SECRETLY LIKE YOU
CHAPTER 10 : Rival
SANDALING natigilan si Zayne sa narinig sa binata pero pinawi iyon noong mapahalakhak siya sa pagtawa at pagbatok kay Astran. “Hindi mo ako madadaan diyan.” Turan niya na akala niya ay ito'y nagbibiro lamang. “If you like me? hindi ka magpapasaway!”
Samantala nakangiti naman si Astran noon nang mapaduko siya at pawian ng saya sa labi sabay buntong hininga. Ang kanyang mga inamin sa professor ay hindi biro, pero siya ay nanahimik na lamang. This is the worst. Ugh! Sobrang hirap nito para sa kanya, ngayon lamang si Astran naguluhan ng ganito talaga sa nararamdaman.
Gusto niya aminin pero natatakot siya. Hindi na siya katulad nang nangyari kanina. Marami kasing what if bigla ang siyang pumasok sa isip niya noong makita niya ang reaction ni Zayne. Ang masaklap at nakakabwesit pa ay tinatrato siya nito na parang bata o student lang na hindi puwede seryosohin.
“I admire and at the same time natatawa ako sa improvement mo. You are the one who is now moving away from trouble, and fight. Pero ikaw naman ang pilit na inuusig nito ngayon.”
“Siguro hindi ko talaga matatakasan kung ano ako?” wika at buntong hininga ni Astran.
“And that's what worries me the most. Like what happen if something bad happens to you just because of that?” pagsabat na salita, sa halatang may pag-aalalang tono ng professor kay Astran.
Natulala ang binata saka biglaang nagbalik ang gitla ng ngiti sa kanyang labi. ‘Mabilis nakabawi huh?’ Argh! Kaya siya nakakaramdam ng ganito kay Zayne e. Because one of the professor’s kindness, care, and its concern for Astran was the reason why he gradually fell for him. Hindi niya maalis ang tingin sa mukha nito para pagmasdan. Zayne is charming for being a nice.
Now he will not be surprised if there are students who immediately follow this professor and he is nicknamed as Guko of the class. Apart from his strictness, he is also hide some kindness. Zayne is a great man at the same time a great professor. Not that he is biased in his judgment but he also sees its caring for some students. Not just revolving around a single student for example; him. Because he is under for Zayne care. No! The professor was fair.
So if he really has feelings— or does he like Zayne? That is not a mistake. Kusa itong naramdaman ng loob niya, ng puso niya, ng isip niya. Whatsoever.
And he was grateful to have a special feelings for him.
“Tapos na malinisan. Huwag mong kakalimutan linisin at lagyan ng healing plaster kung namamaga o sariwa pa 'yang mga bruishes mo. Okay?” wika pa ng professor after nito matapos ang ginagawa.
Napatango-tango nalang ang binata habang titig parin dito. When in those moments he did not realize that he was already hugging Zayne. Biglaan na lamang niya nagawa iyon ng dahan dahan. Na-carried away yata siya sa pag-iisip ng malalim tungkol sa professor at pagtitig dito.
“Mr Ji, Astran? Wa- what are you doing?” Nagbalik ulirat nalang si Astran after niya marinig ito. “Uhm, para saan itong yakap mo?” wika muli ng professor. Pero hindi niya parin nagawang bumitaw ng pagyakap dito bagkus nakahanap siya ng segway na matutugon. “For thanking you. Lagi ka nalang mabait sa akin, Sir Zayne.”
“You don't have to—” sasabihin sana ni Zayne pero agad na sumabat ang binata.
“I Insist...”
Atsaka na noon napabitaw ng yakap si Astran nang masulyapan niya pa ang manipis na pag ngiti ng professor bago ito tumayo mula sa pagkakaupo sa tabi niya.
“You fluttered me a bit when you hugged me. Pagtawanan mo na ako, pero ikaw palang nakakagawa niyan.” May pagtawa pero agad din na napawi na biglaang salita ni Zayne na ikakasaya ba ng binata? Nagulat siya at nagtaka after niya marinig iyon. Gusto niya magtanong like what do you mean siya palang ang nakakayakap sa professor dahil mukhang malalim ang pinaghuhugutan no'n ay hindi na niya ginagawa dahil baka pribado ang impormasyong iyon para sa professor.
Bagkus naging daan nalang ito to flirt him. “Gusto mo yakapin kita muli Sir?” tanong niya sabay buka ng malawak ng mga bisig niya, nang mapatingin naman ito sa kanya sabay ngiti. “Handa ako yakapin ka ng mahigpit at buong-buo. Mabango ka naman Sir. HAHA!” Dagdag pa ng binata.
Hanggang sa mapailing-iling lang si Zayne. “Baliw!” sabat niya kay Astran.
“Oh, sige na. Take a break now, so you can eat.” Sabi pa nito habang nag-aayos na ng gamit sa clinic. Nang mapakagat labi naman ang binata at naitanong dito na ‘Hindi ba ito magbe-break? How about magsabay na ulit sila kumain? Tulad ng usual. Hintayin nalang niya ang professor matapos dito.’ Tila medyo nae-excite pa ang tono ng kanyang pagtatanong pero umiling-umiling si Zayne at tumanggi sa alok niya. “Mauna ka na. Hindi ako makakasabay sa iyo. Kumain ka na.”
