Promise? Promise.
Masakit yung umasa ka lang. Masakit yung akala mo eh may pinanghahawakan ka pero wala lang palang halaga yun sa kanya. Unfair naman di'ba? Nagmahal lang tayo, pero bakit ganito ang napapala natin? Bakit kailangan pa nating masaktan? Kasalanan bang magmahal?
Pero sa kaso ko? Ang pinakamasakit sa lahat eh yung sinaktan ka na nga at lahat lahat, pero hindi mo pa rin magawang makalimutan yung nanakit sayo. Gusto mong magalit, gusto mong iparamdam sa kanya yung sakit na naramdaman mo rin, pero hindi mo magawa. Dahil kahit ilang libong beses ka niyang saktan, mahalaga pa rin siya sa'yo.
Di'bale nang ikaw ang masaktan, wag lang siya. Sa kanya ka humuhugot ng lakas eh, kaya pag nakita mo siyang nasasaktan eh wala ka nang panghuhugutan pa ng lakas ng loob para lumaban.
His weakness is your weakness, his strength is your strength..
Nandito pa rin sa kwarto ko si Grey.. Halos ala-una na ng madaling araw pero gising pa rin ako.. Siya naman ay nandun sa couch nakahiga..
Tumitig ako sa kanya for a few moments..
"Ayokong masaktan lang kita kaya nilalayo ko na ang sarili ko sa'yo.."
3 Years Ago..
"Think of it anak, its a once in a lifetime opportunity. Malaki ang maitutulong nito sa kumpanya natin. And may Tita and Tito ka naman dun sa Japan. Just four years anak, you can do it," sabi sakin ni Dad.
"Pasensya na po talaga Dad but I really don't want to go in Japan. Ayoko pong mahiwalay sa inyo," sabi ko.
Ayokong mahiwalay kay Grey..
Huminga ng malalim si Dad.
"Well, if that's your decision, wala na akong magagawa," sabi niya.
Pagkalabas ko ng office niya eh sinalubong naman ako ni Grey.
"Ano sabi niya?" Tanong niya sakin.
"Gusto niya akong papuntahin sa Japan, dun niya ako gusto pag-aralin para makatulong daw ako sa publishing company," sabi ko.
"Pumayag ka?" Tanong naman ni Grey.
"No. Di'ba sabi natin walang iwanan?" Sabi ko sabay ngiti.
Ngumiti naman sakin pabalik si Grey.
Malapit na kami nun mag-first year high school. Kaya nga ayaw kong pumunta sa Japan kasi baka ma-bully na naman si Grey sa bagong school na papasukan namin.. Baka may umalipusta na naman sa kanya at wala ako sa tabi niya para protektahan siya..
Pero akala ko tutupad siya sa promise namin.. Akala ko hindi niya ako iiwan.. Akala ko parati lang siyang nasa tabi ko.. Akala ko..
"Sige po Tito, thank you po," dinig kong sabi ni Grey.
"Thank you rin Grey, aasikasuhin ko na ang papers mo para makapunta ka na ASAP sa Japan," sagot ni Dad.
Nagkuyom ako ng palad ko. Sakto naman na papaalis na ako eh lumabas si Grey mula sa office ni Dad.
"Keith!" Tawag niya sakin pero di ko siya pinansin at tumakbo ako palabas ng bahay.
Umupo ako dun sa may bench sa garden namin at dun ako umiyak..
Aalis siya ng ganun-ganun na lang? Iiwan na lang niya ako basta-basta? Akala ko ba nag-promise siya sakin..
"Keith.." Tawag sakin ni Grey mula sa likuran ko.
Tumayo ako at humarap sa kanya.
"Hindi ako makatanggi kay Tito Iñigo. Gusto kong kasama ka pero gusto ko rin naman na makatulong sa kumpanya niya eh. Tsaka babalik lang ako agad. Tsaka baka pwede na tayong dalawa yung magkasamang pupunta, kausapin natin si Tito," sabi niya.
"Wag na! Akala ko ba nag-promise ka sakin? Di'ba ikaw pa nagsabi na walang iwanan?! Na parati ka lang na nasa tabi ko?! Akala ko ba kaibigan kita?!" Sigaw ko naman.
"Sorry," sagot niya na nakayuko.
"O wala lang sayo pagkakaibigan natin?" Tanong ko naman.
