
ပန္းစည္း၊ ေဒါသေပါက္ကြဲထြက္သြားရၿပီ ။
"ေဘာပဲ ေဘာပဲ ေဘာပဲ။ ဖန္ရႊမ္းယီ...ေခြးသေတာင္းစားေကာင္...မင္း ဘာလုိ့ ငါတုိ့ကုိ ေသြးခြဲဖုိ့ ၿကိဳးစားေနတာလဲကြ...ငါ မင္းကို ဖုိက္မယ္"
အမည္မရွိေသာနန္သည္ လက္ကုိ ေ၀ွ့ၿပလာၿပီး အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသားအား အသံုးခ်ကာ
ပန္းစည္းကို ေဘးသို့ တြန္းပို့ပစ္လုိက္ေတာ့သည္ ။
ဒီေနာက္၊ ဖန္ရႊမ္းယီအား သူ ေမးလာသည္ ။
"ဘာေတြ ့ထားလုိ့လဲ"
💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၀၊ အခန္း ၁၉။ မ်က္ရည္အၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ၿပီး သန့္စင္ခန္းထဲ မူးလဲၿခင္း
"အဲ့ဒီမိန္းမရဲ့ေနာက္ေၾကာင္းက မသကၤာစရာေကာင္းတယ္"
ဖန္ရႊမ္းယီ ေၿပာလာသည္ ။
အမည္မရွိေသာနန္သည္ မီးခုိးအကြင္းၿဖစ္ေအာင္ မႈတ္ထုတ္လုိက္ရင္း။
"သူမက စိုးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္နဲ့ တခ်ိဳ့ေနရာေတြမွာ ဆင္တူေနရံုပါ။ ဒါေပမယ့္လုိ့ စိုးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာ လံုး၀မဟုတ္ဘူး"
ပန္းစည္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၀င္ေၿပာလာသည္ ။
"မင္း ငါတုိ့ကို ငတံုးေတြလုိမ်ိဳး ဆက္ဆံတာက ထားပါဦး...
ငါတုိ့ရဲ့ ကပၸတိန္ကိုပါ ငတံုးလုိ့ ထင္ေနတာလား...
သူက ဘယ္သဲလြန္စကိုမ်ား အလြတ္ခံရိုးထံုးစံရွိဖူးလုိ့လဲ... အဲ့ဒီမိန္းမရဲ့ေနာက္ေၾကာင္းကုိ ငါတို့စံုစမ္းထားၿပီးသား -
သူမက ရီ အုပ္စုက ရီဟုန္းေ၀ရဲ့အငယ္ဆံုးေၿမးမေလး၊ ရီ၀မ္၀မ္... သူမနဲ့ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘာမွ မသကၤာစရာ ေကာင္းတာမရွိဘူး"
ဖန္ရႊမ္းယီ ေၿပာလာသည္။
"ငါလည္း စံုစမ္းၾကည့္ၿပီးပါၿပီ...သူမရဲ့ေနာက္ေၾကာင္းမွာ ဘာမွ မွားေနတာမရွိဘူး"
"ေသာက္က်ိဳးနဲ...ဒါဆုိရင္ ဘာလု့ိ မသကၤာစရာေကာင္းတယ္လုိ့ ေၿပာေနတာလဲကြ...မင္းရဲ့ေခါင္းထဲ ေခြးစားသြားၿပီလား...ဟမ္"
ဖန္ရႊမ္းယီ၊ စိတ္အလုိမက်စြာၿဖင့္ ပန္းစည္းအား ၾကည့္လာသည္။
"ငါတုိ့ ဘာကိုမွ ရွာမေတြ ့ဘူးဆိုတာနဲ့ပဲ သူမနဲ့ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့ တစ္ခုခုရွိမေနဘူးလုိ့...ဘယ္သူေၿပာလဲ"
ပန္းစည္း၊ နႈတ္လွန္ၿပန္ထုိးလာသည္။
"လံုး၀ကုိ အဓိပၸာယ္မရွိလုိက္တာ ။ မင္း ဘာကိုမွ ရွာမေတြ ့ဘူးဆုိရင္ ေသခ်ာေပါက္ကုိ ဘာမွမရွိလုိ့ေပါ့ကြ။ ကပၸတိန္...သူ ့ရဲ့ေပါက္တတ္ကရ ေတြကုိ မယံုနဲ့ - သူ သက္သက္မဲ့ ပ်င္းလုိ့ ဥာဏ္ဆင္ေနတာ"
သူေတာ္စင္အသံ ဟိန္းထြက္လာသည္ ။
"အမွန္ပဲ....သူက အဲ့ေနရာမွာ အေခ်ာင္ေနၿပီး အေခ်ာင္စားဖုိ့ ေသာက္ဖုိ့ေလာက္ပဲသိတာ...ဒီဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့သူေတာ္စင္ ကို လာၿပီးမညာစမ္းနဲ့...။စီ မိသားစုက က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာ တယ္။ ကပၸတိန္...သူ အခု ဘယ္ေလာက္ေတာင္၀ၿဖီးေန သလဲ ၾကည့္ပါဦး"
အမည္မရွိေသာနန္၊ ဖန္ရႊမ္းယီအား ၾကည့္ၿပီး ေၿပာလာသည္ ။
"မင္း ေသခ်ာရဲ့လား"
လက္ေခ်ာင္းၾကားထဲ စီးကရက္ကုိ ထည့္လုိက္ရင္း
ဖန္ရႊမ္းယီ၊ ထပ္ထည့္ေၿပာလာသည္ ။
"နွစ္နွစ္အၾကာတုန္းက၊ က်ြန္ေတာ္ သဲလြန္စတစ္ခုရလုိ့ တုိင္းၿပည္ Z ကို လုိက္ခဲ့တယ္။ ရီ၀မ္၀မ္ ကိုပဲ အဓိကထားၿပီးေတာ့ အာရံုစိုက္ခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လုိ့ ကပၸတိန္ ေတြ ့တဲ့အတုိင္းပဲ အဲ့ဒီမိန္းမနဲ့ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လံုး၀ကုိ ဘာအမွားအယြင္းမွ မရွိဘူး။
အစကေတာ့ က်ြန္ေတာ္ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ေတာ့မလုိ့ပဲ၊ ဒါေပမယ့္..."
အမည္မရွိေသာ နန္။ "ဒါေပမယ့္ ဘာၿဖစ္လဲ"
ဖန္ရႊမ္းယီ ။ "ဒါေပမယ့္ အခုတေလာမွာ က်ြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ၾကီး သတိၿပဳမိလာတာက...ဒီမိန္းမက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္..."
ပန္းစည္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အသံက်ယ္ၾကီးနွင့္ ေအာ္ဟစ္ေငါက္ငမ္း လာေတာ့သည္ ။
"ခ်ီးပဲ ေဘာပဲ လခြမ္းကြာ...ကပၸတိန္...ဒီေကာင္က ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေကာင္းေကာင္းစားေသာက္ေနရရံုတင္ မဟုတ္ဘူး၊ မိန္းကေလးေတြနဲ့ လုိက္ရႈပ္ဖုိ့ဆင္ေၿခဆင္လက္ေတြပါ ရွာထားၿပီဗ်"
သူေတာ္စင္ကား ေတြးဆဆၿဖင့္ ။
"သူက တကယ္ၾကီး မိန္းကေလးေတြေနာက္ လုိက္ပိုးေတာ့မလို့လား။ ေသမွာမေၾကာက္ဘူးလား"
စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္ နွင့္ ဂ်ိဟြမ္တုိ့၏ ေစ့စပ္ထားၿခင္း အေၾကာင္းကို လူတုိင္း သိေနၾက၏။ အသက္ဆက္မရွင္ခ်င္ေတာ့မွသာ ဂ်ိဟြမ္အား ရန္စ၀ံ့ေပလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါလား...။
သူတုိ့အား လ်စ္လ်ဴရႈထားလုိက္ၿပီး ဖန္ရႊမ္းယီ၊ ဆက္ေၿပာလုိက္သည္။
"အဲ့ဒီမိန္းမက ေတာ္ေတ္ာေလးကုိ တုိက္ရည္ခုိက္ရည္ ေကာင္းတယ္။ သူမက အဲ့ဒီအသံုးမက်တဲ့ အနက္ေရာင္အဖြဲ ့ကိုယ္ရံေတာ္ေတြထက္ နည္းနည္းေလးပဲ ပုိေတာ္တာဆုိေပမယ့္လုိ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္ထဲနဲ ့တင္ တဖက္လူရဲ့အားနည္းခ်က္ကို တန္းၿမင္နုိင္တယ္ - ဒါက ေတာ္ေတ္ာေလးကို စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္ပဲ ။ သူမလုိသာမန္သခင္မေလးတစ္ေယာက္က ဒီေလာက္ထိ အရည္အခ်င္း ရွိေနၿပီးေတာ့ စီ မိသားစုရဲ့အနက္ေရာင္အဖြဲ ့ကိုပါ သင္ၿပေပးနုိင္ေလာက္ တဲ့ထိ သေဘာေပါက္နုိင္စြမ္း ရွိမယ္လုိ့ ထင္လား...မဆန္းၾကယ္ေနဘူးလား"
ဖန္ရႊမ္းယီသည္ စံုစမ္းရွာေဖြလုိ့ရသမွ်ကုိ သူတုိ့ငါးေယာက္ အား အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ အေသးစိတ္ကအစ ေၿပာၿပေန သည္ ။ ဘယ္သူကမွ စကား၀င္ေၿပာၿခင္း မရွိၾကေတာ့ ။
စီ မိသားစုနွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းတုိ့ကို အထပ္ထပ္ ပိတ္ဆီးကာထားေလသည္ ။ ဒီအေၾကာင္းကို ဖန္ရႊမ္းယီ သည္ သူတုိ့အား ေၿပာၿပၿခင္းမဟုတ္ပါလွ်င္ ဒီလိုနုညက္သည့္မိန္းမေခ်ာေလးသည္ ဒီလုိစြမ္းရည္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆုိင္ထားမည္ဟု ဘယ္သူကမွ သိရွိၾကမည္မဟုတ္။
အမည္မရွိေသာ နန္ ။ "ဒီလုိအရည္အခ်င္းမ်ိဳးေတြနဲ့ဆုိ
သူမကုိ မေကာင္းဆုိး၀ါးလို့ေတာင္ သတ္မွတ္လုိ့ရေနၿပီ"
ဖန္ရႊမ္းယီ၊ ၿပံဳးၿပလာသည္ ။ "အတိအက်ပါပဲ"
ပန္းစည္းသည္ကေတာ့ စည္းရံုးသည့္ထဲ ၀င္မသြား ။
"သူမက အမိႈက္တခ်ိဳ့တေလကို အနုိင္ရလုိက္ရံုပါပဲ...ဟုတ္ပီလား။ ဘာမ်ား ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္လုိ့..."
သူေတာ္စင္ ။ "သူမဆီမွာ အထူးထရိန္နင္ရထားဖုိ့ဆုိတာက မၿဖစ္နုိင္ သေလာက္ပါပဲ...ဒါေပမယ့္ သခင္မေလးနဲ့ တစ္ခုခုဆက္ႏြယ္ေန တယ္လုိ့ ေၿပာေနတာကေတာ့ နဲနဲေလးတရားမလြန္လြန္းဘူးလား..."
သူတုိ့ ေၿပာဆုိေနၾကစဥ္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ဖုန္းကေန မက္ေဆ့ခ်္အသိေပးသံ ေပၚထြက္လာသည္ ။
စီးကရက္ဖင္ကို နင္းေၿခပစ္လုိက္ၿပီး
ဖန္ရႊမ္းယီ၊ ေၿပာလာသည္။
"ဒါပဲဗ်ာ..မင္းတုိ့ၾကိဳက္သလုိသာ လုပ္ၾက...
ငါ့လမ္းထဲသာ ၀င္မရႈပ္နဲ့"
အမည္မရွိေသာနန္၊ တခနေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
ဒီေနာက္၊ ပန္းစည္းနွင့္တၿခားသူမ်ားအား တစ္ခ်က္ၾကည့္ လုိက္၏ ။
"အခုေတာ့...ငါတုိ့ေတြ ဖန္ရႊမ္းယီကို မသိသလုိ ဟန္ေဆာင္ၾကတာေပါ့ ။ မေဖာ္ၾကနဲ့...အထူးသၿဖင့္ မင္းပဲ...ပန္းစည္း - ငါ ေၿပာတာ ၾကားလား"
ပန္းစည္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်လာၿပီး
သန့္စင္ခန္းထဲမွာ မူးေမ့လဲက်သြားေတာ့သည္ ။
"ကပၸတိန္...က်ြန္ေတာ့္ကိုဆုိ ဘာလုိ့ အဲ့ေလာက္ထိ ၾကမ္းၾကဳတ္ရတာလဲ ။ အဲ့ဒီေသာက္စကားထစ္ ၿပန္လာတာ နဲ့...ကပၸတိန္ က်ြန္ေတာ့္ကို စိတ္ပုတ္အူပုတ္သြားၿပီ...ကပၸတိန္က အဲ့ဒီေသာက္စကားထစ္ကိုဆုိ မ်က္နွာကုိ လိုက္လြန္းတယ္...အီး" *အီး ဟီး ဟီး*
သူေတာ္စင္ ။ "အာ၊ စကားလမ္းေၾကာင္း ေၿပာင္းမသြားနဲ့ ။
အဓိကက ပိုက္ဆံရဖုိ့ေလ....ပုိက္ဆံ..."
💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၀၊ အခန္း ၂၀။ အလွၿပသက္သက္
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဖန္ရႊမ္းယီ၊ အမည္မရွိေသာနန္နွင့္ တၿခားသူမ်ားအား ေအာက္ထပ္သုိ့ ေခၚသြားၿပီး
ရႊဲ ့လိနွင့္ ရာၿဖတ္ပညာရွင္အဖြဲ ့အား မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။
အီလဲဗင္းနွင့္ ဖန္ရႊမ္းယီတုိ့အၿပင္ ရီ၀မ္၀မ္ထံတြင္ မ်က္နွာစိမ္းငါးေယာက္ ပါလာသည္ ။ သူမေဘးတြင္ လူခုနစ္ေယာက္ ၿခံရံၿပီး ေလ်ွာက္လာေနပံုမွာ အေတာ္ေလးအင္အားၾကီးမားလွသည့္ဟန္ ေပၚသည္ ။
ရႊဲ ့လိ၊ ဒီၿမင္ကြင္းကုိ ၿမင္လုိက္သည္နွင့္ မ်က္ခံုးတုိ့ တြန့္ၾကဳတ္သြားသည္ ။ သူ့အေနၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္ ေခၚခ်လာသည့္လူေတြအား ဂရုမစိုက္ပါ ။ ေၿပာင္ေၿပာင္တင္းတင္းပင္ ေၿပာခ်လုိုက္သည္ ။
"သခင္မေလး ရီ၊ က်ြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ ဒီခရီးစဥ္က အခ်ိန္အကန့္အသတ္နဲ့ ပါ။ အခ်ိန္ထပ္မၿဖဳန္းေနဘဲ
H ၿမိဳ့ေတာ္က အၾကီးဆံုးေက်ာက္စိမ္းအေရာင္းဆုိင္ကို သြားၾကရေအာင္ ။ ဒါရိုက္တာ ခ်င္းက က်ြန္ေတာ္တု့ိအတြက္ ထိပ္တန္း အရည္အေသြးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြကို ၿပေပးဖုိ့ သူေဌးကုိ ၾကိဳေၿပာထားၿပီးၿပီ"
ရႊဲ ့လိအေနာက္ဘက္မွ ရာၿဖတ္ပညာရွင္သံုးေယာက္သည္ လည္း ခ်င္းရူရွီ၏လူတုိ့ ၿဖစ္ၾကကာ သူတုိ့ပါ ၀င္ေၿပာလာၾက သည္ ။
"သခင္မေလး ရီ၊ ဒီခရီးစဥ္နဲ့ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စိတ္ေအးလက္ေအးသာ ေနပါ ။ H ၿမိဳ့ေတာ္ကေစ်းကြက္ကုိ ဒါရုိက္တာခ်င္းက ပိုၿပီးရင္းနွီးၿပီး သား၊ က်ြန္ေတာ္တုိ့ထက္ ပုိၿပီးေတာ့ အေတြ ့အၾကံဳရင့္ၿပီးသားပါ။ သူမက သုေတသနေတြအမ်ားၾကီးကုိ ၿပဳလုပ္ထားခဲ့ၿပီးသားပါ"
"ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါရုိက္တာခ်င္းကုိယ္တုိင္ ေရြးထားတဲ့ပစၥည္း ေတြက မမွားနုိင္ဘူး ။ သခင္မေလးကေတာ့ ဒီတုိင္း ေစ်းထဲပတ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေငြသာေခ်ေပးရံုပါပဲ"
ဤလူေတြသည္ အလြန္တရာၾကင္နာတတ္သလုိလုိ....။ သို့ေသာ္၊ အမွန္တကယ္တြင္ သူမအား ေထ့ေငါ့ေနကာ အလွၿပသက္သက္အၿဖစ္ ဆက္ဆံေနၾကၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္၊ မၿငင္းပယ္ပါ။ ၿပံဳးသာၿပံဳးၿပလုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္သည္ ။
"ေကာင္းပါၿပီ...သြားၾကည့္ၾကတာေပါ့"
H ၿမိဳ့ေတာ္သည္ ၿမန္မာနုိင္ငံတြင္ ေက်ာက္စိမ္းၿမိဳ ့ေတာ္ တစ္ၿမိဳ့ ၿဖစ္ၿပီး လမ္းေဘးတြင္ ဆုိင္ေပါင္းစံုတန္းစီေနသည္ ။ ခုခ်ိန္တြင္ ကမာၻတစ္၀န္းမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တို့၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သည့္ သူေဌးတုိ့၊ ကမာၻလွည့္ ခရီးသြားတုိ့ထိ ရွိေနၾကသည္ - လမ္းမၾကီးသည္ အလြန္အမင္းစည္ကာ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနသည္ ။
ေက်ာက္စိမ္းေပၚ ပံုေအာေလာင္းစားၿခင္းသည္ ေက်ာက္မ်က္ေလာကတြင္ အထင္ကရၿဖစ္၏။ ေက်ာက္စိမ္းကုိ အၿပင္ဘက္ကေန အလႊာလႊာအထပ္ထပ္ အုပ္မုိးထားသည္ၿဖစ္ၿပီး ေက်ာက္စိမ္းအရုိင္းထဲတြင္ ေက်ာက္စိမ္းရွိေန၊ မရွိေနကို ဆံုးၿဖတ္နုိင္မည့္နည္းလမ္း ဟူသည္ မရွိ - တစ္ခုတည္းေသာနည္းသည္ကား ၿဖတ္ေတာက္ၾကည့္ရႈၿခင္းသာ ။
ေက်ာက္စိမ္းရုိင္းထဲတြင္ အရည္အေသြးၿမင့္ ေက်ာက္စိမ္း ရွိေနမည္ဆုိပါက ေလာင္းကစားပြဲေအာင္သည္ဟု သတ္မွတ္နုိင္သည္ ။ သို့ေသာ္၊ အထဲတြင္ ဘာမွရွိမေနဘဲ အမိႈက္ေတြသာရွိေနပါက ေလာင္းကစားပြဲရံႈးသြားသည္ဟု သတ္မွတ္ရမည္ပင္ ။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ေက်ာက္စိမ္းအရုိင္းတစ္တံုးအတြက္ အနိမ့္ဆံုးေစ်းမွာ ရာဂဏန္းေအာက္တြင္ ရွိေနၿပီး ေက်ာက္စိမ္းပါ၀င္နုိင္ေခ်ၿမင့္မားသည့္ ေက်ာက္စိမ္းအရုိင္းတံုးဆုိပါက သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ၊ သို့မဟုတ္ သန္းရာေပါင္းမ်ားစြာထိ ထိုးတက္သြားနုိင္သည္ ။ ေလာင္းကစားၿခင္း ရႈံးသြားၿပီ ဆုိတာနဲ ့ တစ္သက္တာမိသားစုစည္းစိမ္ေတြ ၿပဳတ္ၿပဳတ္ၿပဳန္းသြားနုိင္ၿပီး နုိင္လုိက္ၿပီဆုိလ်ွင္ေတာ့ အေၿပာင္းအလဲမွာ မုိးေၿမမက ကြာၿခားသြားမည္ပင္.... ညတြင္းခ်င္း က်ိက်ိတက္သြားနုိင္၏ ။ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္း၀ယ္ၿခင္းအမႈသည္လည္း ဤအတုိင္းသာ ။
ေက်ာက္စိမ္းေရာင္း၀ယ္ၿခင္းသည္ စီ ေကာ္ပိုေရးရွင္း၏ လုပ္ငန္း ေတြထဲက တစ္ခုၿဖစ္သလုိ ထိုေက်ာက္စိမ္းလုပ္ငန္းကေန အၿမတ္အစြန္းအမ်ားၾကီး ရေနခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္သည္။
ေက်ာက္စိမ္းေလာကထဲတြင္ အစြန္ ့စားရဆံုးအပိုင္းသည္ ေက်ာက္စိမ္းအရုိင္းတံုးမ်ား ၀ယ္ယူရၿခင္းၿဖစ္သည္ ။
ဥပမာဆုိရလ်ွင္ သိပ္မၾကာခင္က စီ မိသားစု၏ ေက်ာက္စိမ္း ကုမၸဏီ ၿပိဳင္ဘက္တစ္ဦးသည္ ေက်ာက္စိမ္းရုိင္းတစ္တံုးကုိ စြန္ ့စား၀ယ္ယူ ၿခင္းကေန အရည္အေသြးေကာင္းလွသည့္ အထည္ေက်ာက္ကို ရရွိသြားခ့ဲသည္ ။ အဖိုးမၿဖတ္နုိင္ေအာင္ ထုိက္တန္လွသၿဖင့္ အလားအလာရွိသည့္ေဖာက္သည္ အမ်ားအၿပားကို ဆြဲေဆာင္နုိင္ၿပီး ေအာင္ၿမင္မႈမွာ အလြန္တရာလ်င္ၿမန္စြာ ေထာင္တက္သြားခဲ့၏ ။
ရီ၀မ္၀မ္၏လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေနသည္ကို ၿမင္လုိက္ရလ်ွင္ အလုိမက်သည့္အရိပ္အသက္တစ္ခုသည္ ရႊဲ ့လိ၏မ်က္လံုးထဲ ဖ်တ္ေၿပးလာသည္ ။
"သခင္မေလး ရီ...ဒီက ဆုိင္အေသးေလးေတြကို လိုက္ၾကည့္မေနနဲ့ - ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဆးဆုိးထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းတုေတြခ်ည္းပဲ ။ အထဲမွာ ဖန္ေတြထည့္ထားၿပီး အၿပင္ကေန အလႊာေတြထပ္၊ ၿပီးေတာ့ ေဆးနဲ့အေရာင္ဆုိး ထားၾကၿပီး အရည္အေသြးညံ့တဲ့ေက်ာက္ေတြကို တန္ဖုိးၿမင့္သလုိ လုပ္ထားတတ္ၾကတာ။ အရည္အေသြးကေတာ့ ေၿပာေနစရာကို မလိုဘူး...သခင္မေလးက ဒီေလာကအေၾကာင္းကို ဘာဆုိဘာမွ သိတာမဟုတ္ဘူး...လြယ္လြယ္နဲ့ အလိမ္မိလိမ့္မယ္"
ရႊဲ ့လိ ၏ဦးေဆာင္မႈၿဖင့္ ထိုလူအဖြဲ ့သည္ H ၿမိဳ့ေတာ္ထဲက အၾကီးမားဆံုးေသာ ေက်ာက္စိမ္းအေရာင္းအ၀ယ္ဆုိင္သို့ ေရာက္ရွိလာၾကပါၿပီ - ေဟြ ့ေဆြ ့အေရာင္းဆုိင္ ။
ေနရာက်ယ္၀န္းၿပီး အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရသည့္ေအာက္ထပ္တြင္ ေစ်းဆုိင္တုိ့သည္ အရြယ္အစားစံုေက်ာက္ရိုင္းတံုးတုိ့ကို ခင္းက်င္းထားသလုိ လူမ်ားစြာမွာလည္း အဏုၾကည့္မွန္ဘီလူးနွင့္ ဓာတ္မီးတုိ့ကုိ သံုးလ်က္ ေက်ာက္စိ္မ္းအရိုင္းအား ဂရုတစိုက္ စစ္ေဆးၾကည့္ေနၾက ေလသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္နွင့္တၿခားသူတုိ့ ၀င္သြားၾကသည္နွင့္
အၿမင္စူးရွသည့္ဆုိင္လက္ေထာက္သည္ ခ်က္ခ်င္းေရွ့ေရာက္လာၿပီး
အားတက္သေရာ ၾကိဳဆုိလာသည္ ။
"အာ...လူၾကီးမင္း ရႊဲ ့ ေရာက္လာၿပီ။ ၿမန္ၿမန္ေလး...၀င္လာပါဗ်ာ"
ရႊဲ ့လိနွင့္ခ်င္းရူရွီသည္ အရင္က ဒီဆုိင္ကို အၾကိမ္ေပါင္းေၿမာက္ၿမားစြာ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကၿခင္းၿဖစ္သၿဖင့္ ဆုိင္လက္ေထာက္မွာ သူ့အား ခ်က္ခ်င္း မွတ္မိနုိင္ၿခင္းပင္ ။ ရႊဲ ့လိသည္ တုိင္းၿပည္ Z က စီ ေကာ္ပိုေရးရွင္း၏ ထိပ္တန္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအၾကီးအကဲတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေၾကာင္း ကို သိထားသၿဖင့္ သူ ့အေပၚ အလြန္တရာအေရးတယူ ရွိေပးၿခင္းမွာ သိသိသာသာၿဖစ္ေနၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။
ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္ ရႊဲ ့လိသည္ အရမ္းလွသည့္မိန္းမလွေလး တစ္ေယာက္ပါ ေခၚလာၿခင္းေၾကာင့္ ဆုိင္လက္ေထာက္မွာ မေငးေမာၾကည့္ဘဲ မေနနုိင္ ။ တကယ္ေတာ့ သူ ့အေနၿဖင့္ သူမအေၾကာင္း မေမးၿမန္းလို...မစပ္စုလုိပါ ။
💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၃၀၊ အခန္း ၂၁။ အက်င့္ပ်က္တဲ့လူေတြ
"ထုိင္ၾကပါဦးဗ်ာ...သူေဌးက ခင္ဗ်ားတုိ့အားလံုးကို ေစာင့္ေနတာပါ။ က်ြန္ေတ္ာ အခုခ်က္ခ်င္းပဲ သြားေခၚေပး ပါမယ္"
ဆုိင္လက္ေထာက္သည္ တစ္ေယာက္ကို ေရေႏြးၾကမ္း ၿပင္ခုိင္းလုိက္ၿပီး သူ ့ရဲ့သူေဌးရွိရာ အေပၚထပ္သို့ တက္သြား သည္ ။
သူေတာ္စင္၏မ်က္လံုးတုိ့သည္ ၀င္လာကတည္းက
