💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book. : 27
Chapter. : 25 - 30
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဥ္ ၂၇၊ အခန္း ၂၅။ ခုနက ခံစားခ်က္ကို မွတ္ထား
ေသစမ္း၊ ေသစမ္း၊ ေသစမ္း ။ ငါ ရူးသြားၿပီလား ။
ငါ တကယ္ၾကီး ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ဖုိ့ေကာင္းတယ္လုိ့ ၿမင္လုိက္တယ္။
ငါက ေဂး လား။
ကုန္ရႊီ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နုိးထလာဖုိ့ရာ သူ့မ်က္နွာသူ ရုိက္လုိ့ေန၏။
သိ့ုေသာ္၊ အခုနကၿမင္ကြင္းကို ေတြးလုိက္မိသည္နွင့္
ခ်က္ခ်င္းပင္ အေတြးထဲနစ္သြားရၿပန္သည္….
လ်ိဳခ်န္း၊ ကုန္ရႊီနွင့္ လက္ေထာက္နွစ္ေယာက္မွာ ထုိအခန္းေၾကာင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားၿဖစ္ေနမိၾကစဥ္ ရီ၀မ္၀မ္၊ သူမရဲ့နဂိုေအးစက္စက္ပံုစံ ၿပန္ၿဖစ္သြားၿပီး စိတ္ေက်နပ္စြာၿဖင့္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္လာကာ ။ “အရမ္းေကာင္းတယ္၊ ဒါက အမ်ားၾကီးပိုေကာင္းတယ္။ မင္းရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို မွတ္သြား၊ ဒါဆုိ ၿပီးၿပည့္စံုသြား လိမ့္မယ္”
ရုတ္တရက္၊ တံခါးေခါက္သံ ေပၚလာသည္။
ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့ထဲက တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည့္ေရွာင္ခ်န္း၊ သတိေပးလာၿခင္းပါတည္း။ “လ်ိဳခ်န္း၊ ရုိက္ကူးေရးစေနၿပီ”
“သြားပါ။ အခုနက အဲ့ဒီခံစားခ်က္ကို မွတ္ထား”
ရီ၀မ္၀မ္၊ သူ့အား သတိေပးလုိက္၏။
“ေကာင္းပါၿပီ…”
လ်ိဳခ်န္း၊ ေနာက္ဆံုးတြင္မွ အသိၿပန္၀င္သြားၿခင္းပင္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ သူ မသိပါေခ်။ သို့ေသာ္၊
သူ ရီပုိင္အား တည့္တည့္ၾကည့္ရဲၿခင္းမရွိေတာ့။ သူ၏လက္ေထာက္နွင့္ သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္ပင္ ထြက္သြားေတာ့၏ ။
“သြားမယ္။ သူ့ကို အတူသြားၾကည့္ၾကမယ္။
မင္း ဒီကိုေရာက္ေနမွေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးကုိ
အသံုးခ်ၿပီေတာ့ သင္ယူထား”
ရီ၀မ္၀မ္၊ ကုန္ရႊီအား ေၿပာလိုက္သည္ ။
သို့ေသာ္၊ ကုန္ရႊီသည္ကား ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းၿဖင့္
ေက်ာက္ရုပ္ၾကီးပမာ မတ္တပ္ရပ္လုိ့သာေနရာ ။
“ဘာၿဖစ္တာလဲ” ရီ၀မ္၀မ္၊ သူ၏ပုခံုးအား ထိလုိက္သည္နွင့္ ။
ကုန္ရႊီ၊ ဓာတ္လုိက္ခံရသည့္အလား တြန့္လိမ္ခုန္ေပါက္သြား ေတာ့၏။
သူ့အား ထူးဆန္းစြာၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္၊ ၾကည့္လာသည္ ။ “…”
ကုန္ရႊီ၊ တံေတြးတုိ့ ဂလုခနဲၿမည္ေအာင္ ၿမိဳခ်လုိက္ၿပီး ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ေၿပာလာသည္ ။
“အာ ။ ဘာမွ-ဘာမွမၿဖစ္ဘူး ။ က်ြန္ေတာ္ ရတယ္”
ခ်ီးပဲ ။ ရူးသြားၿပီ ။ ငါ ရူးေနၿပီ။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အေပၚ မွာ ငါ ရင္ေတြခုန္ေနတယ္။ ငါ အၿဖားေယာင္းခံလုိက္ရၿပီ။
ပိုဆုိးတာက အဲ့ဒီေယာက်္ားက အစ္ကုိ ရီ ၿဖစ္ေနတယ္။
ငါက တိရစၧာန္ေကာင္ပဲ ။
ငါ ရည္းစားမထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီမလုိ့ ၿဖစ္ရမယ္ ။
အဲ့လုိပဲ ၿဖစ္ရမယ္ ။ အဲ့လိုပဲ ၿဖစ္မယ္…
ခနအတြင္း ရုိက္ကူးေရး စေခ်ၿပီ။
ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့သားတုိ့သည္ လ်ိဳခ်န္းအား အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္မထားၾကသည့္ဟန္ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္သာ တြတ္တြတ္ထုိးလုိ့ေန၏။ အင္ပါယာစကိုင္းမွသရုပ္ေဆာင္အနည္းငယ္မွာ ခနဲ့တဲ့တဲ့အၿပံဳးတုိ့ ရွိေနၿပီး ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းတစ္ခုကုိ ေစာင့္ေနၾကသည့္ဟန္ ။ မန္ေရွာင္းရူနွင့္ ခ်င္းခ်င္းအၿဖစ္ သရုပ္ေဆာင္သည့္ မင္းသမီး၊ လ်န္ယြဲ ့လဲ စိတ္မရွည္ၿဖစ္ေန ေလၿပီ ။
“၃၊ ၂၊ ၁၊ အက္ရွင္”
၀ါးရံုေတာထဲတြင္ ။
မန္ေရွာင္းရူသည္ ရွက္ရြံ ့စြာၿဖင့္ ေခါင္းေလး ေမာ့လာၿပီး ၀န္ခံလာ၏ ။
“အား…အား-ခ်န္း…က်ြန္မ ရွင့္ကို သေဘာက်တယ္…”
ေနာက္တစ္စကၠန့္၊ ကင္မရာသည္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ လ်ိဳခ်န္း၏အမူအရာအား ဖမ္းယူလာေတာ့သည္ ။
ဖမ္းယူေနခ်ိန္တြင္၊ လင္းလ်ိဳခ်န္းသည္ အစက တုန္လႈပ္သြားၿပီး ေနာက္တြင္ သူ၏အမူအရာမွာ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာသည္။ သူမသည္ သူ့ၿပိဳင္ဘက္ဂိုဏ္းက တပည့္မေလးတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ကို သူ သိေနပါ၏။ သို့တုိင္၊ သူမအေပၚ ထားသည့္ သူ့ခံစားခ်က္တုိ့ကို ခ်ဳပ္တည္းနုိင္ၿခင္းမရွိတုန္းပင္ ။
လူ့ခံစားခ်က္အားလံုး ေပ်ာက္ရွေနၿပီး အခ်စ္ကို ပယ္သတ္ထားပါသည့္ ဤမိစၧာၾကီးသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ငယ္ရြယ္ၿပီး အေတြ ့အၾကံဳမရွိသည့္ သူ၏လူငယ္ဟန္ ေဖာ္ထုတ္လာေခ်ၿပီ ။
စုန့္က်င္းလင္၊ ဗြီဒီယိုမွတ္တမ္းအား စူးစုိက္ၾကည့္လုိ့ေနရင္းမွ သူ့မ်က္နွာထက္ အံ့ၿသသင့္သည့္အမူအရာေပၚထြက္လာသည္ ။ဒီေနာက္မွ အသိၿပန္ကပ္သြားေတာ့ၿပီး ေအာ္လုိက္၏။
“အရမ္းေကာင္းတယ္ ။ ေအာင္တယ္”
လ်ိဳခ်န္း၊ သက္ၿပင္းခ်လုိက္မိၿပီး
လူတုိင္းအား ဦးညႊတ္ကာ ေက်းဇူးတင္စကားဆုိလုိက္ပါ၏ ။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဒါရုိက္တာ။ အားလံုးပဲ ၊ ေက်းဇူးတင္
ပါတယ္။ အမ်ားၾကီးအဆင္မေၿပၿဖစ္သြားခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“ရပါတယ္၊ ကိစၥမရွိဘူး။ ဘယ္သူမွ အခ်ိန္တုိင္း အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ”
“အမွန္ပဲ။ အခုနက အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဆက္ၾကိဳးစားထား”
လူတုိင္းတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ သူ့အား အားေပးစကားဆုိလာၾကၿခင္း။
လ်ိဳခ်န္းသည္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမေကာင္းမွန္း
ရီ၀မ္၀မ္၊ သိပါ၏။ ထို့ေၾကာင့္ပင္ ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့နွင့္ အဆင္ေၿပေစဖုိ့ရာ ေရွာင္ခ်င္းအား သူမ ထည့္ထားေပးၿခင္း ၿဖစ္ပါ၏။ ဒီရက္ပုိင္းမွာ သူသည္ အမွားပါသည့္အခန္းေတြကို ေတာက္ေလ်ွာက္ ရုိက္ေနခဲ့ၿပီး လူတုိင္းအား အေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္ေအာင္လုပ္ထား ခဲ့သည္ ဆုိေသာ္လည္း လ်ိဳခ်န္းအေပၚထားသည့္ ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့သားတုိ့အၿမင္မွာ သိပ္အဆုိးၾကီးမဟုတ္သည္မို့ သူ၏သရုပ္ေဆာင္အခက္အခဲ ျဖစ္ေနမႈအေပၚ သူတုိ့ စိတ္ထဲထည့္ၿခင္း မရွိၾကေပ ။
ဒီအခ်ိန္၊ ေရွာင္ခ်င္းသည္ ရီ၀မ္၀မ္၏ညႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း လုပ္ၿပီး ဗ်ဴဟာက်က် ေၿပာလာသည္ ။
“အားလံုးကို ခက္ခဲေစခဲ့မိပါၿပီ။ ဒီေန့အတြက္ လ်ိဳခ်န္း ဒကာခံပါ လိမ့္မယ္ - ေက်ာက္စိမ္းၿမိဳင္ကေန က်ြန္မတုိ့ အစားအေသာက္ေတြ မွာထားၿပီးပါၿပီ - လက္ေဆာင္အေသးေလးေတြလဲ ရွိပါတယ္။
အားလံုးပဲ လက္ခံေပးၾကပါ”
စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ရာမ်က္နွာနဲ့မို့ ဘယ္သူကမွ ကြန္ပလိန္းတက္ၿခင္း မၿပဳေတာ့။ အားလံုး အၿပံဳးၾကီးတုိ့ ဆင္ၿမန္း ထားၾကလ်က္ ေက်းဇူးတင္စကား ဆုိလာၾက ေတာ့သည္ ။
၀မ္ရွန္းရွန္း၊ လ်ိဳခ်န္းနွင့္ တၿခားသူတုိ့အား အံၾကိတ္ကာ ၾကည့္လို့ေန၏။ ဒီေနာက္၊ သူမ တင္လုိက္သည့္ Weibo ပု့ိစ္သည္ ကြန္မန့္တုိ့ ရွယ္ၿခင္းတုိ့ မ်ားသထက္မ်ားလာ သည္ကုိ ၿမင္လုိက္ေလရာ နွာေခါင္းရႈံ့ေၿပာဆုိလာသည္။
“အဲ့ဒီအုပ္စုက တကယ္ကိုတံုးတာပဲ၊ ဟမ့္။ သူတို့ ဘာၿဖစ္ေန ၾကၿပီလဲ ဆုိတာကို မသိၾကဘူး။ အားလံုးက သူတို့ကို ၀ုိင္းဖိအားေပးလာတာနဲ့ ေတာင္းပန္ဖုိ့ၿငင္းေနဦးမယ္လို့
ငါ မယံုဘူး”
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၂၇၊ အခန္း ၂၆။ လက္ထပ္လိုတဲ့ ဆႏၵ
၀မ္ရွန္းရွန္း၊ လင္းေရွာင္က်ဲ့ဘက္သုိ့ လွည့္လုိက္ၿပီး မ်က္နွာခ်ိဳေသြးဖုိ့ ၾကိဳးစားလုိက္သည္ ။
“ေရွာင္က်ဲ့၊ စိတ္မဆိုးပါနဲ့။ ဒီပို့စ္ကုိ ပ်ံ့သြားေအာင္လုိ့ ေနာက္က် တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လုပ္ခုိင္းလိုက္မယ္။ အဲ့ဒီလူေတြက ရွင့္အတြက္ လက္စားၿပန္ေခ်ေပးလိမ့္မယ္ - အားလံုးက ကုန္ရႊီကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀ုိင္းဆဲၾကမလဲ ဆုိတာ ေစာင့္သာၾကည့္ေန။ ဒီလုိဘာမဟုတ္တဲ့သူေဌးသား ေလးနဲ့ ဖက္ၿပီးရန္ၿဖစ္ေနစရာမလုိဘူး”
ဒါကို ၾကားလုိက္တာနဲ့ လင္းေရွာင္က်ဲ့၏ၿပိဳေတာ့မည့္မုိးလုိ ၿဖစ္ေနတဲ့အမူအရာမွာ တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း ႏူးညံ့လာေတာ့ သည္ ။
သူက နာမည္ေက်ာ္သရုပ္ေဆာင္သစ္ေလး ၿဖစ္တယ္ ဆုိေပမယ့္ ကုန္ရႊီ၏နာမည္နွင့္ သူ၏နာမည္မွာ ကမာၻၿခားေနေလသည္။
အဲ့ဒီသူေဌးသားေလး တစ္ေန့ သူ့လုပ္ရပ္နဲ့သူ ပြဲသိမ္းသြား လိမ့္မယ္ ။
ေရွာင္ခ်င္းသည္ ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့သားမ်ားအား လက္ေဆာင္ေပးေနရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္
ရီ၀မ္၀မ္၊ ေရွာင္ခ်န္းဘက္သို့ ေလွ်ာက္သြားလုိက္ၿပီး ။
“ေရွာင္ခ်န္း၊ ဒီေဆးေသာက္ၾကည့္ပါ။ က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ေကာင္မေလးဆီမွာ မင္းလုိမ်ိဳး ၿပသနာရွိတယ္ - လတုိင္းအဲ့ရက္ေရာက္ရင္ အရမး္ဗုိက္ေအာင့္ တတ္လုိ့ အရမ္းအေတြ ့အၾကံဳရွိတဲ့ တရုတ္ေဆးဆရာ၀န္ၾကီး တစ္ေယာက္နဲ့ သြားေတြ ့ၿပီးေတာ့ ဒီေဆးကို ရလာခဲ့တာ။ ေတာ္ေတာ္ေလးအက်ိဳးရွိတယ္လုိ့ ေၿပာတယ္။
မင္း စမ္းၾကည့္ပါလား”
အမွန္ေတာ့၊ ရီ၀မ္၀မ္ ရလာခဲ့သည္မွာ စုန့္ပုိင္ေခ်ာင္ထံမွ ၿဖစ္၏။ ဒ႑ာရီလာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေဒါက္တာ စုန့္၏အၾကံက ေသခ်ာေပါက္ မလြဲနုိင္ေပ ။
