Αμ αμ αμ πότε πήγαμε κεφ 50;
«Ελπίζω να έχεις μια πολύ καλή δικαιολογία νεαρή μου», αγριεύει την έκφραση της η μητέρα μου και κάθεται στην καρέκλα.
Κλείνω την πόρτα πίσω και μου ξεροκαταπίνω πλησιάζοντας τους εκνευρισμένους και κόκκινους από τα νεύρα γονείς μου.
Αρχίσαμε…
«Κάθισε», προστάζει ο πατέρας μου δείχνοντας μου την καρέκλα ακριβώς μπροστά του και αφήνω μια αηχη ανάσα.
Κάνω ότι μου λέει και φέρνω τα χέρια μου επάνω στο τραπέζι. Νιώθω λες και ετοιμάζονται να μου πάρουν ανάκριση.
Αυτό θα γίνει ηλίθια.
Αγνοώ το ηλίθιο υποσυνείδητο και κάνω φοκους στην τραγική κατάσταση που βρίσκομαι.
ΠΩΣ ΜΠΛΕΧΤΗΚΑ ΕΤΣΙ
Η Εύα τελικά είναι περισσότερο τούβλο από ότι νόμιζα, εφόσον δεν μπορεί να πει ένα ψέμα χωρίς να την πάρει είδηση κάποιος.
Ναι, να δούμε πως θα τα πας εσύ με το ψέμα που ετοιμάζεις να πεις στη μάμα και τον πάπα.
Ρολάρω σαρκαστικά τα μάτια μου.
«Πού ήσουν τέτοια ώρα;», φωνάζει η μητέρα μου και αυτομάτως πετάγομαι τρομαγμένη.
Εεεε αμμμμ χμμμμ, συγκεντρώσου Φαίδρα κοπέλα μου.
«Με τον Άγγελο. Κάναμε βόλτες.
Μου είχε λείψει», ξεφρουνίζω γρήγορα κουνώντας τα χέρια μου.
Καρφώνεσαι ηλίθια
Τιι; Καλέ; Εγώ;
ΠΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ.
Η ΠΙΕΣΗ ΦΤΑΙΕΙ ΑΣΕ ΜΕ!
*Με κοιτάζει σαν να είμαι εξωγήινος*
«Με τον Άγγελο; Μας κοροϊδεύεις;», χτυπάει το χέρι του ο πατέρας μου στο τραπέζι του σαλονιού, κάνοντας τα μήλα να αναπηδησουν από την δύναμη.
ΑΑΑΑΑΑ θα με πάρουν χαμπάρι και θα πεθάνω τόσο νέα.
Η μητέρα μου σηκώνεται όρθια και στέκεται πάνω από το κεφάλι μου σαν κουκουβάγια. Η γεράκι. Η κάτι τέλος πάντων. «Δεν σήκωνες το τηλέφωνο οπότε πήγαμε στην Δάφνη η οποία μας είπε πως είσαι στην Εύα. Πήγαμε στην Εύα και η Εύα μας είπε ότι είσαι στην Δάφνη».
Κάηκα.
«Πως το εξηγείς αυτό;»
«Εμ να κοίτα», αρχίζω να λέω.
«Αστεία ιστορία. Θα γελάσεις», τον καλοπιάνω και χτυπάει ξανά το χέρι του πάνω στο τραπέζι.
«Φαίδρα μιλάμε σοβαρά. Αρχίζουμε να πιστεύουμε πως έχεις μπλέξει…
«Πως έχω μπλέξει;», απορώ συνεχίζοντας την πρόταση του και ανταλάσσουν γρήγορες ματιές που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
ΜΗ ΠΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ
ΜΗ ΠΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ
ΜΗ ΠΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ
«Με ναρκωτικά», λέει σοβαρός και στο άκουσμα του νιώθω μια ανακούφιση, μα αμέσως μετά αρχίζω να γελάω σαν κατσίκι που παθαίνει ασφυξία.
Κρατάω την κοιλιά μου από το γέλιο και με πλησιάζει ανήσυχος.
«Γιατί γελάς;»,
σμίγει ενοχλημένος τα φρύδια του.
«Μα με ναρκωτικά;», γελάω ξανά. «Πιο πιθανό είναι να αδειάσω το Μισισιπή με καλαμάκι παρά να παίρνω ναρκωτικά».
Η μητέρα μου κοιτάζει τον μπαμπά και ακουμπάει τον ώμο του.