Napakunot noo naman si Astran. “Bakit naman, Sir?” tanong niya dito saka narin siya nag-umpisa na tumayo mula sa pagkakaupo sa gilid ng higaan na nasa clinic. Lumapit pa siya dito.
Napangiti naman si Zayne. “May mga kailangan pa kasi ako gawin sa third floor building. Baka tapusin ko mo muna ang mga iyon tapos kakain din ako o hindi na. Tutal naman busog ako.” diretsahan niyang tugon habang nilalagay na ang first aid kit sa cabinet bago lumabas sa clinic na patuloy na sinusundan naman ni Astran. “Huh?!” gulat niya. “Ano naman gagawin mo, Sir. Baka makatulong ako? Para magsabay na tayo. Ano Sir?” Dagdag niyang wika at tanong.
Subalit muli ay tinanggihan siya ni Zayne dahil sa training nito ng ala-una. At pagbabawal nito na masama ang nagpapagutom like ano bang pangaral iyon kung ito din ay hindi sumusunod sa sarili niyang pangaral?
Ilang beses pa siya nagtanong at nag-alok ng tulong pero nabigo siya.
Tinapik-tapik lamang siya sa balikat ng professor atsaka nginitian ng tipid na parang sinasabi nito na. ‘Thank you for offering some help, but no need.’ Natigilan talaga siya doon at parang nakita at nadama niya ring nakulitan ang professor sa kanya kaya nirerespeto niya ang desisyon nito na hindi na siya pumalag pa o mangulit.
---
AT IYON sumunod siya, pero hindi naalis sa isipan niya si Zayne para pagdalhan sakali ng pagkain at inumin pagkatapos niyang mag-break para kumaim. Mahaba pa naman ang oras kaya nagdesisyon siyang puntahan ito.
Nang agad bumungad sa kanya ang professor na maraming papel sa harapan niya na mag-isa nitong inaayos at minamarkahan. Nakakapagtaka na bakit mag-isa nito ginagawa iyon? Tantiyado niya ay mga gawain ito o mga activity paper ng ilang studyante sa ibat-ibang section at class na hawak ng ibang professor o guro. Biglaang pumasok sa kanyang isipan na nalalapit na ang event ng kanilang unibersidad at marahil ay inako ni Zayne ang paggawa nito.
Napansin niya rin na maalikabok at nakakalat ang mga upuan. Mukhang mag-isa din nito tinatrabaho ang pag-aayos sa isa sa mga class ng third floor building kung saan ito naroon para mag-marka din ng mga activity paper.
Sa sandaling makita at mapagmasdan ni Astran na nasa ganoon ang professor na sitwasyon ay nakaramdam siya ng awa. Nakagat niya ang kanyang labi at nakaramdam ng pagkainis dahil sa pagtanggi nito sa alok niya na pagtulong kanina. Tapos hindi pa nito magagawa na mag-break upang kumain sandali?
Sa kabilang banda walang ano-ano siyang pumasok at tinungo ang professor para ibigay ang binili niyang drink at pagkain. Dahil nakakatiyak siyang nagugutom narin ito. Nais niya ring magsalita tungkol sa gawain nito ngayon. Ngunit laking gulat niya nang hindi niya aasahan na bubungadan siya at sasalubungin ni Zayne nang nakakunot noo na mukha saka galit na presensiya nang kini-question nito ang pagparoon ni Astran. Ngunit hindi niya iyon pinansin.
Napawi ang pange-strict nito sa kanya noong muling nagbitaw ng pang-aalok ang binata ng tulong sa mga gawain nito. What help can he give or offer for the professor? But he rejected him again, dahil kaya naman daw nito ang trabaho niya. Ukol sa training niya ay nagawa niyang magsinungaling na cancelled iyon dahil its either pumunta siya o hindi. Siguro naman magiging okay lang sa coach nila. Babawi nalang siya sa mga susunod na araw. Ang mahalaga ay si Zayne. Kaya naman dito hindi na nagsalita pa ang professor at komontra.
Nagtanong lang ito na ‘Siguraso ka?’ kahit medyo napalunok siya matapos tumugon ng ‘Oo naman’ dahil pagsisinungaling iyon.
Nang mapansin niyang parang napahinga ito ng malalim at buntong hininga saka matipid na ngumiti bago nawala ang stricto na tono nito hindi tulad kanina para magpasalamat sa kanya sa ibinigay niyang pagkain at inumin.
“Wala iyon, Sir!” tugon din niya. “Kumain ka na, Sir!” dagdag niya pa. Tumingin sa kanya ang professor para tumango-tango. “Oo! Salamat ulit.” Atsaka ito tumayo sandali sa upuan para ayusin ang suot nitong polo longsleeve para tupiin ang mga sulok sa braso nito at paluwagin ang pagkakahigpit ng kanyang necktie sabay upo muli saka pagtabi ng ilang paper para magsimulang kumain.