ေရွာင္ခ်န္းသည္ ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့သားတစ္ဦးၿဖစ္ပါ၏။
သူမ၊ ဤေယာက်္ား၏ေခ်ာေမာသည့္မ်က္နွာအား ၾကည့္ေနရင္း သူမမ်က္နွာေလးမွာ ရွက္ေသြးတုိ့ၿဖာလာကာ ။
“အာ…ဒါ…ရွင္ အရမ္း ေကာင္းလြန္းေနပါၿပီ။ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ေနာ္”
ရီ၀မ္၀မ္၊ ေၿပာလုိက္သည္ ။
“မဟုတ္တာဗ်ာ၊ ေက်းဇူးတင္စရာမလုိပါဘူးဗ်ာ။
ေက်းဇူးတင္ခ်င္းတင္ က်ြန္ေတာ္ကသာ တင္ရမွာပါ - လ်ိဳခ်န္းကို ဂရုစုိက္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္”
ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ ့သားတုိ့သည္ ထူးထူးဆန္းဆန္း
အလုပ္တုိ့ကိုသာ လုပ္ေဆာင္ရသလိုလုိပင္ ။ သုိ့ေသာ္၊ ရုိက္ကူးေရးတစ္ခုလံုးအတြက္ အေထြေထြဗာဟီရကိစၥအ၀၀တုိ့ကို ဂရုစိုက္ေပးၾကရ၏ ။ လူတုိင္းကို လုိက္ေခၚေပးသည္၊ တာ၀န္အသီးသီး ခြဲေ၀ေပးသည္၊ သူတုိ့အတြက္ လုိအပ္သည့္ေန့စဥ္ ဗာဟီရကိစၥအ၀၀တုိ့ကို ေဆာင္ရြက္ေပးသည္၊ တစ္ခုတေလမက်န္ေအာင္ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္လ်က္ ေဘးအႏၱရာယ္ကုိ ရွင္းေပးၾက၏ ။
ဥပမာအားၿဖင့္၊ ဒီေန့ ၿဖစ္ပ်က္သြားခဲ့သည္တြင္
ေရွာင္ခ်န္း၊ အမ်ားၾကီး အကူအညီေပးခဲ့ေပသည္…
“ေကာင္းပါၿပီ။ ရွင့္ကို ကူညီေပးနုိင္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ပဲ ၀မ္းသာလွပါၿပီ။ သူတုိ့ေတြ တၿခားသူကို အနုိင္က်င့္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ က်ြန္မက ၾကည့္မေနတတ္ရံုပါ” ေရွာင္ခ်န္း၊ ရွက္ေသြးၿဖာကာေၿပာဆုိလုိက္ၿပီးမွ ေနာင္တရသြားမိေတာ့၏။
ဤဇာတ္လမ္းတြဲရုိက္ေနသည့္အတြင္း ဤသည္မွာ
မန္ေနဂ်ာ ရီကုိ ေတြ ့ရသည့္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၿဖစ္၏။ ရာသီလာေနၿခင္းေၾကာင့္ သူမ နာက်င္ၿခင္းၾကီးစြာ ခံစားေန ရၿပီး ေသသြားပါေစဟုပင္ က်ိတ္ဆုေတာင္းမိခဲ့သည္ ။ သုိ့ေသာ္လည္း၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ သူမတုိ့အားလံုး အလြန္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္မုိ့ သူမ လံုး၀ထားပစ္ခဲ့လုိ့လည္းမရ။ ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့သားေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ့ သူမ လုပ္နုိင္သည္မွာ နာက်င္မႈကို ၾကိတ္မွိတ္မ်ိဳသိပ္ရံု ။
သူမ နာက်င္ကိုက္ခဲလုိ့ေနသည္ကို ရီပုိင္တစ္ေယာက္သာ လ်ွင္ သတိၿပဳမိခဲ့ၿပီး သူ၏လက္ေထာက္အား သူမဆီကုိ ေရေႏြးအိတ္၊ ညိဳက်င့္က်င့္ေရာင္သၾကားေရနွင့္ အကုိက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆးတု့ိကုိ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လာပုိ့ခုိင္းခဲ့၏။ သူ၏လက္ေထာက္ေလးကို သူမ၏အလုပ္၀န္ထုပ္ ေလ်ွာ့ခ်ေပးဖုိ့ရာပင္ ေမးခုိင္းခဲ့ေသး၏။
ထုိအခ်ိန္တုန္းက၊ သူမထံတြင္ စိတ္ထဲမွာ စိတ္ဆႏၵတစ္ခုသာ လ်ွင္ ရွိခဲ့သည္ ။
သူ့အား လက္ထပ္လုိသည့္ဆႏၵ…
အား၊ သူ ့လုိ အံ့ၿသစရာေကာင္းတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ခ်စ္သူရွိနွင့္ေနတာ ဆိုးလုိက္တာ…
မေ၀းသည့္ေနရာဆီတြင္၊ ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ ့သားေရွာင္ခ်န္း သည္ ရွက္ေသြးတုိ့ၿဖာၿပီး ရီပုိင္နွင့္ တီတီတာတာေၿပာဆိုလုိ့ ေနသည္ကို ကုန္ရႊီ၊ ၾကည့္လုိ့ေနရင္းမွ သူ့နွလံုးသားထဲ စိတ္မသက္သာလို့ေနသည္ ။
သူမက ရုိက္ကူးေရးအဖြဲ့သားေလးပဲဟာကုိ - သူမအေပၚ ဘာလုိ့ ဒီေလာက္ေတာင္ ေကာင္းေပးေနရတာလဲ ။ တကယ္ပဲကြာ ။
သူ ဒီေလာက္ေတာင္ အားယားေနရင္ ဒီကိုလာၿပီးေတာ့
ငါ့ကို စကားလာေၿပာပါေတာ့လား ။
ကုန္ရႊီ၊ ပြစိပြစိလုပ္ေနခ်ိန္ ေၿခလွမ္းသံတုိ့ နီးကပ္လာသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည္ ။
“ကုန္ရႊီ…”
လ်ိဳခ်န္း၊ ကုန္ရႊီဆီ ေလ်ွာက္လာၿပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္ၿပီး စကားေၿပာဖုိ့တြန့္္ဆုတ္ေနေလသည္ ။
ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပင္ ကုန္ရႊီ၊ ခြပ္ေတာ့မည့္ တုိက္ၾကက္ဖၾကီး တစ္ေကာင္ ၿဖစ္သြားေတာ့ၿပီး တုိက္ခုိက္လုိစိတ္တုိ့ ၀င္လာ ေတာ့သည္ ။
“ဘာလဲ”
“ခုနတုန္းက…”
လ်ိဳခ်န္း၊ တခနေလာက္ ရပ္လုိက္ၿပီး ေနာက္မွ ဆက္လာသည္။ “ေက်းဇူးပါ"
ခ်က္ခ်င္းပင္၊ ကုန္ရႊီမွာ စိတ္မသက္မသာခံစားသြားမိၿပီး
သ့ူအား လက္ေ၀ွ့ယမ္းလုိက္ရင္း ။
“စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေအာင္ ငါ့ကို လာမၾကည့္စမ္းနဲ့။
ငါ မင္းအတြက္ လုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး”
“ငါ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း၊ ေက်းဇူးပါ”
လ်ိဳခ်န္း၊ စိတ္အားထက္သန္စြာၿဖင့္ ေၿပာဆုိလုိက္သည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “မင္းတို့နွစ္ေယာက္ ဘာေတြေၿပာေနၾကတာလဲ”
ရီပုိင္ေလ်ွာက္လာေနသည္ကို ၿမင္လုိက္သည္နွင့္၊
ကုန္ရႊီ၊ စိတ္ပါလက္ပါ ေၿပာဆိုလာေတာ့သည္ ။
“အစ္ကို ရီ၊ အစ္ကုိ ဘယ္ေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကို အာရံုစိုက္ေပးၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ဇာတ္ညႊန္းကို ကူေလ့က်င့္ေပးမွာလဲ”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “မင္း အဲဒါအတြက္ အဆင္သင့္မၿဖစ္ေသးဘူး”
ကုန္ရႊီ၏မ်က္နွာေလးမွာ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ညိႈးငယ္က်သြား ေတာ့ၿပီး ။
“က်ြန္ေတာ္ သရုပ္ေဆာင္တာက အဲ့ေလာက္ေတာင္ ဆုိးေန လို့လား…”
💖💖💖💖💖💖💖💖
Paid group ၀င္လိုသူမ်ား စာစဥ္တစ္ခုကို ၅၀၀ နဲ႔ ၀င္လို႔ရပါၿပီ
စာစဥ္ ၂၇၊ အခန္း ၂၇။ အရမ္းနီးတယ္
“မင္း ဘယ္လုိထင္လဲ။ လမ္းဘယ္လုိေလ်ွာက္ရမလဲေတာင္ မသင္ရေသးဘူး။ ေၿပးတတ္ဖုိ့ စဥ္းစားေနၿပီလား”
ရီ၀မ္၀မ္၊ သူ့အား ေစာင့္ငဲ့ၾကည့္လာၿပီး ။
“ငါ ေပးထားတဲ့ဇာတ္ညႊန္း ဖတ္ၾကည့္ၿပီးသြားၿပီလား”
ဇာတ္ညႊန္းဆိုသည့္အသံၾကားလိုက္သည္နွင့္
မ်က္လံုးတု့ိ ရႊန္းလက္၀င္းပသြားေတာ့သည့္ ကုန္ရႊီ တည္း။
“ဖတ္ၿပီးပါၿပီ ။ ဖတ္ၿပီးၿပီ ။ လခြမ္း ။ အဲ့ဒါက အရမ္းမုိက္တယ္။ အဲ့ဒီဇာတ္ညႊန္းက က်ြန္ေတာ့္အတြက္ လုပ္ေပးထားတဲ့အတုိင္းပဲ။ ဇာတ္လုိက္မင္းသားက ေခ်ာလြန္းအားၾကီးတယ္၊ ဟုတ္တယ္မလား”
ေခ်ာတယ္ ။
သူက ခ်မ္းသာတဲ့မိဘေတြရဲ့ ေထာင္လႊားၿပီး ဘာအရည္အခ်င္းမွမရွိတဲ့ ဆန္ကုန္ေၿမေလးသားတစ္ေယာက္ပါ…
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “မင္း ၾကိဳက္တယ္ဆုိလုိ့ ၀မ္းသာပါတယ္”
ကုန္ရႊီ၊ စိတ္မရွည္စြာၿဖင့္ ေမးလုိက္သည္။
“အစ္ကုိ ရီ၊ က်ြန္ေတာ္တုိ့ ဘာေတာ့စရုိက္ၾကမွာလဲ။
က်ြန္ေတာ္ မေစာင့္နုိင္ေတာ့ဘူး”
ရီ၀မ္၀မ္၏မ်က္လံုးထဲ အလင္းေရာင္မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးတစ္ခု ဖ်တ္ခနဲ၀င္လာသည္ ။
“သိပ္မၾကာေတာ့ဘူး - ကုမၸဏီက မင္းအတြက္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းနဲ့ က်န္ေနတဲ့အလုပ္ေတြကိုပဲ အာရံုစိုက္ထား။ အဲ့ဒါရုိက္ဖုိ့က အလ်င္မလုိဘူး”
“အာ ။ ဘာလုိ့လဲ ။ က်ြန္ေတာ္က အဲ့ဒါကို အရင္ဆံုးရုိက္ခ်င္ ္တာကို” ကုန္ရီႊ၊ ပြစိပြစိ ေၿပာလာ၏။
အစကေတာ့၊ ဒီဇာတ္လမ္းရုိက္ကူးဖုိ့အတြက္ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ရင္းနွီးၿမွဳပ္နွံသူ ေတြကို ရွာေဖြခ်င္ခဲ့၏။ သူမသည္ ကမာၻ၏နာမည္ဂုဏ္သတင္းကို အသံုးခ်ေနသေရြ ့ စပြန္ဆာရဖုိ့ဆုိသည္မွာ မခက္ခဲနုိင္ဘူး မဟုတ္လား ။
သုိ့ေသာ္၊ သူမ အခုတေလာရေနသည့္သတင္းတုိ့မွာ ခ်ဴးဟုန္ဂြမ္း၏တူသည္ ဒက္ဇလင္းမီဒီယာကုိ မ်က္စိက်ေနၿပီး တုိးတိုးတိိတ္တိတ္ ေမးလုိ့ေနသည္တဲ့။ သူသည္ ခ်ဴးဟုန္ဂြမ္း၏ရံုးခန္းသုိ့ ခနခနေရာက္လာ တတ္ေလရာ ဒက္ဇလင္းေပၚ မ်က္စိက်ေနသည္ဆုိသည္မွာ ၿဖစ္နုိင္ေပ ေလာက္သည္….
ကုိယ့္ရဲ့ပုိက္ဆံေတြကို တၿခားသူလက္ထဲ မေရာက္ေစသင့္ ဘူးဆိုမွေတာ့ ဒီရုိက္ကူးေရးကုိ သူမ ဘာလို့ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မလုပ္နုိင္ရမွာလဲ ။
သူမတြင္ အၾကီးမားဆံုးေသာ၀ွက္ဖဲသည္လည္း ရွိေနေသး သည္ - သူမအေနၿဖင့္ အရမ္းၿမန္ၿမန္ၾကီးေတာ့ ထုတ္ၿပလိမ့္ မည္မဟုတ္ေပ….
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “မင္း သရုပ္ေဆာင္ေလ့က်င့္ၿပီးသြားတာနဲ့ ထပ္ေၿပာၾကမယ္ - လက္ခံနုိင္တဲ့အတုိင္းေရာက္တဲ့အထိ”
သူမအေနၿဖင့္ သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ေၿပာ ေပးခ်င္သည္ ဆုိရင္ေတာင္ ထုိသရုပ္ေဆာင္တြင္ အရင္ဆံုး အရည္အခ်င္းရွိဖုိ့နွင့္ အသားက်ဖုိ့ လုိအပ္ေနေသးသည္။ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းသည့္ သူတစ္ေယာက္ကို ရုတ္တရက္ၾကီး ရလာနုိ္င္သည္မဟုတ္ေပ - ဒါသည္ ပံုမွန္မက်လြန္း ။
ပန္းသီးပင္ကေန ဘယ္လုိလုပ္ လိေမၼာ္သီးထြက္လာနုိင္ပါ မလဲ ။ ဤသေဘာတရားသာ ။
ကုန္ရႊီ၏အေၿခခံသည္ အရမ္းအားနည္းေနေသးသည္မုိ့
သူ့အား အခ်ိန္ပိုေပးၿခင္းက ပိုစိတ္ခ်ရေပလိမ့္မည္ ။
“ေကာင္းပါၿပီ…”
ကုန္ရႊီ၊ နာနာခံခံေလး ေခါင္းညိတ္ၿပၿပီး လ်ဳိခ်န္းအား ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးၿဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္၏ ။
နည္းနည္းေလာက္ ပုိၿပီးအေရးေပးခံေနရေတ့ာေကာ ဘာအေရးလဲ၊ ဟမ့္။ အစ္ကို ရီ က ငါ့အတြက္ ဇာတ္ညႊန္းကို ကိုယ္တုိင္ၿပင္ေပးထားတာ၊ ဟီးဟီး…
“ဒီည ကုမၸဏီစုေ၀းပြဲကို ငါနဲ့လ်ိဳခ်န္းသြားမွာ အတူတူ လုိက္ခဲ့မလား။ မင္းဆီမွာ စီစဥ္ထားတာေတြ ရွိလား” ရီ၀မ္၀မ္၊ ေမးလုိက္သည္နွင့္ ။
ကုန္ရႊီ၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
“အတူတူ၊ အတူတူလား။ အစ္ကုိ ရီ နဲ့ပဲဟာ ေသခ်ာေပါက္ လုိက္မွာေပါ့”
ထိုထုိကုမၸဏီစည္းေ၀းပြဲတုိ့သည္ သူ့အတြက္ အေၿခအၿမစ္မရွိ၊ ၿငီးေငြ ့စရာ ေကာင္းသည္ခ်ည္းသာ - သူ့အေနၿဖင့္ ထိုစုေ၀းပြဲတုိ့အား ဘယ္တုန္းကမွ တက္ေရာက္ၿခင္းမရွိသည္ခ်ည္း။ သုိ့ေသာ္၊ အစ္ကုိ ရီ နွင့္ဆုိလ်ွင္ေတာ့ အရာရာသည္ လံုး၀ကြာၿခားသြားေခ်ၿပီ ။