"Hindi naman ako ganun Keith. Mahalaga ka sakin! At ayaw ko rin na mahiwalay sayo! Pero malaki ang utang na loob namin ni Mama sa Daddy mo kaya naman di ako makatanggi. Sa ikabubuti naman ng kumpanya ang ginagawa ko," sabi niya.
Di ko siya pinansin. Pero lumapit siya sakin.
"Parati kitang tatawagan okay? Tsaka four years lang naman eh, pagbalik ko sabay tayong papasok sa college. Wag ka nang magtampo.." Sabi niya sabay titig sa mata ko.
"Promise?"
"Promise."
Dumating na yung araw na aalis na siya. Hindi ko maiwasan na hindi malungkot. Kaya naman habang nasa airport kami eh panay kwento sakin si Grey.. Ako naman eh hindi nagsasalita..
Tumititig sakin si Grey.. Saka niya ako dinala sa isang side ng airport..
"Huy. Smile ka na! Ayaw ko umalis na di ko man lang nakikita yung ngiti mo. Wag ka nang malungkot," sabi niya.
Ngumiti naman ako pero malamlam na ngiti lang ang naibigay ko.
"Babalik ako agad."
Then bigla niya akong hinalikan sa pisngi. It was a quick kiss, pero di maiwasan na kumabog ng malakas ng puso ko.. Hindi ko maiwasan na hindi mapahawak sa parte ng pisngi ko na hinalikan niya..
I looked at his face, seeing him smiling at me gave me hope and strength. Ngumiti na ako ng totoong ngiti.
"Mami-miss kita Grey." Sabi ko.
"Mami-miss din kita Keith."
•••
PROMISE. Big word di'ba? Okay na sana eh, maayos na sana yung pag-alis niya.. Pero sabi nga nila, promises are meant to be broken.. Kaya yung kinakatakutan kong mangyari eh nangyari nga nung nasa Japan na si Grey..
Kailangan kong isubsob ang mukha ko sa unan para hindi marinig ni Grey ang pag-iyak ko.
Hindi ko maiwasan na hindi masaktan kapag naaalala ko ang nakaraan namin. Yung mga panahon na kinakausap ko si Grey sa normal na boses.. Yung panahon na magkasundo pa kami.. Yung mga panahon na nagagawa ko pang makangiti sa kanya..
Napatitig ako sa labas ng bintana ng kwarto ko. Masyadong masakit yung nangyari sakin.. Dahil kung kelan umalis si Grey, saka naman dumating yung pinakamalaking pagsubok na dumating sa buhay ko..
•••
"He is again showing symptoms of heart failure," sabi nung doktor na tumingin sakin the next day.
Tumango naman ako sa sinabi nung doktor. Si Grey naman eh napatingin sakin bigla.
"To tell you frankly, the situation within the past three years is not healthy for his condition," sabi ng doktor at tumingin siya ng makahulugan kay Mommy.
Pinadaanan ko naman ng malamig na tingin si Grey.
"All that I can advise is to give him a less stressful environment and asikasuhin niyo naman ang anak niyo every now and then. Nung tinanong ko siya eh puro lang instant foods ang kinakain niya at mas lalong hindi yun makakatulong sa kanya," sabi pa ng doktor.
Nung nakaalis na yung doktor eh agad namang lumapit sakin si Mommy.
"Sasama ka sakin okay? Kahit magalit pa Daddy mo you have to come with me," sabi niya.
"Ayoko," matigas kong sabi.
"You have to. Kailangan kitang alagaan," sabi pa niya.
"G-gusto ko po kina.."
"Kanino?" Tanong ni Mommy.
Pero nahihirapan akong sabihin kung ano ba talaga yung gusto ko. Kung kanino ko gusto sumama. Nandun pa si Grey kaya medyo alangan pa ako..
"Gusto ko po kina G-Grey," sagot ko naman sabay yuko.
Bumaling si Mommy kina Tita Jessica.
"Gusto raw ni Keith na manatili sa inyo. Ayaw naman niyang sumama sakin. Pwede ba Jessica?" Tanong niya.
Napatingin sakin bigla si Grey. Hindi ko alam kung ano ang meaning ng titig niyang yun because his face remained blank. Namumula na ako sa hiya dahil sa sinabi ko.
"Sige po. Walang pong problema," sabi naman ni Tita Jessica.
"Papadalhan ko na lang kayo ng pera at groceries buwan-buwan. Thank you Jessica," sabi ni Mommy.
"Walang pong anuman. Basta po kayo wala pong problema kung ano hilingin niyo," sabi ni Tita Jessica.
Grey? Could you please stop looking at me?