Epilogue
“Hoy tukmol ka! bumalik ka dito! Yung cheesecake kooooo!!”
Galit na galit akong tumingin kay Kyle nun. biruin mo ba naman, inagaw niya yung cheesecake ko. Napakasarap sapukin no?
“Akin na to Niks, order ka nalang ulit!” Ugali din nito oh. Kakarating lang nang-aagaw na ng pagkain! Anak ng tipaklong naman oh!
Nag-CSB itong si Kyle. More on arts kasi yung gusto niyang course kaya dun siya. Naging okay naman yung buhay niya dun. Syempre, nung una nahirapan kasi wala pa masyadong friends pero after a while, naging okay naman din. He even found a girlfriend. Ewan ko lang kung seryoso pero based on our observation…mukhang oo :]
“Naman eh, isang linggo akong nagcrave para diyan tapos aagawin mo lang?! Balik mo na yaaaan!”
“Eeeeh!”
*CLING CLING*
Napatingin kami ni Kyle dun sa pumasok. Aba, himala yata’t hindi nalate nong bruhang to. “Aba, hindi ka late. Sinunod mo payo ko no?”
“Tange! Special to kaya hindi ako late.” Kamusta naman diba.
Hiwalay kami ng school ni Julia pero hindi parin kami nagkakalimutan. Sa La Salle nag-aaral yang babaeng yan ngayon. Hanep nga ang course eh, nakakadugo ng ulo. Paano, kahirap na Math kelangan niya para pumasa. Eng kasi ang kinuha.
“Juliaaa, si Kyle oh, ninakaw yung cheesecake ko.”
“Ano ba naman yan Codie, cheesecake nalang. Pagbigyan mo na, tumataba ka na eh oh.”
Tinignan ko ng masama si Kuya Nike nun. Minsan iniisip ko, kapatid ko ba talaga to? Paano, lahat nalang kinampihan, basta hindi ako. TSs.
Hanep yang kapatid ko eh. Successful na siya kasi may sarili na siyang company. Sobrang lago nga rin eh. At hindi lang yun ang malago, pati pamilya niya. Oo you read it right, may pamilya na si Kuya dearest ko. He finally gained enough courage to ask his pretty officemate out. Ayun, nagclick silang dalawa kaya after one year, tumunog na ulit ang wedding bells for my dearest brother. And this time, no runaway bride.
“One tall mocha frappe for Joey.”
Aba, tignan mo tong lokong to. Andito na pala eh hindi man lang nagsabi! Umorder pa muna ah!
“Sorry I’m late!”
“Late ka diyan, nakaorder ka na’t lahat lahat!” Tumawa siya nun tapos nagbeso sakin.
Nag-aaral parin si Joey ngayon. Alangan naman hindi diba? Haha, biro lang. 1 year nalang gagraduate na yan. Malapit na siyang sumabak sa real world. Minsan nagcoconfide siya na natatakot siya pero ayun, parati naming pinapaalala sa kanya na andito kami para sumuporta. Oh diba, parang linya lang sa commercial eh.
“Hoy Kyle! Wag mo ngang itakas yang cheesecake ko! Bwisit ka!”
*CLING CLING*
Agad akong napatingin sa pintuan at napangiti.
“Uy, abot tenga ang ngiti oh.”
“Malamang, andiyan na ang prinsipe eh.”
“Hay, kawawa naman tayo, naiwan na naman.”
“Yaan mo na…masaya eh.”
Lokoloko talaga tong mga to.
Tumayo ako nun at agad siyang nilapitan.
“You’re late.”
“Sorry hun. Traffic eh. dumaan pa ako ng dorm.” Nagpout ako nun tapos nagcross arms. “Nagdala akong cheesecake?”
Wow!
“Sige Kyle! Sayo na yan! Meron na ako oh! 1 whole pa! Bleh!”
“Sige, ubusin mo yan ah? Nang maging lumba lumba ka.”
“Hun oh..”
Natawa lang siya nun tapos kiniss ako sa gilid ng ulo ko.
Yeah, we’re finally together. After 2 months of courtship, sinagot ko rin ang isang Anakin Dylan Domingo. Sobrang saya ko talaga nung dumating siya sa debut ko, it was the best surprise na natanggap ko.Loko din tong mokong na to eh. biruin mo, it was part of his plan na pahirapan, paiyakin at palungkutin ako. Dinahilan pa niya na para daw bonggang bonggang surpresa ang matatanggap ko kapag nagdebut ako. Oh diba, ang bait niya ano?
Magkaiba kami ng school pero hindi naging hindrance yun sa relationship namin. Trust. Yun ang kelangan. Kahit na sobrang magkalayo kami, nakakayanan parin namin.Ang mystery ng bracelet na may naka-engrave na N.D. and heart? Well, galing pala sa baliw na to. And take note, iba pa daw ang ibig sabihin ng ND dun. Hindi siya Nichole Dizon.
Nichole Domingo daw. Oh diba, sosyal ha. Parang kasal na ah.
Though we had many ups and downs, with the help of our family, friends at ang iba pang mga taong nakapaligid samin, we were able to survive. Ganyan lang naman yun eh. Ang mga kapamilya at kaibigan mo lang talaga ang siyang mga tutulong sayo sa bawat problema. Kahit magbali baliktad man ang mundo, kapag totoo ang mga taong yan, hinding hindi ka niyan iiwan. Gaya ng akin.
I’m just glad, na after all these things, I was finally able to be HIS girl. =]
My story doesn’t really end here. It goes on and on hanggang sa next generation. Hanggang sa kaduluduluhan ng magiging family tree ko, it would still continue. As long as there’s someone to remember, hinding hindi ito mawawala.
Kasi in life, there are no endings, only beginnings. ;]
“Hoy Kyle! Gahaman ka! ibalik mo yang cheesecake ko!!”
***
Xie's note:
Yay! Tapos na po ang Be my Girl. :)
Maraming salamat po sa mga nagbasa nito. Kahit hindi ko po siya original na gawa ay masaya po ako dahil tulad ko, nagustuhan niyo itong story. :)
Pasensya na po sa wrong chapter numbers na nasa Table of contents, yung tama pong number eh nasa mismong story po :)
Sa mga nagrerequest po ng Book 2, gustuhin ko man pong magkaroon ng Book 2 ay hindi ko po masasabi kung magkakaroon dahil hindi naman po sakin itong story. :( Baka po kasi hindi niyo na magustuhan kung ako na ang gagawa ng Book 2. >.<
Again, salamat po sa lahat ng readers ng Be my Girl. :))
-Xie ^^