“ေကာင္းၿပီ၊ သြားၾကမယ္”
နာရီ၀က္ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္၊ အၿပာေရာင္ဘားတြင္ ။
သူတုိ့ေရာက္သြားသည့္ခ်ိန္၊ ဘားတြင္ လူအမ်ားၾကီး ေရာက္ေနၾကေလၿပီ။ ရီ၀မ္၀မ္အား ေတြ ့လုိက္ၾကသည္နွင့္ လူတုိင္းတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ သူမအား လာနႈတ္ဆက္ျကသည္ ။
“ဒါရုိက္တာ”
“ဒါရုိက္တာ ရီ”
“အစ္ကုိ ရီ၊ ဒီမွာ ထုိင္ပါ”
ရီ၀မ္၀မ္၊ အနည္းငယ္ေခါင္းညိတ္ၿပလုိက္ၿပီး
ဆုိဖာအလယ္တြင္ ထုိင္ခ်လုိက္၏။
သူမ၏ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ကား ကုန္ရႊီနွင့္ လ်ိဳခ်န္း။
သူမသည္ သရုပ္ေဆာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေခၚထားခဲ့သည္ ဆုိေသာ္လည္း လ်ိဳခ်န္းနွင့္ကုန္ရႊီ၏ အဆင့္အတန္းတုိ့မွာ ၿခားနားေပသည္ - လ်ိဳခ်န္းသည္ သူမကိုယ္တုိင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သည့္ ပထမဆံုးေသာ သရုပ္ေဆာင္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ထုိင္ခ်လုိက္ရံုရွိေသး၊ ဖုန္းၿမည္လာသည္ ။
ဟန္ရွန္းယြီ ေခၚၿခင္းပင္။
ဟန္ရွန္းယြီ ။ “ရီပုိင္၊ မင္း ဘယ္မွာလဲ”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “အၿပာေရာင္ဘားမွာ၊ ကုမၸဏီစုေ၀းပြဲရွိလု့ိ။ ဘာၿဖစ္လုိ့လဲ”
ဟန္ရွန္းယြီ ။ “တုိက္ဆုိင္လုိက္တာ။ က်ြန္ေတာ္လည္း ဒီနားမွာပဲ။ မင္းနဲ့ေဆြးေႏြးစရာရွိတယ္ - က်ြန္ေတာ္ အဲ့ကိုလာခဲ့ရင္ အဆင္ေၿပမလား”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “ရပါတယ္ဗ်ာ ။ အဆင္ေၿပတာထက္ေတာင္ ပိုပါေသးတယ္”
ဟန္ရွန္းယြီ ။ “ဒါဆုိရင္ ေကာင္းၿပီ။ ငါးမိနစ္ပဲ ေစာင့္”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “အုိေက”
ကုန္ရႊီကား နားေတြစြင့္ကားထားေနရာမွ။ “အစ္ကုိ ရီ၊ ဘယ္သူလဲ”
“ဟန္ရွန္းယြီ” ရီ၀မ္၀မ္၊ ေၿဖလုိက္သည္နွင့္ ။
ကုန္ရႊီ၊ တတြတ္တြတ္ေၿပာလာေတာ့သည္။
“အမ္…အစ္ကုိ ရီ က အစ္ကုိ ယြီ နဲ့ အရမ္းၾကီး မရင္းနွီးေန လြန္းဘူးလား၊ ဟမ္။ သူ့မွာ သူ့မန္ေနဂ်ာရွိရဲ့သားနဲ့ သူ့ကိစၥ ေတြကို ဘာလုိ့ အကိုနဲ့ပဲ လာလာေဆြးေႏြးေနတာလဲ”
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၂၇၊ အခန္း ၂၈။ သူ ဘယ္သြားသြား ေခၚမယ္တဲ့
လ်ိဳခ်န္းကေတာ့ ထားပါဦး။ ဒါေပမယ့္ ဟန္ရွန္းယြီေလ…ငါ သူနဲ့ေတာင္ မယွဥ္နုိင္ဘူလား ။
အစ္္ကုိ ရီသည္ ဟန္ရွန္းယြီအား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်ီးက်ဴးသလဲဆုိသည္ကုိ သူ ေကာင္းေကာင္း သိေနပါ၏။
အ့ဲေကာင္က နာမည္အရမ္းေကာင္းၿပီး စကားေၿပာကလည္း ေခ်ာတယ္။အစ္ကုိ ရီကုိ ဟန္ရွန္းယြီ တကယ္ၾကီး လုယူသြား ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဒါဆုိ ငါ ဘာၿဖစ္သြားမလဲ ။
“ရႊီ-----”
ရီ၀မ္၀မ္၊ ဟန္ရွန္းယြီအား သြားၿကိုေနခ်ိန္
ကုန္ရႊီ၊ လ်ိဳခ်န္းအား အသံေပးလုိက္၏။
“ငတံုးေကာင္၊ ဒီကုိလာဦး”
လ်ိဳခ်န္း၊ သံသယအၾကည့္တုိ့ ပစ္လႊတ္လိုက္၏။
ကုန္ရႊီ၊ သူ့အား ဆြဲေခၚလုိက္ေတာ့ၿပီး နားနားကပ္ကာ
တုိးတုိးေလး ေၿပာလုိက္ေတာ့သည္ ။
“ဟန္ရွန္းယြီက အစ္ကုိ ရီ အေပၚ အရမ္းအာရံုစုိက္ေန တယ္။ သူ သူ့ကုိ ေခၚသြားခ်င္ေနတယ္လုိ့ မင္း ထင္လား”
လ်ိဳခ်န္း၊ မ်က္ေမွာင္တုိ့ ၾကဳတ္လာသည္။
“သူတု့ိက သူငယ္ခ်င္းေတြပါ”
“မင္း ဘာလုိ့အဲ့ေလာက္ေတာင္ မစဥ္းစားတတ္ရတာလဲ ။
တစ္ေန့ အစ္ကုိ ရီ မင္းကုိ စြန့္ပစ္သြားရင္ မင္း ဘယ္လုိလုပ္ မလဲ”
ကုန္ရႊီ၊ သူ့အား မဟာမိတ္ဖြဲ့ဖုိ့ ၾကိဳးစားေနၿခင္းတည္း ။
ရန္သူ၏ရန္သူသည္ သင္၏မိတ္ေဆြပင္ မဟုတ္ေလာ ။
လ်ိဳခ်န္း၏မ်က္နွာမွာ တင္းမာလာရေတာ့ၿပီ။
“အစ္ကို ရီ အဲ့လုိလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး”
ကုန္ရႊီ ။ “သူ မလုပ္ဘူးလုိ့ထင္ရေအာင္ မင္းက ဘာမုိ့လဲ။
မင္းက ဟန္ရွန္းယြီကို ယွဥ္နုိင္တယ္လုိ့မ်ား ထင္ေနတာ လား”
လ်ိဳခ်န္း ။ “အစ္ကုိ ရီ ငါ့ကို အရင္က ကတိေပးထားတယ္ -
ငါ သူ့ေနာက္ လုိက္ခ်င္သေရြ ့ သူ ဘယ္သြားသြား ငါ့ကိုပါ ေခၚသြားမယ္တဲ့”
ကုန္ရႊီ၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္သြားရ၏။
ဤသည္မွာ ေနေခါင္ေခါင္ၾကီး မုိးၾကိဳးပစ္ခ်ခံလုိက္ရသကဲ့သုိ့ ။
အစ္ကုိ ရီ က လ်ိဳခ်န္းကုိ ဒီလုိကတိမ်ိဳး ေပးထားခဲ့တယ္ ္လား။
“အာ၊ ဟားဟား၊ ကုန္ရႊီ ။ ဂုဏ္ယူပါတယ္၊
မင္း ထပ္နာမည္ၾကီးသြားၿပန္ၿပီ”
ကုန္ရႊီ ေရွာ့ရေနတုန္း ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ တရယ္ေမာေမာၿဖင့္
ကုန္ရႊီေဘး ဖင္ေက်ာက္ခ်ထုိင္ခ်ပစ္လုိက္၏။
၀မ္ရွန္းရွန္းသည္ Weibo ေပၚတြင္ ထိုဗြီဒီယုိကို တင္လုိက္တာနဲ့ ထုိပို့စ္အား နာမည္ၾကီးေအာင္၊ စစ္ကူေခၚ၇ေအာင္ပင္ လုပ္စရာမလုိခဲ့ ။
သူမ ပို့စ္တင္လုိက္သည္နွင့္ ရွယ္ၿခင္းတုိ့၊ ကြန္မန့္တုိ့သည္ တရိပ္ရိပ္ေထာင္တက္လာေတာ့သည္ ။ လင္းေရွာင္က်ဲ့၏ဖန္ေတြသည္ အၿမင္မေတာ္တာကုိ ၾကည့္မေနနုိင္သည့္ထုိၿဖတ္သြားၿဖတ္လာတခ်ိဳ့နွင့္ အရင္ဆံုးတုိက္ပြဲၿဖစ္ခဲ့ၾက၏။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ရုန့္ရင္းၾကမ္းတမ္းသည့္ စကားလံုးတုိ့ သမုဒၵရာၾကီးထဲ ၀ုန္းခနဲထြက္လာၾကသလုိနွယ္ ။
ကုန္ရႊီကို ဆဲဆုိၾကသည့္တုိက္ပြဲေၿမၿပင္သည္ကား အၿမဲတေစ ၿဖစ္ေနခဲ့သည္ခ်ည္း ၿဖစ္ရာ၊ ဤသည္မွာ အနုပညာေလာက တြင္ အံ့ၿသစရာပင္ မလုိေလာက္သည္ထိပင္ ။
ေရဆံုးေၿမဆံုးမုန္းတီးၿခင္းခံေနၾကရသည့္သူေတြဆီ ေရာက္လာ သည့္အခါတြင္ သူသည္ အနုပညာေလာကထဲကသူသာ ၿဖစ္ေတာ့၏။
၀မ္ရွန္းရွန္း ။ [အစကေတာ့ က်ြန္မ ေအးေအးေဆးေဆး ေၿဖရွင္းခ်င္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ့လူေတြက သည္းခံနုိင္စရာမေကာင္းေလာက္ေအာင္ကုိ အနုိင္က်င့္လြန္း ၾကတယ္] [ဗြီဒီယို]
ထုိ Weibo ပို့ုစ္ေအာက္တြင္ ဆဲဆုိထားၾကသည္မွာ ၿမင္မေကာင္းရႈမေကာင္း။
[ေသာက္က်ိဳးနဲ ။ ေဒါသထြက္စရာေကာင္းလိုက္တာကြာ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူ့လိုအရူးမ်ိဳး ရွိေနရတာလဲ]
[ဦးေနွာက္မရွိတဲ့ခ်ီးဘတံုးေကာင္ ။ ပိုက္ဆံနဲ့လူေတြကို ကုိင္ေပါက္တတ္တဲ့သူမ်ဳိး ဘာလုိ့မ်ား လူထုေရွ့မွာ ေပၚလာရတာလဲ။ ဒီလုိလူေတြေၾကာင့္ လူ့အဖြဲ့အစည္းက ညစ္ပတ္ေနရတာ]
[ေတာင္းပန္ပါ ။ လင္းေရွာင္က်ဲ့ကို ေတာင္းပန္ပါ]
[ေတာ္တယ္ ရွန္းရွန္း။ ဒီလုိလူမ်ိဳးကို ေဖာ္ထုတ္သင့္တယ္။ စိတ္မပူနဲ့။ က်ြန္ေတာ္တုိ့ မင္းဘက္မွာ ရွိေနမယ္]
[ကုန္ရႊီ၊ မင္းရဲ့ဦးေနွာက္မရွိတဲ့ဖန္ေတြကို ေခၚသြားၿပီး အနုပညာေလာကထဲက ထြက္သြားစမ္း]
[ရွင္ ေနာက္ေနတာလား။ ဒီအရူးေကာင္ ကုန္ရႊီက ဖန္ေတာင္ ရွိပါ့မလား။ သူ ၿပသနာရွာလြန္းလုိ့သာ နာမည္ၾကီးေနတာ မဟုတ္ဘူးလား]
ေၿမကမာၻကိုေတာင္ ၿခိမ့္ၿခမ့္တုန္သြားေစနုိင္သည့္ မွတ္ခ်က္စကားေတြ၊ အြန္လုိင္းတြင္ ပလူပ်ံေနသည့္ ဆဲဆိုထားၿခင္းေတြကို ၿမင္လုိက္ရခ်ိန္ ၊
တန္ရွင္းေဟာ္၊ သူ့လ်ွာသူကိုက္မိသြားရေတာ့သည္ ။
“က်ြတ္စ္ က်ြတ္စ္၊ မင္းကေတာ့ တကယ့္ကုိ တုတ္ထိုးမိုးေပါက္ပဲ။ မင္းကို မုန္းတဲ့အေၾကာင္းေတြက ထိပ္ဆံုးစာရင္းထဲ၀င္ေနၿပီ။ မင္းကုိ ၀ိုင္းဆဲၾကတဲ့ အခ်ိန္တုိင္း သူတုိ့မွာ မင္းကို တုိက္ခုိက္ဖုိ့ အသည္းအသန္ကို အားထုတ္ထားၾကရတာ၊ အဟတ္”
သီးသန့္ခန္းထဲက တၿခားသူေတြသည္လည္း ၀မ္ရွန္းရွန္း တင္လုိက္သည့္ Weibo ပို့စ္ကုိ ေတြ ့ၿပီးၾကၿပီး ထုိအေၾကာင္း ေၿပာဆုိလုိ့ေနၾကသည္ပင္ ။ ကုန္ရႊီသည္ ဒီလုိအရာမ်ိဳးကို ဂရုမစိုက္သူဆုိတာကို အားလံုး သိေနၾကတာမို့ သူ့အား အေၿပာင္အပ်က္အေနၿဖင့္ ေၿပာဆုိလာၾကရုံမွ်သာ ။
“အစ္ကုိ ရႊီက အေမးဇင္းပဲ ။ အစ္ကို့ အေၾကာင္း ပုိ့စ္တက္လာတုိင္း ေက်ာ္ၾကားမႈဘုတ္မွာ နံပတ္ ၁ အၿမဲခ်ိတ္တာခ်ည္းပဲ”
“၀မ္ရွန္းရွန္းက ရူးေနတာလား၊ တစ္ခုခုပဲ ။
ဒါက ကုန္ရႊီနဲ့ လင္းေရွာင္က်ဲ့ၾကားက ကိစၥကုိ။
သူမက ဘာကိစၥနဲ့ ၀င္နာေနရတာလဲ”
“မ်က္နွာသာရဖုိ့ ၿဖစ္မွာေပါ့၊ အာ။
ကုန္ရႊီ၊ သူမလုိလူမ်ိဳး ေခါင္းထဲ ထည့္မေနနဲ့”
….
ကုန္ရႊီ၊ နွာကစ္လာသည္ ။
သူမက ဘာမုိ့လို့လဲ။ ငါက ဘာလုိ့ ဂရုစိုက္ေနရမွာလဲ ။
သိ့ုေသာ္၊ ကုန္ရႊီ၊ အနည္းငယ္ေတာ့ စိုးရိမ္မိဆဲပင္။
သူ၊ ရီ၀မ္၀မ္ရွိရာဘက္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္၏။
သူမသည္ လံုး၀ေဒါသထြက္ၿခင္းမရွိဘဲ
ဟန္ရွန္းယြီနွင့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေၿပာဆိုေနသည္ကို ၿမင္လုိက္ရေတာ့မွ စိတ္ေအးသြားရသည္ ။
သို့ေသာ္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ သူ ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားဖူးသည့္ ရႈံးနိမ့္မႈအရသာကို ခံစားလုိက္ရေခ်သည္ ။
ဒီလုိကြန္မန့္မ်ိဳးကုိ ရေနသူမွာ လ်ိဳခ်န္းသာဆုိလ်ွင္
အစ္ကုိ ရီ သည္ ဟုိးအေစာၾကီးကတည္းက တစ္ခုခုလုပ္ထားေပးၿပီးေလာက္ၿပီ ။ သိ့ုေသာ္၊ အခု ၿပစ္တင္္ေမာင္းမဲခံေနရသူမွာ သူ ၿဖစ္ေနေလသည္…
အစ္ကို ရီ ထံတြင္ လံုး၀အမူအရာပ်က္ယြင္းသြားၿခင္းပင္ ရွိဟန္မေပၚပါလား….
💖💖💖💖💖💖💖
Paid group ၀င္လိုသူမ်ား စာစဥ္တစ္ခုကို ၅၀၀ နဲ႔ ၀င္လို႔ရပါၿပီ
စာစဥ္ ၂၇၊ အခန္း ၂၉။ ပါးခ်ိဳင့္ေလး
တကယ္ပဲ အစ္ကုိ ရီ အတြက္ ငါက ဘာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္ အစ္ကုိ ရီ က ငါ့ကို ပြဲထုတ္ရံုထုတ္ၿပီးေတာ့ ရည္းစားရႈပ္တဲ့သူလုိမ်ိဳး သေဘာထားတာလား…အဲ့ဒါေၾကာင့္
င့ါအတြက္ အခ်ိန္ေရာ ေငြေရာ အကုန္မခံတာလား ။
ေသစမ္း ။ ငါ ဘာေတြ ေတြးေနမိတာလဲ ။
ကုန္ရႊီသည္ သရုပ္ေဆာင္ေလာကထဲကို အေပ်ာ္သက္သက္ ၀င္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္၏ ။ ဤေလာကထဲတြင္ ထာ၀ရေနသြားဖုိ့ရာ စိတ္ကူးမရွိေနေပ ။ သူ ရီပုိင္ကို ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့သည္ဆုိသည္မွာ သၾကားလံုးေလးနွင့္ နီးစပ္ခြင့္ရလာနုိင္ဖုိ့အတြက္သာလ်ွင္….
