Summer Fling: Epilogue
Bianca's POV:
Pagod na pagod ako. Hindi ko na maigalaw alin mang parte ng katawan ko. Gusto ko nalang magmura ng isang malutong na putang-ina! My whole body felt sore! Feeling ko rin, dinaig ko na sa mga sandaling ito ang labi ni Angelina Jolie.
"Good morning, wife!" Jules said as he planted a peck on my forehead.
He was holding a mug of coffee and an ipad while walking mindlessly towards the window and I couldn't help but frown at the sight of him.
I know, we're husband and wife already per kailangan nakahubong rumarampa sa harap ko? As in the thing in between his thighs is hanging – no, more like swaying from left to right and then back and forth.
"Get dress, Jules!"
"Why bother? Besides, it's just the two of us." Sagot niya sabay higop ng kape. Naupo pa siya sa gilid ng bintana at itinaas ang isang paa na lalong nagpalukot ng mukha ko.
Iyong bagay kasi sa pagitan ng mga hita niya, although walang buhay sa ngayon ay ang pangit tignan na parang nakasampay sa pasimano ng bintana. Parang lantang talong pero malaki pa rin.
"Want another round?" he teased. Pinapanood pala ako ng loko!
"I can't get up." reklamo ko na tinawanan naman niya.
Ibinaba ni Jules ang hawak na tasa ng kape at ipad saka ako nilapitan. Hinawi niya ang ilang buhok na nagkalat sa gilid ng mukha ko at saka ako dinampian ng halik sa buong mukha. "Have I told you before that you're gorgeous?"
"I already know that. There's no need for you to say it. And you're gorgeous, too."
He laughs before he lifted me out of our bed and went to take a hot bath.
This is our last day in Bali after our church wedding in the Philippines two weeks ago. At tulad ng gusto ni mommy, isang bonggang church wedding ang ibinigay sa akin ni Jules. Hindi nga lang agaran ang naging church wedding namin. Inabot ng dalawang taon ang preparasyon dahil tinapos pa naming pareho ang mga pending projects naming na nakabase sa iba't ibang panig ng bansa.
All of my relatives were present and eighty percent of them are male. Pinagpyestahan ng mga kababaihan ang mga pinsan kong lalaki na halos lahat ay taglay ang tatak ng mga Telpace – the blue eyes. Akala yata ng mga nakakakita ay anghel ang mga ito. Hindi nila alam na ipakto ang lahat ng pinsan kong nakatira sa ibang bansa.
Pagkatapos ng reception ay hindi nila pinaligtas si Jules. Ang akala ko nga ay malalason na si Jules ng alcohol sa dami ng nainom niya. Isang linggo silang umiinom! Hindi ko sila maawat so I book a flight in Bali for us immediately. And with the help of Clyde and Dwight, napatulog namin ang mga bwisit kong pinsan na ayaw lubayan si Jules.
And now, our honeymoon's about to end but my husband doesn't want to go home, yet, resulting to this. Sobrang ginalingan niya kagabi kaya siguradong hindi kami makakaalis mamayang hapon. Sinigurado niyang hindi kami makakaalis!
Our supposedly one month honeymoon became two. No one bothered us during that time. Walang tumawag kay Jules o sa akin tungkol sa trabaho. Everything was really under control when we left.
We really made sure of it.
"Jules, how many kids do you want?" we were in Korea, enjoying their public bath. I was lying flat on the floor and Jules was lying beside me. We were both looking at the ceiling.
We haven't talk about this and I am really wondering if he wanted one or what.
Nakita ko kung gaano siya kalapit sa pamangkin niyang si Theon and the way he looks at Theon's little brother makes me think that he's going to be a good dad.
"Do you want to have babies now?" instead of answering me, he asked.
"I want to give you a baby." Diretso kong sagot. "As many as you want."
"Do you want to give birth? Masisira ang katawan mo."
"What are you talking about?"
"Forget that. Let's just adopt a baby girl, wife." Sabay bangon niya at naupo paharap sa akin. Hinila na rin niya ako paupo. "Ayokong mahirapan ka. I don't want you to get hurt or put your life at risk just because you wanted to give me a child. We can just adopt."
Gusto kong mangatwiran na bakit kailangan pang mag-adopt kung maaari naman kaming magkaroon ng sarili naming anak. Gusto ko rin sanang magbiro pero dahil sa kaseryosohang nakikita ko sa mga mata ni Jules ay tila robot akong tumango kasabay ng isang ngiti.
He pulled me in for a hug and kissed my temple.