ရႊန္းစားလိ့ုေနသည္ကို ရီ၀မ္၀မ္ သတိၿပဳမိေနသၿဖင့္ ။
"တစ္ၾကိမ္ေလာက္ စမ္းၾကည့္ခ်င္လား"
ရီ၀မ္၀မ္ ၊ ရယ္ေမာေၿပာဆုိလာသည္။
အမည္မရွိေသာနန္သည္ သူေတာ္စင္အား တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ၿပီး ခပ္မာမာပိတ္ေဟာက္လုိက္၏။
"ေလာင္းကစားမွန္သမ်ွကုိ တားၿမစ္ထားတယ္"
သူေတာ္စင္အသံ ပ်ံ ့လြင့္လာသည္ ။
"ေနာက္ေနတာလား...က်ြန္ေတာ့္လုိ က်က္သေရရွိ
ခန္ ့ညားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ေလာင္းကစားကို ဘယ္လုိုလုပ္စိတ္၀င္စားမွာလဲ"
အုတ္သယ္သည့္နုိင္ငံၿခားသားသည္ သူ ့ရဲ့ေခါင္းကုိ တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္လုိက္ၿပီး ေမးလာသည္ ။
"က်ြန္ေတာ္တုိ့က အက်င့္ပ်က္ေနတဲ့လူေတြ မဟုတ္လို့လား"
ပန္းစည္းသည္ အၿပံဳးအၾကီးၾကီးၿပံဳးၿပလာသည္ ။
"ခ်စ္စရာေလးရာ...မင္း ဘာေတြ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလဲ"
ရီ၀မ္၀မ္ ၊ တ၀ါး၀ါး ရယ္ခ်မိသြားရ၏ ။
အဖိုးတန္ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္သည္ က်ြမး္က်င္မႈ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ကံေကာင္းမႈက ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းၿဖစ္ေလသည္ ။ အေတြ ့အၾကံဳ ရွိေနဖုိ့ အၿပင္ကို ကံေကာင္းမႈသည္လည္း အလြန္အေရးၾကီးေလသည္ ။
သူမအတြက္သည္ကေတာ့ နွစ္ခုစလံုး ရွိေနစရာ မလုိေလာက္ပါေခ် ။ သူမအေနၿဖင့္ အခုတေလာတြင္မွ သက္ဆုိင္ရာသတင္းအခ်က္အလက္တုိ့ကို ေခါင္းထဲ ရုိက္သြင္းထားခဲ့ရၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။
သူမအဖုိ့ ကံေကာင္းၿခင္း တစ္စက္ေလးပင္ ရွိမေနနုိင္ေပ ။
ေခါင္းထဲ အၿပည့္အညပ္ ရုိက္သြင္းထားခဲ့ရၿခင္းမွာ အလြန္တရာရက္စက္သည့္ၿခင္းရာတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား ။
ထိုငါးေယာက္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေလွ်ာက္မေၿပာေတာ့ေစရန္၊ အနားမွာရွိေနသည့္ေရေႏြးၾကမ္းကို အသာေလးၿငိမ္ေသာက္ ္ေနၿပီး ညႊန္ၾကားခ်က္မရွိဘဲ ဘာမွမလုပ္ရဟု သူမ အမိန္ ့ေပး လုိက္ရသည္ ။
အခ်ိန္တခန ေစာင့္စားၿပီးသည့္ေနာက္ အညိဳေရာင္တရုတ္၀တ္စံု၀တ္ဆင္ထားသည့္ အသက္ေလးဆယ္၊ ငါးဆယ္အရြယ္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ေအာက္ထပ္သုိ့ ဆင္းလာေနသည္ ။
ရႊဲ ့လိနွင့္ ဆရာၾကီးအဖြဲ ့အား ၿမင္လုိက္သည္နွင့္ ေဟြ ့ေဆြ ့ဆုိင္ သူေဌးသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ၿပီး ဂါရ၀ၿပဳလာသည္ ။
"ရႊဲ ့လူၾကီးမင္း...က်ြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ ေတြ ့ၿပီး ကတည္းက မေတြ ့ၿဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီဗ်ာ ။ ဒီကို လာၾကပါ - က်ြန္ေတာ္ ၿမန္ၿမန္ဆင္းမလာနုိင္တာကုိ ခြင့္လႊတ္ ္ၾကပါေနာ္"
ရႊဲ ့လိ၊ ၿပံဳးၿပလုိက္ၿပီး ယဥ္ေက်းစြာၿဖင့္ ေၿပာလုိက္သည္ ။
"သူေဌး ဟူ...က်ြန္ေတာ္တုိ့ေတြတစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္
သိလာတာ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီဗ်ာ ။ အားနာေနစရာ
မလုိပါဘူး"
ရႊဲ ့လိနွင့္ ရာၿဖတ္ပညာရွင္အဖြဲ ့ကလည္း သူေဌးကို ႏႈတ္ဆက္လုိက္ၾကသည္ ။ သူေဌးသည္ ရႊဲ ့လိ အေနာက္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ၿပီး မသကၤာသည့္အၾကည့္ၿဖင့္ ေမးလာ၏ ။
"မိန္းကေလး ခ်င္က ဘယ္မွာလဲ ။ ဒီတစ္ေခါက္ ဘာလို့ တစ္ခါတည္း လုိက္မလာတာလဲ"
ရႊဲ ့လိက ရီ၀မ္၀မ္အား ေပၚတင္ပင္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
သူေဌးအား မိတ္ဆက္ေပးလုိက္သည္ ။
"ဒီခရီးစဥ္မွာ က်ြန္ေတာ္တုိ ့နဲ့လုိက္လာတာက က်ြန္ေတာ္တုိ့ဥကၠဌ ရဲ့လက္ေထာက္ ရီ၀မ္၀မ္ပါ - သခင္မေလး ရီ...ဒါက ေက်ာက္စိ္မ္း အေရာင္းအ၀ယ္ေလာကမွာ အၾကီးမားဆံုးအေရာင္းဆုိင္...
ေဟြ ့ေဆြ ့အေရာင္းဆုိင္ရဲ့ပိုင္ရွင္၊ ဟူေမာက္ဖန္...သူေဌး ဟူ ပါ"
"မဂၤလာပါ သူေဌး ဟူ"
ရီ၀မ္၀မ္ ၊ သူ့အား ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္ ။
ဟူေမာက္ဖန္းသည္ ရီ၀မ္၀မ္အား စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ၾကည့္လာရင္း မရႊင္မပ်ဟန္ ေပၚလာသည္ ။
"လူၾကီးမင္း ရႊဲ ့ကလဲဗ်ာ...က်ြန္ေတာ္က အၿမဲတမ္း မိန္းကေလး ခ်င္းနဲ ့ပဲ အလုပ္လုပ္တဲ့ဟာ...ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ေတာ့ ရုတ္တရက္ၾကီး ေၿပာင္းလဲသြား ရတာလဲ ။ မိန္းကေလး ခ်င္းရဲ့မ်က္နွာေၾကာင့္သာ ပစၥည္းေကာင္းေတြကုိ က်ြန္ေတာ္ ခ်န္ထားေပးတာ...သူေဌး ဟြမ္ ကိုယ္တုိင္ လာေမးတာေတာင္မွ ေပးလုိက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ အခုေတာ့ ၾကည့္ပါဦး...ခင္ဗ်ားက ဒီလုိကိစၥၾကီးအတြက္ကို တၿခားတစ္ေယာက္ကို ေခၚလာခဲ့တယ္လား"
ဟူေမာက္ဖန္း၊ ရုတ္တရက္ၾကီး ေၿပာခ်လုိက္သည့္စကား တုိ့ေၾကာင့္ အီလဲဗင္းနွင့္ဖန္ရႊမ္းယီသည္လည္း စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္ၾကေတာ့ ။
တၿခားတစ္ေယာက္ ေခၚလာတယ္ဆုိတာက ဘာအဓိပၸာယ္ ္ၾကီးလဲ ။
အီလဲဗင္းက ခပ္မာမာၿဖင့္ ေၿပာပစ္လိုက္သည္ ။
"သူေဌး ဟူ...သခင္မေလးက စီ အိမ္ေတာ္ၾကီးရဲ့ သခင္မေလာင္းပါ ။ သူမကိုယ္တုိင္ ဆင္းလာေပးတာကို မလံုေလာက္ဘူးလုိ့...ခင္ဗ်ား ေၿပာေနတာလား"
ဟူေမာက္ဖန္က ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး ေရေႏြးခြက္ကို ကိုင္ကာ
လက္ဖက္ေၿခာက္တုိ့ကို ေရေႏြးအဖံုးနွင့္ အသာအယာေမႊ ့ေနသည္ ။ ဒီေနာက္၊ ေမာက္မာေထာင္လႊားစြာၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
"ဒီပစၥည္းေတြက ခ်န္ထားတယ္ဆုိတာက မိန္းကေလး ခ်င္း အတြက္ပဲ။ ဘယ္သူ ့ကိုမွ ယူသြားခြင့္မၿပဳဘူး"
အိမ္ေတာ္ၾကီးရဲ့သခင္မေလာင္းဆုိပဲ...ငါ သူမအေၾကာင္းကို ၾကားထားၿပီးသား...ရုပ္အခံေလးနဲ့ လူေတြကို ပတ္ခ်ြဲနွပ္ခ်ြဲ ေၿပာတတ္တယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ ဘယ္ေလာက္ထိ ခံမွာမလုိ့လဲ။ ဟုိးကတည္းက နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းရင္းနွီး ပတ္သက္လာခဲ့ၾကတဲ့
ခ်င္း မိသားစု နဲ ့ စီ မိသားစုကို သူမက မွီနုိင္မတဲ့လား ။
တစ္ေယာက္က အိမ္ေတာ္ၾကီးရဲ့သခင္မအစစ္ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ တၿခားတစ္ေယာက္က ရည္းစားသက္သက္ပဲကိုမ်ား - သူတုိ့က ဘယ္မွာတန္းတူလုိ့လဲ...
ၿပီးေတာ့ ၿမန္မာၿပည္က ေက်ာက္စိမ္းအေရာင္းအ၀ယ္က ငါ့လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတာ...ဒီေနရာကို ေရာက္လာရင္
စီ မိသားစုကေတာင္မွ ငါ့ကို ၿပန္ၿပီး မ်က္နွာလုပ္ရဦးမယ္ ။
သူတုိ့က အေကာင္းဆံုးေက်ာက္ရုိင္းတုံးေတြကို လုိခ်င္တယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒါေတြကုိ ငါ့ဆီကေနပဲ ရနုိင္မွာေလ...ဟားဟားဟား ။
💖💖💖💖💖
ဒီ၀တၳဳေလးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ vote and comment ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😘😘😘😘😘😘😘
.....
Unicode
💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book. : 30
Chapter. : 16 - 21
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဉ် ၃၀၊ အခန်း ၁၆။ စွန့်ပစ်ခံရတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါးလေး
စီရီဟန် ။ [ အိပ်မက်ဆိုးလား ]
အဲ့ဒါကလွဲပြီး ရီဝမ်ဝမ်ထံတွင် ဘာလို့ ထူးထူးဆန်းဆန်း အတွေး ဝင်နေရသလဲ သူ စဉ်းစားမရနိုင်ပေ ။
ရီဝမ်ဝမ်၊ သူမ၏ဖုန်းကို ဖက်ထားပြီး အိပ်ရာထဲ လူးလှိမ့်နေရင်းမှ ။
[ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မလေ ဒီနေ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့တယ်။ အဓိကကတော့ အဲ့ဒီကောင်လေးက ရှင်နဲ့တစ်ထေရာထဲဖြစ်နေတာပဲ - အေးစက်တယ်၊ ထူးမခြားဖြစ်တယ်၊ အတိုင်းအထက်အလွန် ကို ထောင်လွှားတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာလေ တုံးအတဲ့လူသားတွေ လို့ ရေးထားသလားကို မှတ်ရတယ် ။ တခြားသူတွေနဲ့ စကားပြောနေရတာက သူ့ရဲ့အိုင်ကျူကို လျော့ကျသွားစေတော့မယ့်အတိုင်းပဲ။ ရှင်တို့နှစ်ယောက်က တော်တော်ကြီးကို တူတာ - သူက မကောင်းဆိုးဝါးလေး အတိုင်းပဲ ဆိုတော့ ရှင့်ဆီမှာ တိတ်တိတ်ပုန်းရထားတဲ့သား များ ရှိနေတာလားလို့ ကျွန်မမှာ တွေးမိလုနီးနီးပဲ...]