ဟုတ္သားပဲ ။ ငါက သၾကားလံုးေလးအတြက္ လုပ္ေနတာ ။
ကုန္ရႊီ၊ ကမူးရူးထူးအရုိင္းဆန္ ေၿပးလႊားေနသည့္ စိတ္အေတြးတုိ့ကို ရပ္တန့္လုိက္ၿပီး သူ့ကုိယ္သူ အေကာင္းဆံုးေၿဖသိမ့္လုိ့ေနသည္ ။
ဒါေပမယ့္၊ ငါ ဘာလုိ့ ငါ့ရဲ့သၾကားလုံးေလးအစား ေပါက္တတ္ကရေတြပဲ ေန့တုိင္းေတြးေနမိတာလဲ ။ သၾကားလံုးေလးအေၾကာင္းကုိ ေတြးခဲ့တာ ဘယ္တုန္းကလဲဆုိတာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
သီးသန့္ခန္းထဲတြင္၊ လူတုိင္းသည္ ဆူညံေပါက္ကြဲလ်က္ သီဆိုဟစ္ေၾကြးလုိ့ေနၾကသည္ ။
မိန္းကေလးသရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္သည္ စိတ္အားထက္သန္စြာၿဖင့္ ရီပုိင္ဆီ ေလ်ွာက္သြားၿပီး ပါးခ်ိဳင့္ေလးသီခ်င္းကို အတူတူဆိုေပးဖုိ့ အတင္းေၿပာဆိုေန ေလရာ ။
ေဒါသတုိ့ကား ေထာင္းခနဲ။
ကုန္ရႊီ၊ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ကို အၿပည့္ၿဖည့္ခ်လုိက္ၿပီး
တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္ခ်ပစ္လုိက္၏။
“ပါးခ်ိဳင့္ေလးလား ။ မင္းအေဖၾကီးပဲ ပါးခ်ိဳင့္ေလးလုပ္”
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ သူ့အား ထူးဆန္းေနသည့္အၾကည့္တစ္ခု ေပးလာသည္။
“သူမက ရီပုိင္နဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလး သီဆုိခ်င္ရံုပါကြာ - မင္းက ဘယ္လုိၿဖစ္လုိ့ ေဒါသေတြ ထြက္ေနရတာလဲ”
ကုန္ရႊီ ။ “မင္းေသာက္ပူ မပါဘူး”
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္ ။ “…”
ကုန္ရႊီ၏စိတ္အေၿခအေနသည္ ေယာက္ယက္ခတ္လုိ့ေနသည္။
လူတိုင္းအား အၿမင္ၾကည္ေနပံုမရ ။
ရီ၀မ္၀မ္၏စည္းမ်ဥ္းမွာ သရုပ္ေဆာင္ေတြအားလံုးနွင့္ ေနရာတစ္ခုအကြာ ခြာထားဖုိ့ၿဖစ္ေလသည္ ။
သူမသည္ ေယာက်္ားဟန္ေဆာင္ထားရသည္မို့ သံသယၿဖစ္ပြားေစမည့္အရာအားလံုးကို အတတ္နုိင္ဆံုး ေရွာင္ရွားပါ၏။ အထူးသၿဖင့္ မိန္းကေလးသရုပ္ေဆာင္မ်ား ကိုဆုိလ်ွင္။ ထုိ့ေၾကာင့္ပင္ ထုိမိန္းကေလးသရုပ္ေဆာင္အား အားပါးတနာၿဖင့္ ၿငင္းပယ္လုိက္၏။
သု့ိေသာ္၊ ဤအခ်ိန္တြင္ ေလထုသည္ ၿမဴးၾကြလုိ့ေနၿပီး
ဘယ္သူကမွ ရီ၀မ္၀မ္အား လႊတ္ေပးလုိစိတ္ ရွိမေနၾက ။
စတင္ကာပင္ သံၿပိဳင္ဟစ္လာၾကေတာ့သည္ ။
“အစ္ကုိ ရီ၊ တစ္ပုဒ္ပဲ ဆုိပါ။ တစ္ပုဒ္ဆုိ ရၿပီ။
အစ္ကုိ ဘယ္သီခ်င္း ၾကိဳက္လဲ။ တၿခားသီခ်င္းေတြလဲ ဆိုလုိ့ရတယ္”
ရီ၀မ္၀မ္၊ သူတုိ့၏စိတ္ကို မေၿပာင္းလဲပစ္နုိင္သည္မုိ့
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေကာက္ေရြးလုိက္ၿပီး တစ္ညလံုးလံုး စကားေၿပာၿခင္းမရွိသည့္ လ်ိဳခ်န္းအား လွမ္းေခၚလုိက္၏ ။
“လ်ိဳခ်န္း၊ မင္းလည္းပဲ ဒီသီခ်င္းၾကိဳက္တယ္မလား ။ တူတူဆုိၾကမလား”
ဒီကေလးက အရမ္းၾကီး သီးသန့္ဆန္လြန္းတယ္ - ငါတုိ့ရ့ဲကုမၸဏီစုေ၀းပြဲမ်ိဳးမွာေတာင္ အရမ္းတိတ္ဆိတ္ေန တယ္ ။
လ်ိဳခ်န္း၏မ်က္လံုးတုိ့ မသိမသာေလး ၀င္းပသြားၿပီး ေၿမာက္တက္သြား မိသလုိလုိပင္ - ရီ၀မ္၀မ္သည္ မွတ္မိေနလိမ့္မည္ဟု သူ မထင္ထားခဲ့ပါေခ်။ ထုိ့ေၾကာင့္
သူ ေခါင္းညိတ္ၿပၿပီး ေလ်ွာက္သြားလုိက္၏။
သူတုိ့နွစ္ဦးသား၊ မိုက္ကရုိဖုန္းကုိယ္စီ ကိုင္လုိက္ၾကသည္။
စဆိုသည့္သူမွာ ရီ၀မ္၀မ္ ။
“ေသြးတုိ့ပူေနတာကို လြင့္သြားေစဖုိ့ စြပ္ၿပဳတ္ပူပူတစ္ပန္းကန္ေလး ၿပဳတ္လုိက္တယ္။
ခါးသီးမႈတုိ့ သူရဲေကာင္းရဲ့အရိုးထဲ ပ်ံ ့၀င္လာတယ္။ ဓားေရာင္ေတြတလက္လက္…”
လ်ဳိခ်န္း၊ ၿမန္ၿမန္လုိက္ဆုိလာသည္။
“အမွန္ပါပဲ။ ဖိအားမရွိ၊ ရပ္တန့္ၿခင္းမရွိ၊ ၿပန္လွည့္ၿခင္းမရွိ။ ရန္သူေတြဟာ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ ဆံုေတြ့ၾကသလုိပါပဲ။ ၿပန္လမ္းမရွိ၊ ေစာင့္ေနသူမရွိ….”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “မနက္ခင္းေရာင္ၿခည္ေလးကုိ ငါ တစ္စစီဖ်က္ဆီး ပစ္လုိက္ခ်ိန္၊ အလငး္ေရာင္တန္းေလးတစ္ခု မီးခုိ္းေတြ၊ ဖုန္ေတြ ၿဖစ္သြားေလသလား ။ အၿပင္းဆံုး၀ုိင္္တစ္ခြက္ကုိ
ငါ ေသာက္မယ္၊ အလွပဆံုးလူနဲ့ ခ်စ္ၾကိဳက္မယ္၊ သမုဒၵရာလိႈင္းေတြ အတူၾကည့္ၾကမယ္…”
လူငယ္ေလး၏အသံသည္ ရွင္းလင္းၿပီး ခ်ိဳေအးလွသည္။
သူသည္ စိတ္မပါလက္မပါဟန္ၿဖင့္ ဇိမ္က်က် ဆုိဖာေပၚ မွီထုိင္ထားၿပီး သူ့မ်က္၀န္းထဲက အလင္းေရာင္မွာ စၾက၀ဠာထဲက ေတာက္ပေနသည့္ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြအလား လင္းလက္လုိ့ေန၏။
သူတုိ့သည္ ဘားတစ္ခုက သီးသန့္ခန္းထဲတြင္ ရွိေနၾကၿခင္း ပင္ ။ သုိ့တုိင္ေအာင္ ၀ါးရံုေတာထဲ
ေရႊ ့ေၿပာင္းေရာက္ရွိသြားသလုိ ခံစားေနၾကရေလသည္ ။
လ်ိဳခ်န္း၊ တနခေလာက္ မင္သက္သြားမိၿပီး ရင္ခုန္သံတုိ့ ေၿဗာက္ေသာက္ၿဖစ္သြားရမိၿပီးမွ ဆက္ဆုိလာသည္ ။
“ေၿပာၾကတယ္။ အေၾကာက္အလန့္ကင္းဆံုးလူေတြ တုိင္းၿပည္က ေရာက္လာတယ္တဲ့။ ကုိယ့္ကို ၀ုိင္နဲ့ဆြဲေဆာင္ၾကတယ္။ ေတာင္ေတြ၊ ၿမစ္ေတြ ေၿပာင္းၿပန္လည္တယ္။ ေကာင္းကင္နဲ့ကမာၻေၿမၾကီး ၿပိဳကြဲရင္ ၿပိဳကြဲပါေစ။ ကိုယ့္အသက္နွင္းလုိ့ ပံုအပ္သြားမယ္…”
အခန္းထဲက လူတုိင္း၊ သီခ်င္းဆံုးသြားသည္နွင့္
လက္ခုပ္တေၿဖာင္းေၿဖာင္း တီးလာၾကေတာ့သည္ ။
“အံ့ၿသစရာၾကီး။ အံ့ၿသစရာၾကီးကြာ”
“တကယ့္ကို ေရႊတံဆိပ္ဆုရွင္ေတြပဲ။
သူတုိ့က အရမ္းကုိ လုိက္ဖက္ညီလုိက္တာ”
ကုန္ရႊီ၊ ယုိင္တုိင္တုိင္ၿဖင့္ ေရွ့ထြက္လာၿပီး ေၾကညာလုိက္သည္။
“ဖယ္ၾကစမ္း ။ ငါ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေရြးမယ္”
သူသည္ သူ၏သၾကားလံုးေလးအတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဆုိၿပခ်င္ခဲ့၏ ။
လူတုိင္း၊ သူ့အတြက္ ၿမန္ၿမန္ရွဲေပးလုိက္ၾကရင္း ။
“အဲ အဲ၊ အစ္ကုိ ရႊီ၊ သြားၿပီးေတာ့ သီခ်င္းေရြးလုိက္”
ကုန္ရႊီ၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေရြးယူလုိက္၏။ ဒီေနာက္ ထိုင္ခ်လုိက္ၿပီး မူးေ၀ရစ္ေမာေနသည့္အမူအရာၿဖင့္ သီခ်င္းဆုိလာသည္…
“ကုိယ့္နံေဘးမွာ မင္း ရွိေစခ်င္တယ္။ မင္း နုိးထတာေလး ၿမင္ခ်င္တယ္။ ဒီညေလရူးက ကိုယ့္နွလံုးသားကို ဆုတ္ၿဖဲသြားၿပီ၊ အခ်စ္ကေလးေရ…”
“သိပ္ကိုၾကာလြန္းလွၿပီ၊ အခ်စ္ကေလးေရ။ မင္း ဘယ္ဆီမ်ား ေရာက္လုိ့ေနလဲကြယ္။ မၾကာခင္ ေရာင္ၿခည္လာေတာ့ မယ္…”
“ဒီညက ရူးေလာက္စရာ၊ ကိုယ္ ရူးလုိ့ေနၿပီ။ မင္းေလးအတြက္ ကိုယ္ ဆုိေပးမယ္၊ မင္းေလးအေၾကာင္း တစိမ့္စိမ့္ေတြးေနမိတယ္၊ ကိုယ့္ရဲ့အခ်စ္ေလး…”
ဒါကုိ နားေထာင္ေနရရင္း အခန္းထဲကလူတုိင္း စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္မိၾကေတာ့ၿပီ ။
“ကုန္ရႊီ ဘာၿဖစ္ေနတာလဲ။ ဒါ သူ့စတုိင္ မဟုတ္ဘူး။
သူ အသဲကြဲေနတာလား”
“အသဲကြဲတယ္။ မင္း လာေနာက္ေနတာလား။
ကုန္ရႊီက ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အသဲကြဲမွာလဲ”
“အဲ၊ ဟုတ္သားပဲ…”
…..
ကုန္ရႊီ သီဆုိၿပီးသြားသည့္ေနာက္ မိုက္ကရိုဖုန္းကို ကုိင္ထားလ်က္ ရီ၀မ္၀မ္ဆီ ယိုင္နဲ့ေနသည္ေၿခလွမ္းတုိ့နွင့္ ေလ်ွာက္သြားေလသည္ ။ ဒီေနာက္၊ ရႈတည္တည္ၿဖင့္ ေၿပာဆုိလာ၏။
“အစ္ကို ရီ၊ က်ြန္ေတာ္နဲ့ သီခ်င္းဆုိပါ။ ပါးခ်ဳိင့္ေလးကုိ ဆုိရေအာင္”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ ကုန္ရႊီ၏မ်က္နွာအား စိုက္ၾကည့္ေနမိရင္း ေမးေစ့ကို ပြတ္သက္လ်က္ အေတြးေတြးေနေလၿပီ ။ သူ၏စူးရွသည့္အာရံုသည္ ဒီသေကာင့္သားနွင့္ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီဟု ေၿပာလုိ့ေနေလၿပီ…
တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနၿပီ…သူ ရီပုိင္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ပံုုစံက…
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ မ်က္လံုးတုိ့ လွန္ၾကည့္လုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္ရေတာ့၏။
“အားရား၊ သီခ်င္းဆုိတာ ဘာေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိ့လဲ။ လာပါကြာ၊ ဂိမ္းကစားရေအာင္ ။ အမွန္ေၿပာမလား၊ လုပ္ရဲလား ဆုိရင္ေရာ”
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၂၇၊ အခန္း ၃၀။ မင္း ေဂးေနတာလား
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္ အၾကံၿပဳလုိက္သည္ကို လူတုိင္း ေထာက္ခံလုိက္ၿကၿပီး လ်င္လ်င္ၿမန္ၿမန္ ၀ုိင္းဖြဲ့လုိက္ၾကေသာ္ၿငား ။
“ငါ မကစားဘူး။ သီခ်င္းပဲ ဆိုခ်င္တာ”
ကုန္ရႊီသည္ကေတာ့ ရီ၀မ္၀မ္နွင့္အတူ “ပါးခ်ိဳင့္ေလး”
သီခ်င္းကိုသာ သီဆုိဖုိ့လုပ္ေနေလရကား ။
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ ဆြံ ့အသြားရေတာ့၏။
အေစာနက ထုိမိန္းကေလးသည္ ရီပုိင္နဲ့ သီခ်င္းဆုိခ်င္ပါ သည္ဆုိတုန္းကက်ေတာ့ ဒီသေကာင့္သားသည္ သီခ်င္းကို က်ိန္ဆဲၿပီး “မင္းအေဖၾကီးပဲ ပါးခ်ိဳင့္ေလးလုပ္” ဟု ေၿပာပစ္ခဲ့ေလသည္။ အခုက်ေတာ့ သူက အဲ့ဒါကို ဆုိခ်င္တယ္တဲ့လား…
“အစ္ကို ရီ ။ က်ြန္ေတာ္နဲ့အတူ သီခ်င္းဆုိပါ။
က်ြန္ေတာ္ ပါးခ်ိဳင့္ေလး ဆုိခ်င္တယ္”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “ဘယ္လုိဆုိရလဲ ငါ မသိဘူး”
ရုတ္တရက္ပင္ မမွ်တၿခင္းကို ခံစားနာက်င္သြားရေတာ့သည့္ ကုန္ရႊီ ။ “လူလိမ္ ။ အဲ့ေကာင္နဲ့က်ေတာ့ အစ္ကုိ ဆုိတယ္။ က်ြန္ေတာ္နဲ့က်ေတာ့ မဆိုဘူး”
ကုန္ရႊီ၏မူးရစ္ရီေ၀ေနသည့္ပံုစံကို ရီ၀မ္၀မ္၊
စိတ္အလုိမက်စြာ ၾကည့္လုိက္ၿပီး သူ့လက္ထဲက ၀ုိင္ခြက္ကို ယူပစ္လုိက္ေတာ့သည္။ သူ့အား အမူးေၿပေစဖုိ့ရာ သၾကားလံုးတစ္လံုး ထုတ္ယူလုိက္ၿပီး သူ့ပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္လုိက္ေလရာ။
ကုန္ရႊီ ။ “အမ္…ဘာၾကီးလဲ…”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “အမူးေၿပသၾကားလံုး”
“အရသာရွိတယ္” ကုန္ရႊီ၏မ်က္လံုးတိ့ု ၀င္းပသြားေတာ့ ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပင္ ကြန္ပလိန္းတက္ေနၿခင္း ရပ္သြားေတာ့ၿပီး ထန္ရွင္းေဟ်ာ္ဘက္သို့ လွည့္လုိက္ကာ ။
“ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ မင္း အခုနက ဘာဂိမ္း ကစားမယ္ ေၿပာလုိက္တာလဲ။ ကစားၾကမယ္၊ ကစားၾကမယ္”
သၾကားလံုးတစ္လံုးနွင့္ လံုး၀အေခ်ာ့ခံလုိက္ရသည့္ ကုန္ရႊီကုိ ထူးဆန္းစြာၾကည့္ေနမိသည့္ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္ ။ “…”
သားၾကီး၊ မင္း ေဂးေနၿပီဆုိတာ…သိရဲ့လား ။
ၿပီးတာနဲ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ အမွန္ေၿပာမလား၊ လုပ္ရဲလား ဂိမ္းကို စတင္ကစားၾကေတာ့သည္ ။
ထန္ရွန္းေဟ်ာ္သည္ကား ဆရာက်လွသည္။ အရင္ဦးဆံုး ဘုရင္ကို ေရြးမိေလရာ၊ ကုန္ရႊီအား ၾကံဳရာက်ပန္း ေရြးခ်ယ္ပစ္လုိက္၏ ။
“အာ ဟားဟား ~ ကုန္ရႊီ။ အမွန္ေၿပာမလား၊ လုပ္ရဲလား” ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ သူ့လက္ထဲကကတ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာၿဖင့္ ေ၀ွ့ယမ္းလိ့ုေနသည္ ။
ကုန္ရႊီသည္ကား သၾကားလံုးစားရင္း စိတ္ေကာင္းတုိ့ ၀င္ေနေလရာ ။ “အမွန္ေၿပာမယ္ကြာ”
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၏မ်က္လံုးတို့ မသိမသာေၿပာင္းလဲသြားရ သည္။ သူ့ေမးေစ့ကို ပြတ္သပ္ကာ ေၿဖးေၿဖးခ်င္း ေၿပာလုိက္သည္ကား ။
“ကုန္ရႊီ၊ ငါ မင္းကို လံုး၀အတည္အတံ့ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးမယ္ေနာ္။ မင္း တည္တည္တံ့တ့ံ ေၿဖရမယ္ေနာ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါက အမွန္ၿဖစ္ရမယ္”
“ဘာေမးခြန္းလဲ” ထန္ရွင္းေဟ်ာ္သည္ အခ်ိန္ၾကာေအာင္ ဆြဲဆန့္ေနသည္မို့ ကုန္ရႊီ၊ စိ္တ္မရွည္ၿဖစ္လာရေလၿပီ ။
ငါ မကစားရဲတဲ့ဂိမ္းဆုိတာ မရွိဘူး။
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ သူ့အား တခနေလာက္ စိုက္ၾကည့္လာၿပီး၊
တုိးတုိးေလး ေမးလာသည္ ။
“မင္း ေယာက်္ားေတြကို….ၾကိဳက္လား”
ဒီေမးခြန္းကို ၾကားလုိက္သည္နွင့္ လူတုိင္း၊
ဟားကနဲ ၿဖစ္သြားၾကေတာ့၏။
“အာ…ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ ဒါ ဘယ္လုိေမးခြန္းၾကီးလဲ”
“မင္း ကုန္ရႊီရဲ့လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာအၾကိဳက္ကုိ မင္း သံသယ၀င္ေနတာလား”
…..
ကုန္ရႊီ၏မ်က္နွာသည္ကား အုိးဖင္ၾကီးနွယ္ မည္းနက္သြားေတာ့၏။
“ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ မင္း ရူးေနတာလား”
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္သည္ကား ေခါင္းမာေခ်သည္။ ဆက္ကာေမးခြန္းထုတ္လာသည္။
“မင္း ငါ့ေမးခြန္းကို မေၿဖရေသးဘူးေနာ္ အာ”
ကုန္ရႊီ၊ သူ့အား တစ္ခ်က္ၾကည့္ေပးလုိက္ရင္း။
“အဓိပၸာယ္မရွိလုိက္တာ။ ဒီသခင္ေလးက ေၿခတံရွည္ရွည္နဲ့ အိစက္ေနတဲ့ အသားအေရနဲ့ အလွပေဂးေလးေတြကုိ ၾကိဳက္တာေပါ့၊ ေပါက္ပီလား။ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ မင္း ငါ့ကို က်ိတ္ၾကိဳက္ေနတာလား၊ ဟမ္”
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္ ။ *အဟြတ္…* “မင္း အေတြးလြန္ေနပါၿပီ”
အရမ္းၾကီးမသိသာသြားေစဖို့ရာအတြက္၊ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္
လူတိုင္း၏အလွည့္ က်သြားသည္အထိ တမင္တကာ ေစာင့္ေပးလုိက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္မွ ရီ၀မ္၀မ္ကို ေရြးခ်ယ္ဖုိ့အခြင့္အေရးတစ္ခု ရသြားသည္ ။
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ ေယာက်ာ္းေရာ မိန္းမေတြကိုပါ ဆြဲညိႈ့နုိင္ သည့္
ရီပုိင္၏ ေခ်ာေမာလြန္းသည့္မ်က္နွာအား စိုက္ၾကည့္လုိက္၏။
ရီပုိင္ရဲ့ဒီမ်က္နွာက တကယ့္ကို အႏၱရာယ္မ်ားတယ္….