«Μπορείς να μας μιλήσεις για τα πάντα», λέει σαν σοφή γυναίκα που είναι και ρολάρω τα μάτια μου.
Τελικά είναι πιο ανόητοι από ότι νόμιζα, πράγμα καλό και είναι υπέρ μου. Καλύτερα να νομίζουν πως παίρνω ναρκωτικά (sad ξερωγω), παρά να μάθουν πως εγώ και ο Στέφανος ήμαστε μαζί.
«Μπορείς να κάνεις απεξάρτηση.
Θα είναι δύσκολο αλλά θα ήμαστε-
«Μαμά για τελευταία φορά δεν παίρνω ναρκωτικά», σοβαρευω. Ικανή την έχω να με στείλει σε κέντρο απεξάρτησης.
Νο, στη σκέψη φρικαρω.
Με κοιτάζουν σοβαροί και λυπημένοι.
«Αράξτε την πετσούλα σας», ρολάρω τα μάτια μου και πάω να σηκωθώ, όταν η φωνή της μάνας μου ηχεί στα αυτιά μου ξανά. «Πού ήσουν τελικά;», απορεί και δένει τα χέρια της κάτω από το στήθος της.
«Σου είπα. Με τον Άγγελο. Κάναμε βόλτες», ανασηκώνω τους ώμους μου και σηκώνει το καλοσχηματισμένο φρύδι της. Κοιτάζει το ρολόι της κουζίνας και στρέφει ξανά το βλέμμα της πάνω μου. «Τόσες ώρες;»
Τόσες ώρες, υπάρχει προμπλεμο;
«Ναι μαμά», λέω αγανακτισμένη και υψώνει το δάχτυλο της στο ύψος μου.
Τι σκέφτηκε πάλι;
«Μπορεί να μας το επιβεβαιώσει ο Άγγελος, σωστά;», κοιτάζει μια εμένα και μια τον πατέρα μου, ο οποίος φυσικά και γνέφει θετικά δηλώνοντας πως συμφωνεί με την πολυαγαπημένη μου μητέρα.
ΠΡΟΔΟΤΗ
«Χμμμ ο καημένος έχει πιει τον κώλο του, δεν θα θυμάται τίποτα. Λέω καλύτερα να του μιλήσουμε αύριο», γελάω με όλα μου τα δοντάκια και εκείνη με αγνοεί παντελώς.
«Ας προσπαθήσουμε τώρα», επιμένει και πληκτρολογεί τον αριθμό του στο σταθερό.
Γιατί, είναι τελείως φυσιολογικό να καλέσεις κάποιον ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΕΧΕΙ ΠΙΕΙ ΤΟ ΒΟΣΠΟΡΟ για να τον ρωτήσεις αν σου λέω την αλήθεια στις τέσσερις τα χαράματα.
Ναι, μόνο η δικιά μου μάνα αυτά.
Ας μην το σηκώσει ας μην το σηκώσει.
ΑΛΛΑ, όπως όλοι ξέρουμε η σχέση μου με το πουτανάκι το κάρμα είναι λιγάκι, πως να το πω ευγενικά;
ΓΙΑ ΤΟΝ Π*ΥΤΣ*
Σορυ τελικά δεν ήμουν ευγενική.
Προσπάθησα όμως.
Και φυσικά ο Άγγελος σηκώνει το τηλέφωνο. «Ελα μωρή πόρνη της Συγγρού, είμαι έξω από το σπίτι σου. Ξέχασα να σου δώσω το δώρο σου», γελάει ο Άγγελος από το ακουστικό τερματίζοντας την κλήση.
Ο πατέρας μου με κοιτάζει σαστισμένος ενώ η μάνα μου έχει μείνει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ με το στόμα ανοιχτό. Χμμμ, ίσως φταίει ο πολύ ευγενικός τρόπος και τα υπέροχα επίθετα που χρησιμοποίησε ο παπάρας ο ξάδερφος μου για το αθώο άτομο μου.
«Τι λόγια είναι αυτά;», γρυλίζει ο πατέρας μου και ανασηκώνω τους ώμους μου.
Μάλλον δεν έχει ακούσει πως μιλάω εγώ με τα κορίτσια. Χεχ.
«Πάω να του ανοίξω. Μην περιμένει ο καημένος», τρέχω σφεντόνα προς την πόρτα και την ανοίγω γρήγορα.