စီရီဟန် ။ [ အေးစက်တယ်၊ ထူးမခြားဘူး၊ အတိုင်းထက်အလွန် ထောင်လွှားတယ်၊ မကောင်းဆိုးဝါး...]
အား...ငါတော့ သေပြီ...စီရီဟန်အပေါ် ငါ့ရဲ့တကယ့်အမြင်တွေကို ထုတ်ပြောမိသွားပြီ...
ထိုကောင်ငယ်လေးသည် စီရီဟန်နှင့် ဘယ်လောက်ထိ တူသည် ဆိုတာကို ထုတ်ပြောချင်ဇောနှင့် အေးစက်ပြီး ထူးမခြားဘူးဟု သူမ ထည့်ပြောလိုက်မိခြင်းက - စီရီဟန်သည် အဲ့ဒီလိုလူမျိုးပါဟု ထုတ်ပြောရာကျလေသည် ။
ရီဝမ်ဝမ်၊ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် သူမကိုယ်သူမ ကယ်တင်လိုက် ၏ ။
[ အဓိကအချက်ကလေ အဲ့ဒီကောင်လေးက တကယ်ကြီးကို ချောတာ - စွမ်းအားကြီးတဲ့မျိုးရိုးဗီဇတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ကွမ်ရင်မယ်တော်ကမွေးထုတ်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ....ကျောက်စိမ်းလိုမျိုး ကြည်လင်ရှင်းသန့်နေပြီးတော့ ပြစ်မျိးမှဲ့မထင် ချောမောလွန်းအားကြီးတယ်။ ကျွန်မတို့ရဲ့ မျိုးရိုးဗီဇနှစ်ခု ပေါင်းစည်းထားတာမဟုတ်လို့ရှိရင် ဒီလောက်ချောမော တဲ့အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်ကို မွေးထုတ်ပေးဖို့ဆိုတာ ဘယ်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲလေနော့ ~]
စီရီဟန် ။ "တစ်ယောက်လောက် လိုချင်လို့လား"
ဗွီဒီယိုကောလ်ထဲက ကောင်ငယ်လေး၏ အေးခဲနေသည့် မျက်နှာလေး နှင့် ကြောက်စရာကောင်းလှသည့် ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါကို ပြန်အမှတ်ရ လိုက်မိရာ ခိုက်ခိုက်တုန်သွားရ၏ ။
[ *အဟွတ်* မလိုချင်ဘူး။ ထားလိုက်ပါတော့ ။
သူတို့က ကလေးတွေပဲရှိသေးတာ - ကလေးတွေ ဆိုတာက ဆော့ကစားဖို့လောက်ပဲ သိကြတာ။ ဒါပေမယ့်လို့ သူတို့ကို တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက် ခေါ်ထားရမယ်ဆိုလည်း မမှုပါ ဘူးလေ ~]
အမည်မရှိသောနန်သည် အတည်အတံ့ပြောနေခြင်း ဆိုပါလျှင် သူမအနေဖြင့် တကယ်ပဲ စမ်းကြည့်ဖို့ မမှုပါချေ ။
သူမ၏ကလေးအရင်းသာဆိုပါက သူမ ဒါကို သည်းခံနိုင်လိမ့် မည် မဟုတ် - ဤမကောင်းဆိုးဝါးကြီးနှင့်တင် သူမအတွက် အာရုံအပြည့် ထည့်ထားနေရပြီ။ နောက်အသေးလေးတစ်ယောက်ပါ ထပ်ရောက်လာဦးမည် ဆိုပါကသူမထံတွင် ငြိမ်းချမ်းသည့်နေ့ရယ်လို့ ရှိပါတော့ မလား...။
ရီဝမ်ဝမ် ။ [ အရမ်းညဉ့်နက်နေပြီ...ရှင် ဘာလို့ မအိပ်သေး တာလဲ]
ဤဆေးကုသနေချိန်တွင် စီရီဟန်၏အိပ်စက်ချိန်မှာ ပိုပိုပြီးအချိန်မှန်လာ၏ ။ ရံဖန်ရံခါတွင် ရီဝမ်ဝမ် အနားမှာ ရှိမနေပေးလျှင်တောင် စီရီဟန်သည် ကောင်းစွာအိပ်စက် နိုင်နေလေပြီ ။ ကောင်းမွန်စွာအနားယူနေခြင်းကြောင့် စီရီဟန်၏စိတ်အခြေအနေသည် ပိုပိုပြီးတည်ငြိမ်လာသလို စိတ်တို့ ကြည်ကြည်သာသာရှိလာနေလေပြီ ။
စီရီဟန် ။ [ အိပ်ဖို့ ပြင်နေတာ ]
ဖုန်းတစ်ဖက်ဆီက အသံတိုးတိုးညင်းညင်းနှင့်သြရှရှအသံကို ခန့်မှန်းမိပြီး ရီဝမ်ဝမ် ၊ သူ့ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် သည် ။
"ရှင် ညအိပ်ရာဝင်ပုံပြင် နားထောင်ချင်လား"
စီရီဟန် ။ "အင်း"
ရီဝမ်ဝမ်၊ လည်ချောင်းရှင်းလိုက်ပြီး ပုံပြင်စတင်ပြောလာသည် ။
"ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရှိသတဲ့...သူမရဲ့အဘွားက အရမ်းကိုလှပတဲ့ အနီရောင်ဦးထုပ်လေး တစ်လုံးကို သူမကို ပေးခဲ့သတဲ့ ။ အဲ့ဒီကတည်းကစပြီး သူမကို အားလုံးက အနီရောင်ခေါင်းဆောင်းလေးလို့ ဝိုင်းခေါ်ကြသတဲ့ကွယ်...။
တစ်နေ့ကျတော့...အနီရောင်ခေါင်းဆောင်းလေးက သူမရဲ့အဘွားဆီကို ကိတ်တစ်လုံး ပို့ပေးချင်တယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့် လမ်းတစ်ဝက်မှာပဲ...
မီးခိုးရောင် ဝံပုလွေကြီးတစ်ကောင်နဲ့ သွားတိုးတော့တယ်။ အနီရောင်ခေါင်းဆောင်းလေးလည်း ဒီလောက်ထိ ချောမောလှပတဲ့ ဝံပုလွေကြီးကို မမြင်ဖူးတာကြောင့် ကိတ်မုန့်ကို အသာတကြည်နဲ့ပဲ ကျွေးလိုက်တော့တယ်။ ကျွေးလဲကျွေးပြီးသွားရော အဲ့ဒီဝံပုလွေကြီးက ဖုံးအုပ်နေတဲ့ တောအုပ်လေးထဲကို ဝင်သွားတော့တာပေါ့ ။ ဒီတော့ အနီရောင်ခေါင်းဆောင်လေးက စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်...
"မင်းက ငါ့ရဲ့ကိတ်မုန့်ကို စားလိုက်ပြီ...ဒီတော့ မင်းက အခု င့ါရဲ့အပိုင် ဖြစ်သွားပြီ..."
စီရီဟန် ။ "..."
သူသည် အရင်က နတ်သမီးပုံပြင်တွေကိုနားမထောင်ဖူး တာတောင်မှ သူ သိနေသည်... ဒီညအိပ်ရာပုံပြင်က တစ်ခုခုတော့လွဲနေပြီဆိုတာ...။
နောက်တစ်နေ့မနက်ခင်း ။
ငါးယောက်သားအဖွဲ့သည် လေးလံလှသည့်အိတ်ကြီးတွေ ကိုယ်စီဖြင့် ထွက်ပေါ်လာကြသည် ။
သူတိ့ုတွေသည် အားအင်ပြည့်လို့နေသော်ငြား သူတို့မျက်လုံးတွေမှာ မျက်ကွင်းတို့ညိုမဲနေသည်မှာ ထူးဆန်းလှချေသည် ။
"ရှင်တို့အားလုံး မနေ့ညက သူခိုးသွားလုပ်ခဲ့ကြတာလား"
သူတော်စင် ။ "ဖြစ်စရာလားဗျာ - ကျွန်တော်တို့က ရိုးသားဖြောင့်မတ်တဲ့အဖွဲ့ပါဗျ"
ပန်းစည်း ။ "ဟုတ်တယ်...ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်အလုပ်မျိုး ကျွန်တော်တို့ ထပ်မလုပ်တော့ဘူး.."
ရီဝမ်ဝမ် ၊ ဆွံ့အသွားရပြီ ။ "..." ဆိုတော့ ရှင်တို့ အရင်ကတော့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်ဖူးတယ်ပေါ့ ။
အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသား ပြန်ဖြေလာသည် ။
"ဘော့စ်ရဲ့ဘော်ဒီဂတ်ကောင်းတွေ ဖြစ်အောင်လို့ဆိုပြီး
ကပ္ပတိန်က ဇာတ်လမ်းတွေအများကြီး ကြည့်ရမယ်လို့
ကျွန်တော်တို့ကို အမိန့်ပေးထားလို့ပါ။ ကျွန်တော်တို့ ဒီမစ်ရှင်ကို ကောင်းကောင်းဆောင်ရွက်မှာမို့ စိတ်အေးလက်အေးနေပါ ဘော့စ်"
ရီဝမ်ဝမ်၊ ဒါကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ သူမ ဟတ်ထိသွားရ၏ - ဒီလူတွေသည် ဒီလောက်ထိ ယုံကြည်စိတ်ချရလိမ့်မည်ဟု
သူမ တကယ်ကို မထင်မှတ်ထားခဲ့ပါချေ ။
"ရှင်တို့အားလုံး တော်တော်လေးပင်ပန်းသွားကြမှာပဲ...စိတ်ချ...ရှင်တို့တွေ ကောင်းကောင်းလုပ်တာနဲ့ တစ်ယောက်ချင်းစီကို နောက်ထပ် အန်ပေါင်းထပ်ပေးမယ်"
မှတ်ချက် ။ အန်ပေါင်းဆိုတာ အနီရောင်စာအိတ်ထဲထည့်ပြီး တော့ မုန့်ဖိုးပေးတာပါ...။
💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၀၊ အခန်း ၁၇။ ခြောက်ယောက်အဖွဲ့ဖြစ်သွားခြင်း
အမည်မရှိသော နန် ။ "ဘော့စ်၊ ကျွန်တော်တို့ ဒီနေ့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ။ နတ်ဘုရားလက်ကိုင်တုတ်၊ ချထား လိုက်စမ်း"
"ဟုတ်ကဲ့" သူတော်စင်သည် နောက်ဆုံးတွင်တော့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို မွှေနှောက်ရှာဖွေနေခြင်းကို ရပ်သွားသည် ။ ထိုအစား၊ အဝါရောင်စက္ကူ တစ်ထပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်၏ ။
"အဲ...ကျွန်တော် ဖောင်တိန်ယူလာဖို့ မေ့သွားတယ်..."
ပန်းစည်းသည် သူ့အား မျက်စိစွေကြည့်လာပြီး၊
ဒီနောက် လှမ်းပေးလိုက်သည်ကား....မျက်ရစ်ဆွဲတံ ။
ရီဝမ်ဝမ်၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတို့ တွန့်ကွေးတက်သွားပြီး
ချောင်းဟမ့်လိုက်မိသည် ။
"ကျွန်မတို့တွေ ဒီနေ့ ကျောက်စိမ်းနဲနဲလောက် သွားကြည့်ကြ မယ်။ ရှင်တို့အားလုံး ကျွန်မနောက်လိုက်ပေးကြရုံပဲ...ဘာမှ ချမှတ်နေစရာ မလိုဘူး"
အမည်မရှိသောနန်သည် သူမအား ကတိပေးလာသည်။
"ကျော်ကြားသော ရီ...စိတ်ချ...ကျွန်တော်တို့ကိုသာ လွှဲထားလိုက် - ယင်တစ်ကောင်တောင်မှ မင်းနားကို လာမဝဲစေရဘူး"
ဒီနောက်၊ တခြားသူများအား ကြည့်လိုက်ပြီး ။
"မင်းတို့အားလုံး...ငါတို့ ဒီနေ့ ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ သိကြတယ်မလား"
လေးယောက်သား တစ်ပြိုင်တည်း ဖြေလာသည်ကား ။
"သိပါတယ်"
အမည်မရှိသော နန် ။ "ငါတို့ရဲ့ဆောင်ပုဒ်က ဘာလဲကွ"
လေးယောက်သား ပြောလာသည် ။
"ဘော့စ် ကျော်ကြားသော က ပန်းတစ်ပွင့်လို လှတယ်။ လှတယ် လှတယ် လှတယ် လှတယ်။ ချောတယ် ချောတယ် ချောတယ် ချောတယ်"
သူတို့ု၏ဆောင်ပုဒ်ဆိုတာကို ကြားလိုက်သည်နှင့်
ရီဝမ်ဝမ်ခမျာ သွေးအန်မတတ် ဖြစ်သွားရသည်...