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္ မေၿပာရေသးခင္၊
ရီ၀မ္၀မ္ ေရြးခ်ယ္လာသည္ကား ။
“အမွန္ေၿပာမယ္”
“အမွန္ေၿပာမယ္” ကို ေရြးခ်ယ္လုိက္ၿခင္းသည္ သူမအတြက္ အေတာ္ေလးအႏၱရာယ္မ်ားသည္ဆုိေသာ္လည္း “လုပ္ရဲတယ္” ဆုိတာက ပို၍ဆုိးေပလိမ့္မည္ - ဤအုပ္စု သည္ ဂိမ္းေဆာ့သည့္ခါတြင္ အလြန္ ကမ္းကုန္တတ္ၾကသည္ မုိ့ပင္ ။
ဤသည္မွာ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ ရီ၀မ္၀မ္အား ေရြးခ်ယ္ေစခ်င္သည့္ အတိအက်ပင္ ၿဖစ္ေခ်၏ ။
ထုိ့ေၾကာင့္၊ လက္ဖ၀ါးနွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လုိက္ရင္း ေမးလုိက္သည္။
“အဲ၊ ကြက္တိပဲ။ အစ္ကုိ ရီ၊ က်ြန္ေတာ္ အစ္ကို့ကို ဒီေမးခြန္းကုိ တကယ္ေမးၾကည့္ခ်င္တယ္”
“ဘာေမးခြန္းမ်ားလဲ”
ရီ၀မ္၀မ္၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္ ၿပန္တံု့ၿပန္လုိက္ေသာ္ ။
ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၊ ကုန္ရႊီအား အရင္ၾကည့္ၾကည့္လုိက္၏။ ဒီေနာက္၊ သူ့ေမးေစ့ကို ပြတ္သပ္ကာ အလ်င္မလုိစြာၿဖင့္ ေမးလာသည္ ။
“ဒီေန့ ဒီေနရာမွာ အရမ္းကို ေခ်ာတဲ့ေယာက်္ားေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ အစ္ကုိ ရည္စားအၿဖစ္နဲ့ ေရြးရမယ္ဆုိရင္…ဘယ္သူ့ကို ေရြးမလဲ”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
တကယ္ၾကီးလား။ ဒါက ဘယ္လုိေမးခြန္းၾကီးလဲဟ ။
💖💖💖💖💖💖💖💖
ဒီ၀တၳဳေလးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ like and comment လုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😘😘😘😘😘😘😘
Paid group ၀င္လိုသူမ်ား စာစဥ္တစ္ခုကို ၅၀၀ နဲ႔ ၀င္လို႔ရပါၿပီ
......................
Unicode
💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book. : 27
Chapter. : 25 - 30
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဉ် ၂၇၊ အခန်း ၂၅။ ခုနက ခံစားချက်ကို မှတ်ထား
သေစမ်း၊ သေစမ်း၊ သေစမ်း ။ ငါ ရူးသွားပြီလား ။
ငါ တကယ်ကြီး ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လို့ မြင်လိုက်တယ်။
ငါက ဂေး လား။
ကုန်ရွှီ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နိုးထလာဖို့ရာ သူ့မျက်နှာသူ ရိုက်လို့နေ၏။
သိ့ုသော်၊ အခုနကမြင်ကွင်းကို တွေးလိုက်မိသည်နှင့်
ချက်ချင်းပင် အတွေးထဲနစ်သွားရပြန်သည်….
လျိုချန်း၊ ကုန်ရွှီနှင့် လက်ထောက်နှစ်ယောက်မှာ ထိုအခန်းကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေမိကြစဉ် ရီဝမ်ဝမ်၊ သူမရဲ့နဂိုအေးစက်စက်ပုံစံ ပြန်ဖြစ်သွားပြီး စိတ်ကျေနပ်စွာဖြင့် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်လာကာ ။ “အရမ်းကောင်းတယ်၊ ဒါက အများကြီးပိုကောင်းတယ်။ မင်းရဲ့ခံစားချက်တွေကို မှတ်သွား၊ ဒါဆို ပြီးပြည့်စုံသွား လိမ့်မယ်”
ရုတ်တရက်၊ တံခါးခေါက်သံ ပေါ်လာသည်။
ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့ထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်ရှောင်ချန်း၊ သတိပေးလာခြင်းပါတည်း။ “လျိုချန်း၊ ရိုက်ကူးရေးစနေပြီ”
“သွားပါ။ အခုနက အဲ့ဒီခံစားချက်ကို မှတ်ထား”
ရီဝမ်ဝမ်၊ သူ့အား သတိပေးလိုက်၏။
“ကောင်းပါပြီ…”
လျိုချန်း၊ နောက်ဆုံးတွင်မှ အသိပြန်ဝင်သွားခြင်းပင်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ သူ မသိပါချေ။ သို့သော်၊
သူ ရီပိုင်အား တည့်တည့်ကြည့်ရဲခြင်းမရှိတော့။ သူ၏လက်ထောက်နှင့် သုတ်သုတ်သုတ်သုတ်ပင် ထွက်သွားတော့၏ ။
“သွားမယ်။ သူ့ကို အတူသွားကြည့်ကြမယ်။
မင်း ဒီကိုရောက်နေမှတော့ ဒီအခွင့်အရေးကို
အသုံးချပြီတော့ သင်ယူထား”
ရီဝမ်ဝမ်၊ ကုန်ရွှီအား ပြောလိုက်သည် ။
သို့သော်၊ ကုန်ရွှီသည်ကား ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းဖြင့်
ကျောက်ရုပ်ကြီးပမာ မတ်တပ်ရပ်လို့သာနေရာ ။
“ဘာဖြစ်တာလဲ” ရီဝမ်ဝမ်၊ သူ၏ပုခုံးအား ထိလိုက်သည်နှင့် ။
ကုန်ရွှီ၊ ဓာတ်လိုက်ခံရသည့်အလား တွန့်လိမ်ခုန်ပေါက်သွား တော့၏။
သူ့အား ထူးဆန်းစွာဖြင့် ရီဝမ်ဝမ်၊ ကြည့်လာသည် ။ “…”
ကုန်ရွှီ၊ တံတွေးတို့ ဂလုခနဲမြည်အောင် မြိုချလိုက်ပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပြောလာသည် ။
“အာ ။ ဘာမှ-ဘာမှမဖြစ်ဘူး ။ ကျွန်တော် ရတယ်”
ချီးပဲ ။ ရူးသွားပြီ ။ ငါ ရူးနေပြီ။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်အပေါ် မှာ ငါ ရင်တွေခုန်နေတယ်။ ငါ အဖြားယောင်းခံလိုက်ရပြီ။
ပိုဆိုးတာက အဲ့ဒီယောကျ်ားက အစ်ကို ရီ ဖြစ်နေတယ်။
ငါက တိရစ္ဆာန်ကောင်ပဲ ။
ငါ ရည်းစားမထားတာ တော်တော်ကြာနေပြီမလို့ ဖြစ်ရမယ် ။
အဲ့လိုပဲ ဖြစ်ရမယ် ။ အဲ့လိုပဲ ဖြစ်မယ်…
ခနအတွင်း ရိုက်ကူးရေး စချေပြီ။
ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတို့သည် လျိုချန်းအား အများကြီးမျှော်လင့်မထားကြသည့်ဟန် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်သာ တွတ်တွတ်ထိုးလို့နေ၏။ အင်ပါယာစကိုင်းမှသရုပ်ဆောင်အနည်းငယ်မှာ ခနဲ့တဲ့တဲ့အပြုံးတို့ ရှိနေပြီး ပွဲကြီးပွဲကောင်းတစ်ခုကို စောင့်နေကြသည့်ဟန် ။ မန်ရှောင်းရူနှင့် ချင်းချင်းအဖြစ် သရုပ်ဆောင်သည့် မင်းသမီး၊ လျန်ယွဲ့လဲ စိတ်မရှည်ဖြစ်နေ လေပြီ ။
“၃၊ ၂၊ ၁၊ အက်ရှင်”
ဝါးရုံတောထဲတွင် ။
မန်ရှောင်းရူသည် ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ခေါင်းလေး မော့လာပြီး ဝန်ခံလာ၏ ။
“အား…အား-ချန်း…ကျွန်မ ရှင့်ကို သဘောကျတယ်…”
နောက်တစ်စက္ကန့်၊ ကင်မရာသည် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် လျိုချန်း၏အမူအရာအား ဖမ်းယူလာတော့သည် ။
ဖမ်းယူနေချိန်တွင်၊ လင်းလျိုချန်းသည် အစက တုန်လှုပ်သွားပြီး နောက်တွင် သူ၏အမူအရာမှာ စိတ်ရှုပ်ထွေးလာသည်။ သူမသည် သူ့ပြိုင်ဘက်ဂိုဏ်းက တပည့်မလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို သူ သိနေပါ၏။ သို့တိုင်၊ သူမအပေါ် ထားသည့် သူ့ခံစားချက်တို့ကို ချုပ်တည်းနိုင်ခြင်းမရှိတုန်းပင် ။
လူ့ခံစားချက်အားလုံး ပျောက်ရှနေပြီး အချစ်ကို ပယ်သတ်ထားပါသည့် ဤမိစ္ဆာကြီးသည် နောက်ဆုံးတွင်တော့ ငယ်ရွယ်ပြီး အတွေ့အကြုံမရှိသည့် သူ၏လူငယ်ဟန် ဖော်ထုတ်လာချေပြီ ။
စုန့်ကျင်းလင်၊ ဗွီဒီယိုမှတ်တမ်းအား စူးစိုက်ကြည့်လို့နေရင်းမှ သူ့မျက်နှာထက် အံ့သြသင့်သည့်အမူအရာပေါ်ထွက်လာသည် ။ဒီနောက်မှ အသိပြန်ကပ်သွားတော့ပြီး အော်လိုက်၏။
“အရမ်းကောင်းတယ် ။ အောင်တယ်”
လျိုချန်း၊ သက်ပြင်းချလိုက်မိပြီး
လူတိုင်းအား ဦးညွှတ်ကာ ကျေးဇူးတင်စကားဆိုလိုက်ပါ၏ ။
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ဒါရိုက်တာ။ အားလုံးပဲ ၊ ကျေးဇူးတင်
ပါတယ်။ အများကြီးအဆင်မပြေဖြစ်သွားခဲ့ရတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်”
“ရပါတယ်၊ ကိစ္စမရှိဘူး။ ဘယ်သူမှ အချိန်တိုင်း အကောင်းဆုံးဖြစ်နေတာမှ မဟုတ်တာ”
“အမှန်ပဲ။ အခုနက အရမ်းကောင်းတယ်။ ဆက်ကြိုးစားထား”
လူတိုင်းတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူ့အား အားပေးစကားဆိုလာကြခြင်း။
လျိုချန်းသည် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးမကောင်းမှန်း
ရီဝမ်ဝမ်၊ သိပါ၏။ ထို့ကြောင့်ပင် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့နှင့် အဆင်ပြေစေဖို့ရာ ရှောင်ချင်းအား သူမ ထည့်ထားပေးခြင်း ဖြစ်ပါ၏။ ဒီရက်ပိုင်းမှာ သူသည် အမှားပါသည့်အခန်းတွေကို တောက်လျှောက် ရိုက်နေခဲ့ပြီး လူတိုင်းအား အတော်လေး စိတ်ပျက်အောင်လုပ်ထား ခဲ့သည် ဆိုသော်လည်း လျိုချန်းအပေါ်ထားသည့် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတို့အမြင်မှာ သိပ်အဆိုးကြီးမဟုတ်သည်မို့ သူ၏သရုပ်ဆောင်အခက်အခဲ ဖြစ်နေမှုအပေါ် သူတို့ စိတ်ထဲထည့်ခြင်း မရှိကြပေ ။
ဒီအချိန်၊ ရှောင်ချင်းသည် ရီဝမ်ဝမ်၏ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း လုပ်ပြီး ဗျူဟာကျကျ ပြောလာသည် ။
“အားလုံးကို ခက်ခဲစေခဲ့မိပါပြီ။ ဒီနေ့အတွက် လျိုချန်း ဒကာခံပါ လိမ့်မယ် - ကျောက်စိမ်းမြိုင်ကနေ ကျွန်မတို့ အစားအသောက်တွေ မှာထားပြီးပါပြီ - လက်ဆောင်အသေးလေးတွေလဲ ရှိပါတယ်။
အားလုံးပဲ လက်ခံပေးကြပါ”
စားကောင်းသောက်ဖွယ်ရာမျက်နှာနဲ့မို့ ဘယ်သူကမှ ကွန်ပလိန်းတက်ခြင်း မပြုတော့။ အားလုံး အပြုံးကြီးတို့ ဆင်မြန်း ထားကြလျက် ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလာကြ တော့သည် ။
ဝမ်ရှန်းရှန်း၊ လျိုချန်းနှင့် တခြားသူတို့အား အံကြိတ်ကာ ကြည့်လို့နေ၏။ ဒီနောက်၊ သူမ တင်လိုက်သည့် Weibo ပု့ိစ်သည် ကွန်မန့်တို့ ရှယ်ခြင်းတို့ များသထက်များလာ သည်ကို မြင်လိုက်လေရာ နှာခေါင်းရှုံ့ပြောဆိုလာသည်။
“အဲ့ဒီအုပ်စုက တကယ်ကိုတုံးတာပဲ၊ ဟမ့်။ သူတို့ ဘာဖြစ်နေ ကြပြီလဲ ဆိုတာကို မသိကြဘူး။ အားလုံးက သူတို့ကို ဝိုင်းဖိအားပေးလာတာနဲ့ တောင်းပန်ဖို့ငြင်းနေဦးမယ်လို့
ငါ မယုံဘူး”
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၂၇၊ အခန်း ၂၆။ လက်ထပ်လိုတဲ့ ဆန္ဒ
ဝမ်ရှန်းရှန်း၊ လင်းရှောင်ကျဲ့ဘက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာချိုသွေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။
“ရှောင်ကျဲ့၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့။ ဒီပို့စ်ကို ပျံ့သွားအောင်လို့ နောက်ကျ တစ်ယောက်ယောက်ကို လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်။ အဲ့ဒီလူတွေက ရှင့်အတွက် လက်စားပြန်ချေပေးလိမ့်မယ် - အားလုံးက ကုန်ရွှီကို ဘယ်လောက်တောင် ဝိုင်းဆဲကြမလဲ ဆိုတာ စောင့်သာကြည့်နေ။ ဒီလိုဘာမဟုတ်တဲ့သူဌေးသား လေးနဲ့ ဖက်ပြီးရန်ဖြစ်နေစရာမလိုဘူး”
ဒါကို ကြားလိုက်တာနဲ့ လင်းရှောင်ကျဲ့၏ပြိုတော့မည့်မိုးလို ဖြစ်နေတဲ့အမူအရာမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း နူးညံ့လာတော့ သည် ။
သူက နာမည်ကျော်သရုပ်ဆောင်သစ်လေး ဖြစ်တယ် ဆိုပေမယ့် ကုန်ရွှီ၏နာမည်နှင့် သူ၏နာမည်မှာ ကမ္ဘာခြားနေလေသည်။