Hanggang sa ilan pang sandali ay sabihan niya si Zayne at ipagpaalam na kung puwede siya na lamang maglilinis sa room at mag-aayos ng upuan. “Sigurado ka ba? Okay lang sa iyo? Masiyado 'yang mabibigat?” mga tanong naman ng professor bago tumango at pumayag noong may pagmamalaking tumugon ang binata na maliit na bagay lamang para sa kanya ang mga gagawin at sisiw lang ang dami at bigat ng mga ito sa muscle niya. At isa pa para narin makabawas ito kahit paano sa gagawin ni Zayne na siyang ikinatuwa nitong marinig noong lihim itong mapapailing-iling at malalabas ang ngipin sa pag-ngiti. Nang magsimula ng kumilos at gumalaw-galaw si Astran para magwalis, magpunas-punas, at magbuhat ng upuan para ihelera sa gilid ayon sa utos din ng professor.
“Dahan-dahan ka lang a.” Paalala pa nito sabay tawa lang ng binata. “Asus! Easy lang ito. Yakang-yaka ito, Sir Zayne! Ikaw naman. Tiwala lang!” pagmamalaki niya pa sa sarili. Halata namang nagpapa-impressed siya dito at hindi siya nabigo dito noong habang busy siya ay hindi niya napapansin ang mga tingin ni Zayne sa kanya kahit abala din ito. Markado ang pagiging proud niya kay Astran. Hindi niya inaasahan na malaki ang pagbabago nito sa sarili. Muli ay napangiti ang professor sa idea na iyon.
---
KATAKA-TAKANG tila si Astran ay nagdilang anghel sa kanyang mga sinabi at ipinaalam kay Zayne tungkol sa training nila kanina at ito ay natupad nga at nangyari. Matapos kasi niya maglinis at mag-ayos na ng mga upuan ay nagpaalam siya sa professor na bumaba mo muna upang bumili ng inumin dahil sa pagkauhaw sa pagod.
Naging daan narin ito para pumunta siya sa covered court upang makahingi ng pasensya sa coach nila tutal talagang doon din siya papatungo para kunin ang pares ng polo shirt niya sa locker room para makapagpalit sa pawisan na suot niyang uniporme.
Halos mag-aales-tres narin noon. Nang magulat nalang siya na wala siyang ibang nadatnan sa court kung hindi ang dalawa sa team niya at dito niya nalaman na hindi dumalo ang coach nila sapagkat may nilakad daw ito sa ibang division. Tila yata mapapakunot noo siya sa gulat at pagkamangha sa sarili.
Akalain nga ba niyang wala nga silang training ngayon? Gayunpaman na kanina ay may konting kaba siya na nararamdaman, kaya natawa na lang siya at masaya na pinunto ang locker room building na nalalapit sa court para sa hangarin na makapagpalit kaagad upang mabilis na makabalik siya at maibigay ang strawberry juice na inumin para kay Zayne.
Ngunit pagbalik niya ay bumungad na sa kanyang nakaduko ang professor sa lamesa nito na nakatagilid ang mukha, habang unan ang dalawa niyang kamay na magkalapat. Tila yata ito ay nakaidilip dahil narin siguro sa pagod. Nakababa narin at ayos kasi ang mga school activity paper.
Napakamot nalang ang binata sa kanyang ulo dahil medyo napatagal yata siya. Dahil sa ayaw niya rin namang maabala si Zayne sa pahinga nito ay inilapag nalang niya ang inumin sa desk kung saan siya tumungo upang umupo at ito ay ibibigay sakali kapag ang professor ay nagising na.
Subalit pinamulaan ng pilyo si Astran nang buhatin niya ang kaniyang silya upang ilapit sa harapan kung saan naroon si Zayne upang ito ay kaniyang nakangiting pagmasdan at dampian ng panduduro sa hintuturo ang anumang bahagi sa mukha nito. Naging malalim at nahimbing ang pahinga ng professor.
Kung ito lang ay bagay ay tiyak tunaw na tunaw na si Zayne sa kaniyang mga matang nagniningning at in-love. Dahan-dahan niyang sinundot ang ilong nito papunta sa malambot na labi. “Cute,” wika niya sabay mariing mapapangiti. “Even if you are asleep and tired? You look more gentle and handsome now.” Nagsimula siyang magmuni-muni habang nakatitig sa professor, nang ihiga niya rin ang pisngi sa lamesa paharap dito.
“I didn’t expect that I would fall in love with a guy like you. Uhh... Maybe it's because your personality is even more perfect than the others there, which is what I'm looking for. Or because I grew up with no one to care for me but myself only. Self care and love. But you showed up, we met, and then you made me feel those. I know you're doing that on purpose because you're a professor and that's just your job, but I can't stop myself from really liking you. I like you. Would you like me too? Is there anything possible between us?” mga sambit pa ni Astran at pagmumuni na tanong, nang grabe ang bilis ng tibok sa puso niya noong biglaang magmulat ng talukap ng mata niya si Zayne. Atsaka din napamulagat ang binata at natigilan nang ilang sandali bago siya agad-agad na bumangon at napaatras.