ဒီလောက်ထိ ရှက်စရာကောင်းသည့် ဆောင်ပုဒ်မျိုး
တစ်နေ့တွင် သူမနားနှင့် ဆတ်ဆတ်ကြားရလိမ့်မည်ဟု
သူမ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးဖူးခဲ့...
*အဟွတ် အဟွတ် အဟွတ်* "ရှင်တို့ရဲ့ဆောင်ပုဒ်အတွက် ကျေးဇူးပါ။ ဒါပေမယ့် ဆောင်ပုဒ်မပါဘဲနဲ့ လုပ်ကြရအောင် ပါ...."
ရီဝမ်ဝမ်သည် ငါးယောက်သားအလယ်တွင် စကားပြောဆိုနေ ချိန်၊ သူမအနောက်ဘက်ကနေ ခြေလှမ်းသံတို့ကို ကြားလိုက်ရသည် ။ အီလဲဗင်းနှင့် ဖန်ရွှမ်းယီတို့ သူတို့ထံ လျှောက်လာနေခြင်းပင် ။
*ဝှစ် ဝှစ် ဝှစ်*
ပန်းစည်း၊ အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသားနှင့် သူတော်စင်တို့သည် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ရီဝမ်ဝမ်ရှေ့ ရောက်လာကြပြီး သတိကြီးကြီး ထားလာကြ၏ ။ သူမလေး၏လူသားဒိုင်းကာ လုပ်ပေးဖို့ရာအတွက် ရေခဲတုံးယောကျာ်းကိုလည်း အမည်မရှိသောနန်သည် အရှေ့သို့ ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်လေသည် ။
ပန်းစည်း ။ "ဘယ်သူတွေလဲကွ"
အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသား ။ "ဒီလူနှစ်ယောက်က အရမ်းအန္တရာယ်များတယ်...ဘော့စ်...နောက်ပြန်ဆုတ်"
သူတော်စင် ။ "မိစ္ဆာတွေ...မင်းတို့ ဘယ်ကနေလာကြ တာလဲ"
ရီဝမ်ဝမ်၊ လဲကျတော့မတတ် ဖြစ်သွားရသည် ။
"စိတ်လျှော့ကြပါ...သူတို့က ကျွန်မရဲ့လူတွေပါ..."
ပန်းစည်းသည် ချက်ချင်းပင် ပြောဆိုလာသည်။
"ဘော့စ်၊ 'တစ်ခါတလေမှာ လူတစ်ယောက်ကို သူ့ဇာတိရုပ် အစစ်ကို မသိဘဲနဲ့ အချိန်အကြာကြီး သိကျွမ်းနေတတ်တယ်' လို့ ပြောကြတယ် - လက်ချောင်းမှာ အနီရောင်လက်စွပ် စွပ်ထားတဲ့ကောင်က အတော်လေး မယုံသင်္ကာစရာ ကောင်းတယ်"
ရီဝမ်ဝမ် ၊ ဖန်ရွှမ်းယီအား လှည့်ကြည့်လာသည် ။
အနက်ရောင်အဖွဲ့၏ကပ္ပတိန်ဝတ်စုံမှာ အနီရင့်ရင့်ရောင် ်ဖြစ်ပြီး ကပ္ပတိန်အဆောင်အယောင် ဇာမဏီငှက်လက်စွပ် ကိုလည်း ဝတ်ဆင်ထားလေသည် ။
ရီဝမ်ဝမ်၊ ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြန်ပြောလိုက်ရသည် ။
"သူက ကျွန်မရဲ့တပည့်ပါ...ကျွန်မကိုယ်တိုင် သူ့ကို ပျိုးထောင်ထားတာ - အစိုးရိမ်မလွန်ကြပါနဲ့"
"သခင်မလေး ဝမ်ဝမ်...ဒီလူတွေက..."
အီလဲဗင်းသည် လူငါးယောက်အား မယုံသင်္ကာစွာဖြင့်
စုန်ချည်ဆန်ချည် ကြည့်နေသည် ။
ဖန်ရွှမ်းယီသည်လည်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပြီး အသိစိတ်တို့လွတ်နေ၏ ။
"သူတို့က...ကျွန်မ ငှားထားတဲ့ သီးသန့်ဘော်ဒီဂတ် တွေပါ..."
ရီဝမ်ဝမ်၊ ဒီလူတွေကို သူမကိုယ်တိုင် ငှားထားခြင်း ဖြစ်ကြောင်းကို တကယ်ပင်...ဝန်မခံလိုပါချေ ။
အီလဲဗင်း၊ ဒါကို ကြားလိုက်သည်နှင့်
မျက်မှောင်တု့ိ ကြုတ်သွားသည် ။
"ဘော်ဒီဂတ်တွေ..."
သူနှင့်ဖန်ရွှမ်းယီသည် သခင်မလေး ဝမ်ဝမ်ကို ကာကွယ်ဖို့ရာအတွက် လိုက်ပါလာခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည် ။ သု့ိသော်၊ သူမက ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ သီးသန့်ဘော်ဒီဂတ် တချို့ ရှာထားလေရာ - သူတို့ကို မယုံကြည်လို့ပဲလား ။
အီလဲဗင်း ဘာတွေတွေးနေသလဲဆိုတာကို
ရီဝမ်ဝမ် တစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့ သိလိုက်ပါပြီ ။
ထို့ကြောင့် ၊ သူမ ရှင်းပြလာရတော့သည် ။
"အရမ်းအတွေးမလွန်ကြပါနဲ့ - ကျွန်မ အခု ဘယ်လိုအခြေအနေမှာ ရောက်နေလဲဆိုတာ မင်းတု့ိ ကောင်းကောင်းသိကြတာပဲ ။ ကျွန်မအနေနဲ့ စီရီဟန်ရဲ့ လူတွေကို အလွန်အကျွံသုံးလိုက်ရင် အင်အားကြီးတဲ့ အဆက်အသွယ်တွေကို သုံးပြီးတော့ လူတွေနဲ့ ရင်းနှီးမှုရအောင် လုပ်တယ်လို့ပြောလာကြလိမ့်မယ်လေ ။
ရှေ့ရက်မှာ ကိစ္စလေးတစ်ခုသက်သက် လုပ်စရာရှိနေတော့
ဒါက အသင့်တော်ဆုံးနည်းလမ်းပဲ - ရှင်တို့ လိုက်လာပေး ဖို့ကျ အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး"
ရီဝမ်ဝမ်၊ သူမ၏အခြေအနေကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ရှင်းပြလိုက်ပြီး တစ်ယောက်ချင်းစီနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည် ။
သူမ၊ သူတို့အား အောက်ထပ်သို့ ခေါ်သွားတော့မည်အပြု၊
စကားတစ်ခွန်းမှ ပြောဆိုခြင်းမရှိသည့် ဖန်ရွှမ်းယီသည် စကားထစ်အထစ်အဖြင့် ပြောလာသည် ။
"ဝမ်...ဝမ်ဝမ်...သခင်မလေး ဝမ်ဝမ်..."
"ဘာများလဲ" ရီဝမ်ဝမ်၊ မေးလိုက်သည် ။
ဖန်ရွှမ်းယီ ။ "အရေး-အရေးတကြီး..ကျွန်တော်...သန့်စင်ခန်း...သွားမှရ..."
"အဲလေ...သွားပါ...ပြီးရင် လော်ဘီမှာ တွေ့ကြတာပေါ့"
ရီဝမ်ဝမ် ၊ ဖြေလိုက်သည်နှင့် ။
"ဟုတ်ကဲ့..."
ချက်ချင်းပင် ဖန်ရွှမ်းယီ၊ သုတ်တီးသုတ်ပြာ သွားတော့သည် ။
သူ့ရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်က အမည်မရှိသောနန်သည် ရယ်မောလာရင်း ။
"အားရား...ဘော့စ်...ကျွန်တော်လဲပဲ ရုတ်တရက်ကြီး
သန့်စင်ခန်းသွားဖို့ လိုလာပြီ...ခွင့်ပြုပါဦး...ဆောရီး...ဆောရီးပါ"
ဒီနောက်၊ သူတော်စင်သည်လည်း
"ကျွန်တော်ရောပဲ သန့်စင်ခန်းသွားဖို့ လိုတယ်" ဟု ဆိုကာ အပြေးလိုက်သွားသည် ။
ပန်းစည်းသည်လည်း သူတို့နောက်ကနေ လှစ်ခနဲလိုက်သွားလေသည် ။
"ကျွန်တော်ရောပဲ၊ ကျွန်တော်ရောပဲ"
အုတ်သယ်သည့်ုနိုင်ငံခြားသား ။ "အမ်...ဒါဆို ကျွန်တော်ရောပဲ"
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၀၊ အခန်း ၁၈။ မိသားစုတစ်ခုအတွက် စည်းလုံးဖို့က အရေးအကြီးဆုံးပဲ
ရေခဲတုံးယောကျာ်း ။ "..." ငါ အောင့်နိုင်သေးတယ် ။
ပန်းစည်းသည် ပြန်လှည့်လာပြီး ရေခဲတုံးယောကျာ်းအား ဆွဲခေါ်သွားသည် ။
"ယောကျာ်း...ဒီမှာ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ...မြန်မြန်လေး လာခဲ့.... မိသားစုတစ်ခုအတွက် စည်းလုံးဖို့ အရေးကြီး တယ်လေ"
ရီဝမ်ဝမ် ။ "..."
သူတို့ခြောက်ယောက်သား သန့်စင်ခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားကြ သည်ကို ကြည့်နေရင်း ရီဝမ်ဝမ် ၊ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေမိသည် ။
သောက်ကျိုးနဲလှချည်လား ။
ယောက်ျားလေးတွေတောင်မှ သန့်စင်ခန်းသွားတာကို
အဖွဲ့လိုက်သွားတယ်တဲ့လား....ဟမ်။
ရီဝမ်ဝမ်၊ အီလဲဗင်းဘက်သို့ လှည့်ကာ မေးလိုက်သည် ။
"အဟမ်း...အီလဲဗင်း...မင်းရော သန့်စင်ခန်းသွားမှာလား"
အီလဲဗင်းသည်ကား စတင်ကာ ဇောချွေးတို့ပျံလာလေသည် ။
*အဟမ်း* "ကျွန်တော် သွားဖို့မလိုပါဘူး...ရွှဲ့လိ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီလားလို့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းကြည့်လိုက်ဦးမယ်နော်"
ရီဝမ်ဝမ် ။ "သွားပါ...သွား..."
အနည်းဆုံးတော့ ဒီမှာ လူတစ်ယောက်တော့ ပုံမှန်ရှိသေးတာပဲ...
တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ယောကျာ်းလေးသန့်စင်ခန်း၌ ။
ပန်းစည်းသည် လူယုတ်မာအကြည့်ဖြင့် ဖန်ရွှမ်းယီအား ထောင့်ဘက်ကို တွန်းပစ်လိုက်သည် ။
"လခွမ်းတဲ့မှပဲ...သောက်စကားထစ်...နောက်ဆုံးတော့ မင်းကို မိပြီ။ ကပ္ပတိန်၊ ဒီသစ္စာဖောက်ကောင်က
စီ မိသားစုထဲမှာ ပုန်းနေပြီးတော့ အေးအေးဆေးဆေး နှက်နေတယ် - သူ ကျွန်တော်တို့ကို အမှတ်ကော ရသေးရဲ့ လား"
ပန်းစည်းသည် ရေခဲတုံးယောက်ျားအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ။
"အရူးကောင်...ဘာလို့ လာကူမပေးတာလဲ"
ရေခဲတုံးယောကျာ်း ။ "ငါ သူနဲ့ မယှဉ်နိုင်ဘူး"
"ချီးတဲ့မှပဲ...အသုံးမကျတဲ့ယောကျာ်း...။ ချစ်စရာလေး...ဒီကို လာဦး"
ပန်းစည်းသည် အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသားဘက် လှည့်လိုက်ပြန် သည် ။
အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသားသည် တခနလောက် တွေးတော လိုက်ပြီး။
"ကျွန်တော် သူ့ကို ရိုက်ပစ်နိုင်တယ်ဆိုပေမယ့်လဲ...ကျွန်တေ်ာ မလုပ်ရဲဘူး"
ပန်းစည်း၊ ပိုလို့ ဒေါပွသွားရတော့ပြီ ။
"ကပ္ပတိန်ရှိနေတာပဲ။ မင်းက ဘာကို ကြောက်နေတာလဲ။
ပြီးတော့ သူက အရင်ဆုံး စည်းကမ်းဖောက်သွားတဲ့ ကောင်ကွ"
အုတ်သယ်သောနိုင်ငံခြားသားသည် ဖန်ရွှမ်းယီအား တစ်ချက်ကြည့်လာ သည် ။
"ကပ္ပတိန်က ကျွန်တေ်ာတု့ိဘက်မှာ ရှိတယ်ဆိုတာ သေချာလို့လား"
"အေးပေါ့ကွ၊ ငါ..."