When we got back to the Philippines, ipinaalam namin sa parents ko ang desisyon naming iyon ni Jules. Walang pagtutol na namutawi sa kanilang mga bibig. Even my siblings remain their mouth shut but I can see in their eyes that they're questioning our decisions.
"Hi! Are you alright?" nasa balkonahe ako at pinapanood ang mga lalaki na nag-iinuman sa gilid ng pool nang lapitan ako ni Rin at Amber na parehong kambal ang ipinagbubuntis.
"Can I ask you a question?" si Amber na nginitian ko lang. Hindi naman magpapapigil ang isang 'to kahit humindi ako.
"Shoot." Then I sipped on my wine.
"Why did you choose to adopt? Baog ka ba o si Jules?"
"Amber!" sansala rito ni Rin.
Ngumiti ako at nanatiling nakamasid sa mga lalaki ng pamilya na nagkakatuwaan na. Pinagtutulungan yata nila si Kuya Axel na akmang aalis na pero hinatak muli ng kambal.
"Jules suggested that idea and I don't see any wrong with it. Besides, that way, mayroon kaming isang bata na mabibigyan ng buong pamilya."
"Don't you want to get pregnant? I mean, yes, ang pangit tignan kasi mukha kaming balyena kapag buntis at mainitin ang ulo dahil ang hirap naman talaga na may dala kang baby sa loob mo but the satisfaction after giving birth – after seeing your baby's face is understatement."
Natawa kami ni Rin kay Amber. Kung si Rin ay pangiti-ngiti lang at pairap-irap kay Dwight, si Amber naman ay tila sirang plaka na sa tuwing makikita si Clyde ay galit na galit.
"Hindi naman kayo nagko-contraceptives?" si Rin na naupo na sa gilid ko. "Three years na rin kayo ni Jules since the beginning, right?"
Umiling ako. "Siguro, hindi palang talaga ako mabuntis. Maybe because I'm getting older?" natawa ako. Nasa early thirties palang naman ako. I just wanted to reason out. Pero maaari rin naman na hindi pa talaga panahon para magdalang-tao ako.
"Nakapagpa-check na ba kayo? Jules have history on drug addiction and ED, right? It might be the cause. You should consult a doctor. There's nothing to be ashamed of for that. Maybe you just need some medicine to help the both of you conceive. Maaari din naman na sex position lang pala ang kailangan."
Hindi ako kumibo. Tumawa lang ako at ipinagpatuloy ang panonood kila Jules.
Sa totoo lang ay gusto kong magpa-check kami ni Jules pero ayoko namang masaktan ang damdamin ng asawa ko kaya maghihintay na lamang ako kung kailan kami makakabuo. Besides, the adoption process is almost finished. Kaunting panahon na lamang at maiuuwi na namin ni Jules si baby Alleia – our two months old cute baby girl.
Nang matapos ang adoption process ay kaagad naming iniuwi si baby. Napuno ng tuksuhan ang buong bahay lalo at ngayon lamang nakita ng iba ang napili naming baby.
"Sigurado ka Jules na hindi mo ito anak sa ibang babae?" ani Reichelle sa kapatid habang nakatitig sa natutulog naming anak.
Anak. Although she never came from me, the thought of being a mother warms my heart. Ramdam kong ganoon rin si Jules. I can see how he looks at our baby. Parang mas mahal na nga niya iyong anak namin kaysa sa akin.
"Anak namin 'to ni Bianca. Ikaw, sure ka ba na ikaw ang nanay ng mga anak mo? Wala man lang kinuha sa'yo. Puro sa Monroe kumuha." Sabay palatak ni Jules kaya nakatikim ito ng sabunot mula sa kapatid.
"Basta ako sure ako sa kambal ko." Ani Dwight. "Look at their eyes. Tatak Telpace." Sabay baling nito sa kakambal. "Ikaw, anak mo ba si Clive? Itlog lang kinuha sa'yo maliban doon, sa Amorsolo na lahat kinuha."
"Gago!"
"Basta si Deth-deth at Blake ay anak ng asawa ko. Look at their eyes. Pang mayaman. Kulay damo! At dahil asawa ko si Emerald, anak ko na rin sila." Anunsyo ni Art. Ngingiti-ngiti naman sa isang tabi sila Drae, Irving at Terence habang ang iba ay abala sa kusina na naghahanda para sa welcome party ng aming munting baby Maria Alleia.
Nang mapag-isa kami ni Jules sa aming silid ay siniil niya ako agad ng mapusok na halik sa mga labi na halos ikapugto na ng aking hininga na ikinainis ko bigla.
