CHAPTER 35
"Miss Ramirez, kailangan talaga natin ng representative. At ikaw lang ang alam ko na pinakamagaling sa lahat ng nandito. At isa pa ikaw lang ang pinagkakatiwalaan ko alam mo yan." Pakiusap ni Ms. Castro ang may-ari ng restaurant na pinagta-trabahuhan ko.
"Ma'am wala na po ba talagang iba? Hindi ko pa po kasi kaya." Nahihirapang pakiusap ko pero umiling lamang ang ginang.
"Pasensya ka na iha, pero kung hindi kita makukumbinsi pasensyahan nalang tayo tatanggalin kita sa trabaho." bumagsak ang balikat ko sa aking narinig.
"Ma'am 'wag naman pong ganoon. Kailangan ko po itong trabaho na ito." Nagmamakaawa ang boses kong sambit.
"Sorry Ms. Ramirez, take it or leave it." Ayun lang at umalis na siya.
Bagsak ang balikat ko na napaupo sa isa sa mga lamesa dito sa restaurant.
"Bakit ba kasi ayaw mong pumayag?" Narinig kong tanong ni kleo isa sa mga waiter dito.
"May malalim akong dahilan." Maikling sambit ko.
"Bakit? Hahayaan mo bang sirain ng dahilan na yan ang trabaho mo? Wala kang ipangkakain sa anak mo. Alam mo naman na sa panahon ngayon mahirap ng humanap ng trabaho." Biglang singit ni Josephine.
"Hindi ko na alam ang gagawin ko. I'm torn." Nahihiirapan kong sabi.
"Sabi nga ni ma'am nasa sayo kung tatanggapin mo ang deal o hindi." Sabay na sabi ni kleo at Josephine.
"Fine, fine. Tatanong ko kay cylan at duke kung okay lang ba sa kanila." With that, umalis na ako tutal day off ko naman talaga at pumunta lang ako dito dahil sa biglaang pagpapatawag ni ma'am.
*At Astrid's apartment*
"Nanay may pasalubong ka po?!" Agad na salubong sa akin ni duke kaya napatawa ako.
Nakaupo ito sa labas at nanonood lang sa mga batang naglalaro.
Hindi ito mahilig makihalubilo sa iba at mas gusto lang magbasa. Siguro dahil na rin sa pang-bubully sa kanya na wala itong tatay.
"Of course pwede bang hindi ko bilhan ng pasalubong ang baby duke ko?" Natatawang sambit ko sabay bigay sa kanya ng paborito niyang libro na matagal na niyang gustong bilhin.
"Wow! Salamat nanay!" Tuwang tuwang sabi ni duke at nauna ng pumasok sa bahay. Tumatakbo oa ito at halatang excited ng basahin ang bago niyang aklat.
Sumalubong naman sa akin si cylan na lagi nalang nakatambay dito sa amin.
Pero this past few day nagiging busy na ito sa hindi ko alam na bagay.
"Saan ka galing? Diba day off mo ngayon?" Nagtatakang tanong ni cylan sa akin.
"Pinatawag ako ng boss ko *sight*" sambit ko kasabay ng buntong hininga.
"Oh? Bakit parang problemado ka?" Tanong niya na may pag-aalala.
"May hiniling kasi sa akin ang boss ko pero hindi ko alam kung kaya ko bang gawin." Nahihirapan na paliwanag ko.
"Ano naman iyon?" Cylan asked.
"Gusto niya akong maging representative ng restaurant namin." Sambit ko.
"Ano naman? Diba lagi naman ikaw ang representative ng restaurant n'yo? What's new?" Nagtatakang tanong niya.
"Ayun nga, okay lang sakin na maging representative pero ang pinoproblema ko ay sa MANILA gaganapin ang meeting at hindi pa ako handa na makaharap ulit siya." Paliwanag ko kaya natahimik siya.
"I d-dont know what to say." Nauutal na sambit ni cylan kaya napabuntong hininga ulit ako.
Hindi naman sa ayaw ko pero kung sa manila ako pupunta malaki ang tiyansa na magkita kami at hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag nangyari iyon.
"Paano iyan? Tatanggalin ako sa trabaho kung hindi ako sumama papuntang manila." Natatarantang sambit ko.
"I think kailangan na talaga nating bumalik sa manila, hindi mo ba nakikita? Limang taon na ang nakalipas sa tingin mo hindi pa sapat iyon? At isa pa, kailangan kong bumalik sa manila dahil may importante akong aayusin doon. And i can't go to manila kung hindi ko kayo kasamang dalawa. Hindi ako makakatulog sa pag-aalala sa inyo." Mahabang linya ni cylan kaya napaisip ako.
Kailangan na ba namin bumalik? Handa na ba ako? Paano kung magkita ulit kami at malaman niya na may anak pala kaming dalawa. Baka kunin niya sa akin si duke at hindi ko kakayanin iyon.
"Hindi ko alam cylan, nahihirapan na ako." Totoo iyon dahil sobrang nahihirapan na ako sa sitwasyon ko.
Idagdag mo pa si duke na kahit isang beses ay hindi pa nakakapunta sa maynila, tiyak na maninibago ito kapag agaran kaming lumipat doon.
"Please astrid just this one. I can't go knowing that the two of you, are here alone." Pakiusap sa akin ni cylan.
"Pero ang pagpunta sa maynila ay---
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil may pumutol nito.
"Really nanay pupunta tayo sa maynila?" Narinig kong tanong ng isang bulilit.
"Hindi ko pa alam anak, alam ko kasing mahihirapan kang mag-adjust kung lilipat tayo agad." Paliwanag ko.
"Pero nanay, gusto ko pong pumunta sa maynila. Gusto ko pong makita kung totoo bang maganda doon at gusto kong malaman at makita kung totoong may nagtataasang mga building doon." Nagniningning ang matang paliwanag sa akin ni duke.
"Sigurado ka ba talaga na gusto mong pumunta sa maynila?" Tanong ko.
"Opo nanay, gustong-gusto ko po." Masayang sagot niya.
"Pero once na pumunta tayong maynila hindi na tayo babalik dito." Sambit ko pa.
Napatigil naman ito sa sinabi ko pero maya-maya ay...
"Okay lang po," sagot niya kaya wala na akong magawa.
"Well kumg iyan ang gusto ng baby ko then pupunta tayo sa maynila." Sambit ko kaya nagtatatalon ito sa tuwa at sinabing iimpake na niya ang mga gamit niya.
"Hindi mo talaga siya kayang hindi-an ano?" Natatawang sambit ni cylan kaya napatango ako.
"Oo naman, mahal na mahal ko kasi iyang anak ko." Nakangiting sambit ko kaya napangiti din siya.
"Whatever happen always remember that I'm always by your side." Paalala sakin ni cylan kaya napatango ako.
"Be ready, malaki ang tiyansa na makita mo ulit siya." Sabi ni cylan kaya napatango ako.
Alam ko iyon at sana kapag dumating ang pagkakataon na magkikita ulit kami sana kaya ko na ang sakit.
Sana kaya ko na siyang harapin ng hindi umiiyak, hindi nasasaktan, hindi nauutal at higit sa lahat sana kaya ko na siyang haraoin ng walang pagmamahal.
We're going back to manila....
***