ပန်းစည်းသည် စကားပြောဖို့ရာ ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်ရုံ ရှိသေး ။ အမည်မရှိသောနန်နှင့် ဖန်ရွှမ်းယီတို့မှာ ခေါင်းချင်းဆိုင်ဆွေးနွေးနေကြ သည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏ ။
ဖန်ရွှမ်းယီသည်ကား သူ့အနောက်ဘက်က ပြတင်းပေါက်ဘောင်ကို မှီထားလျက် ။
"ကပ္ပတိန်၊ ကျွန်တော့်ကို စီးကရက်တစ်လိပ်လောက်~"
အမည်မရှိသောနန်သည် စီးကရက်တစ်လိပ်အပြင် မီးခြစ်ဆံတစ်ချို့ကိုပါ ထုတ်ယူလိုက်သည် ။ ဖန်ရွှမ်းယီအား တစ်ခု ကမ်းပေးလိုက်ပြီး စီးကရက်တစ်လိပ်ကို
သူ့နှုတ်ခမ်းတို့ကြား ထားလိုက်ပြီး မီးညှိလိုက်၏။ သူတိ့ုနှစ်ယောက်သားသည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စီးကရက်မီး အပြန်အလှန်ညှိပေးနေကြလေသည် ။
အမည်မရှိသောနန် ပြောလာသည် ။
"ပြောပါဦး...အခြေအနေ"
ဖန်ရွှမ်းယီ၊ စီးကရက်ငွေ့ကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး အားလုံးအား အံ့သြစွာ ကြည့်လာသည် ။
"မင်းတို့အားလုံး ရှာတွေ့သွားကြမယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး ။ ကျွတ်စ်၊ မင်းတို့ကောင်တွေက ငါ ထင်ထားတာထက်တောင် ပိုသွက်နေတယ်..."
သူတော်စင် ။ "ဘာကို ရှာတွေ့တာလဲ"
ပန်းစည်း ။ "ရှာတွေ့တယ်...ဘာအကြောင်းကို ပြောနေတာလဲ"
ရေခဲတုံးယောကျာ်း ။ "..."
ဖန်ရွှမ်းယီ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတို့ အနည်းငယ် ကွေးတက်လာသည် ။
"...ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး...ဘာမှမပြောခဲ့ဘူးပဲ မှတ်လိုက်ပါ။ ငါကိုက မင်းတို့ရဲ့အိုင်ကျူကို အထင်မကြီးခဲ့မိသင့်တာ"
သူတော်စင်သည် ဒေါသထွက်လာ၏ ။
"မင်း...အဲ့ဒါက ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ"
ပန်းစည်းနှင့်သူတော်စင်တို့သည် အတွေးချင်းထပ်တူညီသည်မှာ ရှားလှပေသည်။
ပန်းစည်းလဲ ထုတ်ပြောဆိုလာ၏ ။
"ဟုတ်တယ်...ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ။
ဘာလို့ ကွေ့ပတ်နေတာလဲကွ"
ဖန်ရွှမ်းယီ၊ သူတို့တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး မေးလာသည် ။
"မင်းတို့ကောင်တွေ ဘာကိုမှ ရှာမတွေ့ကြသေးဘူး ဆိုမှတော့ ဘာလို့ အဲ့ဒီမိန်းမနဲ့ အတူရှိနေကြတာလဲ"
ပန်းစည်း ပြောလိုက်သည် ။
"သူမက ငါတို့ရဲ့ဖောက်သည်''
သူတော်စင် ။ "သူမက ငါတို့ကို အရင်က ခနခနငှားခဲ့ တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်က ငါတို့ သူ့မရဲ့ဘော်ဒီဂတ်လုပ်ပေးနေ တာကွ - သူမက ငါတို့ကို ပိုက်ဆံကောင်းကောင်းပေးတယ်"
အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသား ။ "အရမ်းကို ရက်ရောတယ်"
ရေခဲတုံးယောကျာ်း ။ "အင်း"
ဖန်ရွှမ်းယီသည် အမည်မရှိသောနန်ဘက် လှည့်လာသည် ။
"ကပ္ပတိန်....လူသစ်တစ်ယောက်နှစ်ယောက်လောက် ထပ်မထည့်ချင်ဘူးလား"
ပန်းစည်း၊ ဒေါသပေါက်ကွဲထွက်သွားရပြီ ။
"ဘောပဲ ဘောပဲ ဘောပဲ။ ဖန်ရွှမ်းယီ...ခွေးသတောင်းစားကောင်...မင်း ဘာလို့ ငါတို့ကို သွေးခွဲဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲကွ...ငါ မင်းကို ဖိုက်မယ်"
အမည်မရှိသောနန်သည် လက်ကို ဝှေ့ပြလာပြီး အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသားအား အသုံးချကာ
ပန်းစည်းကို ဘေးသို့ တွန်းပို့ပစ်လိုက်တော့သည် ။
ဒီနောက်၊ ဖန်ရွှမ်းယီအား သူ မေးလာသည် ။
"ဘာတွေ့ထားလို့လဲ"
💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၀၊ အခန်း ၁၉။ မျက်ရည်အဖြိုင်ဖြိုင်ကျပြီး သန့်စင်ခန်းထဲ မူးလဲခြင်း
"အဲ့ဒီမိန်းမရဲ့နောက်ကြောင်းက မသင်္ကာစရာကောင်းတယ်"
ဖန်ရွှမ်းယီ ပြောလာသည် ။
အမည်မရှိသောနန်သည် မီးခိုးအကွင်းဖြစ်အောင် မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း။
"သူမက စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်နဲ့ တချို့နေရာတွေမှာ ဆင်တူနေရုံပါ။ ဒါပေမယ့်လို့ စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသော လုံးဝမဟုတ်ဘူး"
ပန်းစည်းသည် ချက်ချင်းပင် ဝင်ပြောလာသည် ။
"မင်း ငါတို့ကို ငတုံးတွေလိုမျိုး ဆက်ဆံတာက ထားပါဦး...
ငါတို့ရဲ့ ကပ္ပတိန်ကိုပါ ငတုံးလို့ ထင်နေတာလား...
သူက ဘယ်သဲလွန်စကိုများ အလွတ်ခံရိုးထုံးစံရှိဖူးလို့လဲ... အဲ့ဒီမိန်းမရဲ့နောက်ကြောင်းကို ငါတို့စုံစမ်းထားပြီးသား -
သူမက ရီ အုပ်စုက ရီဟုန်းဝေရဲ့အငယ်ဆုံးမြေးမလေး၊ ရီဝမ်ဝမ်... သူမနဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ ဘာမှ မသင်္ကာစရာ ကောင်းတာမရှိဘူး"
ဖန်ရွှမ်းယီ ပြောလာသည်။
"ငါလည်း စုံစမ်းကြည့်ပြီးပါပြီ...သူမရဲ့နောက်ကြောင်းမှာ ဘာမှ မှားနေတာမရှိဘူး"
"သောက်ကျိုးနဲ...ဒါဆိုရင် ဘာလု့ိ မသင်္ကာစရာကောင်းတယ်လို့ ပြောနေတာလဲကွ...မင်းရဲ့ခေါင်းထဲ ခွေးစားသွားပြီလား...ဟမ်"
ဖန်ရွှမ်းယီ၊ စိတ်အလိုမကျစွာဖြင့် ပန်းစည်းအား ကြည့်လာသည်။
"ငါတို့ ဘာကိုမှ ရှာမတွေ့ဘူးဆိုတာနဲ့ပဲ သူမနဲ့ပတ်သက်ပြီး တော့ တစ်ခုခုရှိမနေဘူးလို့...ဘယ်သူပြောလဲ"
ပန်းစည်း၊ နှုတ်လှန်ပြန်ထိုးလာသည်။
"လုံးဝကို အဓိပ္ပာယ်မရှိလိုက်တာ ။ မင်း ဘာကိုမှ ရှာမတွေ့ဘူးဆိုရင် သေချာပေါက်ကို ဘာမှမရှိလို့ပေါ့ကွ။ ကပ္ပတိန်...သူ့ရဲ့ပေါက်တတ်ကရ တွေကို မယုံနဲ့ - သူ သက်သက်မဲ့ ပျင်းလို့ ဉာဏ်ဆင်နေတာ"
သူတော်စင်အသံ ဟိန်းထွက်လာသည် ။
"အမှန်ပဲ....သူက အဲ့နေရာမှာ အချောင်နေပြီး အချောင်စားဖို့ သောက်ဖို့လောက်ပဲသိတာ...ဒီဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့သူတော်စင် ကို လာပြီးမညာစမ်းနဲ့...။စီ မိသားစုက ကျိကျိတက်ချမ်းသာ တယ်။ ကပ္ပတိန်...သူ အခု ဘယ်လောက်တောင်ဝဖြီးနေ သလဲ ကြည့်ပါဦး"
အမည်မရှိသောနန်၊ ဖန်ရွှမ်းယီအား ကြည့်ပြီး ပြောလာသည် ။
"မင်း သေချာရဲ့လား"
လက်ချောင်းကြားထဲ စီးကရက်ကို ထည့်လိုက်ရင်း
ဖန်ရွှမ်းယီ၊ ထပ်ထည့်ပြောလာသည် ။
"နှစ်နှစ်အကြာတုန်းက၊ ကျွန်တော် သဲလွန်စတစ်ခုရလို့ တိုင်းပြည် Z ကို လိုက်ခဲ့တယ်။ ရီဝမ်ဝမ် ကိုပဲ အဓိကထားပြီးတော့ အာရုံစိုက်ခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လို့ ကပ္ပတိန် တွေ့တဲ့အတိုင်းပဲ အဲ့ဒီမိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ လုံးဝကို ဘာအမှားအယွင်းမှ မရှိဘူး။
အစကတော့ ကျွန်တော် လက်လျှော့လိုက်တော့မလို့ပဲ၊ ဒါပေမယ့်..."
အမည်မရှိသော နန်။ "ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ"
ဖန်ရွှမ်းယီ ။ "ဒါပေမယ့် အခုတလောမှာ ကျွန်တော် ရုတ်တရက်ကြီး သတိပြုမိလာတာက...ဒီမိန်းမက တော်တော်လေးကို စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းတယ်..."
ပန်းစည်းသည် ချက်ချင်းပင် အသံကျယ်ကြီးနှင့် အော်ဟစ်ငေါက်ငမ်း လာတော့သည် ။
"ချီးပဲ ဘောပဲ လခွမ်းကွာ...ကပ္ပတိန်...ဒီကောင်က ဘာမှမလုပ်ဘဲ ကောင်းကောင်းစားသောက်နေရရုံတင် မဟုတ်ဘူး၊ မိန်းကလေးတွေနဲ့ လိုက်ရှုပ်ဖို့ဆင်ခြေဆင်လက်တွေပါ ရှာထားပြီဗျ"
သူတော်စင်ကား တွေးဆဆဖြင့် ။
"သူက တကယ်ကြီး မိန်းကလေးတွေနောက် လိုက်ပိုးတော့မလို့လား။ သေမှာမကြောက်ဘူးလား"
စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန် နှင့် ဂျိဟွမ်တို့၏ စေ့စပ်ထားခြင်း အကြောင်းကို လူတိုင်း သိနေကြ၏။ အသက်ဆက်မရှင်ချင်တော့မှသာ ဂျိဟွမ်အား ရန်စဝံ့ပေလိမ့်မည် မဟုတ်ပါလား...။
သူတို့အား လျစ်လျူရှုထားလိုက်ပြီး ဖန်ရွှမ်းယီ၊ ဆက်ပြောလိုက်သည်။
"အဲ့ဒီမိန်းမက တော်တေ်ာလေးကို တိုက်ရည်ခိုက်ရည် ကောင်းတယ်။ သူမက အဲ့ဒီအသုံးမကျတဲ့ အနက်ရောင်အဖွဲ့ကိုယ်ရံတော်တွေထက် နည်းနည်းလေးပဲ ပိုတော်တာဆိုပေမယ့်လို့ အကြည့်တစ်ချက်ထဲနဲ့တင် တဖက်လူရဲ့အားနည်းချက်ကို တန်းမြင်နိုင်တယ် - ဒါက တော်တေ်ာလေးကို စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့အချက်ပဲ ။ သူမလိုသာမန်သခင်မလေးတစ်ယောက်က ဒီလောက်ထိ အရည်အချင်း ရှိနေပြီးတော့ စီ မိသားစုရဲ့အနက်ရောင်အဖွဲ့ကိုပါ သင်ပြပေးနိုင်လောက် တဲ့ထိ သဘောပေါက်နိုင်စွမ်း ရှိမယ်လို့ ထင်လား...မဆန်းကြယ်နေဘူးလား"
ဖန်ရွှမ်းယီသည် စုံစမ်းရှာဖွေလို့ရသမျှကို သူတို့ငါးယောက် အား အိတ်သွန်ဖာမှောက် အသေးစိတ်ကအစ ပြောပြနေ သည် ။ ဘယ်သူကမှ စကားဝင်ပြောခြင်း မရှိကြတော့ ။
စီ မိသားစုနှင့် ပတ်သက်သည့် သတင်းတို့ကို အထပ်ထပ် ပိတ်ဆီးကာထားလေသည် ။ ဒီအကြောင်းကို ဖန်ရွှမ်းယီ သည် သူတို့အား ပြောပြခြင်းမဟုတ်ပါလျှင် ဒီလိုနုညက်သည့်မိန်းမချောလေးသည် ဒီလိုစွမ်းရည်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားမည်ဟု ဘယ်သူကမှ သိရှိကြမည်မဟုတ်။
အမည်မရှိသော နန် ။ "ဒီလိုအရည်အချင်းမျိုးတွေနဲ့ဆို
သူမကို မကောင်းဆိုးဝါးလို့တောင် သတ်မှတ်လို့ရနေပြီ"
ဖန်ရွှမ်းယီ၊ ပြုံးပြလာသည် ။ "အတိအကျပါပဲ"
ပန်းစည်းသည်ကတော့ စည်းရုံးသည့်ထဲ ဝင်မသွား ။
"သူမက အမှိုက်တချို့တလေကို အနိုင်ရလိုက်ရုံပါပဲ...ဟုတ်ပီလား။ ဘာများ ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်လို့..."