Ο Άγγελος με ένα μικρό κουτί στα χέρια του γελάει με όλα του τα δοντάκια.
Χμ, αναρωτιέμαι τι μου πήρε…
«Όλη αυτήν την ώρα ήμασταν μαζί, εγώ και ο Στέφανος ΔΕΝ τα έχουμε και είσαι μεθυσμένος», του λέω γρήγορα και ψιθυριστά και τον φέρνω μέσα.
«Αλοχα φαμίλια της πόρνης.
Πως πάει η ζωή σας;», χαιρετάει την οικογένεια μου και πιάνω το κούτελο μου κουνώντας απογοητευμένη το κεφάλι μου.
Ο πατέρας μου φέρνει τα χείλια του σε μια ίσια γραμμή χάνοντας την υπομονή του σιγά σιγά και η μητέρα μου τον κοιτάζει σαστισμένη. «Φαμίλια της πόρνης;», επαναλαμβάνει συλλαβιστά η φρικαρισμένη μάνα μου τα λόγια του και ο Άγγελος γνέφει θετικά.
«Στο είπα. Είναι μεθυσμένος», λέω μέσα από τα δόντια μου τονίζοντας την τελευταία λέξη, πατώντας με δύναμη το πόδι του και εκείνος βγάζει μια κραυγή πόνου.
Σιγά ρε φίλε, ξυπόλητη είμαι.
Δεν παίζει να σε πόνεσα τόσο.
Φαντάσου να φόραγα το στιλέτο.
«Μα δεν είμαι μεθ-
Περνάω το χέρι μου γύρω σου την πλάτη του και τρυπάω με τα δάχτυλα μου τα πλευρά του. «Είσαι μεθυσμένος», ξανά λέω απευθυνόμενη σε εκείνον.
«Και όπως όλοι ξέρουμε ένας μεθυσμένος ποτέ δεν παραδέχεται ότι είναι μεθυσμένος», κλείνω το μάτι μου στους γονείς μου και οι δύο ταυτόχρονα στριφογυρίζουν τα σκατένια μάτια τους.
«Τί έπαθε η μύτη σου;», απορεί ο πατέρας μου.
Ε μωρέ, συνηθισμένα πράγματα.
Ο Στέφανος νόμιζε ότι ήταν γκόμενος μου και του εχωσε κουτουλια, τέλειο;
«Τσακώθηκα με έναν. Τίποτα το σημαντικό», γελάει και ο πατέρας μου γνέφει θετικά.
«Αγγελε, ήσουν μαζί με την Φαίδρα όλα αυτήν την ώρα;», ρωτάει με σοβαρό ύψος η μάνα παυλα ΑΝΑΚΡΙΤΡΙΑ και τον κοιτάζει εξονυχιστικά καθώς περιμένει υπομονετικά την απάντηση του.
Ο Άγγελος με κοιτάζει σαστισμένος και του κάνω νόημα με τα μάτια μου να πει ναι. «Ναι καλέ, μαζί ήμασταν. Τα πίναμε», λέει τελικά και περνάει το χέρι του γύρω από τον λαιμό μου και αφήνω μια ανάσα ανακούφισης.
Ο πατέρας μου γνέφει θετικά και μπαίνει στο δωμάτιο, ενώ η ματιά της μάνας μου πέφτει πάνω μου.
ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΜΟΥ.
«Ποιός σου το πήρε αυτό;», με πλησιάζει και παρατηρεί το περιδέραιο που στολίζει τον λαιμό μου. «Φαίνεται πολύ ακριβό», το παρατηρεί καλύτερα.
Από τη μια θα μπορούσα να της πω ότι μου το πήραν τα κορίτσια, αλλά θα ήταν άδικο για τον Στέφανο. Εξάλλου, είναι το δώρο του για τα γενέθλια μου.
«Ο Στέφανος», παραδέχομαι και τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα.
«Αλήθεια;»
Εγώ απλά σηκώνω τους ώμους μου και καλά αδιάφορη.
«Τρέχει κάτι με εσάς τους δύο;», ρωτάει σοβαρά και ρολάρω τα μάτια μου. «Εγω και ο Στέφανος ήμαστε μόνο φίλοι», λέω ψέματα και γνέφει θετικά σαν να μην με πιστεύει.
«Δεν ξοδεύεις τόσα λεφτά», δείχνει το περιδέραιο στο λαιμό μου, «για έναν απλό φίλο», λέει όλο νόημα και στραβοκαπίνω.