---
“MALAYO ba doon 'yung sinasabi niyong lugar, Sir? Ano 'yun. Uhmmm, anong klase ba ang pupuntahan natin?” mga tanong ni Astran noon nang araw ng huwebes. Araw kung kailan napagplanuhan nilang bumisita sa farm nila Zayne. After sa short period of time ng class nila ay sumabay na si Astran sa professor. Sila din ay nakaplano na magkita-kita sa parking lot ng unibersidad. Sa ngayon si Hazel na lamang ang siyang kulang at hinihintay. Nang tumawag ito kay Zayne at sabihin na kung puwede maghintay nalang mo muna sila kasi may inaasikaso pa ito at emergency lang.
Nang “Medyo malayo. Ahm, farm siya samay malaking lugar. Unang bungad naroon 'yung mga farmer na nagtatanim at nagpapalay. Parang ganoong tipo.” Nakapamewang na tugon ni Zayne habang nakatayo na palakad-lakad at patingin-tingin sa paligid na siyang tila may inaabangan saka hinihintay. Siyempre, tampiyado namang ito ay ang dalaga kaya tuloy parang may kirot sa dibdib na hindi maiwasang maramdaman ang binata sa tuwing nadadapo ang tingin niya sa professor na ganito.
'Yung alam naman niyang wala pa naman silang label ng tao ngunit tila parang gusto na niya bakuran ito? Kasi nagseselos siya kaagad sa kahit na anong maliit na attention ngayon nito na ibinigay ni Zayne sa iba. Ayaw niya na may ka- rival.
Datapwat ano nga lang ba siya nito? Kung 'di isang dakilang studyante lang. At alam niyang hanggang doon lang ang tingin nito para sa kaniya. Pero pinapangako niya hindi lang siya mananatili na nakatanaw dito. Aamin din siya ng tunay na nararamdaman.
Sa kabilang banda naman, kanina hindi din maalis sa isip ni Astran ang tungkol sa isang pangyayari na alam niyang biglang nagpa-badtrip sa professor noong makatanggap ito ng tawag bukod kay Hazel. Actually talagang wala siyang alam dahil naglakad ito papalayo bago sagutin ang tawag subalit naringgan niya ang galit na pagbungad dito. “Wawa-what? Ano nanaman?! Can you please stop bothering me?! D*mn! I have my own decisi—” hanggang doon lang dahil naging mabilis na lumakad ito at nakalayo. Siyempre privacy na ni Zayne iyon, kaya nga lang nakakunot noo ng mangiyak-ngiyak ito noong makabalik.
Ayaw niyang mag-usisa dito at i-triggered ang professor, kaya hinayaan na lang niyang sarilinin nito iyon.
Nang ilang minutong naging tahimik ang lahat sa paghihintay kay Hazel, halos mag-iisang oras din noon na tapos na ang klase ng 10:00 AM tapos ngayon ay mag-eleven na. Noong biglaang tumunog ang phone ni Zayne at makatanggap siya ng message saka nito mabilis na binasa. Atsaka naman noon nakita ni Astran na biglaang nagbago ang timpla ng mukha nito na parang dissapointed sabay sabi nito sa kanya na ‘maghanda na at sumukay sa sasakyan.’
Napakunot noo ang binata at hindi na nakawala sa kanyang bibig na banggitin si Hazel. “Paano nga po pala si Ma'am Hazel?” he asked.
“Susunod nalang daw siya sa atin,” diretso at parang walang ibang emotion tulad ng robot na tugon nito sa kanya. Kaya naman nagsimula na silang magsi-ayos noon, magsi-sakayan sa kotse, at dali-daling pinaandar ang sasakyan upang sila ay umalis na at mauna.
Nang habang bumabyahe naman noon ay naging tahimik lang ang binata gaya ng pinapakitang pananahimik ni Zayne na tila ba parang may malalim na iniisip. Gusto ni Astran maibsan nito o mapalitan ang mood ng professor pero hindi niya alam kung paano? Hindi niya alam ano ang ikikilos niya? Ugh! Baka kasi mas magalit pa ito at mapagbuntunan siya. Ibang klase talaga ito ma-badtrip. Don't forget that he was identified as Guko, because of his strict attitude.
Ilang minuto din ang byahe. Natuon lang sa harap at bintana ang tingin ng binata. Nakapag-open lang siya at nakapasimula ng conversation noong magbanggit si Zayne ‘na malapit na sila.’ Tila magalak na ang timbre ng boses nito kaya marahil ay naging kalmado na ang professor. “Talaga, Sir?” tugon niya lamang na tanong sabay tingin sa paligid. Unti-unting nagiging malubak ang kalsadang daan at matatanaw na ang may matataas na damo at talahib. Hindi naman pala ganoon kalayo dahil ilang minuto lang ang byahe.