သူတော်စင် ။ "သူမဆီမှာ အထူးထရိန်နင်ရထားဖို့ဆိုတာက မဖြစ်နိုင် သလောက်ပါပဲ...ဒါပေမယ့် သခင်မလေးနဲ့ တစ်ခုခုဆက်နွယ်နေ တယ်လို့ ပြောနေတာကတော့ နဲနဲလေးတရားမလွန်လွန်းဘူးလား..."
သူတို့ ပြောဆိုနေကြစဉ်၊ တစ်ယောက်ယောက်၏ဖုန်းကနေ မက်ဆေ့ချ်အသိပေးသံ ပေါ်ထွက်လာသည် ။
စီးကရက်ဖင်ကို နင်းခြေပစ်လိုက်ပြီး
ဖန်ရွှမ်းယီ၊ ပြောလာသည်။
"ဒါပဲဗျာ..မင်းတို့ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ကြ...
ငါ့လမ်းထဲသာ ဝင်မရှုပ်နဲ့"
အမည်မရှိသောနန်၊ တခနလောက် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
ဒီနောက်၊ ပန်းစည်းနှင့်တခြားသူများအား တစ်ချက်ကြည့် လိုက်၏ ။
"အခုတော့...ငါတို့တွေ ဖန်ရွှမ်းယီကို မသိသလို ဟန်ဆောင်ကြတာပေါ့ ။ မဖော်ကြနဲ့...အထူးသဖြင့် မင်းပဲ...ပန်းစည်း - ငါ ပြောတာ ကြားလား"
ပန်းစည်းသည် ချက်ချင်းပင် မျက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ကျလာပြီး
သန့်စင်ခန်းထဲမှာ မူးမေ့လဲကျသွားတော့သည် ။
"ကပ္ပတိန်...ကျွန်တော့်ကိုဆို ဘာလို့ အဲ့လောက်ထိ ကြမ်းကြုတ်ရတာလဲ ။ အဲ့ဒီသောက်စကားထစ် ပြန်လာတာ နဲ့...ကပ္ပတိန် ကျွန်တော့်ကို စိတ်ပုတ်အူပုတ်သွားပြီ...ကပ္ပတိန်က အဲ့ဒီသောက်စကားထစ်ကိုဆို မျက်နှာကို လိုက်လွန်းတယ်...အီး" *အီး ဟီး ဟီး*
သူတော်စင် ။ "အာ၊ စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းမသွားနဲ့ ။
အဓိကက ပိုက်ဆံရဖို့လေ....ပိုက်ဆံ..."
💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၀၊ အခန်း ၂၀။ အလှပြသက်သက်
ရီဝမ်ဝမ်သည် ဖန်ရွှမ်းယီ၊ အမည်မရှိသောနန်နှင့် တခြားသူများအား အောက်ထပ်သို့ ခေါ်သွားပြီး
ရွှဲ့လိနှင့် ရာဖြတ်ပညာရှင်အဖွဲ့အား မိတ်ဆက်ပေးသည် ။
အီလဲဗင်းနှင့် ဖန်ရွှမ်းယီတို့အပြင် ရီဝမ်ဝမ်ထံတွင် မျက်နှာစိမ်းငါးယောက် ပါလာသည် ။ သူမဘေးတွင် လူခုနစ်ယောက် ခြံရံပြီး လျှောက်လာနေပုံမှာ အတော်လေးအင်အားကြီးမားလှသည့်ဟန် ပေါ်သည် ။
ရွှဲ့လိ၊ ဒီမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်သည်နှင့် မျက်ခုံးတို့ တွန့်ကြုတ်သွားသည် ။ သူ့အနေဖြင့် ရီဝမ်ဝမ် ခေါ်ချလာသည့်လူတွေအား ဂရုမစိုက်ပါ ။ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းပင် ပြောချလိုက်သည် ။
"သခင်မလေး ရီ၊ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဒီခရီးစဉ်က အချိန်အကန့်အသတ်နဲ့ ပါ။ အချိန်ထပ်မဖြုန်းနေဘဲ
H မြို့တော်က အကြီးဆုံးကျောက်စိမ်းအရောင်းဆိုင်ကို သွားကြရအောင် ။ ဒါရိုက်တာ ချင်းက ကျွန်တော်တု့ိအတွက် ထိပ်တန်း အရည်အသွေးရှိတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ပြပေးဖို့ သူဌေးကို ကြိုပြောထားပြီးပြီ"
ရွှဲ့လိအနောက်ဘက်မှ ရာဖြတ်ပညာရှင်သုံးယောက်သည် လည်း ချင်းရူရှီ၏လူတို့ ဖြစ်ကြကာ သူတို့ပါ ဝင်ပြောလာကြ သည် ။
"သခင်မလေး ရီ၊ ဒီခရီးစဉ်နဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ စိတ်အေးလက်အေးသာ နေပါ ။ H မြို့တော်ကဈေးကွက်ကို ဒါရိုက်တာချင်းက ပိုပြီးရင်းနှီးပြီး သား၊ ကျွန်တော်တို့ထက် ပိုပြီးတော့ အတွေ့အကြုံရင့်ပြီးသားပါ။ သူမက သုတေသနတွေအများကြီးကို ပြုလုပ်ထားခဲ့ပြီးသားပါ"
"ဟုတ်ပါတယ်။ ဒါရိုက်တာချင်းကိုယ်တိုင် ရွေးထားတဲ့ပစ္စည်း တွေက မမှားနိုင်ဘူး ။ သခင်မလေးကတော့ ဒီတိုင်း ဈေးထဲပတ်ကြည့်ပြီးတော့ ငွေသာချေပေးရုံပါပဲ"
ဤလူတွေသည် အလွန်တရာကြင်နာတတ်သလိုလို....။ သို့သော်၊ အမှန်တကယ်တွင် သူမအား ထေ့ငေါ့နေကာ အလှပြသက်သက်အဖြစ် ဆက်ဆံနေကြခြင်း ဖြစ်သည် ။
ရီဝမ်ဝမ်၊ မငြင်းပယ်ပါ။ ပြုံးသာပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။
"ကောင်းပါပြီ...သွားကြည့်ကြတာပေါ့"
H မြို့တော်သည် မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကျောက်စိမ်းမြို့တော် တစ်မြို့ ဖြစ်ပြီး လမ်းဘေးတွင် ဆိုင်ပေါင်းစုံတန်းစီနေသည် ။ ခုချိန်တွင် ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တို့၊ ချမ်းသာကြွယ်ဝသည့် သူဌေးတို့၊ ကမ္ဘာလှည့် ခရီးသွားတို့ထိ ရှိနေကြသည် - လမ်းမကြီးသည် အလွန်အမင်းစည်ကာ သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေသည် ။
ကျောက်စိမ်းပေါ် ပုံအောလောင်းစားခြင်းသည် ကျောက်မျက်လောကတွင် အထင်ကရဖြစ်၏။ ကျောက်စိမ်းကို အပြင်ဘက်ကနေ အလွှာလွှာအထပ်ထပ် အုပ်မိုးထားသည်ဖြစ်ပြီး ကျောက်စိမ်းအရိုင်းထဲတွင် ကျောက်စိမ်းရှိနေ၊ မရှိနေကို ဆုံးဖြတ်နိုင်မည့်နည်းလမ်း ဟူသည် မရှိ - တစ်ခုတည်းသောနည်းသည်ကား ဖြတ်တောက်ကြည့်ရှုခြင်းသာ ။
ကျောက်စိမ်းရိုင်းထဲတွင် အရည်အသွေးမြင့် ကျောက်စိမ်း ရှိနေမည်ဆိုပါက လောင်းကစားပွဲအောင်သည်ဟု သတ်မှတ်နိုင်သည် ။ သို့သော်၊ အထဲတွင် ဘာမှရှိမနေဘဲ အမှိုက်တွေသာရှိနေပါက လောင်းကစားပွဲရှုံးသွားသည်ဟု သတ်မှတ်ရမည်ပင် ။
လက်ရှိအချိန်တွင် ကျောက်စိမ်းအရိုင်းတစ်တုံးအတွက် အနိမ့်ဆုံးဈေးမှာ ရာဂဏန်းအောက်တွင် ရှိနေပြီး ကျောက်စိမ်းပါဝင်နိုင်ချေမြင့်မားသည့် ကျောက်စိမ်းအရိုင်းတုံးဆိုပါက သိန်းပေါင်းများစွာ၊ သန်းပေါင်းများစွာ၊ သို့မဟုတ် သန်းရာပေါင်းများစွာထိ ထိုးတက်သွားနိုင်သည် ။ လောင်းကစားခြင်း ရှုံးသွားပြီ ဆိုတာနဲ့ တစ်သက်တာမိသားစုစည်းစိမ်တွေ ပြုတ်ပြုတ်ပြုန်းသွားနိုင်ပြီး နိုင်လိုက်ပြီဆိုလျှင်တော့ အပြောင်းအလဲမှာ မိုးမြေမက ကွာခြားသွားမည်ပင်.... ညတွင်းချင်း ကျိကျိတက်သွားနိုင်၏ ။ ကျောက်စိမ်းရောင်းဝယ်ခြင်းအမှုသည်လည်း ဤအတိုင်းသာ ။
ကျောက်စိမ်းရောင်းဝယ်ခြင်းသည် စီ ကော်ပိုရေးရှင်း၏ လုပ်ငန်း တွေထဲက တစ်ခုဖြစ်သလို ထိုကျောက်စိမ်းလုပ်ငန်းကနေ အမြတ်အစွန်းအများကြီး ရနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျောက်စိမ်းလောကထဲတွင် အစွန့်စားရဆုံးအပိုင်းသည် ကျောက်စိမ်းအရိုင်းတုံးများ ဝယ်ယူရခြင်းဖြစ်သည် ။
ဥပမာဆိုရလျှင် သိပ်မကြာခင်က စီ မိသားစု၏ ကျောက်စိမ်း ကုမ္ပဏီ ပြိုင်ဘက်တစ်ဦးသည် ကျောက်စိမ်းရိုင်းတစ်တုံးကို စွန့်စားဝယ်ယူ ခြင်းကနေ အရည်အသွေးကောင်းလှသည့် အထည်ကျောက်ကို ရရှိသွားခဲ့သည် ။ အဖိုးမဖြတ်နိုင်အောင် ထိုက်တန်လှသဖြင့် အလားအလာရှိသည့်ဖောက်သည် အများအပြားကို ဆွဲဆောင်နိုင်ပြီး အောင်မြင်မှုမှာ အလွန်တရာလျင်မြန်စွာ ထောင်တက်သွားခဲ့၏ ။
ရီဝမ်ဝမ်၏လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရလျှင် အလိုမကျသည့်အရိပ်အသက်တစ်ခုသည် ရွှဲ့လိ၏မျက်လုံးထဲ ဖျတ်ပြေးလာသည် ။
"သခင်မလေး ရီ...ဒီက ဆိုင်အသေးလေးတွေကို လိုက်ကြည့်မနေနဲ့ - တော်တော်များများက ဆေးဆိုးထားတဲ့ ကျောက်စိမ်းတုတွေချည်းပဲ ။ အထဲမှာ ဖန်တွေထည့်ထားပြီး အပြင်ကနေ အလွှာတွေထပ်၊ ပြီးတော့ ဆေးနဲ့အရောင်ဆိုး ထားကြပြီး အရည်အသွေးညံ့တဲ့ကျောက်တွေကို တန်ဖိုးမြင့်သလို လုပ်ထားတတ်ကြတာ။ အရည်အသွေးကတော့ ပြောနေစရာကို မလိုဘူး...သခင်မလေးက ဒီလောကအကြောင်းကို ဘာဆိုဘာမှ သိတာမဟုတ်ဘူး...လွယ်လွယ်နဲ့ အလိမ်မိလိမ့်မယ်"
ရွှဲ့လိ ၏ဦးဆောင်မှုဖြင့် ထိုလူအဖွဲ့သည် H မြို့တော်ထဲက အကြီးမားဆုံးသော ကျောက်စိမ်းအရောင်းအဝယ်ဆိုင်သို့ ရောက်ရှိလာကြပါပြီ - ဟွေ့ဆွေ့အရောင်းဆိုင် ။
နေရာကျယ်ဝန်းပြီး အလင်းရောင်ကောင်းကောင်းရသည့်အောက်ထပ်တွင် ဈေးဆိုင်တို့သည် အရွယ်အစားစုံကျောက်ရိုင်းတုံးတို့ကို ခင်းကျင်းထားသလို လူများစွာမှာလည်း အဏုကြည့်မှန်ဘီလူးနှင့် ဓာတ်မီးတို့ကို သုံးလျက် ကျောက်စိမ်းအရိုင်းအား ဂရုတစိုက် စစ်ဆေးကြည့်နေကြ လေသည် ။
ရီဝမ်ဝမ်နှင့်တခြားသူတို့ ဝင်သွားကြသည်နှင့်
အမြင်စူးရှသည့်ဆိုင်လက်ထောက်သည် ချက်ချင်းရှေ့ရောက်လာပြီး
အားတက်သရော ကြိုဆိုလာသည် ။
"အာ...လူကြီးမင်း ရွှဲ့ ရောက်လာပြီ။ မြန်မြန်လေး...ဝင်လာပါဗျာ"