အဲ့ဒီသူဌေးသားလေး တစ်နေ့ သူ့လုပ်ရပ်နဲ့သူ ပွဲသိမ်းသွား လိမ့်မယ် ။
ရှောင်ချင်းသည် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားများအား လက်ဆောင်ပေးနေရင်း အလုပ်ရှုပ်နေချိန်
ရီဝမ်ဝမ်၊ ရှောင်ချန်းဘက်သို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ။
“ရှောင်ချန်း၊ ဒီဆေးသောက်ကြည့်ပါ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ကောင်မလေးဆီမှာ မင်းလိုမျိုး ပြသနာရှိတယ် - လတိုင်းအဲ့ရက်ရောက်ရင် အရမ်းဗိုက်အောင့် တတ်လို့ အရမ်းအတွေ့အကြုံရှိတဲ့ တရုတ်ဆေးဆရာဝန်ကြီး တစ်ယောက်နဲ့ သွားတွေ့ပြီးတော့ ဒီဆေးကို ရလာခဲ့တာ။ တော်တော်လေးအကျိုးရှိတယ်လို့ ပြောတယ်။
မင်း စမ်းကြည့်ပါလား”
အမှန်တော့၊ ရီဝမ်ဝမ် ရလာခဲ့သည်မှာ စုန့်ပိုင်ချောင်ထံမှ ဖြစ်၏။ ဒဏ္ဍာရီလာ ပြိုင်ဘက်ကင်းဒေါက်တာ စုန့်၏အကြံက သေချာပေါက် မလွဲနိုင်ပေ ။
ရှောင်ချန်းသည် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတစ်ဦးဖြစ်ပါ၏။
သူမ၊ ဤယောကျ်ား၏ချောမောသည့်မျက်နှာအား ကြည့်နေရင်း သူမမျက်နှာလေးမှာ ရှက်သွေးတို့ဖြာလာကာ ။
“အာ…ဒါ…ရှင် အရမ်း ကောင်းလွန်းနေပါပြီ။ ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်နော်”
ရီဝမ်ဝမ်၊ ပြောလိုက်သည် ။
“မဟုတ်တာဗျာ၊ ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူးဗျာ။
ကျေးဇူးတင်ချင်းတင် ကျွန်တော်ကသာ တင်ရမှာပါ - လျိုချန်းကို ဂရုစိုက်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်”
ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတို့သည် ထူးထူးဆန်းဆန်း
အလုပ်တို့ကိုသာ လုပ်ဆောင်ရသလိုလိုပင် ။ သို့သော်၊ ရိုက်ကူးရေးတစ်ခုလုံးအတွက် အထွေထွေဗာဟီရကိစ္စအ၀၀တို့ကို ဂရုစိုက်ပေးကြရ၏ ။ လူတိုင်းကို လိုက်ခေါ်ပေးသည်၊ တာဝန်အသီးသီး ခွဲဝေပေးသည်၊ သူတို့အတွက် လိုအပ်သည့်နေ့စဉ် ဗာဟီရကိစ္စအ၀၀တို့ကို ဆောင်ရွက်ပေးသည်၊ တစ်ခုတလေမကျန်အောင် မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်လျက် ဘေးအန္တရာယ်ကို ရှင်းပေးကြ၏ ။
ဥပမာအားဖြင့်၊ ဒီနေ့ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်တွင်
ရှောင်ချန်း၊ အများကြီး အကူအညီပေးခဲ့ပေသည်…
“ကောင်းပါပြီ။ ရှင့်ကို ကူညီပေးနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုရင်ပဲ ဝမ်းသာလှပါပြီ။ သူတို့တွေ တခြားသူကို အနိုင်ကျင့်တဲ့ အခါမျိုးမှာ ကျွန်မက ကြည့်မနေတတ်ရုံပါ” ရှောင်ချန်း၊ ရှက်သွေးဖြာကာပြောဆိုလိုက်ပြီးမှ နောင်တရသွားမိတော့၏။
ဤဇာတ်လမ်းတွဲရိုက်နေသည့်အတွင်း ဤသည်မှာ
မန်နေဂျာ ရီကို တွေ့ရသည့် ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်၏။ ရာသီလာနေခြင်းကြောင့် သူမ နာကျင်ခြင်းကြီးစွာ ခံစားနေ ရပြီး သေသွားပါစေဟုပင် ကျိတ်ဆုတောင်းမိခဲ့သည် ။ သို့သော်လည်း၊ ထိုအချိန်တွင် သူမတို့အားလုံး အလွန် အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်မို့ သူမ လုံးဝထားပစ်ခဲ့လို့လည်းမရ။ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူမ လုပ်နိုင်သည်မှာ နာကျင်မှုကို ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်ရုံ ။
သူမ နာကျင်ကိုက်ခဲလို့နေသည်ကို ရီပိုင်တစ်ယောက်သာ လျှင် သတိပြုမိခဲ့ပြီး သူ၏လက်ထောက်အား သူမဆီကို ရေနွေးအိတ်၊ ညိုကျင့်ကျင့်ရောင်သကြားရေနှင့် အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေးတု့ိကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် လာပို့ခိုင်းခဲ့၏။ သူ၏လက်ထောက်လေးကို သူမ၏အလုပ်ဝန်ထုပ် လျှော့ချပေးဖို့ရာပင် မေးခိုင်းခဲ့သေး၏။
ထိုအချိန်တုန်းက၊ သူမထံတွင် စိတ်ထဲမှာ စိတ်ဆန္ဒတစ်ခုသာ လျှင် ရှိခဲ့သည် ။
သူ့အား လက်ထပ်လိုသည့်ဆန္ဒ…
အား၊ သူ့လို အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ ယောကျ်ားတစ်ယောက်က ချစ်သူရှိနှင့်နေတာ ဆိုးလိုက်တာ…
မဝေးသည့်နေရာဆီတွင်၊ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားရှောင်ချန်း သည် ရှက်သွေးတို့ဖြာပြီး ရီပိုင်နှင့် တီတီတာတာပြောဆိုလို့ နေသည်ကို ကုန်ရွှီ၊ ကြည့်လို့နေရင်းမှ သူ့နှလုံးသားထဲ စိတ်မသက်သာလို့နေသည် ။
သူမက ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားလေးပဲဟာကို - သူမအပေါ် ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကောင်းပေးနေရတာလဲ ။ တကယ်ပဲကွာ ။
သူ ဒီလောက်တောင် အားယားနေရင် ဒီကိုလာပြီးတော့
ငါ့ကို စကားလာပြောပါတော့လား ။
ကုန်ရွှီ၊ ပွစိပွစိလုပ်နေချိန် ခြေလှမ်းသံတို့ နီးကပ်လာသည်ကို ကြားလိုက်သည် ။
“ကုန်ရွှီ…”
လျိုချန်း၊ ကုန်ရွှီဆီ လျှောက်လာပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး စကားပြောဖို့တွန့်ဆုတ်နေလေသည် ။
ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ကုန်ရွှီ၊ ခွပ်တော့မည့် တိုက်ကြက်ဖကြီး တစ်ကောင် ဖြစ်သွားတော့ပြီး တိုက်ခိုက်လိုစိတ်တို့ ဝင်လာ တော့သည် ။
“ဘာလဲ”
“ခုနတုန်းက…”
လျိုချန်း၊ တခနလောက် ရပ်လိုက်ပြီး နောက်မှ ဆက်လာသည်။ “ကျေးဇူးပါ"
ချက်ချင်းပင်၊ ကုန်ရွှီမှာ စိတ်မသက်မသာခံစားသွားမိပြီး
သ့ူအား လက်ဝှေ့ယမ်းလိုက်ရင်း ။
“စိတ်ပျက်စရာကောင်းအောင် ငါ့ကို လာမကြည့်စမ်းနဲ့။
ငါ မင်းအတွက် လုပ်ပေးတာမဟုတ်ဘူး”
“ငါ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း၊ ကျေးဇူးပါ”
လျိုချန်း၊ စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ပြောဆိုလိုက်သည် ။
ရီဝမ်ဝမ် ။ “မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ”
ရီပိုင်လျှောက်လာနေသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့်၊
ကုန်ရွှီ၊ စိတ်ပါလက်ပါ ပြောဆိုလာတော့သည် ။
“အစ်ကို ရီ၊ အစ်ကို ဘယ်တော့ ကျွန်တော့်ကို အာရုံစိုက်ပေးပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဇာတ်ညွှန်းကို ကူလေ့ကျင့်ပေးမှာလဲ”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “မင်း အဲဒါအတွက် အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး”
ကုန်ရွှီ၏မျက်နှာလေးမှာ ချက်ချင်းဆိုသလို ညှိုးငယ်ကျသွား တော့ပြီး ။
“ကျွန်တော် သရုပ်ဆောင်တာက အဲ့လောက်တောင် ဆိုးနေ လို့လား…”
💖💖💖💖💖💖💖💖
Paid group ဝင်လိုသူများ စာစဉ်တစ်ခုကို ၅၀၀ နဲ့ ဝင်လို့ရပါပြီ
စာစဉ် ၂၇၊ အခန်း ၂၇။ အရမ်းနီးတယ်
“မင်း ဘယ်လိုထင်လဲ။ လမ်းဘယ်လိုလျှောက်ရမလဲတောင် မသင်ရသေးဘူး။ ပြေးတတ်ဖို့ စဉ်းစားနေပြီလား”
ရီဝမ်ဝမ်၊ သူ့အား စောင့်ငဲ့ကြည့်လာပြီး ။
“ငါ ပေးထားတဲ့ဇာတ်ညွှန်း ဖတ်ကြည့်ပြီးသွားပြီလား”
ဇာတ်ညွှန်းဆိုသည့်အသံကြားလိုက်သည်နှင့်
မျက်လုံးတု့ိ ရွှန်းလက်ဝင်းပသွားတော့သည့် ကုန်ရွှီ တည်း။
“ဖတ်ပြီးပါပြီ ။ ဖတ်ပြီးပြီ ။ လခွမ်း ။ အဲ့ဒါက အရမ်းမိုက်တယ်။ အဲ့ဒီဇာတ်ညွှန်းက ကျွန်တော့်အတွက် လုပ်ပေးထားတဲ့အတိုင်းပဲ။ ဇာတ်လိုက်မင်းသားက ချောလွန်းအားကြီးတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား”
ချောတယ် ။
သူက ချမ်းသာတဲ့မိဘတွေရဲ့ ထောင်လွှားပြီး ဘာအရည်အချင်းမှမရှိတဲ့ ဆန်ကုန်မြေလေးသားတစ်ယောက်ပါ…
ရီဝမ်ဝမ် ။ “မင်း ကြိုက်တယ်ဆိုလို့ ဝမ်းသာပါတယ်”
ကုန်ရွှီ၊ စိတ်မရှည်စွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“အစ်ကို ရီ၊ ကျွန်တော်တို့ ဘာတော့စရိုက်ကြမှာလဲ။
ကျွန်တော် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး”
ရီဝမ်ဝမ်၏မျက်လုံးထဲ အလင်းရောင်မှိန်ဖျော့ဖျော့လေးတစ်ခု ဖျတ်ခနဲဝင်လာသည် ။
“သိပ်မကြာတော့ဘူး - ကုမ္ပဏီက မင်းအတွက် စီစဉ်ပေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းနဲ့ ကျန်နေတဲ့အလုပ်တွေကိုပဲ အာရုံစိုက်ထား။ အဲ့ဒါရိုက်ဖို့က အလျင်မလိုဘူး”
“အာ ။ ဘာလို့လဲ ။ ကျွန်တော်က အဲ့ဒါကို အရင်ဆုံးရိုက်ချင် ်တာကို” ကုန်ရွီှ၊ ပွစိပွစိ ပြောလာ၏။
အစကတော့၊ ဒီဇာတ်လမ်းရိုက်ကူးဖို့အတွက် ရီဝမ်ဝမ်သည် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူ တွေကို ရှာဖွေချင်ခဲ့၏။ သူမသည် ကမ္ဘာ၏နာမည်ဂုဏ်သတင်းကို အသုံးချနေသရွေ့ စပွန်ဆာရဖို့ဆိုသည်မှာ မခက်ခဲနိုင်ဘူး မဟုတ်လား ။
သို့သော်၊ သူမ အခုတလောရနေသည့်သတင်းတို့မှာ ချူးဟုန်ဂွမ်း၏တူသည် ဒက်ဇလင်းမီဒီယာကို မျက်စိကျနေပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် မေးလို့နေသည်တဲ့။ သူသည် ချူးဟုန်ဂွမ်း၏ရုံးခန်းသို့ ခနခနရောက်လာ တတ်လေရာ ဒက်ဇလင်းပေါ် မျက်စိကျနေသည်ဆိုသည်မှာ ဖြစ်နိုင်ပေ လောက်သည်….
ကိုယ့်ရဲ့ပိုက်ဆံတွေကို တခြားသူလက်ထဲ မရောက်စေသင့် ဘူးဆိုမှတော့ ဒီရိုက်ကူးရေးကို သူမ ဘာလို့ကိုယ်ထူကိုယ်ထ မလုပ်နိုင်ရမှာလဲ ။
သူမတွင် အကြီးမားဆုံးသောဝှက်ဖဲသည်လည်း ရှိနေသေး သည် - သူမအနေဖြင့် အရမ်းမြန်မြန်ကြီးတော့ ထုတ်ပြလိမ့် မည်မဟုတ်ပေ….
ရီဝမ်ဝမ် ။ “မင်း သရုပ်ဆောင်လေ့ကျင့်ပြီးသွားတာနဲ့ ထပ်ပြောကြမယ် - လက်ခံနိုင်တဲ့အတိုင်းရောက်တဲ့အထိ”
သူမအနေဖြင့် သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်ကို ချော့မော့ပြော ပေးချင်သည် ဆိုရင်တောင် ထိုသရုပ်ဆောင်တွင် အရင်ဆုံး အရည်အချင်းရှိဖို့နှင့် အသားကျဖို့ လိုအပ်နေသေးသည်။ သရုပ်ဆောင်ကောင်းသည့် သူတစ်ယောက်ကို ရုတ်တရက်ကြီး ရလာနိုင်သည်မဟုတ်ပေ - ဒါသည် ပုံမှန်မကျလွန်း ။
ပန်းသီးပင်ကနေ ဘယ်လိုလုပ် လိမ္မော်သီးထွက်လာနိုင်ပါ မလဲ ။ ဤသဘောတရားသာ ။
ကုန်ရွှီ၏အခြေခံသည် အရမ်းအားနည်းနေသေးသည်မို့
သူ့အား အချိန်ပိုပေးခြင်းက ပိုစိတ်ချရပေလိမ့်မည် ။
“ကောင်းပါပြီ…”
ကုန်ရွှီ၊ နာနာခံခံလေး ခေါင်းညိတ်ပြပြီး လျိုချန်းအား ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏ ။
နည်းနည်းလောက် ပိုပြီးအရေးပေးခံနေရတေ့ာကော ဘာအရေးလဲ၊ ဟမ့်။ အစ်ကို ရီ က ငါ့အတွက် ဇာတ်ညွှန်းကို ကိုယ်တိုင်ပြင်ပေးထားတာ၊ ဟီးဟီး…
“ဒီည ကုမ္ပဏီစုဝေးပွဲကို ငါနဲ့လျိုချန်းသွားမှာ အတူတူ လိုက်ခဲ့မလား။ မင်းဆီမှာ စီစဉ်ထားတာတွေ ရှိလား” ရီဝမ်ဝမ်၊ မေးလိုက်သည်နှင့် ။