Maya-maya tumambad na ang mga magsasaka na nakasuot ng mga kupas na pantalon, kamiso, at salakot. May mga nagtatanim ng palay sa bawat ektarya ng bukid, at may mga napapadaan naman na kalalakihan namay buhat buhat na sako-sakong pinagtagpasan ng palay. May mga bahay na sementado na, ngunit may mga bahay din na kubo. Naging magiliw tuloy ang binata. Tila para bang batang ngayon lang na nakapunta sa ganitong lugar si Astran na siyang mukhang patotoo naman.
“Sir? Sir, kayo na po pala iyan?” biglaang sulpot sa bintana ng isang matandang lalake sa gilid ni Zayne. Naging mabagal kasi umusad ang sasakyan dahil sa lubak at mga taong may buhat na tumatawid para dalhin sa isang lugar. “Ah. Ikaw pala iyan, Manong Ronie?” tugon na pambungad din ng professor, bago ito tumingin naman kay Astran at ipakilala na ang lalakeng kumakausap sa kanila ay ang caretaker ng house nila dito. Medyo naging matagal ng kaunti ang pakikipag-usap ni Zayne sa caretaker tungkol sa barn bago umusad ng paandar muli sa sasakyan na ilang bahay nalang pala ay duluhan na kung saan naroon ang farmhouse ng professor.
Pagdating doon sobrang nag enjoy si Astran. Ang bahay ay gawa sa bato at may nakapalibot na matataas na wall saka gate hindi tulad ng sa iba. Upang maprotektahan narin siguro ang kung anong meroon sa loob. The air is so clean atsaka mukhang sila lang talaga ang nandidito. Liblib din kasi yung pinuntahan nila at lalo na dulihan na itong kina Zayne.
“Ahm, Sir Zayne! Kaninong place ito? Uhm, to your father po” napatanong ang binata saka naman ito napakagat ng labi.
“Nope! My Grandfather owned this place. Back then, I was just a kid only when I came here to have fun.” Tugon nito sabay tango-tango naman siya.
“Paanong sa ama ko ito e, namatay nalang na hindi sila nagkaayos ng lolo ko. H*ck! Kaya kahit kailan ni isa sa pamilya namin hindi alam ang lugar na ito. Except me. Only me.” Dagdag nito na salita noong tila mag-iba ang tono ng pagsasalita nito, nang atsaka din ito nagpasaring na ‘kalimutan na lamang ang kanyang nasabi’ noong ito ay mapatingin sa binata at parang hindi niya sinasadya na mabanggit iyon sa kanya.
Napatango-tango nalang si Astran.
“To be honest! Ako lang talaga ang tumitingin dito sa ngayon. Hazel and I, were the only ones visiting this place. Ginagawa naming stress reliever place ito atsaka dito kami minsan gumagawa ng report at lesson plan. If may time! Siyempre kahit paano ilang minuto din ang byahe.” patuloy na pagpapaliwanag ng professor.
They went inside to arrange the utensils and arrange the meals. Astran looked around the place. As he was surprised to come inside. The area is really wide. Ang dami pang puno at ang ganda ng tubo ng mga damo. Zayne noticed him. Napangiti pa siya sa itsura ni Astran ngayon.
“Bakit hindi ka mag-alaga ng mga hayop dito Sir Zayne? Ang ganda kaya dito?! At napakalawak ng parte nang lupain niyo. Hindi po ba? Tulad ng mga kambing, kabayo, o manok. Hindi ba? Dagdag kita din iyon!” biglaang wika ng binata na animo ay entreprenuer.
Siyempre natawa si Zayne from what he heard. “At kailan ka pa naging businesman, Mr Astran Kyle?” tanong niya at hindi parin niya mapigilan na mapahagikgik. Seriously! Nakakatawa naman kasi na biglaan na lamang aasta ng ganoon si Astran sa parang determinado nitong mukha habang pinapaliwanagan siya.
Napakagat lang ng labi ang binata sabay nakapamewang na tumalikod. Mukhang ganito ito mainis.
“All right! All right!” wika niya saka niya ikinuwento na. ‘Yes! It used to be a farm here before may mga pananim at mga chicken na business talaga ang lolo niya kaso natigil na noong pumanaw ito. Parang bahay bakasyunan nalang talaga ito sa ngayon.’ Paliwanag niya pa.
Napatango tango naman ang binata. “I see.” but still hindi siya lumingon.
“Uhmm... Why don't you wander around, para kasing curious ka sa paligid,” biglaang sabi ng professor noong magalak ang binata. At dito na napilitan na mapaharap siya kay Zayne.
“Really can I?” paninigurado niya saka naman ito napatango bilang tugon. “Huwag kalang magpapakalayo at makalimutan na magtabi-tabi diyan dahil baka mapaano ka.” Dagdag pa niya saka naman nagsalubong ng kilay si Astran.
“Ano ka Sir Zayne? Ginawa mo pa akong musmos na bata! Akala mo naman sa akin? Tsk!” reklamo niya.
“Naniniguro lang...” turan nito.
Napailing-iling lang ang binata saka na noon nagsimula ito umalis para maglakad-lakad. “Don't go too far!” sigaw pa ni Zayne ngunit hindi siya pinapansin nito, atsaka niya sinundan ng tingin ito sabay ngiti muli.