ရွှဲ့လိနှင့်ချင်းရူရှီသည် အရင်က ဒီဆိုင်ကို အကြိမ်ပေါင်းမြောက်မြားစွာ ရောက်ရှိခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သဖြင့် ဆိုင်လက်ထောက်မှာ သူ့အား ချက်ချင်း မှတ်မိနိုင်ခြင်းပင် ။ ရွှဲ့လိသည် တိုင်းပြည် Z က စီ ကော်ပိုရေးရှင်း၏ ထိပ်တန်းအုပ်ချုပ်ရေးအကြီးအကဲတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း ကို သိထားသဖြင့် သူ့အပေါ် အလွန်တရာအရေးတယူ ရှိပေးခြင်းမှာ သိသိသာသာဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်သည် ။
ဒီတစ်ကြိမ်တွင် ရွှဲ့လိသည် အရမ်းလှသည့်မိန်းမလှလေး တစ်ယောက်ပါ ခေါ်လာခြင်းကြောင့် ဆိုင်လက်ထောက်မှာ မငေးမောကြည့်ဘဲ မနေနိုင် ။ တကယ်တော့ သူ့အနေဖြင့် သူမအကြောင်း မမေးမြန်းလို...မစပ်စုလိုပါ ။
💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၃၀၊ အခန်း ၂၁။ အကျင့်ပျက်တဲ့လူတွေ
"ထိုင်ကြပါဦးဗျာ...သူဌေးက ခင်ဗျားတို့အားလုံးကို စောင့်နေတာပါ။ ကျွန်တေ်ာ အခုချက်ချင်းပဲ သွားခေါ်ပေး ပါမယ်"
ဆိုင်လက်ထောက်သည် တစ်ယောက်ကို ရေနွေးကြမ်း ပြင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့သူဌေးရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွား သည် ။
သူတော်စင်၏မျက်လုံးတို့သည် ဝင်လာကတည်းက
ရွှန်းစားလိ့ုနေသည်ကို ရီဝမ်ဝမ် သတိပြုမိနေသဖြင့် ။
"တစ်ကြိမ်လောက် စမ်းကြည့်ချင်လား"
ရီဝမ်ဝမ် ၊ ရယ်မောပြောဆိုလာသည်။
အမည်မရှိသောနန်သည် သူတော်စင်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်မာမာပိတ်ဟောက်လိုက်၏။
"လောင်းကစားမှန်သမျှကို တားမြစ်ထားတယ်"
သူတော်စင်အသံ ပျံ့လွင့်လာသည် ။
"နောက်နေတာလား...ကျွန်တော့်လို ကျက်သရေရှိ
ခန့်ညားတဲ့ လူတစ်ယောက်က လောင်းကစားကို ဘယ်လိုလုပ်စိတ်ဝင်စားမှာလဲ"
အုတ်သယ်သည့်နိုင်ငံခြားသားသည် သူ့ရဲ့ခေါင်းကို တဗျင်းဗျင်းကုတ်လိုက်ပြီး မေးလာသည် ။
"ကျွန်တော်တို့က အကျင့်ပျက်နေတဲ့လူတွေ မဟုတ်လို့လား"
ပန်းစည်းသည် အပြုံးအကြီးကြီးပြုံးပြလာသည် ။
"ချစ်စရာလေးရာ...မင်း ဘာတွေ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ လျှောက်ပြောနေတာလဲ"
ရီဝမ်ဝမ် ၊ တဝါးဝါး ရယ်ချမိသွားရ၏ ။
အဖိုးတန်ကျောက်အရောင်းအဝယ်သည် ကျွမ်းကျင်မှု ၃၀ ရာခိုင်နှုန်း၊ ကံကောင်းမှုက ၇၀ ရာခိုင်နှုန်းဖြစ်လေသည် ။ အတွေ့အကြုံ ရှိနေဖို့ အပြင်ကို ကံကောင်းမှုသည်လည်း အလွန်အရေးကြီးလေသည် ။
သူမအတွက်သည်ကတော့ နှစ်ခုစလုံး ရှိနေစရာ မလိုလောက်ပါချေ ။ သူမအနေဖြင့် အခုတလောတွင်မှ သက်ဆိုင်ရာသတင်းအချက်အလက်တို့ကို ခေါင်းထဲ ရိုက်သွင်းထားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည် ။
သူမအဖို့ ကံကောင်းခြင်း တစ်စက်လေးပင် ရှိမနေနိုင်ပေ ။
ခေါင်းထဲ အပြည့်အညပ် ရိုက်သွင်းထားခဲ့ရခြင်းမှာ အလွန်တရာရက်စက်သည့်ခြင်းရာတစ်ခုပင် မဟုတ်ပါလား ။
ထိုငါးယောက် ပေါက်ပေါက်ရှာရှာလျှောက်မပြောတော့စေရန်၊ အနားမှာရှိနေသည့်ရေနွေးကြမ်းကို အသာလေးငြိမ်သောက် ်နေပြီး ညွှန်ကြားချက်မရှိဘဲ ဘာမှမလုပ်ရဟု သူမ အမိန့်ပေး လိုက်ရသည် ။
အချိန်တခန စောင့်စားပြီးသည့်နောက် အညိုရောင်တရုတ်ဝတ်စုံဝတ်ဆင်ထားသည့် အသက်လေးဆယ်၊ ငါးဆယ်အရွယ် ယောကျာ်းတစ်ယောက် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာနေသည် ။
ရွှဲ့လိနှင့် ဆရာကြီးအဖွဲ့အား မြင်လိုက်သည်နှင့် ဟွေ့ဆွေ့ဆိုင် သူဌေးသည် လက်နှစ်ဖက်ယှက်ပြီး ဂါရဝပြုလာသည် ။
"ရွှဲ့လူကြီးမင်း...ကျွန်တော်နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် တွေ့ပြီး ကတည်းက မတွေ့ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာနေပြီဗျာ ။ ဒီကို လာကြပါ - ကျွန်တော် မြန်မြန်ဆင်းမလာနိုင်တာကို ခွင့်လွှတ် ်ကြပါနော်"
ရွှဲ့လိ၊ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ယဉ်ကျေးစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည် ။
"သူဌေး ဟူ...ကျွန်တော်တို့တွေတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်
သိလာတာ ဒီလောက်တောင်ကြာနေပြီဗျာ ။ အားနာနေစရာ
မလိုပါဘူး"
ရွှဲ့လိနှင့် ရာဖြတ်ပညာရှင်အဖွဲ့ကလည်း သူဌေးကို နှုတ်ဆက်လိုက်ကြသည် ။ သူဌေးသည် ရွှဲ့လိ အနောက်ဘက်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး မသင်္ကာသည့်အကြည့်ဖြင့် မေးလာ၏ ။
"မိန်းကလေး ချင်က ဘယ်မှာလဲ ။ ဒီတစ်ခေါက် ဘာလို့ တစ်ခါတည်း လိုက်မလာတာလဲ"
ရွှဲ့လိက ရီဝမ်ဝမ်အား ပေါ်တင်ပင် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
သူဌေးအား မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည် ။
"ဒီခရီးစဉ်မှာ ကျွန်တော်တို့နဲ့လိုက်လာတာက ကျွန်တော်တို့ဥက္ကဌ ရဲ့လက်ထောက် ရီဝမ်ဝမ်ပါ - သခင်မလေး ရီ...ဒါက ကျောက်စိမ်း အရောင်းအဝယ်လောကမှာ အကြီးမားဆုံးအရောင်းဆိုင်...
ဟွေ့ဆွေ့အရောင်းဆိုင်ရဲ့ပိုင်ရှင်၊ ဟူမောက်ဖန်...သူဌေး ဟူ ပါ"
"မင်္ဂလာပါ သူဌေး ဟူ"
ရီဝမ်ဝမ် ၊ သူ့အား နှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။
ဟူမောက်ဖန်းသည် ရီဝမ်ဝမ်အား စုန်ချည်ဆန်ချည်ကြည့်လာရင်း မရွှင်မပျဟန် ပေါ်လာသည် ။
"လူကြီးမင်း ရွှဲ့ကလဲဗျာ...ကျွန်တော်က အမြဲတမ်း မိန်းကလေး ချင်းနဲ့ပဲ အလုပ်လုပ်တဲ့ဟာ...ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တော့ ရုတ်တရက်ကြီး ပြောင်းလဲသွား ရတာလဲ ။ မိန်းကလေး ချင်းရဲ့မျက်နှာကြောင့်သာ ပစ္စည်းကောင်းတွေကို ကျွန်တော် ချန်ထားပေးတာ...သူဌေး ဟွမ် ကိုယ်တိုင် လာမေးတာတောင်မှ ပေးလိုက်တာမဟုတ်ဘူးနော် ။ အခုတော့ ကြည့်ပါဦး...ခင်ဗျားက ဒီလိုကိစ္စကြီးအတွက်ကို တခြားတစ်ယောက်ကို ခေါ်လာခဲ့တယ်လား"
ဟူမောက်ဖန်း၊ ရုတ်တရက်ကြီး ပြောချလိုက်သည့်စကား တို့ကြောင့် အီလဲဗင်းနှင့်ဖန်ရွှမ်းယီသည်လည်း စိတ်မပျော်ရွှင်ကြတော့ ။
တခြားတစ်ယောက် ခေါ်လာတယ်ဆိုတာက ဘာအဓိပ္ပာယ် ်ကြီးလဲ ။
အီလဲဗင်းက ခပ်မာမာဖြင့် ပြောပစ်လိုက်သည် ။
"သူဌေး ဟူ...သခင်မလေးက စီ အိမ်တော်ကြီးရဲ့ သခင်မလောင်းပါ ။ သူမကိုယ်တိုင် ဆင်းလာပေးတာကို မလုံလောက်ဘူးလို့...ခင်ဗျား ပြောနေတာလား"
ဟူမောက်ဖန်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး ရေနွေးခွက်ကို ကိုင်ကာ
လက်ဖက်ခြောက်တို့ကို ရေနွေးအဖုံးနှင့် အသာအယာမွှေ့နေသည် ။ ဒီနောက်၊ မောက်မာထောင်လွှားစွာဖြင့် ပြောလာသည် ။
"ဒီပစ္စည်းတွေက ချန်ထားတယ်ဆိုတာက မိန်းကလေး ချင်း အတွက်ပဲ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ ယူသွားခွင့်မပြုဘူး"
အိမ်တော်ကြီးရဲ့သခင်မလောင်းဆိုပဲ...ငါ သူမအကြောင်းကို ကြားထားပြီးသား...ရုပ်အခံလေးနဲ့ လူတွေကို ပတ်ချွဲနှပ်ချွဲ ပြောတတ်တယ်ဆိုရင်တောင်မှ ဘယ်လောက်ထိ ခံမှာမလို့လဲ။ ဟိုးကတည်းက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းရင်းနှီး ပတ်သက်လာခဲ့ကြတဲ့
ချင်း မိသားစု နဲ့ စီ မိသားစုကို သူမက မှီနိုင်မတဲ့လား ။
တစ်ယောက်က အိမ်တော်ကြီးရဲ့သခင်မအစစ်ဖြစ်ပြီးတော့ တခြားတစ်ယောက်က ရည်းစားသက်သက်ပဲကိုများ - သူတို့က ဘယ်မှာတန်းတူလို့လဲ...
ပြီးတော့ မြန်မာပြည်က ကျောက်စိမ်းအရောင်းအဝယ်က ငါ့လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတာ...ဒီနေရာကို ရောက်လာရင်
စီ မိသားစုကတောင်မှ ငါ့ကို ပြန်ပြီး မျက်နှာလုပ်ရဦးမယ် ။
သူတို့က အကောင်းဆုံးကျောက်ရိုင်းတုံးတွေကို လိုချင်တယ်ဆိုရင် အဲ့ဒါတွေကို ငါ့ဆီကနေပဲ ရနိုင်မှာလေ...ဟားဟားဟား ။
💖💖💖💖💖
ဒီဝတ္ထုလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်တယ်ဆိုရင် vote and comment ဖို့ မမေ့နဲ့နော် 😘😘😘😘😘😘😘