ကုန်ရွှီ၊ ချက်ချင်းပင် ပြန်ဖြေလာသည် ။
“အတူတူ၊ အတူတူလား။ အစ်ကို ရီ နဲ့ပဲဟာ သေချာပေါက် လိုက်မှာပေါ့”
ထိုထိုကုမ္ပဏီစည်းဝေးပွဲတို့သည် သူ့အတွက် အခြေအမြစ်မရှိ၊ ငြီးငွေ့စရာ ကောင်းသည်ချည်းသာ - သူ့အနေဖြင့် ထိုစုဝေးပွဲတို့အား ဘယ်တုန်းကမှ တက်ရောက်ခြင်းမရှိသည်ချည်း။ သို့သော်၊ အစ်ကို ရီ နှင့်ဆိုလျှင်တော့ အရာရာသည် လုံးဝကွာခြားသွားချေပြီ ။
“ကောင်းပြီ၊ သွားကြမယ်”
နာရီဝက်ကြာပြီးသည့်နောက်၊ အပြာရောင်ဘားတွင် ။
သူတို့ရောက်သွားသည့်ချိန်၊ ဘားတွင် လူအများကြီး ရောက်နေကြလေပြီ။ ရီဝမ်ဝမ်အား တွေ့လိုက်ကြသည်နှင့် လူတိုင်းတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူမအား လာနှုတ်ဆက်ကြသည် ။
“ဒါရိုက်တာ”
“ဒါရိုက်တာ ရီ”
“အစ်ကို ရီ၊ ဒီမှာ ထိုင်ပါ”
ရီဝမ်ဝမ်၊ အနည်းငယ်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး
ဆိုဖာအလယ်တွင် ထိုင်ချလိုက်၏။
သူမ၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင်ကား ကုန်ရွှီနှင့် လျိုချန်း။
သူမသည် သရုပ်ဆောင်တော်တော်များများကို ခေါ်ထားခဲ့သည် ဆိုသော်လည်း လျိုချန်းနှင့်ကုန်ရွှီ၏ အဆင့်အတန်းတို့မှာ ခြားနားပေသည် - လျိုချန်းသည် သူမကိုယ်တိုင် ပျိုးထောင်ပေးခဲ့သည့် ပထမဆုံးသော သရုပ်ဆောင် ။
ရီဝမ်ဝမ် ထိုင်ချလိုက်ရုံရှိသေး၊ ဖုန်းမြည်လာသည် ။
ဟန်ရှန်းယွီ ခေါ်ခြင်းပင်။
ဟန်ရှန်းယွီ ။ “ရီပိုင်၊ မင်း ဘယ်မှာလဲ”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “အပြာရောင်ဘားမှာ၊ ကုမ္ပဏီစုဝေးပွဲရှိလု့ိ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ဟန်ရှန်းယွီ ။ “တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ။ ကျွန်တော်လည်း ဒီနားမှာပဲ။ မင်းနဲ့ဆွေးနွေးစရာရှိတယ် - ကျွန်တော် အဲ့ကိုလာခဲ့ရင် အဆင်ပြေမလား”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “ရပါတယ်ဗျာ ။ အဆင်ပြေတာထက်တောင် ပိုပါသေးတယ်”
ဟန်ရှန်းယွီ ။ “ဒါဆိုရင် ကောင်းပြီ။ ငါးမိနစ်ပဲ စောင့်”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “အိုကေ”
ကုန်ရွှီကား နားတွေစွင့်ကားထားနေရာမှ။ “အစ်ကို ရီ၊ ဘယ်သူလဲ”
“ဟန်ရှန်းယွီ” ရီဝမ်ဝမ်၊ ဖြေလိုက်သည်နှင့် ။
ကုန်ရွှီ၊ တတွတ်တွတ်ပြောလာတော့သည်။
“အမ်…အစ်ကို ရီ က အစ်ကို ယွီ နဲ့ အရမ်းကြီး မရင်းနှီးနေ လွန်းဘူးလား၊ ဟမ်။ သူ့မှာ သူ့မန်နေဂျာရှိရဲ့သားနဲ့ သူ့ကိစ္စ တွေကို ဘာလို့ အကိုနဲ့ပဲ လာလာဆွေးနွေးနေတာလဲ”
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၂၇၊ အခန်း ၂၈။ သူ ဘယ်သွားသွား ခေါ်မယ်တဲ့
လျိုချန်းကတော့ ထားပါဦး။ ဒါပေမယ့် ဟန်ရှန်းယွီလေ…ငါ သူနဲ့တောင် မယှဉ်နိုင်ဘူလား ။
အစ်ကို ရီသည် ဟန်ရှန်းယွီအား ဘယ်လောက်တောင် ချီးကျူးသလဲဆိုသည်ကို သူ ကောင်းကောင်း သိနေပါ၏။
အဲ့ကောင်က နာမည်အရမ်းကောင်းပြီး စကားပြောကလည်း ချောတယ်။အစ်ကို ရီကို ဟန်ရှန်းယွီ တကယ်ကြီး လုယူသွား ခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒါဆို ငါ ဘာဖြစ်သွားမလဲ ။
“ရွှီ-----”
ရီဝမ်ဝမ်၊ ဟန်ရှန်းယွီအား သွားကြိုနေချိန်
ကုန်ရွှီ၊ လျိုချန်းအား အသံပေးလိုက်၏။
“ငတုံးကောင်၊ ဒီကိုလာဦး”
လျိုချန်း၊ သံသယအကြည့်တို့ ပစ်လွှတ်လိုက်၏။
ကုန်ရွှီ၊ သူ့အား ဆွဲခေါ်လိုက်တော့ပြီး နားနားကပ်ကာ
တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့သည် ။
“ဟန်ရှန်းယွီက အစ်ကို ရီ အပေါ် အရမ်းအာရုံစိုက်နေ တယ်။ သူ သူ့ကို ခေါ်သွားချင်နေတယ်လို့ မင်း ထင်လား”
လျိုချန်း၊ မျက်မှောင်တို့ ကြုတ်လာသည်။
“သူတု့ိက သူငယ်ချင်းတွေပါ”
“မင်း ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် မစဉ်းစားတတ်ရတာလဲ ။
တစ်နေ့ အစ်ကို ရီ မင်းကို စွန့်ပစ်သွားရင် မင်း ဘယ်လိုလုပ် မလဲ”
ကုန်ရွှီ၊ သူ့အား မဟာမိတ်ဖွဲ့ဖို့ ကြိုးစားနေခြင်းတည်း ။
ရန်သူ၏ရန်သူသည် သင်၏မိတ်ဆွေပင် မဟုတ်လော ။
လျိုချန်း၏မျက်နှာမှာ တင်းမာလာရတော့ပြီ။
“အစ်ကို ရီ အဲ့လိုလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး”
ကုန်ရွှီ ။ “သူ မလုပ်ဘူးလို့ထင်ရအောင် မင်းက ဘာမို့လဲ။
မင်းက ဟန်ရှန်းယွီကို ယှဉ်နိုင်တယ်လို့များ ထင်နေတာ လား”
လျိုချန်း ။ “အစ်ကို ရီ ငါ့ကို အရင်က ကတိပေးထားတယ် -
ငါ သူ့နောက် လိုက်ချင်သရွေ့ သူ ဘယ်သွားသွား ငါ့ကိုပါ ခေါ်သွားမယ်တဲ့”
ကုန်ရွှီ၊ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရ၏။
ဤသည်မှာ နေခေါင်ခေါင်ကြီး မိုးကြိုးပစ်ချခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ။
အစ်ကို ရီ က လျိုချန်းကို ဒီလိုကတိမျိုး ပေးထားခဲ့တယ် ်လား။
“အာ၊ ဟားဟား၊ ကုန်ရွှီ ။ ဂုဏ်ယူပါတယ်၊
မင်း ထပ်နာမည်ကြီးသွားပြန်ပြီ”
ကုန်ရွှီ ရှော့ရနေတုန်း ထန်ရှင်းဟျော်၊ တရယ်မောမောဖြင့်
ကုန်ရွှီဘေး ဖင်ကျောက်ချထိုင်ချပစ်လိုက်၏။
ဝမ်ရှန်းရှန်းသည် Weibo ပေါ်တွင် ထိုဗွီဒီယိုကို တင်လိုက်တာနဲ့ ထိုပို့စ်အား နာမည်ကြီးအောင်၊ စစ်ကူခေါ်၇အောင်ပင် လုပ်စရာမလိုခဲ့ ။
သူမ ပို့စ်တင်လိုက်သည်နှင့် ရှယ်ခြင်းတို့၊ ကွန်မန့်တို့သည် တရိပ်ရိပ်ထောင်တက်လာတော့သည် ။ လင်းရှောင်ကျဲ့၏ဖန်တွေသည် အမြင်မတော်တာကို ကြည့်မနေနိုင်သည့်ထိုဖြတ်သွားဖြတ်လာတချို့နှင့် အရင်ဆုံးတိုက်ပွဲဖြစ်ခဲ့ကြ၏။ ချက်ချင်းဆိုသလို ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းသည့် စကားလုံးတို့ သမုဒ္ဒရာကြီးထဲ ဝုန်းခနဲထွက်လာကြသလိုနှယ် ။
ကုန်ရွှီကို ဆဲဆိုကြသည့်တိုက်ပွဲမြေပြင်သည်ကား အမြဲတစေ ဖြစ်နေခဲ့သည်ချည်း ဖြစ်ရာ၊ ဤသည်မှာ အနုပညာလောက တွင် အံ့သြစရာပင် မလိုလောက်သည်ထိပင် ။
ရေဆုံးမြေဆုံးမုန်းတီးခြင်းခံနေကြရသည့်သူတွေဆီ ရောက်လာ သည့်အခါတွင် သူသည် အနုပညာလောကထဲကသူသာ ဖြစ်တော့၏။
ဝမ်ရှန်းရှန်း ။ [အစကတော့ ကျွန်မ အေးအေးဆေးဆေး ဖြေရှင်းချင်ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် တချို့လူတွေက သည်းခံနိုင်စရာမကောင်းလောက်အောင်ကို အနိုင်ကျင့်လွန်း ကြတယ်] [ဗွီဒီယို]
ထို Weibo ပို့စ်အောက်တွင် ဆဲဆိုထားကြသည်မှာ မြင်မကောင်းရှုမကောင်း။
[သောက်ကျိုးနဲ ။ ဒေါသထွက်စရာကောင်းလိုက်တာကွာ။ ဘာကြောင့်များ သူ့လိုအရူးမျိုး ရှိနေရတာလဲ]
[ဦးနှောက်မရှိတဲ့ချီးဘတုံးကောင် ။ ပိုက်ဆံနဲ့လူတွေကို ကိုင်ပေါက်တတ်တဲ့သူမျိုး ဘာလို့များ လူထုရှေ့မှာ ပေါ်လာရတာလဲ။ ဒီလိုလူတွေကြောင့် လူ့အဖွဲ့အစည်းက ညစ်ပတ်နေရတာ]
[တောင်းပန်ပါ ။ လင်းရှောင်ကျဲ့ကို တောင်းပန်ပါ]
[တော်တယ် ရှန်းရှန်း။ ဒီလိုလူမျိုးကို ဖော်ထုတ်သင့်တယ်။ စိတ်မပူနဲ့။ ကျွန်တော်တို့ မင်းဘက်မှာ ရှိနေမယ်]
[ကုန်ရွှီ၊ မင်းရဲ့ဦးနှောက်မရှိတဲ့ဖန်တွေကို ခေါ်သွားပြီး အနုပညာလောကထဲက ထွက်သွားစမ်း]
[ရှင် နောက်နေတာလား။ ဒီအရူးကောင် ကုန်ရွှီက ဖန်တောင် ရှိပါ့မလား။ သူ ပြသနာရှာလွန်းလို့သာ နာမည်ကြီးနေတာ မဟုတ်ဘူးလား]
မြေကမ္ဘာကိုတောင် ခြိမ့်ခြမ့်တုန်သွားစေနိုင်သည့် မှတ်ချက်စကားတွေ၊ အွန်လိုင်းတွင် ပလူပျံနေသည့် ဆဲဆိုထားခြင်းတွေကို မြင်လိုက်ရချိန် ၊
တန်ရှင်းဟော်၊ သူ့လျှာသူကိုက်မိသွားရတော့သည် ။
“ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်၊ မင်းကတော့ တကယ့်ကို တုတ်ထိုးမိုးပေါက်ပဲ။ မင်းကို မုန်းတဲ့အကြောင်းတွေက ထိပ်ဆုံးစာရင်းထဲဝင်နေပြီ။ မင်းကို ဝိုင်းဆဲကြတဲ့ အချိန်တိုင်း သူတို့မှာ မင်းကို တိုက်ခိုက်ဖို့ အသည်းအသန်ကို အားထုတ်ထားကြရတာ၊ အဟတ်”
သီးသန့်ခန်းထဲက တခြားသူတွေသည်လည်း ဝမ်ရှန်းရှန်း တင်လိုက်သည့် Weibo ပို့စ်ကို တွေ့ပြီးကြပြီး ထိုအကြောင်း ပြောဆိုလို့နေကြသည်ပင် ။ ကုန်ရွှီသည် ဒီလိုအရာမျိုးကို ဂရုမစိုက်သူဆိုတာကို အားလုံး သိနေကြတာမို့ သူ့အား အပြောင်အပျက်အနေဖြင့် ပြောဆိုလာကြရုံမျှသာ ။
“အစ်ကို ရွှီက အမေးဇင်းပဲ ။ အစ်ကို့ အကြောင်း ပို့စ်တက်လာတိုင်း ကျော်ကြားမှုဘုတ်မှာ နံပတ် ၁ အမြဲချိတ်တာချည်းပဲ”
“ဝမ်ရှန်းရှန်းက ရူးနေတာလား၊ တစ်ခုခုပဲ ။
ဒါက ကုန်ရွှီနဲ့ လင်းရှောင်ကျဲ့ကြားက ကိစ္စကို။
သူမက ဘာကိစ္စနဲ့ ဝင်နာနေရတာလဲ”
“မျက်နှာသာရဖို့ ဖြစ်မှာပေါ့၊ အာ။
ကုန်ရွှီ၊ သူမလိုလူမျိုး ခေါင်းထဲ ထည့်မနေနဲ့”
….
ကုန်ရွှီ၊ နှာကစ်လာသည် ။
သူမက ဘာမို့လို့လဲ။ ငါက ဘာလို့ ဂရုစိုက်နေရမှာလဲ ။
သိ့ုသော်၊ ကုန်ရွှီ၊ အနည်းငယ်တော့ စိုးရိမ်မိဆဲပင်။
သူ၊ ရီဝမ်ဝမ်ရှိရာဘက် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။
သူမသည် လုံးဝဒေါသထွက်ခြင်းမရှိဘဲ
ဟန်ရှန်းယွီနှင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောဆိုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့မှ စိတ်အေးသွားရသည် ။
သို့သော်၊ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ သူ ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားဖူးသည့် ရှုံးနိမ့်မှုအရသာကို ခံစားလိုက်ရချေသည် ။
ဒီလိုကွန်မန့်မျိုးကို ရနေသူမှာ လျိုချန်းသာဆိုလျှင်
အစ်ကို ရီ သည် ဟိုးအစောကြီးကတည်းက တစ်ခုခုလုပ်ထားပေးပြီးလောက်ပြီ ။ သိ့ုသော်၊ အခု ပြစ်တင်မောင်းမဲခံနေရသူမှာ သူ ဖြစ်နေလေသည်…
အစ်ကို ရီ ထံတွင် လုံးဝအမူအရာပျက်ယွင်းသွားခြင်းပင် ရှိဟန်မပေါ်ပါလား….
💖💖💖💖💖💖💖
Paid group ဝင်လိုသူများ စာစဉ်တစ်ခုကို ၅၀၀ နဲ့ ဝင်လို့ရပါပြီ
စာစဉ် ၂၇၊ အခန်း ၂၉။ ပါးချိုင့်လေး
တကယ်ပဲ အစ်ကို ရီ အတွက် ငါက ဘာလဲ။
ဒါမှမဟုတ် အစ်ကို ရီ က ငါ့ကို ပွဲထုတ်ရုံထုတ်ပြီးတော့ ရည်းစားရှုပ်တဲ့သူလိုမျိုး သဘောထားတာလား…အဲ့ဒါကြောင့်
င့ါအတွက် အချိန်ရော ငွေရော အကုန်မခံတာလား ။
သေစမ်း ။ ငါ ဘာတွေ တွေးနေမိတာလဲ ။
ကုန်ရွှီသည် သရုပ်ဆောင်လောကထဲကို အပျော်သက်သက် ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်၏ ။ ဤလောကထဲတွင် ထာဝရနေသွားဖို့ရာ စိတ်ကူးမရှိနေပေ ။ သူ ရီပိုင်ကို ချဉ်းကပ်ခဲ့သည်ဆိုသည်မှာ သကြားလုံးလေးနှင့် နီးစပ်ခွင့်ရလာနိုင်ဖို့အတွက်သာလျှင်….