At that time Zayne called Hazel. When the girl told him she couldn't go. Nagpaliwanag itong ‘hindi pumapayag ang mommy niya na bumyahe o mag-commute mag-isa, unless kasama niya si Carlo. Kaya wala daw itong nagawa kung hindi isama ang lalake. Gusto parin naman niyang tumuloy kasi, kaya ito lang ang paraan.’ Humingi din ng pasensya at pagpatawad ang dalaga dahil hindi siya nakasabay kanina. She had to create a project format for the School basketball game, because she was assigned to do it.
The professor sighed. Palagi na lamang ba kailangan umeksena ng lalaking iyon? Zayne hang-up and turned off his cellphone. Nakagat niya ang kanyang ibabang labi sabay bagsak balikat siyang pumunta sa tapat ng bahay upang buksan ang pintuan. He feel a little disappointment. Pero iniisip naman niyang may reason naman ito e? Kaya nga lang kapag narito iyong lalakeng iyon tiyak na babakuran lamang niyon ang dalaga.
He was about in tears. Napailing-iling nalang siya noong maya-maya he saw Astran coming. Biglaan siyang natawa dito, nang nakangiti pa nitong bitbit ang napakaraming prutas na kinuha niya.
“Sir Zayne!” tinawag siya nito saka napagitla ang ngiti niya sa labi. Mabilis na nakalapit ang binata. Napakadumi na nito na parang may sinuong na kung ano. Naka-uniporme pa naman ito.
“Sorry Sir! Ang dami kasi, hindi ko napigilan ang sarili ko na kumuha.”
Muling natawa ang professor. “It's look like you went to the market. Inubos mo na yata 'yung prutas dito. Harvest kung harvest ah?”
“Grabe ka naman, Sir!” bulyaw naman ng binata. Muli lamang natawa si Zayne at ganoon narin si Astran. Nang ‘Let's go! Samahan mo ako magbuhat ng basket namay pagkain at tela doon tayo malapit sa ilog mag picnic.” Ang sabi pa ng professor.
Nang ‘Uhmm... Nasaan na po ba si Ma'am Hazel? By the way makakarating po ba siya?’ napatanong lang ang binata noong magsimulang magbago ang mood ng mukha nito.
“She will come pero male-late siya.” Tugon naman nito ngunit kapansin-pansin na parang nagmukha siyang badtrip. Natigilan si Astran, he stared Zayne as he ran to his back para akbyan niya nito.
“Don't worry Sir! For now? I'm here! So let's have fun here.” Salita niya.
“Huwag mo muna isipin si Ma'am Hazel. Siguro naman she has a reason so she's coming late, right?” Dagdag pa ng binata. Zayne nodded. Pero hindi siya doon badtrip. Badtrip siya dahil kay Carlo.
Anyway napabuntong hininga nalang ang professor sabay pilit na ngumiti. “Okay I'm not sad as long as ikaw ang magbabalat ng mangga na nakuha mo. Deal?” salita niya.
Natawa naman si Astran. “Accepted.”
---
DURING THE PICNIC, kuwentuhan lang sila nang kuwentuhan namay kasamang tawanan pagkatapos kumain. Also having fun. They even managed to play rock paper scissors habang nakapikit. Pagkatapos ang matalo pipitikin sa noo. Astran decide to make Zayne happy.
“Sir Zayne. Sobrang madaya ka!” reaksyon ng binata noong makita niyang hindi nakapikit ang professor.
“Ikaw ang madaya a! You are keep changing your hand.” depensa naman nito.
“See? Maduga ka talaga Sir! Paano mo nalaman iyon kung nakapikit ka diba? Tsk! Madaya!”
Zayne laughed at him. “Parang pino-proved mo narin sa akin na nandadaya ka din. Alam mo walang mapupunta ang laro nating ito. If pareho tayong nandaraya.” Ang totoo sobrang childish naman ng ginagawa nila. Bakit nga ba siya napapayag nito maglaro? Pero still napapasiya nito.
“Okay! Sir ganito nalang huwag na tayo pumikit. Walang kuwenta 'yung rule if nagdadayaan lang.”
“Sige lang, kung saan ka masaya.”
Hanggang sa ulitin na lamang nila na wala ng halong kung anuman. Masaya lang. Nagpatuloy ang tawanan at kulitan.
Pilit pa na umiiwas si Zayne sa binata. Nang gusto siya pitikin ni Astran sa noo dahil sa actually paulit-ulit nitong pagkatalo. Siguro nayayamot na siya sa sakit ng mga pitik ng binata pero itinatawa niya iyon at nadadaan sa pabiruan. “Sir Zayne. Aba! Halika dito at pupodpudin ko 'yang noo mo. Ahahaha!” tawa pa nito. Inuunat niya ang kanyang kamay para lang habulin ang pagkamagislaw sa pag-iwas ng professor.