"Jules – hey!" magpoprotesta sana ako dahil sa ginawa niya pero nahabag ang damdamin ko nang makita kong umiiyak si Jules sa harapan ko habang bahagyang nakayuko. "What's wrong?" sa halip na sagutin ako ay yumakap lamang siya sa akin at umiyak ng umiyak.
Sobrang nanlalambot ang puso ko para sa lalaking ito. Although we don't usually exchanged sweet words, the trust and understanding for one another is enough.
I can feel all his worries – I know it all. Ayoko lang magsalita dahil sapat na siguro na alam ko ang nasa damdamin niya. But I did not expect this. Ngayon ko lamang nakitang umiyak ng ganito ang isang Jules Timothy Vijandre.
I saw him gets annoyed, pissed, happy... I saw his temper and all his good and bad side but I haven't seen him like this before. Ngayon pa lang talaga.
Hindi si Jules iyong tipo ng lalaking mamahalin mo kaagad dahil ang mga bad side ang unang nakikita sa kaniya. Kahit ako, ganoon rin ang tingin ko sa kaniya noong una. I just got mesmerized by his good looks and I was in a hurry to lose my virginity that time and it so happened that Jules was available.
Not everyone knows our story. At hindi iyon isang kwentong kakilig-kilig talaga. Hindi nga rin dapat tularan ang simula namin ni Jules na sobrang SPG talaga.
Jules was a bad boy. He has done a lot of bad things before but one thing is for sure – he has a good heart behind his hard façade.
"I'm so sorry about their jokes earlier." I know those guys have good intention but it can also be interpreted in a wrong way.
"It's not that." Aniyang hinarap ako. His nose was so red. "I know they meant no harm. Besides, Alleia really looks like me."
I arch my brow. Our baby girl has curly hair like Jules. Iyon marahil ang dahilan kung bakit binibiro si Jules na baka siya talaga ang ama. But I know he's not but he will be starting from now on. Faithful na kaya ang bad boy.
"Is that your way of confessing that she is really your daughter?" I kidded as I wiped his cheeks. He really cried a lot. Oh, my sweet Jules!
"She is our daughter, wife." He said caressing my face. "And I just wanted to thank you for letting us have her because I don't know if I will be able to give you a child, Bianca." Aniya at nagsimula ng manginig ang boses. "I've done a lot of bad things before and maybe this is my karma." He then, kisses my forehead.
I tried blinking back my tears but to no avail. "Jules... it's you that I need and not what you can give."
"I know and I'm so grateful for that. I will love the both of you for the rest of my life."
"Then stop crying! You're a father now. You shouldn't be crying like a baby right now. Kapag nakita ka nila, uulanin ka ng tukso." Biro ko pa sa kaniya.
"Jules – uy! Umiiyak ka?" as if on cue, sumilip si Clyde sa kwarto ko dito sa bahay ng parents namin. Sa lahat ng makakakita, bakit ito pang maingay na 'to.
"Guys! Umiiyak si Jules!" anunsiyo pa nito sa buong bahay.
"Under din?"
"Nakahanap ng katapat!"
"Welcome to the club!"
Ganting sigaw noong ibang nakarinig bago napuno ng tawanan sa labas ng silid namin. Jules was now grinning while shaking his head. Inaya na rin niya akong lumabas para hindi na rin nag-eeskandalo sa buong bahay si Clyde.
"Sabi ni Amber mas guwapo pa rin daw sa'yo si Dwight." Sabay hampas ko kay Clyde nang madaanan namin siya. Agad namang umasim ang mukha ng huli. That guy, he really hated until now when his wife praises his twin. Nakakalimutan yatang identical sila ni Dwight.
"Mas mabango naman ako!" sabay akbay ni Clyde kay Jules. "'Di ba? Sumang-ayon ka kung hindi, 'di kita tuturuang gumawa ng kambal."
Natawa nalang kami sa kalokohan ni Clyde. Akala mo naman nadadaan iyon sa performance kung magsalita samantalang nasa lahi namin talaga ang kambal. Both sides have history of having twins kaya hindi na talaga nakakapanibago kapag may nagbubuntis ng kambal sa pamilya.
"Wait!" bigla akong huminto. Nasa kalagitnaan pa lang kami ng hagdanan pababa.
"What?" sabay na tanong ni Jules at Clyde na parehong umalalay sa akin nang bigla akong mapahawak sa gilid ng hagdan.
"Lumindol ba? Bakit parang bigla akong nahilo?"
And everyone fell silent while some are now grinning.
"What?" I asked again, wondering.