ဟုတ်သားပဲ ။ ငါက သကြားလုံးလေးအတွက် လုပ်နေတာ ။
ကုန်ရွှီ၊ ကမူးရူးထူးအရိုင်းဆန် ပြေးလွှားနေသည့် စိတ်အတွေးတို့ကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အကောင်းဆုံးဖြေသိမ့်လို့နေသည် ။
ဒါပေမယ့်၊ ငါ ဘာလို့ ငါ့ရဲ့သကြားလုံးလေးအစား ပေါက်တတ်ကရတွေပဲ နေ့တိုင်းတွေးနေမိတာလဲ ။ သကြားလုံးလေးအကြောင်းကို တွေးခဲ့တာ ဘယ်တုန်းကလဲဆိုတာတောင် မမှတ်မိတော့ဘူး။
သီးသန့်ခန်းထဲတွင်၊ လူတိုင်းသည် ဆူညံပေါက်ကွဲလျက် သီဆိုဟစ်ကြွေးလို့နေကြသည် ။
မိန်းကလေးသရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်သည် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ရီပိုင်ဆီ လျှောက်သွားပြီး ပါးချိုင့်လေးသီချင်းကို အတူတူဆိုပေးဖို့ အတင်းပြောဆိုနေ လေရာ ။
ဒေါသတို့ကား ထောင်းခနဲ။
ကုန်ရွှီ၊ ဝိုင်ဖန်ခွက်ကို အပြည့်ဖြည့်ချလိုက်ပြီး
တစ်ကျိုက်တည်း မော့သောက်ချပစ်လိုက်၏။
“ပါးချိုင့်လေးလား ။ မင်းအဖေကြီးပဲ ပါးချိုင့်လေးလုပ်”
ထန်ရှင်းဟျော်၊ သူ့အား ထူးဆန်းနေသည့်အကြည့်တစ်ခု ပေးလာသည်။
“သူမက ရီပိုင်နဲ့ ပါးချိုင့်လေး သီဆိုချင်ရုံပါကွာ - မင်းက ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒေါသတွေ ထွက်နေရတာလဲ”
ကုန်ရွှီ ။ “မင်းသောက်ပူ မပါဘူး”
ထန်ရှင်းဟျော် ။ “…”
ကုန်ရွှီ၏စိတ်အခြေအနေသည် ယောက်ယက်ခတ်လို့နေသည်။
လူတိုင်းအား အမြင်ကြည်နေပုံမရ ။
ရီဝမ်ဝမ်၏စည်းမျဉ်းမှာ သရုပ်ဆောင်တွေအားလုံးနှင့် နေရာတစ်ခုအကွာ ခွာထားဖို့ဖြစ်လေသည် ။
သူမသည် ယောကျ်ားဟန်ဆောင်ထားရသည်မို့ သံသယဖြစ်ပွားစေမည့်အရာအားလုံးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ရှားပါ၏။ အထူးသဖြင့် မိန်းကလေးသရုပ်ဆောင်များ ကိုဆိုလျှင်။ ထို့ကြောင့်ပင် ထိုမိန်းကလေးသရုပ်ဆောင်အား အားပါးတနာဖြင့် ငြင်းပယ်လိုက်၏။
သု့ိသော်၊ ဤအချိန်တွင် လေထုသည် မြူးကြွလို့နေပြီး
ဘယ်သူကမှ ရီဝမ်ဝမ်အား လွှတ်ပေးလိုစိတ် ရှိမနေကြ ။
စတင်ကာပင် သံပြိုင်ဟစ်လာကြတော့သည် ။
“အစ်ကို ရီ၊ တစ်ပုဒ်ပဲ ဆိုပါ။ တစ်ပုဒ်ဆို ရပြီ။
အစ်ကို ဘယ်သီချင်း ကြိုက်လဲ။ တခြားသီချင်းတွေလဲ ဆိုလို့ရတယ်”
ရီဝမ်ဝမ်၊ သူတို့၏စိတ်ကို မပြောင်းလဲပစ်နိုင်သည်မို့
သီချင်းတစ်ပုဒ် ကောက်ရွေးလိုက်ပြီး တစ်ညလုံးလုံး စကားပြောခြင်းမရှိသည့် လျိုချန်းအား လှမ်းခေါ်လိုက်၏ ။
“လျိုချန်း၊ မင်းလည်းပဲ ဒီသီချင်းကြိုက်တယ်မလား ။ တူတူဆိုကြမလား”
ဒီကလေးက အရမ်းကြီး သီးသန့်ဆန်လွန်းတယ် - ငါတို့ရဲ့ကုမ္ပဏီစုဝေးပွဲမျိုးမှာတောင် အရမ်းတိတ်ဆိတ်နေ တယ် ။
လျိုချန်း၏မျက်လုံးတို့ မသိမသာလေး ဝင်းပသွားပြီး မြောက်တက်သွား မိသလိုလိုပင် - ရီဝမ်ဝမ်သည် မှတ်မိနေလိမ့်မည်ဟု သူ မထင်ထားခဲ့ပါချေ။ ထို့ကြောင့်
သူ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး လျှောက်သွားလိုက်၏။
သူတို့နှစ်ဦးသား၊ မိုက်ကရိုဖုန်းကိုယ်စီ ကိုင်လိုက်ကြသည်။
စဆိုသည့်သူမှာ ရီဝမ်ဝမ် ။
“သွေးတို့ပူနေတာကို လွင့်သွားစေဖို့ စွပ်ပြုတ်ပူပူတစ်ပန်းကန်လေး ပြုတ်လိုက်တယ်။
ခါးသီးမှုတို့ သူရဲကောင်းရဲ့အရိုးထဲ ပျံ့ဝင်လာတယ်။ ဓားရောင်တွေတလက်လက်…”
လျိုချန်း၊ မြန်မြန်လိုက်ဆိုလာသည်။
“အမှန်ပါပဲ။ ဖိအားမရှိ၊ ရပ်တန့်ခြင်းမရှိ၊ ပြန်လှည့်ခြင်းမရှိ။ ရန်သူတွေဟာ လမ်းကျဉ်းလေးမှာ ဆုံတွေ့ကြသလိုပါပဲ။ ပြန်လမ်းမရှိ၊ စောင့်နေသူမရှိ….”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “မနက်ခင်းရောင်ခြည်လေးကို ငါ တစ်စစီဖျက်ဆီး ပစ်လိုက်ချိန်၊ အလင်းရောင်တန်းလေးတစ်ခု မီးခိုးတွေ၊ ဖုန်တွေ ဖြစ်သွားလေသလား ။ အပြင်းဆုံးဝိုင်တစ်ခွက်ကို
ငါ သောက်မယ်၊ အလှပဆုံးလူနဲ့ ချစ်ကြိုက်မယ်၊ သမုဒ္ဒရာလှိုင်းတွေ အတူကြည့်ကြမယ်…”
လူငယ်လေး၏အသံသည် ရှင်းလင်းပြီး ချိုအေးလှသည်။
သူသည် စိတ်မပါလက်မပါဟန်ဖြင့် ဇိမ်ကျကျ ဆိုဖာပေါ် မှီထိုင်ထားပြီး သူ့မျက်ဝန်းထဲက အလင်းရောင်မှာ စကြဝဠာထဲက တောက်ပနေသည့် ကြယ်ပွင့်လေးတွေအလား လင်းလက်လို့နေ၏။
သူတို့သည် ဘားတစ်ခုက သီးသန့်ခန်းထဲတွင် ရှိနေကြခြင်း ပင် ။ သို့တိုင်အောင် ဝါးရုံတောထဲ
ရွှေ့ပြောင်းရောက်ရှိသွားသလို ခံစားနေကြရလေသည် ။
လျိုချန်း၊ တနခလောက် မင်သက်သွားမိပြီး ရင်ခုန်သံတို့ ဗြောက်သောက်ဖြစ်သွားရမိပြီးမှ ဆက်ဆိုလာသည် ။
“ပြောကြတယ်။ အကြောက်အလန့်ကင်းဆုံးလူတွေ တိုင်းပြည်က ရောက်လာတယ်တဲ့။ ကိုယ့်ကို ဝိုင်နဲ့ဆွဲဆောင်ကြတယ်။ တောင်တွေ၊ မြစ်တွေ ပြောင်းပြန်လည်တယ်။ ကောင်းကင်နဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ပြိုကွဲရင် ပြိုကွဲပါစေ။ ကိုယ့်အသက်နှင်းလို့ ပုံအပ်သွားမယ်…”
အခန်းထဲက လူတိုင်း၊ သီချင်းဆုံးသွားသည်နှင့်
လက်ခုပ်တဖြောင်းဖြောင်း တီးလာကြတော့သည် ။
“အံ့သြစရာကြီး။ အံ့သြစရာကြီးကွာ”
“တကယ့်ကို ရွှေတံဆိပ်ဆုရှင်တွေပဲ။
သူတို့က အရမ်းကို လိုက်ဖက်ညီလိုက်တာ”
ကုန်ရွှီ၊ ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြင့် ရှေ့ထွက်လာပြီး ကြေညာလိုက်သည်။
“ဖယ်ကြစမ်း ။ ငါ သီချင်းတစ်ပုဒ် ရွေးမယ်”
သူသည် သူ၏သကြားလုံးလေးအတွက် သီချင်းတစ်ပုဒ် ဆိုပြချင်ခဲ့၏ ။
လူတိုင်း၊ သူ့အတွက် မြန်မြန်ရှဲပေးလိုက်ကြရင်း ။
“အဲ အဲ၊ အစ်ကို ရွှီ၊ သွားပြီးတော့ သီချင်းရွေးလိုက်”
ကုန်ရွှီ၊ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို ရွေးယူလိုက်၏။ ဒီနောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မူးဝေရစ်မောနေသည့်အမူအရာဖြင့် သီချင်းဆိုလာသည်…
“ကိုယ့်နံဘေးမှာ မင်း ရှိစေချင်တယ်။ မင်း နိုးထတာလေး မြင်ချင်တယ်။ ဒီညလေရူးက ကိုယ့်နှလုံးသားကို ဆုတ်ဖြဲသွားပြီ၊ အချစ်ကလေးရေ…”
“သိပ်ကိုကြာလွန်းလှပြီ၊ အချစ်ကလေးရေ။ မင်း ဘယ်ဆီများ ရောက်လို့နေလဲကွယ်။ မကြာခင် ရောင်ခြည်လာတော့ မယ်…”
“ဒီညက ရူးလောက်စရာ၊ ကိုယ် ရူးလို့နေပြီ။ မင်းလေးအတွက် ကိုယ် ဆိုပေးမယ်၊ မင်းလေးအကြောင်း တစိမ့်စိမ့်တွေးနေမိတယ်၊ ကိုယ့်ရဲ့အချစ်လေး…”
ဒါကို နားထောင်နေရရင်း အခန်းထဲကလူတိုင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်မိကြတော့ပြီ ။
“ကုန်ရွှီ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဒါ သူ့စတိုင် မဟုတ်ဘူး။
သူ အသဲကွဲနေတာလား”
“အသဲကွဲတယ်။ မင်း လာနောက်နေတာလား။
ကုန်ရွှီက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အသဲကွဲမှာလဲ”
“အဲ၊ ဟုတ်သားပဲ…”
…..
ကုန်ရွှီ သီဆိုပြီးသွားသည့်နောက် မိုက်ကရိုဖုန်းကို ကိုင်ထားလျက် ရီဝမ်ဝမ်ဆီ ယိုင်နဲ့နေသည်ခြေလှမ်းတို့နှင့် လျှောက်သွားလေသည် ။ ဒီနောက်၊ ရှုတည်တည်ဖြင့် ပြောဆိုလာ၏။
“အစ်ကို ရီ၊ ကျွန်တော်နဲ့ သီချင်းဆိုပါ။ ပါးချိုင့်လေးကို ဆိုရအောင်”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
ထန်ရှင်းဟျော်၊ ကုန်ရွှီ၏မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်နေမိရင်း မေးစေ့ကို ပွတ်သက်လျက် အတွေးတွေးနေလေပြီ ။ သူ၏စူးရှသည့်အာရုံသည် ဒီသကောင့်သားနှင့်ပတ်သက်ပြီး တစ်ခုခုတော့ လွဲနေပြီဟု ပြောလို့နေလေပြီ…
တစ်ခုခုတော့လွဲနေပြီ…သူ ရီပိုင်ကို ကြည့်နေတဲ့ပုံစံက…
ထန်ရှင်းဟျော်၊ မျက်လုံးတို့ လှန်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်ရတော့၏။
“အားရား၊ သီချင်းဆိုတာ ဘာပျော်စရာကောင်းလို့လဲ။ လာပါကွာ၊ ဂိမ်းကစားရအောင် ။ အမှန်ပြောမလား၊ လုပ်ရဲလား ဆိုရင်ရော”
💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၂၇၊ အခန်း ၃၀။ မင်း ဂေးနေတာလား
ထန်ရှင်းဟျော် အကြံပြုလိုက်သည်ကို လူတိုင်း ထောက်ခံလိုက်ကြပြီး လျင်လျင်မြန်မြန် ဝိုင်းဖွဲ့လိုက်ကြသော်ငြား ။
“ငါ မကစားဘူး။ သီချင်းပဲ ဆိုချင်တာ”
ကုန်ရွှီသည်ကတော့ ရီဝမ်ဝမ်နှင့်အတူ “ပါးချိုင့်လေး”
သီချင်းကိုသာ သီဆိုဖို့လုပ်နေလေရကား ။
ထန်ရှင်းဟျော်၊ ဆွံ့အသွားရတော့၏။
အစောနက ထိုမိန်းကလေးသည် ရီပိုင်နဲ့ သီချင်းဆိုချင်ပါ သည်ဆိုတုန်းကကျတော့ ဒီသကောင့်သားသည် သီချင်းကို ကျိန်ဆဲပြီး “မင်းအဖေကြီးပဲ ပါးချိုင့်လေးလုပ်” ဟု ပြောပစ်ခဲ့လေသည်။ အခုကျတော့ သူက အဲ့ဒါကို ဆိုချင်တယ်တဲ့လား…
“အစ်ကို ရီ ။ ကျွန်တော်နဲ့အတူ သီချင်းဆိုပါ။
ကျွန်တော် ပါးချိုင့်လေး ဆိုချင်တယ်”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “ဘယ်လိုဆိုရလဲ ငါ မသိဘူး”
ရုတ်တရက်ပင် မမျှတခြင်းကို ခံစားနာကျင်သွားရတော့သည့် ကုန်ရွှီ ။ “လူလိမ် ။ အဲ့ကောင်နဲ့ကျတော့ အစ်ကို ဆိုတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ကျတော့ မဆိုဘူး”
ကုန်ရွှီ၏မူးရစ်ရီဝေနေသည့်ပုံစံကို ရီဝမ်ဝမ်၊
စိတ်အလိုမကျစွာ ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲက ဝိုင်ခွက်ကို ယူပစ်လိုက်တော့သည်။ သူ့အား အမူးပြေစေဖို့ရာ သကြားလုံးတစ်လုံး ထုတ်ယူလိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေရာ။
ကုန်ရွှီ ။ “အမ်…ဘာကြီးလဲ…”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “အမူးပြေသကြားလုံး”
“အရသာရှိတယ်” ကုန်ရွှီ၏မျက်လုံးတိ့ု ဝင်းပသွားတော့သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ကွန်ပလိန်းတက်နေခြင်း ရပ်သွားတော့ပြီး ထန်ရှင်းဟျော်ဘက်သို့ လှည့်လိုက်ကာ ။
“ထန်ရှင်းဟျော်၊ မင်း အခုနက ဘာဂိမ်း ကစားမယ် ပြောလိုက်တာလဲ။ ကစားကြမယ်၊ ကစားကြမယ်”
သကြားလုံးတစ်လုံးနှင့် လုံးဝအချော့ခံလိုက်ရသည့် ကုန်ရွှီကို ထူးဆန်းစွာကြည့်နေမိသည့် ထန်ရှင်းဟျော် ။ “…”
သားကြီး၊ မင်း ဂေးနေပြီဆိုတာ…သိရဲ့လား ။
ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပင် အမှန်ပြောမလား၊ လုပ်ရဲလား ဂိမ်းကို စတင်ကစားကြတော့သည် ။
ထန်ရှန်းဟျော်သည်ကား ဆရာကျလှသည်။ အရင်ဦးဆုံး ဘုရင်ကို ရွေးမိလေရာ၊ ကုန်ရွှီအား ကြုံရာကျပန်း ရွေးချယ်ပစ်လိုက်၏ ။
“အာ ဟားဟား ~ ကုန်ရွှီ။ အမှန်ပြောမလား၊ လုပ်ရဲလား” ထန်ရှင်းဟျော်၊ သူ့လက်ထဲကကတ်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ဝှေ့ယမ်းလိ့ုနေသည် ။
ကုန်ရွှီသည်ကား သကြားလုံးစားရင်း စိတ်ကောင်းတို့ ဝင်နေလေရာ ။ “အမှန်ပြောမယ်ကွာ”
ထန်ရှင်းဟျော်၏မျက်လုံးတို့ မသိမသာပြောင်းလဲသွားရ သည်။ သူ့မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ပြောလိုက်သည်ကား ။
“ကုန်ရွှီ၊ ငါ မင်းကို လုံးဝအတည်အတံ့မေးခွန်းတစ်ခု မေးမယ်နော်။ မင်း တည်တည်တံ့တံ့ ဖြေရမယ်နော်။ ပြီးတော့ အဲ့ဒါက အမှန်ဖြစ်ရမယ်”
“ဘာမေးခွန်းလဲ” ထန်ရှင်းဟျော်သည် အချိန်ကြာအောင် ဆွဲဆန့်နေသည်မို့ ကုန်ရွှီ၊ စိတ်မရှည်ဖြစ်လာရလေပြီ ။
ငါ မကစားရဲတဲ့ဂိမ်းဆိုတာ မရှိဘူး။
ထန်ရှင်းဟျော်၊ သူ့အား တခနလောက် စိုက်ကြည့်လာပြီး၊
တိုးတိုးလေး မေးလာသည် ။
“မင်း ယောကျ်ားတွေကို….ကြိုက်လား”
ဒီမေးခွန်းကို ကြားလိုက်သည်နှင့် လူတိုင်း၊
ဟားကနဲ ဖြစ်သွားကြတော့၏။
“အာ…ထန်ရှင်းဟျော်၊ ဒါ ဘယ်လိုမေးခွန်းကြီးလဲ”
“မင်း ကုန်ရွှီရဲ့လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာအကြိုက်ကို မင်း သံသယဝင်နေတာလား”
…..
ကုန်ရွှီ၏မျက်နှာသည်ကား အိုးဖင်ကြီးနှယ် မည်းနက်သွားတော့၏။
“ထန်ရှင်းဟျော်၊ မင်း ရူးနေတာလား”
ထန်ရှင်းဟျော်သည်ကား ခေါင်းမာချေသည်။ ဆက်ကာမေးခွန်းထုတ်လာသည်။
“မင်း ငါ့မေးခွန်းကို မဖြေရသေးဘူးနော် အာ”
ကုန်ရွှီ၊ သူ့အား တစ်ချက်ကြည့်ပေးလိုက်ရင်း။
“အဓိပ္ပာယ်မရှိလိုက်တာ။ ဒီသခင်လေးက ခြေတံရှည်ရှည်နဲ့ အိစက်နေတဲ့ အသားအရေနဲ့ အလှပဂေးလေးတွေကို ကြိုက်တာပေါ့၊ ပေါက်ပီလား။ ထန်ရှင်းဟျော်၊ မင်း ငါ့ကို ကျိတ်ကြိုက်နေတာလား၊ ဟမ်”
ထန်ရှင်းဟျော် ။ *အဟွတ်…* “မင်း အတွေးလွန်နေပါပြီ”
အရမ်းကြီးမသိသာသွားစေဖို့ရာအတွက်၊ ထန်ရှင်းဟျော်
လူတိုင်း၏အလှည့် ကျသွားသည်အထိ တမင်တကာ စောင့်ပေးလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင်မှ ရီဝမ်ဝမ်ကို ရွေးချယ်ဖို့အခွင့်အရေးတစ်ခု ရသွားသည် ။
ထန်ရှင်းဟျော်၊ ယောကျာ်းရော မိန်းမတွေကိုပါ ဆွဲညှို့နိုင် သည့်
ရီပိုင်၏ ချောမောလွန်းသည့်မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။
ရီပိုင်ရဲ့ဒီမျက်နှာက တကယ့်ကို အန္တရာယ်များတယ်….
ထန်ရှင်းဟျော် မပြောရသေးခင်၊
ရီဝမ်ဝမ် ရွေးချယ်လာသည်ကား ။
“အမှန်ပြောမယ်”
“အမှန်ပြောမယ်” ကို ရွေးချယ်လိုက်ခြင်းသည် သူမအတွက် အတော်လေးအန္တရာယ်များသည်ဆိုသော်လည်း “လုပ်ရဲတယ်” ဆိုတာက ပို၍ဆိုးပေလိမ့်မည် - ဤအုပ်စု သည် ဂိမ်းဆော့သည့်ခါတွင် အလွန် ကမ်းကုန်တတ်ကြသည် မို့ပင် ။
ဤသည်မှာ ထန်ရှင်းဟျော်၊ ရီဝမ်ဝမ်အား ရွေးချယ်စေချင်သည့် အတိအကျပင် ဖြစ်ချေ၏ ။
ထို့ကြောင့်၊ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။
“အဲ၊ ကွက်တိပဲ။ အစ်ကို ရီ၊ ကျွန်တော် အစ်ကို့ကို ဒီမေးခွန်းကို တကယ်မေးကြည့်ချင်တယ်”
“ဘာမေးခွန်းများလဲ”
ရီဝမ်ဝမ်၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ပြန်တုံ့ပြန်လိုက်သော် ။
ထန်ရှင်းဟျော်၊ ကုန်ရွှီအား အရင်ကြည့်ကြည့်လိုက်၏။ ဒီနောက်၊ သူ့မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်ကာ အလျင်မလိုစွာဖြင့် မေးလာသည် ။
“ဒီနေ့ ဒီနေရာမှာ အရမ်းကို ချောတဲ့ယောကျ်ားလေးတွေ အများကြီးပဲ။ အစ်ကို ရည်စားအဖြစ်နဲ့ ရွေးရမယ်ဆိုရင်…ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
တကယ်ကြီးလား။ ဒါက ဘယ်လိုမေးခွန်းကြီးလဲဟ ။
💖💖💖💖💖💖💖💖
ဒီဝတ္ထုလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်တယ်ဆိုရင် like and comment လုပ်ဖို့ မမေ့နဲ့နော် 😘😘😘😘😘😘😘
Paid group ဝင်လိုသူများ စာစဉ်တစ်ခုကို ၅၀၀ နဲ့ ဝင်လို့ရပါပြီ