Nang sa hindi inaasahan ay mapatumba si Zayne sa damuhan upang mapahiga, at mapapatong naman ang katawan ni Astran dito dahil sa pagkakasubok niya ng hila ng neckties ng professor. They both stopped at this moment and Astran stared into Zayne's eyes and Zayne as well to Astran. Hindi ng binata malaman ang sarili kung bakit ganito na lamang nagliliwanag sa paninggin niya ang mukha ng professor sa sobrang lapit na sitwasyon. Nang hindi na niya maipagkakaila ang biglang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.
“Uhhhh... Astran?” ungol ni Zayne.
Nang magbalik nalang sa ulirat niya ang binata nang mabilis na napabitaw si Astran sa necktie ni Zayne. Nang susubukan niya sanang tumayo upang umalis sa pagkakapatong dito, datapwat sa hindi sinasadyang pagkakataon muling nadapa at mas lalong nabagsakan ng binata ang professor noong ma-out of balance siya. Kamuntikan pang magdaplis ang labi nila nang magpigil ng angat sa ulo niya ang binata.
“I'm sorry!” They both said, para silang nag-duet. It lasted a few second nang ma-ackward sila sa isat-isa. At mabilis na naghiwalay sa ganoong position para mapahiga din si Astran sa damuhan.
“Sorry ulit.” Pagwika muli ng binata ngunit wala siyang narinig na tugon dito. Hindi pa sila tuluyan na bumabangon pareho sa paghiga sa damuhan. Subalit maya-maya. “No offending, pero Astran may gusto ka ba sa akin?” biglaang tanong ng professor na siyang ikinagulat niya.
Astran's eyes widened as for Zayne suddenly asked that question from him. Wait? Sandali lang, pagkakataon na ba niya itong umamin ng kaniyang tunay na nararamdaman dito? Ito na ba talaga iyon? Medyo bigla siyang kinabahan siyempre.
Ngunit bigo siya at umasa lang pala siya sa wala noong biglang nagpasaring ang professor ng mga malalakas na pagtawa na ito ay biro lamang. He felt a little sadness saka siya napabuntong hininga. Medyo dissapointed, pero ano bang mapapala niya? Biro lang pala. Biro lang.
He stood up and shouted to Zayne "Or maybe you like me?! " Atsaka sabay na tumayo si Astran at mabilis na tumakbo mula kay Zayne.
Mabilis na napatayo din si Zayne. “No way!” sigaw niya rin habang hinahabol niya si Astran na patakbo ngayon upang tumungo sa ilog. When the professor seemed surprised when Astran started to take off his clothes and pants to start paddling in the water. Sandali lang teka? Natigilan siya.
“Siraulo ka talaga! Maliligo ka na pala? Wait, may damit ka bang dala?” tanong niya noong pilyong napangiti lang ang binata.
“Wala nakalimutan ko!’’ banat nito.
“You idiot!” bigla siyang natawa. Pagkatapos ay napatigil noong mapukaw ng kanyang mga mata ang hubog ng katawan ni Astran. He has a good shape and built body. Muscular arms and legs. His back and shoulders are broad. The chest is solid. He has an abs even though he's a chunky type. Hindi narin masama. After all player siya ng university. Nang mapalunok nalang siya sabay nagbalik din siya ng ulirat.
When Astran looked at him, then he quickly turned away. Nahiya siya bigla na baka mag isip si Astran ng masama. “What else are you watching Sir? Take a bath with me here. The water is relaxing. Wohoo!” Sigaw nito sa kanya.
“I have no clothes to change.” To be honest meron naman, sadyang tinatanggihan niya lang.
“What?! E, tayo lang naman nandidito,
you can take it off and leave it there!” muli nitong sambit.
“Nevermind! Ikaw na lang.” Muling pagtanggi ni Zayne.
“Huwag mo sabihin Sir.... 'you are ashamed to me to see your body? Ano maitim ba utong mo? May dumi ba ang pusod mo?” napangiwi ito sabay tawa.
Napakunot noo naman ang professor sabay tawa na parang “Are you out of your mind? What the hell are you talking about? You are crazy.” Hindi siya ganoon no, kaya ayaw niya mo muna maligo?! Grabe naman.
“Halika na kasi dito. Masarap naman maligo.”
Parang ini-inggit pa siya nito sa paglangoy nang mag-decide narin siya at makulitan upang sawakas ay tanggalin narin ni Zayne 'yung mga suot niya. Necktie, long sleeve, pantalon, at sapatos. When Astran also looked at Zayne's body not as chunky as his body pero may hubog din pala ang katawan nito, malalaki ang chest, braso, malinis tignan, at sobrang puti niya.
“Nagwowork out ka ba. Sir?” hindi niya alam kung bakit naitanong ni Astran iyon bigla after niyang matitigan ang professor. But Zayne answered that. “Oo naman!” atsaka ito dali-daling pumunta sa tubig para simulang maligo at lumangoy.
“Sobrang lamig ng tubig sabi mo relaxing?” angal niya noong pinagsinungalingan lang pala siya ng binata. Biglaang nanginig ang professor. At hipo-hipo ang sariling katawan na naggagasgasan ang mga ngipin.