Τι θες τωρα α;
Δουλίτσα σου, άιντε.
«Ανοιξε το δώρο του ξαδέρφου σου, τόσο κόπο έκανε για να έρθει», μου λέει και προχωράει προς το ψυγείο.
Ξεροκαταπίνω, ο Άγγελος μου δίνει το δώρο του και το παίρνω στα χέρια μου.
Κάθομαι στο τραπέζι και ξετυλίγω το περιτύλιγμα και μένω στήλη άλατος μόλις βλέπω το περιεχόμενο του.
«Προφυλακτικά;», ψιθυρίζω αγριεμενη και τα κρύβω κάτω από το τραπέζι.
Γελάει πονηρά.
«Οχι οποιαδήποτε προφυλακτικά.
Με ραβδώσεις», μου κλείνει το μάτι και σκέφτομαι να του πετάξω το κουτάκι στο κεφάλι.
«Για να δω», με πλησιάζει η μητέρα μου και κρύβω το κουτάκι κάτω από το τραπέζι. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου. Ρολάρει τα μάτια της και με μια κίνηση παίρνει το πακέτο από τα χέρια της. Το κοιτάζει εξεταστικά και ύστερα στέφει το βλέμμα της στον Άγγελο.
«Δεν τα χρειάζεται. Δεν έχει αγόρι.
Εξάλλου, είναι περίοδος εξετάσεων και δίνει πανελλήνιες σε μερικούς μήνες», λέει σοφά και χτυπάω νευρικά τα δάχτυλα μου στο τραπέζι.
«Μην ανησυχείς θεία», την καθησυχάζει ο Άγγελος πριν πετάξει την κοτσάνα του, «θα της χρειαστούν κάποια στιγμή», της κλείνει το μάτι.
Η ματέρα μου απλά ψιθυρίζει ένα μάλιστα και πηγαίνει στο δωμάτιο της.
Αμην.
«Θα σε χτύπαγα αλύπητα αλλά με έσωσες οπότε στη χαρίζω», ακουμπάω τον ώμο του και ξαπλώνει στον καναπέ, κλείνοντας τα μάτια μου.
Ανεβαίνω τα σκαλιά και κλείνω την πόρτα του δωματίου μου. Αφήνω το χρήσιμο δωράκι του Άγγελου στο τραπέζι και φοράω τις πιτζάμες μου.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι και ανοίγω το κινητό μου για να στείλω στον Στέφανο.
Εγώ:
Όλα καλά, με έσωσε ο Άγγελος,
πάλι καλά:/
My babe:
Ευτυχώς. Δεν θα ήθελα να μάθουν οι γονείς σου τι σου έκανα;)
Εγώ:
Ούτε γω γιατί δεν θα ξανά έκανες κάτι αν το μάθαιναν. Θα με κλείδωναν μέσα:(
My babe:
Και νομίζεις ότι θα το άφηνα έτσι;
Θα έμπαινα από το παράθυρο σου μόνο και μόνο για να σε δω για λίγα λεπτά.
Όπως εκείνη τη φορά που μπήκα και ήσουν με την πετσέτα;)
Εγώ:
Ναι ωωωπα εσύ
My babe:
Αμφιβάλλεις;
Εγώ:
Ξεκάθαρα.
My babe:
Καλά θα σου πω εγώ την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε;)
Εγώ:
Μμμ ναι, όλο λόγια;)
My babe:
Περπατάς καλά μωρό μου;
Εγώ:
Εμ καλά, γιατί;
My babe:
Την επόμενη φορά δεν θα μπορείς;)
•~•
Aloha σουβλάκια μου!
Τι μου κάνετε;
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Ήταν μεγάλο.
Εμένα μου άρεσε, είχε πλάκα και γελαγα την ώρα που το έγραφα.
Δεν είχε πολύ Staidra αλλά είχε λίγο chataκι.
Σας άρεσε με αυτόν τον τρόπο ή να μην ξανά γράψω σε στυλ μηνύματος;
Πεθαίνω με τον Άγγελο😂
Ο Στέφανος έχει ορεξουλες;)
Η Φαίδρα την γλύτωσε😌
Για τώρα…
ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΑΧΑ
Αυτά για σήμερα, ξέρετε ψιφηστε και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο.
Η δικιά σας, Σία🍫 που θέλει να φάει σοκολάτα αλλά την έφαγε εχτές:(