“Paano? Uto-uto ka nanaman kasi Sir Zayne e.” Pang-aasar nito sabay pagtawa. Nakaramdam ng inis ang professor. “Ahhhh! Ganoon?!” Nang simulan niya habulin si Astran upang kapag ito ay nalapitan niya, nais niya itong ilubog sa tubig bilang ganti lang sa pang-aasar nito.
Pero aware si Astran na gagawin ito ng professor thats why he hid in the water. Nais niyang takasan ito. Napunta sa parang mga batang naghahabulan ang tagpo nila. Hanggang sa makalimutan nalang nila pareho iyong gantihan na bagay. Naligo-ligo nalang sila.
Nang maya-maya muli ay gumana ang pagkamaloko ng binata noong mapagplanuhan niyang gulatin ang professor mula sa likuran sabay hihilain niya ito pababa sa ilalim ng tubig, At iyon nga ang gagawin niya noong tila hindi ito nabigo. At bilang huli sa parte ng plano niya na hilain pababa sa tubig si Zayne ay nagawa niya pang sakyan ang likuran nito as he lowered himself from the bottom of water so para pareho silang malunod.
Ngunit sa pagkakataong iyon ay nabigo na siya nang tila bumaligtad ang sitwasyon. Naging malakas ang pakiramdam nito. Mabilis na nahatak ng professor ang kamay niya at may lakas lang naman ito para siya ang ilubog kapalit.
Datapwat, pareho naman silang tinablan ng mga pinaggawa nila. Nang hindi sila makahingang umahon mula sa ilalim ng tubig. Atsaka halos mapakapit si Astran sa magkabilaang balikat ni Zayne noong pansamantalang habulin niya ang kanyang hininga. Pagkatapos ay agad pinunasan ang mukha, nang mapapaatras sana siya sa bigla noong mapatitig nalang ang binata dahil magkaharap na umahon pala sila ni Zayne sa ilalim ng tubig.
“Are you okay?” Zayne asked Astran.
Hindi siya nakasagot.
“Hoy! Astran. Okay ka lang ba?” muling tanong nito sa nag-aalalang timbre ng boses.
Ngunit hindi parin siya sumasagot. Napatitig siya sa labi ng professor.
“Astran! Bakit ka na natulala diyan? Wa— what, are you angry? Don't make fun of me.
Astran. Astran.... Ikaw naman kasi kung ano-anong kapilyohan 'yang pumapasok diyan sa utak mo.”
“I'm sorry but I just want to know how I feel about you.”
“Huh! Ano? Astran. So what? You're playing with me. You are fooling me. Can you stop joking with me? Hindi na nakakatuwa. Nag-aalala na nga ak—” nang biglaang natigilan sa sunod-sunod na pagsasalita ang professor noong matigilan nalang siya at magulat when Astran suddenly kissed him from the lips.
Atsaka dali-dali na umakyat ang mga kamay ng binata sa kabuoan ng pisngi ng professor.
Of course Zayne was surprised again as his eye widened. Ramdam na ramdam niya ang dampi ng labi ng binata at pagalaw nito.
Sa kabilang banda tuwang-tuwa at halos nakapikit pang sawakas naiparamdam din ni Astran ang tunay niyang nararamdaman para sa professor sa pamamagitan ng pagsunggab na halik na ginawa niya. Hindi nalang niya napigilan. Nang subalit tila magigising siya sa realidad noong biglaan na lamang siya sapakin at itulak nito. Kitang-kita niya ang inis sa pagkabigla sa mukha nito na ginawa niya.
“Wawa-what are yo—Wa-why did you kiss me?Siraulo ka ba?!” sigaw pa nito. Zayne was angry. So Astran tried to apologize to him. Parang biglaang nagbago ang lahat sa isang iglap.
“Don't do that anymore.” Sambit niya kay Astran nang simulan niyang umahon sa tubig at mabilis na kumilos upang kuhanin ang kanyang mga saplot na longsleeve, pantalon, at sapatos na tinanggal niya kanina. And then Astran followed him and get him clothes too.
“I'm sorry!” paghingi niya ng pasensya nang paulit-ulit. They were at the house when Zayne just keep ignored him.
“Don't you feel anything weird? It seems you have too... Sorry but I think I Iike you. Nope! Gusto kita. Gusto kita.” Sambit niya noong sa pagkakataong ito ay nilingunan na siya nito.
“Oo nagugustuhan kita Sir Zayne! Kaya pasensiya na kung sa ganoong paraan ko naipakita iyon na nabigla kita. I really like you. I secretly like you.” Halos maluha-luha na niyang salita.
Narinig niyang bumuntong hininga lang ang professor, nang maya-maya ay binulabog ng ingay ng sasakyan ang pag-uusap nila. Naging dahilan iyon para maputol ang pag-uusap ng dalawa. Dahil dumating na si Hazel na kasama ang kaibigan nitong si Carlo. Doon natapos ang araw na hindi sila nag-uusap at nagpapansinan. Napansin din ito ni Hazel saka naman nagpanggap nalang si Astran na may napagtalunan sila which is totoo naman tungkol sa kanila ni Zayne.